Έλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, Σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τριὰς Ἁγία, δόξα Σοι.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν Χαρᾶς Εὐαγγέλια, Τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ. Τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίον προερχόμενον.


Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Από το κόστος διαβίωσης στο κόστος επιβίωσης



Ο γερμανικός σχεδιασμός για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 με ταυτόχρονη μείωση μισθών, μέσα στους επόμενους 12 μήνες, ασφαλώς και αποτελεί τη λεπτή κόκκινη γραμμή της αντοχής της ελληνικής κοινωνίας στη λαίλαπα των οικονομικών μέτρων που έχουν προηγηθεί.
Προφανώς και αδυνατούν να αντιληφθούν οι “βόρειοι φίλοι” μας, ότι ήδη το κόστος, έχει μετατραπεί, από διαβίωσης σε κόστος επιβίωσης, λόγω των συνεχών ανατιμήσεων, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι, επιστροφής τόκων και κεφαλαίου...
Ενδεχόμενη επιπλέον λήψη αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων το μόνο που επιτυγχάνει στην παρούσα συγκυρία είναι να βυθίσει ακόμη περισσότερο τη χώρα στην ύφεση, επομένως και να καταστήσει ανέφικτη την οποιαδήποτε προσπάθεια επιστροφής των δανεικών...
Αν λοιπόν ο στόχος είναι η εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας, γιατί της οικονομίας ήδη έχει επιτευχθεί, τότε δικαιολογείται ο σχεδιασμός αυτός.
Αν όμως υπάρχει άλλη στόχευση, τότε οφείλουν οι κυβερνώντες με θάρρος να εξηγήσουν το τί ακριβώς συμβαίνει στους πολίτες και να ζητήσουν την έγκρισή του “σχεδιασμού τους”, για το επόμενο 12μηνο.
Στη Δημοκρατία ως γνωστό δεν υπάρχουν αδιέξοδα...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου