Τη νύχτα της 5ης Οκτωβρίου μια μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (SEAL Team Six ) αποβιβάστηκε από τις βάρκες στην ακτή και εγκαταστάθηκε στις θέσεις εφόδου στην αυλή ενός διώροφου σπιτιού 200 μέτρα από την ακτή. Στόχος της ήταν η σύλληψη ή η εξολόθρευση του διοικητή εκστρατείας Ικρίμα, ο οποίος είχε διοργανώσει την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του εμπορικού κέντρου στο Ναϊρόμπι. Η μονάδα χωρίστηκε σε δύο ομάδες, μία από τις οποίες μπήκε στο σπίτι και παρά τα σφοδρά και όλο και εντεινόμενα πυρά από τους εξτρεμιστές, άρχισε να χτενίζει τις αίθουσες και τους άλλους χώρους του κτιρίου, αναζητώντας τον «στόχο» τους. Όπως είπε ένας από τους συμμετέχοντες στην επιδρομή, ο Ικρίμα βρέθηκε ήδη στο πεδίο όρασης αλλά ξαφνικά γύρω του εμφανίστηκε ομάδα από γυναίκες και παιδιά. Λιγότερο από μια ώρα αργότερα δόθηκε η διαταγή υποχώρησης λόγω των πιθανών απωλειών ανάμεσα στους αμάχους. Οι SEALs υπό την κάλυψη μαχητικών ελικοπτέρων έφυγε χωρίς απώλειες στη θάλασσα.
Πριν από λίγα χρόνια ακόμα τέτοιο αποτέλεσμα θα χαρακτηριζόταν ως αποτυχία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι ίδιοι οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να επιβάλουν τάξη στη Σομαλία με βομβαρδισμούς και κανονιοβολισμούς των κατεχόμενων από τους εξτρεμιστές κατοικημένων σημείων. Αλλά τα θύματα ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό μόνο ενίσχυαν τις θέσεις των εξτρεμιστών. Για την ανάγκη κάποιων αλλαγών, έπεισε οριστικά η θλιβερή εμπειρία της επιδρομής Division Action, όταν οι Γάλλοι κομάντος προσπάθησαν στη Σομαλία ν΄απελευθερώσουν τον μυστικό πράκτορα της γαλλικής κυβέρνησης Ντένις Άλεξ. Μετά το θάνατο πολλών αθώων πολιτών, η Σαμπάαμπ απόκτησε νέα επιχειρήματα υπέρ του ότι οι «σταυροφόροι» συμπεριφέρονται χειρότερα από τους άνδρες της.
Στις ΗΠΑ είχαν καταλάβει την ανάγκη από «νέες προσεγγίσεις» πολύ νωρίτερα από τους γάλλους συναδέλφους τους. Ήδη κατά την επιτυχή επιχείρηση της SEAL στη Σομαλία τον Δεκέμβριο του 2011, απελευθερώνοντας τους ομήρους σε παρόμοιες περιστάσεις, ο διερμηνέας προειδοποιούσε τους ντόπιους κατοίκους να μην βγαίνουν στην αυλή, όπου διεξαγόταν η μάχη και οι SEALs συνόδευαν τις γυναίκες και τα παιδιά, προστατεύοντάς τους από τα πυρά. Στη Μπαράβα δρούσαν με τον ίδιο τρόπο, αλλά εδώ, όταν οι εξτρεμιστές άρχισαν ανοιχτά να στήνουν μπροστά τους «ανθρώπινη ασπίδα», δεν τους έμεινε καμιά αλλη επιλογή. Σύμφωνα με τον Ντάνιελ Γκουρ από το Ινστιτούτο Λέξινγκτον, η παρουσία των γυναικών και των παιδιών στάθηκε καθοριστικός παράγοντας λήψης της απόφασης για τον τερματισμό της επιχείρησης.
Παρά το γεγονός ότι αυτή τη φορά κάποιος διέφυγε την τιμωρία που του άξιζε, ωστόσο η επιχείρηση θεωρείται επιτυχημένη - οι εξτρεμιστές έχασαν την ηρεμία ακόμα και στο «έδαφός τους». Εκτός απ’αυτό δεν μπορούν πλέον να θεωρούν τη Μπαράβα δική τους πόλη. Οι άνδρες της Αλ Σαμπάμπ από καιρό έστρεψαν το λαό ενάντια στον εαυτό τους. Εκτός από τον αφόρητο εκβιασμό και λεηλασίες, οι τρομοκράτες-ξένοι από το γειτονικό στρατόπεδο Αμπαρέσα, για παράδειγμα, συχνά «παντρεύονται» δια της βίας ανήλικα κορίτσια ακόμα. Η προοπτική να γίνεις «ανθρώπινη ασπίδα» θα καθορίσει σίγουρα τη συμπεριφορά του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της αναπόφευκτης απελευθέρωσης της πόλης από την εξουσία της Αλ Σαμπάμπ.

* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.

Βαντίμ Φερσόβιτς
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο: http://greek.ruvr.ru/2013_10_21/247319103/