XarasEuaggelia: «Το θεϊκό κάλλος του ανθρώπου»

Ἡ Έλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, Σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τριὰς Ἁγία, δόξα Σοι.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν Χαρᾶς Εὐαγγέλια, Τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ. Τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίον προερχόμενον.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

«Το θεϊκό κάλλος του ανθρώπου»

Συχνά η εικόνα του Θεού μέσα στον άνθρωπο είναι πλακωμένη από την λάσπη των ηδονών και το κατράμι των παθών, από τα αγκάθια της αμαρτίας και την ήρα των επιθυμιών।

Γι’ αυτό λέγεσαι ορθόδοξος χριστιανός, για να καθαρίσεις όλα αυτά πάνω από την εικόνα του Θεού στην ψυχή σου και να λάμψει και πάλι η εικόνα εκείνη με το θεϊκό της κάλλος.

Αν το καταφέρεις αυτό, τότε θα αγαπήσεις τον άνθρωπο στην αμαρτία του γιατί ποτέ δεν θα εξισώσεις την αμαρτία με τον αμαρτωλό και το έγκλημα με τον εγκληματία.

Πάντα θα ξέρεις να ξεχωρίζεις την αμαρτία από τον αμαρτωλό,

να καταδικάζεις την αμαρτία

και να σπλαχνίζεσαι τον αμαρτωλό.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

thesvitis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς.
Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι.
Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ.
Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός.
Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος.
Τί πλέον θέλεις;
τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ;
τί τῷ κόσμῳ κάμνεις;
τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ, ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος,

ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμὶ ἐγώ. [...]

Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καὶ ἠλλοίωσας τῷ Θείῳ σου ἔρωτι·

κατάφλεξον πυρὶ ἀΰλῳ τὰς ἁμαρτίας μου,…..

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, …..

Ἐμοὶ δὲ τῷ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι·

τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου.

35 Ποιός θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;

Θλίψη ή στενοχώρια; ή διωγμός; ή πείνα; ή γύμνια; ή κίνδυνος; ή μαρτυρικός θάνατος;

36 Όπως λέει η Γραφή: «Για χάρη σου μας θανατώνουν όλη τη μέρα. Θεωρηθήκαμε σαν πρόβατα για σφάξιμο!».

37 Όμως μέσα απ' όλα αυτά τα δεινά βγαίνουμε περισσότερο και από νικητές μέσω εκείνου που μας αγάπησε!

38 Γιατί έχω πειστεί πια απόλυτα πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε εξουσίες ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα

39 ούτε όσα βρίσκονται ψηλά ούτε όσα βρίσκονται στα βάθη, κι ούτε κάποιο άλλο διαφορετικό δημιούργημα θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, που εκδηλώθηκε μέσω του Χριστού Ιησού, του Κυρίου μας.

Προς Ρωμαίους 8:35-39