Σ' ένα φίλο, πού αντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ή παρθενίας, ο Γέροντας Πορφύριος πρόσφερε πολλές προοπτικές σωτηρίας και τον απάλλαξε από το άγχος του διλήμματος, πριν ακόμη διαλέξει οτιδήποτε, λέγοντάς του:
«Μην ταλαιπωρείσαι άδικα, καταπιέζοντας τον εαυτό σου ν' αποφασίσεις τώρα να διαλέξεις. Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο από την επίμονη αυτή σκέψη και δώσε όλη την προσοχή σου, πώς να αγαπήσεις το Χριστό, που σε αγαπά. Όλα τού Χριστού είναι, παρελθόν, παρόν και μέλλον μας, όπου φανερώνεται η Πρόνοιά Του, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια της ζωής μας.
Μπορεί να κάνεις οικογένεια, μπορεί να πας όπου σου αρέσει να αφιερωθείς. Μπορεί όμως και να μην κάνεις τίποτε απ' αυτά, να μείνεις στο σπίτι σου, όπως είσαι τώρα. Πάλι σώζεσαι, φτάνει ν' αγαπάς το Χριστό.
Ο Χριστός θα φέρει τη λύση πού σου ταιριάζει περισσότερο, που θα μιλήσει καθαρά στην ψυχή σου. Μη στενοχωρείσαι. Και τώρα επάνω στο δρόμο του Χριστού είσαι».
- Γέροντα (Παϊσιε), τί πρέπει νὰ ἀπάντηση κανεὶς σὲ νέα παιδιὰ ποῦ ρωτοῦν ἂν ἢ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἔγγαμη;
Κατ' ἀρχὰς πρέπει νὰ τοὺς δώσει νὰ καταλάβουν ποιὸς εἶναι ὃ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ποιὸ εἶναι τὸ νόημα τῆς ζωῆς.
Ὕστερα νὰ τοὺς ἐξήγηση ὅτι καὶ οἱ δύο δρόμοι ποὺ ἔχει χαράξει ἢ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι εὐλογημένοι, γιατί καὶ οἱ δύο μποροῦν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο, ἂν ζήσουν κατὰ Θεόν.
Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι δύο ἄνθρωποι ξεκινοῦν νὰ πᾶνε σὲ ἕνα Προσκύνημα.
Ὃ ἕνας πηγαίνει μὲ τὸ λεωφορεῖο ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο καὶ ὃ ἄλλος πηγαίνει μὲ τὰ πόδια ἀπὸ κάποιο μονοπάτι.
Καὶ οἱ δύο ὅμως ἔχουν τὸν ἴδιο σκοπό.
Ὃ Θεὸς καὶ τὸ ἕνα τὸ χαίρεται καὶ τὸ ἄλλο τὸ θαυμάζει.
Κακὸ εἶναι, ὅταν αὐτὸς ποὺ πάει ἀπὸ τὸ μονοπάτι κατακρίνει μέσα τοῦ τὸν ἄλλον, ποὺ πάει ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο, ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου