Έλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, Σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τριὰς Ἁγία, δόξα Σοι.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν Χαρᾶς Εὐαγγέλια, Τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ. Τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίον προερχόμενον.


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Την επανάσταση δεν την έκαναν άθεοι ή θρησκευτικά αδιάφοροι



Είναι έξω από κάθε ιστορική αμφιβολία ότι το τρίπτυχο: Θρησκεία Πίστη – Πατρίδαυπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος τηςΕπαναστασεως του ’21.

Με όπλο την πίστη στη θρησκεία και την αγάπη στην πατρίδα καιτην ελευθερία, οι πρόγονοί μας αποδύθηκαν στην άνιση μάχη τηςεθνεγερσίας, για την οποία ο Α. Τσιριντάνης γράφει σχετικά: «Ηεπανάσταση έγινε, μα χριστιανοί και όχι άθεοι ή θρησκευτικά αδιάφοροι την έκαμαν. 
Απ’ αύτή τη χριστιανική πίστη παίρναμε δύναμη αλλά και καρτερία και αυτή η Χριστιανική πίστη, αν δεν έσβηνε τις μικρότητες, δέν τις άφηνε όμως να σβήσουν τηνεπανασταση... αυτή ετόνωσε το δούλο, αλλά επαναστατημένο Γένος, συνταιριασμένη με την ονειροπόληση του αρχαίου Ελληνισμού. 
Ο επαναστατημένος ραγιάς ήταν πια Έλληνας. Θυμόταν πάντα το μαρμαρωμένο βασιλιά... και πίσω απ’ αυτόν τησειρά των βυζαντινών αύτοκρατόρων και πίσω απ’αυτούςονειρευόταν την αρχαία Ελλάδα, όσο λίγο κι’ αν την ήξερε. 
Ο Χριστιανισμός του έδινε την πίστη και τη δύναμη ... 
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα πρώτα συντάγματα του επαναστατημένου Γένους έσπευσαν να ορίσουν την έννοια του Έλληνος σε σχέση με τη θρησκεία λέγοντας: 
«Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν εισίν Έλληνες». 
(Σύνταγμα Επιδαύρου του 1822, του οργανικού νόμου της Επιδαύρου του 1833 το Σύνταγμα του Άστρους και της Τροιζήνος του 1827. Ήταν τα συντάγματα, τα οποία επιβεβαίωσαν την ενότητα Χριστιανισμού και Ελληνισμού).

Από το βιβλίο «Η Εθνική μας Παράδοση» του Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου, εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, σελ. 314, 315 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου