Το Φώς του Αναστάντος (+Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ

Αγαπητοί μας! Έπί τη έορτή τού Πάσχα εκατοντάδας χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως των μεγάλων άστικών κέντρων, εξέρχονται και πορεύονται στην ύπαιθρο, γιά να ανα­πνεύσουν καθαρό άέρα. Γιά να όσφρανθούν τό άρωμα τών λουλουδιών. Γιά νά α­κούσουν το γλυκολάλημα τοϋ άηδονιού. Γιά νά άπολαύσουν τά ποικίλα θέλγητρα της ώραιοτέρας εποχής, τού έαρος. Οί δέ φυσιολάτρες, μέ τά σακκίδιά τους φορτω­μένα στην ράχι τους και μέ τις φωτογραφι­κές μηχανές, άνέρχονται στις υψηλότερες κορυφές, γιά νά ιδούν και άπολαύσουν άπο έκεί τό πανόραμα της φύσεως.

Άλλ' οί μανιώδεις θαυμαστές της φύσεως περιωρισμένη έχουν την αίσθησι. Στενός ό ορίζοντας τού ψυχικού τους κόσμου. Γήινα τά ένδιαφέροντά τους. Σαρκικές οί έπιθυμίες και οί πόθοι τους. Βλέπουν, άλλά δεν βλέπουν! Δεν βλέπουν, ότι οπίσω άπ' όλα τά ώραία της φύ­σεως είνε 'Εκείνος, ό όποιος έποίησε όλα τά ώραία της γης. 

 

Δέν βλέ­πουν τόν Χριστό, άνευ τού όποιου, όπως κηρύττει μεγαληγόρως κα­τά την νύκτα ττίς Αναστάσεως ό Αγαπημένος μαθητής, ό 'Ιωάννης ό ευαγγελιστής, δέν θά υπήρχε ό κόσμος. «Πάντα δι αύτού εγένετο, και χωρίς αύτού έγένετο ούδε εν ό γέγονεν» (Ίωάν. 1:3). 

Κύμα φυσιολατρείας! 'Άνθρωποι λατρεύουν τήν κτίσι, άλλά δέν λατρεύουν τον Κτίοαντα! Ουδεμία λέξι ευ­χαριστίας προς τον Θεό εξέρχε­ται άπό την καρδία τους για την ώραιότητα της φύσεως, την μο­ναδική αυτή ωραιότητα, ή όποία υπάρχει μόνο στον πλανήτη μας. Θά έπρεπε νά έκσφενδονισθούν στην σελήνη και νά ζήσουν έκεί ολίγα λεπτά», για νά ίδούν την τε­ραστία διαφορά και νά έκτιμήσουν δεόντως τά άγαθά της γής, τά όποια τόσο πλουσίως έσκόρπισε στόν πλανήτη μας ό Δημι­ουργός τού παντός.

Άλλ' οί πιστοί, οί πιστεύοντες στο μέγα μυστήριο της εναν­θρωπήσεως τοϋ Λόγου, μέ άλλα μάτια βλέπουν τά έγκόσμια. Βλέπουν αύτά ώς σκιές των ύπερκοσμίων αγαθών. 'Απολαμβάνουν και αυτοί τις τέρψεις της ανοίξεως, τοϋ φυσικού έαρος. Άλλα μέ τήν πίστι ατενίζοντες στόν Χριστό, τον δημιουργό τού σύμπαντος, τοϋ ορατού και του άοράτου, μυστικώς λέγουν- «"Ω­ραία είνε ή άνοιξι Άλλ' άσυγκρίτως ωραιότερο είνε τό άλλο έαρ. Είνε ή νοητή άνοιξι, τό πνευμα­τικό έαρ, τό όποιο μας εδειξε ό Χριστός μέ την άνάστασί του. Αυτός είνε τό αιώνιο έαρ!  «Ώ γλυκύ μου έαρ..."».

Ώ άνθρωποι του παρόντος κόσμου! Έξέρχεσθε νά προϋ­παντήσετε τά ώραία τής ανοίξε­ως. επισκέπτεσθε τά ώραία τοπί­α, άνεβαίνετε στις κορυφές τών όρέων, πετάτε στα άχανή ύψη τού διαστήματος, περιπατείτε και έρευνάτε συνεχώς τό βασί­λειο τής φύσεως. Δεν σας κατη­γορούμε. 

Σας κατηγορούμε ό­μως, διότι ουδεμία ποοσπάθεια κάνετε γιά νά περιπατήσετε και ερευνήσετε τό βασίλειο τής χάρι­τος. Εξέλθετε λοιπόν, φωνάζει προς όλους μας ό προφήτης, «ε­ξέλθετε, και οί έν τω σκότει άνακαλύφθητε» (Ήσ. 49:9). Εξέλθε­τε γιά νά ίδήτε τον νικητή τού θανάτου, τον θριαμβευτή τών αι­ώνων. Εξέλθετε γιά νά ίδήτε τον 'Ήλιο τόν φωτίζοντα τά σκότη τού κόσμου. Εξέλθετε. Γιατί δέν έξέρχεσθε; Σάς άρέσει τό σκό­τος; Θέλετε νά ζήτε ώς τυφλο­πόντικες στους υπογείους λαβυ­ρίνθους τών παθών; Μισείτε τό Φώς; 'Ώ πόσο δυστυχείς είσθε! Ματαία ή ζωή σας, έφ' οσον δέν συνδέθηκε μέ τήν Ζωήν. Εξέλθε­τε Σάς φωνάζουμε γιά μία τε­λευταία ίσως φορά. Εξέλθετε προς το Φώς.

«Ζωή γαρ ό Χριστός ών», ό­πως λέγει ό άγιος Κύριλλος Αλε­ξανδρείας, «ζων κατά φυσιν, α­νέστη τριήμερος σκυλεύσας τον άδην, άναπετάσας τοις κάτω τάς αεί κεκλεισμένας πύλας φωνεί είρηνικώς τε τοις έν δεσμοίς έξέλθετε και τοίς έν σκότει άνακαλύφθητε».

 

(Άπό τό βιβλίο του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Πάσχα», σελ. 109-111).

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”
http://aktines.blogspot.gr