ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ –1

 Ἠλεκτρονικὸ Παράρτημα τοῦ ὁμωνύμου τριμηνιαίου περιοδικοῦ

Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Λόγῳ «ἐπικαιρότητος» (!) ἀναρτᾶται κατωτέρω

Ἀπόσπασμα [Α´] ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα
τοῦ Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ
«Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ»,
μετάφρ. Ἀρ. Ἀλεξάνδρου, ἐκδ. Γκοβόστη, χ. χρ. τόμ. 2, σελ. 104-106

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

— «Ναί, αὐτὴ ἡ δουλειὰ μᾶς κόστισε πολὺ» –συνέχισε κοιτάζοντάς Τον αὐστηρὰ– «μὰ τὴν ἀποτελειώσαμε ἐπιτέλους ἐν ὀνόματί Σου. Δεκαπέντε αἰῶνες βασανιστήκαμε μ’ αὐτὴ τὴν ἐλευθερία, μὰ τώρα τελειώσαμε μ’ αὐτὴ καί τελειώσαμε γιὰ καλά. Δὲν πιστεύεις πὼς τελειώσαμε γιὰ καλά; Μὲ κοιτᾶς μὲ πραότητα καί δὲν μοῦ κάνεις οὔτε τὴν τιμὴ ν’ ἀγαναχτήσεις μαζί μου; Μάθε ὅμως πὼς τώρα ἴσα-ἴσα ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι βέβαιοι περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ γιὰ τὴν ἐλευθερία τους κι ὅμως αὐτοὶ οἱ ἴδιοι μᾶς φέρανε τὴν ἐλευθερία τους καί τὴν κατέθεσαν ταπεινότατα στὰ πόδια μας. Κι αὐτὸ τὸ πετύχαμε ἐμεῖς. Μὰ Ἐσὺ αὐτὸ ἤθελες; τάχα; Μιὰ τέτοια ἐλευθερία θέλησες;»

— Πάλι δὲν καταλαβαίνω, –διέκοψε ὁ Ἀλιόσα, – εἰρωνεύεται, κοροϊδεύει;

— Καθόλου. Ἴσα-ἴσα παινεύεται πὼς αὐτὸς κι οἱ ὅμοιοί του κατανίκησαν τὴν ἐλευθερία καί πὼς αὐτὸ τὸ ἔκαναν γιὰ τὴν εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων. «Γιατί μονάχα τώρα (ἐννοεῖ βέβαια τὴν ἱερὰ Ἐξέταση) στάθηκε δυνατὸ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὴν εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἐπαναστάτης. Μὰ μποροῦν τάχα οἱ ἐπαναστάτες νά ’ναι εὐτυχισμένοι; Σὲ προειδοποιοῦσαν, – Τοῦ λέει, – οἱ προειδοποιήσεις κι οἱ συμβουλὲς δὲν Σοῦ ἔλειψαν, μὰ Ἐσὺ δὲν ἄκουσες τὶς προειδοποιήσεις, ἀπαρνήθηκες τὸν μοναδικὸ τρόπο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ φέρει τὴν εὐτυχία στοὺς ἀνθρώπους, μὰ εὐτυχῶς φεύγοντας παρέδωσες σὲ μᾶς τὴ δουλειά. Μᾶς ὑποσχέθηκες, μᾶς ἔδωσες τὸν λόγο Σου, μᾶς ἔδωσες τὸ δικαίωμα τοῦ λύειν καί δεσμεῖν καί φυσικὰ δὲν μπορεῖς οὔτε νὰ τὸ σκεφτεῖς νὰ μᾶς τὸ πάρεις πίσω. Γιατί ἦρθες λοιπὸν νὰ μᾶς ἐνοχλήσεις;»

— Καί τί σημαίνει; οἱ προειδοποιήσεις κι οἱ συμβουλὲς δὲν σοῦ ἔλειψαν; – ρώτησε ὁ Ἀλιόσα.

— Αὐτὸ ἴσα-ἴσα εἶναι τὸ κυριότερο ποὺ ἔχει νὰ πεῖ ὁ γέρος.

«— Τὸ φοβερὸ καὶ σοφὸ πνεῦμα, τὸ πνεῦμα τῆς αὐτοκαταστροφῆς καὶ τῆς ἀνυπαρξίας, τὸ μεγάλο πνεῦμα μίλησε μαζί Σου στὴν ἔρημο καὶ τὰ βιβλία μᾶς λένε πὼς τάχα «Σ’ ἔβαλε σὲ πειρασμό». Εἶναι σωστὸ αὐτό; Καὶ μήπως θὰ μποροῦσε τάχα νὰ εἰπωθεῖ τίποτα πιὸ σωστὸ ἀπὸ κεῖνα πού Σοῦ ἀνήγγειλε κεῖνο τὸ πνεῦμα μὲ τὰ τρία του ἐρωτήματα, ποὺ Ἐσὺ ἀπέκρουσες καὶ ποὺ τὰ βιβλία τὰ λένε «πειρασμούς»; Κι ὅμως ἂν ἔγινε ποτὲ στὴν γῆ ἕνα πραγματικὰ ἐκθαμβωτικὸ θαῦμα, τοῦτο τὸ θαῦμα ἔγινε ἴσα-ἴσα κείνη τὴν ἡμέρα τῶν τριῶν πειρασμῶν. Τὸ θαῦμα ἔγινε μόνο καὶ μόνο γιατί τέθηκαν ἐκεῖνα τὰ τρία ἐρωτήματα. Ἂν μπορούσαμε νὰ φανταστοῦμε, ἔτσι γιὰ δοκιμὴ μονάχα καὶ γιὰ παράδειγμα, πὼς τὰ τρία κεῖνα ἐρωτήματα τοῦ τρομεροῦ πνεύματος χάθηκαν χωρὶς νὰ μείνει οὔτε ἴχνος τους στὰ βιβλία καὶ πὼς θάπρεπε νὰ τ᾽ ἀποκαταστήσουμε, νὰ τὰ σκεφτοῦμε καὶ νὰ τὰ ἐφεύρουμε ἐκ νέου γιὰ νὰ τὰ καταγράψουμε πάλι στὰ βιβλία, κι ἂν γι’ αὐτὸ τὸν σκοπὸ μαζεύαμε ὅλους τοὺς σοφοὺς τῆς γῆς – τοὺς κυβερνῆτες, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ἐπιστήμονες, τοὺς φιλόσοφους, τοὺς ποιητὲς – προτείνοντάς τους νὰ σκεφτοῦν καὶ νὰ ἐφεύρουν τρία ἐρωτήματα, τέτοια ὅμως ποὺ ὄχι μονάχα ν᾽ ἀνταποκρίνονται στὴν σπουδαιότητα κείνου τοῦ περιστατικοῦ μὰ νὰ ἐκφράζουν κιόλας, μέσα σὲ τρεῖς λέξεις, σὲ τρεῖς μονάχα ἀνθρώπινες φράσεις, ὅλη τὴ μελλούμενη ἱστορία τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, νομίζεις τάχα πὼς ὅλη ἡ σοφία τῆς γῆς μαζεμένη θὰ μποροῦσε νὰ ἐπινοήσει κάτι παρόμοιο σὲ δύναμη καὶ βάθος μὲ κεῖνα τὰ τρία ἐρωτήματα, ποὺ Σοῦ τεθήκανε ἀπ’ τὸ κραταιὸ καὶ σοφὸ πνεῦμα στὴν ἔρημο; Καὶ μόνο ἀπ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, μόνο ἀπ’ τὸ θαῦμα πὼς τεθήκανε, μπορεῖς νὰ καταλάβεις πὼς δὲν ἔχεις νὰ κάνεις μ᾽ ἕνα πρόσκαιρο ἀνθρώπινο μυαλὸ μὰ μὲ ἕνα νοῦ αἰώνιο κι ἀπόλυτο. Γιατί σ᾽ αὐτὰ τὰ τρία ἐρωτήματα συνοψίζεται κατὰ ἕναν τρόπο καὶ προφητεύεται ὅλη ἡ μελλούμενη ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καὶ δίνονται οἱ τρεῖς μορφὲς ὅπου θὰ συναντηθοῦν ὅλες οἱ ἄλυτες ἀντιφάσεις τῆς ἀνθρώπινης φύσης σ᾽ ὅλη τὴν γῆ. Τότε αὐτὸ δὲν ἦταν ἀκόμα τόσο φανερό, γιατί τὸ μέλλον ἦταν ἄγνωστο, μὰ τώρα, ὅταν πιὰ ἔχουν περάσει δεκαπέντε αἰῶνες, βλέπουμε πὼς ὅλα ἔχουν τόσο καλὰ μαντευτεῖ καὶ προφητευτεῖ σὲ κεῖνα τὰ τρία ἐρωτήματα καὶ τόσο πολὺ δικαιώθηκαν ποὺ δὲν μπορεῖς οὔτε νὰ τοὺς προσθέσεις οὔτε νὰ τοὺς ἀφαιρέσεις τίποτα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: (https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/03/23/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται2/)