Τι είναι η ψυχή μας. Ευαγγέλιο της Κυριακής 25 Σεμπτεμβρίου 2011

 ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ:

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ:

"Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού;"

Ή άξια πού δεν ανταλλάσσεται, ούτε εξαγοράζεται είναι ή ψυχή μας.

Όλα τα αγαθά πωλούνται και αγοράζονται. Όχι όμως και ή ψυχή.

Είναι το άυλο στοιχείο, πού έχει τοποθετήσει ό Δημιουργός στην υλική και χωμάτινη υπόσταση μας. 
Είναι ή εικόνα του Θεού μέσα μας. 
Είναι το άυλο στοιχείο, πού μπορεί να μας κάνη να γίνουμε όμοιοι μ' Αυτόν. 
«"Επλασεν ό Θεός τον άνθρωπον, χουν άπό της γης, και ένεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και έγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γενέσ. β' 7). 
Έγινε ό άνθρωπος μια ζωντανή ψυχή, πού ζει μέσα στο σώμα και εκφράζεται με τα όργανα και τις λειτουργίες του σώματος. 
Χωρίς την ψυχή ό άνθρωπος δεν διαφέρει καθόλου από τα άλογα ζώα. 
Το ζώο γεν­νιέται και παραμένει ζώο. 
Ενώ ό άνθρωπος, ό έμψυχος άνθρωπος, βρίσκεται σε μια ασταμάτητη κίνηση ανεβάσματος και δημι­ουργίας. 
Με την ψυχή σκέπτεται, αισθάνεται, βρίσκει τις λέξεις για να έκφραση τα νοήματα του, θυμάται, κρίνει, διαλέγει. 
Ακόμα με την ψυχή προάγει τις επιστήμες, αξιοποιεί την τεχνική, δημιουργεί τα συστήματα των κοινωνικών θεσμών, αισθάνεται την ηθική αξία ή την ένοχη των πράξεων του, μετανοεί, αλλάζει τρόπο ζωής.

Τί είναι ή ψυχή μας;

Λουσμένη στο αίμα.

Γι αυτόν τον ατίμητο θησαυρό, πού κρύβουμε μέσα μας, πραγμα­τοποιήθηκε ή μεγαλύτερη θυσία, ή σταυρική προσφορά του Λυτρωτή μας. 

«Ό Υιός του ανθρώπου ήλθε ψυχάς ανθρώπων σώσαι» (Λουκ. θ' 56). 

Ήλθε να σώσει τις ψυχές μας από την αμαρτία και τις αλυσίδες του διαβόλου. 

Για να ελευθέρωση την εικόνα του από τη σκλαβιά και να της δώσει τη δυνατότητα να κινηθεί ελεύθερη στον μεγάλο προορισμό της, την αγιότητα.

Δεν υπάρχει εύγλωττότερη μαρτυρία για την αξία της ψυχής μας από τον Σταυρό και τον Εσταυρωμένο. 

Καθώς ό Σταυρός προβάλλει στην Εκκλησία μας και σ' ολόκληρη τη γη μας, θυμίζει πώς επάνω σ' αυτόν ό «Χριστός απέ­θανε» για την κάθε ψυχή. 

«'Ελυτρώθημεν ού φθαρτοίς, άργυρίω ή χρυσίω, άλλα τιμίω αίματι ώς αμνού άμωμου και ασπίλου Χρί­στου» (Α' Πέτρ. α' 18).

Προκειμένου να λυτρωθεί ή ψυχή μας, δεν χρησιμοποιήθηκαν αργυρά ή χρυσά νομίσματα. 

Ούτε αξιώθηκαν να πολεμήσουν καινά πέσουν στο πεδίο της μάχης γερο­δεμένα παλληκάρια. 

Αλλά ούτε και στρατηγοί μεγάλοι και βασιλιάδες θεωρήθηκαν ικανοί να προσφέ­ρουν θυσία. 

Για την ψυχή μας ό Ένας προσφέρθηκε. 

Ό Ιησούς, ό Κύριος. 

Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι ή άξια της ψυχής μας!

Ατίμητη.

Το σώμα το ανθρώπινο λιώνει στον τάφο. 

Οι ψυχές μένουν. Οι ψυχές ζουν. 

Των δικαίων «έν χειρί Θεού» (Σοφ. Σολ. γ' 1). 

Των αμαρτωλών «εις κόλασιν αίώνιον» (Ματθ. κε' 46).

Δύσκολο να κατανόησει κα­νείς την αιωνιότητα της ψυχής. Ακριβώς γιατί γύρω βασιλεύει ή φθορά, δεν έχει τον τρόπο να απαλλάξει τη σκέψη του από τα σιδερένια νύχια της και να χαρεί την ατέλειωτη συνέχεια της ψυχής, της ψυχής του.

Γι’ αυτό ας κάνουμε μια ιδι­αίτερη προσπάθεια. 

Ας αναπο­λήσουμε για λίγο ολόκληρη την ιστορία της άνθρωπότητος. 

Πόσοι οι άνθρωποι πού έζησαν τη ζωή τούτη; 

Αναρίθμητα δισεκατομμύ­ρια. 

Που βρίσκονται τα σώματα τους; Ζυμώθηκαν με τη γη. 

Που είναι τα σπίτια πού έχτισαν; Τα αφάνισε ό χρόνος. Που υπάρχουν τα βιβλία πού έγραψαν; 

Τα πιο πολλά έχουν καταστραφεί. 

Και τα μεγάλα έργα, οι πολιτισμοί και τα διαδήματα και τα χίλια δυο άλλα, πού συνοδεύουν και ψιμυθιώνουν τη γήινη ζωή, που είναι; 

Όλα, όλα πέρασαν και έσβησαν.

Μόνο οι ψυχές μένουν. 

Τόσοι αιώνες και εξακολουθούν να ζουν, άφθαρτες. 

Κανένα ίχνος δεν αφή­νει επάνω τους ό χρόνος. 

Κανένα σημάδι γηρασμού και φθοράς.

Και όλο αυτό το διάστημα, για το οποίο μιλήσαμε, το ζουν οι ψυχές σαν να ήταν μια και μόνη μέρα. 

Σαν μια σύντομη στιγμή στον απέραντο ωκεανό της αιωνιότητος.

Ύστερα από όλα αυτά τα θαυ­μαστά, πού μάς έδωσε ή μελέτη, ποιος δεν κατανοεί τη βαρύτητα του λόγου του Κυρίου;

Θησαυρός αληθινός ή ψυχή μας. 

Μαργαριτάρι πολύτιμο, το όποιο αξίζει ιδιαίτερα να χαρούμε και να προσέξουμε. 

Ας φροντί­σουμε τις ψυχές μας.

http://sites.google.com/