Γέροντας Πορφύριος: Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή

Γέροντας Πορφύριος: Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή

Ένα από τα θαύματα της Παναγιάς μας...Μητροπολίτη Αντινόης Παντελεήμονος

ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: μαρτυρία ενός Αρχιερέως

Η ακόλουθος ιστορία αποτελεί πραγματικό γεγονός που έλαβε χώρα στο Νοσοκομείο «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ» στην Αθήνα το 1985 και αποτελεί μία ζωντανή μαρτυρία ότι ο Άγιος Θεός επιτελεί θαύματα, όταν εμείς ειλικρινά πιστεύομε χωρίς δισταγ΅ούς η αμφισβητήσεις. Τα όσα γράφονται είναι η προσωπική μαρτυρία του σημερινού εφησυχάζοντος Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος (κατά κόσμον Γεωργίου Λα΅παδαρίου).

«Γεννήθηκα στην Κάλυμνο στις 14.5.1955 από ευσεβείς γονείς, τον Παντελή Λαμπαδάριο και την Καλλιόπη, το γένος Ζαΐρη. Το 1975 έγινε η μοναχική κουρά μου από το Γέροντά μου Αρχιμ. Αμφιλόχιο Τσούκο (σημ. Μητροπολίτη Ν. Ζηλανδίας) στην Ι. Μ. Αγίου Παντελεήμονος Καλύμνου και ονομάστηκα «Ευθύμιος». Στις 20.5.1980, γιορτή του Αγίου Πνεύματος, χειροτονήθηκα Διάκονος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Λέρου, Καλύμνου & Αστυπαλαίας Ισίδωρο και στις 6.12.83 Πρεσβύτερος από τον διάδοχό του Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Νεκτάριο.

Ένα χρόνο μετά, τέλη Νοεμβρίου 1984, αισθάνθηκα μεγάλους πόνους στη μέση. Νόμιζα πως προήρχοντο από υπερβολική κούραση η από τα νεφρά. Αναχώρησα στις 8.1.1985 για να δώσω εξετάσεις σε τρία μαθήματα του πρώτου έτους στην Αθήνα. Μόλις πρόλαβα να δώσω το ένα μάθημα. Σε δύο εβδομάδες, οι πόνοι αυξήθηκαν, το συκώτι πρήστηκε, ήμουν μόνος στο διαμέρισμα απέναντι από τη Θεολογική Σχολή.

Οι στενοί και καλοί μου φίλοι άρχισαν να ανησυχούν. Δεν συνήθιζα να χάνω μαθήματα. Ήρθαν στο διαμέρισμά μου ο διάκονος π. Δημήτριος Αργυρός (σήμερα Διευθυντής της Εκκλ. Σχολής Βελλά), ο π. Κωνσταντίνος Ράπτης (σήμερα εφημέριος στο Άνω Ζάλογγο), ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος (σήμερα Πρωτοσύγκελος της Ι. Μ. Ιταλίας), ο Θεόδωρος Ζήσης, συντ. γεωπόνος, κι άλλοι.

Όταν τους έδειξα το πρήξιμο του συκωτιού, ο π. Δημήτριος πρόσταξε να πάμε σε νοσοκομείο. Με μετέφεραν στο Νοσοκομείο Κληρικών (το ονομαζόμενο τότε Ν.Ι.Κ.Ε.) στην Αγία Βαρβάρα. Δεν μπορούσαν να εντοπίσουν το πρόβλημα. Μέρα με τη μέρα η κατάσταση χειροτέρευε. Άρχισα να χάνω την κινητικότητα των κάτω άκρων.

Οι γιατροί κάλεσαν νευρολόγο, μου έκαναν παρακέντηση με την βοήθεια μιας άλλης ιατρού που δεν πρόσεξε και κτύπησε τη ρίζα του νεύρου με αποτέλεσμα οι πόνοι να γίνουν ανυπόφοροι. Στο μεταξύ φθάνει στην Αθήνα η αδελφή μου η Θέμις. Μετά από πολλές παρακλήσεις προς το Νοσοκομείο Κληρικών, κατορθώνει να με μεταφέρουν στον «Ευαγγελισμό». Θυμάμαι, βγαίνοντας από το Ν.Ι.Κ.Ε. τελούσαν θ. Λειτουργία στο Παρεκκλήσι.

Ήταν η γιορτή του Αγίου Χαραλάμπους (10.10.1985). Έκανα τον σταυρό μου και παρακάλεσα την Παναγία να με προστατεύσει. Στο Νοσοκομείο "Ο Ευαγγελισμός" μου έκαναν μυελογράφημα και συνεδρίασαν υπό την προεδρία του κ. Καρβούνη. Η διάγνωση δεν ήταν ευχάριστη.

Είχα προσβληθεί από μεταστατικό καρκίνο του νωτιαίου μυελού που προκάλεσε πλήρη παραλυσία των κάτω άκρων. Ήμουν τότε μόλις 29 χρονών. Με έβαλαν σ' ένα δωμάτιο, για να μου πουν τα αποτελέσματα. Εκεί ήμουν μόνος και από το κρεβάτι παρατηρούσα τα διάφορα εργαλεία. Με πλήρεις τις αισθήσεις μου χωρίς την επήρεια κάποιου φαρμάκου, περίμενα υπομονετικά τα αποτελέσματα.

Ξαφνικά ακούω μία αντρική φωνή να μου λέγει: «Δεν πρέπει να φύγεις από την Ελλάδα, διότι η Παναγία θα σε κάνει καλά εδώ μέσα. Εάν φύγεις, θα πεθάνεις!» Στο άκουσμα αυτής της φωνής ξαφνιάστηκα και γυρνούσα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά να δω ποιος μου μίλησε. Δεν ήταν κανείς μέσα στο δωμάτιο. Μονολογούσα και έλεγα: Η φαντασία μου θα ήταν. Ησύχασα και έβλεπα το ταβάνι του δωματίου.

Τότε, μόλις που πέρασαν λίγα λεπτά, η φωνή επαναλήφθηκε για δεύτερη φορά, καθαρά, πεντακάθαρα, όπως και την πρώτη φορά: «Δεν πρέπει να φύγεις από την Ελλάδα, διότι η Παναγία θα σε κάνει καλά εδώ. Εάν φύγεις, θα πεθάνεις!» Δεν πρόλαβα να κοιτάξω ξανά και ένας από τους νευροχειρούργους μπήκε στο δωμάτιο και μου είπε: «Πάτερ, αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να σε χειρουργήσουμε εδώ στην Ελλάδα.

Έχομε υπογράψει τα έγγραφα. Πρέπει να φύγεις αμέσως είτε για Αγγλία, είτε για Αμερική. Η εκλογή είναι δική σου. Εμείς δεν μπορούμε να σε χειρουργήσουμε». Αρνήθηκα. Του εξήγησα τι συνέβη προ ολίγου. Ο γιατρός μου είπε: «Πάτερ, και εγώ είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και πιστεύω στο Θεό, αλλά εδώ παίζουμε με τη ζωή σου. Κάθε δευτερόλεπτο που περνά δεν είναι σε βάρος της υγείας, αλλά της ζωής σου.

Πρέπει να φύγεις αμέσως». «Όχι, δεν φεύγω από εδώ. Δεν γνωρίζω τι ήταν η φωνή. Αλλά, εάν υποθέσουμε ότι ήταν από τον Θεό, τότε δεν θα παρακούσω, αλλά θα υπακούσω. Και εάν εσείς δεν θέλετε να με χειρουργήσετε, τότε προτιμώ να πεθάνω». Προσπάθησαν να με πείσουν μέσω της αδελφής μου και του θείου μου Γιάννη Π. Ζαΐρη, που ήταν Πρόεδρος Εφετών στην Αθήνα. Τελικά έγινε η εγχείρηση χωρίς καθυστέρηση το ίδιο απόγευμα. Επικεφαλής ο κ. Κων/νος Κρασανάκης νευροχειρούργος.

Οι φίλοι μου και ο Καθηγητής μου κ. Γεώργιος Γρατσέας στάθηκαν κοντά μου. Πηγαίνοντας για το χειρουργείο αντίκρισα την εικόνα της Θεοτόκου: «Παναγία μου, εσύ κάνε την εγχείρηση με τα χέρια των γιατρών!» Η εγχείρηση κράτησε ώρες. Όταν ξύπνησα, δίπλα μου ήταν ο π. Δημ. Αργυρός. Μου έδινε κουράγιο, όπως και ο π. Κων. Ράπτης και άλλοι και φυσικά η αδελφή μου. Αντιμετώπισα και άλλους κινδύνους. Όλα τα εσωτερικά όργανα, κύστη και έντερα έμειναν παράλυτα, αδρανή.

Το πρόλαβε μία νοσοκόμα και μου έβαλε καθετήρα, ειδάλλως η κύστη θα σπούσε! Μετά από μέρες με επισκέφθηκε ο κ. Κων/νος Αλεξόπουλος, παθολόγος-ογκολόγος, σήμερα Διευθυντής Ογκολογικού του «Ευαγγελισμού». Μου μίλησε για χημειοθεραπεία, με μετέφεραν σε ιδιαίτερο δωμάτιο στον όροφο 10 της Β΄ Παθολογικής. Εκεί έμεινα το περισσότερο διάστημα. Προϊσταμένη ήταν η δ/νις Μαρία Κτενοπούλου. Κάθε μέρα αντιμέτωπος με το θάνατο.

Αλλά ποτέ δεν έχασα την πίστη μου, ότι θα με κάνει καλά ο Θεός μέσω της Μητέρας Του. Στο μεταξύ η αδελφή μου θυμήθηκε ένα όνειρο που είχε δει, μέσα του Γενάρη. Είδε την Παναγία ντυμένη ως νοσοκόμα και με κρατούσε στην αγκαλιά ως βρέφος. Της είχε πει: «Ο αδελφός σου πεθαίνει αυτήν την ώρα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ θα τον κάμω καλά». Πήρε στα χέρια ένα νυστέρι, έκανε δύο τομές ακριβώς στα ίδια σημεία που έγιναν οι εγχειρήσεις. Πίεσε τις πληγές και απ' αυτές βγήκε πύο και στο τέλος ένα σκουλήκι.

Καθάρισε τις πληγές, τις έραψε και λέγει στην αδελφή μου: «Ο αδελφός σου θα ζήσει, αλλά θα κάνει δύο χρόνια να ξαναπερπατήσει!» Η Θέμις το είχε εντελώς λησμονήσει και, μόνον όταν πραγματοποιήθηκε η δεύτερη επέμβαση, μετά από μήνες, το ξαναθυμήθηκε. Το θαυμαστό είναι, ότι κάθε φορά που ζητούσα από κάποιον επισκέπτη να μου φέρει μία εικόνα, μου έφερναν πάντοτε την εικόνα της Παναγίας Πορταϊτίσσης του Αγίου Όρους.

Έτσι, πίστεψα ότι ήταν η Παναγία η Πορταΐτισσα που με προστάτευε και έταξα, εάν γινόμουν καλά, θα Την διακονούσα. Οι μήνες περνούσαν. Οι ασθενείς στο διπλανό κρεβάτι έρχονταν και έφευγαν, εγώ ακόμη εκεί. Χρειαζόμουν πολλή υπομονή. Παρόλο που ήμουν σε χημειοθεραπεία, ο καρκίνος μεταδόθηκε σε άλλα σημεία του οργανισμού (πνεύμονες, συκώτι και αίμα). Από ιατρικής πλευράς καμιά ελπίδα.

Ο Καθηγητής κ. Αλεξόπουλος, αν δεν επέμενε η Προϊσταμένη δ/νις Κτενοπούλου, αρνιόταν ακόμα και να συνεχίσει τη θεραπεία! «Είναι άσκοπο να συνεχίσουμε, έλεγε ο γιατρός. Δεν υπάρχει ζωή μέσα του. Το πολύ, μέσα σε δύο η τρεις μέρες θα πεθάνει. Ας τον αφήσουμε να φύγει χωρίς άλλη ταλαιπωρία». Μάλιστα, ο ίδιος τηλεφώνησε στο Μητροπολίτη Καλύμνου Νεκτάριο και του ανέφερε: «Η κατάσταση είναι σοβαρή. Το πολύ, Σεβασμιώτατε, το Σάββατο η την Κυριακή θα έχει κοιμηθεί.

Να ετοιμαστείτε να τον υποδεχθείτε». Ο Μητροπολίτης Καλύμνου Νεκτάριος κάλεσε τους ιερείς της Καλύμνου σε συνεδρίαση. Τους ανάγγειλε τα όσα ο κ. Αλεξόπουλος του είπε. Ο κ. Αλεξόπουλος ενημέρωσε και την αδελφή μου για να ενημερωθεί και η οικογένειά μου: «Δεν υπάρχει ζωή μέσα του»! Ήταν Πέμπτη μεσημέρι και, ενώ μιλούσα με την αδελφή μου, ξαφνικά βλέπω το εξής όραμα: Βρέθηκα σ' ένα χωριό μέσα σε απέραντο δάσος. Όλα όμορφα και καταπράσινα. Όμως από τα σπίτια έβγαιναν κάποιοι με σατανικά πρόσωπα και άρχισαν να μου ρίχνουν βόμβες, χειροβομβίδες και κάθε είδους όπλα. Τίποτε όμως δεν μ' άγγιζε

Όλα έπεφταν γύρω μου χωρίς να με βλάπτουν. Εγώ, τότε είπα: «Για κοίταξε! Έρχεσαι στο χωριό να βρεις ησυχία και εδώ πολεμά ο ένας τον άλλο». Φεύγω. Βρίσκομαι σ' άλλο χωριό. Χειρότερη κατάσταση. Φεύγοντας πάλι, κατέβαινα ένα μονοπάτι. Συνάντησα δύο νέους στα λευκά οι οποίοι στάθηκαν απέναντί μου. Τα πρόσωπά τους αστραφτερά σαν τον ήλιο και τα ρούχά τους πάλλευκα.

Δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά των προσώπων τους. Μόλις αντίκρισα κατάματα τον έναν ένιωσα ότι περνούσα μέσα από το δικό του σώμα και βρέθηκα σε άλλον κόσμο πνευματικό, όπου κανείς δεν υπήρχε, παρά αισθανόμουν ζωντανά την παρουσία κάποιου που ήταν αγάπη και ειρήνη. Όλα γύρω μου δένδρα, λουλούδια, φυτά, πέτρες και χορτάρι ήταν από γαλάζιο διαμάντι!

Όλα ζωντανοί οργανισμοί, αλλά καμωμένα από γαλάζιο διαμάντι! Μάλιστα, από περιέργεια έσκυψα και άγγιξα με την άκρη του δακτύλου μου ένα τριαντάφυλλο και μονολογούσα: «Μα, πως είναι δυνατό νάναι ζωντανό τριαντάφυλλο, ενώ είναι διαμάντι;» Η αίσθηση εκείνη στο άκρο του δακτύλου μου δεν είχε σβήσει για πολλούς μήνες. Μετά κοίταξα κάτω και είδα στρώματα διάφορα γεμάτα από ανθρώπους που συζητούσαν μεταξύ τους σε μια ατμόσφαιρα χαράς και ευτυχίας.

Όταν σήκωσα το κεφάλι μου για να απολαύσω εκείνη την πανέμορφη πεδιάδα, βρέθηκα ξανά μπροστά στους δύο νέους. Κάτι μου λέγανε και εγώ απαντούσα. Δεν μπορώ να θυμηθώ την γλώσσα που μιλούσαμε. Ήταν μόνο για κείνη την στιγμή. Μόνο θυμάμαι, ότι ο ένας μου έδιδε κάποιες οδηγίες, γιατί κτυπούσε τον δείκτη του δεξιού χεριού στην παλάμη του αριστερού, όπως όταν δίνουμε οδηγίες. Όταν συνήλθα, βρέθηκα πάλι με την αδελφή μου την Θέμιδα. Εκείνη νόμιζε πως ήρθε το τέλος μου και παραμιλούσα, γιατί το κεφάλι μου ήταν στραμμένο προς την εικόνα του Χριστού.

Ο πυρετός εκείνο το διάστημα και για περισσότερο από ένα μήνα ήταν 42,5 C. Κανένα φάρμακο δεν βοηθούσε να κατεβεί. Για μία ολόκληρη εβδομάδα οι νοσοκόμες έπαιρναν τον πυρετό κάθε μία ώρα. Τι κουραστική εβδομάδα! Κάθε ώρα και θερμόμετρο. Νύκτα και μέρα δεν έβρισκα χρόνο να ξεκουραστώ.

Πρέπει να ήταν ένα Σάββατο στα μέσα του Μάη 1985. Ο πυρετός να με καίει και ενώ στις 06:00 το πρωί ο πυρετός ήταν 42,5 C, στις 07:00 π.μ. έγινε ξαφνικά 36,6 C! Η νοσοκόμα έξαλλη νόμιζε ότι μετακίνησα το θερμόμετρο: «Έχομε κι άλλους ασθενείς. Βαλ' το σωστά αυτή τη φορά!» Βάζει το θερμόμετρο δεύτερη φορά: 36,6 C! Φωνάζει την αδελφή μου. Το ξαναβάζει τρίτη φορά: 36,6 C! Φωνάζει την προϊσταμένη, Μαρία Κτενοπούλου, που τηλεφωνεί αμέσως τον κ. Αλεξόπουλο. «Κοιτάξτε, αδελφή, αγαπάμε τον π. Παντελεήμονα, αλλά αυτός ο νέος δεν έχει ζωή μέσα του. Μέσα σε δύο μέρες θα πρέπει να πεθάνει. Πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουμε». «Δεν ξέρω αν πρέπει να πεθάνει, αλλά είναι η μοναδική σου ευκαιρία. Έλα να δεις από μόνος σου.

Ο πυρετός εξαφανίστηκε!» Ο γιατρός πείσθηκε και ήρθε στο Νοσοκομείο. Ούτε καν με χαιρέτισε, αλλά όταν ο ίδιος έβαλε το θερμόμετρο και είδε ότι ήταν στα φυσιολογικά όρια, δεν πίστεψε στα μάτια του, ξανάβαλε το θερμόμετρο για 12 λεπτά και έπειτα μονολογούσε: «Α, είπαμε ότι πιστεύουμε, αλλά εδώ μέσα παραγίνεται!». Και γυρνώντας στους άλλους γιατρούς: «Ό,τι έγινε εδώ μέσα δεν ήταν από εμάς. Μόνον ένας Θεός μπορεί να τα κάνει. Αλλά είναι σημάδια για μας».

Έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες στον κάθε γιατρό να ενεργήσουν ανάλογα. Το πρωί της Δευτέρας μ' επισκέφθηκε στις 08:00, που δεν το συνήθιζε τόσο νωρίς. Κάθισε δίπλα μου, με ρώτησε πως αισθανόμουν. «Ξέρεις, πάτερ, εσύ είσαι σαν τον Λάζαρο, αλλά κάπως διαφορετικά. Εκείνος πέθανε και τάφηκε για τέσσαρες μέρες. Εσύ, ενώ πέθαινες, και πριν προλάβομε να σε βάλουμε στον τάφο, πήδηξες έξω ...;

Να, το Σάββατο πρωί μεταξύ 06:00 και 07:00 κάτι συνέβη και άλλαξε όλη την πορεία της αγωγής σου και τώρα χρειαζόμαστε να δούμε τι ακριβώς συνέβη». «Τι συνέβη, γιατρέ;» ...; Επακολούθησαν λεπτομερείς εξετάσεις. Ενώ τέσσερις φορές έδειξαν κατάμεστο τον οργανισμό από καρκίνο, στις νέες εξετάσεις κανένα ίχνος δεν βρέθηκε. Το θαύμα πραγματοποιήθηκε. Το επίσημο ιστορικό έχει ως εξής: Αθήνα 11 Νοεμβρίου 2003, ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ.

Ο ασθενής Λαμπαδάριος Παντελεήμων νοσηλεύτηκε στο Ογκολογικό Τμήμα Β΄ Προπ. Παθολογικής Κλινικής από 07/03/85 μέχρι και 16/07/85. Ο άρρωστος εισήχθη εκτάκτως προερχόμενος από την Νευροχειρουργική Κλινική του νοσοκομείου με εγκατεστημένη παραπληγία. Στην Νευροχειρουργική Κλινική είχε χειρουργηθεί επειγόντως λόγω συνδρόμου συμπίεσης νωτιαίου μυελού στο ύψος του Θ8 αποτέλεσμα της ανάπτυξης επισκληριδίου όγκου. Έγινε αποσυμπίεση και αφαίρεση τμήματος του επισκληριδίου όγκου, η ιστολογική του οποίου έδειξε αμετάπλαστο νεόπλασμα με συχγκυτιακά στοιχεία, υπενθυμίζοντα τροφοβλαστικό ιστό.

Να σημειωθεί ότι, κατά την αντικειμενική εξέταση στο Ογκολογικό Τμήμα, διαπιστώθηκε ευμεγέθης διόγκωση αρ. όρχεος συνηγορητική πρωτοπαθούς νεοπλάσματος του οργάνου. Ο κλινικοεργαστηριακός έλεγχος έδειξε μεταστατική νόσο στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο και τους πνεύμονες. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε συνδυασμένη χημειοθεραπεία με Cisplatin, Vepesid, Bleocin, Vinblastine και συμπλήρωσε πέντε συνολικά κύκλους μέχρι τις 19/06/1985 με αποτέλεσμα πλήρη ύφεση της νόσου.

Η όλη αντιμετώπιση του ασθενούς συμπληρώθηκε με εκτέλεση αρ. ορχεκτομής. Έκτοτε ο ασθενής παραμένει σε πλήρη ύφεση και πλήρη δραστηριότητα. Το παρόν χορηγείται μετά από αίτηση του ιδίου για κάθε νόμιμη χρήση. Κ. Γ. Αλεξόπουλος Δ/ντης Ογκολογικού Τμήματος Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Μετά από το Νοσοκομείο «Ο Ευαγγελισμός» με ασθενοφόρο πήγαμε στο Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων στη Χασιά Αγίων Αναργύρων. Επί ένα χρόνο 1985-86 υποβλήθηκα σε εντατική φυσιοθεραπεία.

Η κάθε μου κίνηση ήταν και μία προσευχή στην Παναγία, υπενθυμίζοντας τη δική Της υπόσχεση ότι θα με έκανε καλά. Στο διάστημα εκείνο αποφάσισα να συνεχίσω τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, έστω και σε αναπηρικό καροτσάκι, με τη βοήθεια των καλών μου φίλων και την συμπαράσταση των Καθηγητών μου. Η υπόσχεση της Θεοτόκου ολοκληρώθηκε, γιατί ακριβώς μετά από δύο χρόνια άρχισα να περπατώ και όχι μόνον δεν απέθανα, αλλά η Χάρις του Θεού με καταξίωσε να διακονήσω την Εκκλησία του Θεού στην Αφρική και να γίνω πρώτος Επίσκοπος στην ιεραποστολική Επισκοπή Γκάνας (Δυτική Αφρική, 1999-2004), κατόπιν να διακονώ ως Μητροπολίτης στην ιστορική και αρχαία Μητρόπολη Πηλουσίου (2004-2006) και τώρα πλέον ως εφησυχάζων Μητροπολίτης Αντινόης του κλίματος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

( http://www.imgap.gr)

http://1myblog.pblogs.gr

Να ακολουθείς το ημερολόγιο της Εκκλησίας! - Όσιος Γέροντας Πορφύριος

Να ακολουθείς το ημερολόγιο της Εκκλησίας! - Όσιος Γέροντας Πορφύριος

Περί προσευχής - Όσιος Γέροντας Πορφύριος

Περί προσευχής - Όσιος Γέροντας Πορφύριος

Architecture of the Global Beast System - Dr. Katherine Albrecht

iframe width 480 height 270 src https://www.youtube.com/embed/V4xXr_hEbwg frameborder 0 allowfullscreen> /iframe>

Katherine Albrecht: Your House Is Spying On You

iframe width 480 height 270 src https://www.youtube.com/embed/1p0-sgEktDA frameborder 0 allowfullscreen> /iframe>

Katherine Albrecht - Spychips THREAT! Resist RFID & Electronic Surveilla...

iframe width 459 height 344 src https://www.youtube.com/embed/JZUPrCEoH8U frameborder 0 allowfullscreen> /iframe>

«Ο Χριστός είναι φίλος μας και το φωνάζει» (άγιος Πορφύριος † 1991)

Από την ιστοσελίδα για τον Άγιο Πορφύριο

Ο γέροντας Πορφύριος ένα βράδυ, στις 3 το πρωί, στο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μιλάει σε λίγα πνευματικά του παιδιά για την αγάπη του Χριστού:

Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. [...] 

Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. [...] Δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». 

Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν. Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινό, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό. 

Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. 

Φωτο από εδώ

Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Παν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία. Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό.

Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που γνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θελαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Παν. Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Παν. 

Από το βιβλίο "Ο Χριστός είναι το παν"  Άγιος Πορφύριος      

 

porphyrios.net

Και:

Ο άγιος της Ομόνοιας, οι χίπις & οι πόρνες...

 

"Δε μας παρατάς με το Γέροντα!!" - Η έφηβη & ο άγιος: μια ιστορία για την αγάπη, το σεβασμό και την αιωνιότητα

 

Ένας πανεπιστημιακός γιατρός για ένα σύγχρονο άγιο (όταν ο άγιος Πορφύριος έβλεπε τις μάχες που γίνονταν στη Ρουμανία)

 

 http://o-nekros.blogspot.gr          

MEGA: Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης το νέο μοντέλο οικογένειας που προτείνει το Mega Όχι, δεν αποφασίσαμε να γίνουμε  τηλεκριτικοί, ούτε βέβαια να ασχοληθούμε με τα εφήμερα και αμελητέα γεγονότα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής. Νοιώσαμε όμως την ανάγκη να γράψουμε δύο λόγια για αυτό το κανάλι, πρώτον, διότι όλα αυτά που προωθεί καθόλου 'εφήμερα' δεν είναι, και δεύτερο, διότι περιβάλλεται από  μία  αύρα, πολύ  ιδιαίτερη, ή μάλλον, πολύ ιδιαίτερα αρνητική. (όχι πως τα άλλα κανάλια υστερούν σε αρνητικότητα) Θα αρχίσω αυτή την μικρή ανάλυση, με κάποιες σκηνές από γνωστή σειρά επεισοδίων που  παρουσιάζει αυτός  ο τηλεοπτικός σταθμός: Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων έχει υιοθετήσει ένα μικρό παιδάκι, το περιφέρει, υπερήφανα, από εδώ και από εκεί, και οι δύο πατεράδες-μανάδες, δεν ξέρω πώς να τους αποκαλέσω, παρουσιάζονται στοργικοί, ευαίσθητοι, όλο χαρούλες και αγκαλίτσες με το παιδί τους. Σκηνή δεύτερη: Μία μαθήτρια όλο χάρη, μονολογεί: «σχολείο χωρίς αποβολή είναι σαν κινητό χωρίς κάρτα». Σκηνή Τρίτη: Η ίδια μαθήτρια, κατά την διάρκεια του Αγιασμού μαλλιοτραβιέται με μία άλλη μαθήτρια εξαιτίας ενός 'γκόμενου'. Φυσικά, όλα όσα περιγράψαμε, παρουσιάζονται ως μία  εγκεκριμένη, μοντέρνα και φυσιολογική  συμπεριφορά.  Όπως  λέει και το διαφημιστικό της σειράς: «…Η Μοντέρνα Οικογένεια είναι ένα κωμικό, κάποιες φορές ανορθόδοξο, αλλά πάντα αγαπησιάρικο πορτρέτο μιας σύγχρονης οικογένειας που θα μπορούσε να είναι η δικιά μας.»  Ακριβώς: έτσι θέλουν να γίνει και η δική σας οικογένεια... Και τώρα ερχόμαστε στις εκπομπές ειδήσεων ή δημοσιογραφικής έρευνας: θα μπορούσαν να ορισθούν ως η σύνοψη της μετανεωτερικότητας και της αιρετικής σκέψης: ακραία ζωολατρεία, λατρεία της ομοφυλοφιλίας, μεταναστοφιλία, μοντερνολατρεία, και άλλες λατρείες και φιλίες, σε πρώτη διάταξη και  προάσπιση.Ταυτόχρονα, το οικονομικό σύστημα το οποίο ευαγγελίζεται είναι ο οικονομικός φιλελευθερισμός, δηλαδή, λαμβάνει μία ξεκάθαρη καπιταλιστική θέση. Επίσης, φαίνεται πως στα στούντιο αυτού του καναλιού, θα έχουν συστήσει κάποια μορφή 'σκιώδους κυβέρνησης', μια που από 'αέρος', δίνουν συμβουλές στην κυβέρνηση τι  πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει, προτείνουν νόμους, δίνουν παραινέσεις στην αντιπολίτευση, επιλύουν πολιτικά και κοινωνικά θέματα, έχουν δηλαδή μία απάντηση και λύση διά 'πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν' βασανίζει αυτή την χώρα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό, δημιουργούν ένα κανάλι υπόδειγμα 'Πολιτικής ορθότητας' (θα μπορούσε να είναι το τηλεοπτικό κανάλι της 'Σχολής της Φρανκφούρτης'), ένα κανάλι που εκπροσωπεί άριστα, το γνωστό μας πλέον ρητό: ο καπιταλισμός στην εξουσία και ο νέο-αριστεροστροφισμός  στα ήθη.   Υπάρχει κάποιος λόγος να μην τα κάνει όλα αυτά; φυσικά και όχι, αφού κανένας δεν το ενοχλεί. Μήπως οι 'διανοούμενοι' μας οι 'φιλόσοφοί' μας βγήκαν να διαμαρτυρηθούν, να ασκήσουν κριτική, να στηλιτέψουν αυτή την παρακμιακή τακτική; όχι βέβαια. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: αμάν κάνουν να τους καλέσουν σε καμιά εκπομπή 'κουλτούρας', για να εκθέσουν τα 'λαμπρά' διανοήματα τους και τα 'βαθυστόχαστα' βιβλία τους. πηγή

Θαυμαστό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Παΐσιο.

Έκτακτο Παράρτημα: Θαυμαστό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Παΐσιο.: ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ

Όσιος Πατάπιος - 8 Δεκεμβρίου

http://www.osiaef

Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (2 Δεκεμβρίου)

Απλότητα και αγαθότητα - Άγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)

Απλότητα και αγαθότητα - Άγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)

Όταν λέμε «Βλέπει ο Θεός», τι εννοούμε;

Όταν λέμε «Βλέπει ο Θεός», τι εννοούμε;

Η χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση

Η χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση

Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ: Πώς να προσέλθουμε;

Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ: Πώς να προσέλθουμε;: Να η απάντηση που δίνει ο Άγιος Ιωάννης οΧρυσόστομος . «Ποια απολογία θα έχουμε, ποια συγγνώμη, όταν Αυτός μεν κατέβηκε απ’ τους ο...

Ο Θεός είναι "Σημαίνουσα Απουσία" ή πραγματική παρουσία; Ι.Μ.Πειραιώς

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Εν  Πειραιεί  τη 22α  Δεκεμβρίου 2014

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ «ΣΗΜΑΙΝΟΥΣΑ ΑΠΟΥΣΙΑ» Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;

Είναι γνωστή η «διαμάχη» μεταξύ της ευρωπαϊκής διανόησης και του Θεού. Στα χρόνια του λεγομένου «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», ο ευρωπαίος άνθρωπος εξέρχεται από τον σκοτεινό Δυτικό μεσαιωνικό Παπισμό και ζητά να ερευνήσει με το λογικό, ό, τι του υπαγόρευε ως «δόγμα» ο αιρετικός Παπισμός και η θλιβερή απόφυσή του, ο Προτεσταντισμός, οι πραγματικοί δημιουργοί του Δυτικού Μεσαίωνα. Κύριο αντικείμενο μελέτης η περί του Θεού πίστη, η οποία προ πολλού είχε παύσει πλέον να αποτελεί καρπό εμπειρίας και βιώματος και είχε εκφυλιστεί   από την σχολιαστική «θεολογία» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού σε ψιλό φιλοσοφικό στοχασμό. Ωστόσο ο «Διαφωτισμός» συνέχισε το λάθος του Σχολαστικισμού να ζητήσει να γνωρίσει τον Θεό δια της λογικής.

 Αφορμή για την ανακοίνωσή μας αυτή πήραμε από πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας«ΑΥΓΗ» (φύλλο 23-11-2014), του κ. Στέφανου Ροζάνη, με τίτλο: «Ο Θεός ως σημαίνουσα απουσία». Ο αρθρογράφος, στηριζόμενος και σχολιάζοντας το βιβλίο τουΑγουστίν Γκαρθία Κάλβο «Περί Θεού», προσπαθεί να παρουσιάσει στους αναγνώστες του προφανώς τις δικές του περί Θεού αντιλήψεις, οι οποίες ταυτίζονται με εκείνες του ξένου συγγραφέα. Σχολιάζοντας το εν λόγω βιβλίο, το χαρακτηρίζει ως «αφήγηση μιας σύγχυσης». Διευκρινίζει ότι «η σύγχυση έχει ως αφετηρία της την ύπαρξη του Θεού: θεολογικά, συναισθηματικά, γλωσσικά· το υπάρχειν του Θεού». Ωστόσο ο ίδιος ομολογεί ότι «Ο Θεός έχει ύπαρξη και η ύπαρξη αυτή είναι ανόλεθρη, είναι πάντα ο ίδιος ως προς τον εαυτό του, ανεξάρτητα από την ονοματοθεσία του, και άρα είναι ο ίδιος ως προς το υπάρχειν του μέσα στο γλωσσικό συγκείμενο της ανθρώπινης φθοράς και της εξουσίας του θανάτου πάνω στα ανθρώπινα». Δηλαδή δεν συμμερίζεται την apriori άποψη των αθεϊστών, ότι «ο Θεός δεν υπάρχει». Επίσης είναι σημαντικό το ότι θεωρεί τον Θεό πέρα από κάθε ανθρώπινο κατηγόρημα, πλησιάζοντας, κατά κάποιο τρόπο τον Ορθόδοξο αποφατισμό.

 Στη συνέχεια ομιλεί περί «θεολογικού» και περί «βιβλικού Θεού», διαχωρίζοντας τις δύο αυτές έννοιες μεταξύ τους. Ενώ ο «θεολογικός Θεός» είναι κατ’ αυτόν «μια αρκετά γνωστή επινόηση του χριστιανισμού, ή καλύτερα της εποχής που ο χριστιανισμός συγκροτείται ως δόγμα, ως θεωρία, ως φιλοσοφική αντίληψη. Αντίθετα, γνωρίζουμε ότι ο βιβλικός Θεός δεν είναι θεολογικός, και κατά συνέπεια η απόδοση ύπαρξης στον Θεό δεν μπορεί να εδραιωθεί από το βιβλικό κείμενο». Εδώ είναι εμφανής η αντίληψη, που έχει για την χριστιανική θεολογία, τόσο ο Κάλβο όσο και ο αρθρογράφος, η οποία δεν είναι άλλη από την θεολογία του παπικού Σχολαστικισμού. Ως δυτικός συγγραφέας ο Κάλβο μια «θεολογία» γνώριζε, την παπική – προτεσταντική, η οποία είναι εμποτισμένη από τον Σχολαστικισμό του Άνσελμου Καντερβουρίας  (1033-1063), του Θωμά Ακινάτη (1225-1274), του Μποναβεντούρα(1221-1274), του Αλβέρτου (1193-1280) και άλλων.  Προφανώς δεν γνώρισε την Ορθόδοξη Θεολογία και την περί Θεού πίστη της Ορθοδοξίας μας, η οποία έχειχαώδεις διαφορές με τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό.

Όντως ο «θεολογικός Θεός» είναι μια «επινόηση»,ή καλύτερα ένα ιδεολόγημα του Δυτικού Χριστιανισμού, μια «φιλοσοφική αντίληψη» περί Θεού της Δυτικής σχολιαστικής «θεολογίας». Δεν είναι όμως «επινόηση», ούτε ιδεολόγημα μέσα στον χώρο της Ορθοδοξίας, αλλά καρπός εμπειρίας και βιώματος της πραγματικής παρουσίας του Θεού, καρπός θεώσεως των αγίων και θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι εν αγίω Πνεύματι θεολόγησαν. Είναι δε αυθαίρετος και αναπόδεικτος ο συλλογισμός, στον οποίον προχωρεί στη συνέχεια, ότι δηλαδή επειδή «γνωρίζουμε ότι ο βιβλικός Θεός δεν είναι θεολογικός .…η απόδοση ύπαρξης στον Θεό δεν μπορεί να εδραιωθεί από το βιβλικό κείμενο». Πως συμπεραίνει ότι «ο βιβλικός Θεός δεν είναι θεολογικός» και ότι η ύπαρξη του Θεού «δεν μπορεί να εδραιωθεί από το βιβλικό κείμενο»; Δεν μας δίδει μια εξήγηση. Ο βιβλικός Θεός είναι βαθύτατα θεολογικός, αλλά παράλληλα και βαθύτατα ιστορικός και πραγματικός. Είναι βαθύτατα θεολογικός, διότι ο Θεός, αποκαλύπτων Εαυτόν, αποκαλύπτει παράλληλα και μεγάλες θεολογικές αλήθειες περί Εαυτού, περί του κόσμου και του ανθρώπου, περί των παρόντων και των εσχάτων, περί του νοήματος και του προορισμού του ανθρώπου εν τω κόσμω. Είναι βαθύτατα ιστορικός και πραγματικός, διότι διά μεν των Θεοφανειών της Παλαιάς Διαθήκης αποκαλύπτει την παρουσία και το θέλημά Του στους Πατριάρχες, τους Προφήτες και τους Δικαίους, διά δε  της ενανθρωπίσεώς Του εν τη Καινή, πραγματοποιεί το έργο της ενσάρκου Του Θείας Οικονομίας, δια της οποίας επαναφέρει τον άνθρωπο στον αρχικό του προορισμό, για τον οποίο εξ’ αρχής τον έπλασε, δηλαδή την θέωση. Κατά συνέπεια «η απόδοση ύπαρξης στον Θεό» εδραιώνεται απόλυτα «από το βιβλικό κείμενο» και όχι όπως αντίθετα πιστεύει ο αρθρογράφος. Εσφαλμένος  είναι επίσης και ο διαχωρισμός μεταξύ «θεολογικού» και «βιβλικού Θεού», διότι η Θεολογία της Εκκλησίας μας είναι απόλυτα θεμελιωμένη στην βιβλική αποκάλυψη. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, είτε ως πρόσωπα, είτε ως θεσμοί, (Σύνοδοι), έχοντες την προσωπική εμπειρία της παρουσίας του Θεού μέσα τους,  στηρίχτηκαν κατά τρόπο απόλυτο στις Άγιες Γραφές για να εκφράσουν την θεολογία της Εκκλησίας μας.

Στη συνέχεια για να στηρίξει τα αυθαίρετα συμπεράσματά του περί ανυπαρξίας του «βιβλικού Θεού», παραθέτει μια αυθαίρετη ερμηνεία του Κάλβο της γνωστής από το βιβλίο της Εξόδου (3,14) αποκάλυψης του Θεού στον Μωϋσή στο όραμα της καιομένης βάτου, στο οποίο ο Θεός αποκαλύπτει το όνομά του «εγώ είμι ο Ών»: «Η ταυτολογική ονοματοθεσία, την οποία το βιβλικό κείμενο εισάγει με την διατύπωση ‘εγώ ειμί ο ών’, ‘είμαι αυτός που είμαι’, ‘είμαι ό είμαι’, κ.λ.π. δεν θα μπορούσε διόλου να στηρίξει την απόδοση ύπαρξης στον Θεό». 

Ο συγγραφέας, μη γνωρίζων προφανώς την Ορθόδοξη ερμηνεία της φράσεως αυτής φθάνει σε τελείως πεπλανημένα συμπεράσματα, ότι δηλαδή η φράση αυτή «δεν θα μπορούσε διόλου να στηρίξει την απόδοση ύπαρξης στον Θεό». 

Ωστόσο, όπως ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες, με την φράση αυτή ο Θεός όχι μόνον αποκαλύπτει την προσωπική και οντολογική Του ύπαρξη, αλλά και ορισμένες ιδιότητες- γνωρίσματα του Θεού, όπως το άναρχο, το αΐδιο και το ακατάληπτο του Θεού. 

Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει σχετικά: 

«Το δε ‘ο  Ών’ του αεί είναι (αειδιότης) σημαντικόν (= δηλωτικόν) εστί και του ανάρχως είναι του όντως και κυρίως». 

Ο άγιος Αθανάσιος συμπληρώνει: 

«Εγώ είμι ο Ών… ουδέν έτερον, ή αυτήν την ακατάληπτον αυτού ουσίαν σημαινομένην νοούμεν». 

Τέλος ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός παρατηρεί : 

«Ότι ακατάληπτον το θείον και ότι ου δει ζητείν και  περιεργάζεσθαι τα μη παραδεδομένα ημίν υπό των αγίων προφητών  και αποστόλων και ευαγγελιστών.  ‘Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε. Ο μονογενής υιός ο ών εν τοις κόλποις του πατρός, αυτός εξηγήσατο’. Άρρητον ουν το θείον και ακατάληπτον. ‘Ουδείς γάρ επιγινώσκει τον πατέρα ει μη ο υιός, ουδέ τον υιόν ει μη ο πατήρ’. Και το πνεύμα δε το άγιον ούτως οίδε τα του Θεού, ως το πνεύμα του ανθρώπου οίδε τα εν αυτώ. Μετά δε την πρώτην και μακαρίαν φύσιν ουδείς έγνω ποτέ τον Θεόν, ει μη ω αυτός απεκάλυψεν, ουκ ανθρώπων μόνον αλλά ουδέ των υπερκοσμίων δυνάμεων και αυτών φημί, των Χερουβίμ και Σεραφίμ» (Ι. Δαμασκηνού: Έκδοσις Ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως, Κεφ.1).

Ωστόσο ο ένσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού ήρθε στον κόσμο και μας γνώρισε τον αληθινό Θεό. 

Στο θεανδρικό Του πρόσωπο αντικρίσαμε τον Πατέρα, αφού «ο εωρακώς εμέ, εώρακεν τον Πατέρα» (Ιωάν.14,9). «Εκείνος υμάς εξηγήσατο» (Ιωάν.1,18), μας γνώρισε τον αληθινό Θεό. 

Επίσης το ενδημούν από την αγία ημέρα της Πεντηκοστής Πανάγιο Πνεύμα φώτισε τους αγίους Πατέρας να βιώσουν την αλήθεια και να την μεταδώσουν και σε μας. Τι γνωρίζουμε λοιπόν για το Θεό; 

Όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, όχι την ακατάληπτη Ουσία του αλλά τις Άκτιστες Ενέργειές Του, οι οποίες μπορούν να γίνουν «μεθεκτές» από τον άνθρωπο.

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος καταφεύγει στον ιουδαϊκό μυστικισμό και συγκεκριμένα στην Καμπάλα, για να αναζητήσει εκεί «πιο ξεκάθαρες» ερμηνείες για το ζήτημα της υπάρξεως του Θεού: «Στο ζήτημα αυτό της απόδοσης ύπαρξης στον Θεό, η ερμηνεία του βιβλικού κειμένου, όπως την επιχειρεί ο ιουδαϊκός μυστικισμός και ιδιαίτερα η Λουριανή Καμπάλα, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. 

Στη γλώσσα της Λουριανής Καμπάλα, ο Θεός είναι μια σημαίνουσα απουσία μέσω της συρρίκνωσής του (Trimtsum), και είναι αυτή η απουσία που υποδηλώνεται διά της ταυτολογίας ‘εγώ ειμί ο ών’. Ως απουσία, ο Θεός αποσύρει τον εαυτό του από τη Δημιουργία, προς την οποία είναι και παραμένει ξένος. Κατά συνέπεια, δεν είναι παρών στη Δημιουργία, δηλαδή δεν έχει ούτε παροντικότητα ούτε ταυτότητα». Και παρά κάτω προσθέτει: «Ο Γερμανός-Εβραίος φιλόσοφος Hermann Cohen, με άριστη ραββινική παιδεία, υποστήριζε πως ο Θεός δεν ‘υπάρχει’, δεν έχει πραγματικότητα και δεν μπορεί να περιγραφεί, ούτε μπορεί κάποιος να πιστεύει σ' Αυτόν».

Οι παραπάνω συλλογισμοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποκυήματα μιας νοσηρής προσέγγισης του Θεού, από μέρους του ιουδαϊκού μυστικισμού. Ο Θεός από τότε που δημιούργησε τον κόσμο είναι πάντοτε παρών εν τω κόσμω δια των προνοητικών ακτίστων ενεργειών Του, με τις οποίες προνοεί και κυβερνά και διακρατεί τα σύμπαντα εις το είναι και στην εκπλήρωση του σκοπού και του προορισμού, για τον οποίον δημιουργήθηκαν. 

Αν έπαυε ο Θεός να προνοεί για τα δημιουργήματά του, τότε αυτά θα επέστρεφαν πάλι πίσω στο μη είναι, σύμφωνα με τον λόγο του προφήτου: 

«Ανοίξαντός σου την χείρα τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος, αποστρέψαντός δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται. Αντανελείς το πνεύμα αυτών και εκλείψουσι και εις τον χούν αυτών επιστρέψουσιν» (Ψαλ. 103,28-29). 

Δεν «αποσύρει τον εαυτό του» λοιπόν ο Θεός «από τη Δημιουργία», ούτε «παραμένει ξένος» προς αυτήν, όπως συμπεραίνει ο συγγραφέας. 

Πέραν αυτού ο Θεός δια της ενανθρωπίσεως του Υιού του, έγινε τόσο πολύ παρών και έφθασε τόσο πολύ κοντά στην κτίση και στη δημιουργία Του, ώστε να ενώσει υποστατικά την Θεία του φύση με την ανθρώπινη, στο Θεανδρικό πρόσωπο Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και να γίνει ο «Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον ο Θεός μεθ’ ημών» (Ματθ.1,23).

Κλείνοντας τον σύντομο αυτό σχολιασμό μας και ως επίλογο, θα θέλαμε να τονίσουμε την ανάγκη της εμβάπτισής μας  στην γνήσια Ορθόδοξη διδασκαλία των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, η οποία δεν είναι προϊόν υποκειμενικών φιλοσοφικών στοχασμών, αλλά απαύγασμα προσευχής, προσωπικής νήψεως, καθάρσεως και αγιασμού. Είναι γνήσιο προϊόν του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο βρίσκεται στην Εκκλησία, για να την οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν»(Ιωάν.16,13). 

Με γνώμονα την αγιοπατερική προσέγγιση του μυστηρίου του Θεού, μπορούμε να παρακάμψουμε τις αγωνιώδεις και ατελέσφορες ανθρώπινες προσπάθειες, οι οποίες, αντί να διαφωτίζουν, συσκοτίζουν περισσότερο τον ανθρώπινο νου και οδηγούν τον άνθρωπο στον αγνωστικισμό, στην αθεΐα και κατ’ επέκταση στην απώλεια!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών

http://impantokratoros.gr/

600 ΕΩΣ …12.000 ΕΥΡΩ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣ...

ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ: 600 ΕΩΣ …12.000 ΕΥΡΩ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣ...: Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Πραγματικά πολύ εντυπωσιακές αποκαλύψεις κάνει η τουρκική εφημερίδα, Habertürk, (22/11), για τα ποσά, (αλήθει...

Το Μεταναστευτικό σε σχέση με τη Συνθήκη Σένγκεν – Δουβλίνο 2 και Άσυλο

 

Του Αντιστρατήγου ΕΛ.ΑΣ ε.α  ΠΑΥΛΟΥ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗ

Πρώην Διευθυντού Ασφαλείας, Αντιτρομοκρατίας, Αντικατασκοπείας

Της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών

Συμφωνία του Σένγκεν καλείται η συμφωνία που υπεγράφη στις 14 Ιουνίου 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου ανάμεσα σε πέντε κράτη μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΚ) (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία) και είχε ως στόχο την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα, υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία, καθώς και την αστυνομική και δικαστική συνεργασία. Περαιτέρω,

στις 19 Ιουνίου 1990 υπεγράφη εκ νέου στο Σένγκεν η Σύμβαση Εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν, που συμπλήρωνε και εξειδίκευε την αρχική Συμφωνία. Η εν λόγω συνεργασία εκινείτο σε καθαρά διακυβερνητικό επίπεδο και εκτός του θεσμικού πλαισίου των ΕΚ, μέχρι τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης του Άμστερνταμ 1Μαΐου 1999.

Άλλα κράτη μέλη των ΕΚ και της ΕΕ που μεταγενέστερα υπέγραψαν Πρωτόκολλα και Συμφωνίες προσχώρησης στα δύο ανωτέρω διεθνή κείμενα ήταν η Ιταλία το 1990, η Ισπανία και η Πορτογαλία το 1991, η Ελλάδα το 1992, η Αυστρία το 1995 και η Δανία, η Φινλανδία και η Σουηδία το 1996. Ταυτόχρονα με τις τελευταίες, η Ισλανδία και η΄Νορβηγία —δύο κράτη τα οποία, αν και δεν ήταν μέλη των ΕΚ, εντούτοις συμμετείχαν προ πολλού (1957) στη Βόρεια Ένωση Διαβατηρίων (γνωστή και ως Σκανδιναβική Ένωση Διαβατηρίων) με τους λοιπούς σκανδιναβούς γείτονές τους— υπέγραψαν ειδική Συμφωνία με τα υπόλοιπα δεκατρία κράτη μέλη της ΕΕ που συμμετείχαν στο κεκτημένο του Σένγκεν προκειμένου να συνδεθούν και αυτά με τη Ζώνη Σένγκεν.

Στην Ελλάδα η Συνθήκη του Σένγκεν, η Σύμβαση Εφαρμογής της Συνθήκης του Σένγκεν και τα Πρωτόκολλα και οι Συμφωνίες προσχώρησης των νέων κρατών (μεταξύ 1990 και 1996) κυρώθηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων με το Νόμο 2514/1997^[1].

Η Συμφωνία του Σένγκεν τέθηκε σε ισχύ στις 26 Μαρτίου 1995, δημιουργώντας έτσι τη Ζώνη Σένγκεν, που ενσωματώθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Άμστερνταμ την 1η Μαΐου 1999, με εξαίρεση την Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έκτοτε το κεκτημένο του Σένγκεν εφαρμόζεται και αναπτύσσεται περαιτέρω εντός του θεσμικού και νομικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.^[2]. Η Ισλανδία και η Νορβηγία υπέγραψαν το 1999 ειδική Συμφωνία με το Συμβούλιο της ΕΕ για τη σύνδεσή τους με το κεκτημένο του Σένγκεν.

Κατά την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησής τους στην ΕΕ το 2003, η Τσεχία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία προσχώρησαν παράλληλα και στο κεκτημένο του Σένγκεν. Το ίδιο συνέβη και κατά την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το 2005. Το 2004 υπεγράφη Συμφωνία με την Ελβετία και το 2008 Πρωτόκολλο με το Λιχτενστάιν για τη σύνδεση και αυτών των κρατών με το κεκτημένο του Σένγκεν, χωρίς τα ίδια να αποτελούν μέλη της ΕΕ. Τέλος, με τη Συνθήκη Προσχώρησής της στην ΕΕ το 2011 η Κροατία ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει και αυτή πλήρως το κεκτημένο του Σένγκεν, αφότου καταστεί μέλος της Ένωσης

Κράτη μέλη της Ζώνης Σένγκεν

Μέλη της Ζώνης Σένγκεν είναι οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες:

Κράτη μέλη	Ημερομηνία υπογραφής	Ημερομηνία πρώτης εφαρμογής
Βέλγιο	14 Ιουνίου 1985	26 Μαρτίου 1995
Βουλγαρία	25 Απριλίου 2005	Σε αναστολή εφαρμογής
Τσεχία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Δανία	19 Δεκεμβρίου 1996	25 Μαρτίου 2001
Γερμανία	14 Ιουνίου 1985	26 Μαρτίου 1995
Εσθονία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Ελλάδα	6 Νοεμβρίου 1992	26 Μαρτίου 2000
Ισπανία	25 Ιουνίου 1991	26 Μαρτίου 1995
Γαλλία	14 Ιουνίου 1985	26 Μαρτίου 1995
Ισλανδία	19 Δεκεμβρίου 1996	25 Μαρτίου 2001
Ιταλία	27 Νοεμβρίου 1990	26 Οκτωβρίου 1997
Κύπρος	16 Απριλίου 2003	Σε αναστολή εφαρμογής
Λεττονία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Λιχτενστάιν	28 Φεβρουαρίου 2008	19 Δεκεμβρίου 2011
Λιθουανία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Λουξεμβούργο	14 Ιουνίου 1985	26 Μαρτίου 1995
Ουγγαρία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Μάλτα	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Ολλανδία	14 Ιουνίου 1985	26 Μαρτίου 1995
Νορβηγία	19 Δεκεμβρίου 1996	25 Μαρτίου 2001
Αυστρία	28 Απριλίου 1995	1 Δεκεμβρίου 1997
Πολωνία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Πορτογαλία	25 Ιουνίου 1991	26 Μαρτίου 1995
Ρουμανία	25 Απριλίου 2005	Σε αναστολή εφαρμογής
Σλοβενία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Σλοβακία	16 Απριλίου 2003	21 Δεκεμβρίου 2007α
Φινλανδία	19 Δεκεμβρίου 1996	25 Μαρτίου 2001
Ελβετία	26 Οκτωβρίου 2004	12 Δεκεμβρίου 2008
Σουηδία	19 Δεκεμβρίου 1996	25 Μαρτίου 2001

 Για τα χερσαία σύνορα και τα λιμάνια εφαρμόσθηκε η Συνθήκη Σένγκεν από  26 Μαρτίου 1995  και από 30 Μαρτίου 2008 εφαρμόστηκε και για τα αεροδρόμια.

Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν έγιναν μέλη της Ζώνης τον Σεπτέμβριο του 2012 και η περίπτωσής  τους  θα εξεταστεί στο μέλλον ύστερα από αίτησής τους που υποβλήθηκε ξανά στο συμβούλιο Υπουργών Ε.Ε. , καθόσον απερρίφθη η πρώτη στις 8 Μαρτίου 2013, κατόπιν πρωτοβουλίας της Γερμανίας με την απειλή ότι θα βάλει βέτο συνεπικουρούμενη από την Αυστρία και την Φιλανδία, με την αιτιολογία ότι οι χώρες αυτές αποβλέπουν στην εισροή Ρουμάνων και Βουλγάρων σε χώρες της Ε.Ε. με εύρωστες οικονομίες.  

Η Κύπρος, λόγω της ιδιαίτερης εσωτερικής κατάστασης που επικρατεί εξαιτίας του κατεχόμενου βόρειου τμήματός της από την Τουρκία, δε συμμετέχει ακόμα στη Ζώνη Σένγκεν. 

Η Κροατία αναμένεται να καταστεί μέλος της ΕΕ την 1η Ιουλίου 2013 και είναι άγνωστο ακόμη πότε θα αρχίσει να ισχύει για εκείνη το κεκτημένο του Σένγκεν.

Τα κράτη μέλη της ΕΕ τα οποία δεν υποχρεούνται να συμμετέχουν στη Ζώνη Σένγκεν είναι η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που επέλεξαν να διατηρήσουν κατά τη σύναψη της Συνθήκης του Άμστερνταμ τους συνοριακούς ελέγχους με τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, έχοντας ωστόσο τη δυνατότητα να εφαρμόζουν μερικές από τις διατάξεις του κεκτημένου του Σένγκεν.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2007, μετά την ένταξη των εννέα χωρών της ανατολικής Ευρώπης στη Ζώνη Σένγκεν, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δήλωσε:

    Από σήμερα οι πολίτες θα μπορούν να ταξιδεύουν ανεμπόδιστα στις 24 χώρες του χώρου Σένγκεν —από την Πορτογαλία μέχρι την Πολωνία και από την Ελλάδα μέχρι τη Φινλανδία— χωρίς ελέγχους στα εσωτερικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Επιθυμώ να συγχαρώ τα εννέα νέα μέλη του Σένγκεν, την πορτογαλική προεδρία και όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης για τις προσπάθειες που κατέβαλαν. Μαζί καταργήσαμε τους ελέγχους στα σύνορα —αυτά τα εμπόδια για την ειρήνη, την ελευθερία και την ενότητα στην Ευρώπη— δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερη ασφάλεια.    

Λειτουργία της Ζώνης Σένγκεν

Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα και η ενίσχυση των ελέγχων στα κοινά εξωτερικά σύνορα. Άλλα χαρακτηριστικά της Συμφωνίας Σένγκεν είναι:

·         Κοινοί κανόνες περί ασύλου

·         Το δικαίωμα της αστυνομίας να καταδιώξει άτομα και έξω από τα σύνορα της χώρας

·         Διαχωρισμός στα αεροδρόμια σε «πτήσεις εντός Σένγκεν» και «πτήσεις εκτός Σένγκεν»

·         Κοινή λίστα χωρών των οποίων οι πολίτες χρειάζονται βίζα

·         Δημιουργία του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν, το οποίο επιτρέπει σε αστυνομικά τμήματα να μοιράζονται κοινό τμήμα αρχείων  καταζητούμενων και ανεπιθύμητων ατόμων καθώς και κλεμμένων αντικειμένων κ.λ.π., το οποίο ήδη από 10 Απριλίου 2013 άρχισε και λειτουργεί σε όλα τα κράτη-μέλη  του κεκτημένου Σένγκεν.

·         Κοινές προσπάθειες καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών

Πολίτες χωρών Ζώνης Σένγκεν 

Οι πολίτες χωρών της Ζώνης Σένγκεν έχουν το δικαίωμα να ταξιδεύουν σε οποιαδήποτε χώρα της Ζώνης χωρίς την επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου, αν και συμβουλεύεται να έχουν ένα από τα δύο μαζί τους, αφού μπορεί να τους ζητηθεί να αποδείξουν την ταυτότητά τους, πχ, κατά την επιβίβαση σε αεροσκάφος ή σε έλεγχο της αστυνομίας. Ωστόσο θα χρειαστεί να επιδείξουν την ταυτότητά τους κατά την είσοδό τους στις χώρες της ΕΕ που δεν ανήκουν στη Ζώνη Σένγκεν.

Πολίτες τρίτων χωρών 

Ένας πολίτης μιας χώρας εκτός Ζώνης Σένγκεν μπορεί να ταξιδέψει σε ένα κράτος μέλος για μια διάρκεια τριών μηνών (90 ημερών), με την προϋπόθεση ότι πληροί τους όρους Σένγκεν, δηλαδή να έχει στην κατοχή του έγκυρο διαβατήριο, θεώρηση εισόδου σύντομης διαμονής, να μπορεί να αποδείξει το σκοπό του ταξιδιού του, να έχει επαρκείς πόρους συντήρησης για την περίοδο παραμονής και για την επιστροφή και να μην είναι καταχωρημένος στο σύστημα πληροφοριών Σένγκεν για την άρνηση εισόδου (δεν πρέπει να θεωρείται επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ή εθνική ασφάλεια όλων των κρατών Σένγκεν).

Δημόσια ασφάλεια και κεκτημένο του Σένγκεν 

Το κεκτημένο του Σένγκεν περιλαμβάνει μέτρα με τα οποία καταργείται ο έλεγχος στα εσωτερικά σύνορα των χωρών και ενισχύεται η ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το σημαντικότερο από τα μέτρα αυτά είναι η απαίτηση τα κράτη μέλη που έχουν εξωτερικά σύνορα της ΕΕ να είναι υπεύθυνα για να εξασφαλίζουν την πραγματοποίηση σωστών ελέγχων και την αποτελεσματική επιτήρηση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Συνεπώς, οι επιθεωρήσεις και οι έλεγχοι στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ πρέπει είναι αρκετά αυστηροί για την παρεμπόδιση της λαθρομετανάστευσης, του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων.

Σε περίπτωση σοβαρού κινδύνου για τη δημόσια τάξη ή την εσωτερική ασφάλεια εξουσιοδοτείται κάθε κράτος μέλος να αποκαταστήσει προσωρινά τους ελέγχους στα σύνορά του εντός της Ζώνης Σένγκεν  και στη συνέχεια να ενημερώσει το συμβούλιο υπουργών της Ε.Ε. 

Σύμφωνα με έκθεση της FRONTEX, που παρουσιάστηκε στη συνεδρίαση του συμβουλίου υπουργών δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε. στις  7 Ιουνίου 2012 και προειδοποιούσε ότι τα ελληνοτουρκικά σύνορα θα εξακολουθούσαν και  για το έτος 2013 να  είναι πόλος έλξεως λαθρομεταναστών μέσω Τουρκίας, την οποία χαρακτήριζε “κέντρο διακίνησης βάσει οργανωμένου σχεδίου” και εξαιτίας της ανεξέλεγκτης καταστάσεως που επικρατούσε το εν λόγω συμβούλιο προέβη στην έκδοση απόφασης, σύμφωνα με την οποία θα δύνανται οι 24 χώρες-μέλη που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη Σένγκεν (ελεύθερη κυκλοφορία στα εσωτερικά τους σύνορα) να επαναφέρουν τους ελέγχους στα δικά τους σύνορα για όλους τους ταξιδιώτες και για έξι μήνες, όταν κρίνουν ότι απειλούνται με μαζική είσοδο λαθρομεταναστών από άλλο κράτος-μέλος που είναι υπεύθυνο για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., όταν αυτή δεν είναι αποτελεσματική. 

Εκτός των υστέρων η μονομερής ενέργεια του κράτους αυτού θα πρέπει να αιτιολογηθεί απλώς στην Κομισιόν και τα λοιπά κράτη-μέλη, δηλαδή δεν υπόκειται εκ των προτέρων σε καμία έγκριση, όπως και στις περιπτώσεις “σοβαρής απειλής της δημόσιας τάξης ή εσωτερικής ασφάλειας ” που ισχύει το ίδιο καθεστώς.

Κανονισμός «Δουβλίνο II»

Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί στον προσδιορισμό, το συντομότερο δυνατό, του κράτους μέλους το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου και στην αποτροπή της κατάχρησης των διαδικασιών ασύλου.

ΠΡΑΞΗ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 343/2003 του Συμβουλίου της 18ης Φεβρουαρίου 2003 για τα κριτήρια και τους μηχανισμούς προσδιορισμού του κράτους μέλους το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου που έχει υποβληθεί σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο κανονισμός θέτει την αρχή ότι ένα μόνο κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου. Στόχος είναι η αποφυγή της αποστολής των αιτούντων άσυλο από τη μια χώρα στην άλλη, αλλά επίσης η αποτροπή της κατάχρησης του συστήματος με την υποβολή περισσοτέρων αιτήσεων ασύλου από ένα μόνο άτομο.

Επομένως, ορίζονται αντικειμενικά και ιεραρχημένα κριτήρια, προκειμένου να προσφέρουν τη δυνατότητα προσδιορισμού, για κάθε αιτούντα άσυλο, του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο.

ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Πρόσφυγας είναι «κάθε πρόσωπο, το οποίο, επειδή έχει δικαιολογημένο φόβο διωγμού λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικής προέλευσης, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται έξω από τη χώρα της υπηκοότητάς του και δεν μπορεί, ή εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυτής»: Σύμφωνα με την Σύμβαση της Γενεύης «Περί του καθεστώτος των Προσφύγων» που υιοθετήθηκε διεθνώς στις 28 Ιουλίου 1951 (κυρώθηκε από την Ελλάδα το 1959 ) και τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης της 31ης Ιουλίου 1967.

ΑΣΥΛΟ

Οι πρόσφυγες είναι μετανάστες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα προκειμένου να διαφύγουν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν στην χώρα που ζουν. Αναγκάζονται να καταφύγουν σε μια ξένη χώρα, συνήθως παράτυπα και χωρίς ταξιδιωτικά έγραφα με σκοπό να ζητήσουν άσυλο. 

Ο προσδιορισμός του μετανάστη ως πρόσφυγα γίνεται από το Υπουργείο Εσωτερικών της Ελλάδος μέσω της Επιτροπής Ασύλου. 

Η αίτηση για άσυλο γίνεται από τον ίδιο τον μετανάστη ενώπιον των αστυνομικών αρχών ή τα τμήματα Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. 

Η εξέταση του ασύλου γίνεται με προσωπική συνέντευξη από εξειδικευμένο αστυνομικό και διερμηνέα. 

Ο αιτών άσυλο μπορεί κατά την διαδικασία συνέντευξης να έχει παράσταση από δικηγόρο εάν το επιθυμεί. 

Από την στιγμή που ένας μετανάστης αιτείται άσυλο δεν μπορεί να φύγει από την χώρα. Υπεύθυνο για την στέγαση των αιτούντων ασύλου στην Ελλάδα είναι το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. 

Ο αιτών άσυλο μετανάστης για να λάβει στέγαση κάνει αίτηση στα Κέντρα Υποδοχής. Τα παιδιά των αιτούντων άσυλο έχουν πρόσβαση σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες των δημόσιων σχολείων, ακόμη και με ελλιπή δικαιολογητικά. Ήδη με τον Ν.3907/2011 δημιουργείται αυτοτελής υπηρεσία ασύλου με αποστολή και έργο την άμεση εξέταση όλων των αιτημάτων ασύλου. 

Η υπηρεσία αυτή θα αποτελείται από μια κεντρική υπηρεσία με έδρα την Αθήνα και από περιφερειακά της γραφεία σε όποιες περιοχές της χώρας παρουσιάζουν μεταναστευτικά προβλήματα οξυμένα. 

Οι κρίσεις της εν λόγω υπηρεσίας περί χορηγήσεως ή μη ασύλου, υπόκεινται σε αξιολόγηση από μία άλλη ανεξάρτητη “επιτροπή προσφύγων” με δυνατότητα διαφοροποίησης και αλλαγής αποφάσεων. Για τη στελέχωση της επιτροπής αυτής έχει ζητηθεί βοήθεια από την Ε.Ε. και θα συμμετέχει και εκπρόσωπος της αρμοστείας του ΟΗΕ.

Κριτήρια

Τα κριτήρια για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τη σειρά παρουσίασής τους. Θα εφαρμόζονται ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί κατά τη στιγμή που ο αιτών το άσυλο υπέβαλε για πρώτη φορά την αίτησή του σε κράτος μέλος.

·                                 Αρχή της ενότητας των οικογενειών

Εάν ο αιτών άσυλο είναι ασυνόδευτος ανήλικος, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησής του είναι το κράτος μέλος στο οποίο ευρίσκεται νομίμως ένα μέλος της οικογένειάς του, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον του ανηλίκου. Εάν δεν υπάρχει μέλος της οικογένειας, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το κράτος μέλος στο οποίο ο ανήλικος υπέβαλε την αίτησή του για άσυλο.

Για τους ενήλικους, εάν ένα μέλος της οικογένειας του αιτούντος έλαβε άδεια παραμονής σε κράτος μέλος ως πρόσφυγας ή εάν η αίτηση του εν λόγω ατόμου τελεί υπό εξέταση, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου υπό τον όρο ότι το επιθυμεί ο ενδιαφερόμενος.

Επιπλέον, οι αιτήσεις ασύλου που υποβάλλονται ταυτόχρονα ή σε παραπλήσιες ημερομηνίες από πλείονα μέλη μιας οικογενείας μπορούν να εξετάζονται από κοινού.

·                                 Έκδοση αδειών διαμονής ή θεωρήσεων

Το κράτος μέλος που χορήγησε στον αιτούντα ισχύοντα τίτλο διαμονής ή έγκυρη θεώρηση θα είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου. Εάν ο αιτών είναι κάτοχος περισσότερων αδειών ή θεωρήσεων που εκδόθηκαν από διαφορετικά κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου θα είναι το κράτος που εξέδωσε το έγγραφο με την απώτερη ημερομηνία λήξεως ισχύος.

Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν εάν ο αιτών άσυλο είναι κάτοχος ενός ή περισσοτέρων τίτλων διαμονής που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από δύο έτη ή μίας ή περισσοτέρων θεωρήσεων που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από έξι μήνες, αλλά εφόσον ο αιτών άσυλο δεν έχει εγκαταλείψει το έδαφος των κρατών μελών.

·                                 Παράνομη είσοδος ή διαμονή σε κράτος μέλος

Εάν ο αιτών διέβη παράνομα τα σύνορα ενός κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος θα είναι υπεύθυνο να εξετάσει την αίτηση ασύλου. Η ευθύνη αυτή παύει να υφίσταται δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η παράνομη διάβαση των συνόρων.

Όταν ο αιτών άσυλο διέμεινε σε κράτος μέλος για μία συνεχή περίοδο τουλάχιστον πέντε μηνών πριν υποβάλει την αίτησή του, το κράτος μέλος αυτό είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης. Εάν ο αιτών άσυλο διέμεινε για διάστημα τουλάχιστον πέντε μηνών σε πλείονα κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου είναι το κράτος μέλος της τελευταίας διαμονής.

·                                 Νόμιμη είσοδος σε κράτος μέλος

Εάν υποβάλλει αίτηση ασύλου υπήκοος τρίτης χώρας σε κράτος μέλος όπου αυτός δεν υπόκειται σε υποχρέωση θεώρησης, υπεύθυνο είναι το κράτος μέλος υποβολής της αίτησης.

·                                 Αίτηση στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα

Εάν υπήκοος τρίτης χώρας υποβάλλει αίτηση ασύλου στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης.

Εξαιρέσεις

Εάν δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί το κράτος μέλος το οποίο είναι υπεύθυνο βάσει των κριτηρίων που απαριθμούνται, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το πρώτο κράτος μέλος στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση ασύλου.

Ύστερα από αίτηση ενός άλλου κράτους μέλους, κάθε κράτος μέλος μπορεί να δεχθεί να διαπραγματευθεί μια αίτηση ασύλου για την οποία δεν είναι υπεύθυνο, για λόγους ανθρωπιστικούς και βάσει, εν μέρει, οικογενειακών ή πολιτισμικών κριτηρίων, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι συναινούν.

Αναδοχή του αιτούντος άσυλο

Το κράτος μέλος που έχει προσδιοριστεί ως υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου πρέπει να αναδεχτεί τον αιτούντα και να εξετάσει την αίτηση. Εάν ένα κράτος μέλος στο οποίο έχει υποβληθεί αίτηση ασύλου θεωρεί ότι άλλη χώρα της ΕΕ είναι υπεύθυνη, μπορεί να απευθύνει προς αυτήν αίτημα αναδοχής της αίτησης.

Η αίτηση αναδοχής ή εκ νέου ανάληψης θα πρέπει να υποδεικνύει κάθε στοιχείο που επιτρέπει στο κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα να προσδιορίσει εάν είναι πράγματι υπεύθυνο. 

Όταν το κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα δέχεται την αναδοχή ή εκ νέου ανάληψη του ενδιαφερομένου προσώπου, αποστέλλεται στον αιτούντα αιτιολογημένη απόφαση που δηλώνει ότι η αίτησή του κρίνεται απαράδεκτη στο κράτος μέλος όπου υποβλήθηκε, και ότι υπάρχει υποχρέωση μεταφοράς του αιτούντος άσυλο στο κράτος μέλος που είναι υπεύθυνο.

Πλαίσιο

Ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙ αντικαθιστά τη σύμβαση του Δουβλίνου του 1990 η οποία όριζε τα κριτήρια για τον προσδιορισμό του αρμόδιου κράτους όσον αφορά την εξέταση αίτησης ασύλου. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ εφαρμόζουν τον κανονισμό καθώς και η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Ελβετία και το Λιχτενστάιν.

Προσπάθεια καταρτίσεως του Δουβλίνου Νο.3 μέχρι στιγμής δεν ευδοκίμησε. Εκτιμάται ότι  αν κάτι τέτοιο ήθελε πραγματοποιηθεί αυτό θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος αφού δεν θα έθιγε καθόλου το στοιχείο της υποδοχής της πρώτης χώρας μέλους της ΕΕ καθ’όσον η ΕΛΛΑΔΑ αποτελεί πύλη εισόδου υπηκόων τρίτων χωρών και μοιραίως όλοι οι απανταχού της Ε.Ε. λαθρομετανάστες που εισήλθαν μέσω Ελλάδος θα κατέληγαν για περαιτέρω ενέργειες (π.χ. άσυλο, απέλαση κ.λ.π.) στη χώρα μας.

 http://www.elisme.gr/en/2013-01-07-19-12-38/2013-01-07-19-13-26/2013-01-20-10-29-42/item/42-72-copy

 http://www.elisme.gr/images/pdffiles/MYROGIANNIS-SENGKEN.pdf