ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

  

 ''Ὁ Ἡρώδης καὶ ὁ Καϊάφας δὲν ντράπηκαν, ὅταν ἀντίκρισαν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ,

 γιατί τὸ πρόσωπό τους καὶ ἡ ψυχή τους ἦταν σὰν σβησμένο κάρβουνο.

Καὶ ἐσεῖς, ἐὰν δὲν μετανιώσετε, νὰ ξέρετε πὼς θὰ ἀνήκετε στὴν ἴδια ὁμάδα μὲ τὸν Ἡρώδη 

καὶ τὸν Καϊάφα, θὰ εἶστε «δολοφόνοι» τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι 

καὶ τὸ τέλος σας ἀναπόφευκτα θὰ εἶναι ἴδιο μὲ τὸ δικό τους. 

Ἐπειδὴ ἴδιο εἶναι τὸ τέλος, ὅλων ὅσων γνώρισαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀρνήθηκαν.'' 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ, λυπημένη παρακολούθησε ὅλους τοὺς δρόμους τῆς πρωτεύουσας, 

ποὺ τὴν ἀπομάκρυναν ἀπὸ τὸν Θεό. Μὲ εὐλογημένη χαρὰ θὰ παρακολουθήσει καὶ ὅλους 

τοὺς δρόμους, ποὺ ὁδηγοῦν στὸν Θεό, γιατί τίποτε πιὸ τρυφερὸ καὶ πιὸ ὡραῖο δὲν ὑπάρχει 

ἀπὸ τὴν ψυχὴ ἑνὸς ταλαιπωρημένου καὶ ἁπλοῦ λαοῦ!

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, μιὰ τέτοιου εἴδους ψυχὴ ὁδηγεῖται στὸν στραβὸ δρόμο, ἀλλὰ καὶ εὔκολα 

«ἰσιώνει».

Ἂν μόνο ἐσεῖς, οἱ κάτοικοι τῆς πρωτεύουσας μετανιώσετε, θὰ δεῖτε τὸ θαῦμα τῆς μετάνοιας 

τοῦ ὑπόλοιπου λαοῦ, θαῦμα ποὺ σὰν αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι σπάνια βλέπουν. 

Τώρα εἶστε περήφανοι γιὰ τὶς πολεμικές σας ἐπιτυχίες καὶ γιὰ τὸ κράτος σας.

Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν θὰ σᾶς ρωτήσει τὴν ὥρα τῆς κρίσης, οὔτε γιὰ τὶς πολεμικές σας ἐπιτυχίες,

οὔτε γιὰ τὸ κράτος σας, ἀλλὰ γιὰ τὴν ψυχή σας ποὺ «σαπίζει» λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν σας καὶ 

λόγῳ τῶν κακῶν συνηθειῶν σας.

Δὲν θὰ ζητήσει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐσᾶς ἐπικυρωμένα ἔγγραφα ἰδιοκτησίας τῶν ἀκινήτων σας, 

οὔτε τὸν χάρτη τοῦ κράτους σας, ἀλλὰ θὰ ζητήσει ἀπὸ ἐσᾶς τὴν ψυχή σας, ἡ ὁποία γι’ Αὐτὸν

 εἶναι πιὸ πολύτιμη ἀπὸ ὅλους τοὺς θησαυροὺς καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς πολιτισμοὺς σ’ ὅλη τὴ γῆ.

Τώρα δὲν μπορεῖτε τίποτε νὰ καταλάβετε, ἀλλὰ ὅταν θὰ μετανιώσετε, θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ φρικτὴ

ἀλήθεια: πὼς μὲ τὸ βάρος τῆς περιουσίας σας, ποὺ ἀγαπᾶτε εἰδωλολατρικά, μὲ τὸ βάρος τοῦ

τεράστιου κράτους σας καὶ μὲ τὸ βάρος τῆς ματαιοδοξίας σας, συνθλίψατε τὴν ψυχή σας. 

Λίγο ἀκόμα καὶ θὰ τὴν μετατρέπατε σὲ στάχτη.

Μποροῦν νὰ ἐλπίζουν οἱ ἄνθρωποι χωρὶς ψυχή, πὼς ὁ Θεὸς θὰ τοὺς βοηθήσει; 

Θὰ νιώθουν ντροπὴ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ τὸ πρόσωπό τους 

εἶναι σὰν σβησμένο κάρβουνο;

Ὁ Ἡρώδης καὶ ὁ Καϊάφας δὲν ντράπηκαν, ὅταν ἀντίκρισαν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, 

γιατί τὸ πρόσωπό τους καὶ ἡ ψυχή τους ἦταν σὰν σβησμένο κάρβουνο.

Καὶ ἐσεῖς, ἐὰν δὲν μετανιώσετε, νὰ ξέρετε πὼς θὰ ἀνήκετε στὴν ἴδια ὁμάδα μὲ τὸν Ἡρώδη 

καὶ τὸν Καϊάφα, θὰ εἶστε «δολοφόνοι» τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι καὶ τὸ τέλος σας 

ἀναπόφευκτα θὰ εἶναι ἴδιο μὲ τὸ δικό τους.

Ἐπειδὴ ἴδιο εἶναι τὸ τέλος, ὅλων ὅσων γνώρισαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀρνήθηκαν. 

Καὶ αὔριο δεκαπέντε ἄνθρωποι ἀπὸ αὐτὴ τὴν πόλη, θὰ δοκιμάσουν τὸν θάνατο καὶ θὰ περάσουν

 στὴν αἰωνιότητα.

Ποιός ὅμως ἐγγυᾶται φίλοι μου, πὼς ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς τοὺς δεκαπέντε, δὲν θὰ εἴμαστε ἐγὼ καὶ 

ἐσύ;Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἂς ψάλλουμε τὸν ὕμνο τῆς μετάνοιας, ὅσο τὸ δυνατὸν γρηγορότερα: 

τῆς μετάνοιας τὴν πόρτα ἄνοιξέ μας Δημιουργέ!

Ἂς βιαστοῦμε, τουλάχιστον αὐτὲς τὶς ὧρες πρὶν τὸν θάνατο, νὰ μετανοήσουμε μὲ εἰλικρινῆ καὶ 

γεμάτο δάκρυα τρόπο, γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ πράξαμε.

— γιὰ τὴν σκληρότητα ποὺ δείξαμε ἀπέναντι στοὺς φτωχούς,

— ἐπειδὴ συκοφαντήσαμε τὸν πλησίον μας,

— γιὰ τὴν λαγνεία ποὺ προκάλεσε τὴν σαπίλα τῆς καρδιᾶς μας,

— γιὰ τὴν τεμπελιὰ ποὺ δείξαμε, τὴν ὥρα ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουμε καλὲς πράξεις 

      ἢ νὰ προσευχόμαστε,

— γιὰ τὴν λαιμαργία ποὺ δείξαμε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νηστείας,

— γιὰ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν περηφάνειά μας, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων ὀνειρευτήκαμε 

     νὰ γίνουμε κολοσσοί, ἀλλὰ τελικὰ γίναμε νάνοι,

— γιὰ τὸ ψέμα, γιὰ τὴν κλεψιά, γιὰ τὴν φιλαργυρία,

— γιὰ τὸ ὅτι ξεχνᾶμε τὸν Θεό, γιὰ τὶς βλασφημίες,

— γιὰ τὴν ξεροκεφαλιά μας καὶ γιὰ κάθε ἄλλη ἁμαρτία.

Ἂς μετανοήσουμε τόσο βαθιὰ καὶ τόσο εἰλικρινά, ἔτσι ὥστε νὰ ἐξαγνίσουμε ὅλη τὴ ζωή μας, 

ἔτσι ὥστε νὰ γίνουμε «καθαροὶ» σὰν πρωινὴ δροσιὰ καὶ σὰν τὶς πρῶτες ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου,

ποὺ πέφτουν πάνω σ’ αὐτή.

Μόνον ἡ μετάνοια δὲν εἶναι ἀρκετὴ γιὰ τὴ σωτηρία, χωρὶς αὐτὴ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ἀρχίσει 

ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας. Καὶ ὅποιος μετανοήσει, σ’ αὐτὸν θὰ φανερωθεῖ τί εἶναι καλὸ νὰ κάνει 

στὴ συνέχεια.

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν γιὰ νὰ μᾶς ἀποδεχθεῖ Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δέχθηκε τὸν μετανοημένο 

ληστή. Τὸν ὑποδέχθηκε στὴν τράπεζα τοῦ παραδείσου, στὸ Βασίλειό Του, ὅπως ὑποδέχεται 

κανεὶς στὸ σπίτι του τὸν πρῶτο φιλοξενούμενο.

Ἂς μετανοήσουμε, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ καὶ ἐμᾶς τὸ ἴδιο.Ἂς μετανοήσουμε, καὶ ὁ Ἐλεήμων καὶ 

Πράος Θεὸς θὰ μᾶς εὐσπλαχνιστεῖ τὴν ὥρα τῆς κρίσης στὸ Δικαστήριό Του, ἐξ αἰτίας τῆς 

φιλευσπλαχνίας Του, ποὺ εἶναι πάντοτε μεγαλύτερη ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες!

Μόνον Αὐτὸν ἂς δοξολογοῦν καὶ ἂς εὐχαριστοῦν οἱ Ἄγγελοι στὸν οὐρανὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι στὴ γῆ,

 μὲ αἰώνια χαρὰ καὶ ἁρμονία εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,''Ὁμιλίες καὶ Μελέτη για τα σύμβολα καὶ σημεία».

Εκδόσεις''Ὀρθόδοξος Κυψέλη.'' Πηγή.Άγια Μετέωρα

  

    Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αναρτήθηκε από ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ