Κάποτε ὁ Ἰσραήλ, εὐλογημένος καί ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ, ἀπό τόν ὁποῖο προετοίμαζε ὁ φιλεύσπλαγχνος καί πολυέλεος Θεός νά ἔλθει ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ὁ Κύριος ἡμῶν ἸησοῦςΧριστός, ἦταν δοῦλος σέ ξένους λαούς. Στούς Μαδιανίτες. Ἡ δουλεία ἡ ἐθνική, ἡ ἔλλειψη τῆς ἐλευθερίας, μέσα στήν Ἁγία Γραφή εἶναι σύμβολο τῆς δουλείας στήν ἁμαρτία. Καί συνέβαιναν τότε καί τά δύο. Καί ἁμαρτία καί ἀποστασία καί δουλεία. Τό ἕνα, ἡ δουλεία, ἦταν ἐξωτερική τιμωρία, γιά νά συναισθανθοῦν οἱ ἄνθρωποι τά δύο πρῶτα. Τήν ἀποστασία καί τήν ἁμαρτία.
Οἱ σοφοί καί οἱ συνετοί ἄνθρωποι δέν χρειάζονται τιμωρία, γιά νά καταλάβουν ὅτι ἡ συμφορά εἶναι ἡ ἁμαρτία καί πρέπει ἀπό αὐτή νά προφυλάσσονται. Οἱ συνετοί ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού παρακαλοῦν καί παίρνουν ἀπό τόν Θεό ἀκτίδα φωτισμοῦ καί χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καταλαβαίνουν ὅτι τό χειρότερο πράγμα στόν κόσμο εἶναι ἡ παράβαση τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέν ἀναζητοῦν τό φωτισμό καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, πραγματικά ταλαίπωροι, ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα τυλίγονται περισσότερο στήν ἁμαρτία καί στήν ἁμαρτία σκληρύνονται. Καί ἀντί νά παρακαλοῦν καί νά ἱκετεύουν τόν Θεό, βρίζουν τόν Θεό καί βλασφημοῦν τόν Θεό. Ὅπως λέγει τό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ἐμασσῶντο τάς γλώσσας αὐτῶν», μασοῦσαν τίς γλῶσσες τους ἀπό τόν πολύ πόνο καί ἀπό τίς τιμωρίες τίς ὁποῖες ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός ἐξ’ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους, καί ἐβλασφήμουν τόν Θεό. Καί ἐβλασφήμουν αὐτόν.
Σέ μία τέτοια ἀχρεῖα κατάσταση εἶχε φθάσει τότε ὁ Ἰσραήλ ὁ λαός πού ἐγέννησαν οἱ ἅγιοι πατέρες Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ.
Καί τότε ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός, παρουσιάσθηκε στόν Γεδεών καί τοῦ εἶπε:
-Πήγαινε νά σώσεις τόν λαό μου, νά ἀρχίσει τοὐλάχιστον ἡ σωτηρία ἀπό τά «ἔξω», γιά νά μπορέσει νά καταλάβει αὐτός ὁ λαός τί σημασία ἔχουν καί τά «ἔσω».
Καί εἶπε ὁ Γεδεών:
-Μέ τί προσόντα θά πάω ἐγώ νά σώσω τόν λαό σου; Ποιός εἶμαι Θεέ μου ἐγώ; Τί εἶμαι ἐγώ;
Καί τοῦ εἶπε Θεός.
-Πήγαινε. Μέ τήν δύναμη τήν δική μου θά σώσεις τόν λαό. Ὄχι μέ τήν δική σου.
Ἦταν παιδί μιᾶς ἀπό τίς φτωχότερες οἰκογένειες καί τίς πιό ἄσημες οἰκογένειες τοῦ Ἰσραήλ.
Ὄχι μέ τήν δική σου δύναμη καί μέ τά δικά σου προσόντα. Μέ τήν δική μου δύναμη καί μέ τήν δική μου χάρη, θά τόν σώσεις τόν λαό.
Ἀπαντᾶ ὁ Γεδεών:
-Καί ποῦ θά τό καταλάβω Κύριε, καί πῶς θά τό καταλάβω ὅτι ὄντως θά σώσω τόν λαό σου;
Τοῦ λέει ὁ Θεός:
-Ζήτησε σημεῖο.
Καί ἀπάντησε ὁ Γεδεών:
-Ἔχω ξάνει καί ἔχω πλύνει τό μαλλί καί τό ἔχω ἁπλώσει στό ἥλιο. Ἔχει στεγνώσει. Ἐάν τό πρωί βρεθεῖ τό μαλλί μουσκεμένο ἀπό δροσιά, ἐνῶ ὅλος ὁ ἄλλος χῶρος γύρω του θά εἶναι στεγνός καί ξερός -ἦταν καλοκαίρι καί βαθειά ξηρασία τότε- θά τό καταλάβω Θεέ μου καί θά πάω νά ἀγωνιστῶ γιά τήν σωτηρία τοῦ λαοῦ σου.
Ξύπνησε τήν ἄλλη μέρα ὁ Γεδεών καί κοίταξε τό μαλλί, τόν πόκο πού λέει ἡ παλαιά γλώσσα καί εὑρῆκε τό μαλλί μουσκεμένο. Τό ἔστιψε καί ἔβγαλε μιά λεκάνη νερό. Ἀλλά γύρω-γύρω ὁ τόπος ἦταν κατάξερος.
Καί εἶπε ὁ Γεδεών μέσα του:
-Βρέ τί ἀνόητος ἤμουν. Ἐζήτησα ἀπό τόν Θεό ἕνα σημεῖο πού μπορεῖ νά ἦταν ἀπατηλό. Γιατί τό μαλλί τήν ρουφάει τήν ὑγρασία. Καί ὅση κατέβαινε ἀπό φυσικές αἰτίες μπορεῖ νά τήν ρούφηξε αὐτό τό μαλλί καί νά μήν εἶναι ἀπό τόν Θεό. Λοιπόν, ποῦ πάω ὁ ταλαίπωρος ἐγώ νά σώσω τόν Ἰσραήλ; Ἀπό ποιόν; Ἀπό αὐτούς πού μᾶς ἔχουν ὑποδουλώσει καί εἶναι σήμερα ὑπερδύναμη.
Καί ξαναζήτησε ἀπό τόν Θεό σημεῖο:
-Κύριε, θέλω νά τό ἀλλάξεις τό σημεῖο πού ζήτησα. Νά εἶναι γύρω-γύρω ὑγρασία καί τό μαλλί νά εἶναι ξερό. Ἀπό ἐκεῖ θά καταλάβω ὅτι ὄντως εἶναι ἡ παρουσία σου κάνει αὐτό τό θαῦμα.
Καί ὁ πολυεύσπλαγνος Θεός, ἔκανε καί τό δεύτερο χατῆρι τοῦ Γεδεών. Ξύπνησε τήν ἄλλη μέρα καί βρῆκε τό μαλλί κατάξερο καί στεγνό καί ὅλη τήν γύρω περιοχή νά εἶναι σκεπασμένη, ὅπως συμβαίνει τίς βροχερές ἡμέρες τοῦ χειμώνα μέ δροσιά.
Τότε κατάλαβε τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ξεκίνησε νά σώσει τόν Ἰσραήλ.
Ὁ Γεδεών, εἶναι προτύπωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού γεννήθηκε ἀπό τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ γιά νά φέρει τήν σωτηρία στό γένος τῶν ἀνθρώπων. Καί τό μαλλί τό κατάλευκο εἶναι ἡ προτύπωση τῆς Ὑπεραγίας Δέσποινας Θεοτόκου. Κατέβηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, λέμε σέ ἕνα τροπάριο, «ὡς ὑετός», σάν τήν δροσιά, σάν τό νερό ἐπάνω εἰς τόν πόκον. Καί ἐδρόσισε μόνο τόν πόκον, τό μαλλί. Καί ἔμεινε ὅλος ὁ ἄλλος χῶρος ξερός
Καί μετά ... ἐζήτησε ὁ Γεδεών τό δεύτερο θαῦμα. Νά βγεῖ ἡ δροσιά ἔξω καί νά μείνει ξερός καί στεγνός ὁ πόκος. Καί βγῆκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί δρόσισε ὅλο τόν κόσμο. Ἀλλά ἔμεινε ἡ Παναγία στεγνή καί ξερή, ὅπως ἦταν καί πρίν. Παρθένος πρίν ἀπό τόν τόκο καί παρθένος μετά τόν τόκον.
Γι' αὐτό ὁ πόκος αὐτός, συμβολίζει τήν Ὑπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο, ἀλλά ἔχει ἀκόμη καί ἕναν ἄλλο συμβολισμό.
Μετά ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ δροσιά καί ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σκορπίσθηκε σέ ὅλο τόν ἄλλο κόσμο. Καί ἔμεινε ξερός καί χωρίς χάρη καί χωρίς Πνεῦμα Ἅγιο καί χωρίς τήν δροσιά του ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ. Πού δέν θέλησε νά νά πιστεύσει στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ πόκος αὐτός τοῦ Γεδεών εἶναι ἕνα μεγάλο σημεῖο καί γιά μᾶς. Γιατί καί ἐμεῖς βρισκόμαστε κάτω ἀπό τό πέλμα τοῦ νοητοῦ Μαδιάμ, τοῦ διαβόλου καί δουλεύομε στά ἔργα του καί στό θέλημά του. Καί ἀπομακρυνόμεθα ἀπό τόν Θεό. Μέ τήν ἁμαρτία πού εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀποστασίας.
Κουβεντιάζομε τόν τελευταῖο καιρό πολύ καί γιά τόν ἀντίχριστο.
Μερικοί φοβοῦνται τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου, τήν στιγμή πού εἶναι βουτηγμένοι στήν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία φέρνει τήν ἀποστασία. Καί ἡ ἁμαρτία θά φέρει τόν ἀντίχριστο.
Ὅσοι ἁμαρτάνουν, καί θεωροῦν χαρά καί εὐτυχία στήν ζωή, τήν ἀπόλαυση τῆς ζωῆς μακρυά ἀπό τόν Θεό, χωριστά ἀπό τόν Θεό, ἀντίθετα πρός τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν θά ρθεῖ ὁ ἀρχιαπατεώνας τοῦ κόσμου ὁ ἀντίχριστος, πού θά ὑποκρίνεται καί τόν εὐλαβέστατο καί τόν μεγάλο δημοκράτη καί τόν μεγάλο ὑπερασπιστή τῶν ὑγιῶν θεσμῶν, θά τόν ὑποδεχθοῦν μέ τά πλακάτ καί μέ φωνές ἀλλαλαγμοῦ.
Καί θά τόν προσκυνήσουν. Γιατί χωρίς τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν θά ἔχουν τά προσόντα καί τήν δύναμη νά ξεχωρίσουν ποῖος εἶναι.
Γι' αὐτό ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία. Γιά νά ἔχομε τά πνευματικά προσόντα πού εἴπαμε. Πήραμε τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ἡμέρα τοῦ βαπτίσματος καί πρέπει, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, νά ἀνακαινίζομε τό χάρισμα, τό ὁποῖο πήραμε, ὅσο μποροῦμε περισσότερο.
Τό χάρισμα τῆς σφραγίδας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ὀνομάζει πλέον ἐμᾶς, στόν καθένα μας, «δοῦλος Χριστοῦ»· πού ἔχει τήν χάρη καί τήν κατοικία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα του. Αὐτόν τόν ἄνθρωπο πρέπει νά τόν ἀνακαινίζομε μέ τήν μετάνοια, μέ τήν προσευχή, μέ τήν νηστεία, μέ τήν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί προπαντός μέ τό νά πίνομε τήν δροσιά πού κατέβηκε ἐπάνω στόν πόκο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Δηλαδή μέ τό νά τρῶμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν πίνομε τό αἷμα του καί τρῶμε τό σῶμα του, ἡ κατάξερη καρδιά μας, γεμίζει ἀπό τήν δροσιά καί τήν τρυφεράδα τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀνακαινίζεται καί ἀνανεώνεται καί γίνεται ξερή, ἀπρόσδεκτη, γιά τήν ἁμαρτία καί γιά τήν παράβαση. Καί σταθερή καί ἀμετακίνητη στήν τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Νά ξέραμε τί Θεό μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ Ἁγία Γραφή!
Δέν θά διαβάζαμε ποτέ μας ἐφημερίδες οὔτε περιοδικά.
Ἀλλά θά διαβάζαμε κάθε μέρα τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί θά προσπαθούσαμε μέ τό φῶς τῶν ἁγίων Πατέρων πού τόν ἐξηγοῦν σωστά, νά γίνει μέσα μας πηγή ζωῆς αἰωνίου.
Σήμερα, ἑορτάζομε τό μεγάλο γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ρούφηξε τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐδέχθη καί στήν ψυχή της καί στό σῶμα της, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ σωτήρα τοῦ κόσμου. Γιά τόν ἑαυτό της σωτήρα καί γιά ὅλο τόν κόσμο σωτήρα.
Ἄς τήν ἀκολουθήσομε, μιμούμενοι τό καλό της παράδειγμα, τή ζωή της καί τόν πόθο της. Καί ἄς τήν παρακαλοῦμε ἀπό τόν οὐρανό πού εἶναι καί ἔγινε Βασίλισσα τοῦ κόσμου, νά δυναμώνει καί ἐμᾶς μέ τίς μητρικές της προσευχές καί πρεσβεῖες.
Ὅποιος τήν ἐπικαλεῖται δέν θά ἀστοχήσει ποτέ. Ἀμήν.-
Οἱ σοφοί καί οἱ συνετοί ἄνθρωποι δέν χρειάζονται τιμωρία, γιά νά καταλάβουν ὅτι ἡ συμφορά εἶναι ἡ ἁμαρτία καί πρέπει ἀπό αὐτή νά προφυλάσσονται. Οἱ συνετοί ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού παρακαλοῦν καί παίρνουν ἀπό τόν Θεό ἀκτίδα φωτισμοῦ καί χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καταλαβαίνουν ὅτι τό χειρότερο πράγμα στόν κόσμο εἶναι ἡ παράβαση τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέν ἀναζητοῦν τό φωτισμό καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, πραγματικά ταλαίπωροι, ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα τυλίγονται περισσότερο στήν ἁμαρτία καί στήν ἁμαρτία σκληρύνονται. Καί ἀντί νά παρακαλοῦν καί νά ἱκετεύουν τόν Θεό, βρίζουν τόν Θεό καί βλασφημοῦν τόν Θεό. Ὅπως λέγει τό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ἐμασσῶντο τάς γλώσσας αὐτῶν», μασοῦσαν τίς γλῶσσες τους ἀπό τόν πολύ πόνο καί ἀπό τίς τιμωρίες τίς ὁποῖες ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός ἐξ’ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους, καί ἐβλασφήμουν τόν Θεό. Καί ἐβλασφήμουν αὐτόν.
Σέ μία τέτοια ἀχρεῖα κατάσταση εἶχε φθάσει τότε ὁ Ἰσραήλ ὁ λαός πού ἐγέννησαν οἱ ἅγιοι πατέρες Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ.
Καί τότε ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός, παρουσιάσθηκε στόν Γεδεών καί τοῦ εἶπε:
-Πήγαινε νά σώσεις τόν λαό μου, νά ἀρχίσει τοὐλάχιστον ἡ σωτηρία ἀπό τά «ἔξω», γιά νά μπορέσει νά καταλάβει αὐτός ὁ λαός τί σημασία ἔχουν καί τά «ἔσω».
Καί εἶπε ὁ Γεδεών:
-Μέ τί προσόντα θά πάω ἐγώ νά σώσω τόν λαό σου; Ποιός εἶμαι Θεέ μου ἐγώ; Τί εἶμαι ἐγώ;
Καί τοῦ εἶπε Θεός.
-Πήγαινε. Μέ τήν δύναμη τήν δική μου θά σώσεις τόν λαό. Ὄχι μέ τήν δική σου.
Ἦταν παιδί μιᾶς ἀπό τίς φτωχότερες οἰκογένειες καί τίς πιό ἄσημες οἰκογένειες τοῦ Ἰσραήλ.
Ὄχι μέ τήν δική σου δύναμη καί μέ τά δικά σου προσόντα. Μέ τήν δική μου δύναμη καί μέ τήν δική μου χάρη, θά τόν σώσεις τόν λαό.
Ἀπαντᾶ ὁ Γεδεών:
-Καί ποῦ θά τό καταλάβω Κύριε, καί πῶς θά τό καταλάβω ὅτι ὄντως θά σώσω τόν λαό σου;
Τοῦ λέει ὁ Θεός:
-Ζήτησε σημεῖο.
Καί ἀπάντησε ὁ Γεδεών:
-Ἔχω ξάνει καί ἔχω πλύνει τό μαλλί καί τό ἔχω ἁπλώσει στό ἥλιο. Ἔχει στεγνώσει. Ἐάν τό πρωί βρεθεῖ τό μαλλί μουσκεμένο ἀπό δροσιά, ἐνῶ ὅλος ὁ ἄλλος χῶρος γύρω του θά εἶναι στεγνός καί ξερός -ἦταν καλοκαίρι καί βαθειά ξηρασία τότε- θά τό καταλάβω Θεέ μου καί θά πάω νά ἀγωνιστῶ γιά τήν σωτηρία τοῦ λαοῦ σου.
Ξύπνησε τήν ἄλλη μέρα ὁ Γεδεών καί κοίταξε τό μαλλί, τόν πόκο πού λέει ἡ παλαιά γλώσσα καί εὑρῆκε τό μαλλί μουσκεμένο. Τό ἔστιψε καί ἔβγαλε μιά λεκάνη νερό. Ἀλλά γύρω-γύρω ὁ τόπος ἦταν κατάξερος.
Καί εἶπε ὁ Γεδεών μέσα του:
-Βρέ τί ἀνόητος ἤμουν. Ἐζήτησα ἀπό τόν Θεό ἕνα σημεῖο πού μπορεῖ νά ἦταν ἀπατηλό. Γιατί τό μαλλί τήν ρουφάει τήν ὑγρασία. Καί ὅση κατέβαινε ἀπό φυσικές αἰτίες μπορεῖ νά τήν ρούφηξε αὐτό τό μαλλί καί νά μήν εἶναι ἀπό τόν Θεό. Λοιπόν, ποῦ πάω ὁ ταλαίπωρος ἐγώ νά σώσω τόν Ἰσραήλ; Ἀπό ποιόν; Ἀπό αὐτούς πού μᾶς ἔχουν ὑποδουλώσει καί εἶναι σήμερα ὑπερδύναμη.
Καί ξαναζήτησε ἀπό τόν Θεό σημεῖο:
-Κύριε, θέλω νά τό ἀλλάξεις τό σημεῖο πού ζήτησα. Νά εἶναι γύρω-γύρω ὑγρασία καί τό μαλλί νά εἶναι ξερό. Ἀπό ἐκεῖ θά καταλάβω ὅτι ὄντως εἶναι ἡ παρουσία σου κάνει αὐτό τό θαῦμα.
Καί ὁ πολυεύσπλαγνος Θεός, ἔκανε καί τό δεύτερο χατῆρι τοῦ Γεδεών. Ξύπνησε τήν ἄλλη μέρα καί βρῆκε τό μαλλί κατάξερο καί στεγνό καί ὅλη τήν γύρω περιοχή νά εἶναι σκεπασμένη, ὅπως συμβαίνει τίς βροχερές ἡμέρες τοῦ χειμώνα μέ δροσιά.
Τότε κατάλαβε τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ξεκίνησε νά σώσει τόν Ἰσραήλ.
Ὁ Γεδεών, εἶναι προτύπωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού γεννήθηκε ἀπό τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ γιά νά φέρει τήν σωτηρία στό γένος τῶν ἀνθρώπων. Καί τό μαλλί τό κατάλευκο εἶναι ἡ προτύπωση τῆς Ὑπεραγίας Δέσποινας Θεοτόκου. Κατέβηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, λέμε σέ ἕνα τροπάριο, «ὡς ὑετός», σάν τήν δροσιά, σάν τό νερό ἐπάνω εἰς τόν πόκον. Καί ἐδρόσισε μόνο τόν πόκον, τό μαλλί. Καί ἔμεινε ὅλος ὁ ἄλλος χῶρος ξερός
Καί μετά ... ἐζήτησε ὁ Γεδεών τό δεύτερο θαῦμα. Νά βγεῖ ἡ δροσιά ἔξω καί νά μείνει ξερός καί στεγνός ὁ πόκος. Καί βγῆκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί δρόσισε ὅλο τόν κόσμο. Ἀλλά ἔμεινε ἡ Παναγία στεγνή καί ξερή, ὅπως ἦταν καί πρίν. Παρθένος πρίν ἀπό τόν τόκο καί παρθένος μετά τόν τόκον.
Γι' αὐτό ὁ πόκος αὐτός, συμβολίζει τήν Ὑπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο, ἀλλά ἔχει ἀκόμη καί ἕναν ἄλλο συμβολισμό.
Μετά ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ δροσιά καί ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σκορπίσθηκε σέ ὅλο τόν ἄλλο κόσμο. Καί ἔμεινε ξερός καί χωρίς χάρη καί χωρίς Πνεῦμα Ἅγιο καί χωρίς τήν δροσιά του ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ. Πού δέν θέλησε νά νά πιστεύσει στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ πόκος αὐτός τοῦ Γεδεών εἶναι ἕνα μεγάλο σημεῖο καί γιά μᾶς. Γιατί καί ἐμεῖς βρισκόμαστε κάτω ἀπό τό πέλμα τοῦ νοητοῦ Μαδιάμ, τοῦ διαβόλου καί δουλεύομε στά ἔργα του καί στό θέλημά του. Καί ἀπομακρυνόμεθα ἀπό τόν Θεό. Μέ τήν ἁμαρτία πού εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀποστασίας.
Κουβεντιάζομε τόν τελευταῖο καιρό πολύ καί γιά τόν ἀντίχριστο.
Μερικοί φοβοῦνται τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου, τήν στιγμή πού εἶναι βουτηγμένοι στήν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία φέρνει τήν ἀποστασία. Καί ἡ ἁμαρτία θά φέρει τόν ἀντίχριστο.
Ὅσοι ἁμαρτάνουν, καί θεωροῦν χαρά καί εὐτυχία στήν ζωή, τήν ἀπόλαυση τῆς ζωῆς μακρυά ἀπό τόν Θεό, χωριστά ἀπό τόν Θεό, ἀντίθετα πρός τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν θά ρθεῖ ὁ ἀρχιαπατεώνας τοῦ κόσμου ὁ ἀντίχριστος, πού θά ὑποκρίνεται καί τόν εὐλαβέστατο καί τόν μεγάλο δημοκράτη καί τόν μεγάλο ὑπερασπιστή τῶν ὑγιῶν θεσμῶν, θά τόν ὑποδεχθοῦν μέ τά πλακάτ καί μέ φωνές ἀλλαλαγμοῦ.
Καί θά τόν προσκυνήσουν. Γιατί χωρίς τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν θά ἔχουν τά προσόντα καί τήν δύναμη νά ξεχωρίσουν ποῖος εἶναι.
Γι' αὐτό ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία. Γιά νά ἔχομε τά πνευματικά προσόντα πού εἴπαμε. Πήραμε τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ἡμέρα τοῦ βαπτίσματος καί πρέπει, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, νά ἀνακαινίζομε τό χάρισμα, τό ὁποῖο πήραμε, ὅσο μποροῦμε περισσότερο.
Τό χάρισμα τῆς σφραγίδας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ὀνομάζει πλέον ἐμᾶς, στόν καθένα μας, «δοῦλος Χριστοῦ»· πού ἔχει τήν χάρη καί τήν κατοικία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα του. Αὐτόν τόν ἄνθρωπο πρέπει νά τόν ἀνακαινίζομε μέ τήν μετάνοια, μέ τήν προσευχή, μέ τήν νηστεία, μέ τήν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί προπαντός μέ τό νά πίνομε τήν δροσιά πού κατέβηκε ἐπάνω στόν πόκο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Δηλαδή μέ τό νά τρῶμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν πίνομε τό αἷμα του καί τρῶμε τό σῶμα του, ἡ κατάξερη καρδιά μας, γεμίζει ἀπό τήν δροσιά καί τήν τρυφεράδα τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀνακαινίζεται καί ἀνανεώνεται καί γίνεται ξερή, ἀπρόσδεκτη, γιά τήν ἁμαρτία καί γιά τήν παράβαση. Καί σταθερή καί ἀμετακίνητη στήν τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Νά ξέραμε τί Θεό μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ Ἁγία Γραφή!
Δέν θά διαβάζαμε ποτέ μας ἐφημερίδες οὔτε περιοδικά.
Ἀλλά θά διαβάζαμε κάθε μέρα τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί θά προσπαθούσαμε μέ τό φῶς τῶν ἁγίων Πατέρων πού τόν ἐξηγοῦν σωστά, νά γίνει μέσα μας πηγή ζωῆς αἰωνίου.
Σήμερα, ἑορτάζομε τό μεγάλο γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ρούφηξε τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐδέχθη καί στήν ψυχή της καί στό σῶμα της, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ σωτήρα τοῦ κόσμου. Γιά τόν ἑαυτό της σωτήρα καί γιά ὅλο τόν κόσμο σωτήρα.
Ἄς τήν ἀκολουθήσομε, μιμούμενοι τό καλό της παράδειγμα, τή ζωή της καί τόν πόθο της. Καί ἄς τήν παρακαλοῦμε ἀπό τόν οὐρανό πού εἶναι καί ἔγινε Βασίλισσα τοῦ κόσμου, νά δυναμώνει καί ἐμᾶς μέ τίς μητρικές της προσευχές καί πρεσβεῖες.
Ὅποιος τήν ἐπικαλεῖται δέν θά ἀστοχήσει ποτέ. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου