γράφει ο Αlex Synodinos
Μεγαλώνοντας στην μαρξιστοκρατούμενη Ελλάδα και μέσα στην όλη παράνοια που η «Γενία του Πολυτεχνείου» επέβαλε στη κοινωνία, η επαφή μου με τα διάφορα σύμβολα της Αριστεράς αναγκαστικά έγινε σε πολύ μικρή ηλικία. Ένα από αυτά που αισθητικά μου φαινόταν ιδιαίτερα αποκρουστικό, χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί, ήταν το περιβόητο «Σύμβολο της Ειρήνης». Αργότερα, διαβάζοντας ορισμένα άρθρα για την γερμανοσκανδιναβική προχριστιανική παράδοση ανακάλυψα κατά τύχη την προέλευση αυτού του συμβόλου και νομίζω πως ήρθε η ώρα να την επεξηγήσουμε.
O Ρούνος της Ζωής
Τα διάφορα γερμανικά φύλα πριν από την έλευση του Χριστιανισμού είχαν αναπτύξει ένα μαγικό και μαντικό αλφάβητο, που σήμερα είναι γνωστό ως Ρούνοι (Runes). Κάθε γράμμα αυτού του αλφαβήτου εκπροσωπεί και μια σειρά κοσμικών δυνάμεων και αρχών. Ένα από αυτά είναι το ρουνικό γράμμα Elhaz (στο αλφάβητο του von List είναι ο Ρούνος Man). Πέρα από τους άλλους συμβολισμούς του, που δεν είναι του θέματος να αναπτύξουμε, ο ΡούνοςElhaz συμβολίζει τη ζωή, την άνθηση, τη δημιουργία και κατά συνέπεια αποκαλείται «Ρούνος της Ζωής». Το ρουνικό αλφάβητο με την επιβολή της χριστιανικής θρησκείας στις γερμανικές χώρες χρησιμοποιήθηκε από τους μοναχούς ως αλφάβητο γραφής και η απόκρυφη σημασία του σιγά-σιγά ξεχάστηκε.
Αργότερα, κατά τα τέλη του 19ου αιώνα στη Δύση γενικώς και τη Γερμανία ιδιαιτέρως αναπτύχθηκε το φαινόμενο του «Occult Revival», μια επανάνθηση του εσωτερισμού, η οποία συνοδεύτηκε και από την επανακάλυψη των Ρούνων ως μαγικού αλφαβήτου - σε νέα, όμως, μορφή όπως αυτή παρουσιάστηκε από τον αρειοσοφιστή Guido von List. Στο σύστημα που αυτός ανέπτυξε, ανεστραμμένος ο ΡούνοςElhaz/Μan γινόταν ο «Ρούνος του Θανάτου» Yr. Η χρήση αυτών των συμβόλων στη Γερμανία και την Αυστρία επεκτάθηκε πολύ γρήγορα και μάλιστα σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως π.χ. στην αναγραφή της ημέρας γέννησης και θανάτου ενός ατόμου στις εφημερίδες. Αυτή μάλιστα η πρακτική διατηρηθηκε και αρκετά μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου. ‘Ετσι στο συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών ο μεν «Ρούνος της Ζωής» κατέληξε να απεικονίζει την γέννηση ενός ατόμου, ενώ ο «Ρούνος του Θανάτου» τον βιολογικό του θάνατο.
Ο Ρούνος του Θανάτου
Σε μια προσπάθεια ψυχολογικού πολέμου από την προπαγανδιστική μηχανή της ΕΣΣΔ καθώς και από Γερμανούς κομμουνιστές (οι οποίοι κατά τη συνήθη πρακτική των αριστερών συνεργάστηκαν με τους εχθρούς της χώρας τους) ο «Ρούνος του Θανάτου» άρχισε να εμφανίζεται σε σοβιετικά προπαγανδιστικά φυλλάδια προς το τέλος του Β΄Παγκόσμιου Πόλεμου που καλούσαν τον Γερμανικό Λαό να παραδοθεί και να μη φέρει αντίσταση στις σοβιετικές δυνάμεις που προέλαυναν, γιατί αλλιώς θα αντιμετώπιζε ποινή συλλογικού θανάτου. Χρήση του ίδιου συμβόλου γινόταν βέβαια και σε άλλα, παρεμφερή φυλλάδια με σκοπό, εξυπακούεται, την κατατρομοκράτηση των Γερμανών.
Ο «Ρούνος του Θανάτου» λοιπόν απεικονιζόταν μέσα σε κύκλο, πρακτική που χρησιμοποιείται στον εσωτερισμό ως μαγική οριοθέτηση ενός χώρου και συνακόλουθης ενίσχυσης των ενεργειών του κυκλωμένου συμβόλου. Ασχέτως από το εάν κάποιος παραδέχεται τη μεταφυσική ερμηνεία των συμβόλων και της πρακτικής με την οποία απεικονίζονται, από καθαρά ψυχολογική άποψη, η χρήση του «Ρούνου του Θανάτου» υπήρξε μια ευφυής προσπάθεια χρησιμοποίησης συμβόλου ειλημμένου από την παράδοση ενός Λαού εναντίον αυτού του τελευταίου - με σκοπό την κάμψη του ηθικού του.
Κομμουνιστικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο με τον Ρούνο του Θανάτου, 1944
Ο περικυκλωμένος «Ρούνος του Θανάτου» ξαναεμφανίστηκε αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1960 συγκεκριμένα, σε πορείες ειρηνιστών και διαδηλωτών κατά της χρήσης πυρηνικών όπλων ως πλέον το «Σύμβολο της Ειρήνης». Πώς έγινε αυτή η μεταμόρφωση του συγκεκριμένου συμβόλου και πώς αυτό κατέληξε να χρησιμοποιείται ευρύτατα με νόημα τελείως διαφορετικό από το πραγματικό του αποτελεί ένα αίνιγμα. Ποιος πρωτοπαρουσίασε αυτό το αρνητικό σύμβολο και το προέβαλε ως «Σύμβολο της Ειρήνης» επίσης αποτελεί αίνιγμα. Ίσως η εξήγηση όλων αυτών να είναι το ότι οι σοβιετικές και, γενικώς, κομμουνιστικές υπηρεσίες κατασκοπείας, έχοντας αποδυθεί στην αναζήτηση συμβόλου για το «Κίνημα της Ειρήνης» της δεκαετίας του 1960, ανέσυραν ένα παλαιότερο και ξεχασμένο και το ‘ρίξανε’ στις μάζες των αφελών.
Διαδήλωση αεροκέφαλων με το "Σύμβολο της Ειρήνης", 1970
Αυτή η άποψη ας μη παραξενεύει τον αναγνώστη. Η ενίσχυση των διαφόρων κινημάτων ειρήνης, πυρηνικού αφοπλισμού, αλληλοκατανόησης κ.λπ., κ.λπ. στη Δύση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από την πλευρά των υπηρεσιών του Ανατολικού Συνασπισμού είναι ιστορικώς αποδεδειγμένη και καταγεγραμμένη. Παράλληλα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες πολλών σοβιετικών πρακτόρων που κατάφεραν να διαφύγουν σε δυτική χώρα, τα περισσότερα από τα κινήματα και οργανώσεις αυτές είτε χρηματοδοτούνταν από την ΕΣΣΔ ή ήταν πλήρως σοβιετικά δημιουργήματα.
Εν κατακλείδι, ένας Rene Guenon ή ένας Julius Evola θα αναγνώριζε σε τέτοιες πρακτικές από τη πλευρά των αριστερών έναν ιδιότυπο μαγικό πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις της Παράδοσης. Σαφέστατα, όπως προαναφέρθηκε, η ύπαρξη ή όχι της μεταφυσικής επίδρασης τέτοιων συμβόλων στο συλλογικό ασυνείδητο ενός λαού, είναι θέμα ερμηνείας και αντίληψης. Η χρήση όμως ενός καθαρά αρνητικά φορτισμένου μαγικού συμβόλου με στόχευση το ηθικό του αντιπάλου είναι κάτι σύμφωνο με τις πρακτικές των δυνάμεων του νιχιλισμού και της διανοητικής και πνευματικής ισοπέδωσης που ανέκαθεν εκπροσωπούσε η αριστερά, από την εποχή του Weishaupt μέχρι την σύγχρονη εποχή του Georgi Soros, της New Left και των διαφόρων κινημάτων για την «απελευθέρωση» των gays και κάθε είδους ανωμάλων.
Βασική πηγή:
Flowers, E.S. (1986) Runic Origins of the “Peace Sign”, Runes IV:5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου