Με αφορμη την εκλογη και
ενθρονιση του νεου παπα ρωμης, εκεινο που πρεπει να καταλαβουμε ειναι οτι αλλο
καλος ανθρωπος κι αλλο ορθοδοξος χριστιανος. Καλοι ανθρωποι υπαρχουν παντου.
Ακουνε απλα τη φωνη του εμφυτου ηθικου νομου που υπαρχει μεσα σε καθε ανθρωπο,
σαφως με ενα σωρο προσμιξεις απο ανθρωπινες παραδοσεις και τοπικες συνηθειες.
Αν εφτανε ομως μονο να ειναι καποιος καλος ανθρωπος, δεν θα υπηρχε αναγκη για
το ευαγγελιο και την εκκλησια.
Η ορθοδοξη εκκλησια
διασωζει την αληθινη σχεση του ανθρωπου με τον αληθινο και ζωντανο θεο.
ΑΝ ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ,
ΑΣ ΠΑΕΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ
ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟ ΚΑΙ
ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΝΑ ΑΓΙΑΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΗ
ΒΡΩΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ αυτη η εκκλησια, δηλαδη η εκκλησια μας δηλαδη, εχει τη χαρη του
αγιου πνευματος.
Μη
εντυπωσιαζομαστε σε εντυπωσεις και τελετες.
Η ορθοδοξια αναδεικνυει αγιους και
κανει θαυματα.
Οι
παπικοι απο το 1054 που ξεκοψαν απο την ορθοδοξη πιστη και εγιναν αιρετικοι
εχασαν τη χαρη και πλεον εγιναν μια θρησκευτικη κοινοτητα.
Ο χριστος δεν ιδρυσε πολλες
συμπληρωματικες εκκλησιες, αλλα την μια, αγια, καθολικη και αποστολικη
εκκλησια.
Οι παπικοι ολα αυτα τα
γνωριζουν κι ομως δεν κανουν ενα βημα να επανελθουν.
Κανουν καποια καλα εργα, αλλα
τα εργα ειναι απλα αποσκευες για το μεγαλο ταξιδι του ουρανου.
Το κλειδι και το εισιτηριο
ταχει η ορθοδοξια. Κανενας ποτε δεν ταξιδευει με βαλιτσες μονο.
Ειναι δε αξιοσημειωτο οτι οι
παπικοι εχουν αλλοιωσει ολα τα μυστηρια και εχουν συνολικα και χοντρικα 20
αιρετικες διδασκαλιες φοβερες, περισσοτερες μαλιστα και απο τους χιλιαστες.
Εκεινο δε που τους κανει
απαραδεκτους περαν των θεολογικων ατοπηματων τους ειναι οτι εφτιαξαν κρατος και
ο αρχηγος τους δεν ειναι πλεον ο χριστος, τον οποιο τυπικα επικαλουνται, αλλα ο
αλαθητος (!!!) Παπας, τον οποιο και ουσιαστικα αναγνωριζουν «ως θεο επι της
γης».
Εμεις οι ορθοδοξοι δεν εχουμε
μονοκρατορια, αλλα συνοδικο πολιτευμα.
Εξαλλου μη ξεχναμε δε οτι ο
παπισμος βαρυνεται με σταυροφοριες, καψιμο μαγισσων, συγχωροχαρτια, αποικιοκρατιες,
σεξουαλικα σκανδαλα, ιερα εξεταση κλπ.
Το θεμα βεβαια για μας ειναι
οτι γιατι και ς΄ αυτα τα θεματα μας κατατρωγει η ξενομανια μας και δεν ειμαστε
ευχαριστημενοι με την αληθινη πιστη μας και αλλοιθωριζουμε σε ξενες αυλες.
Ο παπας δεν μας ενδιαφερει ως
ατομο, αλλα ως θεσμος και φορεας μιας ολοκληρης νοοτροπιας, την οποια
αντιμετωπιζουμε καθημερινα στα πλαισια της ΕΕ, αλλα και πολυ παλιοτερα, αφου
οχι μονο ιστορικα ή θεολογικα, αλλα κοινωνικα και εθνικα νεοτεροι πατερες
ασχοληθηκαν με τον παπισμο (αγ. Κοσμας ο αιτωλος, αγ. Νεκταριος κεφαλας κ.α)
Αυτο που εχει αποτυπωθει στο
συνταγμα μας, δηλ. Η επικληση της Αγιας Τριαδος, δεν ειναι καθολου μια
απομιμηση ενος δυτικου-παπικου προτυπου, ή ενας ορθοδοξος φανατισμος.
Αλλα η συνειδητη αποφαση των
αγωνιστων του 1821, οπως αυτη βγηκε μεσα απο την βιωματικη τους πιστη τα 400
χρονια σκλαβιας και οπως αυτη αποτυπωθηκε σε κειμενα των απλων εκεινων ανθρωπων
και των εθνοσυνελευσεων τους, ακριβως επειδη τη ζουσαν ως προσωπα και ως
κοινοτητες-συνολα.
Αυτο ακριβως -τηρουμενων των
αναλογιων- ειχε γινει και με τους Αγιους Πατερες Της Εκκλησιας μας, οι οποιοι
απο συμφωνου φανερωσαν συνοδικα την αληθεια που ζουσαν αλαθητα και υπηρχε
πρωτιστως στην Αγια Γραφη.
Μπορει βεβαια η Αγια Γραφη να
ειναι το γραπτο μερος της ολης παραδοσεως μας, ομως η ολη παραδοση μας
στηριζεται και ποτε δεν αντιτιθεται ς΄ αυτη, διοτι ειναι το ιδιο αγιο πνευμα
που εμπνεει και εποπτευει και τις δυο ισοκυρες πηγες της πιστεως μας.
Ο ορος επικρατουσα θρησκεια δεν
σημαινει οτι επιβαλλεται απο εξω και για αυτο επικρατει, αλλα ειναι ενας
τεχνικος ορος που σηματοδοτει οτι ο λαος μας εχει το θρησκευμα του ορθοδοξο,
πραγμα το οποιο επιβεβαιωνεται με τα ατυπα δημοψηφισματα των βαπτισεων των
παιδιων των ελληνων και του εκκλησιασμου των μεγαλων εορτων.
Το τεκμηριο της αληθειας στην
ορθοδοξια μας δεν υπαρχει σε ενα ατομο, αλλα σε ολοκληρο το λαο μας.
Μη ανησυχουμε τοσο για τους
αιρετικους και ξεπεφτουμε απο την ευαγγελικη αληθεια και συμπεριφορα.
Εμεις ας μεινουμε σταθεροι και
αμετακινητοι.
Πρεπει ολοι να ξερουμε οτι
"υπερ παντα νικα η αληθεια".
Ας παρουμε παραδειγμα απο τα
αποτελεσματα της ποιμαντικης της εκκλησιας μας.
Οσα σκουπιδια κι αν πεσουν πανω
στην ψυχη μας, ερχεται καποια στιγμη και ο ασωτος ξαναγυριζει και η πορνη
μετανοει και ο διωκτης ομολογει και ο ληστης την τελευταια στιγμη κλεβει τον
παραδεισο και μπαινει πρωτος.
Εμεις θα λεμε την αληθεια.
Υπαρχει και Θεος και η ψυχη
εχει τη δικη της δυναμικη.
Χρεος μας οχι να σωσουμε. Ο
Θεος σωζει. Χρεος μας ειναι να μιλαμε.
Και μετα "οστις
θελει". Ο Θεος αγαπαει τον κοσμο πιο πολυ απο ολους.
Εχυσε το αιμα του για μας. Αυτο
ισχυει διαχρονικα.
Ελεγε ο Αγιος Σεραφειμ Του
Σαρωφ: "βρες μεσα σου την ειρηνη εσυ και χιλιαδες γυρω σου θα βρουν την
σωτηρια".!!!!!!!!
Συμπληρωματικα: η αποσταση απο
τους αιρετικους ειναι παγια θεση του Ευαγγελιου και διαφοροποιειται απο την
μεταξυ των ορθοδοξων οικοδομη.
Τους αιρετικους τους αφηνουμε
μετα «απο πρωτη και δευτερη νουθεσια».
Για τους ορθοδοξους που
δυσκολευονται πνευματικα ισχυει το «οικοδομειτε ο εις τον ενα».
Αλλο αιρετικος λοιπον κι αλλο
αμαρτωλος.
Οι βαπτισμενοι εχουν μεσα τους
το Αγιο Πνευμα και με τη βοηθεια του Λογου καιτο καλο παραδειγμα, την αγαπη
μας, επιστρεφουν απο την αμαρτια.
Οι αιρετικοι χρειαζονται να
νιωσουν οτι βρισκονται σε λαθος δρομο.
Αυτο γινεται, οσο κι αν
φαινεται σκληρο, με μια αποσταση, για να φανει η διαφορα. Αλλοιως νομιζουν οτι
ειμαστε το ιδιο και τιποτε δεν μας χωριζει.
η ανασφαλεια της αιρεσης
ζητει στηριγματα σε κοινωνικες σχεσεις.
Αν δεν τους τις δωσουμε
αρχιζουν και ανησυχουν.
Σαφως δεν υβριζουμε τα προσωπα.
Κραταμε ψηλα την Αληθεια.
Η Αληθεια ειναι το λιμανι που πρεπει να γυρισουν ολοι. Και
πρεπει να φαινεται απο μακρια σαν φαρος.
Οπωσδηποτε απαγορευονται απο
τους ιερους κανονες συλλειτουργα και συμπροσευχες με αιρετικους.
Πολλοι λενε να συνεργασθουμε
και με τους αιρετικους για να βοηθησουμε τους τριτοκοσμικους.
Το θεμα δεν ειναι οτι βοηθαμε
καποιον...αλλα πως, που, ποτε και τι βοηθεια του δινουμε.
Οι κινεζοι λενε: «μη δινεις
ψαρια στον αλλο. Μαθε τον να ψαρευει».
Μαθε τον να πιστευει ορθα –
λεμε εμεις - και θα βρει το δρομο για τον πολιτισμο και την ευτυχια.
Η δυστυχια στον τριτο κοσμο
ακριβως απο δυτικους αιρετικους προηλθε.
Πως τωρα οι
ενοχοι θα εξαλειψουν οντας αδιορθωτοι τα λαθη τους; λαθη επι
λαθων θα εχουμε παλι.
Αυτη τη στιγμη με τοση βοηθεια
που εχει παρει απο τον παπα η δυση, δυστυχως βλεπουμε να στρεφεται μαζικα στον
μουσουλμανισμο. Η πεινα της ψυχης ειναι πολυ ανωτερη του σωματος.
Ο ανθρωπος ζητει ακριβεια
πιστεως και ποιοτητα ζωης.
Η φιλανθρωπια δεν πρεπει να
ειναι μια προπαγανδα πιστεως.
Πηραμε κι εμεις επιδοτησεις
χρονια απο την ΕΕ, αλλα ιδου που ειμαστε τωρα!
Η καλυτερη βοηθεια ειναι η Αληθεια.
Και οχι μονο για τους
τριτοκοσμικους, αλλα και για τους ιδιους τους αιρετικους. Αν τους αγαπαμε, ας
κραταμε αποστασεις, για να ζητησουν εντονοτερα το φως.
Ασφαλως δεν διαγραφουμε τελειως
καποιες καλες προσπαθειες. Ομως παντα πρεπει να δειχνουμε την κορυφη.
Η ψυχη μας δεν αναπαυεται με
λιγοτερο ουρανο.
Οσοι ισχυριζονται οτι με τους
παπικους και τους αλλους αιρετικους θα συνεργασθουμε και θα συμπραξουμε σε
κοινωνικα εργα για τον ανθρωπο, ματαιοπονουν.
Για τον απλουστατο λογο οτι οσοι
δεν εχουν υγιη αντιληψη περι Θεου δεν εχουν και περι ανθρωπου.
Αν δεν πιστευουμε σωστα στο Θεο,
δεν σεβομαστε και το ανθρωπινο προσωπο.
Πως λοιπον θα διακονησουμε τον
ανθρωπο σε ενα κοινο πλαισιο δρασης, οταν δεν εχουμε κοινη την αληθεια περι του
Τριαδικου Θεου και την Αληθεια περι της σωτηριας του κοσμου.
Το θεμα δεν ειναι να στειλουμε
καποια φορτηγα τροφιμα στους τριτοκοσμικους, πραγμα που κανει και ο ερυθρος
σταυρος και ο ΟΗΕ, αλλα να τους μιλησουμε τελικα περι του Λογου Της Αληθειας
Και Σωτηριας.
Οι παπικοι λενε οτι για τη
σωτηρια μας χρειαζεται ο "Αριστοτελης" και οτι γνωριζουμε το Θεο με
τη νοηση και τη λογικη και
ο Αγιος Γρηγοριος Ο Παλαμας λεγει
οτι μετεχουμε των ακτιστων ενεργειων του Θεου με την προσευχη και τα μυστηρια
και ετσι σωζομαστε.
Υστερα ο πληθωρικος μηχανισμος
της παπικης αιρεσης ξεπερνα κατα πολυ την φτωχη ορθοδοξη εκκλησια και σαφως
επισκιαζει την Αληθεια.
Ειμαστε σαν φτωχοι συγγενεις.
Αυτο γινεται και τωρα στο Παγκοσμιο
Συμβουλιο Εκκλησιων, απο το οποιο δεχομαστε δυστυχως επιδοτησεις και δωρα -
"ελαιον αμαρτωλου" - και μετα δεν μπορουμε να αρθρωσουμε την ορθοδοξη
ετυμηγορια μας.
Συμπλεουμε δυστυχως με
αιρετικους.
Ενα αλλο που χρειαζεται να
πουμε ειναι οτι και στην Ορθοδοξη Ανατολη μπορει να υπηρξαν εκπροσωποι της
εκκλησιας με παραβατικη συμπεριφορα.
Αυτο ομως ποτε δεν εγινε θεσμος
και δογμα.
Δεν πηρε ποτε συνοδικη εγκριση.
Αντιθετα στη δυση και στην
παπικη αιρεση ολα τα στραβα και αντιευαγγελικα επενδυθηκαν με εκκλησιαστικες
αποφασεις και εγιναν νομος.
Ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα
ειναι η υποχρεωτικη αγαμια του παπικου κληρου.
Πουθενα μεσα στο ευαγγελιο δεν
λεγει κατι τετοιο.
Αποτελεσμα: τον τελευταιο καιρο χιλιαδες παπικοι
κληρικοι εγκατελειψαν το εργο τους πιεζομενοι απο τη συνειδηση τους, γιατι δεν
μπορουσαν να ζουν διπλη ζωη. Αυτο και μονο μας δινει το δικαιωμα να δοξασουμε
το θεο για την φιλανθρωπη και αληθινη ορθοδοξη εκκλησια μας.
Αυτη τη στιγμη στην αφρικη η Ορθοδοξια
κερδιζει συνεχως ολοκληρες φυλες, γιατι ειναι φτωχη και απολεμη.
Εμεις δεν πηγαμε εκει μαζι με
αποικιοκρατες και εμπορους διαμαντων, αλλα σαν διακονοι αθανατων ψυχων.
Τελος μη ενθουσιαζομαστε απο
την ταξη η την "ευπρεπεια" των δυτικων.
Η ουσια μετραει. "το
πνευμα εστι το ζωοποιουν".
Ενας ανθρωπος που δεν εχει την Αληθεια
Της Πιστεως, ο,τι και αν κανει δεν ειναι αληθινο.
Αυτο που λεμε δεν ειναι
κατακριση, ειναι θεολογικη αληθεια.
Δεν κατακρινουμε τους
αιρετικους ως προσωπα. Προσευχομαστε να επιστρεψουν.
Την αιρεση ως οδον απωλειας
καταδικαζουμε.
Ο Αγιος Ιωαννης Ο Χρυσοστομος μαλιστα
μας λεγει οτι "το σχισμα δεν το ξεπλενει ακομη και αιμα μαρτυριου".
Οι παπικοι ειναι και
σχισματικοι και αιρετικοι.
Το χρονιο μαλιστα σχισμα συνιστα αιρεση απο μονο
του.
Χριστιανική Εστία Λαμίας
http://aktines.blogspot.gr/2013/04/blog-post_484.html#more
http://aktines.blogspot.gr/2013/04/blog-post_484.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου