Του Κώστα Ράπτη
"Η Ρωσία προσδοκά ότι η Ε.Ε. θα μπορέσει να βρει διέξοδο στην οικονομική κρίση της Ελλάδα", δήλωσε, σύμφωνα με τη "Φωνή της Ρωσίας", ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν την Τρίτη από το Παρίσι, όπου βρέθηκε για μονοήμερη επίσκεψη.
Η λύση, πρόσθεσε, "πρέπει να είναι αποδεκτή τόσο από την Αθήνα, όσο και από τις κορυφαίες οικονομίες της Ε.Ε., οι οποίες επωμίζονται το βασικό βάρος υποστήριξης της Ελλάδας. Η Ρωσία ενδιαφέρεται, όπως αυτή η λύση εξευρεθεί το ταχύτερο δυνατό", κατέληξε ο Πούτιν.
Αποκαλυπτική, καταρχήν επειδή ακριβώς εκφέρεται.
Διότι το να απευθύνουν, όπως ήδη πράττουν, παρόμοιες εκκλήσεις οι ιθύνοντες των ΗΠΑ είναι λογικό, δεδομένης της έκθεσης των αμερικανικών τραπεζών στο ευρωπαϊκό χρέους και των φόβων για επαπειλούμενη ύφεση τύπου double dip στην άλλη άκρη του Ατλαντικού από τυχόν ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στην ευρωζώνη.
Όταν όμως μπαίνει στο παιχνίδι των δηλώσεων και η Ρωσία, τα πράγματα είναι όντως διαφορετικά.
Τώρα, ο Πούτιν, όχι μόνο τοποθετείται, αλλά εμμέσως υποδεικνύει και ευθύνες, όταν (με διατυπώσεις διαφορετικές, αλλά πνεύμα παραπλήσιο με αυτό των δηλώσεων του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ) κάνει λόγο για την ανάγκη μιας κοινής ευρωπαϊκής γραμμής, για το επείγον της λήψης καθαρών αποφάσεων, για μια λύση η οποία δεν θα οδηγεί και την Ελλάδα πέρα από τα όριά της.
Ποιος άραγε παίζει σε τόσο κρίσιμες ώρες το παιχνίδι των καθυστερήσεων, επιχειρώντας να αποσπάσει υπό την πίεση του «μη περαιτέρω» τις μέγιστες υποχωρήσεις από την Αθήνα και τους λοιπούς εταίρους;
Η δήλωση Πούτιν έχει την πρόσθετη σημασία ότι ρίχνει το όποιο βάρος της Ρωσίας στο ΔΝΤ υπέρ ενός νέου χρηματοδοτικού πακέτου, αδυνατίζοντας τους «θορύβους» από μέρους των αναδυόμενων οικονομιών, ότι, προκειμένου περί της ευρωζώνης, το Ταμείο εξαντλεί την ελαστικότητά του.
Άλλωστε, τα συμφραζόμενα της τοποθέτησης του ρώσου πρωθυπουργού είναι άκρως διαφωτιστικά.
Ακολούθως ο Πούτιν επισκέφθηκε το Σαλόνι Αεροναυτικής στο Μπουρζέ (όπου η χώρα του παρουσιάζει το επιβατικό μεσαίων αποστάσεων Sukhoi Superjet 100 και το αμφίβιο αεροσκάφος Be-200) ενώ ακολούθησε συνάντηση με τον πρόεδρο Νικολά Σακορζί στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Όλα αυτά ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα ενισχύσει τον στόλο της, ο οποίος πλέον διαθέτει μόνο ένα αεροπλανοφόρο, με την αγορά από τη Γαλλία, έναντι 1,2 δισ. δολαρίων, δύο μεταγωγικών-επιθετικών πολεμικών πλοίων τύπου Mistral, γεγονός χωρίς προηγούμενο στις σχέσεις της Μόσχας με οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ.
Τα Mistral έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς 16 ελικοπτέρων, 450 στρατιωτών και μικρότερων αποβατικών σκαφών και η συγκεκριμένη συμφωνία, που περιλαμβάνει και μεταφορά τεχνολογίας αιχμής, για την οποία διακαώς ενδιαφέρεται, η Μόσχα είχε προκαλέσει τους τελευταίους μήνες την ανοιχτή διατύπωση ανησυχιών από πλευράς των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και των ίδιων των ΗΠΑ.
Υπενθυμίζεται ότι το 2010, ο όγκος του ρωσο-γαλλικού εμπορίου έφθασε τα 18,4 δισ. ευρώ σημειώνοντας αύξηση κατά 27,8% σε έναν χρόνο, ενώ στον γαλλικό Τύπο γίνεται λόγος για «μήνα του μέλιτος» και «νέα στρατηγική σχέση» των δύο χωρών, με ουσιαστικό στόχο τη χαλιναγώγηση της Γερμανίας.
Στα σημεία τριβής, ωστόσο, θα πρέπει να περιληφθεί, όπως κατέστη σαφές και από την επίσκεψη Πούτιν, η κρίση της Συρίας, καθώς το Παρίσι πρωταγωνιστεί πλέον (είτε δημοσίως, είτε, όπως καλά μπορεί να γνωρίζει λόγω προϋπηρεσίας ο Πούτιν, στο περίοδο των μυστικών υπηρεσιών) στις πιέσεις που ως ορίζοντα έχουν την «αλλαγή καθεστώτος» στη Δαμασκό.
Από αυτή την άποψη, και με δεδομένη τη μεταστροφή της Τουρκίας στο ζήτημα της Συρίας, που προορίζεται αναπόφευκτα να ψυχράνει το ρωσο-τουρκικό ειδύλλιο των αμέσως προηγούμενων ετών, η αναθέρμανση του ρωσικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα ενδέχεται να έχει προεκτάσεις πέρα από τις καθαρά οικονομικές.
http://www.capital.gr/News.asp?id=1223165
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου