«Ο πόλεμος ήταν τόσο τρομερός , τόσο τρομερός, που έδωσα τον λόγο μου στον Θεό, ότι εάν από αυτή την φοβερή μάχη επιβιώσω, θα πάω στο μοναστήρι." ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΑΛΥΠΙΟΣ VORONOV

«Ο πόλεμος ήταν τόσο τρομερός , τόσο τρομερός, που έδωσα τον λόγο μου στον Θεό,  ότι εάν από αυτή την   φοβερή μάχη επιβιώσω, θα πάω στο μοναστήρι."

 Φανταστείτε.

 Μια σκληρή μάχη για τη σταδιακή ανάβαση μας, σύνθλιψη στα πάντα στο πέρασμά της, τα γερμανικά τανκς,  παντού κόλαση και  ξαφνικά  η σφαίρα  έσκισε το κράνος μου, έπεσα  στα γόνατα και άρχισα να προσεύχομαι ... ...

Ναι, έκλαιγα , μουρμούρισα μισό-ξεχασμένες από την παιδική ηλικία λέξεις  της προσευχής, ζητώντας από τον Παντοδύναμο, τον οποίο χθες  είχα προδώσει, έλεος και σωτηρία ...

Και συνειδητοποίησα έπειτα: Σε κάθε άνθρωπο στην ψυχή του ο Θεός θα έρθει κάποια μέρα".

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ  ΑΛΥΠΙΟΣ  VORONOV.