ΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ :ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ
Ετικέτες ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΝ ΠΛΩ
Περί οικογενειακής ζωής. Μέρος Α'
1. Η υπακοή οικοδομεί και το ίδιον θέλημα αποδομεί. Ένα παιδί πρέπει να μάθει να είναι υπάκουο στους γονείς του όπως και στον Θεό. Θα θυμάται τα λόγια των γονιών του για όλη του τη ζωή και θα σέβεται πάντοτε τους γέροντες, κι όχι μόνο αυτούς αλλά και τους νεότερούς του. Θα είναι ευγενικός και προσεκτικός με τους πάντες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγες οικογένειες που ανατρέφουν τα παιδιά τους έτσι.
2. Τα πνεύματα του κακού προκαλούν περισπασμό στον νου των παιδιών μας…..και προσπαθούν να τα αναστατώσουν. Ένα παιδί πρέπει να διδαχθεί την υπακοή, ιδίως πριν τα πέντε του χρόνια, διότι σ’ αυτή την ηλικία είναι που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ενός παιδιού.
Έτσι, τα ίχνη της διαπαιδαγώγησης του χαρακτήρα του παραμένουν για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι γονείς θα πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους απόλυτη υπακοή σ’ αυτή τη περίοδο της ζωής τους. Όταν ένας γονιός λέει κάτι, η απάντηση πρέπει να είναι, «Αμήν. Γένοιτο». Αλλά σήμερα δυστυχώς, οι γονείς δεν το γνωρίζουν αυτό και διδάσκουν τα παιδιά τους τελείως το αντίθετο. Και μ’ αυτό τον τρόπο τα μεγαλώνουν…..
3. Αν οι γονείς λένε: «μείνε εδώ», τότε το παιδί πρέπει να μένει εκεί που του είπαν να μείνει. Αλλά το παιδί είναι παιδί¨ δεν μπορεί να μείνει ακίνητο σε ένα μέρος. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι να «τις βρέχουν» οι γονείς στο παιδί για την ανυπακοή του. Αυτός όμως δεν είναι καλός τρόπος να διδάξεις ένα παιδί υπακοή.
Ίσως κάποιες φορές να είναι απαραίτητο ένα τέτοιο μέτρο, αλλά θα πρέπει να γίνεται από αγάπη , και το παιδί πρέπει να τη νιώθει την αγάπη. Οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να «τις βρέχουν» στα παιδιά τους με οργή. Διότι αν πας να διορθώσεις κάποιον όταν είσαι οργισμένος, δεν θα πετύχεις τίποτα. Θα πληγώσεις τόσο τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου όσο και τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βάλεις κάποιον στο σωστό δρόμο, να τον διδάξεις και να τον συμβουλεύσεις, θα πρέπει πρώτα να ταπεινωθείς και να του μιλήσεις με πολλή αγάπη. Θα δεχτεί τη συμβουλή σου, διότι θα νιώσει ότι του τη δίνεις με αγάπη. Αν όμως θέλεις να γίνει το δικό σου πάση θυσία, δεν θα πετύχεις τίποτα. Να πως χτίζεται μέσα στο παιδί η αντιδραστικότητα. Όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο, η λύση δεν είναι να του «τις βρέχουμε».
4. Διάβασα στο Ελιξίριο, ένα ιατρικό περιοδικό, ότι ένας ψυχίατρος έχει πει ότι τα δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 30 ηρεμιστικά χάπια. Συμβάλλουν καλύτερα από τα φάρμακα στη γαλήνευση των νεύρων. Τα δάκρυα είναι πολύ ευεργετικά για τους ενήλικες, αλλά και για τα παιδιά επίσης. Μετά από ένα καλό κλάμα, το παιδί συνήθως ηρεμεί.
5. Το 1936 έμεινα με μια οικογένεια στο Βελιγράδι. Για την ακρίβεια, είχαν γερμανικές ρίζες. Ο σύζυγος ήταν Γερμανός και η γυναίκα του ήταν Γερμανίδα από την Σλοβακία. Είχαν ένα μικρό παιδάκι, που ήταν δύο χρονών εκείνη την εποχή. Δεν είχε μάθει ακόμα να περπατά.
Η μητέρα του το έβαζε στο κρεβάτι για ύπνο, μπρούμητα, κι εκείνο έκλαιγε. Κι εγώ της έλεγα: «Γιατί δεν το κρατάς για λίγο στην αγκαλιά σου; Θα παρηγορηθεί στα χέρια σου». Και η γυναίκα μου έλεγε: «Α όχι. Δεν θέλω να μάθει στα χέρια, διότι μετά θα μου ζητάει συνεχώς να τον κρατάω, κι εγώ δεν θα μπορώ να κάνω καμία δουλειά».
Και πρόσθετε επίσης: «Το κλάμα κάνει καλό στα πνευμόνια¨ όσο περισσότερο κλαίει τόσο πιο δυνατό θα γίνει. Θα σταματήσει να κλαίει». Κι έτσι είχαν τα πράγματα. Έκλαιγε για λίγο και κατόπιν σταμάταγε. Έπαιζε για λίγο, κατόπιν έκλαιγε και πάλι για λίγο, κι έπειτα σταματούσε. Άλλες μητέρες θα έπερναν τα παιδιά τους στα χέρια τους με το που θα τα άκουγαν να κλαψουρίζουν κι έτσι θα τα κακομάθαιναν.
Θυμάμαι πώς είχαν τα πράγματα στην δική μου παιδική ηλικία. Ήμουν πολύ ασθενικό και υπανάπτυκτο παιδί, γι’ αυτό και με κρατούσαν συνέχεια στα χέρια τους και με κανάκευαν. Δεν μπορούσα να φάω τηγανιτό φαγητό μέχρι τα 12 χρόνια μου. Νήστευα όλο τον καιρό και δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί μου!
Η γιαγιά μου με κατσάδιαζε όταν ήταν νευριασμένη, αλλά εγώ εντούτοις και πάλι δεν έτρωγα. Κατόπιν, η μητέρα μου άρχιζε να μου προσφέρει άλλα πράγματα κι αυτό πραγματικά με ενοχλούσε. Η πολύ προσοχή κάνει τα παιδιά ευερέθιστα. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν, αλλά οι γονείς δεν θα πρέπει να καταπνίγουν τα παιδιά τους με αγάπη. Ένα παιδί θα πρέπει να διδάσκεται να είναι έτοιμο για τη ζωή, καθώς και για τη Βασιλεία των Ουρανών. Θα πρέπει να μάθει πώς να είναι υιός φωτός.
2. Τα πνεύματα του κακού προκαλούν περισπασμό στον νου των παιδιών μας…..και προσπαθούν να τα αναστατώσουν. Ένα παιδί πρέπει να διδαχθεί την υπακοή, ιδίως πριν τα πέντε του χρόνια, διότι σ’ αυτή την ηλικία είναι που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ενός παιδιού.
Έτσι, τα ίχνη της διαπαιδαγώγησης του χαρακτήρα του παραμένουν για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι γονείς θα πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους απόλυτη υπακοή σ’ αυτή τη περίοδο της ζωής τους. Όταν ένας γονιός λέει κάτι, η απάντηση πρέπει να είναι, «Αμήν. Γένοιτο». Αλλά σήμερα δυστυχώς, οι γονείς δεν το γνωρίζουν αυτό και διδάσκουν τα παιδιά τους τελείως το αντίθετο. Και μ’ αυτό τον τρόπο τα μεγαλώνουν…..
3. Αν οι γονείς λένε: «μείνε εδώ», τότε το παιδί πρέπει να μένει εκεί που του είπαν να μείνει. Αλλά το παιδί είναι παιδί¨ δεν μπορεί να μείνει ακίνητο σε ένα μέρος. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι να «τις βρέχουν» οι γονείς στο παιδί για την ανυπακοή του. Αυτός όμως δεν είναι καλός τρόπος να διδάξεις ένα παιδί υπακοή.
Ίσως κάποιες φορές να είναι απαραίτητο ένα τέτοιο μέτρο, αλλά θα πρέπει να γίνεται από αγάπη , και το παιδί πρέπει να τη νιώθει την αγάπη. Οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να «τις βρέχουν» στα παιδιά τους με οργή. Διότι αν πας να διορθώσεις κάποιον όταν είσαι οργισμένος, δεν θα πετύχεις τίποτα. Θα πληγώσεις τόσο τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου όσο και τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βάλεις κάποιον στο σωστό δρόμο, να τον διδάξεις και να τον συμβουλεύσεις, θα πρέπει πρώτα να ταπεινωθείς και να του μιλήσεις με πολλή αγάπη. Θα δεχτεί τη συμβουλή σου, διότι θα νιώσει ότι του τη δίνεις με αγάπη. Αν όμως θέλεις να γίνει το δικό σου πάση θυσία, δεν θα πετύχεις τίποτα. Να πως χτίζεται μέσα στο παιδί η αντιδραστικότητα. Όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο, η λύση δεν είναι να του «τις βρέχουμε».
4. Διάβασα στο Ελιξίριο, ένα ιατρικό περιοδικό, ότι ένας ψυχίατρος έχει πει ότι τα δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 30 ηρεμιστικά χάπια. Συμβάλλουν καλύτερα από τα φάρμακα στη γαλήνευση των νεύρων. Τα δάκρυα είναι πολύ ευεργετικά για τους ενήλικες, αλλά και για τα παιδιά επίσης. Μετά από ένα καλό κλάμα, το παιδί συνήθως ηρεμεί.
5. Το 1936 έμεινα με μια οικογένεια στο Βελιγράδι. Για την ακρίβεια, είχαν γερμανικές ρίζες. Ο σύζυγος ήταν Γερμανός και η γυναίκα του ήταν Γερμανίδα από την Σλοβακία. Είχαν ένα μικρό παιδάκι, που ήταν δύο χρονών εκείνη την εποχή. Δεν είχε μάθει ακόμα να περπατά.
Η μητέρα του το έβαζε στο κρεβάτι για ύπνο, μπρούμητα, κι εκείνο έκλαιγε. Κι εγώ της έλεγα: «Γιατί δεν το κρατάς για λίγο στην αγκαλιά σου; Θα παρηγορηθεί στα χέρια σου». Και η γυναίκα μου έλεγε: «Α όχι. Δεν θέλω να μάθει στα χέρια, διότι μετά θα μου ζητάει συνεχώς να τον κρατάω, κι εγώ δεν θα μπορώ να κάνω καμία δουλειά».
Και πρόσθετε επίσης: «Το κλάμα κάνει καλό στα πνευμόνια¨ όσο περισσότερο κλαίει τόσο πιο δυνατό θα γίνει. Θα σταματήσει να κλαίει». Κι έτσι είχαν τα πράγματα. Έκλαιγε για λίγο και κατόπιν σταμάταγε. Έπαιζε για λίγο, κατόπιν έκλαιγε και πάλι για λίγο, κι έπειτα σταματούσε. Άλλες μητέρες θα έπερναν τα παιδιά τους στα χέρια τους με το που θα τα άκουγαν να κλαψουρίζουν κι έτσι θα τα κακομάθαιναν.
Θυμάμαι πώς είχαν τα πράγματα στην δική μου παιδική ηλικία. Ήμουν πολύ ασθενικό και υπανάπτυκτο παιδί, γι’ αυτό και με κρατούσαν συνέχεια στα χέρια τους και με κανάκευαν. Δεν μπορούσα να φάω τηγανιτό φαγητό μέχρι τα 12 χρόνια μου. Νήστευα όλο τον καιρό και δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί μου!
Η γιαγιά μου με κατσάδιαζε όταν ήταν νευριασμένη, αλλά εγώ εντούτοις και πάλι δεν έτρωγα. Κατόπιν, η μητέρα μου άρχιζε να μου προσφέρει άλλα πράγματα κι αυτό πραγματικά με ενοχλούσε. Η πολύ προσοχή κάνει τα παιδιά ευερέθιστα. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν, αλλά οι γονείς δεν θα πρέπει να καταπνίγουν τα παιδιά τους με αγάπη. Ένα παιδί θα πρέπει να διδάσκεται να είναι έτοιμο για τη ζωή, καθώς και για τη Βασιλεία των Ουρανών. Θα πρέπει να μάθει πώς να είναι υιός φωτός.
Δεν υπήρχε σπίθα χαράς μέσα του — είχε χάσει κάθε διάθεση ζωής. Το παιδί ήταν ολότελα μπερδεμένο. Του είπα να μην ανησυχεί και να αρχίσει να πηγαίνει τον γιο του για τρέξιμο στο βουνό Αβάλα, κοντά στο Βελιγράδι, κάθε μέρα, ειδικά μεσοβδόμαδα, που δεν έχει πολύ κόσμο.
Το παιδί ήταν απλώς πολύ κουρασμένο και εξουθενωμένο από όλη την πίεση της σχολής του. Ο πατέρας ρώτησε αν έπρεπε να φέρει το παιδί σε μένα, αλλά του είπα ότι δεν ήταν απαραίτητο. Είπα ότι θα τα ξαναλέγαμε, όταν θα ερχόμουν στο Βελιγράδι.
Συναντηθήκαμε όντως κάποια μέρα, μπροστά στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βελιγράδι, στο προάστιο του Μπάνοβο Μρντο. Το παιδί ήταν μια χαρά και δεν υπήρχε πάνω του ίχνος από την προηγούμενη κατάπτωση και απάθεια. Το κορμί του χρειαζόταν οξυγόνο προκειμένου να τραφεί το μυαλό. 7. Σήμερα το πρωί, μου ήρθε μια γυναίκα με το γιο της. Είχε ξαναέρθει στο παρελθόν, και παραπονιόταν συνεχώς για τη νύφη της. Της είπα: «Η νύφη σου είναι νέα. Δεν καταλαβαίνει ακόμα ότι πρέπει να αγαπά την πεθερά της σαν δική της μάνα. Εσύ όμως είσαι μεγαλύτερη και πρέπει να τα σκέφτεσαι όλα αυτά».
Είναι σχετικά συνηθισμένο σ’ αυτό τον κόσμο να αντιπαθούν οι μανάδες τις νύφες τους, ακόμα κι όταν είναι πολύ καλές κοπέλες. Μια πεθερά ίσως να μην το δείχνει, αλλά συνήθως δεν είναι ικανοποιημένη με τη νύφη της. Και η νύφη δεν ξέρει ότι πρέπει να προσεύχεται να στείλει ο Κύριος άγγελο-καθοδηγό στα βήματα της πεθεράς της, και στην ίδια να δίνει δύναμη να αγαπά την πεθερά της. Αντιθέτως, αντιδρά στους λογισμούς της πεθεράς της κι έτσι ξεκινά ο πόλεμος.
Βλέπετε, κάθε πραγματικός πόλεμος ξεκινά πρώτα με λογισμούς.
Αρχικώς οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν ο ένας τον άλλο¨ κατόπιν ξεκινούν να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο. Εν πάση περιπτώσει, η φτωχή εκείνη γυναίκα δεν μπορούσε να καταλάβει τι προσπαθούσα να της πω. Έβλεπα πόσο πληγωμένη και στενοχωρημένη ήταν, οπότε έπρεπε να καθίσω μαζί της για αρκετή ώρα.
Της είπα: «Κάνε μια προσπάθεια, αν μη τι άλλο. Όταν η νύφη σου σου συμπεριφέρεται άσχημα, ζήτα από τον Κύριο να της στείλει έναν άγγελο να την καθοδηγήσει, και ζήτησέ Του επίσης να μη ξεχάσει κι εσένα. Ζήτα Του να πάρει από τους ώμους σου αυτό το βάρος, έτσι ώστε να μην έχεις αρνητικούς λογισμούς για τη νύφη σου, και όχι μόνο για κείνη αλλά και για κάθε άνθρωπο που σε πρόσβαλε κάποτε. Προσευχήσου να σου δίνει δύναμη να αγαπάς τους πάντες. Και όταν οι σκέψεις σου γίνουν ήσυχες και ειρηνικές, θα δεις πώς θα αλλάξουν τα πράγματα γύρω σου. Θα αλλάξει επίσης και η νύφη σου.
Το ξέρεις ότι στην πραγματικότητα της κάνεις κακό σωματικά, σαν να την χτυπούσες; Το κάνεις αυτό συνεχώς. Δεν χρειάζεται να το κάνεις σωματικά - αρκεί και μόνο που δεν αντέχεις τη σκέψη της. Όταν έτσι έχουν τα πράγματα δεν υπάρχει ειρήνη στο σπιτικό σου.
Κι ούτε ο γιος σου – ο άντρας της—είναι ειρηνευμένος. Προσπάθησε να την αγαπήσεις. Είναι δύσκολο, το ξέρω…Αλλά ξέρεις γιατί δεν τη συμπαθείς;», τη ρώτησα. «Όχι», μου απάντησε. «Λοιπόν, είναι επειδή σου πήρε μακριά τον γιο σου. Δεν είναι πια δικός σου όπως τον καιρό που ήταν μικρό παιδί. Είναι φυσικό για έναν άντρα να προσκολλάται στη γυναίκα του.
Η μάνα θέλει ο γιος της να παντρευτεί και να είναι χαρούμενος μέσα στο γάμο του. Αλλά αυτή είναι που υποφέρει περισσότερο μετά τον γάμο. Τώρα, ο γιος είναι προσανατολισμένος προς τη γυναίκα του. Δεν είναι πλέον τόσο προσηλωμένος προς τη μητέρα του, όσο ήταν παλιότερα.
Να λοιπόν πότε ξεκινά ο πόλεμος των λογισμών. Μπορείς να πολεμάς σ’ αυτό τον πόλεμο για πάντα αλλά στο τέλος θα χάσεις. Προσπάθησε να κάνεις αυτό που σου λέω και θα δεις πόσο γρήγορα θα αλλάξουν τα πράγματα».
8.Οι νέοι μας έχουν κι αυτοί μολυνθεί – ιδιαίτερα τα παιδιά των διανοουμένων.
Αυτοί (οι διανοούμενοι) δεν έχουν αρκετό χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται τα παιδιά τους άνθρωποι πολύ ισχυρογνώμονες.
Εγώ γεννήθηκα πρόωρα κα είχα κακή ανάπτυξη ως παιδί. Δεν μπορούσα να φάω’ η μητέρα μου με θήλαζε μέχρι τα τρία μου χρόνια. Αργότερα δεν μπορούσα να φάω τηγανιτά φαγητά. Ακόμα και σήμερα δεν μου αρέσει να πίνω γάλα ή να τρώω αυγά. Αλλά οι γονείς μου κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες να με κρατάνε μακριά από τα γλυκά. Σταμάτησα να τρώω γλυκά όταν ήμουν περίπου 22 ετών. Το είχα παρακάνει. Σήμερα μπορεί να φάω καμιά μπουκιά γλυκό, αραιά και πού, αλλά δεν με ελκύει τόσο πολύ όσο παλιότερα.
Είναι πρόβλημα όταν ένα παιδί θέλει το ένα και το άλλο και οι γονείς του ικανοποιούν κάθε του καπρίτσιο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, περιμένουν και από όλους τους άλλους να συμμορφώνονται με τις δικές τους επιθυμίες. Έχετε τύχει να δείτε ποτέ κάτι τέτοιο; Ούτε οι βασιλιάδες κι οι βασίλισσες δεν έχουν τέτοιου είδους αντιμετώπιση! Τα παιδιά των διανοουμένων, που έβλεπαν στην παιδική τους ηλικία να εκπληρώνεται κάθε τους επιθυμία, όταν μεγαλώνουν κάπως, δεν ξέρουν πλέον τι θέλουν κι έτσι πολλά απ΄ αυτά καταλήγουν σατανιστές. Έχουν ήδη δοκιμάσει τα πάντα και υπηρετούν πλέον ανοιχτά τον σατανά! Κάποια φτάνουν και μέχρι την αυτοκτονία – ο Θεός να μας φυλάει από τέτοια φρικτή αμαρτία! Απ’ τη στιγμή που δεν είναι ικανά να ζήσουν τη ζωή τους, δεν μπορούν να φροντίσουν άλλους και να αποκτήσουν τη δική τους οικογένεια. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έχουν καλό μέλλον.
9. Πώς καταλαβαίνουν οι γονείς μας ότι είμαστε καλά παιδιά και τους αγαπάμε; Όταν βλέπουν ότι τους σεβόμαστε και υπακούμε στα λόγια τους.
10.Οι γονείς κατσαδιάζουν τα παιδιά τους για το παραμικρό. Είναι σα να μη ξέρουν πως γίνεται να τους μιλάει κανείς ήσυχα και τρυφερά. Όταν είναι αναγκαίο να θέσει ένας γονιός όρια πειθαρχίας σε ένα παιδί πρέπει να νιώθει ότι πίσω από την αυστηρότητα υπάρχει αγάπη. Είναι μεγάλο λάθος να τιμωρείς τα παιδιά τη στιγμή που κάνουν κάτι κακό, διότι τίποτα δεν πετυχαίνεις έτσι. Πρέπει πρώτα να ηρεμούμε και κατόπιν, με πολλή αγάπη, να λέμε στο παιδί ότι θα πρέπει να δεχτεί κάποιου είδους τιμωρία. Αν συμβεί το ίδιο πράγμα ξανά, τότε το παιδί υφίσταται μια πιο αυστηρή τιμωρία και έτσι μαθαίνει.
11.Υπήρχε μια γριά γυναίκα, μια γιαγιά, που συνήθιζε να έρχεται σε μένα τακτικά τη δεκαετία του ’80. Μου έλεγε ότι ο γιος της και η νύφη της τη επέπλητταν που πήγαινε στην εκκλησία. Με ρώτησε τι να κάνει. «Θα πρέπει να διατηρήσεις την ειρήνη στο σπίτι σου με κάθε κόστος», της είπα. «Κανείς δεν μπορεί να εκδιώξει τον Κύριο από την καρδιά σου, διότι Εκείνος είναι πάντοτε εκεί. Ένας άνθρωπος μιλά πιο εύγλωττα με τις πράξεις και τη ζωή του, παρά με τα λόγια του».
12. Το άγιο θέλημα του Θεού λειτουργεί σε μας μέσα από τους γονείς μας ή μέσα από τους δασκάλους μας ή μέσα από τους εργοδότες μας. Αν χρειάζεται να διορθώσουμε τη συμπεριφορά ενός παιδιού, θα πρέπει να το κάνουμε αυτό με πολλή αγάπη και προσοχή.
Αν το μόνο που έχουμε κατά νου είναι να αλλάξουμε τη ζωή του παιδιού, του έχουμε δώσει ήδη ένα σκαμπίλι με τους λογισμούς μας. Το έχω παρατηρήσει αυτό μέσα από τα χρόνια της θητείας μου ως ηγούμενος. Πολλές φορές έβλεπα κάποιον αδερφό να μη συμπεριφέρεται σωστά, αλλά από τη στιγμή που σκεφτόμουν να τον διορθώσω, ένιωθα ότι του είχα ήδη δώσει ένα σκαμπίλι!
Οι λογισμοί μας μπορεί να είναι πολύ διεισδυτικοί και διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Κι αυτό αληθεύει ιδιαίτερα στην περίπτωση των λογισμών των γονέων. Ένας γονιός πρέπει να σηκώνει πολλά και να συγχωρεί τα πάντα Μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους μόνο αν κάνουμε καλούς και αγαθούς λογισμούς.
Αν έχουμε λογισμούς που θέλουν να διορθώσουν τα λάθη των άλλων, είναι σα να τους χτυπάμε. Ανεξάρτητα πόσο κοντά μας είναι κάποιο πρόσωπο, θα απομακρυνθεί από μας, διότι θα του έχουμε δώσει ένα σκαμπίλι με τους λογισμούς μας. Κι εμείς νομίζουμε ότι οι λογισμοί δεν είναι τίποτα!
13. Συχνά δεν υπάρχει ενότητα και ομόνοια στις οικογένειές μας, επειδή οι γυναίκες και οι μητέρες παραβιάζουν την εντολή της υπακοής στο σύζυγό τους. Ο Θεός θέλει τους έγγαμους να ομονοούν. Παρακούοντας την εντολή του Θεού, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα Άδη στα σπιτικά τους.
14. Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει. Πάντα να προσεύχεστε.
15. Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πώς μπορεί κανείς να δημιουργήσει αρμονία ή δυσαρμονία μέσα σε μια οικογένεια, ανάλογα με το είδος των λογισμών και των ευχών που κάνει. Αν η κεφαλή της οικογένειας είναι φορτωμένη με σκοτούρες και λογισμούς σχετικούς με κάποια δυσκολία, τότε η ειρήνη σε κείνη την οικογένεια διαταράσσεται.Όλα τα μέλη της οικογένειας καταθλίβονται – δεν έχουν ειρήνη και παραμυθία. Η κεφαλή της οικογένειας πρέπει να ακτινοβολεί αγαθότητα προς όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Έτσι λειτουργεί η «μηχανή των λογισμών» μας.
Όταν ήμουν νέος δεν ήξερα ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε αρνητικούς λογισμούς για τους βιολογικούς ή πνευματικούς μας γονείς. Δεν πρέπει ποτέ να τους πληγώνουμε, ούτε καν στους λογισμούς μας.
Εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα ότι η προσβολή προς τον άλλο έχει τέτοιες αρνητικές συνέπειες προς όλους μας. Υπέφερα πολύ με το να πληγώνω τον πατέρα μου στους λογισμούς μου, και δεν μπορώ να μετανοήσω επαρκώς γι’ αυτό.
Ο πατέρας μου ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος απίστευτα αγαθός προς τον καθένα. Ουδέποτε στη ζωή του αρρώστησε, διότι είχε πάντοτε ειρήνη και τα εσώτερα όργανα του σώματός του λειτουργούσαν χωρίς άγχος. Στοχαζόταν τη ζωή του σαν να ήταν ένα φίλμ. Όταν τον προσέβαλε ενίοτε κάποιος, εκείνος δεν το έπαιρνε κατάκαρδα -- ήταν ήσυχος και πράος άνθρωπος. Θα ήμουν ευτυχής αν είχα κληρονομήσει τον χαρακτήρα του.
16. Ήρθε κάποτε να με δει ένα κορίτσι. Οι γονείς του ήταν και οι δύο γιατροί. Ήρθε στη Βιτόβνιτσα και με ρώταγε διάφορα πράγματα. Αγαπούσε πάρα πολύ τη οικογένειά της αλλά όχι τη μητέρα της. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι η μητέρα της πάντοτε ήθελε γιο…Την ικέτεψα να μην κάνει πόλεμο στη μητέρα της, η οποία την εξέθρεψε στη μήτρα της, τη γέννησε και τη μεγάλωσε…Τώρα εκείνο το κορίτσι είναι η μόνη παρηγοριά της μητέρας της στη ζωή.
Δύο φορές έφυγε για το μοναστήρι, αλλά ο πατέρας της την έφερε και πάλι πίσω στο σπίτι. Της είπα να μην στενοχωρεί τους γονείς της και να έχει υπομονή, διότι μπορεί κανείς να είναι μοναχός ακόμα και χωρίς ράσα. Ο Κύριος δεν απαιτεί από μας να φοράμε ράσα, απαιτεί να είμαστε αγαθοί και καλοί.
17. Τιμωρούμε τα παιδιά μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, διότι αποτύχαμε να τους διδάξουμε το σωστό τρόπο. Μια γυναίκα γιατρός μού έλεγε παλιότερα σε ένα γράμμα της, «Με τον άντρα μου, που είναι επίσης γιατρός, έχουμε ένα γιο.
Ο γιος μας έχει ήδη διαλύσει ολοσχερώς τρία αυτοκίνητα – δόξα τω Θεώ παραμένει ζωντανός. Τώρα θέλει να του αγοράσουμε κι άλλο αυτοκίνητο, αλλά δεν έχουμε πλέον τα μέσα.
Όταν γυρίζουμε σπίτι από τη δουλειά, προσπαθεί να μας αποσπάσει χρήματα με τη βία. Τι να κάνω για να λύσω αυτό το πρόβλημα;».
Της είπα ότι δε φταίει άλλος κανείς πέρα από τους ίδιους. Είχαν ένα γιο και του έκαναν όλα τα καπρίτσια από την πρώτη του παιδική ηλικία. Όταν ήταν νεότερος, οι απαιτήσεις του ήταν μικρές, αλλά τώρα που μεγάλωσε, το ίδιο έκαναν κι εκείνες.
Το μόνο πράγμα που μπορούν τώρα να κάνουν είναι να αφιερώσουν πολλή αγάπη και πολλή φροντίδα στον γιο τους, ώστε να συνέλθει ίσως και να καταλάβει ότι οι γονείς του το μόνο που έχουν στον νου τους είναι το δικό του συμφέρον.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τον τρόπο της αγάπης. Βλέπετε από αυτό το παράδειγμα πόσο μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τις ζωές των πλησίον μας με τους λογισμούς μας. Εύχομαι να έχετε επιτυχίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Αυτοί (οι διανοούμενοι) δεν έχουν αρκετό χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται τα παιδιά τους άνθρωποι πολύ ισχυρογνώμονες.
Εγώ γεννήθηκα πρόωρα κα είχα κακή ανάπτυξη ως παιδί. Δεν μπορούσα να φάω’ η μητέρα μου με θήλαζε μέχρι τα τρία μου χρόνια. Αργότερα δεν μπορούσα να φάω τηγανιτά φαγητά. Ακόμα και σήμερα δεν μου αρέσει να πίνω γάλα ή να τρώω αυγά. Αλλά οι γονείς μου κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες να με κρατάνε μακριά από τα γλυκά. Σταμάτησα να τρώω γλυκά όταν ήμουν περίπου 22 ετών. Το είχα παρακάνει. Σήμερα μπορεί να φάω καμιά μπουκιά γλυκό, αραιά και πού, αλλά δεν με ελκύει τόσο πολύ όσο παλιότερα.
Είναι πρόβλημα όταν ένα παιδί θέλει το ένα και το άλλο και οι γονείς του ικανοποιούν κάθε του καπρίτσιο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, περιμένουν και από όλους τους άλλους να συμμορφώνονται με τις δικές τους επιθυμίες. Έχετε τύχει να δείτε ποτέ κάτι τέτοιο; Ούτε οι βασιλιάδες κι οι βασίλισσες δεν έχουν τέτοιου είδους αντιμετώπιση! Τα παιδιά των διανοουμένων, που έβλεπαν στην παιδική τους ηλικία να εκπληρώνεται κάθε τους επιθυμία, όταν μεγαλώνουν κάπως, δεν ξέρουν πλέον τι θέλουν κι έτσι πολλά απ΄ αυτά καταλήγουν σατανιστές. Έχουν ήδη δοκιμάσει τα πάντα και υπηρετούν πλέον ανοιχτά τον σατανά! Κάποια φτάνουν και μέχρι την αυτοκτονία – ο Θεός να μας φυλάει από τέτοια φρικτή αμαρτία! Απ’ τη στιγμή που δεν είναι ικανά να ζήσουν τη ζωή τους, δεν μπορούν να φροντίσουν άλλους και να αποκτήσουν τη δική τους οικογένεια. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έχουν καλό μέλλον.
9. Πώς καταλαβαίνουν οι γονείς μας ότι είμαστε καλά παιδιά και τους αγαπάμε; Όταν βλέπουν ότι τους σεβόμαστε και υπακούμε στα λόγια τους.
10.Οι γονείς κατσαδιάζουν τα παιδιά τους για το παραμικρό. Είναι σα να μη ξέρουν πως γίνεται να τους μιλάει κανείς ήσυχα και τρυφερά. Όταν είναι αναγκαίο να θέσει ένας γονιός όρια πειθαρχίας σε ένα παιδί πρέπει να νιώθει ότι πίσω από την αυστηρότητα υπάρχει αγάπη. Είναι μεγάλο λάθος να τιμωρείς τα παιδιά τη στιγμή που κάνουν κάτι κακό, διότι τίποτα δεν πετυχαίνεις έτσι. Πρέπει πρώτα να ηρεμούμε και κατόπιν, με πολλή αγάπη, να λέμε στο παιδί ότι θα πρέπει να δεχτεί κάποιου είδους τιμωρία. Αν συμβεί το ίδιο πράγμα ξανά, τότε το παιδί υφίσταται μια πιο αυστηρή τιμωρία και έτσι μαθαίνει.
11.Υπήρχε μια γριά γυναίκα, μια γιαγιά, που συνήθιζε να έρχεται σε μένα τακτικά τη δεκαετία του ’80. Μου έλεγε ότι ο γιος της και η νύφη της τη επέπλητταν που πήγαινε στην εκκλησία. Με ρώτησε τι να κάνει. «Θα πρέπει να διατηρήσεις την ειρήνη στο σπίτι σου με κάθε κόστος», της είπα. «Κανείς δεν μπορεί να εκδιώξει τον Κύριο από την καρδιά σου, διότι Εκείνος είναι πάντοτε εκεί. Ένας άνθρωπος μιλά πιο εύγλωττα με τις πράξεις και τη ζωή του, παρά με τα λόγια του».
12. Το άγιο θέλημα του Θεού λειτουργεί σε μας μέσα από τους γονείς μας ή μέσα από τους δασκάλους μας ή μέσα από τους εργοδότες μας. Αν χρειάζεται να διορθώσουμε τη συμπεριφορά ενός παιδιού, θα πρέπει να το κάνουμε αυτό με πολλή αγάπη και προσοχή.
Αν το μόνο που έχουμε κατά νου είναι να αλλάξουμε τη ζωή του παιδιού, του έχουμε δώσει ήδη ένα σκαμπίλι με τους λογισμούς μας. Το έχω παρατηρήσει αυτό μέσα από τα χρόνια της θητείας μου ως ηγούμενος. Πολλές φορές έβλεπα κάποιον αδερφό να μη συμπεριφέρεται σωστά, αλλά από τη στιγμή που σκεφτόμουν να τον διορθώσω, ένιωθα ότι του είχα ήδη δώσει ένα σκαμπίλι!
Οι λογισμοί μας μπορεί να είναι πολύ διεισδυτικοί και διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Κι αυτό αληθεύει ιδιαίτερα στην περίπτωση των λογισμών των γονέων. Ένας γονιός πρέπει να σηκώνει πολλά και να συγχωρεί τα πάντα Μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους μόνο αν κάνουμε καλούς και αγαθούς λογισμούς.
Αν έχουμε λογισμούς που θέλουν να διορθώσουν τα λάθη των άλλων, είναι σα να τους χτυπάμε. Ανεξάρτητα πόσο κοντά μας είναι κάποιο πρόσωπο, θα απομακρυνθεί από μας, διότι θα του έχουμε δώσει ένα σκαμπίλι με τους λογισμούς μας. Κι εμείς νομίζουμε ότι οι λογισμοί δεν είναι τίποτα!
13. Συχνά δεν υπάρχει ενότητα και ομόνοια στις οικογένειές μας, επειδή οι γυναίκες και οι μητέρες παραβιάζουν την εντολή της υπακοής στο σύζυγό τους. Ο Θεός θέλει τους έγγαμους να ομονοούν. Παρακούοντας την εντολή του Θεού, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα Άδη στα σπιτικά τους. 14. Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει. Πάντα να προσεύχεστε.
15. Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πώς μπορεί κανείς να δημιουργήσει αρμονία ή δυσαρμονία μέσα σε μια οικογένεια, ανάλογα με το είδος των λογισμών και των ευχών που κάνει. Αν η κεφαλή της οικογένειας είναι φορτωμένη με σκοτούρες και λογισμούς σχετικούς με κάποια δυσκολία, τότε η ειρήνη σε κείνη την οικογένεια διαταράσσεται.Όλα τα μέλη της οικογένειας καταθλίβονται – δεν έχουν ειρήνη και παραμυθία. Η κεφαλή της οικογένειας πρέπει να ακτινοβολεί αγαθότητα προς όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Έτσι λειτουργεί η «μηχανή των λογισμών» μας.
Όταν ήμουν νέος δεν ήξερα ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε αρνητικούς λογισμούς για τους βιολογικούς ή πνευματικούς μας γονείς. Δεν πρέπει ποτέ να τους πληγώνουμε, ούτε καν στους λογισμούς μας.
Εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα ότι η προσβολή προς τον άλλο έχει τέτοιες αρνητικές συνέπειες προς όλους μας. Υπέφερα πολύ με το να πληγώνω τον πατέρα μου στους λογισμούς μου, και δεν μπορώ να μετανοήσω επαρκώς γι’ αυτό.
Ο πατέρας μου ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος απίστευτα αγαθός προς τον καθένα. Ουδέποτε στη ζωή του αρρώστησε, διότι είχε πάντοτε ειρήνη και τα εσώτερα όργανα του σώματός του λειτουργούσαν χωρίς άγχος. Στοχαζόταν τη ζωή του σαν να ήταν ένα φίλμ. Όταν τον προσέβαλε ενίοτε κάποιος, εκείνος δεν το έπαιρνε κατάκαρδα -- ήταν ήσυχος και πράος άνθρωπος. Θα ήμουν ευτυχής αν είχα κληρονομήσει τον χαρακτήρα του.
16. Ήρθε κάποτε να με δει ένα κορίτσι. Οι γονείς του ήταν και οι δύο γιατροί. Ήρθε στη Βιτόβνιτσα και με ρώταγε διάφορα πράγματα. Αγαπούσε πάρα πολύ τη οικογένειά της αλλά όχι τη μητέρα της. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι η μητέρα της πάντοτε ήθελε γιο…Την ικέτεψα να μην κάνει πόλεμο στη μητέρα της, η οποία την εξέθρεψε στη μήτρα της, τη γέννησε και τη μεγάλωσε…Τώρα εκείνο το κορίτσι είναι η μόνη παρηγοριά της μητέρας της στη ζωή.
Δύο φορές έφυγε για το μοναστήρι, αλλά ο πατέρας της την έφερε και πάλι πίσω στο σπίτι. Της είπα να μην στενοχωρεί τους γονείς της και να έχει υπομονή, διότι μπορεί κανείς να είναι μοναχός ακόμα και χωρίς ράσα. Ο Κύριος δεν απαιτεί από μας να φοράμε ράσα, απαιτεί να είμαστε αγαθοί και καλοί.
17. Τιμωρούμε τα παιδιά μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, διότι αποτύχαμε να τους διδάξουμε το σωστό τρόπο. Μια γυναίκα γιατρός μού έλεγε παλιότερα σε ένα γράμμα της, «Με τον άντρα μου, που είναι επίσης γιατρός, έχουμε ένα γιο.
Ο γιος μας έχει ήδη διαλύσει ολοσχερώς τρία αυτοκίνητα – δόξα τω Θεώ παραμένει ζωντανός. Τώρα θέλει να του αγοράσουμε κι άλλο αυτοκίνητο, αλλά δεν έχουμε πλέον τα μέσα.
Όταν γυρίζουμε σπίτι από τη δουλειά, προσπαθεί να μας αποσπάσει χρήματα με τη βία. Τι να κάνω για να λύσω αυτό το πρόβλημα;».
Της είπα ότι δε φταίει άλλος κανείς πέρα από τους ίδιους. Είχαν ένα γιο και του έκαναν όλα τα καπρίτσια από την πρώτη του παιδική ηλικία. Όταν ήταν νεότερος, οι απαιτήσεις του ήταν μικρές, αλλά τώρα που μεγάλωσε, το ίδιο έκαναν κι εκείνες.
Το μόνο πράγμα που μπορούν τώρα να κάνουν είναι να αφιερώσουν πολλή αγάπη και πολλή φροντίδα στον γιο τους, ώστε να συνέλθει ίσως και να καταλάβει ότι οι γονείς του το μόνο που έχουν στον νου τους είναι το δικό του συμφέρον.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τον τρόπο της αγάπης. Βλέπετε από αυτό το παράδειγμα πόσο μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τις ζωές των πλησίον μας με τους λογισμούς μας. Εύχομαι να έχετε επιτυχίες προς αυτή την κατεύθυνση.
18. Βλέπετε πόσο μεγάλη είναι η δύναμη των βιολογικών αλλά και των πνευματικών γονέων; Πολλές φορές έχω δει να επαληθεύονται οι προβλέψεις των βιολογικών και των πνευματικών γονέων στις ζωές των παιδιών τους,
Κάποτε με άφησε άναυδο το πώς δύο συγκεκριμένοι ευσεβείς γονείς σκότωσαν το παιδί τους με τους λογισμούς τους. Ο μοναχογιός τους ήταν ένα ευσεβές παιδί, που γαλουχήθηκε στην πίστη από μικρό. Ήταν σαν άγγελος και είχε μια απίστευτη καλοσύνη.
Κάποτε ήρθε μια κοπέλα από την πόλη του και του ζήτησε τη βοήθειά του. Το ζήτημα είχε ως εξής: εκείνη είχε μείνει έγκυος από κάποιον και ήθελε από τον ευσεβή εκείνο νέο να την παντρευτεί, διότι οι γονείς και τα αδέλφια της ήταν πολύ αυστηροί. Αν άρχιζε να φαίνεται η εγκυμοσύνη της, η μοναδική της λύση θα ήταν να αυτοκτονήσει. Ο νεαρός άνδρας συγκατατέθηκε να προχωρήσουν σ’ αυτό το λευκό γάμο.
Συμφώνησαν πως όταν το παιδί θα γεννηθεί και θα μάθει να περπατάει, θα πάρει ο καθένας τον ξεχωριστό του δρόμο. Καθώς όμως η πόλη τους ήταν πολύ μικρή, το όλο ζήτημα έγινε γρήγορα γνωστό, και η μητέρα του νεαρού άνδρα δεν μπορούσε να αντέξει τη ντροπή.
Ο πατέρας, από την άλλη πλευρά, είπε ότι δική του ήταν η ζωή (του γιου τους) κι όχι της μητέρας του. Όμως εκείνη δεν άκουγε τίποτα. «Δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου ζωντανό!», είπε. Κι αυτό ακριβώς συνέβη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο γιος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με τη μοτοσυκλέτα.
Αλλόφρων η μητέρα ήρθε σε μένα. «Εσύ η ίδια σκότωσες το γιο σου», της είπα. «Οι λογισμοί ενός ανθρώπου είναι πολύ ισχυροί. Είπες ότι εύχεσαι να μην τον ξαναδείς ζωντανό και αυτό ακριβώς είναι που συνέβη». Κάποιες φορές οι γονείς μας κάνουν λάθος, αλλά για μας τα παιδιά τους, έχουν δίκιο, και πρέπει να τους υπακούμε. Τότε θα έχουμε την ευλογία τους.
19. Είναι φανερό ότι όλες οι πόρτες ανοίγουν γι’ αυτούς που έχουν αγάπη. Ακόμα και σε καιρό πολέμων, όπου χάνονται διαρκώς ζωές, ο Κύριος διασώζει θαυματουργικώς εκείνους που αγαπούν τους γονείς τους, τόσο τους πνευματικούς όσο και τους βιολογικούς. Αν είχαμε αυτού του είδους την αγάπη για τους γονείς μας, ο κόσμος δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα. Αυτό που μας μένει να κάνουμε πλέον είναι να προσευχόμαστε, και ο Κύριος θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει δύναμη.
20. Ο Κύριος ανοίγει για μας τον δρόμο. Μας αποκαλύπτει το θέλημά Του. Το θέλημά Του μας αποκαλύπτεται συχνά μέσα από τους γονείς μας. Αν υπακούμε στους γονείς μας, όλα θα πάνε καλά και θα είναι ευλογημένα, αλλά αν τους εναντιωνόμαστε, τα πράγματα δεν θα είναι καλά για μας. Η ζωή θα συνεχίζεται, αλλά τον περισσότερο καιρό πισωπατώντας.
Για παράδειγμα, ερωτεύεσαι μια κοπέλα και θέλεις να τη παντρευτείς, αλλά οι γονείς σου σε συμβουλεύουν να μην το κάνεις, λέγοντάς σου ότι δεν κάνει για σένα. Προσφέρονται να σου βρουν άλλη γυναίκα. Αλλά εσύ δεν θέλεις να ακούσεις κουβέντα – ο διάβολος σε έχει υποδουλώσει και δεν ακούς τη συμβουλή κανενός. Συνεπώς, πας και παντρεύεσαι την κοπέλα και αρχικώς όλα είναι ιδανικά. Κατόπιν, μετά από λίγο καιρό, βαριέστε ο ένας τον άλλο΄ η σχέση έχει πεθάνει.
Οι καλύτεροι γάμοι είναι εκείνοι που έχουν κανονιστεί από τους γονείς των παιδιών, και όταν η διαφορά ηλικίας μεταξύ άντρα και γυναίκας δεν είναι και πολύ μεγάλη.
Το ζευγάρι δεν έχει σχέδια’ εισέρχεται στην ένωση του γάμου με την ευλογία των γονιών τους και όλα πάνε καλά. Ο γάμος δεν είναι δρόμος στρωμένος με τριαντάφυλλα! Αντιθέτως, είναι μια πικρή ζωή. Στον γάμο σου φοράνε χαλινάρι και άροτρο κι εσύ πρέπει να το σέρνεις, και οι καμτσικιές έρχονται η μία πίσω από την άλλη.
Τα παιδιά θέλουν τη φροντίδα σου. Πρέπει να μεριμνάς γι’ αυτά. Πρέπει να σέρνεις το άροτρο, θέλεις δεν θέλεις. Όταν ήσουν μόνος σου σκεφτόσουν αλλιώς. Τώρα δεν έχεις να σκεφτείς μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τους άλλους επίσης.
Κάποτε με άφησε άναυδο το πώς δύο συγκεκριμένοι ευσεβείς γονείς σκότωσαν το παιδί τους με τους λογισμούς τους. Ο μοναχογιός τους ήταν ένα ευσεβές παιδί, που γαλουχήθηκε στην πίστη από μικρό. Ήταν σαν άγγελος και είχε μια απίστευτη καλοσύνη.
Κάποτε ήρθε μια κοπέλα από την πόλη του και του ζήτησε τη βοήθειά του. Το ζήτημα είχε ως εξής: εκείνη είχε μείνει έγκυος από κάποιον και ήθελε από τον ευσεβή εκείνο νέο να την παντρευτεί, διότι οι γονείς και τα αδέλφια της ήταν πολύ αυστηροί. Αν άρχιζε να φαίνεται η εγκυμοσύνη της, η μοναδική της λύση θα ήταν να αυτοκτονήσει. Ο νεαρός άνδρας συγκατατέθηκε να προχωρήσουν σ’ αυτό το λευκό γάμο.
Συμφώνησαν πως όταν το παιδί θα γεννηθεί και θα μάθει να περπατάει, θα πάρει ο καθένας τον ξεχωριστό του δρόμο. Καθώς όμως η πόλη τους ήταν πολύ μικρή, το όλο ζήτημα έγινε γρήγορα γνωστό, και η μητέρα του νεαρού άνδρα δεν μπορούσε να αντέξει τη ντροπή.
Ο πατέρας, από την άλλη πλευρά, είπε ότι δική του ήταν η ζωή (του γιου τους) κι όχι της μητέρας του. Όμως εκείνη δεν άκουγε τίποτα. «Δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου ζωντανό!», είπε. Κι αυτό ακριβώς συνέβη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο γιος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με τη μοτοσυκλέτα.
Αλλόφρων η μητέρα ήρθε σε μένα. «Εσύ η ίδια σκότωσες το γιο σου», της είπα. «Οι λογισμοί ενός ανθρώπου είναι πολύ ισχυροί. Είπες ότι εύχεσαι να μην τον ξαναδείς ζωντανό και αυτό ακριβώς είναι που συνέβη». Κάποιες φορές οι γονείς μας κάνουν λάθος, αλλά για μας τα παιδιά τους, έχουν δίκιο, και πρέπει να τους υπακούμε. Τότε θα έχουμε την ευλογία τους.
19. Είναι φανερό ότι όλες οι πόρτες ανοίγουν γι’ αυτούς που έχουν αγάπη. Ακόμα και σε καιρό πολέμων, όπου χάνονται διαρκώς ζωές, ο Κύριος διασώζει θαυματουργικώς εκείνους που αγαπούν τους γονείς τους, τόσο τους πνευματικούς όσο και τους βιολογικούς. Αν είχαμε αυτού του είδους την αγάπη για τους γονείς μας, ο κόσμος δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα. Αυτό που μας μένει να κάνουμε πλέον είναι να προσευχόμαστε, και ο Κύριος θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει δύναμη.
20. Ο Κύριος ανοίγει για μας τον δρόμο. Μας αποκαλύπτει το θέλημά Του. Το θέλημά Του μας αποκαλύπτεται συχνά μέσα από τους γονείς μας. Αν υπακούμε στους γονείς μας, όλα θα πάνε καλά και θα είναι ευλογημένα, αλλά αν τους εναντιωνόμαστε, τα πράγματα δεν θα είναι καλά για μας. Η ζωή θα συνεχίζεται, αλλά τον περισσότερο καιρό πισωπατώντας.
Για παράδειγμα, ερωτεύεσαι μια κοπέλα και θέλεις να τη παντρευτείς, αλλά οι γονείς σου σε συμβουλεύουν να μην το κάνεις, λέγοντάς σου ότι δεν κάνει για σένα. Προσφέρονται να σου βρουν άλλη γυναίκα. Αλλά εσύ δεν θέλεις να ακούσεις κουβέντα – ο διάβολος σε έχει υποδουλώσει και δεν ακούς τη συμβουλή κανενός. Συνεπώς, πας και παντρεύεσαι την κοπέλα και αρχικώς όλα είναι ιδανικά. Κατόπιν, μετά από λίγο καιρό, βαριέστε ο ένας τον άλλο΄ η σχέση έχει πεθάνει.
Οι καλύτεροι γάμοι είναι εκείνοι που έχουν κανονιστεί από τους γονείς των παιδιών, και όταν η διαφορά ηλικίας μεταξύ άντρα και γυναίκας δεν είναι και πολύ μεγάλη.
Το ζευγάρι δεν έχει σχέδια’ εισέρχεται στην ένωση του γάμου με την ευλογία των γονιών τους και όλα πάνε καλά. Ο γάμος δεν είναι δρόμος στρωμένος με τριαντάφυλλα! Αντιθέτως, είναι μια πικρή ζωή. Στον γάμο σου φοράνε χαλινάρι και άροτρο κι εσύ πρέπει να το σέρνεις, και οι καμτσικιές έρχονται η μία πίσω από την άλλη.
Τα παιδιά θέλουν τη φροντίδα σου. Πρέπει να μεριμνάς γι’ αυτά. Πρέπει να σέρνεις το άροτρο, θέλεις δεν θέλεις. Όταν ήσουν μόνος σου σκεφτόσουν αλλιώς. Τώρα δεν έχεις να σκεφτείς μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τους άλλους επίσης.
Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις Εν πλω
http://orthodox-watch.blogspot.gr/
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου