«Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση, μά φοβερή ἐντύπωση, ἔστειλα σέ κάποιον ἀσκητή, εἶναι στήν Ἀττική, λέγεται πατήρ Πορφύριος, ἴσως θά ἔχετε ἀκούσει γι’ αὐτόν, ἔχει τό χάρισμα ὄχι μόνο τῆς διακρίσεως, ἀλλά καί τῆς διοράσεως. Μπορεῖ νά βλέπει.
Τοῦ ἔστειλα μιά οἰκογένεια, ἕνα ζευγάρι, καί ἦταν μόνο ἕνα παιδί τους μαζί, ἔχουν περισσότερα παιδιά, γιά ἕνα θέμα πολύ σοβαρό. Ἐγώ εἶχα ἤδη διακρίνει στό παιδί σοβαρά συμπτώματα δαιμονισμοῦ.
Τούς ἔστειλα, πῆγαν, καί μέ πῆρε τηλέφωνο ὁ πατήρ Πορφύριος, μέ κατέπληξε, καί μοῦ λέει: «Πές τους, ἐγώ δέν τούς τό εἶπα, ὅτι καί τό ἄλλο τους, τό δεύτερο παιδί, ἔχει δαιμόνιο (ἦταν μία κοπέλα αὐτή, μικρή, 15 χρόνων), ἔχει δαιμόνιο, καί οἱ γονεῖς ἔχουν δαιμόνιο».
Λέω: «Γέροντα, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν».
«Ἄκου με, πού σοῦ λέγω, ἔχουν δαιμόνιο!».
«Γέροντα», τοῦ λέγω …
«Ἔχουν δαιμόνιο», μοῦ ἐπιμένει γιά τρίτη καί τέταρτη φορά.
Βέβαια, τούς τό εἶπα, γιατί μοῦ τό εἶπε.
Οἱ ἄνθρωποι ἐξεπλάγησαν, δέν πέρασε πολύς καιρός, καί πράγματι ἡ κοπέλα ἐξεδήλωσε ἕνα βαρύτατο ἁμάρτημα καί ἐπιμένει νά μένει στό βαρύτατο αὐτό ἁμάρτημα, πού δείχνει ὅτι εἶχε τό δαιμόνιο, τό ἀντίστοιχο αὐτό τοῦ ἁμαρτήματος. Μοῦ ἔκανε κατάπληξη!
Αὐτό ἐγώ δέν μποροῦσα νά τό δῶ.
Τό ἔβλεπε ἐκεῖνος. Καί πολλά ἄλλα καταπληκτικά!».
(Χριστιανική Ἀνθρωπολογία, ὁμιλία 58η)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου