Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων.
Ἡ Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τόν Γέροντα εἶναι τό ὑπέρτατο Μυστήριο, τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων. Εἶναι τό μυστηριακό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο ἔχει κεφαλή τόν Ἴδιο καί μέλη του ὅλους τούς ἀληθινά πιστούς.
Ὅπως δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει σῶμα χωρίς τήν κεφαλή ἔτσι δεν μπορεῖ νάὑπάρξει Ἐκκλησία χωρίς τόν Χριστό.
Ὅπως ὁ Χριστός εἶναι ἄκτιστος,ἀτελεύτητος, αἰώνιος, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία, ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος, εἶναι ἄκτιστη, ἀτελεύτητη καί αἰώνια.
Θά μείνει ἀπαρασάλευτη στους αἰῶνες.
Ὁ Χριστός, εἶναι «τά πάντα καί ἐν πᾶσι».
Ἡ Ἐκκλησία, δίδασκε ὁ Γέροντας, περιλαμβάνει τά πάντα, περικλείει τά πάντα, ἀγκαλιάζει τά πάντα.
Ὅλα εἶναι μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μεριμνᾶ ἀγαπητικά καί προσλαμβάνει συγκαταβατικά τούς πάντες καί τά πάντα.
Ὅλοι καί ὅλα ἔχουν τήν δυνατότητα νά εἶναι «ἐν Χριστῷ καί σύν Χριστῷ». Ὅλα ἐπίσης πορεύονται πρός τόν Χριστό, ἀφοῦ: «δι’ Αὐτοῦ καί εἰς Αὐτόν τά πάντα ἔκτισται»1.
Ὁ Χριστός, θεολογοῦσε ὁ π. Πορφύριος, ἐνέταξε στό σῶμα Του κάθε μικρό ἀγριολούλουδο, κάθε μικρό ἔντομο, τά ζῶα, τά πουλιά, τούς ἀνθρώπους, τούς ἀγγέλους, ὅλη τήν κτίση, τόν ουρανό καί τή γῆ.
Ὅλα εἶναι «δυνάμει» Ἐκκλησία·ὅλα καλοῦνται νά γίνουν καί «ἐνεργείᾳ» Ἐκκλησία.
Οἱ ἄνθρωποι ὀφείλουν, ἀξιοποιῶντας τό αὐτεξούσιό τους, νά κινηθοῦν, νά «εἰσοδεύσουν» πρός τήν Ἐκκλησία, νά γίνουν ζωντανά μέλη τοῦ σώματός Του. Τότε ὁ Χριστός γίνεται, ὅπως καί εἶναι, τό πᾶν γιά τούς ἀνθρώπους καί αὐτοί τό ζοῦν, τό αἰσθάνονται αὐτό.
Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν γιά ὅλα τά ὄντα· ἡ ρίζα, ἡ ἀρχή, ἡ αἰτία τῆς ὕπαρξής μας.
Ὁ Χριστός εἶναι ἐπίσης καί ἡ αἰτία τῆς συνέχισης τῆς ὕπαρξής μας, χάρις στήν στοργική Του Θεία Πρόνοια.
Ὅπως λέει πολύ ὄμορφα ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν γιά μᾶς κι’ ἐμεῖς τό πᾶν γι’ Αὐτόν. Τί περισσότερο θέλεις ἀπ’ αὐτό;».
Τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά κάνει τόν Χριστό νά πάψει νά μᾶς ἀγαπᾶ μ’ αὐτήν τήν «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν»2 ,«τρελλή», θά λέγαμε, ἀγάπη.
Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Σκοπός τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Σωτῆρος εἶναι νά ἐπανεισαγάγει τούς ἀνθρώπους στήν πρώτη Ἐκκλησία, δηλαδή στήν Ἁγία Τριάδα.
Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι νά ζήσουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «ἐν Αὐτῷ» (μέσα Του) καί Ἐκεῖνος «ἐν ἡμῖν» (μέσα μας).
Αὐτό δέν μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ διαφορετικά παρά «διά τῆς Ἐκκλησίας» καί «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ».
Ὁ ἄνθρωπος βγῆκε ἀπό τήν πρώτη Ἐκκλησία ἐξ’ αἰτίας τῆς παρακοῆς του. Ἔχασε τήν κοινωνία του μέ τήν Ἁγία Τριάδα, ἔχασε τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη, πού τοῦ εἶχε δοθεῖ μέ τό Θεῖο ἐμφύσημα, κατά τή δημιουργία του.
Ὁ Θεός ὅμως δέν τόν ἐγκατέλειψε στήν τραγική μοναξιά του. Γνώριζε Πανάγιος Τριαδικός Θεός- τόνιζε ὁ Γέροντας, ἀκολουθώντας τούς ἁγίους Πατέρες- ὅτι ἔξω ἀπό Αὐτόν, ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Ὁ Θεός, γιά νά μᾶς σώσει, ἄνοιξε πάλι τίς πύλες τοῦ Παραδείσου, διά τοῦ Χριστοῦ. Βρῆκε τρόπο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς ὁδηγήσει στή θέωση- πού ἦταν ὁ ἀρχικός Του σκοπός- χωρίς νά παραβιαστεῖ τό αὐτεξούσιό μας.
Μέ τή σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, θεολογεῖ ὁ π. Πορφύριος, φανερώθηκε τό «ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφο» καί προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας: ἡ κατά Χάριν θέωσή μας, διά τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ θέωσή μας ἀπ΄ αὐτή τή ζωή, καί ὄχι μόνον στά ἔσχατα, προβάλλει ὡς ὁ σκοπός τῆς ὕπαρξής μας, στά λόγια τοῦ Γέροντα.
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεου εἶναι γεγονός ὄχι μόνο τοῦ μέλλοντος ἀλλά καί τοῦ παρόντος. Γεγονός πού βιοῦται «ἐδῶ καί τώρα», ὅταν κανείς ζεῖ «ἐν Χριστῷ», δηλαδή «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου