Η λύπη είναι μέθη και αυτή, διότι καταπνίγει την διάνοια.
Ο φόβος είναι άλλη μέθη,
όταν συμβαίνει εκεί που δεν πρέπει. «Διότι, από τον φόβο, λέγει, του εχθρού να απαλλάξεις την ψυχή μου»
(Ψαλμ.63, 2).
Kαι γενικά, καθένα από τα πάθη που παραλογίζει το νου δικαίως θα ονομαζόταν μέθη.
Σκέψου, παρακαλώ, τον οργιζόμενο πώς μεθά από το πάθος.
Σκέψου, παρακαλώ, τον οργιζόμενο πώς μεθά από το πάθος.
Δεν είναι ο ίδιος κύριος του εαυτού του·
αγνοεί τον εαυτό του, αγνοεί τους παρόντες, σαν να μάχεται μέσα στη νύχτα τα πιάνει όλα, σκοντάφτει σ' όλα, δεν ξέρει τι λέγει, είναι δυσκολοσυγκράτητος, υβρίζει, κτυπά, απειλεί, ορκίζεται, κραυγάζει, ξεσχίζεται.
Απόφυγε αυτή την μέθη, μήτε να καταδεχθείς την μέθη από τον οίνο.
Να μην περιφρονήσεις την υδροποσία από την οινοποσία.
Να μην περιφρονήσεις την υδροποσία από την οινοποσία.
Να μην σε οδηγήσει η μέθη στη νηστεία.
Δεν υπάρχει είσοδος στη νηστεία από την μέθη· ούτε βέβαια από την πλεονεξία στην δικαιοσύνη, ούτε από την ακολασία στη σωφροσύνη, ούτε, για να πω γενικά, από την κακία στην αρετή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου