ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
«Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΟΜΑΕΠ»
Πρόσφατα έφτασαν στην Ιερά Μητρόπολή μας καταγγελίες ευσεβών πιστών για την ύπαρξη και τη δράση στον Πειραιά παραρτήματος μιας διεθνούς οργάνωσης με την επωνυμία «Παγκόσμια Οργάνωση των Σωματείων Προγεννητικής Αγωγής, ΟΜΑΕΠ». Οι καταγγελίες αναφέρονται σε δοξασίες και πρακτικές της οργάνωσης, αντίθετες με την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη. Μάλιστα, όπως μας πληροφόρησαν, απηχούν, νεοεποχίτικες και αποκρυφιστικές αντιλήψεις. Για την ενημέρωση των ορθοδόξων πιστών της μητροπολιτικής μας περιφέρειας κρίναμε σκόπιμο να παραθέσουμε επιστολή του κ. Γεράσιμου Βλάχου, Κοινωνικού Λειτουργού, ο οποίος έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με την ύπαρξη και τη λειτουργία της ως άνω οργανώσεως, και η οποία είχε αποδέκτη τη Γραμματεία γυναικείων Θεμάτων του πολιτικού κόμματος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Προς τη Γραμματεία Γυναικείων Θεμάτων της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Υπ’ όψιν κ. Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου. Θέμα: Προγεννητική Αγωγή; Το προσωπείο. Παγκοσμία... Ελληνίδα («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 31/8/2006).
Η Παγκόσμια Οργάνωση ιδρύθηκε το 1991 μεταξύ των 6 τότε πρώτων ευρωπαϊκών σωματείων (η Ελλάδα, ιδρυτικό μέλος) και έχει ήδη επιτελέσει πλούσιο εκπαιδευτικό έργο υπό την προεδρία της ιδρυτικής προέδρου, γαλλίδας εκπαιδευτικού κυρίας Marie-AndreeBertin. Έχει οργανώσει 5 παγκοσμία συνέδρια για την οικογένεια (το 1993, στη Γρανάδα Ισπανίας, το 1994 στην Αθήνα, το 1997 στη Ρώμη, το 2001 στο Καράκας και το 2004 στην Αθήνα), όπου παγκοσμίου φήμης ερευνητές επιστήμονες έχουν τονίσει με σπουδαίες ανακοινώσεις τους την ύψιστη σημασία του γονεϊκού ρόλου. Βασικός στόχοςτης ελληνικής προεδρίας είναι να καλυφθεί ένα μεγάλο κενό της σημερινής παιδείας: η προετοιμασία των νέων για τη γονεϊκότητα -με επιστημονική σχετική ενημέρωση, από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και με προσέγγιση, αντίστοιχη προς τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών και από την Πρωτοβάθμια ακόμη Εκπαίδευση. Η αλήθεια.
1. Ιστορικά στοιχεία.
Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 1989 με σκοπό την αγωγή της εγκύου γυναίκας και του μέλλοντος πατέρα “να προετοιμάσουν την νέα ζωή”. Η εταιρεία είναι μέλος της “Παγκόσμιας Οργάνωσης, της Ένωσης των Σωματείων Προγεννητικής Αγωγής”.
2. Η φιλοσοφία της Προγεννητικής αγωγής.
Βασική θέση της εταιρείας είναι, ότι η σκέψη ταυτίζεται με την πράξη. Εδώ πρόκειται για την σκέψη και την νοητική κατάσταση της εγκύου γυναίκας, η οποία με την σκέψη της διαπλάσσει και μορφοποιεί την μελλοντική ζωή των παιδιών σε όλες τις ηλικίες των. Έτσι η εταιρεία υπόσχεται τη δημιουργία ανθρώπου, σύμφωνα με τις επιθυμίες κυρίως της μητέρας.
Η μέλλουσα Μητέρα είναι “η Μορφοποιός Δύναμη”. Με τις εικόνες που βλέπει, αλλά και με τη “νοητική εικόνα” που σχηματίζει στην φαντασία της, αναπτύσσει αυτή τη “μορφοποιό δύναμη” και τη “δύναμη υλοποίησης σχηματισμού” της νοητικής της εικόνας (Ιωάννα Μαρή, Προγεννητική Αγωγή. Προετοιμασία της Νέας Ζωής: Το κλειδί για μία νέα γενιά Υγιή, Ευτυχισμένη, Δημιουργική! Αθήνα 1995/ Το κλειδί, σ. 12).
Κατά την Μαρή “το έμβρυο έχει μνήμη και απομνημονεύει, εγγράφοντας στα κύτταρά του τις σκέψεις της μητέρας του, τα μηνύματα που εκείνη του στέλνει, τη στάση της στη ζωή, τη νοοτροπία της, την ποιότητα της ύπαρξής της (Ιωάννα Μαρή, Προγεννητική Αγωγή. Προετοιμασία της Νέας Ζωής. Η Μητρότητα αρχίζει από την σύλληψη/ Η μητρότητα, σ. 7).
Η “νοητική εικόνα” που η μητέρα σχηματίζει με την φαντασία της, “επηρεάζει απόλυτα το έμβρυο”, λέγει η Μαρή και καταλήγει: “Το συμπέρασμα είναι ότι η έγκυος γυναίκα είναι στην εγκυμοσύνη της παντοδύναμη πάνω στο σχηματιζόμενο έμβρυο, διότι το επηρεάζει με την τριπλή της υπόσταση: α) Με τη φυσική... β) Με την ψυχική... γ) Με την νοητική της υπόσταση, αφού η εικόνα που σχηματίζει για το παιδί της και γενικά κάθε σκέψη της, η νοοτροπία της γενικότερα, οι ιδέες της για τη ζωή, έχουν μία άμεση διαπλαστική δύναμη επάνω του. Αφού οι σκέψεις της εγγράφονται στην κυτταρική του μνήμη, στους νευρώνες των κυττάρων του, και αποτελούν “εντυπώματα” μηνύματα ζωής μόνιμα χαραγμένα, αληθινά προγράμματα για την υπόλοιπη ζωή του”.
Σχολιάζοντας τις θέσεις αυτές παρατηρούμε ότι η φυσική και η ψυχική υπόσταση της εγκύου σίγουρα επηρεάζει το έμβρυο. Όμως αυτό που θεωρούμε ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη πίστη είναι η αποκρυφιστική δήλωση ότι η νοητική υπόσταση και η εικόνα που η μητέρα σχημάτισε για το παιδί της έχουν διαπλαστική δύναμη στο παιδί και προσδιορίζουν τη ζωή του.
“Στο νοητικό επίπεδο, η μέλλουσα μητέρα μπορεί να κάνει μία ολόκληρη εργασία με την φαντασία της. Η εικόνα που πλάθει (και που επιθυμεί) για το παιδί της έχει μία μεγάλη διαπλαστική δύναμη...
Αν φαντάζεται το παιδί της σαν ενήλικο, σ όλες τις ηλικίες, υγιή, όμορφο, ευτυχισμένο, δημιουργικό, ευγενή, μεγαλειώδη, δίκαιο, τίμιο, σοφό, θαυμάσιο, αφιερωμένο σε έργο προσφοράς προς τους συνανθρώπους του... Αυτή η εικόνα που σχηματίζει γι αυτό, θα το καθοδηγεί αργότερα στη ζωή του, διότι εγγράφεται στο υποσυνείδητο του παιδιού...
Η ελληνική παράδοση έδινε μεγάλη σημασία στα χρώματα που φορούσε η εγκυμονούσα. Της ήταν αυστηρά απαγορευμένο κάθε μαύρο, γκρίζο η καφετί, σκούρο χρώμα. Δεν έπρεπε, ούτε στο μεσοφόρι της να φορέσει μαύρο! Ενώ της συνιστούσαν το άσπρο και τα φωτεινά χρώματα της ίριδος, τα φωτεινά χρώματα του ουρανίου τόξου, αυτά στα οποία οι ακτίνες του ήλιου μπορούν να αναλυθούν ανάμεσα σ’ ένα πρίσμα, σ’ ένα κρυσταλλάκι με γωνίες, η σ’ ένα διαμάντι... Αυτά τα όμορφα χρώματα, καθαρά, χωρίς αναμίξεις του μαύρου και του γκρίζου, η έγκυος πρέπει να φοράει επάνω της, αλλά και να στολίσει μ αυτά το σπίτι της, βάζοντας ένα τραπεζομάντιλο η ένα απλό χαρούμενο ντιβανοκάλυμμα, που μπορούν ν’ αλλάξουν όλη την χρωματική ατμόσφαιρα του σπιτιού της” (Η μητρότητα, σ. 11 και σ. 9).
Κατά την εταιρεία αυτή, “η πρώτη ηθική, ψυχική και πνευματική αγωγή του ανθρώπου προέρχεται προγεννητικά, μεσ’ από τα πανίσχυρα πρώτα εντυπώματα των βιωμάτων, των σκέψεων και των συναισθημάτων της μέλλουσας μητέρας, του μέλλοντα πατέρα, στην απαλή κυτταρική μνήμη του εμβρύου” (Το κλειδί, σ. 6-7).
“Αν θέλεις ν’ αποκτήσεις παιδί όμορφο, να θαυμάζεις τα όμορφα παιδιά, τους όμορφους ανθρώπους, τα όμορφα τοπία... να φοράς άσπρα η φωτεινά χρώματα” (Το κλειδί, σ. 6). “Σκέψου, φαντάσου το παιδί σου σαν ενήλικο, σ’ όλες τις ηλικίες, υγιές, όμορφο, ευτυχισμένο... σοφό, θαυμάσιο άνθρωπο... Το μωρό σου τρέφεται... με τις εικόνες, τα οράματα που πλάθεις γι’ αυτό...”. “Πλάσε το παιδί σου φωτεινό! Θα γίνει αν το ζητήσεις” (Το κλειδί, σ. 22).
Τα πάντα λοιπόν στη ζωή του ανθρώπου προσδιορίζονται από την σκέψη και τη νοητική εικόνα, που σχηματίζει με την φαντασία της η μητέρα κατά την προγεννητική περίοδο. Επομένως η ελευθερία του ατόμου περιορίζεται και ασφαλώς η προσωπική ευθύνη του για όποια συμπεριφορά:
Έτσι, η ομοφυλοφιλία οφείλεται κατά την αντίληψη αυτή “στην μη αποδοχή του φύλου από την μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της)”. Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ είχε αγόρι, δηλαδή η σκέψη της, η νοητική της κατάσταση, “δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικό θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ είχε κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου” (Το κλειδί, σ. 11).
Η κίνηση επικαλείται τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, για να υπογραμμίσει ότι η εγκληματικότητα αποδιδόταν “στις αρνητικές σκέψεις της μητέρας μέσα στη μήτρα”! Επίσης στις αντιλήψεις των Κινέζων πριν 1000 χρόνια, κατά τις οποίες οι εγκυμονούσες αποσύρονταν σ' ειδικά προετοιμασμένα οικήματα” (Η μητρότητα, σ. 4).
Η Μαρή χρησιμοποιεί μάλιστα ένα ανέκδοτο Κινέζου αυτοκράτορα για να υπογραμμίσει ότι η κατάλληλη παιδαγωγία, για την αγωγή των παιδιών, πρέπει να καλείται όχι μετά τη γέννηση, αλλά πριν από αυτήν! (Η μητρότητα, σ. 4-5). Από όσα εκθέσαμε αποδεικνύεται ότι θεμέλιο της φιλοσοφίας της κίνησης είναι η λεγόμενη “θετική σκέψη”, η οποία κυριαρχεί στον αποκρυφισμό, σε γκουρουϊστικές και άλλες ομάδες. Όπως έχει αποδειχθεί, η δοξασία αυτή ακυρώνει ολόκληρη την εν χρόνω ελπίδα (βλ. Α. Αλεβιζοπούλου, Αυτογνωσία, Αυτοπραγμάτωση, Σωτηρία. “Η δύναμη της σκέψης” στο φως της χριστιανικής πίστης, Αθήνα 1991).
Η Μαρή επικαλείται την “αυθεντία” του αποκρυφιστή Omraam Mikhaël Aivanhov, “μεσσία” της “Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας” και φαίνεται ότι ακολουθεί τις δοξασίες του. Ο αποκρυφιστής αυτός συνιστά στο κράτος να οργανώσει “κτήματα” για έγκυες γυναίκες, όπου σε κατάλληλο περιβάλλον θα παρακολουθούν “διαφωτιστικές ομιλίες”, ιδιαίτερα για το“τι εργασία μπορούν να κάνουν με τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους πάνω στο παιδί που θα γεννήσουν”• η έγκυος “έχει αληθινή ικανότητα να “διαπλάθει” το έμβρυο”, υποστηρίζει ο Aivanhov (Η μητρότητα, σ. 2).
Στα πλαίσια της δραστηριότητας της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας του Aivanhov δημιουργήθηκε το 1990 η οργάνωση Un Lien pour la Paix, με έδρα το Novia Zivot (Βουλγαρία), με πρωτοβουλία του Phillipe Mailhebian και με σκοπό την θρησκευτική βοήθεια κυρίως σε εγκύους, παιδιά και νέες μητέρες. Η κίνηση εκδίδει την εφημερίδα Le Lien. Σ’ αυτή την κίνηση ανήκει και η “Εφηρμοσμένη Συνείδηση και Οικονομία” (Consience et Economie appliquees - CEA).
Ειδικότερα, ιδρύθηκε η Action National pour L’ Education Prenabal (Εθνική εταιρεία για Προγεννητική Αγωγή - ANEP), με πρόεδρο τον Andre Berkin. Σκοπός είναι “η βελτίωση και εναρμόνιση της φυσικής και ψυχικής ανάπτυξης των παιδιών, δια της προπαρασκευής των μελλοντικών γονέων και ειδικότερα της μητέρας κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.Ακριβέστερα, να βοηθηθούν οι έγκυες να ζήσουν μία πνευματική γαλβανοπλαστική...” (Les Sectes en France, Vêä. Centre Roujer Ikor, σ. 30-31).
3. ΗπερίΘεούαντίληψη.
Στα έντυπα που μελετήσαμε η κίνηση δεν κάνει λόγο για προσωπικό Θεό. Δεν φαίνεται να αναγνωρίζει τίποτε άλλο από τον “Εαυτό”.
Η Ιωάννα Μαρή, σε άρθρο της αναφέρει:
“Εκτός όμως από τις ατέλειες έχουμε όλοι ένα Υπέροχο, Πάνσοφο, γεμάτο Αγάπη, Δυναμικό, Θαυμάσιο Εαυτό! Και Αυτόν πρέπει να αγαπήσουμε, σε Αυτόν πρέπει να πιστέψουμε... μόνο πιστεύοντάς τον θα του δώσουμε την δυνατότητα να εκδηλωθεί και να σαρώσει όλες τις ατέλειες!” (Ιων. Μαρή, Η Γέννηση του Χριστού, παιδί και νέοι Γονείς, Δεκ. 1993, σ. 22). Κατά την Μαρή φαίνεται ότι ο “θεός” εκδηλώνεται με την “θηλυκότητα” της μητέρας και την “Σοφία” του πατέρα. “Η θηλυκότητα” της μητέρας λογίζεται “εκδήλωση της θείας Μητέρας”, ενώ στο πρόσωπο του άνδρα η γυναίκα πρέπει να θαυμάζει “τη Σοφία, το Μεγαλείο, τη Δύναμη, τον Υπέροχο Άνδρα, στην πιο ανώτερη θεία εκδήλωσή του...” (Το κλειδί, σ. 14).
Το ζήτημα διαφωτίζεται καλύτερα αν μελετήσει κανείς τις περί Χριστού αντιλήψεως της Ιωάννας Μαρή. Σε άρθρο της με τίτλο “Η Γέννηση του Χριστού” ερμηνεύει το γεγονός της γέννησης του Κυρίου αστρολογικά - αποκρυφιστικά. Γράφει:
“Την ίδια ημέρα των Χριστουγέννων, κάθε χρόνο, οι αστρολόγοι μας αναφέρουν ότι στον ουρανό συμβαίνει το ίδιο φαινόμενο. Ο Ήλιος (Χριστός), μπαίνει στην Αστερισμό του Αιγόκερω, που συνδέεται με τις σπηλιές, την περισυλλογή, τον ερχομό του χειμώνα, και ο αστερισμός της Παρθένου ανεβαίνει στον ορίζοντα, ενώ οι Ιχθείς φαίνονται στο άλλο άκρο του Ουρανού και ο Ωριών, με τα τρία αστεράκια που συμβολίζουν, κατά τη λαϊκή παράδοσή τους τρεις μάγους, φανερώνονται στο κέντρο του ουρανού.
Οι αστρολογικές αυτές επιρροές είναι, μας λένε, ιδιαίτερα κατάλληλες για περισυλλογή, για συγκέντρωση στον τρόπο της ζωής μας, ώστε να αφήσουμε στην άκρη τον κατώτερο εαυτό μας και να φέρουμε μέσα μας τη βοήθεια της Αγνότητας (Παρθένου) και της Θυσίας (Ιχθείς), μία Γέννηση, τη γέννηση της Τριάδας μέσα μας, Φωτός, Ζεστασιάς, Ζωής.” (Παιδί και Γονείς, Δεκ. 1993, σ. 20-21). Το φως λοιπόν, η ζεστασιά και η ζωή γεννιόνται μέσα μας ως Τριάδα!
Εδώ δεν πρόκειται για την γέννηση του Ιησού Χριστού, του από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, αλλά για την γέννηση του ανώτερου Εαυτού. Πρόκειται για το Χριστό και για την Τριάδα “μέσα μας”! Αυτό γίνεται σαφές στη συνέχεια: “Ο Χριστός γεννήθηκε για να πιστέψουμε, βλέποντάς Τον, στη Θεία πλευρά του εαυτού μας, στην ύπαρξη του ανώτερου Εγώ μας, αυτού του Εγώ που χρόνια τώρα το έχουμε πνιγμένο, θλιμμένο, καθώς μας παρακολουθεί να ασχολούμαστε με χίλια μύρια ασήμαντα, αρνητικά, καταστροφικά πράγματα, χωρίς να του αφήνουμε ούτε μια τόση δα θεσούλα. Και όμως, αν πιστέψουμε στον Χριστό που φέρνουμε όλοι μέσα μας, Αυτός θα φανερωθεί...” (σ. 21).
Για την Ιωάννα Μαρή φαίνεται ότι δεν υπάρχει Θεός έξω από τον άνθρωπο η τουλάχιστον δεν γίνεται λόγος για ένα τέτοιο Θεό. Το όλο μέλημα του ανθρώπου είναι η “εκδήλωση” αυτού του Εαυτού!
Συμπερασματικά υπογραμμίζουμε ότι πρόκειται για ένα αποκρυφιστικό σύστημα αυτοσωτηρίας, που στηρίζεται στη θεωρία της “θετικής σκέψης” και στην ολιστική θεώρηση του κόσμου. Γι' αυτό θεωρήθηκε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη πίστη.
Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα
Και η οργάνωση αυτή ισχυρίζεται ότι κινείται στο χριστιανικό χώρο και μάλιστα ότι αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα της χριστιανικής πίστης. Οι αντιλήψεις αυτές και οι θέσεις της σχετικά με την προγεννητική αγωγή των γονέων μας έδωσε την αφορμή να ασχοληθούμε και μ' αυτή την οργάνωση για να αποδείξουμε ότι είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη.
1. Ιστορικά στοιχεία
Ιδρυτής της κίνησης (Fraternité Blanche Universelle) είναι ο Βούλγαρος Omraam Mikhaël Aivanhov. Γεννήθηκε το 1900 στο Serbey της Βουλγαρίας. Το 1937 εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου έδρασε μέχρι το θάνατό του (1986). Ισχυρίζεται ότι εστάλη από τον πνευματικό του Δάσκαλο, Βούλγαρο Peter Deunov. Δίδασκε ότι υπάρχει μία στοά “Μεγάλων Μυστών”, που γνωρίζουν το παρελθόν και το μέλλον της γης. Αυτά τα ανώτατα όντα αποτελούν την “Παγκόσμια Αδελφότητα της Αυγούστας” (Auguste Fraternité Universelle). Εδώ εννοούμε την Ιεραρχία όντων ευρισκόμενων σε διάφορες βαθμίδες αναπτύξεως, ύστερα από εξέλιξη μέσω απείρων εκατομμυρίων ετών πριν από την ανθρωπότητα.
Η κίνηση κάνει λόγο για Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνους, Κυριότητες, Δυνάμεις, Αρχές, Αρχαγγέλους, Αγγέλους... Στη 10η βαθμίδα (τελευταία) είναι οι προχωρημένες ψυχές και όλες μαζί αποτελούν τον Μεγάλο Κοσμικό Άνθρωπο. Δεν πρόκειται για μια ορατή οργάνωση από τους ανθρώπους, αλλά για μια σοφή κοινότητα έξω από το διεφθαρμένο περιβάλλον που ζουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και η έδρα δεν βρίσκεται σε ένα μέρος.
Πέρα από τη Λευκή Αδελφότητα υπάρχει και η “Μαύρη Αδελφότητα”, με καθορισμένο ρόλο. Πάνω από αυτές υπάρχει το L’ Ecole de Grands Fréres, που ανήκουν σε ανώτερη ιεραρχία και διευθύνουν τη δραστηριότητα των δύο πρώτων. Πρόκειται για τους Μεγάλους Δασκάλους της Παγκόσμιας Αδελφότητας, που κυβερνούν ολόκληρο το σύμπαν (Jeanmarie Leduc/Didier de Plaige, Les Nouveaux Prophetes, Paris 1978, σ. 134-138).
Ο Aivanhov δημιούργησε το 1938 στο Serves μία “Θεϊκή Σχολή”. Στις 15.2.1947 ίδρυσε την “Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα”. Η κίνηση γνωρίζει σημαντική ανάπτυξη στη Γαλλία από το 1960. Το 1978 δημιουργήθηκε στο Vaduz (Lichtenstein) το “ Fondation Tbéda Ouspeck Universelle” για την διάδοση της κίνησης σ’ όλο τον κόσμο (Les Sectes en Franmce, σελ. 27).
Διαδόθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου. Με το ίδιο όνομα υπάρχει μία οργάνωση στη Ρωσία, που όμως δεν έχει σχέση με τον Aivanhov. Κέντρο της κίνησης είναι το Fresis (Γαλλία).
Στην Ελλάδα η κίνηση έφθασε στη δεκαετία του 1980. Το 1987 ιδρύθηκε η “Σχολή της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας” (Ecole de la Fraternité Blanche Univaserlle) και το 1988 η “Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα”, με έδρα το Παλαιό Φάληρο. Στο καταστατικό (άρθρο 2) υπογραμμίζεται ότι “πολιτικές και θρησκευτικές επιδιώξεις και προσηλυτίσεις είναι ξένες προς τον σκοπό του σωματείου και απαγορεύονται”. Το σωματείο έχει ως σκοπό “την καλλιέργεια των πνευματικών αρετών του ανθρώπου που αναφέρονται στη διάνοια, το συναίσθημα, τη βούληση”, “την άσκηση του σώματος, την διάδοση των αρχών της αδελφοσύνης και ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων”!
Η κίνηση στην Ελλάδα διασπάσθηκε πριν 15 χρόνια. Έτσι υπάρχει μία οργάνωση στον Πειραιά και άλλη στη Γλυφάδα. Πέρα από αυτές υπάρχουν οργανώσεις στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και στη Λαμία.
2. Μαθητές - Οργανώσεις
Στη κίνηση υπάρχουν τρεις κατηγορίες μαθητών: οι “ακροατές”, με αλληλογραφία, μέλη με κάρτα.Υπάρχουν εκείνοι που ευκαιριακά παρακολουθούν τις εκδηλώσεις της κίνησης και οι άλλοι, που αναζητούν καταφύγιο σε μία ομάδα και που καταλήγουν να την κάνουν τρόπο ζωής. Προσφέρονται σ’ αυτούς πρακτικές “εξαγνισμού” και αρμονικής ανάπτυξης, με τις οποίες ασκούνται στο σπίτι τους και στα κέντρα της οργάνωσης: Ανατένιση και γιόγκα του Ηλίου κατά την ανατολή του Ηλίου, προκειμένου να γεμίσουν από την ενέργειά του. Γενικές ασκήσεις σε συνδυασμό με ψαλμωδίες, απαγορεύσεις (διεγερτικών, σεξουαλικών σχέσεων), χορτοφαγικά γεύματα, ανάλυση των λόγων του Διδασκάλου η ακρόαση μαγνητοταινιών του, διαλογισμός με βάση την σκέψη του Δασκάλου.
Άλλες οργανώσεις στα πλαίσια της κίνησης του Aivanhov είναι:
- Association Blanche Universelle, Centre Fraternité Denfin,
- EVERA (1985) ως Institut d’ Enseignement Biomedical et Philosophique (Αρωματοθεραπεία),
- Εργαστήρια Αρωματολογίας Sunarom,
- Κέντρο Αισθητικής Νέα Εποχή,
- Εκδόσεις Νέα Ζωή.
Μέλη της “Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας” ίδρυσαν το 1983 στο Quebec την CitéEcologiquedel’ EreduVerseau. Πρόκειται για εσωτεριστική Σχολή.
3. Διδασκαλία
Ο Aivanhov ισχυρίζεται ότι κατέχει μία μυστική και ιερή γνώση από κάποιον Θιβετανό Δάσκαλο. Ο ίδιος και ο Δάσκαλός του ισχυρίζονται ότι η “γνώση” αυτή μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο με μύηση, που προορίζεται μόνο για οπαδούς. Βρίσκεται σε βιβλία “απολύτως άγνωστα στους κοινούς θνητούς και φυλαγμένα στις τέσσερις βιβλιοθήκες του Σύμπαντος”.
Ο Deunov πίστευε ότι μία μικρή ομάδα από “εξελιγμένες ανθρώπινες ψυχές”, της 10ης και τελευταίας εξελικτικής κλίμακας της “Παγκόσμιας Αδελφότητας της Αυγούστας”, δηλαδή τελείων όντων, θα κατευθύνει ολόκληρο τον κόσμο. Κατά τον Aivanhov, στη εποχή του Υδροχόου είναι απαραίτητο μία νέα τάξη πραγμάτων. Ο ίδιος λογίζεται “19ος Μεγάλος Δάσκαλος της ανθρωπότητας” (LesSectesenFrance, σ. 27, 28).
Πρόκειται για σύστημα αυτοεξέλιξης, που ενώνει θεοσοφικές και χριστιανικές αντιλήψεις με καββαλιστικά και αλχημικά στοιχεία.
Ι. Περί Θεού αντίληψη
Ο Aivanhov χρησιμοποιεί καββαλιστικούς όρους και περιεχόμενα. Κατά την καββαλιστική κοσμοθεωρία ο Θεός δεν είναι “άμεσος δημιουργός του κόσμου. Όλα τα πράγματα έχουν προέλθει από την πρωταρχική πηγή, μέσω διαδοχικών εκπορεύσεων”. Έτσι το σύμπαν είναι ο “εκδηλωμένος Θεός” (Γ. Γουέστκοτ, παραπομπή: Α. Αλεβιζοπούλου, Ο αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, τεύχος β', Καββάλα, Αθήνα 1994, σ. 37).
Οι Καββαλιστές υποστηρίζουν ότι το σύμπαν είναι μία σκεπτομορφή, που προβάλλεται από το θεϊκό Νου” και εκφράζεται με το Καββαλιστικό Δέντρο” (D. Fortune, παραπομπή: Α. Αλεβιζοπούλου, σ. 37). Πρόκειται για ένα ξεδίπλωμα με τη διαδικασία της “κατερχόμενης εκδήλωσης”. Καθεμία από τις δέκα εκδηλώσεις περιέχει σε λανθάνουσα κατάσταση όλες τις επόμενες και αντανακλά όλες τις προηγούμενες. Ο Aivanhov υπογραμμίζει πως “στο σεφερικό (Καββαλιστικό) δέντρο καμία από τις εκδηλώσεις του Θεού δεν είναι κατώτερη από την άλλη. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των σεφιρόθ παρά μόνο σ' ο,τι αφορά την ύλη της καθεμιάς από αυτές τις περιοχές” (O. M. Aivanhov, Τα μυστήρια του Ιεσόντ, Τόμος VII, εκδ. Prosveta, σ. 107).
“Όλη η δημιουργία είναι έργο των δύο αρχών αρσενικής και θηλυκής, οι οποίες είναι η αντανάκλαση, η επανάληψη των δύο μεγάλων κοσμικών δημιουργικών αρχών που τις ονομάζουμε ο Ουράνιος Πατέρας και η Θεϊκή Μητέρα είναι η πόλωση μιας και μοναδικής αρχής, του Απόλυτου, του μη - Εκδηλωμένου που η Καββάλα ονομάζει Άϊν Σοφ Άουρ: φως χωρίς τέλος. Παντού μέσα στη φύση δε βλέπετε παρά τις δύο αρχές κάτω από διάφορα σχήματα και διαστάσεις” (O. M. Aivanhov, Η επιστήμη των δύο Αρχών. Πνευματική γαλβανοποίηση, εκδ. Prosveta 1983, σ. 14).
“Κάθε ον καθώς έχει την άλλη αρχή μέσα του, δεν μπορεί να βρει το Θεό παρά μόνο διαμέσου αυτής της άλλης αρχής. Γι' αυτό η γυναίκα βρίσκει το Θεό διαμέσου του άντρα, γιατί ο άντρας αντιπροσωπεύει την άλλη αρχή, και αυτή η αρχή είναι που τη συνδέει με τον Ουράνιο Πατέρα. Και ο άντρας δεν μπορεί να βρει τη Θεότητα παρά μόνο διαμέσου της θηλυκής αρχής, είτε αυτή είναι μία γυναίκα, είτε είναι η ίδια η φύση (που είναι μία θηλυκή αρχή), η η Θεία Μητέρα” (Η επιστήμη, σ. 35).
Έτσι ο γάμος αποτελεί ένα “κοσμικό φαινόμενο που γιορτάζεται πρώτ' απ' όλα στον ύψιστο κόσμο μεταξύ του Ουρανίου Πατέρα και της συζύγου του, της θεϊκής Μητέρας”. Σ’ αυτή την πολικότητα συνίσταται το “κατ’ εικόνα θεού”, του ανθρώπου (Η επιστήμη, σ. 41).
“Κατά την Καββάλλα, ο Θεός έχει μία σύζυγο, τη Σεκίνα, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτή η πεμπτουσία η οποία βγήκε από Αυτόν τον Ίδιο και πάνω στην οποία εργάζεται για να δημιουργεί τους κόσμους...”.
““Όλα όσα είναι κάτω είναι σαν αυτά που είναι επάνω”, είπε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, δηλαδή αυτό που είναι κάτω, στους ανθρώπους, είναι σαν κι αυτό που είναι επάνω, στον Ουρανό. Όλες οι εκδηλώσεις μας έχουν το πρότυπό τους επάνω, στο θεϊκό κόσμο. Φυσικά, τι είναι ο Θεός, κανείς δεν το γνωρίζει. Είναι το Απόλυτο, το Ανεκδήλωτο, δεν έχει ούτε σώμα, ούτε παρουσιαστικό. Όμως, όταν θέλησε να εκδηλωθεί, να εκφραστεί στο αντικειμενικό κόσμο, πολώθηκε, και είναι ακριβώς χάρη σ' αυτή τη διπλή πόλωση του πνεύματος (ο σύζυγος) και της ύλης (η σύζυγος) που μπόρεσε να δημιουργήσει: οι δύο πόλοι επενέργησαν ο ένας πάνω στον άλλο και όλες αυτές οι “ενέργειες” γέννησαν τον κόσμο, ολόκληρο το σύμπαν” (Η επιστήμη, σ. 42).
II. Ο Ζωντανός Δάσκαλος
Στην “Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα” βασική σημασία έχει ο Δάσκαλος. Ο Aivanhov διακρίνει τους αληθινούς Δασκάλους, τους “λευκούς μάγους” από τους “κακούς μάγους” (Τι είναι ένας Πνευματικός Δάσκαλος, εκδ. Prosveta 1982, σ. 16-17). “Για να εκπληρώσει κανείς το έργο του πνευματικού οδηγού, είναι ανάγκη να πάρει ένα δίπλωμα” στον φυσικό κόσμο, που όμως έχει αντιστοιχία στο πνευματικό επίπεδο (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 22). Ακόμα και ο Ιησούς, που λογίζεται ένας από τους πολλούς πνευματικούς Δασκάλους,δεν ήλθε τέλειος πάνω στη γη• χρειάστηκε να εκπαιδευτεί και να διδαχτεί και να κάνει μία μεγάλη εργασία εξαγνισμού πριν να δεχτεί το Άγιο Πνεύμα στην ηλικία των τριάντα ετών (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 24-25).
Σε άλλο σημείο του ίδιου βιβλίου ο “Αληθινός Δάσκαλος” θέτει στο ίδιο επίπεδο εξέλιξης του Ιησού, το Βούδα, τον Κρίσνα, τον Ζωροάστρη, τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τον Μελχισεδέκ. Όμως όλοι αυτοί δεν είναι πλέον “Ζωντανοί Δάσκαλοι”. Η εναρμόνιση και “ταύτιση” με το Ζωντανό Δάσκαλο “είναι ακόμα καλύτερη”, οδηγεί δηλαδή σε ανώτερο εξελικτικό επίπεδο (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 179, 192). Πέρα από αυτά, για το “Ζωντανό Δάσκαλο”, “ο Χριστός είναι σύμβολο του Υιού του Θεού που βρίσκεται μέσα σε κάθε ψυχή σαν ένας κρυμμένος σπινθήρας. Ο άνθρωπος, συνδεόμενος με την ανώτερή του ψυχή, συνδέεται με αυτή την αρχή του Χριστού που βρίσκεται παντού, μέσα σε όλες τις ψυχές και διαμέσου αυτής συνδέεται με το Θεό. Δεν μπορείτε να πάτε στο Θεό παρά μόνο διαμέσου του ανωτέρου Εγώ, αφού είναι αυτό που περιέχει τα πάντα..¬.” (Η επιστήμη, σ. 34-35).
Φέροντας τον λόγο στον εαυτό του ο Aivanhov λέει: “Και εγώ, πιστεύετε ότι ήμουν από την παιδική μου ηλικία όπως είμαι σήμερα; Όχι, κι εγώ χρόνια και χρόνια χρειάστηκε να κάνω αυτή την εργασία” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 26). Όταν κανείς βρει τον αληθινό Δάσκαλο, πρέπει να “συγχρονιστεί” μαζί του. Όλοι πρέπει να είναι “συγχρονισμένοι” και σε “συμφωνία με τις δονήσεις μου, τις ιδέες μου, τις σκέψεις μου... Αν είμαστε μαζί, αν είστε συνδεδεμένοι, συγχρονισμένοι μ' εμένα, έχετε πολύ περισσότερες δυνατότητες να συλλάβετε τις σκέψεις μου, να δεχτείτε μερικά από τα μόρια που στέλνονται στο διάστημα..¬.” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 197).
Ισχυρίζεται ότι είναι ένας “αγωγός” του “θεϊκού κόσμου”, ώστε “να μπορέσει να σας βοηθήσει”. Ο “Ζωντανός Δάσκαλος” μιλάει και για αγάπη. Όμως κάτω από τον όρο αυτό εννοεί μία “συγχώνευση”. Αυτό που συμβαίνει εδώ δεν είναι η ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων, αλλά η “είσοδος” μέσα στο μαθητή των ίδιων “δονήσεων” του Δασκάλου! (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 183).
Ο Aivanhov ισχυρίζεται ότι ερμηνεύει αυθεντικά τη διδασκαλία του Χριστού• αυτό δεν το κάνει η Εκκλησία! Με τις τεχνικές της οργάνωσης κατόρθωσε “να μπει μέσα στο κεφάλι του Ιησού” και άρχισε να κάνει μία εργασία “με τη φαντασία”. Έτσι φτιάχνει με την σκέψη του αυτό που δεν μπορεί να επιτύχει στο φυσικό επίπεδο! “Φανταζόμουν έτσι ότι εισχωρούσα μέσα στη συνείδηση του Ιησού και ότι έβλεπα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν όπως εκείνος” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 191).
Έτσι μόνο μέσω του Aivanhov μπορεί κανείς να έλθει στον θεό (ΠΔ, σ. 147-148). Ο μαθητής πρέπει να είναι “σε συμφωνία με το Δάσκαλο”, γιατί και ο Δάσκαλος “είναι ικανός να κάνει να συγχρονιστεί με την παγκόσμια ζωή, με τη θεϊκή ζωή” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 149).
Ο Aivanhov εγείρει απόλυτη απαίτηση. Οι μαθητές του πρέπει να τον επιλέξουν ως Δάσκαλο, και να ταυτιστούν μαζί του και με τη φιλοσοφία του• “συγχρονιστείτε με τη φιλοσοφία που σας φέρνω, διαφορετικά, ακόμα κι αν μείνετε σ’ όλη τη ζωή σε μια Εσωτερική Σχολή, δεν θα προχωρήσετε” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 150). “Η αγάπη όλων των πλανητών μαζί δεν μπορεί να συγκριθεί με την απεραντοσύνη της αγάπης μου..¬.” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 159)
III. Το σχέδιο για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ο Aivanhov υπογραμμίζει ότι δεν πιστεύει σε καμία παιδαγωγική θεωρία• “πιστεύω μόνο στον τρόπο που ζουν οι γονείς πριν και μετά τη γέννηση των παιδιών” (Omraam Mikhaël Aivanhov, Ένα σχέδιο για το μέλλον της ανθρωπότητας, εκδ. Prosveta 1989, σ. 13).
Το παιδί που γεννιέται, προϋπάρχει αν και ενσαρκώνεται. Το μέλλον του εξαρτάται από την προετοιμασία των γονέων ήδη πριν από την σύλληψη, “για να μπορέσουν να έλξουν ένα υπέρτατο πνεύμα, γιατί μία ανώτερη οντότητα δεν δέχεται να ενσαρκωθεί κοντά σε άτομα που δεν έχουν φτάσει σε κάποιο βαθμό αγνότητας και κυριαρχίας”. Το έργο της εκπαιδεύσεως των γονέων έχει αναλάβει η “Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα” (Ένα σχέδιο, σ. 21-22).
IV. Θετική σκέψη.
Κατά την αντίληψη του Aivanhov δεν χρειάζονται παιδαγωγικές θεωρίες. Αυτό που χρειάζεται για τη μητέρα είναι να σκέπτεται και να αποτυπώνει μέσα της την εικόνα του ιδανικού παιδιού. “Μόνο αυτό που σκέφτεται, αυτό που αισθάνεται μέσα της αποτυπώνεται πάνω του και μεταβιβάζεται κληρονομικά από γενεά σε γενεά” (Ένα σχέδιο, σ. 24). Το σπέρμα του πατέρα “φέρει ήδη μέσα του το σχέδιο του τι θα είναι το παιδί, τις ικανότητές του, τα χαρίσματά του η, αντίθετα τα κενά του, τα εγκλήματά του”. Η μητέρα, στο διάστημα των εννέα μηνών “εργάζεται πάνω στο σπέρμα... δη¬μι¬ουρ¬γών¬τας τις ευνοϊκές η τις δυσμενείς συνθήκες για την ανάπτυξη των διαφόρων χαρακτηριστικών που περιέχονται μέσα στο σπέρμα”. Αυτό γίνεται με τις κατάλληλες σκέψεις και ονομάζεται “πνευματική γαλβανοπλαστική” (Ένα σχέδιο, σ. 25-26).
Διασαφηνίζοντας το όρο γαλβανοποίηση, ο “Ζωντανός Δάσκαλος” προτρέπει:
“Διαλέξτε την εικόνα ενός τέλειου όντος η ενός υψηλού ιδανικού και θα την τοποθετήσετε στην καρδιά σας, και θα διαλογίζεστε πάνω σ' αυτή, θα την θαυμάζετε με λατρεία. Έτσι θα αποκαταστήσετε το πνευματικό ρεύμα το οποίο θα θρέψει αυτή την εικόνα με τα πιο ευγενή υλικά διαλυμένα μέσα στην ψυχή σας. Και έτσι, πλησιάζοντας εσωτερικά αυτή την εικόνα η αυτό το υψηλό ιδανικό το οποίο θαυμάζετε, θα συγκεκριμενοποιείται όλο και περισσότερο μέσα σας” (Η επιστήμη, σ. 23).
V. Αλχημεία.
Ο Aivanhov κινείται επίσης στο χώρο της πνευματικής αλχημείας (βλ. Α. Αλεβιζοπούλου, ο αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, τεύχος Γ' Αλχημεία, Αθήνα 1995, σ. 59-61). Το ανδρικό σπέρμα, λέγει, τοποθετείται “στην κάθοδο”, δηλαδή στον κόλπο της μητέρας. Μόλις η γυναίκα μείνει έγκυος, “ένα ρεύμα αρχίζει να κυκλοφορεί μεταξύ του εγκεφάλου της (η άνοδος) και του σπέρματος (κάθοδος). Όμως ο εγκέφαλος είναι ενωμένος “με την Πηγή της κοσμικής ζωικής ενέργειας, το θεό, απ' όπου δέχεται το ρεύμα και αυτό το ρεύμα κυκλοφορεί στη συνέχεια από τον εγκέφαλο στο έμβρυο. Το πολύτιμο “μέταλλο” είναι η θετική σκέψη:
Η μητέρα πρέπει να κάνει θετικές σκέψεις και αυτές αντηχούν με το πολύτιμο μέταλλο, που ανταλλάσσει το ακατέργαστο υλικό (Ένα σχέδιο, σ. 28-29).
“Μόλις δεχτεί το σπέρμα μέσα στον κόλπο της (στην κάθοδο), βάζει στο κεφάλι της (στην άνοδο) μια πλάκα χρυσού, δηλαδή τις πιο ανώτερες σκέψεις και τα πιο ανώτερα συναισθήματα. Η κυκλοφορία αρχίζει, και το αίμα διατρέχει όλο το σώμα και φέρνει στο σπέρμα αυτό το ανώτερο μέταλλο”• “Η μητέρα μπορεί να κάνει μεγάλα θαύματα, γιατί έχει το κλειδί των δυνάμεων της ζωής” (Ένα σχέδιο, σ. 30-31).
Οι γονείς δεν πρέπει να παραλείπουν να μιλούν “για το Δέντρο της Ζωής, για τις ουράνιες ιεραρχίες”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να του απαριθμούν όλα τα “καββαλιστικά ονόματα του σεφιροθικού Δέντρου” (Ένα σχέδιο, σ. 121). Σε ομιλία του, ο Aivanhov, με θέμα: “Η σπουδαιότητα της συγκέντρωσης για τη δημιουργία του πνευματικού Λέιζερ” (Μπουφάν 18.8.1985, πολυγραφημένη) αναφέρεται ότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν “το πιο πνευματικό ον και το πιο ισχυρό στην Αίγυπτο. Ήταν σχεδόν μια θεότητα”• ο δημιουργός του “Σμαραγδένιου Πίνακα”, που έχει τέτοιο βάθος, ώστε ακόμα και οι πιο μεγάλοι αλχημιστές δεν μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν”. Ο πίνακας αυτός “δείχνει ότι είχε τη Γνώση και των τριών κόσμων, του φυσικού κόσμου, του αστρικού κόσμου και του νοητικού κόσμου”. Μόνο ο “Ζωντανός Δάσκαλος” μπόρεσε “να αποκρυπτογραφήσει πολλά πράγματα στο φυσικό επίπεδο”.
“Εάν ξέρει κανείς, ότι υπάρχουν βαθμοί και βαθμοί να διασχίσει και αν γνωρίζει πως να το κάνει αυτό, ξεπερνάει τους ανθρώπους και γίνεται υπεράνθρωπος και μετά γίνεται αγγελικό ον, αρχαγγελικό και τέλος θα είναι μία θεότητα”.
VI. Διαλογισμός.
Η “τεχνική” της οργάνωσης είναι ο διαλογισμός. Ο Aivanhov καλεί τους γονείς να εγκαταλείψουν κατά καιρούς την οικογένεια και να ασχοληθούν με το διαλογισμό• “ίσως μισή ώρα, μία ώρα,.¬.. ίσως μία μέρα η τρεις μήνες” (ένα σχέδιο, σ.79). Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι συγκινείται να βλέπει κάθε πρωί τις μητέρες να φέρνουν τα μωρά τους “στο βράχο”. Δίνει τη συμβουλή: Καθίστε ήσυχα κάπου και απευθυνθείτε σ’ αυτό: “Εσύ θησαυρέ μου, αγάπη μου, φως μου... θεέ μου, θέλω αυτό το παιδί να γίνει ο υπηρέτης Σου”. Οι επιθυμίες της “καταγράφονται πάνω στο αιθερικό, αστρικό και νοητικό σώμα του παιδιού..¬.” (Ένα σχέδιο, σ. 78-79).
“Προσπαθήστε λοιπόν να λούζετε το παιδί σας με αυτές τις φωτεινές ακτίνες σε όλα τα κύτταρα του σώματός του..¬.” (Ένα σχέδιο, σ. 82).
VII. Μετενσάρκωση.
Το σχέδιο “για το μέλλον της ανθρωπότητας” προϋποθέτει την πίστη στην δοξασία του Κάρμα και της μετενσάρκωσης. Με τις πρακτικές της κίνησης πρέπει κανείς να ανέλθει από μετενσάρκωση σε μετενσάρκωση όλα τα επίπεδα του καββαλιστικού Δένδρου, ώσπου να επιστρέψει στο ανώτατο εξελικτικό επίπεδο, στην ανεκδήλωτη θεότητα.
Οι “Δάσκαλοι” αποτελούν ανώτερα εξελιγμένα όντα στο “Δένδρο της Ζωής”. Στο επίπεδο του Δασκάλου φθάνει κανείς ύστερα από αυτοεξέλιξη μέσω αναρίθμητων μετενσαρκώσεων στην διάρκεια χιλιετηρίδων (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 13-15). “Από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, προσθέτει νέα πνευματικά στοιχεία, έως την ημέρα που γίνεται ένας αληθινός αγωγός του φωτός και των θεϊκών αρετών” (Τι είναι ένας ΠΔ, σ. 15).
Ο “Ζωντανός Δάσκαλος” μας λέει: “όλα τα όντα που έχετε συναντήσει από την αρχή των πολύπαθων ενσαρκώσεών σας, οι σύζυγοι, οι γυναίκες που είχατε, οι εραστές η οι ερωμένες, όλοι σας εγκατέλειψαν γιατί δεν ήταν για σας... Το ανθρώπινο ον συναντά την αδελφή ψυχή του δώδεκα φορές κατά τη διάρκεια όλων των μετενσαρκώσεών του” (Η επιστήμη, σ. 32).
Κατά τον Aivanhov η ψυχή του παιδιού, δηλαδή το πνευματικό ον που ενσαρκώνεται, “δεν εισχωρεί παρά τη στιγμή της γέννησής του, με την πρώτη αναπνοή” (Ένα σχέδιο, σ. 35).
Αντίθετα με ο,τι υποστηρίζει η Ιωάννα Μαρή, ο Aivanhov παραδέχεται ότι η θεωρία του απορρίπτεται από την “επίσημη επιστήμη” (ένα σχέδιο, σ. 47).
Όσα εκθέσαμε αποδεικνύουν ότι ο Aivanhov κινείται έξω από τον χώρο της χριστιανικής πίστης. Είναι ένα σύστημα αυτοπραγμάτωσης και αυτοσωτηρίας. Όλα τα όντα και κάθε τι που υπάρχει βρίσκεται σε ενιαία εξελικτική κλίμακα . Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός δεν βρίσκεται έξω η πάνω από αυτήν την κλίμακα.
Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται κάπου, ενδιάμεσα, στο ίδιο επίπεδο με τους διαφόρους ιδρυτές των θρησκειών. Αλλά σήμερα δεν έχει την δυνατότητα να προσφέρει βοήθεια. Την βοήθεια προσέφερε ο Omraam Mikhaël Aivanhov, που στο μεταξύ έπαυσε να είναι ο “ζωντανός δάσκαλος” (πέθανε το 1986). Όμως μπορεί κανείς και σήμερα να βρει αυτή τη βοήθεια στις ιεραρχικές δομές και στις τεχνικές της οργάνωσης, που μπαίνουν στη θέση της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας.
Φιλικά Γεράσιμος Βλάχος
Κοινωνικός Λειτουργός.
Κοινωνικός Λειτουργός.
Κατόπιν αυτών συμβουλεύουμε τα ανδρόγυνα να προσέχουν και να επιλέγουν ως οικογενειακούς συμβούλους πρόσωπα με αποδεδειγμένη την προσήλωση τους στην ορθόδοξη πίστη και να αποφεύγουν πρόσωπα και ομάδες που δεν γνωρίζουν τον πνευματικό τους προσανατολισμό. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται δυστυχώς από πρωτοφανή πνευματική σύγχυση και διάχυση των δοξασιών του αποκρυφιστικού κινήματος της «Νέας Εποχής».
Ο υπεύθυνος του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος.
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος.
Ο Γραμματέας Λάμπρος Σκόντζος
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου