Ο άστεγος που κέρασε καφέ

Γνώρισα στη γειτονιά έναν νεαρό που κοιμάται έξω τα βράδια. Για στέγη έχει τα αστέρια. Για μαξιλάρι τα χέρια του. Για σκέπασμα την έννοια κάποιων συνανθρώπων που του έδωσαν ένα σεντόνι και μια κουβέρτα, αυτά ζήτησε, αυτά χρειάζεται. Με διάφορες αφορμές και ευκαιρίες συνδεθήκαμε.
Με περισσή νοικοκυροσύνη κάθε πρωί διπλώνει τα σκουτιά του, σκουπίζει το χώρο που κοιμάται και όχι μόνο, ξεπλένει τα μούσια του, χτενίζεται, καλημερίζει και αρχίζει τη μέρα του.

Αύριο ταξιδεύει για ένα νησί προκειμένου να περάσει το καλοκαίρι. Ακούγεται παράξενο; κι όμως είναι πολύ ιδιαίτερος τύπος. Όσο κι αν δημιουργεί προβλήματα πολλές φορές με την αλλόκοτη και πρωτόγονη συμπεριφορά του, όσο κι αν κολλάει το μυαλό του ώρες, ώρες, έχει να καταθέσει και την ωραία του πλευρά! και ποιος άνθρωπος δεν έχει τα στραβά του; τουλάχιστον αυτός έχει και χαρτί που δικαιολογεί την συμπεριφορά του. Στ’ αλήθεια όμως είναι ένας ωραίος άνθρωπος.
Ένα πρωί του λέω: θα κεράσεις καφέ; και με όλη του την καρδιά κι με ένα αξέχαστο χαμόγελομου απάντησε απλά και ειλικρινά, ” ναι, πάμε “. Έτσι πήγαμε σε καφετέρια της γειτονιάς που σερβίρει και τυρόπιτα μαζί με την καφεδιά που παραγγέλνεις και κάτσαμε.
Θυμόταν με λεπτομέρειες όσα του είχα πει τον προηγούμενο καιρό για ‘μένα. Ρωτούσε συγκεκριμένα για το ένα και το άλλο. Συζητήσαμε λίγη ώρα, πλήρωσε και φύγαμε. 

Ζουν δίπλα μας άνθρωποι που κρύβουν ένα μεγαλείο. Για κάποιο λόγο μπορεί να είναι λίγο θαμμένο. 

Είναι κάποιοι που δεν τους υπολογίζεις. Που το κοινωνικό πλαίσιο τους αφαιρεί από το σύνολο. 

Κι όμως ακούς από το στόμα τους αλήθειες και κουβέντες που μπορεί να μην τις ξεστομίζουν κοντινοί σου άνθρωποι. 

Ζει μια άλλη ζωή που δεν μπορεί να συλλάβει ο περισσότερος κόσμος που έχει έναν μαραθώνιο προγραμματισμού για τη ζωή του και ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος.
Δεν με εξέπληξε που κέρασε καφέ. Δεν τον ρώτησα για να τον τσεκάρω. 

Απλά συνέβη! είναι ωραία όταν δεν υπάρχουν πως και γιατί. Όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που μες στη τρέλα του έχει μια έννοια για τον άλλον.

Κι ας είναι άστεγος, ο τρόπος του παρέχει στέγη στον συνάνθρωπο. 

Η στάση τέτοιων ανθρώπων δίνει χαστούκι στη δηθενιά και στην ψευτιά. Βγάζει γλώσσα στον γυαλιστερό κόσμο της επίφασης. 

Κι εγώ λέω πως κάτι κάνω κι έχω  μια ιδέα ότι είμαι θεός μέσα σε μια μιζεροψευτοταπείνωση. Εκπλήξεις θα δω πολλές από εκεί που δεν το φαντάζομαι. Γι’ αυτό λίγα λόγια κι εργασία μπόλικη εσωτερική, μπας και δώσω χώρο και κεράσω με τον τρόπο μου μια μέρα ένα καφεδάκι τον διπλανό.
Τον Σεπτέμβρη που θα ρθει, έχει στόχο να νοικιάσει σπίτι απ’ όσο λέει. Καλό ταξίδι φίλε! με δίδαξες πολλά.
Καλή αντάμωση!
πηγή