Δευτέρα, 20 Ιουνίου 2011
Κυριακή των Αγίων Πάντων και ακούμε στο ευαγγέλιο κάτι τρομερά λόγια του Χριστού:
«Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος»!
(= όποιος αγαπάει τον πατέρα ή τη μητέρα του πιο πολύ απ' όσο αγαπάει εμένα, δεν είναι άξιός μου· κι όποιος αγαπάει το γιο ή την κόρη του πιο πολύ απ' όσο αγαπάει εμένα, δεν είναι άξιός μου· κι όποιος δεν παραλαμβάνει το σταυρό του όταν με ακολουθεί, δεν είναι άξιός μου - κατά Ματθαίον, 10, 37-38).
Διαβάζοντας αυτά τα λόγια, κάποιος που έχει επιφανειακή γνώση του χριστιανισμού (ή, ακόμα χειρότερα, νομίζει πως τον γνωρίζει πολύ καλά, επειδή έχει διαβάσει βιβλία, αλλά δεν έχει δώσει ποτέ μάχη ενάντια στον εγωισμό του), σίγουρα θα εξοργιστεί και θα κατηγορήσει ανοιχτά το Χριστό για εγωισμό και προσπάθεια να ασκεί απόλυτη εξουσία στη ζωή των ανθρώπων!
Δεν είναι όμως καθόλου έτσι τα πράγματα.
Ο Θεός που καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος, να γεννηθεί σε σταύλο, να προδωθεί και να βασανιστεί, αφού έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του (κι ανάμεσά τους και τα πόδια του προδότη Του),
ΔΕΝ είναι εγωιστής· είναι πάρα πολύ ταπεινός!
Και δεν ήρθε να εξουσιάσει τους ανθρώπους, αλλά να τους γιατρέψει από τα πάθη τους (τις πνευματικές και ηθικές τους εξαρτήσεις), από την αμαρτία και από το θάνατο.
Κάτι άλλο εννοεί λοιπόν με τα παραπάνω τρομερά λόγια.
Αν κοιτάξουμε γύρω μας και μέσα μας χωρίς τις εγωιστικές μας παρωπίδες (που έχουμε όλοι -ναι, κι εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, κι εγώ φυσικά- και που σκοπός ολόκληρης της χριστιανικής ζωής είναι η απαλλαγή μας απ' αυτές), θα καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια...
Πολλές φορές οι γονείς μας θέλουν από μας να φερθούμε αντίθετα απ' το θέλημα του Χριστού και Θεού.
Θέλουν π.χ. να είμαστε σκληροί, ενώ εμείς μπορεί να θέλουμε να είμαστε ευαίσθητοι και συμπονετικοί προς όλους·
θέλουν να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, ενώ εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο, κι ας ζημιωθεί η τσέπη μας ή η καριέρα μας·
θέλουν να αδικήσουμε κάποιον, ενώ εμείς δε θέλουμε·
θέλουν να μισούμε εκείνους που μας μισούν, ενώ εμείς θέλουμε με όλη μας την καρδιά να τους συχωρέσουμε!...
Τότε λοιπόν, ποιον αγαπάς περισσότερο, υποψιασμένε αναγνώστη μου;
Το γονιό σου, που σου ζητάει να ζήσεις όπως επιβάλλει η κοινωνία ή "ο κόσμος" (και μπορεί να σου ασκεί συναισθηματικό εκβιασμό για να το πετύχει),
ή το Χριστό, που σου ζητάει ν' αγωνιστείς για να εγκαταστήσεις μέσα σου αγάπη και συγχωρητικότητα προς όλους και προς όλα;
Ο γονιός μου μπορεί να είναι άθεος ή αλλόθρησκος, όμως εγώ θέλω να είμαι πιστός ορθόδοξος χριστιανός.
Ποιον λοιπόν αγαπώ περισσότερο, ώστε να πάω κοντά του;
Τον πνευματικό πατέρα μου (το Χριστό) ή το σαρκικό γονιό μου;
Εννοείται πως η αγάπη του Χριστού είναι η παγκόσμια αγάπη, η παν-αγάπη, άρα αγαπώντας το Χριστό αγαπάω (και συγχωρώ ό,τι κι αν μου κάνουν!!) ΚΑΙ τους γονείς μου ΚΑΙ τα παιδιά μου, ενώ αγαπώντας "πάνω απ' όλα" τους γονείς ή τα παιδιά μου δεν είναι σίγουρο πως αγαπώ όχι μόνο το Χριστό, αλλά ούτε το γείτονα της διπλανής πόρτας...
Αγαπάω τα παιδιά μου πιο πολύ απ' το Χριστό;
Ο Χριστός όμως μου ζητάει να συγχωρώ τους εχθρούς μου, αλλά η κοινωνία μου επιβάλλει να σκοτώσω το φονιά του παιδιού μου.
Τίνος το θέλημα θα κάνω;
Της κοινωνίας (το εύκολο)
ή του Χριστού (που θέλει αγώνα απλά και μόνο για να το δεχτώ, και μετά άλλο αγώνα για να το εφαρμόσω);
Αγαπάω τα παιδιά μου τόσο, ώστε να αδικήσω ή να εξαπατήσω κάποιον άλλο για χάρη τους; Ώστε να τους μάθω να είναι άνθρωποι σκληροί, εγωιστές, αριβίστες ή να είναι είναι ταπεινοί, πιστοί, γεμάτοι αγάπη και ν' αντέξουν το σταυρό που θα τους φορτώσει ο κόσμος;
Αγαπάω τα παιδιά μου τόσο, ώστε να τ' αφήσω να κάνουν αμαρτίες που θα τα οδηγήσουν μακριά απ' το Θεό, χωρίς να προσπαθήσω να τα βοηθήσω να επιστρέψουν σ' Αυτόν;
Η αγάπη προς την οικογένεια έχει προκαλέσει όλες τις φονικές βεντέτες όλων των λαών.
Αγάπη προς την οικογένεια έχουν και οι μαφιόζοι, αφού η Μαφία ακριβώς στην οικογένεια στηρίζεται...
Όμως η αγάπη του Χριστού, το ξαναλέω, είναι η παναγάπη (έκφραση του αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς). Και όλη η θρησκευτική ζωή και η ασκητική προσπάθεια του χριστιανού στοχεύει στην απόχτησή της.
ΝΑΙ, αγαπάω και τιμάω τους γονείς μου και τα παιδιά μου (τους επίγειους θησαυρούς μου), αλλά επειδή αγαπάω πιο πολύ το Χριστό:
θα συγχωρέσω τους γονείς και τα παιδιά μου ό,τι κι αν μου κάνουν και ποτέ η αγάπη αυτή δε θα μετατραπεί σε μίσος,
και αγαπάω κι όλο τον υπόλοιπο κόσμο, μέσα στον οποίο ζουν οι γονείς και τα παιδιά μου - κι αν το θέλημα των γονιών ή των παιδιών μου είναι αντίθετο απ' το θέλημα του Χριστού, της παναγάπης, όπως εκφράζεται στο ευαγγέλιο, ξέρω τι θα κάνω και τι είναι πραγματικά ωφέλιμο για όλους μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου