«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον»! Μέ τόν Σταυρό στό χέρι ναί! Μέ σταυρωμένα χέρια, ΟΧΙ!

«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον»!

Μέ τόν Σταυρό στό χέρι ναί!

Μέ σταυρωμένα χέρια, ΟΧΙ!

Ἀφιερωμένο 

στούς κλονισμένους τῇ πίστει ἀγωνιστές χριστιανούς,
ἀπό τίς προσωπικές προκλήσεις τους
καί ἀπό τίς προκλήσεις τῶν καιρῶν!

Ἡ πρόσκαιρη τούτη ζωή εἶναι ἕνα ταξίδι στό πέλαγος, ἄλλωτε ἥρεμο κι ἄλλωτε φουρτουνιασμένο, πού ἀναζητᾶ τό ἀπάνεμο λιμάνι τῆς κατάπαυσης ἀπό κάθε κίνδυνο.Τό λιμάνι γιά κάθε Χριστιανό εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ μακαρία αἰωνιότητά της.

Ἡ νηνεμία καί ὁ οὔριος ἄνεμος τῶν εὐνοϊκῶν καταστάσεων κάνοντας αὐτό τό ταξίδι, δέν εἶναι μιά μόνιμη κατάσταση. Ἀντίθετα, ἐναλλάσσονται μέ μπουρίνια καί τυφῶνες πειρασμῶν, δοκιμασιῶν καί θλίψεων πού ξεσηκώνονται κάθε λίγο, προκαλούμενα ἀπό τά πάθη μας, ἀπό τόν διάβολο μέ τά ὄργανά του κι ἀπό τίς μέριμνες τοῦ κόσμου. Ὅμως ὁ Κύριος μᾶς προετοίμασε: “Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ” (Πραξ. 4,22). Ὁ "καλός καπετάνιος στήν φουρτοῦνα φαίνεται", λέει σοφά ὁ λαός μας. Ἄν δέν κυβερνήσουμε σωστά τήν ζωή μας, πῶς θά φτάσουμε στήν Βασιλεία;...

Κι ὅπως λοιπόν ἕνα καράβι κλυδωνίζεται σάν καρυδότσουφλο στά λυσσασμένα κύματα, πολλές φορές θά δοκιμαστεῖ  ἡ πίστη  ὅλων μας λίγο ἤ πολύ καί εἴτε θά κλονιστεῖ καί θά βουλιάξει (μή γένοιτο!), εἴτε θά παλέψει ἀνδρείως μέ τά κύματα ὅσες φορές χρειαστεῖ καί θά βγεῖ νικήτρια! Τό καράβι μπορεῖ νά εἶναι ἡ προσωπική μας ζωή, μπορεῖ νά εἶναι ἡ Πατρίδα μας, μπορεῖ νά εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας πού χτυπιέται ἀπ' τούς ἀόρατους καί ὁρατούς ἐχθρούς της, μπορεῖ νά εἶναι ὅλος ὁ κόσμος. Ὅλα αὐτά εἶναι κατά διαστήματα!

Σέ τοῦτες τίς προκλήσεις ὅποτε προκύπτουν, καλεῖται ὁ καθένας μας νά ἐπιστρατεύσει κάθε ρανίδα πίστεως, θάρρους, ἱκανότητας, ἀρετῆς κι ἀγάπης πού κρύβει στό θησαυροφυλάκιο τῆς ψυχῆς του. Καί μέσα ἀπό τό καμίνι τῶν προκλήσεων, θά φανεῖ ἄν εἶναι χρυσάφι ἤ μπακίρι, δόκιμος ἤ ἀδόκιμος παρά τῷ Θεῷ.

Ὅσο κυλοῦν τά χρόνια καί πλησιάζουμε στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων καί τά ὄργανά της, δυσχεραίνουν ὅλο καί πιό ἀσφυκτικά τήν καθημερινότητά μας καί μᾶς βομβαρδίζουν ἐξουδενωτικά μέ νέα κάθε φορά δυσάρεστα προβλήματα καί γρίφους πού ἐξυπηρετοῦν τά δαιμονικά σχέδιά τους. Ὁ ἀγῶνας δυσκολεύει καί μᾶς τόν δυσκολεύουν σκόπιμα, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουν τῆν ἧττα μας καί ὁ Διάβολος νά τριβεῖ ἀπό χαρά τά ἀκάθαρτα κι ἀνθρωποκτόνα χέρια του. Ἄς μήν τοῦ δίνουμε αὐτήν τήν χαρά...

Πολλοί φοβοῦνται αὐτόν τόν ἀδυσώπητο ἀγῶνα, ὅταν χρειαστεῖ μέ ἔργα νά παλέψουν στήν ἀρένα μέ τούς ἐπίγειους καί τούς ἐναέριους κοσμοκράτορες τοῦ αἰῶνος τούτου. Σέ αὐτές τίς δύσκολες στιγμές τῶν προκλήσεων, γίνεται ἄκρως ἀντιληπτό, πώς ἡ ζωή μας δέν εἶναι ἕνα παραμύθι, ἀλλά μία πραγματικότητα μέ τίς εὔκολες καί τίς δύσκολες πτυχές της. Καί οἱ ἐχθροί μας δέν εἶναι φανταστικοί, ἀλλά ὑπαρκτά ὑπαρκτότατα ὁρατά καί ἀόρατα ὄργανα τοῦ διαβόλου. Ἡ πάλη εἶναι ἀναπόφευκτη καί ἡ δειλία δέν χωρᾶ, διότι ἡ δειλία πάντα ὁδηγεῖ σέ ἧττα. Κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, τό πνεῦμα τῆς δειλίας εἶναι δαιμονικό, γι' αὐτό καί εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ καταδικασμένη νά χάσει. Ὁ ἀληθινός Χριστιανός, διακατέχεται ἀπό πνεῦμα δυνάμεως, θείας δυνάμεως, ὄχι δικῆς του, γι' αὐτό καί εἶναι ἕτοιμος νά δώσει ἀκόμα καί τήν ζωή του γιά τόν Θεό καί τήν πίστη του.

-Μά εἴμαστε λίγοι, θά ποῦν κάποιοι.

-Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἁγιογραφικῶς:"ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν" (Ματθ. 7, 14). Τό ὅτι εἶναι λίγοι αὐτοί πού θά ἀξιωθοῦν τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, βλέπουμε πώς δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στήν σωτηρία τους, ὅπως πολύ ξεκάθαρα πιστοποιεῖται ἁγιογραφικῶς!

Ὁ ἀγῶνας τοῦ Χριστιανοῦ λοιπόν, δέν γίνεται μέ τήν ποσότητα, ἀλλά μέ τήν ποιότητα καί τό περιεχόμενό του, τοὐτέστιν ἄν ὑπακούει στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί πάνω ἀπ' ὅλα γίνεται μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο!

Ὁ Χριστιανός πού πολεμᾶ βαστᾶ δύο ζύγια. Στό ἕνα βάζει τούς ἐχθρούς του καί τούς πειρασμούς καί στό ἄλλο τόν Νικητή Χριστό καί τίς ἀρετές πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός. Δέν περιμένει νά ἀποκτήσει στρατό ἀνθρώπων-θνητῶν συναγωνιστῶν, ἀλλά ἐπικαλεῖται τόν Δημιουργό τοῦ παντός, τήν Παναγία, τίς στρατιές τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων! Κι αὐτό τό ζύγι ἐξ ὁρισμοῦ, εἶναι ἀπείρως ὑπέρβαρο καί βαρύτερο ἀπό τ' ἄλλο, καθώς κι ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους πού πέρασαν καί θά περάσουν ποτέ ἀπό τήν γῆ κι ἀπ' ὅλους τούς δαίμονες μαζί μέ τόν Διάβολο κι ἀπ' ὄλους τούς πειρασμούς!

Ἄν μελετήσουμε τούς βίους τῶν Ἁγίων, θά δοῦμε πώς κατά συντριπτική πλειοψηφία, ἔδιναν προσωπικές μάχες, χωρίς ἐπίγειους "συμμάχους". Ἕνας ἐναντίον πολλῶν ἤ καί ὅλου τοῦ κόσμου! Οἱ κοσμικοί πολεμιστές πρῶτα ὀργανώνουν πολυπληθῆ στρατό κι ἔπειτα ρίχνονται στήν μάχη. Οἱ Χριστιανοί πολεμιστές ἀντίθετα, δέν κρατοῦν κομπιουτεράκι καταμέτρησης, χάριτι Θεοῦ γνωρίζουν πῶς νά πολεμοῦν ἀκόμη καί μόνοι τους παρ' ἀνθρώποις καί ἀρκοῦνται νά συστρατεύονται μέ τήν ὁμολογία πίστεως, τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τήν Παναγία, τούς Ἁγίους καί τίς Ἐπουράνιες Δυνάμεις.

Ὁ Χριστός ἐνανθρωπῆσας ἦταν ἕνας καί οἱ μαθητές (πλήν τοῦ Ἰοῦδα) 11 ἀρχικά, ἀλλά ἄλλαξαν ὅλον τόν κόσμο. Μᾶς ἔδειξαν μέ τήν ζωή καί τόν θάνατό τους, πῶς πολεμᾶ ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ! Ἡ μειοψηφία τους δέν ἀπετέλεσε  ἐμπόδιο στό σωτηριολογικό ἔργο τους. Ποιός ἔχει σύμμαχο τόν Θεό καί πτοεῖται ἀπό ἄνθρωπο;

"Εἰ ὁ Θεός μἐθ' ἠμῶν, οὐδείς καθ' ἡμῶν" (Ρωμ. 8, 32)!

Ἀλλοίμονο ἄν περιμένουμε πότε θά γίνουμε πολλοί ἀριθμητικά, γιά νά ἀγωνιστοῦμε ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδας!

"Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον" (Λουκ. 12, 32)!

Μήν ξεχνᾶμε, ὅτι "οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα" (Ψαλ. 19,8).

Ἡ ἰσχύς ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, δέν μετριέται μέ τούς περιορισμένους ἀριθμούς προσώπων, ἀλλά μέ τήν ἄπειρη Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού περιμένει ἔστω καί μία ψυχή ἤ μία μικρή φιλότιμη χούφτα Χριστιανῶν, γιά νά ἐπέμβει θαυματουργικά, ἄν εἶναι τό θέλημά Του καί πρός τό συμφέρον τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εύγενικός, εἶναι ἕνα τρανταχτό παράδειγμα ὁμολογητοῦ, πού ἄν καί μονάδα, ἦταν φορέας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐξέφραζε ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀνάμεσα σέ πληθώρα ἀποστατῶν καί μάλιστα ἐχθρικῶν ἀπέναντί του! Σέ αὐτόν τόν ἔνα χρωστᾶμε τήν διαφύλαξη τῆς Ἐκκλησίας μας σέ ἐκείνη τήν χρονική συγκυρία πού ἀγωνίστηκε.

Ναί, μακάρι νά εἴμασταν σωστοί ἄνθρωποι εὐάρεστοι τῷ Θεῷ οἱ περισσότεροι, γιά νά ἑνώνουμε τίς δυνάμεις μας σέ κάθε καλόν ἀγῶνα. Μεγάλο ποθούμενο εἶναι στά μύχια τῆς ψυχῆς κάθε Χριστιανοῦ, νά πιστέψουν πολλοί καί νά γίνουμε μία μεγάλη κοινωνία. Δυστυχῶς ὅμως, φαίνεται ὅτι ἀποτύχαμε πρός τό παρόν νά εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο, μέ τήν χλιαρή χριστιανική ζωή καί πίστη μας καί μᾶλλον κυκλοφοροῦμε ὡς μεμονωμένα καρκινικά κύτταρα μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού μᾶς ἀνέχεται. Καί ὄχι μόνον δέν προσελκύουμε κι ἄλλες ψυχές πρός τόν Θεό, ἀλλά κινδυνεύουν καί αὐτές οἱ δικές μας!  Ἀντιλαμβανόμενοι ὅμως τήν ἁμαρτωλότητά μας, τήν ἀμετανοησία μας καί τήν πικρή ἀποστασία μας ἀπό τόν Γλυκύτατο Ἰησοῦ, ἄς κάνουμε ἔστω καί τήν ὕστατη στιγμή, ὅ,τι ἔχει δυνατότητα ὁ καθένας μέ φρόνημα ταπεινό καί ἐλπίζοντας στό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν, σέ κάθε πρόκληση τῶν καιρῶν.

"Ἄνευ ἐμοῦ οῦ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν", εἶπε ὁ Κύριος. Κι ἐμεῖς λοιπόν, σέ κάθε ἀγῶνα θά πηγαίνουμε γιά τόν Κύριο, μέ τόν Κύριο κι Αὐτός θά ταχτοποιήσει τά πάντα!
Ἄς μήν δειλιοῦμε λοιπόν. Ἔχουμε Ζῶντα, Ἀναστάντα κι Ἐνεργοῦντα Θεό!
«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6, 33).
Ἀμήν!

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞᾼ 

Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/)