Ο Πατήρ Σεραφείμ γνωριζόταν με μία άγαμη μητέρα ή όποια, από «θρησκευτικό ζήλο», ήθελε να παραιτηθεί από τα παιδιά της, τοποθετώντας τα σε σπίτια άλλων ανθρώπων. Σχετικά με αυτήν ό π. Σεραφείμ έγραψε:
Εάν αύτη ανακουφίστηκε από το «πρόβλημα» των παιδιών της, ή καταστροφή της είναι σχεδόν εγγυημένη… Κάνει ένα πολύ σοβαρό λάθος σκεπτόμενη πώς αν «απαλλαγεί» από τα παιδιά της θα μπορεί τότε να σκεφτεί για κάποια μονή και για αληθινή «πνευματική ζωή» – διότι, αν δεν αναγνωρίσουμε πώς ό πνευματικός μας αγώνας αρχίζει άμεσα με οτιδήποτε ό Θεός μας έχει δώσει (και επιπλέον εάν εμείς οι ίδιοι έχουμε περιέλθει σε μια δύσκολη κατάσταση!), δεν θα αρχίσουμε ούτε αργότερα την «πνευματική ζωή». Και έτσι -εάν αυτή απλώς το γνώριζε- ή σωτηρία της θα μπορούσε να βρίσκεται στη δοκιμασία της μέσω της ανατροφής των παιδιών της αλλά εάν ή ίδια δεν υποφέρει μέσω αυτού, τότε αργότερα, όταν θα νομίζει ότι αρχίζει την αληθινή «πνευματική ζωή», θα ανακαλύψει ότι αυτή ή ζωή πού αρχίζει δεν είναι καθόλου «πνευματική», αφού έχει απαλλαγεί από τα προβλήματα του παρόντος αυτή ή ζωή είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι πραγματική ζωή. Νομίζω όλα αυτά είναι αληθινά, αλλά το πνευματικό όφελος της «δοκιμασίας» έρχεται μόνο εάν κάποιος οικειοθελώς την αποδέχεται.
Στην ίδια τη μητέρα ό π. Σεραφείμ έγραψε:
Αντιλαμβανόμαστε πώς το να μεγαλώσετε τα παιδιά είναι πολύ δύσκολο για σας. Αλλά αυτό είναι ό Σταυρός τον όποιο ό Θεός σας έδωσε και θα πρέπει να σας πω ειλικρινά πώς μόλις και μετά βίας μπορείτε να πετύχετε την σωτηρία σας με έναν οποιονδήποτε άλλο τρόπο, εκτός από το να προσπαθήσετε όσο το δυνατόν πιο πολύ να μεγαλώσετε καλά τα παιδιά σας. Ή πνευματική ζωή αρχίζει όταν τα πράγματα φαίνονται τελείως «μάταια» – τότε μαθαίνει κάποιος έργα να στρέφεται στον Θεό και όχι στις δικές του αδύναμες προσπάθειες και ιδέες.
ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΤΟΜΟΣ Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου