ΜΕΡΟΣ 2ο: Γεωοικονομία - ΑΟΖ ή Αρχιπελαγικό δικαίωμα;
ΜΕΡΟΣ 1ο, Μέρος 2ο,
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 12/11/2011
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί το 2ο Μέρος του προς εξέταση θέματος (¨Γεωπολιτική Αξία της Ελλάδας και της Κύπρου και ο ¨χειρουργικός¨ ακρωτηριασμός της¨).
1. Θα ξεκινήσουμε με τον ορισμό της Γεωοικονομίας, από την Βικιπαιδεία : Η γεωοικονομία μελετά τα γεωοικονομικά δεδομένα μίας γεωγραφικής περιοχής ή σε διεθνή κλίμακα, τα οποία σχετίζονται με την οικονομική ισχύ (οικονομικές δραστηριότητες ως προς το γεωγραφικό περιβάλλον), με σκοπό την αξιοποίησή τους.
Εμείς θα ασχοληθούμε με τους αγωγούς, τον ορυκτό πλούτο, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
2. Μετά θα μας δώσει μία εικόνα των αγωγών της Ν/Α Ευρώπης ο καθ. Δημ. Μαυράκης Διευθυντής ΚΕΠΑ : Nabucco, South Stream, IGI, TAP.
2. Μετά θα μας δώσει μία εικόνα των αγωγών της Ν/Α Ευρώπης ο καθ. Δημ. Μαυράκης Διευθυντής ΚΕΠΑ : Nabucco, South Stream, IGI, TAP.
Βεβαίως δεν ξεχνάμε και τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη.
3. Στην συνέχεια ο Βασίλης Γεωργάς μας εξηγεί ότι " Στο επίκεντρο μιας λυσσαλέας μάχης ψυχροπολεμικού τύπου μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, για την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο, βρίσκεται η Ελλάδα, που λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της προορίζεται να αποτελέσει συνδετικό κρίκο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου¨.
4. Ακολουθούν οι διαρροές από τα Wikileaks, που μας αποκαλύπτουν τον «ψυχρό πόλεμο» για τους αγωγούς, εξαιτίας της ελληνορωσική προσέγγιση και των πιέσεων των ΗΠΑ προς την ελληνική κυβέρνηση. Μεταξύ των άλλων απόκαλύπτει: ¨Η Ελλάδα έχει αναπάντεχα βρεθεί στο επίκεντρο των ενεργειακών θεμάτων, εξαιτίας των αγωγών TGI και Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη», σημειώνει τον Μάρτιο του 2006 σε τηλεγράφημά του, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, με σκοπό να προετοιμάσει την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις για την επικείμενη επίσκεψη Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον. Ο ίδιος συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι «ανησυχούμε για την αρπακτική Γκάζπρομ» και ότι «οι Eλληνες δεν πρέπει να γεμίσουν τον αγωγό Τουρκίας Ελλάδας Ιταλίας με αέριο της Γκάζπρομ», αλλά με αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, έτσι ώστε να μην μετατραπεί ο αγωγός σε ένα ακόμη «εξάρτημα» του ενεργειακού μονοπωλίου της «Γκάζπρομ».
5. Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας, καλά κρυμμένος εδώ και χρόνια περιμένει να πλουτίσει όποιον τον εξορύξει. Το ερώτημα είναι γιατί το κράτος σφυρά αδιάφορα, για να μην πούμε ότι σαμποτάρει οποιαδήποτε ενέργεια. Η εκμετάλλευση του θα άλλαζε την γεωοικονομία της και θα αναβαθμίζει γεωπολιτικά την Ελλάδα. Θα διαβάσουμε το εξαίρετο άρθρο Νίκου Μάρτη πρώην Υπουργού ο οποίος μεταξύ των άλλων αναφέρει: ¨ Εάν αξιοποιηθεί βιομηχανικά ο πλούσιος ορυκτός πλούτος της Ελλάδας, έστω μόνο τα μικτά θειούχα, η οικονομική κατάσταση της χώρας μας θα είναι διαφορετική. Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα» ¨.
6. Στην συνέχεια μπορείτε να παρακολουθείσεται την αποκαλυπτική εκπομπή του Χαρδαβέλα στον ΑΘΕΑΤΟ ΚΟΣΜΟ, σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.
7. Ακολουθεί ο μεταλλευτικός χάρτης της Ελλάδας από το ΙΓΜΕ (Scribd), όπου θα δούμε μία σειρά από χάρτες τοποθεσιών των μεταλλευμάτων ΜΑΣ.
8. Τελικά το Αιγαίο έχει πετρέλαιο και αν ναι τότε τι κάνουμε; Η εκτενής έρευνα από Aegeantimes, προσπαθεί να διελευκάνει το θέμα ¨Η πρώτη επίσημη παραδοχή Έλληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή, ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά ...... για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο¨. Όπου διευκρινίζει ότι ¨ Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι "γκρίζες ζώνες" δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες¨.
9. Ας δούμε τώρα τι γράφει το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 26.10.2010 στη Σουηδική εφημερίδα Stockholm Daily και αναφέρεται στην εταιρεία Scandic Org και στην ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ελλάδα και μάλιστα ούτε καν στις λεγόμενες “γκρίζες” ζώνες. Συγκεκριμένα αναφέρει: ¨Παράλληλα η ίδια εταιρεία (Scandic Org) μιλά (μόνο για το Ιόνιο) για περίπου 900.000 βαρέλια φυσικού αερίου ετησίως ! στην περιοχή της Κεφαλλονιάς, 1.200.000 βαρέλια ανοικτά του Κατακώλου, 800.000 στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια πάντα ετησίως στους Οθωνούς.Τέλος σημειώστε ότι το φυσικό αέριο είναι καθαρή πηγή φυσικής ενέργειας αντίθετη από το πετρέλαιο και δεν υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση!!!"
Θα εκπλαγούμε για την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων και θα απορούμε γιατί άφησαν να φθάσουμε σ΄αυτήν την οικτρά οικονομική κατάσταση.
10. Ο Ιωάννης Μάζης θα μας μυήσει στην γεωπολιτική των υδρογοναθράκων της Ν/Α Μεσογείου και θα συμπεράνει εκτός των άλλων ότι πρέπει ¨ να γίνει πλέον κατανοητόν, ότι η ευρωπαϊκή -αλλά και κυρίως- η αγγλοσαξωνική γεωστρατηγική κατεύθυνση άλλαξε. Οι δύο αυτοί Διεθνείς πόλοι ισχύος, (ι)ΕΕ και (ιι) ΗΠΑ-Ηνωμένον Βασίλειον (Ειδική Σχέσις) επιδιώκουν την αποδέσμευση από τα ρωσικά, ιρανικά και Αραβο-ισλαμικά ενεργειακά αποθέματα. Επίσης, υπό το φως αυτής της ερμηνείας, οι Αγγλοσάξωνες της Ειδικής Σχέσεως δεν βλέπουν με ιδιαίτερα θετικόν όμμα, την επερχομένη πρόσδεση της ΕΕ από το Ρωσικό φυσικό αέριο, μεταπράτης και διανομεύς του οποίου θα είναι η Γερμανία στην ΕΕ. Να λοιπόν η κατάλληλη ευκαιρία για να το αποφύγουν οριστικά: τα ισραηλινά και τα κυπριακά αποθέματα μαζί με τα ελληνικά αποθέματα φυσικού αερίου (Νοτίως της Κρήτης και στο Ιόνιο μέχρι την Αδριατική) αποτελούν την ιδανική λύση¨.
11. Στην συνέχεια θα ασχοληθούμε με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), καθόσον επηρεάζει ουσιαστικά την γεωπολιτική της Ελλάδας. Ο διακεκριμένος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μαίρυλαντ, Θεόδωρος Καρυώτης σε συνέντευξή του καταλογίζει: ¨Ξεκάθαρα ευθύνες στις Ελληνικές Κυβερνήσεις, που δεν προχωρούν, εδώ και τώρα, στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως έκανε ο θαρραλέος, αείμνηστος και πρωτοπόρος Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος παρέδωσε μαθήματα υψηλής διπλωματίας στις ΑΟΖ, οι οποίες εάν οριοθετούνταν και στην Ελλάδα, θα έχει τεθεί τέλος, μια για πάντα, οριστικά και αμετάκλητα, στις τουρκικές διεκδικήσεις, στον νησιωτικό, στον εναέριο και στον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Πελάγους¨.
12. Στην συνέχεια και για δύο αναρτήσεις θα εξετάσουμε την σχέση Αχριπελαγικού δικαιώματος και ΑΟΖ. Θεωρώ ότι χρήζει προσοχής, καθόσον αυξάνει κάθετα την γεωπολιτική αξία την Ελλάδας τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο Πέλαγος. Το περίεργο είναι ότι δεν συζητείται, τουλάχιστον όσο η ΑΟΖ. Μήπως όπως και τον ορυκτό πλούτο, κρατούν κρυμμένο (το αρχιπελαγικό δικαίωμα) οι ¨κρατούντες¨ χάριν άλλων;
Σύμφωνα με το ιστότοπο aigaio.org η θέση της χώρας μας στο διεθνές δίκαιο είναι αρχιπελαγική.. ¨Κατά το διεθνές αρχιπελαγικό δίκαιο, ακόμη κι αν δεν κατοικούσαν τα νησιά του Αιγαίου Έλληνες, ή ακόμη κι αν δεν ανήκε το Αιγαίο στην Ελλάδα και τα νησιά του ήταν αυτόνομα, πάλι θα δικαιούταν κυριαρχικά δικαιώματα όπως η Κύπρος, η Μάλτα ή τα αμιγώς νησιωτικά ωκεανικά κράτη¨.
Επομένως:
¨ - Σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, το άρθρο 3 -δηλ. τα 6 ή 12 ν.μ.- δεν εφαρμόζεται σε αρχιπέλαγος. Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά του Ιονίου.
- Εφαρμογή του συστήματος ευθειών ακτογραμμών βάσης, σύμφωνα με το άρθρο 7, το διεθνές εθιμικό δίκαιο και την αρχή της αμοιβαιότητας.
Η Τουρκία χωρίς να έχει υπογράψει τις διεθνείς Συμβάσεις για το Δίκαιο της Θάλασσας (1958 και 1982) εφαρμόζει το σύστημα σε Ίμβρο και Τένεδο από το 1964¨.
13. Στην συνέχεια ακολουθεί μία ανάλυση σχετικά με τα Αρχιπελαγικά δικαιώματα και την ΑΟΖ. Κύριο σημείο είναι ότι αν ορίσουμε υφαλοκρηπίδα απεμπολούμε τα αρχιπελαγικά μας δικαιώματα. Σε αντίθετη παρίπτωση :
¨Με την αναγνώριση του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους το κάθε νησί δεν αποτελεί μια αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά συνδέεται αρρήκτως με το διπλανό του, δημιουργώντας μια ενιαία αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα, εντός της οποίας η σημερινή διελκυστίνδα με την Τουρκία για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ή για το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δε θα είχε απολύτως καμία σημασία ή αιτία ύπαρξης¨.
Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:
1. Τι είναι η Γεωοικονομία.
2. Διηπειρωτικοί αγωγοί Φ.Α. στη Ν.Α. Ευρώπη (Δημ. Μαυράκης).
3. Ο «ψυχρός πόλεμος» των αγωγών (ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΣ).
4. Ο «ψυχρός πόλεμος» για τους αγωγούς (Wikileaks).
5. Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (Νίκος Μάρτης).
6. Βίντεο: Ορυκτός πλούτος Ελλάδας (¨Αθέατος Κόσμος").
7. Ο μεταλλευτικός χάρτης της Ελλάδος (ΙΓΜΕ).
8. AIΓΑΙΟ: Ένας απέραντος πετρελαιοφόρος ορίζοντας (Aegeantimes - απόσπασμα).
9. Τεράστια τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ελλάδα σύμφωνα με την Stockholm Daily.
10. Γεωπολιτική των υδρογονανθράκων στην Ν/Α Μεσόγειο ( Ιωάννης Θ. Μάζης).
9. Τεράστια τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ελλάδα σύμφωνα με την Stockholm Daily.
10. Γεωπολιτική των υδρογονανθράκων στην Ν/Α Μεσόγειο ( Ιωάννης Θ. Μάζης).
11. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) υπερκεράζει την υφαλοκρηπίδα μας (Θ. Καριωτάκης).
12. Η Ελλάδα ως αρχιπελαγικό κράτος (aigaio.org).
12. Η Ελλάδα ως αρχιπελαγικό κράτος (aigaio.org).
13. Η ανούσια συζήτηση περί ΑΟΖ (aigaio.org).
1. Τι είναι η Γεωοικονομία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η γεωοικονομία μελετά τα γεωοικονομικά δεδομένα μίας γεωγραφικής περιοχής ή σε διεθνή κλίμακα, τα οποία σχετίζονται με την οικονομική ισχύ (οικονομικές δραστηριότητες ως προς το γεωγραφικό περιβάλλον), με σκοπό την αξιοποίησή τους. Τα λεγόμενα γεωοικονομικά δίκτυα είναι οι διάφοροι αγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας, πετρελαίου, φυσικού αερίου, θαλάσσιοι και χερσαίοι οδοί εμπορίου, οδοί λαθρομετανάστευσης, διακίνησης ναρκωτικών, κτλ.
Η γεωοικονομία μελετά τα γεωοικονομικά δεδομένα μίας γεωγραφικής περιοχής ή σε διεθνή κλίμακα, τα οποία σχετίζονται με την οικονομική ισχύ (οικονομικές δραστηριότητες ως προς το γεωγραφικό περιβάλλον), με σκοπό την αξιοποίησή τους. Τα λεγόμενα γεωοικονομικά δίκτυα είναι οι διάφοροι αγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας, πετρελαίου, φυσικού αερίου, θαλάσσιοι και χερσαίοι οδοί εμπορίου, οδοί λαθρομετανάστευσης, διακίνησης ναρκωτικών, κτλ.
Μεταξύ των άλλων, η γεωοικονομία μελετά το ρόλο της οικονομικής αλληλεξάρτησης για την επίλυση ή την πρόληψη των συγκρούσεων, τα όρια της οικονομίας στη πρόληψη ή την επίλυση συγκρούσεων, τη σχέση μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών στις διάφορες χώρες, όπως η διαφθορά, η ανάπτυξη δικτύων οργανωμένου εγκλήματος (πχ καρτέλ ναρκωτικών), η ανάπτυξη τρομοκρατικών ομάδων και η διασύνδεση τους με συμβατικές μορφές εγκλήματος.
http://el.wikipedia.org/wiki/
2. ∆ιηπειρωτικοί αγωγοί Φ.Α. στη Ν.Α. Ευρώπη
(Προοπτικές - Αβεβαιότητες)
καθ. Δημ. Μαυράκης
Διευθυντής ΚΕΠΑ
http://library.tee.gr/
Στο επίκεντρο μιας λυσσαλέας μάχης ψυχροπολεμικού τύπου μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, για την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο, βρίσκεται η Ελλάδα, που λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της προορίζεται να αποτελέσει συνδετικό κρίκο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου.
3. Ο «ψυχρός πόλεμος» των αγωγών (Βασίλης Γεώργας)
Στο επίκεντρο μιας λυσσαλέας μάχης ψυχροπολεμικού τύπου μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, για την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο, βρίσκεται η Ελλάδα, που λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της προορίζεται να αποτελέσει συνδετικό κρίκο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου.
Η χώρα μας καλείται να διαχειριστεί μια λεπτή γεωπολιτικά κατάσταση, καθώς συμμετέχει ενεργά σε επενδυτικά σχέδια μεταφοράς αερίου που στηρίζουν ταυτόχρονα οι δύο «αντιμαχόμενοι πόλοι»:Από τη μια πλευρά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ επιδιώκουν την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών μέσω του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου» (South Corridor), ενώ από την άλλη οι Ρώσοι θέλουν την ενδυνάμωση της επιρροής τους με την κατασκευή νέων αγωγών τροφοδοσίας της Ευρώπης.
**Μέσω του αγωγού Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας (ITGI) που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάδα θα αποτελέσει μέρος του Νότιου διαδρόμου, συμμετέχοντας στη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν. Ο αγωγός αυτός θεωρείται ώριμος να προχωρήσει (συμμετέχουν οι Botas-ΔΕΠΑ και Edison), και επειδή απαιτεί συγκριτικά μικρές ποσότητες (12 δισ. κ.μ.) έχει τη διακριτική υποστήριξη των Αμερικανών, υπό τη λογική ότι θα μπορούσε να τροφοδοτηθεί πρώτος από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ. Επιπλέον οι ΗΠΑ αποβλέπουν και σε μια μελλοντική διασύνδεση του ITGI με τον πολύ μεγαλύτερο Nabucco, μέσω ακόμη ενός αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας (IGB).
**Η Ελλάδα συμμετέχει όμως και στο σχέδιο «South Stream» που προωθεί η Ρωσία (συμμετέχουν η Gazprom, η ιταλική ΕΝΙ, η γερμανική Wintershall και η γαλλική EDF). Ο συγκεκριμένος αγωγός σχεδιάζεται ώστε παρακάμπτοντας την Ουκρανία, να περνά κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα στη Βουλγαρία, με το ένα σκέλος να καταλήγει στην Ελλάδα και την Ιταλία και το άλλο σε Ρουμανία, Σερβία, Ουγγαρία, Σλοβενία και Αυστρία. Η δυναμικότητά του ξεπερνά τα 60 δισ. κ.μ. και το πλεονέκτημά του είναι ότι έχει εξασφαλισμένες ποσότητες φυσικού αερίου.
**Καθαρά ανταγωνιστικός του South Stream, αλλά και «αδιάφορος» για την Ελλάδα την οποία παρακάμπτει, αφού από την Τουρκία και μέσω Βουλγαρίας καταλήγει στην Αυστρία, είναι ο Nabucco (συμμετέχουν οι εταιρείες RWE, Transgaz, OMV, MOL, BOTAS και ΒΕΗ Bulgarian). Ο συγκεκριμένος αγωγός έχει τη στήριξη της Γερμανίας και των ΗΠΑ, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει να τον χρηματοδοτήσει εντάσσοντας την κατασκευή του στα διευρωπαϊκά δίκτυα. Το μειονέκτημά του είναι ότι δεν έχει διασφαλίσει τις απαιτούμενες ποσότητες για να λειτουργήσει.
4. Ο «ψυχρός πόλεμος» για τους αγωγούς
Τα Wikileaks αποκαλύπτουν απόρρητα τηλεγραφήματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ελληνορωσική προσέγγιση και τα εξοπλιστικά.
Έρευνα - Επιμέλεια: Αγγελος Πετροπουλος, Μαριαννα Κακαουνακη, Ελενη Βαρβιτσιωτη«Η Ελλάδα έχει αναπάντεχα βρεθεί στο επίκεντρο των ενεργειακών θεμάτων, εξαιτίας των αγωγών TGI και Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη», σημειώνει τον Μάρτιο του 2006 σε τηλεγράφημά του, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, με σκοπό να προετοιμάσει την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις για την επικείμενη επίσκεψη Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον. Ο ίδιος συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι «ανησυχούμε για την αρπακτική Γκάζπρομ» και ότι «οι Eλληνες δεν πρέπει να γεμίσουν τον αγωγό Τουρκίας Ελλάδας Ιταλίας με αέριο της Γκάζπρομ», αλλά με αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, έτσι ώστε να μην μετατραπεί ο αγωγός σε ένα ακόμη «εξάρτημα» του ενεργειακού μονοπωλίου της «Γκάζπρομ».
Η ισορροπία Ελλάδας - ΗΠΑΟταν τον Απρίλιο του 2008, ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής Μάθιου Μπράιζα έφτανε στην Ελλάδα, κύριο μέλημά του, σύμφωνα με σειρά αμερικανικών διπλωματικών τηλεγραφημάτων που βρίσκονται στην κατοχή της «Κ», ήταν τα ενεργειακά ανοίγματα της Ελλάδας και συγκεκριμένα η προσπάθεια της Αμερικής να προωθήσει τον αγωγό φυσικού αερίου TGI (Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας) από τη μια, και η ανησυχία για το «φλερτ» της κυβέρνησης Καραμανλή με αυτήν του Πούτιν για τον αγωγό South Stream από την άλλη.
Η ισορροπία Ελλάδας - ΗΠΑΟταν τον Απρίλιο του 2008, ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής Μάθιου Μπράιζα έφτανε στην Ελλάδα, κύριο μέλημά του, σύμφωνα με σειρά αμερικανικών διπλωματικών τηλεγραφημάτων που βρίσκονται στην κατοχή της «Κ», ήταν τα ενεργειακά ανοίγματα της Ελλάδας και συγκεκριμένα η προσπάθεια της Αμερικής να προωθήσει τον αγωγό φυσικού αερίου TGI (Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας) από τη μια, και η ανησυχία για το «φλερτ» της κυβέρνησης Καραμανλή με αυτήν του Πούτιν για τον αγωγό South Stream από την άλλη.
Η συνάντηση άλλωστε Καραμανλή - Πούτιν για την υπογραφή της διακυβερνητικής συμφωνίας που αφορούσε την κατασκευή και τη λειτουργία του ελληνικού τμήματος του αγωγού ήταν προγραμματισμένη μόλις δύο εβδομάδες αργότερα.
Οπως σημειώνει ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Σπέκχαρντ, στο εμπιστευτικό τηλεγράφημα 08ATHENS576, «παρότι ο Μπράιζα δεν προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση να αποσύρει την υποστήριξή της στην πρόταση για τον South Stream, κατέστησε σαφές ότι θα πρέπει να χρίσει η ελληνική κυβέρνηση - και δημόσια - τον TGI, ως την απόλυτη κρατική προτεραιότητα». Σύμφωνα με τον Μπράιζα, τόσο ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Χρήστος Φώλιας όσο και η τότε ΥΠ.ΕΞ. Ντόρα Μπακογιάννη υπογράμμισαν, σε εκείνη την επίσκεψή του, τη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στον TGI και υποβάθμισαν τις μέχρι τότε επαφές με τους Ρώσους για τον South stream, απλώς ως μια προσπάθεια της Ελλάδος να εξασφαλίσει αέριο από διαφορετικές πηγές.
Εξομολογήσεις για το «τέρας»Μια από τις επαφές του Μπράιζα, στην τριήμερη επίσκεψή του στην Ελλάδα το 2008, έδωσε στον αναπληρωτή βοηθό ΥΠ.ΕΞ. των ΗΠΑ μια τελείως διαφορετική εκδοχή από την επίσημη εικόνα για τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας: ο τότε πρόεδρος της ΔΕΠΑ και σημερινός αναπληρωτής τομεάρχης Ενέργειας της Ν.Δ., Μάκης Παπαγεωργίου, εξομολογήθηκε, σύμφωνα με το ίδιο τηλεγράφημα, στον Μπράιζα κατά την επίσκεψη εκείνη, ότι η ρωσική «Γκάζπρομ» ήταν ιδιαιτέρα σκληρή διαπραγματεύτρια.
Ο Παπαγεωργίου παρότρυνε μάλιστα τον Μπράιζα στη συνάντηση που θα είχε με τον Φώλια να τον «σκληραγωγήσει». Η «Γκάζπρομ», συνέχισε ο Παπαγεωργίου, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, είναι ένα «άπληστο, μονοπωλιακό τέρας που πρέπει να αντιμετωπιστεί».
Σε άλλο τηλεγράφημα, τον Ιούλιο του 2008, ο Παπαγεωργίου φαίνεται να επικοινωνεί τηλεφωνικά με την πρεσβεία εκδηλώνοντας την ανησυχία του για ενδεχόμενο κίνδυνο με τη διαθεσιμότητα φυσικού αερίου στη χώρα μας, καθώς, όπως φέρεται να είπε στον πρέσβη, τα αποθέματα «έφταναν μόνο για πέντε επιπλέον ημέρες». Σύμφωνα με το εμπιστευτικό τηλεγράφημα 08ATHENS1019 ο Παπαγεωργίου, παρότι ξεπέρασε το πρόβλημα, προμηθευόμενος επιπλέον ποσότητα φυσικού αερίου από την Τουρκία, φέρεται να λέει στον Αμερικανό πρέσβη ότι είναι πεπεισμένος πως η «επισκευή αγωγού», που σύμφωνα με την «Γκάζπρομ» ευθυνόταν για την έλλειψη, ήταν απλά «μια πρόφαση, μια μορφή εκβιασμού της Δημόσιας Επιχείρησης Φυσικού Αερίου» που είχε προηγουμένως αρνηθεί να «ενδώσει» στις πιέσεις της «Γκάζπρομ» για απευθείας πρόσβαση στην ελληνική αγορά μέσω της θυγατρικής της στην Αθήνα.
To ρωσικό «φλερτ»Σε άλλο τηλεγράφημα, τον Ιούλιο του 2008, οι Αμερικανοί διπλωμάτες καταπιάνονται με την προσπάθεια των Ρώσων να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των Ελλήνων πολιτικών, μέσα από προσωπικές επαφές. Στο εμπιστευτικό τηλεγράφημα 08ATHENS996, η πρεσβεία της Αθήνας περιγράφει συνάντηση υπηρεσιακού της παράγοντα με τον τότε γενικό γραμματέα της Βουλής, Νίκο Στεφάνου. Ο Στεφάνου, παλιός γνώριμος της πρεσβείας από τα χρόνια του ως γενικός γραμματέας στο υπουργείο Ανάπτυξης κοντά στον Δ. Σιούφα, επιχείρησε, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, στη συνάντηση αυτή να καθησυχάσει τη μεγάλη ανησυχία των Αμερικανών, επισημαίνοντας την πεποίθησή του σχετικά με τον South Stream «πως η κυβέρνηση της Ελλάδος μπήκε στο παιχνίδι και τώρα δεν ξέρει πώς να βγει», υπονοώντας, σύμφωνα με την πρεσβεία, πως οι λεπτομέρειες για τον αγωγό παραμένουν αβέβαιες και ασαφείς.
O Στεφάνου σημείωσε ότι στο πρόσφατο ταξίδι που είχε κάνει με τον Δημήτρη Σιούφα στη Μόσχα ήταν εμφανές πως οι Ρώσοι ήθελαν να τους καλοπιάσουν, κανονίζοντας συνάντηση με τον ίδιο τον Πούτιν και «κάνοντας τα πάντα για να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας». Στο ίδιο τηλεγράφημα, εμφανώς προβληματισμένος ο Αμερικάνος πρέσβης σχολιάζει πως η επιθυμία του Σιούφα να επισκεφθεί το αμερικανικό Κογκρέσο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον «υποδεχθούμε όπως του αρμόζει, αφού είχε αποδειχθεί σημαντική επαφή σε μια σειρά από θέματα κοινού ενδιαφέροντος συμπεριλαμβανομένου και του ενεργειακού».
Αλλωστε, οι Αμερικανοί διπλωμάτες είχαν ήδη διαπιστώσει τις διαθέσεις του πρώην υπουργού Ανάπτυξης, καθώς σε συνάντησή του, το καλοκαίρι του 2006, με τον αναπληρωτή βοηθό ΥΠ.ΕΞ. των ΗΠΑ Μπράιζα είχε ανοιχτά εκδηλώσει την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα μπορεί να αγοράσει αέριο για τον TGI από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ είχε εξηγήσει στον Μπράιζα, σύμφωνα με το εμπιστευτικό τηλεγράφημα 06ATHENS1913, ότι οι Ρώσοι συνομιλητές του είχαν -στην πορεία του χρόνου- «γίνει αλαζόνες και προσπαθούσαν να επιβάλουν» τη γνώμη τους. «Αρνούμαι να επιτρέψω στην Ελλάδα να πέσει στα πόδια της «Γκάζπρομ»», είχε καταλήξει τότε ο Σιούφας, αναφερόμενος στις υπερβολικές απαιτήσεις των Ρώσων για τα ποσοστά στον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
http://news.kathimerini.gr/5. Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας
Γράφει ο Νίκος Μάρτης
Πρώην Υπουργός
20-9-2011 Ο κ. Πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα ότι αρχίζουν σύντομα διερευνητικές γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) στο Ιόνιο και τη Νότια Κρήτη. H διαδικασία θα απαιτήσει χρόνο. Κανένας δεν αναφέρεται στο μεγάλο συνολικό ορυκτό πλούτο που έχει η Ελλάδα. Να υπενθυμίσω ότι η πρώτη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του 1981, ανήγγειλε ως οριστική την απόφαση θεμελιώσεως Μονάδας Μικτών Θειούχων. Η Μονάδα θα παρήγαγε 3 τόνους χρυσού ετησίως, 150 τόνους αργυρού και 40.000 τόνους μολύβδου, 40.000 τόνους ψευδαργύρου, 800.000 τόνους θειϊκού οξέως. Εάν μετά το 1983 θεμελιωνόταν η Μονάδα αυτή και λειτουργούσε έστω το 1990, σήμερα (μετά από 20 χρόνια) θα είχαμε 60 τόνους χρυσού, 3.000 τόνους αργυρού και κατ’ έτος 20 τόνους μολύβδου, ψευδαργύρου, αρσενικού και θειϊκού οξέως. Στα ανωτέρω πρέπει να προστεθούν και τα Μικτά Θειούχα εκτός από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Δυτική Θράκη (που θα εφοδίαζαν με πρώτη ύλη τη Μονάδα του Στρυμώνα) και από Παγγαίο, Κιλκίς και Λακωνία.
Ως Υπουργός Βιομηχανίας 1958-1961, εισηγήθηκα και ψηφίστηκε ο πρώτος Νόμος για έρευνα υδρογονανθράκων. Κήρυξα έκπτωτο τον Ελληνοαμερικανό Χέλη, ο οποίος το 1932 σύναψε Σύμβαση με το Ελληνικό Δημόσιο και δέσμευσε όλη τη χώρα για έρευνα και εκμετάλλευση επί 100 χρόνια, ενώ μέχρι το 1959 έκανε γεωτρήσεις μόνο στην Ηλεία. Κατόπιν προσκλήσεώς μου, που διαβιβάστηκε από την Ιταλική Πρεσβεία των Αθηνών, ο πολύ γνωστός διεθνώς Πρόεδρος της Κρατικής Ιταλικής Εταιρείας Πετρελαίου (ΕΝΙ) Ματέϊ, διέκοψε αεροπορικό του ταξίδι στην Περσία, για να έχουμε μια πρώτη συζήτηση, με βάση στις προτάσεις μου για ενδεχόμενη συνεργασία στον τομέα των ερευνών, για την ανεύρεση υδρογονανθράκων στη χώρα μας. Κατά τη συζήτηση, που έγινε σε αίθουσα του αεροδρομίου Αθηνών, συμφωνήσαμε να επακολουθήσει και νέα συνάντηση για την διατύπωση συμφωνίας συνεργασίας, την οποία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δέχθηκε. Δήλωσε, ότι η αρχή των ερευνών θα γινόταν στο Ιόνιο Πέλαγος, όπου πίστευε ότι υπήρχαν πιθανότητες για αξιόλογα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικών αερίων. Δυστυχώς ο βίαιος θάνατος του μετά τρίμηνο σε αεροπορικό δυστύχημα, που θεωρήθηκε αποτέλεσμα σαμποτάζ, ματαίωσε τη συνεργασία αυτή.
Ακολούθως εισηγήθηκα να μεταβεί στη Ρώμη ειδικός, γιά να ερευνήσει εάν υπάρχουν στοιχεία για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο. Πρότεινα να γίνει έρευνα και στην περιοχή ανατολικά της Θάσου, όπου η εταιρεία WesternGeophysicalείχε κάνει σειρά σεισμικών ερευνών για λογαριασμό της Εταιρείας NAPC τα έτη 1970-1972-1973-1974-1982, συνολικού βάθους 4.783 χλμ. , από τις οποίες εντοπίστηκαν ευνοϊκές τεκτονικές δομές και τους δόθηκαν τα ονόματα Μπάμπουρα, Σταυρός και Λυδία.
Η Ελλάδα έχει ουράνιο (βεβαιωμένα αποθέματα 7 τόνους), νικέλιο, χρυσό, άργυρο, χρώμιο, βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μικτά θειούχα, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη κοινό και χαλκούχο και άλλα βιομηχανικά ορυκτά όπως σμύριδα, βαρυτίνη, καολίνη, μπενζονίτη, περλίτη, κίσσηρη, στεατίτη, φθορίτη, μάρμαρα, θηραϊκή γη, γύψο, λιγνίτες, πυριτικό οξύ κ.α.
Εάν αξιοποιηθεί βιομηχανικά ο πλούσιος ορυκτός πλούτος της Ελλάδας, έστω μόνο τα μικτά θειούχα, η οικονομική κατάσταση της χώρας μας θα είναι διαφορετική. Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
http://olympia.gr/
6. Αθέατος Κόσμος-Ορυκτός Πλούτος της Ελλάδας
Δειτε τα ενδιαφέροντα βίντεο ΕΔΩ
http://www.youtube.com/user/VAGOS1985#grid/user/A8B480839D47E3747. Ο μεταλλευτικός χάρτης της Ελλάδος(ΙΓΜΕ)
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΠΥ_ΧΑΡΤΕΣ2[1]
8. AIΓΑΙΟ: Ένας απέραντος πετρελαιοφόρος ορίζοντας (απόσπασμα)
Οι πρωταγωνιστές, τα ιστορικά γεγονότα και οι περιοχές των κοιτασμάτωνΠως και Γιατί φτάσαμε στις Γκρίζες Ζώνες και στους αεροδιαδρόμους
( Μιά πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα της Aegeantimes )
Επί 30 χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τις περίφημες διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο χωρίς να έχουμε καταφέρει να φωτίσουμε το ομιχλώδες τοπίο που καλύπτει αυτές τις διεκδικήσεις. Είναι τυχαία άραγε η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο; Είναι τυχαίο το ζήτημα που τέθηκε από τους Τούρκους σχετικά με τους Αεροδιαδρόμους της Ρόδου, Είναι τυχαίο γεγονός η διπλωματική εμπλοκή της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. και οι συναντήσεις Κληρίδη - Ντενκτάς; Είναι τυχαίο γεγονός οι 2 συναντήσεις Παπανδρέου - Τζέμ μέσα σε διάστημα 10 ημερών; Είναι τυχαία η επιλογή των σημείων που επιλέγουν οι Τούρκοι πιλότοι όταν πραγματοποιούν τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου χώρου;
.................................................................................................
MΠΑΜΠΟΥΡΑΣ: Mια λέξη που επί δύο ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ήταν στο ψυγείο
Οι έρευνες για τα πετρέλαια συνεχίστηκαν τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Παπανδρέου. Το 1978, δηλαδή πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε μια περιοχή για την οποία γινόταν πολύς λόγος. Πρόκειται για την περιοχή στην οποία η Χούντα είχε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολύ πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά η προηγούμενη μελέτη είχε χαθεί!!! Η μελέτη ανέφερε ότι 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος. Αντίθετα, οι εξορύξεις σε θαλάσσιες περιοχές είναι πάντοτε ακριβότερες όπως αυτές για παράδειγμα του πετρελαίου Μπρέντ. Στον ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ, το κοίτασμα ήταν «καθαρό» από θειάφι, γεγονός που έκανε την εκμετάλλευσή του πιο ελκυστική Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Στον διπλωματικό πυρετό που ακολούθησε η ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την Ελληνική συμμετοχή στην ΕΟΚ αφού προσδοκούσε από την Ελλάδα πολλά στον τομέα της Ενεργειακής Πολιτικής.
Ευτυχώς τότε η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, ακόμη και πριν την Ισπανία. Οι Αμερικανοί αντελήφθησαν ότι η Ελλάδα ακολουθώντας της Ευρωπαϊκή της πορεία θα έχαναν το παιχνίδι του Αιγαίο και όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Α. Παπανδρέου ακολούθησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στο «αυτοεμπάργκο» των Εξοπλισμών από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα η Τουρκία να αποκτήσει μια αισθητή υπεροχή στον «αέρα» αποκτώντας σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην περαιτέρω ενίσχυση των Τούρκων που πλέον έθεταν ανοιχτά το θέμα της Υφαλοκρηπίδας. Ο λόγος ήταν απλός! Όλα τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου δεν βρισκόταν εντός των 6 μιλίων ούτε και στα διεθνή ύδατα. Τα κοιτάσματα που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι τότε βρισκόταν εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας.
Το 1984-85 ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Α. Παπανδρέου προχώρησε σε νέες έρευνες και δειγματοληψίες από την περιοχή ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ οι οποίες επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες μελέτες και έδωσε εντολή να συνεχιστούν και άλλες στην περιοχή των Δωδεκανήσων και στη Νότια Κρήτη. Η ευφορία που επικρατούσε στο υπουργείο Ενέργειας ήταν μεγάλη αφού για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ήταν ένας θρύλος που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΟΚ.
................................................................................................................
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ: Κοιτάσματα σε πολλές περιοχές - Σύμπτωση τα ΙΜΙΑ;
Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσουόπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
Είναι αρκετά τρομακτικό - για να είναι σύμπτωση η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων -αφού πριν την κρίση και πάλι οι τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού - Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες. Ένας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο. Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.
Η επιβεβαίωση των ... φημών: O ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι φήμη
Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο». Η διαφορά ήταν ότι σε αντίθεση με το παλιό κοίτασμα που είχε 60% περιεκτικότητα σε θειάφι τα νέα κοιτάσματα είχαν ποσοστό 7%. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Κavala Oil k. Νίκος Λούτσιγκας δήλωσε ότι ένα εκ των δύο κοιτασμάτων είναι ποιο ενδιαφέρον από το άλλο. Η ανακοίνωση αυτή επιβεβαίωσε ότι ο Πρίνος δεν είχε μόνο ένα κοίτασμα όπως λεγόταν παλιά αλλά αποτελούσε μια περιοχή ύψιστης σημασίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι αρχικές μελέτες είχαν αποδείξει ότι στη θέση ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ το κοίτασμα είναι υπερδεκαπλάσιο των υπολοίπων μπορεί να εξάγει κάποιος αβίαστα το συμπέρασμα ότι επιβεβαιώνονται οι αρχικές μελέτες που έκαναν λόγο για τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) στις 8 Οκτωβρίου του 2000 ανακοινώνουν μεγάλες επενδύσεις στην Ερευνα νέων κοιτασμάτων καθώς και στην συμμετοχή σε πετρελαϊκές έρευνες στο Εξωτερικό. Φυσικά στις εξελίξεις η συμμετοχή των Γερμανών συμβούλων ήταν καθοριστική.
...............................................................................................................................
Mετά τα Δωδεκάνησα και η ΚΥΠΡΟΣ - Aεροδιάδρομοι G-18 και R-19. Γιατί θέλουν τόσο πολύ οι Τούρκοι τον έλεγχο αυτής της περιοχής;
Παράλληλα σύμφωνα με δημοσιεύματα του Κυπριακού τύπου, τον Απρίλιο του 2001,Ν.Ανατολικά του νησιού προς την πλευρά της Αιγύπτου, ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, γεγονός που όπως αναφέραμε στην αρχή είχε προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια του ύπατου αρμοστή του νησιού. Όμως το πόσο δίκιο είχε ο Κυπριακός Τύπος αποδείχτηκε στις 22 Αυγούστου του 2001 όταν με βάση κάποιες φωτογραφίες από δορυφόρους εμφανίστηκαν στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και αποκαλύφθηκε ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με Αγγλικές εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Μάλιστα η Αγγλική εταιρία Spectrum που ειδικεύεται στις χαρτογραφήσεις βυθών έσπευσε να προσφέρει την βοήθειά της στους Κυπρίους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ακολούθησε η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού πετρελαίου στη Μεγαλόνησο και οι πρώτες επαφές με τη Συρία όπου επισπεύτηκε η ρύθμιση των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα των κρατών αυτών. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τον Ραούφ Ντενκτάς να δηλώσει ότι «θα διεκδικήσει το μερίδιό του από τα πετρέλαια αυτά» λέγοντας ότι «αν η Κύπρος έχει όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκλρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε»
.......................................................................................
.................................................................................................
MΠΑΜΠΟΥΡΑΣ: Mια λέξη που επί δύο ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ήταν στο ψυγείο
Οι έρευνες για τα πετρέλαια συνεχίστηκαν τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Παπανδρέου. Το 1978, δηλαδή πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε μια περιοχή για την οποία γινόταν πολύς λόγος. Πρόκειται για την περιοχή στην οποία η Χούντα είχε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολύ πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά η προηγούμενη μελέτη είχε χαθεί!!! Η μελέτη ανέφερε ότι 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος. Αντίθετα, οι εξορύξεις σε θαλάσσιες περιοχές είναι πάντοτε ακριβότερες όπως αυτές για παράδειγμα του πετρελαίου Μπρέντ. Στον ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ, το κοίτασμα ήταν «καθαρό» από θειάφι, γεγονός που έκανε την εκμετάλλευσή του πιο ελκυστική Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Στον διπλωματικό πυρετό που ακολούθησε η ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την Ελληνική συμμετοχή στην ΕΟΚ αφού προσδοκούσε από την Ελλάδα πολλά στον τομέα της Ενεργειακής Πολιτικής.
Ευτυχώς τότε η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, ακόμη και πριν την Ισπανία. Οι Αμερικανοί αντελήφθησαν ότι η Ελλάδα ακολουθώντας της Ευρωπαϊκή της πορεία θα έχαναν το παιχνίδι του Αιγαίο και όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Α. Παπανδρέου ακολούθησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στο «αυτοεμπάργκο» των Εξοπλισμών από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα η Τουρκία να αποκτήσει μια αισθητή υπεροχή στον «αέρα» αποκτώντας σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην περαιτέρω ενίσχυση των Τούρκων που πλέον έθεταν ανοιχτά το θέμα της Υφαλοκρηπίδας. Ο λόγος ήταν απλός! Όλα τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου δεν βρισκόταν εντός των 6 μιλίων ούτε και στα διεθνή ύδατα. Τα κοιτάσματα που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι τότε βρισκόταν εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας.
Το 1984-85 ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Α. Παπανδρέου προχώρησε σε νέες έρευνες και δειγματοληψίες από την περιοχή ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ οι οποίες επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες μελέτες και έδωσε εντολή να συνεχιστούν και άλλες στην περιοχή των Δωδεκανήσων και στη Νότια Κρήτη. Η ευφορία που επικρατούσε στο υπουργείο Ενέργειας ήταν μεγάλη αφού για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ήταν ένας θρύλος που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΟΚ.
................................................................................................................
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ: Κοιτάσματα σε πολλές περιοχές - Σύμπτωση τα ΙΜΙΑ;
Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσουόπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
Είναι αρκετά τρομακτικό - για να είναι σύμπτωση η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων -αφού πριν την κρίση και πάλι οι τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού - Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες. Ένας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο. Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.
Η επιβεβαίωση των ... φημών: O ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι φήμη
Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο». Η διαφορά ήταν ότι σε αντίθεση με το παλιό κοίτασμα που είχε 60% περιεκτικότητα σε θειάφι τα νέα κοιτάσματα είχαν ποσοστό 7%. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Κavala Oil k. Νίκος Λούτσιγκας δήλωσε ότι ένα εκ των δύο κοιτασμάτων είναι ποιο ενδιαφέρον από το άλλο. Η ανακοίνωση αυτή επιβεβαίωσε ότι ο Πρίνος δεν είχε μόνο ένα κοίτασμα όπως λεγόταν παλιά αλλά αποτελούσε μια περιοχή ύψιστης σημασίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι αρχικές μελέτες είχαν αποδείξει ότι στη θέση ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ το κοίτασμα είναι υπερδεκαπλάσιο των υπολοίπων μπορεί να εξάγει κάποιος αβίαστα το συμπέρασμα ότι επιβεβαιώνονται οι αρχικές μελέτες που έκαναν λόγο για τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) στις 8 Οκτωβρίου του 2000 ανακοινώνουν μεγάλες επενδύσεις στην Ερευνα νέων κοιτασμάτων καθώς και στην συμμετοχή σε πετρελαϊκές έρευνες στο Εξωτερικό. Φυσικά στις εξελίξεις η συμμετοχή των Γερμανών συμβούλων ήταν καθοριστική.
...............................................................................................................................
Mετά τα Δωδεκάνησα και η ΚΥΠΡΟΣ - Aεροδιάδρομοι G-18 και R-19. Γιατί θέλουν τόσο πολύ οι Τούρκοι τον έλεγχο αυτής της περιοχής;
Παράλληλα σύμφωνα με δημοσιεύματα του Κυπριακού τύπου, τον Απρίλιο του 2001,Ν.Ανατολικά του νησιού προς την πλευρά της Αιγύπτου, ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, γεγονός που όπως αναφέραμε στην αρχή είχε προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια του ύπατου αρμοστή του νησιού. Όμως το πόσο δίκιο είχε ο Κυπριακός Τύπος αποδείχτηκε στις 22 Αυγούστου του 2001 όταν με βάση κάποιες φωτογραφίες από δορυφόρους εμφανίστηκαν στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και αποκαλύφθηκε ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με Αγγλικές εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Μάλιστα η Αγγλική εταιρία Spectrum που ειδικεύεται στις χαρτογραφήσεις βυθών έσπευσε να προσφέρει την βοήθειά της στους Κυπρίους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ακολούθησε η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού πετρελαίου στη Μεγαλόνησο και οι πρώτες επαφές με τη Συρία όπου επισπεύτηκε η ρύθμιση των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα των κρατών αυτών. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τον Ραούφ Ντενκτάς να δηλώσει ότι «θα διεκδικήσει το μερίδιό του από τα πετρέλαια αυτά» λέγοντας ότι «αν η Κύπρος έχει όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκλρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε»
.......................................................................................
Ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ και τα κοιτάσματα στη Γαύδο (Ν.Δ. της Κρήτης) βγήκαν οριστικά από το ψυγείο όπου είχαν τεθεί από τον Παπανδρέου - Οζάλ. Οι πολιτική του Γιάννου Παπαντωνίου ώθησε πολύ μπροστά τις έρευνες στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο και οι τούρκοι απαίτησαν μερίδιο στο Β.Α. τμήμα. Όταν αργά κατάλαβαν ότι ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι το μοναδικό κοίτασμα αλλά υπάρχει πληθώρα κοιτασμάτων και στο Ν. Αιγαίο επεχείρησαν να ελέγξουν την περιοχή αυτή. Επεκτείνοντας το παιχνίδι ο έλεγχος της περιοχής του Ν.Α. Αιγαίου οδηγεί εκεί που πραγματικά παίζονται τεράστια συμφέροντα. Η λεκάνη της Α. Μεσογείου.
Tελικά αυτά τα περίφημα κοιτάσματα βρίσκονται σε περιοχές που προκαλούν θερμά επεισόδια;
Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το μέγεθος των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο παραθέτουμε στο χάρτη τις ακριβείς περιοχές όπου όχι απλά υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου αλλά έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες με θετικά απότελέσματα.Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι "γκρίζες ζώνες" δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες.
1.. Κοίτασμα της θέσης Μπάμπουρας: Περιεκτικότητα 1 με 1.1 δις βαρέλια
1.a. Κοίτασμα «Δομή EAST Θάσου» ανατολικά της Θάσου. Περιεκτικότητα 250.000.000 βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους και 380.000.000 βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους. Επίσης 1,5 cm3 φυσικού αερίου. Βάθος μέχρι 4300 πόδια. Εκμετάλλευση NAPC Π Κοινοπραξία βορείου Αιγαίου. Στη ίδια περίπου θέση βρίσκεται το κοίτασμα «Βόρειος Πρίνος, Νέα Πέραμος, Αθως». Περιεκτικότητα 400 εκ.βαρέλια, ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους.
1.b. Κοιτάσματα Επανομής-Σιθωνίας και Θερμαϊκού (80 εκατ. βαρέλια)
2 και 2.a. Πετρελαιοφόρος ορίζοντας Β.Α. Αιγαίου. Στις 3 περιοχές που σημειώνονται έχουν έκδηλώσει ενδιαφέρον αμερικανικές εταιρίες και έχουν κινήσει το ενδιαφέρον του πατέρα Μπους ο οποίος έχει επισκευτεί 2 φορές την περιοχή αυτή. Και στα 3 κοιτάσματα υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 320.000.000 βαρέλια
3.. Κοίτασμα Ικαρίας Π 120.000.000 βαρέλια
4.. Κοίτασμα με άλλα 70.000.000 βαρέλια
5.. και 6.. Κοιτάσματα Κρήτης που ξεπερνούν το 1 δις βαρέλια. Ένα από αυτά βρίσκεται πολύ κοντά στη ΓΑΥΔΟ
7.. Κοίτασμα Δωδεκανήσου κοντά στο Καστελόριζο. 150.000.000 βαρέλια
8.. Κοίτασμα Κυκλάδες (100 εκατ. βαρέλια)
9.. Κοίτασμα Σκόπελος( 60 εκατ. βαρέλια)
Επίσης Βόρεια και Νότια της Λέσβου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα που το 90% του πετρελαιοφόρου ορίζοντα βρίσκεται εντός της Τουρκικής επικράτειας.
..............................................................................
Tελικά αυτά τα περίφημα κοιτάσματα βρίσκονται σε περιοχές που προκαλούν θερμά επεισόδια;
Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το μέγεθος των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο παραθέτουμε στο χάρτη τις ακριβείς περιοχές όπου όχι απλά υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου αλλά έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες με θετικά απότελέσματα.Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι "γκρίζες ζώνες" δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες.
1.. Κοίτασμα της θέσης Μπάμπουρας: Περιεκτικότητα 1 με 1.1 δις βαρέλια
1.a. Κοίτασμα «Δομή EAST Θάσου» ανατολικά της Θάσου. Περιεκτικότητα 250.000.000 βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους και 380.000.000 βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους. Επίσης 1,5 cm3 φυσικού αερίου. Βάθος μέχρι 4300 πόδια. Εκμετάλλευση NAPC Π Κοινοπραξία βορείου Αιγαίου. Στη ίδια περίπου θέση βρίσκεται το κοίτασμα «Βόρειος Πρίνος, Νέα Πέραμος, Αθως». Περιεκτικότητα 400 εκ.βαρέλια, ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους.
1.b. Κοιτάσματα Επανομής-Σιθωνίας και Θερμαϊκού (80 εκατ. βαρέλια)
2 και 2.a. Πετρελαιοφόρος ορίζοντας Β.Α. Αιγαίου. Στις 3 περιοχές που σημειώνονται έχουν έκδηλώσει ενδιαφέρον αμερικανικές εταιρίες και έχουν κινήσει το ενδιαφέρον του πατέρα Μπους ο οποίος έχει επισκευτεί 2 φορές την περιοχή αυτή. Και στα 3 κοιτάσματα υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 320.000.000 βαρέλια
3.. Κοίτασμα Ικαρίας Π 120.000.000 βαρέλια
4.. Κοίτασμα με άλλα 70.000.000 βαρέλια
5.. και 6.. Κοιτάσματα Κρήτης που ξεπερνούν το 1 δις βαρέλια. Ένα από αυτά βρίσκεται πολύ κοντά στη ΓΑΥΔΟ
7.. Κοίτασμα Δωδεκανήσου κοντά στο Καστελόριζο. 150.000.000 βαρέλια
8.. Κοίτασμα Κυκλάδες (100 εκατ. βαρέλια)
9.. Κοίτασμα Σκόπελος( 60 εκατ. βαρέλια)
Επίσης Βόρεια και Νότια της Λέσβου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα που το 90% του πετρελαιοφόρου ορίζοντα βρίσκεται εντός της Τουρκικής επικράτειας.
..............................................................................
Το 1995 αποτέλεσε μια χρονιά «σταθμός» στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε. Το Καλοκαίρι της χρονιάς αυτής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λαμβάνει ένα άκρως απόρρητο σήμα από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Στο έγγραφο αυτό σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες ένας Αμερικανικός δορυφόρος υψηλότατης τεχνολογίας ανακάλυψε και φωτογράφισε κοιτάσματα πετρελαίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στην ενημέρωση της ΕΥΠ γινόταν λόγος για ένα κοίτασμα που ξεκινάει από τις βραχονησίδες Ιμια και κάνοντας ένα "S" και καταλήγει στη Γαύδο. Πολλά ΜΜΕ τότε έσπευσαν να γράψουν ότι η αποκάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο θα είχε γνωστοποιηθεί από τους Αμερικανούς και στις αρμόδιες Τουρκικές Υπηρεσίες. Ακολούθησαν η κρίση των Ιμίων καθώς και η ανοιχτή αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Γαύδου.
..................................................................................................................
O E. Κουλουμπής παραδέχεται την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης σχετικά με το καθεστώς που επικρατεί στις υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η πρώτη επίσημη παραδοχή Ελληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά στα όσα αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο.
Ο τ. υπουργός αναφέρει συγκεκριμένα: "Εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες και ξένοι επιστήμονες πίστευαν ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο. Το μοναδικό όμως κοίτασμα που αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Ήταν ένα κοίτασμα σημαντικό που έδινε 30.000 βαρέλια και κάλυπτε περίπου το 10% των αναγκών της χώρας" (τώρα βρίσκεται στο τέλος του).
Στη χώρα μας έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες που κάλυψαν μεγάλα τμήματα του Ελληνικού χώρου. Κυρίως στο Ιόνιο και στο Αιγαίο.
Στο Ιόνιο, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων (Παξοί, Ζάκυνθος) μετά από πολλές και δαπανηρές ερευνητικές εργασίες, τελικά βρέθηκε το 1983 στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκωλου ένα μικρό κοίτασμα με πολύ υψηλό όμως κόστος εξαγωγής (1000 βαρέλια την ημέρα με κόστος 40 δολάρια το βαρέλι).
Αντίθετα στο Αιγαίο μετά από έρευνες είμαστε πια σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο. Σε δύο περιοχές έχουμε βέβαιες ενδείξεις ότι υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα που μπορεί να καλύψουν ακόμη και μέχρι το σύνολο των αναγκών της χώρας.
Το κακό όμως είναι ότι και οι δύο αυτές περιοχές αμφισβητούνται από τους Τούρκους.
1. Περιοχή κοντά στη Λήμνο και τη Μυτιλήνη. Από έρευνες που έγιναν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Μάλιστα οι έρευνες που έγιναν από τη Γαλλική εταιρεία Beicip για λογαριασμό της ΔΕΠ δείχνουν εκτός από αυτή την περιοχή ότι υπάρχουν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πετρελαϊκά περιοχές στο Νότιο Αιγαίο.
2. Περιοχή Μπάμπουρα ανατολικά της Θάσου. Είναι μια περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από τους Τούρκους (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των Ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σ' αυτήν τη περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια.
Για τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Μπάμπουρα απειλήθηκε ελληνοτουρκική σύρραξη. Στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θέση Μπάμπουρα η Τουρκία έγινε απειλητική «υπενθυμίζοντας» τη «συμφωνία» της Βέρνης (1976 Καραμανλής - Ετσεβίτ) και αργότερα τη «συμφωνία» της Βουλιαγμένης (1988 Παπανδρέου - Oζάλ). Τις δύο αυτές «συμφωνίες» που αναφέρουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα, από ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω, δεν δέχεται την ύπαρξή τους.
Πάντως ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μπροστά στα νέα δεδομένα των σχέσεων της Τουρκίας και με την Ελλάδα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προοπτικές που διανοίγονται, πιστεύω ότι ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχει χρέος να βάλει το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και συγκεκριμένα στα Μέτρα Oικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
http://anax.20m.com/
O E. Κουλουμπής παραδέχεται την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης σχετικά με το καθεστώς που επικρατεί στις υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η πρώτη επίσημη παραδοχή Ελληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά στα όσα αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο.
Ο τ. υπουργός αναφέρει συγκεκριμένα: "Εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες και ξένοι επιστήμονες πίστευαν ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο. Το μοναδικό όμως κοίτασμα που αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Ήταν ένα κοίτασμα σημαντικό που έδινε 30.000 βαρέλια και κάλυπτε περίπου το 10% των αναγκών της χώρας" (τώρα βρίσκεται στο τέλος του).
Στη χώρα μας έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες που κάλυψαν μεγάλα τμήματα του Ελληνικού χώρου. Κυρίως στο Ιόνιο και στο Αιγαίο.
Στο Ιόνιο, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων (Παξοί, Ζάκυνθος) μετά από πολλές και δαπανηρές ερευνητικές εργασίες, τελικά βρέθηκε το 1983 στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκωλου ένα μικρό κοίτασμα με πολύ υψηλό όμως κόστος εξαγωγής (1000 βαρέλια την ημέρα με κόστος 40 δολάρια το βαρέλι).
Αντίθετα στο Αιγαίο μετά από έρευνες είμαστε πια σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο. Σε δύο περιοχές έχουμε βέβαιες ενδείξεις ότι υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα που μπορεί να καλύψουν ακόμη και μέχρι το σύνολο των αναγκών της χώρας.
Το κακό όμως είναι ότι και οι δύο αυτές περιοχές αμφισβητούνται από τους Τούρκους.
1. Περιοχή κοντά στη Λήμνο και τη Μυτιλήνη. Από έρευνες που έγιναν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Μάλιστα οι έρευνες που έγιναν από τη Γαλλική εταιρεία Beicip για λογαριασμό της ΔΕΠ δείχνουν εκτός από αυτή την περιοχή ότι υπάρχουν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πετρελαϊκά περιοχές στο Νότιο Αιγαίο.
2. Περιοχή Μπάμπουρα ανατολικά της Θάσου. Είναι μια περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από τους Τούρκους (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των Ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σ' αυτήν τη περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια.
Για τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Μπάμπουρα απειλήθηκε ελληνοτουρκική σύρραξη. Στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θέση Μπάμπουρα η Τουρκία έγινε απειλητική «υπενθυμίζοντας» τη «συμφωνία» της Βέρνης (1976 Καραμανλής - Ετσεβίτ) και αργότερα τη «συμφωνία» της Βουλιαγμένης (1988 Παπανδρέου - Oζάλ). Τις δύο αυτές «συμφωνίες» που αναφέρουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα, από ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω, δεν δέχεται την ύπαρξή τους.
Πάντως ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μπροστά στα νέα δεδομένα των σχέσεων της Τουρκίας και με την Ελλάδα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προοπτικές που διανοίγονται, πιστεύω ότι ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχει χρέος να βάλει το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και συγκεκριμένα στα Μέτρα Oικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
http://anax.20m.com/
9. Τεράστια τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ελλάδα σύμφωνα με την Stockholm Daily
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 26.10.2010 στη Σουηδική εφημερίδα Stockholm Daily και αφορά την ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ελλάδα αλλά και το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί κατά της χώρας μας από τον Scandic Org (για όσους δε ξέρουν είναι μια εμπορική-οικονομική-πολιτική ένωση των επτά Σκανδιναβικών χωρών: Ισλανδία, Νορβηγία, Δανία, Σουηδία, Φιλανδία, Εσθονία και Λετονία). Stockholm Daily 26.10.2010.
Σύμφωνα με τρεις δημοσιευμένες εκθέσεις – μελέτες που έκανε το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (με έδρα το Χιούστον του Τέξας) μέσα στο 2010 (η πρώτη έγινε τον Απρίλιο και η τρίτη αρχές Οκτωβρίου 2010) αναφέρεται το ακριβές ποσό φυσικού αερίου που μπορεί να εξορυχθεί άμεσα από τον Ελλαδικό χώρο και μάλιστα ούτε καν στις λεγόμενες “γκρίζες” ζώνες.
"Οι τρεις αυτές ζώνες που θεωρητικά δεν υπάρχουν αλλά με αδράνεια της εκάστοτε Ελληνικής Κυβέρνησης οριοθετούνται στην Απούλεια Λεκάνη (ΒΔ της Κέρκυρας και μέχρι το σύμπλεγμα των Διαπόντιων Νήσων), στη Λεκάνη του Ηροδότου που περιλαμβάνεται στο τρίγωνο Ανατολικά της Κρήτης και εκτείνεται μέχρι το Καστελόριζο και τα Δυτικά της Κύπρου και τέλος στη Λεκάνη της Σύρτης (περιοχή μεταξύ της Λιβύης και της Κρήτης).
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι το 2008, η διάσημη σε όλο τον κόσμο Νορβηγική εταιρεία TGS-Nor που κάνει σεισμικές έρευνες ΔΩΡΕΑΝ για λογαριασμό μιας χώρας ζήτησε από την τότε ελληνική κυβέρνηση του Κ.Καραμανλή και τον αρμόδιο υπουργό ενέργειας (Κ.Χατζηδάκη) να διεξάγει έρευνες βάση πληροφοριών από δορυφορικά συστήματα στις εν λόγω περιοχές συν να προσφέρει τη σάρωση όλου του Ιονίου Πελάγους με σκοπό την κοιτασματική διαστρωμάτωση πετρωμάτων και πιθανών ορυκτών. Να σημειωθεί ότι η εταιρεία αυτή πουλάει μετά τις μελέτες της σε όποιον ενδιαφερόμενο θέλει.
Η τότε κυβέρνηση απάντησε με επίσημο έγγραφο που κοινοποιήθηκε στην εφημερίδα μας προ ημερών από το Διευθυντή της TGS-Nor ότι βρίσκεται σε στάδιο αναπροσαρμογών και πολιτικής ρευστότητας και δε μπορούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία.
Η Νορβηγική εταιρεία επέστρεψε το Μάρτιο του 2010 υπό τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και απευθύνθηκε στον υφυπουργό κ.Μανιάτη ο οποίος τους ζήτησε να περιμένουν 3-4 εβδομάδες μέχρι να υπογραφεί η δημιουργία του Φορέα Διαχείρισης.
Στο μήνα που ακολούθησε ο κ.Μανιάτης επισκέφθηκε τις ΗΠΑ και σε νέα όχληση των Νορβηγών τον Απρίλιο του 2010 απάντησε με επίσημο έγγραφο ότι δε μπορεί να υπογράψει οτιδήποτε και ότι τα χέρια του είναι δεμένα από εξωτερικό παράγοντα και δε μπορεί να μιλήσει ανοικτά για το θέμα !!!
Το συγκεκριμένο θέμα ήταν γνωστό στα ελληνικά ΜΜΕ μετά από κοινοποίηση των Νορβηγών που προσπαθούσαν να πετύχουν συμφωνία για μια σίγουρη δουλειά και ένα μεγάλο αποτέλεσμα όχι για την Ελλάδα αλλά για όλη την Ευρώπη.
Τον Ιούνιο το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε επίσης μια έρευνα – μελέτη που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Γαύδο σε μια συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99% δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία και μάλιστα το συγκεκριμένο κοίτασμα όπως και αυτό της Λεκάνης του Ηροδότου ρέει ελεύθερο στη θάλασσα εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα θαλάσσια σημεία το βλέπουν δια γυμνού οφθαλμού.
Η Νορβηγική εταιρεία συνέχισε τον Ιούλιο (προφανώς για δικά της κέρδη) τις οχλήσεις μέσω του Scandic Org μήπως και βρεθεί κάποια άκρη. Αυτή ήταν η δεύτερη (και τελευταία…) φορά που η συγκεκριμένη ένωση κρατών ασχολήθηκε με τη βοήθεια προς την Ελλάδα.
Ο Scandic Org πρότεινε εκτός από τη δωρεάν μελέτη, έρευνα, εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων, χρηματική ενίσχυση 250 δισεκατομμυρίων ευρώ σε βάθος πέντε ετών με δόσεις χωρίς όρους και απόδοση σε αναλογία 80-20% των κοιτασμάτων (το 20% στην Ελλάδα).
Παράλληλα δεσμευόταν για κάλυψη του 90% (εκτός των τεχνογνωσικών θέσεων) των εργαζομένων από την Ελλάδα καθώς και σε οποιαδήποτε συμφωνία πχ ναυπήγησης, μεταφορών να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό ενώ αντίθετα ο συγκεκριμένος οργανισμός έλαβε ενημερωτικό δελτίο από μια κοινοπραξία ΗΠΑ-Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα !!!
Μετά την επίσκεψη των Ισραηλινών στην Ελλάδα για το θέμα του αγωγού φυσικού αερίου (που προφανώς είχε και άλλα ζητήματα σχετικά με τα κοιτάσματα της Ελλάδας) ήταν σειρά τον Ιούλιο του 2010 του Γαλλικού Ινστιτούτου να ζητήσει αδειοδότηση για θαλάσσιες έρευνες και πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Και πάλι η Ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλειας Λεκάνης, Λεκάνης Ηροδότου και Λεκάνη της Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης των κοιτασμάτωνΑλβανούς, Τούρκους και Λίβυους!!!
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι το 2008 μια Αμερικανική εταιρεία εξόρυξης φυσικού αερίου, η γνωστή Hamilton υπέγραψε συμφωνία με την Αλβανία για τη συγκεκριμένη περιοχή κοντά στα Διαπόντια Νησιά και ενώ αρχικά αυτά τοποθετήθηκαν από την Αλβανική πλευρά (με την ανοχή της Ελλάδας) εντός δικής της περιοχής η Hamilton δεν αποδέχθηκε παρά μόνο την έρευνα και εξόρυξη εντός Αλβανικής θαλάσσιας πλευράς.
Από αυτά καταλαβαίνουμε ότι Αλβανοί, Τούρκοι, Λίβυοι και Ισραηλινοί (για την περίπτωση των κοιτασμάτων στον Κόλπο του Λιβάνου που αφορά την Κύπρο) αλλά και Αιγύπτιοι (Λεκάνη Νείλου) κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα άγνωστο υπό ποια ανοχή.
Το μόνο αξιοσημείωτο είναι η αναφορά του TGS-Nor που μιλά για κοίτασμα 6 δισεκατομμυρίων βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισής φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μιλά (μόνο για το Ιόνιο) για περίπου 900.000 βαρέλια φυσικού αερίου ετησίως ! στην περιοχή της Κεφαλλονιάς, 1.200.000 βαρέλια ανοικτά του Κατακώλου, 800.000 στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια πάντα ετησίως στους Οθωνούς.
Τέλος σημειώστε ότι το φυσικό αέριο είναι καθαρή πηγή φυσικής ενέργειας αντίθετη από το πετρέλαιο και δεν υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση!!!".
http://aliartos-boiotias.blogspot.com/10. ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ Ν/Α ΜΕΣΟΓΕΙΟ: Σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ-Κύπρου και η σημασία της ΑΟΖ (ΕΕΖ) του Καστελορίζου
Ιωάννης Θ. Μάζης*
"Όπως συμπεριελήφθη ως εισήγηση στα πρακτικά του Συνεδρίου του ΙΕΝΕ, Φεβρουάριος 2011. Οι τελευταίες διορθώσεις / προσθήκες είναι του συγγραφέως".
 |
| F455 SALAMIS φωτο.: (hellnavyforce.blogspot.com) |
Είναι σαφές ότι επί των ημερών μας αναπτύσσεται ένας διάλογος σχετικώς με τα θέματα Υφαλοκρηπίδος και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ: Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης/ΕΕΖ: Εxclusive Economic Zone) της χώρας. Και μάλιστα υπό το φως της πρόσφατης Συμφωνίας Καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, η οποία μάλιστα προκάλεσε και την εντόνως εκφρασθείσα «δυσφορίαν» της Αγκύρας. Εγράφησαν δε εξαιρετικά κείμενα από ειδικούς και διπλωμάτες εις τον καθημερινόν Τύπον των Αθηνών σχετικώς με αυτά. Επειδή όμως ορισμένα εξ αυτών δημιουργούν (ίσως εσφαλμένως και ίσως αποκλειστικώς εις τον γράφοντα), την εντύπωσιν ότι εμφυλοχωρούν κάποιες «δημιουργικές ασάφειες» εις το νομικόν πλαίσιον της Συμβάσεως για το Δίκαιον της Θαλάσσης του Montego Bay του 1982, οι οποίες να αναγκάζουν, πιθανώς την Ελλάδα, σε υποχωρήσεις από τα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, θεωρούμενα κυριαρχικά της δικαιώματα, ας εστιάσουμε σε ορισμένα στοιχεία αυτού του νομικού πλαισίου και ας προσπαθήσομε να τα αναλύσομε. Θα εκκινήσουμε εκ της παραδοχής ότι η Ελλάς δεν είναι «αναθεωρητική χώρα» και ρυθμίζει την εξωτερικήν της πολιτική αποκλειστικώς βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Εάν η Ελλάς παύσει να βασίζεται εις αυτούς και επιλέξει τον ολισθηρόν κατήφορον των «πολιτικών» καλουμένων λύσεων με την Τουρκία, τότε δύο τινά δύνανται να συμβούν: είτε η Ελλάς να αποδεχθεί τελικώς τον κανόνα της ισχύος και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς ενδεχόμενο κίνδυνο θερμών προκλήσεων από την Άγκυρα εις το Αιγαίο και την Ν/Α Μεσόγειο είτε να απωλέσει, ακόμη και άνευ αυτών των προκλήσεων, εθνικήν κυριαρχία εις το Ανατολικόν Αιγαίο, την Θράκη και την Ν/Α Μεσόγειο (Καστελλόριζο).
Keywords: Exclusive Economic Zone, Kastelorizo, Greek Continental Self, Turkish Continental Self, Levantine basin, Hydrocarbures in S/E Mediterrannean, EEZ of Cyprus , EEZ of Israel.
Α. Υφαλοκρηπίδα και Μέση Γραμμή
A1. Ορισμός ΑΟΖ
Πρίν αναφερθούμε σε αυτό το μέγεθος της ΑΟΖ και την γεωπολιτική του σημασία, θα πρέπει να δώσουμε τα πλέον σημαντικά στοιχεία του νομικού του ορισμού, ώστε να μην δημιουργούνται αμφιβολίες και παρερμηνείες. Κάνουμε χρήση της Νέας Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θαλάσσης του Montego Bay του 19822 [1]:
1) «Άρθρο 55. Ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της Χωρικής Θαλάσσης περιοχή, η υπαγόμενη στο ειδικό νομικό καθεστώς που καθιερώνεται στο παρόν Μέρος [v], δυνάμει του οποίου τα δικαιώματα και οι δικαιοδοσίες του παρακτίου Κράτους και τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων Κρατών, διέπονται από τις σχετικές διατάξεις της παρούσης Συμβάσεως [Μοντέγκο Μπαίυ, 1982]».
2) «Άρθρο 56. Στην ΑΟΖ το παράκτιο Κράτος έχει : α) Κυριαρχικά δικαιώματα που αποσκοπούν στην εξερεύνηση , εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών ή μη, των υπερκείμενων του βυθού της θαλάσσης υδάτων, του βυθού της θαλάσσης και του υπεδάφους αυτού, ως επίσης και με άλλες δραστηριότητες σχετικές με την οικονομική εκμετάλλευση και εξερεύνηση της Ζώνης, όπως η παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους. β) έχει δικαιοδοσία, όπως προβλέπεται στα σχετικά άρθρα της παρούσης Συμβάσεως σχετικώς με: ι) την εγκατάσταση και τη χρησιμοποίηση τεχνητών νήσων, εγκαταστάσεων και κατασκευών ιι) τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα ιιι) την προστασία και διατήρηση του θαλασσίου περιβάλλοντος. γ) άλλα διακιώματα και υποχρεώσεις που προβλέπονται από την παρούσα Σύμβαση». [2]
«Η νέα αυτή ζώνη δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους, φθάνει μέχρι τα 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσεως των εθνικών χωρικών υδάτων (ή αιγιαλίτιδος ζώνης, ή χωρικής θαλάσσης, είναι το ίδιο μέγεθος με διαφορετικές ονομασίες) και αρχίζει από το εξωτερικό της όριο». [3]
Δηλαδή, για να δώσουμε ένα παράδειγμα στην ελληνική περίπτωση: Εύρος χωρικής Θαλάσσης+εύρος ΑΟΖ= 200νμ. Με την παρούσα κατάσταση δηλαδή των ελληνικών εθνικών χωρικών υδάτων στα 6νμ έχουμε: 6νμ + 194νμ=200νμ= ΑΟΖ!
«Αυτό σημαίνει ότι στην ΑΟΖ πλέον, έχουν συσσωρευθεί τόσο τα παραδοσιακά κυριαρχικά δικαιώματα που το παράκτιο Κράτος ασκούσε στην Υφαλοκρηπίδα, δηλαδή, στους φυσικούς πόρους του βυθού και του υπεδάφους των παρακείμενων θαλάσσιων περιοχών του, όσο και τα νέα κυριαρχικά δικαιώματα που αφορούν την έρευνα, εκμετάλλευση και διατήρηση των φυσικών πόρων των υπερκειμένων υδάτων, δηλαδή κυρίως, των αλιευμάτων.
Εξάλλου, χορηγήθηκαν καιν πρόσθετες διακιοδοσίες στο παράκτιο κράτος (δηλ. Αποκλειστικές αρμοδιότητες) που αφορούν την τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νησιών και άλλων κατασκευών, τη διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας και την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος από την ρύπανση. Δεν εθίγησαν όμως οι παραδοσιακές ελευθερίες της διεθνούς επικοινωνίας των άλλων Κρατών στα όρια της Ζώνης (ναυσιπλοϊας, υπέρπτησης και τοποθέτησης καλωδίων και σωληναγωγών). Ο νέος αυτός θεσμός, που ήδη και πριν την συμβατική του καθιέρωση είχε βρεί εκτεταμένη εφαρμογή στην πρακτική των Κρατών, αποτελεί ήδη μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου»[4.]
Αναφορικώς, πάντως με την υφαλοκρηπίδα οι διατυπώσεις είναι απολύτως σαφείς και ενισχύονται μάλιστα από τη Συνθήκη του Montego Bay του 1982. Με τη σύμβαση αυτή5, επιλύθηκε ένα από τα πλέον ακανθώδη προβλήματα του Δικαίου της Θάλασσας: επήλθε συμφωνία για το πλάτος των Χωρικών Υδάτων (Χωρικής Θαλάσσης), η οποία δύναται πλέον να εγγίζει το εύρος των 12 ναυτικών μιλίων (ν.μ). Ο κανόνας αυτός μάλιστα, λόγω της ευρυτάτου εφαρμογής του, έχει-και αυτός- πλέον αποκτήσει εθιμικήν ισχύ. Δια την οριοθέτησιν δε, των αλληλεπικαλυπτωμένων, Χωρικών Υδάτων (χωρικών Θαλασσών) υιοθετήθη η αρχή της Μέσης Γραμμής με ελάχιστες μόνον εξαιρέσεις (άρθρο 15). Η περίπτωση αυτή δύναται να καλύψει απολύτως την περίπτωση Ελλάδος-Τουρκίας. Αναφορικώς τώρα με τα δικαιώματα που ασκεί το παράκτιον κράτος το οποίο διαθέτει την συγκεκριμένην υφαλοκρηπίδα, αυτά έχουν την έννοια των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» δηλαδή το ότι ουδέν άλλο κράτος δύναται να τα διεκδικήσει, έστω και αν το παράκτιο αυτό κράτος δεν ασκεί τα εν λόγω δικαιώματα εις την πράξη. Επίσης, να τονισθεί ότι τα δικαιώματα αυτά, συμφώνως προς την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης εις την Υπόθεση της Υφαλοκρηπίδος της Βορείου Θαλάσσης6, υφίστανται υπέρ του παρακτίου Κράτους ipso jure et ab initio (αυτοδικαίως και εξυπαρχής) χωρίς το Κράτος αυτό να χρειάζεται να προβεί εις ουδεμία νομικήν ενέργεια[7].
Β. Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και Μέση Γραμμή
Επίσης, η Υφαλοκρηπίδα, συμφώνως προς την Σύμβαση του 1982, διαθέτει ως ελάχιστον εύρος, την έκτασιν του βυθού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) δηλαδή μέχρι 200 ν.μ. Δύναται όμως να υπερβεί και το όριον αυτό, όταν το Υφαλοπλαίσιον του παρακτίου κράτους εκτείνεται πέραν από τα 200 ν.μ., οπότε η Υφαλοκρηπίδα εξικνείται μέχρι και το τέλος του Υφαλοπλαισίου ή τα 350 ν.μ. ή ακόμα να εκτείνεται στα 100 ν.μ πέραν από την ισοβαθή καμπύλην των 2.500 μέτρων [8]. Ο Χάρτης των ΑΟΖ με παρακτίων χωρών της Μεσογείου λοιπόν έχει ως κατωτέρω, συμφώνως προς τη Νέα Συνθήκη για το Δίκαιο της Θαλάσσης του 1982.
Γ. Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Μέση Γραμμή και Ευθιδικία
Τώρα, ας εξετάσομε και ένα σημείον, το οποίο κατά τινες, μπορεί να δημιουργήσει ασάφειες οι οποίες θα απαιτούσαν μάλλον «πολιτικού τύπου προσεγγίσεις» και όχι -κατά βάσιν- νομικού. Πρόκειται, δια το άρθρον 74, εις το οποίο η νέα Σύμβασις (1982) προβλέπει σύναψη Συμφωνίας «συμφώνως προς το διεθνές Δίκαιον, όπως αυτό καθορίζεται στο άρθρο 38 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου, προς τον σκοπόν καταλήξεως εις δικαίαν (επιεική) λύση». Η «δημιουργική ασάφεια» λοιπόν, την οποίαν φαίνεται να επικαλούνται ορισμένοι αναλυταί, προκύπτει ακριβώς εδώ. Εις το πλαίσιο αυτό όμως, εμπεριέχεται και η μέθοδος χαράξεως της Μέσης Γραμμής-Μέσης Αποστάσεως, η οποία ήδη έχει αποτελέσει απολύτως πρόσφατο νομικόν προηγούμενο εις τις περιπτώσεις χαράξεως ΑΟΖ μεταξύ της Κύπρου και των γειτονικών της παρακτίων χωρών. Δηλαδή, ας υπενθυμίσουμε ότι την 12η Δεκεμβρίου 1988, η Κύπρος επεκύρωσε την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης. Τον Φεβρουάριο του 2003 και τον Ιανουάριο του 2007, η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και το Λίβανο, αντιστοίχως. Η συμφωνία βασίζεται εις την διεθνώς αποδεκτή αρχή της μέσης γραμμής και τους όρους της Συμβάσεως του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης. Τον Δεκέμβριο του 2010 ακολούθησε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών και πάλιν με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Παράλληλα, η Κύπρος εγκαινίασε στις 16 Φεβρουαρίου 2007 τον πρώτο γύρο υποβολής αιτήσεων αδειών ερεύνης και αδειών εκμεταλλεύσεως υδρογονανθράκων, ο οποίος έληξε στις 16 Ιουλίου 2007, ενώ ικανός αριθμός εταιρειών επέδειξε ενδιαφέρον εις τις οποίες και εδόθησαν σχετικές πληροφορίες9.
Η Τουρκία, δια τις δύο εκ των περιπτώσεων αυτών δεν αντέδρασε ούτε λεκτικώς! Αντέδρασε μόνον-και αποκλειστικώς-λεκτικώς, δια την περίπτωσιν Κύπρου-Ισραήλ. Και βεβαίως η αντίδρασίς της κατέπεσε εις το απόλυτον και αβυσαλέον... διπλωματικόν κενόν!
Συνεπώς, όταν η -κατά το ήμισυ- υπό τουρκικήν κατοχήν Κύπρος, με κατοχικά τουρκικά στρατεύματα της τάξεως των 40.000 ανδρών εις τα εδάφη του Βορείου τμήματός της, δύναται να εφαρμόσει την Μέσην Γραμμήν δια την χάραξιν της ΑΟΖ, την οποίαν προηγουμένως, μονομερώς είχεν ορίσει ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, συνεπάγεται ασφαλώς ότι και η κατά πολύ ισχυροτέρα της Κύπρου Ελλάς θα δύναται να πράξει το τοιούτον, με πολλαπλασίαν άνεσιν!
Επίσης να προσθέσω ότι η πρόσφατη επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας κ. Α. Μέρκελ εις την Κύπρο, όπως και οι ευθύνες τις οποίες επέρριψε με τις δηλώσεις της εις την τουρκικήν και τουρκοκυπριακήν πλευρά για την αδυναμία εξευρέσεως λύσεως στο κυπριακό ζήτημα, μας πείθουν ότι το γερμανικό ενδιαφέρον εξήφθη και από τις πιθανότητες γερμανικών επενδύσεων στο ελληνο-κυπριακό φυσικό αέριο. Ας υπενθυμίσουμε ότι επίσκεψις γερμανού Καγκελλαρίου εις την Μεγαλόνησο έχει να σημειωθεί δια χρονικό διάστημα άνω των τριών δεκαετιών! Να υποθέσω ότι η γερμανίδα Καγκελλάριος -αίφνης- «μας ηράσθη σφόδρα»; Οι αντιδράσεις και οι αναλύσεις του τουρκικού τύπου επί της επισκέψεως της κ. Μέρκελ είναι εξαιρετικά εύγλωττες, αναφορικώς με την δυσφορία της τουρκικής πολιτικής ελίτ ως προς την υποστήριξη της γερμανίδας Καγκελλαρίου προς την σύμπηξη γενικότερης συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ και ευθυνών της τουρκικής πλευράς για την εξεύρεση λύσεως στο κυπριακό.[10 ]
1.1.) Εξετάζοντες τώρα ακόμη και την αρχήν της ευθιδικία/equity, η οποία εμπεριέχει και την αρχήν «των ειδικών περιπτώσεων» τις οποίες ασαφώς και αβασίμως από νομικής πλευράς, επικαλείται η Τουρκία, πρέπει να λάβουμε υπόψιν όλα τα ανωτέρω τα οποία και αποτελούν σαφώς ελληνικήν πολιτικήν επιλογή διαπραγματευτικής στρατηγικής, επί του προτάγματος (εκτιμώ) του raison d'État αλλά και της Ευρωπαϊκής στηρίξεως εις τις νόμιμες επιδιώξεις της. Και πάντως, και η περίπτωση της «δικαίας λύσεως/ευθιδικίας» οφείλει, κατά νόμον, να είναι απόρροια του Διεθνούς Δικαίου και σύμφωνη ως προς αυτό [11].
Και δια την πλήρη διασαφήνιση του ζητήματος πρέπει να σημειωθούν τα εξής : ι) συμφώνως προς την Σύμβαση του 1982 (άρθρο 121) οι Νήσοι διαθέτουν πλήρη δικαιώματα Υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ. Εξαιρούνται μόνον οι βραχονησίδες οι οποίες «δεν δύνανται να κατοικηθούν» (προσοχή, δεν ομιλεί ο νόμος περί «μη κατοικουμένων», αλλά περί «μη δυναμένων να κατοικηθούν»!) «ή δεν έχουν ιδικήν των οικονομική ζωή, και οι οποίες δικαιούνται να έχουν μόνον χωρική θάλασσα και συνορεύουσα ζώνη». Κοντολογίς, οι βραχονησίδες αυτές δικαιούνται να έχουν μέχρι 12 ν.μ εύρος Χωρικής Θαλάσσης και ακόμη άλλα 12 ν.μ Συνορεύουσας Ζώνης! Να σημειωθεί εδώ, ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ανάλογα δικαιώματα καν εις το Καστελόριζο! Δεν αναγνωρίζει λοιπόν η γείτων, «φίλη» και «σύμμαχος», δικαίωμα Χωρικών Υδάτων και φυσικά ούτε Συνορεύουσας Ζώνης στις βραχονησίδες αλλά ούτε καν εις τις Νήσους του παρακτίου Κράτους το οποίον και τις διαθέτει, και δεν δέχεται να ακολουθήσει τις επιταγές του Δικαίου της Θάλασσας το οποίο, όμως, όπως απαιτεί η οιαδήποτε λύσις, ακόμη και ευθιδικίας, οφείλει να συντελείται με σαφή τήρηση των υπ' αυτό προβλεπομένων κανόνων! Τί να συζητήσομε λοιπόν επ' αυτού και βάσει ποίας «ευθιδικίας», πέραν των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, με την Τουρκία; Αυτό πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψιν εις ο οιοσδήποτε αναλυτής εις οιανδήποτε ανάλυσίν του. Διπλωμάτης, ακαδημαϊκός ή απλώς σκεπτόμενος πολίτης [12].
Δ. Περίκλειστη ή Ημιπερίκλειστη Θάλασσα και τουρκικές διεκδικήσεις
3) Υπάρχει ένα ακόμη σημείον το οποίον πρέπει να εκθέσουμε για να αποφύγουμε παρεξηγήσεις, οι οποίες δύνανται να οδηγήσουν σε παρερμηνείες συνεπαγώμενες ολεθρίους χειρισμούς αναφορικώς με τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στο Ανατολικό Αιγαίο. Πρόκειται για τα άρθρα 122 και 123 της Συνθήκης του 1982, τα οποία προτείνουν κάποιες εξαιρέσεις από τις παραδεδεγμένες και κοινώς αποδεκτές λύσεις του Δικαίου της Θαλάσσης αφορώσες τις περιπτώσεις των λεγομένων «κλειστών ή ημικλείστων Θαλασσών». Πρέπει να τονίσουμε ότι η ρύθμισις αυτή έχει χαρακτήρα συστάσεως και όχι δεσμευτικό, και προβλέπει απλώς συνεργασία στους τομείς της ι) εξερευνήσεως, διατηρήσεως και εκμεταλλεύσεως των «ζώντων φυσικών πόρων» (δηλαδή: αλιεία), των Θαλασσών αυτών όπως και εις τους τομείς ιι) της θαλασσίας επιστημονικής ερεύνης και της προστασίας του Θαλασσίου περιβάλλοντος (Περιβαλλοντική προστασία). Συνεπώς, τα οποιαδήποτε επιχειρήματα της Τουρκίας περί της Ημικλείστου Θαλάσσης του Αιγαίου δεν δύνανται, ακόμη και εάν εγίνοντο, παρ' ελπίδα, αποδεκτά από την Αθήνα, να επεκταθούν σε τομείς συνεκμεταλλεύσεως υποθαλασσίου πλούτου (υδρογονανθράκων), ούτε βέβαια εκχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας στους τομείς της Υφαλοκρηπίδος, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται κατ' ουδένα τρόπο από την Σύμβαση του 1982! Πρέπει όμως να σημειώσουμε ακόμη μία ανακόλουθη στάση της Τουρκίας η οποία αποδεικνύει την γνωστή εις τους Τούρκους μέθοδον των «καλών και συμφερόντων» και μάλιστα δια της μεθόδου «των δύο μέτρων και δύο σταθμών»: ι) Η Τουρκία ούτε υπέγραψε αλλά και ούτε επικύρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης. Ωστόσο, υιοθέτησε, περί το τέλος του 1986, ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και ήρθε σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές χρησιμοποιώντας τη... μέθοδο της μέσης γραμμής (!). ιι) Αργότερα η Τουρκία άρχισε συνομιλίες με την Βουλγαρία και την Ρουμανία για το ίδιο θέμα και ήρθε σε αναλόγου μορφής και περιεχομένου συμφωνία με αυτήν την οποίαν είχε συνάψει με τους Σοβιετικούς. Έτσι, ενώ η Τουρκία έχει προχωρήσει, σε συνεργασία με παρευξείνια κράτη στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα – μιας «περίκλειστης ή ημίπερίκλειστης θαλάσσης», όπως ισχυρίζεται ότι είναι και η Μεσόγειος – αρνείται να πράξει το ίδιο και εις την... Μεσόγειο, έχοντας όμως η ίδια δημιουργήσει προηγούμενο για τον εαυτό της, εις την Μαύρη Θάλασσα! Αυτά αποτελούν ισχυρά όπλα στα χέρια της ελληνικής Διπλωματίας, αρκεί να της δοθεί η εντολή να τα χρησιμοποιήσει...
Ε. Τουρκία και οι Ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις ως προς την υπογραφή της Νέας Συνθήκης για το Δίκαιο της Θαλάσσης
Αναφορικώς τώρα με τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Τουρκίας ως προς την εφαρμογή της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θαλάσσης του 1982, πρει να υπογραμμίσουμε ότι: ι) η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας έχει κυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ( 10 Δεκεμβρίου 1998 ) και κατ΄ επέκταση αποτελεί μέρος του κοινοτικού κεκτημένου. Όλες οι υπό ένταξη χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας - οφείλουν κατά το χρόνο της ένταξής τους να εφαρμόσουν το κοινοτικό κεκτημένο. ιι) το Συμβούλιο της ΕΕ στις 2 Ιουνίου 2005 κατέστησε σαφές ότι «Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί μικτή συμφωνία, δηλαδή έχει συναφθεί και από την Κοινότητα και από τα κράτη μέλη. Δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 6 της πράξεως της αφορούσης τους όρους προσχωρήσεως των νέων κρατών μελών, τα κράτη αυτά δεσμεύονται να προσχωρήσουν στις συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν συνάψει τα παλιά κράτη μέλη και, μαζί με αυτά, η Κοινότητα» ιιι) στις 2 Απριλίου 2007 ο Όλι Ρεν δήλωσε σαφώς ότι «Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης αποτελεί όντως κοινοτικό κεκτημένο, το οποίο η Τουρκία αναμένεται να υιοθετήσει και να εφαρμόσει μετά την προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Επιτροπή θα συνεχίσει να ελέγχει την εφαρμογή του κεκτημένου στην Τουρκία» ιιιι) αναλόγου περιεχομένου ήταν επίσης η απάντηση του κ. Ρεν σε ερώτηση του Κυπρίου Ευρωβουλευτή κ. Ι. Κασουλίδη αναφορικώς με τις παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κύπρου από τουρκικό σκάφος. Συγκεκριμένα, ο κ. Ρεν στην απάντησή του την 5η Μαρτίου 2009 προβαίνει σε ιδιαίτερη μνεία των συμπερασμάτων της 8ης Δεκεμβρίου 2008, όπου αναφέρεται ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποθαρρύνει τυχόν απειλές, προστριβές, ή πράξεις οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τις σχέσεις καλής γειτνίασης και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών» [13].
Στ. Το ελληνοτουρκικό «Πρωτόκολλο» της Μαδρίτης του 1997
Στις 8 Ιουλίου 1997, άρχισε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη όπου εις το περιθώριό της και με την επίβλεψη της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, ο τότε έλληνας πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης και ο τότε τούρκος Πρόεδρος Σ. Ντεμιρέλ, περιστοιχιζόμενοι από τους τότε υπουργούς Εξωτερικών Πάγκαλο και Τζεμ, υπέγραψαν το γνωστό ως «πρωτόκολλο της Μαδρίτης του 1997». Πρόκειται για ένα ανεπίσημο κείμενο, το οποίο σε καμμία περίπτωση δεν έχει ισχύ συμφωνίας, ουδέποτε κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή και το οποίο ουδέποτε είδε το φως της δημοσιότητος. Προφανώς διότι και η τότε ελληνική κυβέρνησις δεν θα ηδύνατο να ανθέξει τις λαϊκές αντιδράσεις. Το γεγονός πάντως ότι μέχρι σήμερα, μετά από την εναλλαγή στην εξουσία τριών ελληνικών κυβερνήσεων, το κείμενο συνεχίζει να λαθροβιοί στα συρτάρια του ελληνικού αλλά και του τουρκικού ΥΠΕΞ καταδεικνύει ότι η Αθήνα επιρρεάζεται ακόμη από την ύπαρξή του, εις την διπλωματική συμπεριφορά της έναντι της Τουρκίας. Είναι λοιπόν, ακόμη ένα σημείο το οποίο η Αθήνα οφείλει να συνεκτιμήσει και να χειρισθεί αναλόγως στην κρίσιμη συγκυρία των ελληνο-τουρκικών συνομιλιών αλλά και για το θέμα της χαράξεως της ελληνικής ΑΟΖ. Στη συμφωνία αναφέρεται ότι: «Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται μεταξύ άλλων και σε:
[...]
ΙV ) Σεβασμό στα νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους.
V ) Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση
[...]
Οι δύο αυτές παράγραφοι είναι οι επίμαχες και εκείνες οι οποίες χρησιμοποιούνται ή/και υπονοούνται από την ισλαμική κυβέρνηση της Άγκυρας ως βάση νομιμοποιήσεως των διεκδικήσεών της εις το Ανατολικό Αιγαίο και βεβαίως εις το Καστελόριζο. Ένα λαμπρό δείγμα αυτής της τουρκικής αναλύσεως, μας έδωσε, ήδη από τον Ιούνιο του 2007 Τούρκος Πρόεδρος κ. Γκιούλ, όταν εις το περιθώριο της Συνόδου του ΟΣΕΠ δήλωσε στην εφημερίδα Καθημερινή ότι: «Η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν νομικά και ζωτικά συμφέροντα και ανησυχίες στο Αιγαίο με μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους. Εχουν δεσμευθεί με τη Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 να σέβονται τις αρχές αυτές και να διευθετούν τις μεταξύ τους διενέξεις με ειρηνικά μέσα και με αμοιβαία συναίνεση».
Ακόμα όμως και αυτό το επιχείρημα της ισλαμικής Κυβερνήσεως της Άγκυρας δεν είναι επαρκές για να «γκριζάρει» το Αιγαίο και τη Ν/Α Μεσόγειο. Και αυτό διότι: ι) η Τετάρτη Παράγραφος ομιλεί περί «νομίμων ζωτικών συμφερόντων και ενδιαφερόντων» των δύο χωρών. Δηλαδή συμφερόντων και ενδιαφερόντων των οποίων η διεκδίκηση ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο και στην περίπτωση αυτή, από το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης του 1982! και ιι) η Πέμπτη Παράγραφος έχει ήδη πολλαπλώς καταρρακωθεί και εξευτελισθεί πλήρως από την τουρκική συμπεριφορά των διαρκών παραβιάσεων και υπερπτήσεων στο Αιγαίο, όπως και από μόνην την ύπαρξη του casus belli. Συνεπώς, η καταγγελία από ελληνικής πλευράς του Πρωτοκόλλου αυτού, ή μάλλον, η απλή αγνόησίς του, είναι και εύκολη και επιβεβλημένη, ακριβώς λόγω των δύο ανωτέρω στοιχείων.
Ακόμα όμως και αυτό το επιχείρημα της ισλαμικής Κυβερνήσεως της Άγκυρας δεν είναι επαρκές για να «γκριζάρει» το Αιγαίο και τη Ν/Α Μεσόγειο. Και αυτό διότι: ι) η Τετάρτη Παράγραφος ομιλεί περί «νομίμων ζωτικών συμφερόντων και ενδιαφερόντων» των δύο χωρών. Δηλαδή συμφερόντων και ενδιαφερόντων των οποίων η διεκδίκηση ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο και στην περίπτωση αυτή, από το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης του 1982! και ιι) η Πέμπτη Παράγραφος έχει ήδη πολλαπλώς καταρρακωθεί και εξευτελισθεί πλήρως από την τουρκική συμπεριφορά των διαρκών παραβιάσεων και υπερπτήσεων στο Αιγαίο, όπως και από μόνην την ύπαρξη του casus belli. Συνεπώς, η καταγγελία από ελληνικής πλευράς του Πρωτοκόλλου αυτού, ή μάλλον, η απλή αγνόησίς του, είναι και εύκολη και επιβεβλημένη, ακριβώς λόγω των δύο ανωτέρω στοιχείων.
Και πάντως, ακριβώς λόγω της προκλητικής -και κάθε άλλο παρά ειρηνικής- συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο το πρωτόκολλο αυτό έπρεπε ως ελάχιστο διπλωματικό μέτρο ή έστω διπλωματική ποινή, να καταγγελθεί από ελληνικής πλευράς στο σύνολό της. Επίσης η ύπαρξη και μόνη του εισέτι ισχύοντος casus belliακυρώνει πλήρως το ουσιαστικό περιεχόμενο των Παραγράφων Ι, ΙΙ και ΙΙΙ οι οποίες προβλέπουν αντιστοίχως: ι) Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας, ιι) Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας και ιιι) Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών αλλά-και κυρίως-το γράμμα και το πνεύμα της Παραγράφου VI η οποία (τί ειρωνία...) προβλέπει «δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας». Ερωτώ λοιπόν, εάν το casus belli δεν αποτελεί «απειλή χρήσεως βίας» τότε τί αποτελεί; Πάντως σε καμμία περίπτωση δεν δύναται να εκληφθεί ως «ειρηνικό μέσον».
Στ. Γεωπολιτικό συμπέρασμα:
1) Για όλους, λοιπόν, τους ανωτέρω λόγους, από όποια πλευρά και αν ιδωθεί η Συμφωνία αυτή, παρά τις καλές προθέσεις της χώρας μας, δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει έστω και ως κείμενο... Οφείλει η Ελλάδα να δείξει ότι δεν ανέχεται επιτέλους την κοροϊδία και τον ευτελισμό και να δώσει ένα μήνυμα σοβαρότητος και εις το υπόλοιπο διεθνές της περιβάλλον...
2) Άλλωστε να γίνει πλέον κατανοητόν, ότι η ευρωπαϊκή -αλλά και κυρίως- η αγγλοσαξωνική γεωστρατηγική κατεύθυνση άλλαξε. Οι δύο αυτοί Διεθνείς πόλοι ισχύος, (ι)ΕΕ και (ιι) ΗΠΑ-Ηνωμένον Βασίλειον (Ειδική Σχέσις) επιδιώκουν την αποδέσμευση από τα ρωσικά, ιρανικά και Αραβο-ισλαμικά ενεργειακά αποθέματα. Επίσης, υπό το φως αυτής της ερμηνείας, οι Αγγλοσάξωνες της Ειδικής Σχέσεως δεν βλέπουν με ιδιαίτερα θετικόν όμμα, την επερχομένη πρόσδεση της ΕΕ από το Ρωσικό φυσικό αέριο, μεταπράτης και διανομεύς του οποίου θα είναι η Γερμανία στην ΕΕ. Να λοιπόν η κατάλληλη ευκαιρία για να το αποφύγουν οριστικά: τα ισραηλινά και τα κυπριακά αποθέματα μαζί με τα ελληνικά αποθέματα φυσικού αερίου (Νοτίως της Κρήτης και στο Ιόνιο μέχρι την Αδριατική) αποτελούν την ιδανική λύση.
Συνεπώς, ο οιοσδήποτε θέσει εαυτόν ως εμπόδιο σε αυτήν την γεωστρατηγική εξέλιξη, και στην περίπτωσή μας αυτή φαίνεται να είναι μόνον η Τουρκία, θα αντιμετωπίσει τις σκληρότατες αντιδράσεις της -ούτω καλουμένης- «Δύσεως» δηλαδή των: ΕΕ και Ειδικής Σχέσεως Λονδίνου-Ουάσιγκτον. Φυσικά ο ισραηλινός παράγων ο οποίος δύναται να επηρεάζει την Ειδική Σχέση θα συμβάλλει σαφώς προς την ιδίαν κατεύθυνσιν! Είναι μάλλον σαφές...
Άρα, φοβικά σύνδρομα εκ μέρους των Αθηνών για αποφασιστικές και στοχευμένες ενέργειες στη Ν/Α Μεσόγειο, δεν είναι δικαιολογημένα, ούτε και από τους πλέον «σώφρωνες» εγκεφάλους του ΥΠΕΞ και του Μεγάρου Μαξίμου. Πάντως αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στο Ερζερούμ αλλά και του κ. Μπεγλίτη αναφορικά με το Αιγαίο και την στάση της Τουρκίας, το μήνυμα έχει ληφθεί και εκεί.
* Ι. Θ. Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας-Γεωπολιτικής, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 14-01-2011
----------------------------------------------------
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας ( UNLOSC ) του 1982, μεταξύ άλλων, δίνει σαφείς ορισμούς για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη (Α.Ζ.) ή τα Χωρικά Ύδατα, τη Συνορεύουσα ή Παρακείμενη Ζώνη, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία συμφωνήθηκε το 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικα και τέθηκε σε εφαρμογή στις 16 Νοεμβρίου 1994, αντικατέστησε τέσσερις παλαιότερες διεθνείς συνθήκες. Σε ψηφοφορία που έγινε στις 30 Απριλίου 1982 στη Νέα Υόρκη για τη νέα Σύμβαση 130 κράτη ψήφισαν υπέρ, τέσσερα κατά και 17 τήρησαν αποχή. Μεταξύ των κρατών που ψήφισαν κατά της Σύμβασης ήταν και η Τουρκία. Μέχρι το τέλος του 2008 επικύρωσαν τη Σύμβαση 157 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος ( 12 Δεκεμβρίου 1988 ) και η Ελλάδα ( 21 Ιουλίου 1995 ).
2. B. Καρακωστάνογλου, Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο Νέο Δίκαιο της Θάλασσας, Σάκκουλας, Θεσ/νίκη, 2001, σ. 54 και σ. 559, (Τμήμα V, Διατάξεις της Συμβάσεως του 1982 για την ΑΟΖ, Πηγή: Νόμος 2321, ΦΕΚ 136/23-6-1995, τεύχος Α').
3. B. Καρακωστάνογλου, όπ. αν., σ.σ. 54
4. B. Καρακωστάνογλου, όπ. αν., σ.σ. 53-54
5. B. Καρακωστάνογλου, όπ. αν., σ.σ. 53-54
6. Βλ. I.C.J Reports (1969), § 19 in B. Καρακωστάνογλου, Η Αποκλειστική Οικονομική Ζη στο Νέο Δίκαιο της Θάλασσας,Σάκκουλας, Θεσ/νίκη, 2001, σ. 42
7. Βλ. και Κ. Οικονομίδη, «Βασικές Ρυθμίσεις του Νέου Δικαίου της Θάλασσας», Δίκαιο και Πολιτική, τόμος 9, εκδ. Παρατηρητής, (1985),σσ. 176-177 in B. Καρακωστάνογλου, Η Αποκλειστική Οικονομική Ζη στο Νέο Δίκαιο της Θάλασσας, Σάκκουλας, Θεσ/νίκη, 2001, σ. 42
8. όπ. αν. σ. 55
9. [http://www.cyprus.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/all/AB89462E00BC0F73C22575710025E69C?opendocument]
10. Βλ. στον ιστότοπο: http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/8773: «Ο τουρκικός Τύπος ασχολείται και σήμερα εκτεταμένα με τον απόηχο της επίσκεψης της Γερμανίδας Καγκελαρίου στην Κύπρο, τις αντιδράσεις από την πλευρά της Αγκυρας, αλλά και τη δήλωση του Γερμανού εκπροσώπου Τύπου της Καγκελαρίας Στέφεν Σέιμπερτ ότι 1) η κ. Μέρκελ «δεν έχει ανάγκη μαθήματα Ιστορίας». 2) Η εφημερίδα Σαμπάχ, σε ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες με τίτλο «Προ των πυλών κρίση εμπιστοσύνης με την Ευρώπη», γράφει ότι στην ιστορική της επίσκεψη στην Κύπρο, η Γερμανίδα Καγκελάριος είχε επαφές μόνο με το «Νότο», δεικνύοντας ότι δεν έχει σκοπό να κάνει σημαντικά βήματα για την επίλυση του Κυπριακού. Στην πραγματικότητα, σχολιάζει η αρθρογράφος του κειμένου, η συμπεριφορά της κ. Μέρκελ ήλθε ως υποστήριξη στο κρύο ντους του Γιώργου Παπανδρέου προς την τουρκική πλευρά με τις δηλώσεις του ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να εισέλθει στην ΕΕ όσο εξακολουθεί η κατοχή στην Κύπρο. Επιπρόσθετα αναφέρεται ότι αν δεν επιτευχθεί πρόοδος στη νέα συνάντηση Χριστόφια - Ερογλου στις 25 Ιανουαρίου (πιθανόν να αναφέρεται στη συνάντηση της 26ης Ιανουαρίου) η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας θα παγώσει. Σχολιάζεται επίσης, αναφέρει, ότι η δυσαρέσκεια της Τουρκίας προς την ΕΕ αυξάνεται διαρκώς. 3) Η εφημερίδα Today’s Zaman, με τίτλο «Ελληνική Κύπρος στην Τουρκία: Εγκαταλείψτε την διπλωματία των κανονιοφόρων», εστιάζει στις δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια κατά τη συνάντησή του με την Καγκελάριο Μέρκελ, με τις οποίες επιτέθηκε στην Τουρκία επειδή παρενοχλεί τα πλοία που διεξάγουν έρευνες για λογαριασμό της Κύπρου στον τομέα της ενέργειας. 4) Στην ίδια εφημερίδα, δύο γνωστοί αρθρογράφοι, οι Μουράτ Χασγκιουλέρ και Μουράτ Οζκαελί, μεταξύ άλλων γράφουν ότι διακρίνουν τη δημιουργία μιας κοινής στάσης Μέρκελ - Σαρκοζί, οι οποίοι χρησιμοποιούν το Κυπριακό προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Τουρκία, αλλά και τη σύμπηξη μιας συμμαχίας Κύπρου- Ισραήλ. Στο άρθρο διαπιστώνεται μια συναισθηματική αποξένωση των Τ/κ από την Τουρκία και καλούν τα πολιτικά κόμματα να συνεννοηθούν στο Κυπριακό και την αντιπολίτευση να μην χρησιμοποιεί το ζήτημα για να επιτεθεί στο κυβερνών ΑΚΡ. 5) Εξάλλου, σε άρθρο του στην αγγλόφωνη Χουριέτ, o Γιουσούφ Κανλί κατηγορεί την Γερμανίδα Καγκελάριο ότι ψεύδεται συνειδητά σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και ότι πραγματική της επιθυμία είναι να «στριμώξει» την Τουρκία ώστε να την αναγκάσει να επιλέξει μεταξύ ΕΕ και Κύπρου. 6) Οι εφημερίδες Γενί Σαφάκ και Τούρκιγιε εστιάζουν στις δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού και αρχιδιαπραγματευτή Εγκεμέν Μπαγίς περί «ιστορικής γκάφας» της κ. Μέρκελ.»
11. όπ. αν. σ. 56
12. Και πάντως, η Σύμβαση θέσπισε έναν υποχρεωτικό μηχανισμό για τη διευθέτηση διαφορών σχετικά με το Δίκαιο της Θάλασσας. Όταν τα Κράτη-Μέρη δεν μπορούν από μόνα τους να επιλύσουν διαφορές που προκύπτουν από τη Σύμβαση, είναι υποχρεωμένα να ακολουθήσουν συγκεκριμένες διαδικασίες που περιγράφονται στη Σύμβαση-όπως προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Δικαστήριο που εδρεύει στο Αμβούργο, στη Γερμανία, λειτούργησε το 1996, 2 χρόνια αφότου η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ. [http://www.unric.org/el/--law-articles/26267, Περιφερειακό Κέντρο Πληροφόρησης Ηνωμένων Εθνών]
13. http://www.cyprus.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/all/AB89462E00BC0F73C22575710025E69C?opendocument
11. Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (ΑΟΖ) ΥΠΕΡΚΕΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΜΑΣ
Ουάσιγκτον, του Λάμπρου Παπαντωνίου
αποκλειστικά για το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
  Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) υπερκεράζει την Υφαλοκρηπίδα στα Ελληνικά Πελάγη και επιλύει οριστικά και δια παντός όλα τα διμερή προβλήματα με την γείτονα Τουρκία. Αυτή την σαφή και κατηγορηματική άποψη εκφράζει, στην αποκλειστική συνέντευξη στο «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ», οδιακεκριμένος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μαίρυλαντ, Θεόδωρος Καρυώτης, αρμόδιος για θέματα Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας!
Με όλη εκείνη την πληρότητα, την επιστημονική κατάρτιση, αλλά και την εθνική ευαισθησία που τον διακρίνουν,καταλογίζει ξεκάθαρα ευθύνες στις Ελληνικές Κυβερνήσεις, που δεν προχωρούν, εδώ και τώρα, στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως έκανε ο θαρραλέος, αείμνηστος και πρωτοπόρος Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος παρέδωσε μαθήματα υψηλής διπλωματίας στις ΑΟΖ, οι οποίες εάν οριοθετούνταν και στην Ελλάδα, θα έχει τεθεί τέλος, μια για πάντα, οριστικά και αμετάκλητα, στις τουρκικές διεκδικήσεις, στον νησιωτικό, στον εναέριο και στον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Πελάγους. Και στηρίζει την ανεκτίμητη αυτή άποψή του, ο Καθηγητής, κ. Καρυώτης, στο Διεθνές Δίκαιο για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, που το αποκαλεί πολύ χαρακτηριστικά«Σύνταγμα των Θαλασσών και των Ωκεανών!»
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΚΑΡΥΩΤΗ
Το πλήρες κείμενο της άκρως ενδιαφέρουσας αυτής αποκλειστικής συνέντευξης ΕΔΩhttp://www.noiazomai.net/ 12. Η Ελλάδα ως αρχιπελαγικό κράτος ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ Η λανθασμένη νομική βάση στην οποία έχουμε στηριχθεί ως χώρα σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, ήτοι τα 6 ή 12 ν.μ. -το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας-, έχει δώσει το δικαίωμα σε έναν ατέρμονα κι εθνικά επιβαρυντικό διάλογο με την Τουρκία. Η μάταια επιμονή των διπλωματικών μας εντεταλμένων κατά τη διάρκεια της ομώνυμης Συνδιάσκεψης ώστε το άρθρο 46 για τις αρχιπελαγικές χώρες να περιλαμβάνει την Ελλάδα οδήγησε την Τουρκική αντιπροσωπεία στο να αποχωρήσει και να μην υπογράψει. Εμείς υπογράψαμε έστω κι αν οι προσπάθειές μας απέβησαν άκαρπες. Η μετέπειτα της υπογραφής στάση μας είναι αυτή που έχει δώσει το δικαίωμα στη γείτονα να αυθαιρετεί. Η θέση της χώρας μας στο διεθνές δίκαιο είναι αρχιπελαγική. Τα γειτνιάζοντα στο ηπειρωτικό κομμάτι νησιά εμπίπτουν στον ορισμό του παράκτιου αρχιπελάγους, όπως αυτό φωτογραφίζεται στο άρθρο 7 της Σύμβασης του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο το Αιγαίο Αρχιπέλαγος πρέπει να περικλειστεί με ευθείες ακτογραμμές βάσης, κατά το παράδειγμα του νορβηγικού. Η οριοθέτηση του νορβηγικού αρχιπελάγους Skjaergaard από το Διεθνές Δικαστήριο το 1951 οδήγησε την 1η Συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1958 στο να υιοθετήσει την ακριβή φράση του δικαστηρίου για την περιοχή αυτή και στην ενσωμάτωσή της στην ομώνυμη Σύμβαση για τα χωρικά ύδατα. Η δε εφαρμογή του κανόνα των ευθειών ακτογραμμών κατά το δικαστήριο επιβάλλεται λόγω της ιδιαίτερης αρχιπελαγικής γεωμορφολογίας. Αυτολεξεί το κείμενο αυτό μεταφέρθηκε και στο προαναφερθέν άρθρο 7. Παράλληλα με την εφαρμογή του άρθρου 7, δημιουργούνται αρχιπελαγικού τύπου περάσματα, το δε Αιγαίο στο σύνολό του και σε συνάρτηση με το στενό του Βοσπόρου αναγνωρίζεται νομικά ως αρχιπελαγικού τύπου στενό, συνδέον τη Μεσόγειο με τον Εύξεινο Πόντο και το status quo παραμένει ως έχει, καθώς όλα τα παραπάνω ήδη ισχύουν de facto, απομένει η αναγνώρισή τους. Η εφαρμογή του άρθρου 7 είναι μονομερής απευθυντέα πράξη, δε χρειάζεται δηλαδή συμφωνία με κάποιο άλλο κράτος, παρά μόνο αποδεκτή χάραξη και κατάθεση σε διεθνείς οργανισμούς όπως τον ΟΗΕ και τον Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Οργανισμό(IMO). Η δε ανακήρυξη του ως στενό μπορεί να γίνει με βάση τις διατάξεις της Σύμβασης, συγκεκριμένα τα άρθρα 34 έως 45 και ανάλογες με τις παραπάνω διαδικασίες. Τα άρθρα αυτά ως κωδικοποίηση του διεθνούς εθιμικού δικαίου έχουν ήδη εφαρμοστεί από πλείστα όσα κράτη, για παράδειγμα τη Ρωσία, τον Καναδά, τη Γαλλία, την Κίνα, την Ιαπωνία κοκ . Επικύρωση θα μπορούσε να αποτελέσει μια συμφωνία σε παρευξείνιο ή/και σε ευρύτερο νοτιοανατολικό επίπεδο, αντίστοιχη εκείνης του Μοντρέ για το στενό των Δαρδανελλίων. Κατά το διεθνές αρχιπελαγικό δίκαιο, ακόμη κι αν δεν κατοικούσαν τα νησιά του Αιγαίου Έλληνες, ή ακόμη κι αν δεν ανήκε το Αιγαίο στην Ελλάδα και τα νησιά του ήταν αυτόνομα, πάλι θα δικαιούταν κυριαρχικά δικαιώματα όπως η Κύπρος, η Μάλτα ή τα αμιγώς νησιωτικά ωκεανικά κράτη. Παλαιότερα, πχ στη φραγκοκρατία, η κυριαρχία δεν ήταν συνδεδεμένη με γεωγραφική εγγύτητα. Μπορούσαν οι Ενετοί να έχουν έδρα στην Ιταλία και να κατέχουν παράλληλα την κυριαρχία σε νησιά του Αιγαίου. Σήμερα, εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα αποτελούν χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία με υπερθαλάσσιες κτήσεις, Γιβραλτάρ και Νέα Καληδονία αντίστοιχα. Η παράλληλη κτήση ηπειρωτικού και νησιωτικού εδάφους, κατά το διεθνές δίκαιο, καθιστά μια χώρα γεωγραφικά αρχιπελαγική μόνο αν τα δύο γειτνιάζουν. Συνεπώς, η Γαλλία, η Ισπανία και λοιπές χώρες δεν μπορούν να απαιτήσουν δικαιώματα παράκτιου αρχιπελαγικού κράτους. Η Ελλάδα μπορεί. - Σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, το άρθρο 3-δηλ. τα 6 ή 12 ν.μ.- δεν εφαρμόζεται σε αρχιπέλαγος. Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά του Ιονίου.
- Εφαρμογή του συστήματος ευθειών ακτογραμμών βάσης, σύμφωνα με τοάρθρο 7, το διεθνές εθιμικό δίκαιο και την αρχή της αμοιβαιότητας.
Η Τουρκία χωρίς να έχει υπογράψει τις διεθνείς Συμβάσεις για το Δίκαιο της Θάλασσας (1958 και 1982) εφαρμόζει το σύστημα σε Ίμβρο και Τένεδο από το 1964.
- Ο κανόνας εφαρμόζεται από την πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, επί παραδείγματι από τη Ρωσία στην Aρκτική περιοχή της, αλλά και από τον Καναδάστο Αρκτικό παράκτιο αρχιπέλαγος, το μεγαλύτερο στον κόσμο.
- Η πρόταση δεν έχει σχέση με τα αμιγώς ωκεανικά κράτη του αρθ 46. | |
| 13. H ανούσια συζήτηση περί ΑΟΖ |
Όπως δημοσιεύθηκε - Τρωκτικό
Συμφωνούμε οτι η βόλτα του Πιρι Ρεις δεν είναι καθόλου αθώα. Για άλλους όμως λόγους. Η Τουρκία γνωρίζει ότι με το που πλησιάσει στο Καστελόριζο, θα αρχίσει η Ελλάδα να φωνασκεί για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή ΑΟΖ (είναι ακριβώς το ίδιο, δεν έχουν καμία διαφορά στη χάραξη, όση υφαλοκρηπίδα είχε η Κύπρος, τόση ΑΟΖ πήρε)…
Ο μεγαλύτερος Τούρκος διεθνολόγος Yucel Acer σε πόνημά του για το Αιγαίο, γράφει σε μια υποσημείωσή του οτι η Τουρκία ενεργεί έτσι ώστε να αποπροσανατολίσει τους Έλληνες απο το να εφαρμόσουν τις ευεργετικές διατάξεις της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αυτές που αφορούν στο άρθρο 7 και τα Παράκτια Αρχιπελάγη: Yucel Acer, "The Aegean Maritime Disputes and International Law", υποσημείωση 156: "It is noted that Turkey has not applied the straight baselines system since June 1973 in order not to encourage Greece to apply the same system in the Aegean Sea. See İnan & Başeren, (1996), p. 58." Μετάφραση: Η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις ευθείες ακτογραμμές βάσης (το άρθρο 7 - παράκτια αρχιπελάγη) απο το 1973 για να μην τις εφαρμόσουν οι Έλληνες στο Αιγαίο!!
Στη σελ. 26 γράφει : "It is emphasised that if Greece benefits from its right to the system of straight baselines as a party to the 1982 Convention, it would gain considerable maritime areas as its Aegean coasts are deeply fringed and surrounded by many islands and islets in close vicinity" Μετάφραση: Τονίζεται ότι εάν η Ελλάδα εφαρμόσει το σύστημα των ευθειών ακτογραμμών βάσης θα κερδίσει σημαντικά κομμάτια θαλάσσιας δικαιοδοσίας, καθώς η γεωμορφολογία (ακτές-νησιά) το επιτρέπει.
Κλειδί για την ερμηνεία των παραπάνω είναι το εξής: Εάν η Ελλάδα χαράξει υφαλοκρηπίδα με το σημερινό καθεστώς, ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η μετεπειτα χάραξη νεων αρχιπελαγικών γραμμών που εφαρμόζονται στα παράκτια αρχιπελάγη! Επομένως, εάν η Ελλάδα οριοθετήσει υφαλοκρηπίδα με 6 ή 12 μίλια, χάνει οριστικά και διαπαντός το δικαίωμα στο οποίο αναφέρεται ο Τούρκος διεθνολογος και για το οποίο η Τουρκία ενεργεί έτσι ώστε η Ελλάδα να μην το εφαρμόσει ποτέ: Το δικαίωμα αναγνώρισης του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους.
Συνεπώς, εάν η Τουρκία θέλει η Ελλάδα να χάσει αυτό το δικαίωμα, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να "προκαλεί" την Ελλάδα με παρελκυστικές και αποπροσανατολιστικές τακτικές να χαράξει υφαλοκρηπίδα με το σημερινό καθεστώς των 6 ή 12 νμ, είτε με συμφωνία, είτε στο δικαστήριο. Έτσι εξηγείται και η ξαφνική αλλαγή τακτικής, με τη θετική της στάση για παραπομπή στη Χάγη.
...
Εάν ανατρέξεις σε ένα εγχειρίδιο διεθνούς δικαίου θα διαπιστώσεις σύντομα οτι αυτά που ακούγονται για την ΑΟΖ στην Ελλάδα είναι όλα διασπορά ψευδών ειδήσεων, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θαλάσσης. Έχει δοθεί η εντύπωση οτι με την ΑΟΖ κερδίζουμε περισσότερα απ' ό,τι με την υφαλοκρηπίδα, επειδή έτσι λέει το αρθ 121. Λοιπόν, ορίστε το άρθρο 121:
Article121
Regime of islands1. An island is a naturally formed area of land, surrounded by water, which is above water at high tide.
2. Except as provided for in paragraph 3, the territorial sea, the contiguous zone, the exclusive economic zone and the continental shelf of an island are determined in accordance with the provisions of this Convention applicable to other land territory.
3. Rocks which cannot sustain human habitation or economic life of their own shall have no exclusive economic zone or continental shelf.
Απ ό,τι βλέπεις η μεταχείριση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας είναι η ίδια. Όση υφαλοκρηπίδα είχε η Κύπρος, τόση ΑΟΖ πήρε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για το Καστελόριζο. Επειδή το ΥΠΕΞ το γνωρίζει αυτό ,όπως και όλοι ανεξαιρέτως οι διεθνολόγοι, διπλωμάτες και το πολιτικό προσωπικό, είναι ανούσια η δήθεν αλλαγή θέσης με την ΑΟΖ. Είναι σα να ζητάς επίσημα την, ήδη καθιερωμένη απο την πρακτική, ζώνη αλιείας (fisheries zone), η οποία πλέον ονομάζεται ΑΟΖ. Εάν δεν υπάρχει συμφωνία, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ορίζεται απο το δικαστήριο. Και στις δύο περιπτώσεις, και στην κρατική πρακτική, αλλά και στη δικαστηριακή, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πάντοτε συμπίπτουν.
Επίτρεψέ μου να επισημάνω ότι δε βρίσκομαι σε καμία διαμάχη, με κανένα. Η πρώτη παράγραφος του άρθρου "Εθνική Κυριαρχία στο Αιγαίο - Το Αιγαίο ως Παράκτιο Αρχιπέλαγος" αφορά στις ανεπιτυχείς προσπάθειες της ελλ. αντιπροσωπείας στη Συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. Κάποιο από τα μέλη της πήρε την κριτική προσωπικά. Ξεκίνησε λοιπόν μια γόνιμη συζήτηση αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι διορθώσεις στα άρθρα του. Είναι απαραίτητο να αναδειχθεί ποιοι μας εκπροσωπούν στα διεθνή fora. Μία απο τις επισημάνσεις μου ήταν τι δουλειά έχει με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου ένας καθηγητής πολιτικής οικονομίας..
Συγκεκριμένα, υφαλοκρηπίδα είναι o βυθός και το υπέδαφος. Ζώνη Αλιείας είναι απο το βυθό μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας. Επειδή λόγω τεχνολογίας εμφανίστηκαν κι άλλες θαλάσσιες χρήσεις πχ εγκατάσταση ανεμογεννητριών, δεν θα μπορούσαν τα κράτη να ισχυριστούν οτι η ζώνη αλιείας καλύπτει αυτές τις χρήσεις. Έτσι, η ζώνη αλιείας μετονομάστηκε σε ΑΟΖ. Για λόγους ευκολίας τα τελευταία χρόνια άρχισε να συμπεριλαμβάνει και την υφαλοκρηπίδα, καθώς όπως αντιλαμβάνεστε, και για παράδειγμα με τις ανεμογεννήτριες, η βάση ακουμπά στο βυθό, αλλά επεκτείνεται μέχρι την επιφάνεια.
Έπειτα από συζήτηση που είχα με κύριους εκπροσώπους της θεωρίας της ΑΟΖ, ανασκεύασαν και για πρώτη φορά μετά απο 20 χρόνια διαπιστώνουν σε άρθρα τους οτι η χάραξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας είναι ακριβώς η ιδια. Διάβασε παρακάτω και θα το διαπιστώσεις, το παραδέχονται οι ίδιοι.
Για να υπάρχει και σύντομη τεκμηρίωση, εδώ είναι δύο τρία κομμάτια από άρθρα τους με υπογραμμίσεις δικές μου και σύνδεσμο στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ για ολόκληρη τη Σύμβαση
Επικαιροποίηση: Αρθρογράφος σε κορυφαία στην κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα έκανε πλέον λόγο για πλήρη κατάρρευση και απομυθοποίηση της θεωρίας της ΑΟΖ, ακριβώς επάνω στις διαπιστώσεις που κάνουμε.
Επιπλέον, το άρθρο 121, το οποίο για 20 χρόνια αποτελούσε την κύρια νομική βάση του μύθου της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, εξαφανίστηκε από τις αντίστοιχες αναλύσεις, εφόσον δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω απο την υφαλοκρηπίδα.
Ακομη και μετά απο αυτήν την επιτυχία, η δική μας προσπάθεια δεν εξαντλείται στο δευτερεύον θέμα της ΑΟΖ. Σκοπός μας είναι η αναγνώριση του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους, η οποία αφορά σε αμιγή εθνική κυριαρχία.
Με την αναγνώριση του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους στο διεθνές δίκαιο καλύπτονται τα κυριαρχικά κενά που ονομάζονται διεθνή ύδατα.
Το κάθε νησί δεν αποτελεί αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά ενώνεται άρρηκτα με το διπλανό του και δημιουργείται μία κι ενιαία αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα.
Το διεθνές δίκαιο είναι σαφές. Σε παράκτιο αρχιπέλαγος δεν εφαρμόζεται ο κανόνας των 6 ή 12 νμ, αλλά ο προπεριγραφείς κανόνας του άρθ 7.
Εάν χαράξουμε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ με το σημερινό καθεστώς απαγορεύεται η μετέπειτα χάραξη νέων παράκτιων αρχιπελαγικών γραμμών. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που πρόσθεσα το κομμάτι “Η ανούσια συζήτηση περί ΑΟΖ”.
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και Υφαλοκρηπίδα είναι ακριβώς το ίδιο στη χάραξη, αφορούν στα δευτερεύοντα κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ το αρχιπέλαγος καθιστά τον αιγαιοπελαγίτικο χώρο σε εσωτερικό και αφορά σε αμιγή εθνική κυριαρχία.
Συνεπώς, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το Αιγαίο ως Παράκτιο Αρχιπέλαγος, όπως ρητά ορίζει το διεθνές δίκαιο, και μετά να καθορισθούν οι κυριαρχικές ζώνες, όπως έκανε η Νορβηγία το 1951 και ο Καναδάς το 1985.
Πρέπει να βλέπουμε την κοινωνία σαν ένα αρχιπέλαγος. Ο καθένας από εμάς συμβολίζει ένα νησί και πρέπει όλοι να ενωθούμε σε μία, ενιαία, κοινωνικά αρχιπελαγική αλυσίδα. Και για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του Αιγαίου, εάν ενωθούν μεταξύ τους, όπως προτάσσει το διεθνές δίκαιο, τα νησιά που βρίσκονται στα ανατολικά, (Σαμοθράκη – Λήμνος – Μυτιλήνη – Χίος – Σάμος κλπ), αναπόφευκτα περικλείονται και όλα τα νησιά που βρίσκονται στο εσωτερικό, στα δυτικά τους. Έτσι κι εμείς, εάν αποτελέσουμε την εθνική προμετωπίδα, οι άλλοι, στα μετόπισθεν, ακολουθούν. Ούτως ή άλλως και τώρα το ίδιο κάνουν.
Σ'ευχαριστώ
Πάμε λοιπόν, οι υπογραμμίσεις και οι σημειώσεις δικές μου
"..Από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Έτσι δόθηκε ένα τέλος στην χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στοΔιεθνές Δίκαιο Αλιείας. Με βάση τα άρθρα 55, 56, 57 της νέας Σύμβασης, ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φθάσει τα 200 ναυτικά μίλια (ν.μ.) από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση,την διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και υπέδαφους της θάλασσας, καθώς και κυριαρχικά δικαιώματα, που αναφέρονται στην εξερεύνηση και οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων."
Σημείωση: Τα άρθρα 55-57 απλά αναφέρονται στο γενικό κανόνα των 200 νμ, όπως και για την υφαλοκρηπίδα, ενώ τα νησιά οριοθετούνται απο τον ειδικό του 121.
Ολόκληρη η Σύμβαση είναι εδώ http://www.un.org/Depts/los/convention_agreements/texts/unclos/closindx.htm
...
"Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά ( Άρθρο 121, παράγραφο 2), ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου"
Σημείωση: δες το 121 παραπάνω και παρατήρησε αν λέει διαφορετικά πράγματα για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα…
"ότι δηλαδή, ότι τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει την γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα."
...
...
"Η ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
Για πάνω από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, είναι νομικής φύσης. Όμως, εδώ και πάνω από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ' αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Από την ύπαρξη της νέας Σύμβαση του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα, λαμβάνουν υπ’ όψη την οριοθέτηση και των δυο ζωνών πού πάντα συμπίπτουν."
...
"Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν πριν λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε, πολύ σωστά, να συνάψει συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ.
...
"Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν πριν λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε, πολύ σωστά, να συνάψει συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να συμφωνεί και υποστηρίζει την κυπριακή θέση την στιγμή που έχει μεσάνυχτα για το τι σημαίνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ μια και ποτέ δεν ασχολήθηκε με αυτή τη νέα έννοια του Δίκαιου της Θάλασσας."
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όση υφαλοκρηπίδα είχε η Κύπρος, τόση ΑΟΖ πήρε. Το ΥΠΕΞ κι όλοι ανεξαιρέτως οι διεθνολόγοι, Έλληνες, Κύπριοι και Τούρκοι, διπλωμάτες και πολιτικό προσωπικό γνωρίζουν οτι ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα ΠΑΝΤΟΤΕ συμπίπτουν. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους στη χάραξη. Το ίδιο ισχύει και για το Καστελόριζο.
...
Η δημιουργία ΑΟΖ στις Ελληνικές θάλασσες δικαιολογείται για τους ακόλουθους λόγους:
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όση υφαλοκρηπίδα είχε η Κύπρος, τόση ΑΟΖ πήρε. Το ΥΠΕΞ κι όλοι ανεξαιρέτως οι διεθνολόγοι, Έλληνες, Κύπριοι και Τούρκοι, διπλωμάτες και πολιτικό προσωπικό γνωρίζουν οτι ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα ΠΑΝΤΟΤΕ συμπίπτουν. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους στη χάραξη. Το ίδιο ισχύει και για το Καστελόριζο.
...
Η δημιουργία ΑΟΖ στις Ελληνικές θάλασσες δικαιολογείται για τους ακόλουθους λόγους:
Α. Υπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν ΑΟΖ. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο Άρθρο 121, παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές
Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να προβάλει τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για δεκαετίες τώρα για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Δηλαδή ότι τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην «υφαλοκρηπίδα» της Ανατολίας"
Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να προβάλει τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για δεκαετίες τώρα για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Δηλαδή ότι τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην «υφαλοκρηπίδα» της Ανατολίας"
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, άρθρα 55-57 και 121 : Οικονομική Ζώνη και Υφαλοκρηπίδα ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ, καθορίζονται με τα ίδια ακριβώς κριτήρια ...
Τα συμπεράσματα δικά σας...
-Με την αναγνώριση του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους το κάθε νησί δεν αποτελεί μια αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά συνδέεται αρρήκτως με το διπλανό του, δημιουργώντας μια ενίαια αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα, εντός της οποίας η σημερινή διελκυστίνδα με την Τουρκία για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ή για το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δε θα είχε απολύτως καμία σημασία ή αιτία ύπαρξης.http://www.aigaio.org/page4.html
--------------------------------------------------------------------
Η σειρά αναρτήσεων με θέμα ¨ Η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου και ο ¨χειρουργικός¨ ακρωτηριασμός της¨, περιλαμβάνει τα παρακάτω μέρη:
Μέρος 1ο: Οι γεωπολιτικές επιλογές του Ελληνισμού.
Μέρος 2ο : Γεωοικονομία - ΑΟΖ ή Αρχιπελαγικό δικαίωμα;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου