«Σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία», Γέρων Παΐσιος

«...ΚΑΙ ΟΤΑΝ (ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ)...ΞΕΚΟΙΛΙΑΣΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΥΑΛΟ»

Γ. Παΐσιος: Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείες....», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.

- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;
- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. 

Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. 

Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.
Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτουργηθούν τα παιδιά.

Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. 

Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε,ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. 

Παρ’ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.

Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πως έχουν αγριέψει! 

Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήσει, θα γίνει καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. 

Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! 

Μα δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα όπως τώρα. 

Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουν
καλοί άνθρωποι; 

Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;

Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. 

Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. 

Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. 

Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν.

Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.

Πηγή: Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Α΄

http://www.xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=1979

 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΕΪΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

1. "Ας συνέλθουν οι πολιτικοί κι ας δώσουν Χριστό στην Ελλάδα". Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς

2. Βίοι παράλληλοι. Παλαιός Ισραήλ και σύγχρονη Ελλάδα

3. Πολιτευόμαστε χωρίς Θεόν και Ενεργούμε κατά του Θεού

4. Ο υπουργός "πολιτισμού" χρηματοδοτεί από τα άδεια ταμεία του κράτους την συγκέντρωση των απανταχού ομοφυλοφίλων όλου του κόσμου!!

5. Ἀποχριστιανοποίηση καί ἀφελληνισμός τῆς Παιδείας.

6. Σε έναν εκπαιδευτικό για την Κατήχηση (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος †1956)

7. Όταν η αθεΐα γίνεται μισαλλοδοξία

8. Ἡ ἀποκτήνωση τῶν Ἐλλήνων συνεχίζεται...(Μάθημα σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης κ.λ.π.)

9. Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει; (Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ).

10. Δεισιδαιμονία των αθεϊστών

11. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

12. Νεοειδωλολατρεία καί Ὀρθοδοξία

13. ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

14. Τι είναι η Ευρώπη; (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (1880-1956), επισκόπου Αχρίδας).

15. Έφθα­σε η ώ­ρα να δρέ­ψω­με τους πι­κρούς καρ­πούς του «ευ­ρω­πα­ϊ­κού εκ­συγ­χρονισμού» μας...

16. Ο Καμίνης έκοψε το Χριστός Ανέστη

17. Η ψυχοπαθολογία του Αθεϊσμού. Μιχαήλ Μιχαηλίδη

18. Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων (σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο) (κείμενο+mp3).

19. Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ. Το ενδιαφέρον του ιερού Χρυσοστόμου για τους νέους (Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ)

20. Ἡ αἰτία τῆς σημερινῆς οἰκονομικῆς κρίσης

21. Ἡ κατάθλιψη καί τά πάθη (Β΄)