Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ

-Γέροντα, ή ανησυχία ενός νέου για την αποκατάσταση του οφείλεται σε απιστία;

Όχι πάντοτε. Συχνά οι νέοι που ενδιαφέρονται πώς να τακτοποιηθούν καλύτερα, αλλά και να βρίσκονται κοντά στον Θεό, ανησυχούν για την αποκατάστασή τους. Αυτό φανερώνει υγεία. Το να μη σκέφτεται ένας νέος και να μην ανήσυχη για την αποκατάσταση του φανερώνει αδιάφορο άνθρωπο και επόμενο είναι ο αδιάφορος να είναι ανεπρόκοπος. Μόνο χρειάζεται να προσέξουν αυτή ή ανησυχία να μην ξεπερνάει τα όρια, γιατί ο διάβολος προσπαθεί να την διαστρέψει, να την κάνη αγωνία και να κρατά τον νου τους σε διαρκή σύγχυση.
Οι νέοι πρέπει να εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό, για να ειρηνεύουν. Γιατί ο Καλός Θεός σαν στοργικός Πατέρας ενεργεί εκεί όπου εμείς ανθρωπίνως δεν μπορούμε να ενεργήσουμε. Δεν χρειάζεται να βιάζονται και να παίρνουν ανώριμες αποφάσεις για την ζωή που θα ακολουθήσουν... Να φροντίσουν πρώτα να πάρουν το πτυχίο τους, υστέρα για την δουλειά τους - τα αγόρια να τελειώσουν και το στρατιωτικό - και στην συνέχεια, ώριμα πλέον και με την βοήθεια του Θεού, ή να κάνουν μια καλή οικογένεια, αν έχουν αποφασίσει την έγγαμη ζωή, ή να πάνε στο Μοναστήρι που θα διαλέξουν, αν έχουν αποφασίσει τον Μοναχισμό... 

******      *****

Ο ΑΡΧΑΓΕΛΟΣ ΡΑΦΑΗΛ

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

ΟΣΩΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ

ΝΑ ΝΥΜΦΕΥΘΟΥΝ.

Ο Τωβίτ από την παιδική του ηλικία στην πατρίδα του βάδιζε την οδό του Κυρίου. Αλλά και στην εξορία διακρίνεται μεταξύ των συμπατριωτών του για την υποδειγματική διαγωγή του φοβούμενος τον Θεό, ελεώντας τους ανθρώπους και θάβοντας, τους νεκρούς, αν και διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο από το τελευταίο αυτό επειδή παρέβαινε τη ρητή εντολή του βασιλιά. Θάβοντας κάποτε κάποιο νεκρό τυφλώθηκε. Και όμως δεν αγανάκτησε, αλλά υπέμεινε με μεγάλη καρτερία τη δοκιμασία αυτή. Αργότερα περιέρχεται σε μεγάλη φτώχεια, ώστε αναγκάζεται η γυναίκα του να εργάζεται έξω από το σπίτι της. Ο Τωβίτ υπομένει και τη συμφορά αυτή παρά τον πειρασμό της γυναίκας του, η οποία τον κορόιδευε για τη φτώχεια του παρ' όλη την ευσέβειά του

Η σκηνή αιφνιδίως αλλάζει και μεταφέρεται στα Εκβάτανα στη Σάρρα τη μέλλουσα σύζυγο του γιου του Τωβία. Εκείνη προσεύχεται, έτσι ώστε να την απαλλάξει ο Θεός από μία μεγάλη δυστυχία, από τον πειρασμό του δαίμονα. Η σκηνή έρχεται και πάλι στον Τωβίτ, ο οποίος προσεύχεται στον Θεό, να τον πάρει από τη ζωή. Αναμένοντας λοιπόν το θάνατό του ο Τωβίτ, συνιστά στον γιο του Τωβία, να ζει ζωή ενάρετη και λέει σε αυτόν, να ζητήσει και να βρει τον Γαβαήλο κάποιον ομόφυλο που ζει στους Ράγους, έτσι ώστε να λάβει απ’ αυτόν κάποιο χρηματικό ποσό το οποίο του είχε δανείσει Ο νεαρός Τωβίας διστάζει να αναλάβει τόσο μακρινό ταξίδι σε άγνωστη χώρα. Όμως βοηθείται σε αυτό από τον άγγελο Ραφαήλ που εμφανίσθηκε με τη μορφή άνδρα και επιχειρεί το ταξίδι αυτό. Στο δρόμο, ο Ραφαήλ και ο Τωβίας αλιεύουν από τον Τίγρη ποταμό ένα ψάρι, του οποίου ο νεαρός Τωβίας, κατόπιν εντολής του αγγέλου λαμβάνει και φυλάει την καρδιά, το συκότι και τη χολή.

Οι δυο τους πλησιάζουν στα Εκβάτανα, στον Ραγουήλ τον πατέρα της παραπάνω μνημονευμένης Σάρρας. Ο Άγγελος συνιστά στον Τωβία να ζητήσει σε γάμο τη Σάρρα. Ο Τωβίας αρνείται λέγοντας, ότι έχει μάθει, ότι επτά άνδρες, οι οποίοι τη ζήτησαν σε γάμο, πέθαναν ο ένας μετά τον άλλο κατά την πρώτη νύχτα του γάμου, φονευμένοι από δαίμονα. Ο Άγγελος καθησυχάζει τον Τωβία και τον συμβουλεύει, πώς θα απαλλαγή από το δαίμονα αυτό. Έτσι φθάνουν στον Ραγουήλ, από τον οποίο γίνονται δεκτοί μετά χαράς. Ο Τωβίας ζήτησε σε γάμο τη Σάρρα. Οι γονείς της εξέφρασαν τους φόβους τους προς αυτόν αναφέροντας όσα συνέβησαν κατά τους γάμους της Σάρρας. Ο Τωβίας όμως δέχεται το γάμο Τα πράγματα έγιναν όπως είπε ο Άγγελος στον Τωβία. Οι νεόνυμφοι προσευχήθηκαν, θυμίασαν με την καρδιά και το συκότι του ψαριού και το δαιμόνιο έφυγε Ο Τωβίας παραμένει κοντά στον Ραγουήλ, τον πεθερό του, και ο Άγγελος μεταβαίνει προς τον Γαβαήλο στους Ράγους, και παίρνει απ’ αυτόν το δανεισμένο από τον Τωβίτ χρηματικό ποσό και επιστρέφει

Στο μεταξύ στο σπίτι του Τωβία οι γονείς του ανησυχούν, επειδή δεν επέστρεψε ο γιος τους, στον ορισμένο χρόνο. Η μητέρα του ιδίως ήταν πολύ ανήσυχη και απαρηγόρητη

Ο Τωβίας επιμένει και λαμβάνει ως καλός γιος άδεια από τον πεθερό του Ραγουήλ και επιστρέφει με τον Άγγελο και τη σύζυγό του Σάρρα προς τους γονείς του Η άφιξή τους γίνεται αιτία μεγάλης χαράς και ο Τωβίας θεραπεύει την τύφλωση του πατέρα του με τη χολή του ψαριού. Όταν θέλησαν Τωβίτ και Τωβίας να πληρώσουν τον (με μορφή ανθρώπου) παρουσιασμένο άγγελο Ραφαήλ, για τη συνοδεία που πρόσφερε στον Τωβία, ο Άγγελος αποκαλύπτεται, εκείνοι τρομάζουν και ο Άγγελος τους συμβουλεύει. Μετά απ’ αυτά ο Άγγελος εξαφανίσθηκε.

 ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ  ΡΑΦΑΗΛ

Αρχιστράτηγος Ραφαήλ (31η Δεκεμβρίου)

῏Ηχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Συνοδίτην ἐν τρίβοις ἡμῶν τὸν ἔμπειρον, προσαναφέροντα πάντων τῶν εὐσεβῶν προσευχὰς καὶ ἐνώπιον Θεοῦ εἰσπορευόμενον δόξης, φωσφόρον Ῥαφαὴλ, ἀρχαγγέλων παμφαῶν κοσμήτορα εὐφημοῦμεν, ὡς συνοδίτην ἐν βίῳ ,πρὸς ἀρετῆς ἡμῶν τελείωσιν.

*  *  *

Μία πολύ όμορφη  ευχή του Γάμου

«Ὅτε παρεγένετο Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, τότε Μιχαὴλ τὰ νυμφικὰ ηὐτρέπιζεν, ὁ δὲ Γαβριὴλ ταῖς συζυγίαις στέφανα ἔπλεκεν, οἱ ἄγγελοι ἔχαιρον, στρατιαὶ τῶν ἀγγέλων πρὸς εὐφημίαν συνέτρεχον, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ἀκτινοφόροι παρίσταντο, χοροὶ τῶν ἀγγέλων λαμπαδηφόροι παρίσταντο, ὁ ἀὴρ ἐστιλβοῦτοἐπὶ τῇ εὐτρεπίσει τοῦ γάμου, τότε τὰ πετεινὰ χαρμονῇ ἐκελάδουν, τὰ ζῷα εἰς συνάντησιν τοῦ γάμου συνέτρεχον, τὰ δένδρα λυγιζόμενα τοὺς κλάδους κατέσειον, ἡ θάλασσα καὶ πᾶσα κτίσις ἐφαιδρύνετο, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐνυμφαγώγει, ὁ Πατὴρ τῶν ἁπάντων ἐπευλόγει.»

(Ἐκ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου παλαιοτέρου Εὐχολογίου, Κώδικας 958 τοῦ Σινᾶ, ι´ αἰ.)

ΣΟΦΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΓΑΜΟ

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και για την διδαχή του επάνω στα θέματα του Γάμου και της Οικογένειας :

«Υπήρξε βαθύς γνώστης του ιερού ανθρωπίνου προσώπου, της ψυχής και της αδυναμίας του. Γνώριζε καλά τη σημασία της καλής οικογένειας στην κοινωνία. Η οικογενειακή συνοχή, η συζυγική ομόνοια και η γονεϊκή αγάπη δημιουργούν υπευθυνότητα και απαραίτητη στοργικότητα. Για τον θεοφόρο Χρυσόστομο μυστήριο αγάπης είναι ο γάμος. Δεν είναι, λέει, δύο άνθρωποι αλλά ένας. Ουσία και σύνδεσμος του γάμου είναι η θυσιαστική αγάπη των μελών του. Θα τονίσει ιδιαίτερα πως σκοπός του γάμου είναι η αλληλοβοήθεια των συζύγων προς κατάκτηση της αρετής. Ο γάμος, λέει και ξαναλέει, δεν είναι εμπόδιο για την κατόρθωση της αρετής. Ο γάμος είναι ασφάλεια, παρηγοριά και ανάπαυση.

Ο ίδιος όμως τονίζει πως όπως ο γάμος είναι λιμάνι, έτσι μπορεί να γίνει και ναυάγιο, για εκείνους που κακώς τον χρησιμοποιούν. Για τον λόγο αυτό διδάσκει πως το σπιτικό αποτελεί αγώνα και παλαίστρα αγωγής, ώστε τα μέλη του γυμνασμένα καλά να αντιμετωπίσουν και την αγορά του κόσμου.

.Για να ευημερήσει ο γάμος χρειάζεται απαραίτητα ανιδιοτέλεια των συζύγων, θυσιαστική αγάπη, αλληλοσεβασμός και αλληλοκατανόηση. Δεν δυσκολεύεται να πει πως ο σύζυγος θα πρέπει στη σύζυγο να μιλά χαριτωμένα, καλοσυνάτα, ευγενικά και στοργικά. Το ίδιο και η σύζυγος και οι γονείς προς τα παιδιά. Συνεχίζει ο άγιος απευθυνόμενος προς τον σύζυγο: ποτέ να μη της μιλάς άκομψα και πεζά, αλλά με φιλοφρόνηση και με πολλή εκτίμηση.

Η σύζυγος δεν θα πρέπει να καταδυναστεύεται, να δεσμεύεται, να φοβείται, να απειλείται και να υβρίζεται. Πώς θα υπάρχει αρμονία και γαλήνη όταν η γυναίκα είναι τρομοκρατημένη από τον άνδρα της; Η αναζήτηση συζύγου θέλει μεγάλη προσοχή, σπουδή, σύνεση και όχι βιασύνη και επιπολαιότητα. Θα πρέπει να ενδιαφέρει και η σημαντική εσωτερική ωραιότητα. Δυστυχώς σήμερα δεν αναζητείται το κάλλος της ψυχής, και γι’ αυτό έχουμε τόσα πολλά προβλήματα. Ο άγιος επιμένει. Να προτιμάται η ευγένεια της ψυχής, των τρόπων η αρετή και η επιείκεια, και όχι μόνο η κτηματική περιουσία και η σωματική ωραιότητα. Έτσι η συζυγία ισχυροποιείται, μένει αδιάλυτη και ηγεμονεύει η αγάπη. Τον γάμο τον θέλει ισόβιο και το διαζύγιο το θεωρεί ναυάγιο. Η ανδρική σκληρότητα προς το ασθενές φύλο είναι ανεπίτρεπτη. Θεωρεί ότι το ωραιότερο είναι η συνεχής, ιερή και πολύτιμη αγάπη μεταξύ των συζύγων, την οποία επαναλαμβάνει στα έργα του.

ΑΛΛΑ και ο αγαπητός μας και γνωστός κωμικός ηθοποιός, ο μακαριστός Θανάσης Βέγγος, είχε δηλώσει , για την μοναδικότητα της συζυγικής αφωσίωσης και  αγάπης ,τα εξής συγκινητικά:

 «Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.

Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.

Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν…

Χάσιμο χρόνου.

Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις…»

**********

Μην το σκέφτεσαι…παντρέψου!!! Αν βρεις μια καλή σύζυγο θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν βρεις μια κακή σύζυγο, θα γίνεις φιλόσοφος!