Επειδή θα βρεθούν διάφοροι ψευτοπροοδευτικοί και θα μιλήσουν για αναμόχλευση παθών σε βάρος της "συμφιλίωσης", παραθέτουμε γνωστά στοιχεία (εμείς τα βρήκαμε στον "Κόκκινο ουρανό") τα οποία -περίτρανα- αποδεικνύουν την ...προτίμηση των αριστερών στους εκπροσώπους της Εκκλησίας.
Φυσικά πρόκειται για τον καιρό του Εμφυλίου αλλά η πολεμική συνεχίζεται και μάλιστα συγνώμες δεν ζητήθηκαν.
Αίσχη διαπράχθηκαν και από την άλλη πλευρά, την οποία καθόλου δεν δικαιώνουμε αλλά τους παπάδες τους έσφαξαν οι ιδεολογικοί πατέρες των σημερινών συνομιλητών της διοικούσας Εκκλησίας.
Θα προτείναμε ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει μια ανακοίνωση με τα στοιχεία αυτά και -πριν προχωρήσουν οι εργασίες του συνεδρίου- να απαιτήσει την συγνώμη των κομμάτων που υπέθαλψαν τις δολοφονίες.
Αλλιώς πώς θα γίνoυν πιστευτές οι καλές προθέσεις και πώς η προσέγγιση θα είναι αληθινή και όχι ψηφοθηρική;
Οι μαύρες σελίδες της ιστορίας δεν σκίζονται (όπως τώρα επιχειρείται) αλλά μπορούν να λευκανθούν με την μετάνοια.
Εκδίκηση δεν ζητούμε αλλά τυχόν "ανέξοδη" για τους δολοφόνους και για τους πάτρωνες τους λήθη, ισοδυναμεί με ασέβεια στη μνήμη των μαρτύρων και με διαστρέβλωση της ιστορίας.
Ή μήπως αυτό προσπαθούν, στα πλαίσια της ισοπέδωσης;
«...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά.
Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου...-Στέφανος Λιόλιος»..
(Απόσπασμα καταθέσεως ενός δημίου του ΕΛΑΣ)
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιός έσφαζε τους ιερείς κατά την Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ.
Ιερεύς Χρήστος Ζησούλης. Εδολοφονήθη µε κτυπήµατα στην κεφαλή.
Ο ιερεύς και διδάσκαλος Νικόλαος Καράπας εξ Αλλάλης Ευβοίας.Την 1ην Ιουνίου 1944 τον εδολοφόνησαν κτυπώντας τον µε ρόπαλο.
Ιερεύς Αθανάσιος Γεράσης εξ Αξάρακος Κονίτσης. Την 1Οην Φεβρουαρίου 1948, µετά από βασανιστήρια κατεκρεουργήθη διότι διέσωσε 25 παιδιά από το παιδοµάζωµα.
Ο ιερεύς της Στιµάγκας Νικόλας Μπερτσεκάς συνελήφθη από το ΚΚΕ την 25 Μαρτίου 1944. Αφού του ξερίζωσαν τα νύχια και του τσάκισαν τα κόκκαλα µε καδρόνια, τον έπνιξαν στα λασπόνερα ενός λάκκου.
Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λυμπρίτης. Σφαγιάσθηκε τον Δεκέμβριο του 1944.
Σωκράτης Καράπας, 18 ετών, μαθητής. Την 8η Ιουνίου 1944, τον κατακομμάτιασαν με μαχαίρια. Το έγκλημά του; Ήταν γιός ιερέα!
Η σταύρωση του παπα-Σκρέκα
Ο Γεώργιος Σκρέκας ήταν εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων, πολύτεκνος, πατέρας 6 παιδιών (το μεγαλύτερο ήταν 12 ετών και το μικρότερο αβάπτιστο). Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.
Μη αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους από τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο αντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα. Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή από τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της “αυτοάμυνας” Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγο της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.
Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: “Ο Θεός γνωρίζει τι θ’ απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομα Του, ας γίνει το θέλημα Του”.
Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα.
Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από το Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ.Παρασκευή (11 Απριλίου 1947). Γυναίκες συμμορίτισες, του έλεγαν “γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;”, οι δε δήμιοι πιο ωμά “Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα”.
Μεγάλη Παρασκευή, έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο.
Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού.
Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια. Οταν ξεψύχησε, έρριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημα τους.
Όταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα. Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία. Το φέρετρο του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας “Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι μου βαστάζω”.
Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης:
"Όταν ήμουν ιεροκήρυκας - σας ομιλώ με παραδείγματα που αντλώ από μία ιστορία πενήντα ετών, μισού αιώνος - έφθασα σ’ ένα χωριό των Γρεβενών. Βρίσκω τον ιερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμένο.
- Τι έχεις; - Το χωριό μου δεν πιστεύει πια στο Χριστό.
- Μην απογοητεύεσαι, λέω, έχε θάρρος· κάτω από τη σταχτη υπάρχει η σπίθα κρυμμένη.
—Θέλεις να δεις μου λέει· έλα. Με πάει στο νεκροταφείο. Εκεί τα παιδιά του Μάρξ και του Λένιν, που κυριαρχούσαν τότε, είχαν ξερριζώσει όλους τους σταυρούς από τους τάφους και στη θέση τους είχαν βάλει σφυροδρέπανα και γροθιές! Μισούσαν το σταυρό. Και μόνο σε μια περίπτωση τον «θυμήθηκαν». Ενώ η σταύρωσις ως τρόπος θανατικής καταδίκης έχει προ πολλού καταργηθεί επί των ημερών μας την ξαναχρησιμοποίησαν· σταύρωσαν άνθρωπο!
Ήταν ένας ιερεύς του Υψίστου ευλαβής, πιστός καὶ πολύτεκνος, ο π. Γεώργιος Σκρέκας εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων.
Άθεοι και άπιστοι τον άρπαξαν από την αγία τραπεζα που ιερουργούσε, τον οδήγησαν σαν άκακο αρνίο έξω απο το χωριό. Εκεί τον σταυρωσαν πάνω σ’ ένα δέντρο και ήταν Μεγάλη Παρασκευή, του έτους 1947"!
- Κάποιες από τις σφαγές κληρικών -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου