Υπάρχει ένα Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές χαίρονται το μάθημα·
Δε τους ρωτάνε οι γονείς, αν διάβασαν· Διαβάζουν, γιατί χαίρονται και νοιώθουν τη δύναμη της γνώσης.
Δε ζουν μαζί με τους γονείς τους, αλλά τους κουβαλάνε μαζί τους στον ύπνο και το ξύπνιο τους· Το αγαπημένο τατουάζ στο σώμα τους είναι η λέξη “μάνα”· Δεν έχουν το δωμάτιο τους, τη “βολή” τους, δεν καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της εφηβείας· Δεν είναι παιδιά, δεν είναι έφηβοι, δεν είναι άντρες, λες και κάποιος έχει σβήσει την αχνή μολυβιά, που σκιαγραφεί τα σημαντικότερα τμήματα της σύντομης ζωής τους και αυτοί με πείσμα πήραν τα μολύβια- χοντρά, ανεξίτηλα μολύβια- για να τα ξαναγράψουν μέσα στον παράδεισο και την ασφάλεια που τους παρέχει το σχολείο των Φυλακών.
Σ’ αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν κάνουν αδικαιολόγητες απουσίες, δεν πάνε φροντιστήριο, σχεδόν κανένας δεν παραλαμβάνει τον έλεγχο των βαθμών τους.
Υπάρχει ένα Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές δε μετράνε το αντριλίκι με το θράσος προς τους Δασκάλους, για αυτούς οι Δάσκαλοι τους είναι ο κόσμος που ονειρεύονται και όχι η κοινωνία που απεχθάνονται.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο
που βοηθά εκατοντάδες μαθητές να πάρουν απολυτήριο Γυμνασίου και Λυκείου, για να μπορέσουν κάποτε να ενταχθούν ουσιαστικά στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου Κράτους.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο δεκάδες μαθητές, δίχως φροντιστηριακή υποστήριξη, έχουν, ήδη, εισαχθεί στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές εκδίδουν σχολική εφημερίδα με μεστότητα άρθρων και αισθητική τελειότητα, που θα τη ζήλευαν ακόμα και επαγγελματικά έντυπα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι βραβεύτηκαν δύο φορές μέσα σε ελάχιστα χρόνια με το πρώτο βραβείο σχολικών εφημερίδων από το Δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές συμμετέχουν στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας και διακρίνονται!!!! (πόσα σχολεία, δημόσια ή ιδιωτικά, έχουν ανάλογη διάκριση;)
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές οργανώνουν και παρουσιάζουν, κάθε χρόνο, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προστατεύουν τη βιβλιοθήκη τους σαν το σημαντικότερο περιουσιακό τους στοιχείο
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
το οποίο οι καθηγητές επέλεξαν προαιρετικά να υπηρετήσουν (ταξιδεύοντας με δικά τους έξοδα 90 χλμ κάθε μέρα)· Παρουσιάζονται το πρωί και φεύγουν το απόγευμα από την εργασία τους· Βρίσκονται χρόνια στην ίδια θέση και ποτέ δε ζήτησαν τη μετάθεση, που δικαιούνται. Μεταφέρουν το κέφι για δουλειά στους μαθητές τους, και αποτελούν το μοναδικό, ίσως, αξιόλογο πρότυπο που έτυχε να γνωρίσουν. Είναι πρόθυμοι να συμπαρασταθούν σε οποιοδήποτε καλλιτεχνική πρωτοβουλία των μαθητών τους, οργανώνουν και συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια για να ανταλλάξουν γνώσεις σχετικά με το επαγγελματικό τους αντικείμενο.
στο οποίο οι μαθητές χαίρονται το μάθημα·
Δε τους ρωτάνε οι γονείς, αν διάβασαν· Διαβάζουν, γιατί χαίρονται και νοιώθουν τη δύναμη της γνώσης.
Δε ζουν μαζί με τους γονείς τους, αλλά τους κουβαλάνε μαζί τους στον ύπνο και το ξύπνιο τους· Το αγαπημένο τατουάζ στο σώμα τους είναι η λέξη “μάνα”· Δεν έχουν το δωμάτιο τους, τη “βολή” τους, δεν καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της εφηβείας· Δεν είναι παιδιά, δεν είναι έφηβοι, δεν είναι άντρες, λες και κάποιος έχει σβήσει την αχνή μολυβιά, που σκιαγραφεί τα σημαντικότερα τμήματα της σύντομης ζωής τους και αυτοί με πείσμα πήραν τα μολύβια- χοντρά, ανεξίτηλα μολύβια- για να τα ξαναγράψουν μέσα στον παράδεισο και την ασφάλεια που τους παρέχει το σχολείο των Φυλακών.
Σ’ αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν κάνουν αδικαιολόγητες απουσίες, δεν πάνε φροντιστήριο, σχεδόν κανένας δεν παραλαμβάνει τον έλεγχο των βαθμών τους.
Υπάρχει ένα Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές δε μετράνε το αντριλίκι με το θράσος προς τους Δασκάλους, για αυτούς οι Δάσκαλοι τους είναι ο κόσμος που ονειρεύονται και όχι η κοινωνία που απεχθάνονται.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο
που βοηθά εκατοντάδες μαθητές να πάρουν απολυτήριο Γυμνασίου και Λυκείου, για να μπορέσουν κάποτε να ενταχθούν ουσιαστικά στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου Κράτους.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο δεκάδες μαθητές, δίχως φροντιστηριακή υποστήριξη, έχουν, ήδη, εισαχθεί στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές εκδίδουν σχολική εφημερίδα με μεστότητα άρθρων και αισθητική τελειότητα, που θα τη ζήλευαν ακόμα και επαγγελματικά έντυπα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι βραβεύτηκαν δύο φορές μέσα σε ελάχιστα χρόνια με το πρώτο βραβείο σχολικών εφημερίδων από το Δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές συμμετέχουν στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας και διακρίνονται!!!! (πόσα σχολεία, δημόσια ή ιδιωτικά, έχουν ανάλογη διάκριση;)
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές οργανώνουν και παρουσιάζουν, κάθε χρόνο, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προστατεύουν τη βιβλιοθήκη τους σαν το σημαντικότερο περιουσιακό τους στοιχείο
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
το οποίο οι καθηγητές επέλεξαν προαιρετικά να υπηρετήσουν (ταξιδεύοντας με δικά τους έξοδα 90 χλμ κάθε μέρα)· Παρουσιάζονται το πρωί και φεύγουν το απόγευμα από την εργασία τους· Βρίσκονται χρόνια στην ίδια θέση και ποτέ δε ζήτησαν τη μετάθεση, που δικαιούνται. Μεταφέρουν το κέφι για δουλειά στους μαθητές τους, και αποτελούν το μοναδικό, ίσως, αξιόλογο πρότυπο που έτυχε να γνωρίσουν. Είναι πρόθυμοι να συμπαρασταθούν σε οποιοδήποτε καλλιτεχνική πρωτοβουλία των μαθητών τους, οργανώνουν και συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια για να ανταλλάξουν γνώσεις σχετικά με το επαγγελματικό τους αντικείμενο.
Αν υπήρχε ένα ανάλογο σχολείο στην Αμερική, Γερμανία, ή αλλού θα ήταν παγκόσμιο πρότυπο προς μίμηση για όλους τους δοκησίσοφους, που αναζητούν τα μεγαλεία, πάντα, έξω από την αυλή τους. Θα είχαν αφιερώσει χιλιόμετρα σελίδων τα ανά τον πλανήτη έντυπα, θα ήταν αντικείμενο μελέτης και διπλωματικών διατριβών σε όλους τους απανταχού πανεπιστημιακούς ή ερευνητές.
Αυτό το σχολείο βρίσκεται στη χώρα μας και λειτουργεί, παρ’ όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα, με χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Σε μια εποχή με απαισιόδοξες έως μίζερες ειδήσεις, το Γυμνάσιο (με Λυκειακές τάξεις) του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.) αποτελεί παράδειγμα δημιουργίας για όλους τους Λειτουργούς της Εκπαίδευσης (Δημόσιας και Ιδιωτικής). Οι Λειτουργοί του (από τις ελάχιστες φορές, που η λέξη αποκτά πραγματικό νόημα) δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά και δε χρησιμοποιούν τις επιτυχίες τους ως μέσο κενόδοξης προβολής. Θεωρούν το έργο τους ολοκληρωμένο μόνο όταν καταφέρουν να πείσουν όλους εμάς να δώσουμε, στην πραγματικότητα, μια δεύτερη ευκαιρία στους μαθητές τους.
Αυτό το σχολείο βρίσκεται στη χώρα μας και λειτουργεί, παρ’ όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα, με χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Σε μια εποχή με απαισιόδοξες έως μίζερες ειδήσεις, το Γυμνάσιο (με Λυκειακές τάξεις) του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.) αποτελεί παράδειγμα δημιουργίας για όλους τους Λειτουργούς της Εκπαίδευσης (Δημόσιας και Ιδιωτικής). Οι Λειτουργοί του (από τις ελάχιστες φορές, που η λέξη αποκτά πραγματικό νόημα) δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά και δε χρησιμοποιούν τις επιτυχίες τους ως μέσο κενόδοξης προβολής. Θεωρούν το έργο τους ολοκληρωμένο μόνο όταν καταφέρουν να πείσουν όλους εμάς να δώσουμε, στην πραγματικότητα, μια δεύτερη ευκαιρία στους μαθητές τους.
Τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή ξεκούραση και καλή επάνοδο το Σεπτέμβρη.
Σωτήρης Αθηναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου