Υποτακτικός. Λόγοι διδαχής. Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Ο υποτακτικός είναι βασιλιάς, δεν ελέγχεται.
Ξέρετε πώς ήμουνα τότε, όταν ήμουν υποτακτικός; Ήμουν αετός!
Ο υποτακτικός δεν έχει λογοθέσιο, δεν έχει τελώνια, διότι έχει το μητρώο του λευκό, δεν μπορούν να σε πιάσουν οι δαίμονες· εννοώ, όταν κάνεις υπακοή.
Γιατί μας είπε κι'ένα λόγο ο Γέροντας: «Αν δεν γίνεις καλός υποτακτικός, καλύτερα να μη γινόσουνα καλόγερος»! Βαρύς ο λόγος αλλά την αλήθεια λέει.
Ο άγιος Δοσίθεος πόσα χρόνια έκανε; Ή τρία ή τέσσερα χρόνια έκανε, αλλά τι υποτακτικός ήτανε! Και αγίασε! Και όταν ζήτησε από τον Μέγα Βαρσανούφιο: «Γέροντα, απόλυσέ με, δεν μπορώ» (πέθανε φθισικός), του λέει: «Ύπαγε, τέκνον, εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ ημών».
Το άκουσαν οι άλλοι Γεροντάδες. Λένε: «Καλά τι έκανε αυτός; Αυτός στην ακολουθία, στη μισή ακολουθία ερχότανε».
Κι όταν κατόπιν πήγε ένας άλλος Γέροντας σ' αυτό το μοναστήρι, στου Αγίου Σερίδου το μοναστήρι, και παρεκάλεσε τον Θεό να δείξει τους αγίους, οι οποίοι αγίασαν σ' αυτό το μοναστήρι. Κι όλους τους είδε.
-Μα είδα, πατέρες, είδα κι έναν νεώτερο, λέει.
-Πώς τον λεν;
-Δεν ξέρω, δεν τον ρώτησα.
-Πες τα χαρακτηριστικά.
-Έτσι κι έτσι.
-Α, ο Δοσίθεος είναι!
Βλέπετε λοιπόν; Αλλά τι υπακοή έκανε αυτός ο άνθρωπος!
Ο υποτακτικός δεν φοβάται Θεό, όχι ότι είναι αθεόφοβος, όχι· «η πολλή αγάπη έξω βάλλει το φόβο» (Α' Ιω. 4,18).
Παλαιά ο πάτερ-Μ. ήρθε στο σπίτι μας και έκτισε ένα τειχάκι από τούβλα μικρό, και μετά φύσηξε ένας πολύ δυνατός αέρας. Ξαναήρθε αργότερα στο σπίτι μας και, δεν ξέρω, ηθέλησε να χαριεντισθεί με μένα. Και μου λέει: «Πώς αυτό το ντουβάρι δεν έπεσε;» Του λέω: «Να σου πω. Όταν έφυγες εσύ, επήγα εγώ και το ευλόγησα και είπα, η ευχή του Γέροντός σου, και αυτό το στερέωσε· ειδάλλως εσύ δεν αξίζεις τίποτα».
Αλλά δεν είναι αυτό. Το ιστορικό φανερώνει, να πούμε, ότι, όταν άκουσε το όνομα του Γέροντά του, άστραψε το πρόσωπό του, έλαμψε. Και λέω, όντως αυτοί οι άνθρωποι είναι όντως υποτακτικοί.
Αυτός ο οποίος κάνει υπακοή, αυτός βραβεύεται, αυτός αμείβεται, αυτός στεφανώνεται. Και ο πρώτος (ο εντελλόμενος) βέβαια, αλλά περισσότερο ο υποτακτικός. Διότι ο υποτακτικός είναι ο ίδιος ο Χριστός, μιμείται τον Χριστόν.
Αυτοέλεγχος - Ζήλος, Μετεωρισμός - Συγκέντρωση. Λόγοι διδαχής. Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Αυτοέλεγχος - Ζήλος
Μην αφήνεις τον εαυτό σου ανεπίσκοπο κάθε ώρα. Κάθε ώρα να εποπτεύεις, να εξετάζεις, να ελέγχεις τον εαυτό σου. Είσαι εν τάξει αυτήν την ώρα;
Εσύ ως μοναχός εάν είσαι βιαστής, εάν είσαι αγωνιστής, θα κάνεις έλεγχο στον εαυτό σου, όλη την ημέρα πώς πέρασα;
Ένας ασθενής, δεν το παρακολουθάει μόνο ο γιατρός· και ο ίδιος ο ασθενής παρακολουθάει τον εαυτό του, αν μ' εκείνα τα φάρμακα που τού 'δωσε ο γιατρός, πηγαίνει στο καλύτερο. Όχι ο Γέροντας έναν-έναν θα παρακολουθήσει, κι εσύ ο ίδιος θα παρακολουθήσεις τον εαυτό σου.
Ερώτησα πολλές φορές και τον γερο-Ιωσήφ πως έφτασε σ' αυτή την κατάσταση. Λέει: «Να σου πω. Εβάθυνα τόσο πολύ στο "γνώθι σ' αυτόν". Τι είσαι συ; Τίποτες, ούτε ένα σκουλήκι δεν είσαι. Τίποτε. Ήρθε η χάρις, σε σήκωσε, έγινες άγγελος· έφυγε η χάρις, εγύρισες εν αυτώ». Ναι, αλλά δεν μου λες, πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τη χάρη;
Από σας εξαρτάται να είναι ομαλός, ησύχιος ο νους, από σας εξαρτάται. Δεν εξαρτάται από τον πειρασμό, αν σας επιτεθεί ή από τη συμπεριφορά του συνασκητού σας, του συγκοινοβιάτου σας. Εσύ ο ίδιος θα γίνεις αίτιος της σωτηρίας σου, εσύ ο ίδιος θα γίνεις αίτιος της όχι σωτηρίας σου, από εσένα εξαρτάται. Όταν εσύ θέλεις τη σωτηρία σου και βιάζεις τον εαυτό σου, όλα κατ' ευχήν έρχονται.
Είναι παρατηρημένο ότι, στις πρώτες ημέρες που ερχόμεθα στο κοινόβιο, έχουμε ζήλο σαν τον Άθωνα. Αυτός ο ζήλος προσέξετε να μη σας εξασθενήσει, να μη σβήσει διότι τότε είναι όχι καλά. Μπορείς αυτό τον ζήλο να τον αυξήσεις, να τον μεγαλώσεις;
Άξιος επαίνου είσαι. Πρόσεξε όμως μήπως αυτός ο ζήλος, εννοώ ζήλο εις την υπακοή, εις την ευχή, εις την αυτομεμψία, άγρυπνος στην ακολουθία, μη σε πάρει ο ύπνος, στο δωματιό σου· να επιβλέπεις τον εαυτό σου, όλα αυτά θεωρούνται ζήλος. Αν ο ζήλος ψυχρανθεί, τότε δεν βαδίζεις καλά. Γι' αυτό διόρθωσε τον εαυτό σου, να μην ψυχρανθεί αυτός ο ζήλος, αυτή η θερμότης.
Μακάριος είναι εκείνος ο αδερφός, ο οποίος διατηρεί τον ζήλο από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του. Διότι δεν ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις στο μοναστήρι. Μπορεί να ζήσεις πέντε χρόνια, μπορεί να ζήσεις δέκα, μπορεί να ζήσεις και πενήντα, δεν γνωρίζεις πόσα χρόνια. Ε, αυτός είναι άξιος επαίνου, ο οποίος διατηρεί τον ζήλο του από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του ακμαίο.
Την σήμερον ημέρα δύσκολα, δύσκολα είναι.
Eρχόμουνα μια φορά με τον γερο-Παντελεήμονα των Παχωμαίων, τον αρχιγραμματέα. Και μου λέει ότι, είχε πάει μια φορά στο Γρηγοριάτικο το κονάκι, αλλά δεν θυμάμαι ποιος ήταν αντιπρόσωπος. Αφού μιλήσανε, «τώρα θα πάω στην Κοινότητα», λέει.
-Πάμε μαζί, Γέροντα.
-Όχι , λέει, Παντελεήμων, όχι.
-Γιατί;
-Να πάω απ' το κονάκι μέχρι την Κοινότητα, λέω τους χαιρετισμούς της Παναγίας.
Ειδες πώς βιάζονται οι πατέρες!
Μετεωρισμός - Συγκέντρωση
Σ' ένα μοναστήρι , δεν θέλω να το ονομάσω, ο παπάς θυμίαζε. Κι όταν έφτασε σ' έναν προϊσταμένο, δεν τον εθυμίασε. Ο προϊστάμενος, όταν προχώρησε παραπέρα:
-Παπά, γιατί δεν με θυμιάζεις;
-Γέροντα, ευλόγησον, δεν σε είδα στο στασίδι.
-Στο στασίδι ήμουνα, πάτερ, λέει.
-Όχι, δεν σε είδα στο στασίδι.
Οι άλλοι που άκουσαν αυτή τη φιλονικία του προϊσταμένου και του ιερέως, λένε:
-Γέροντα, ο παπάς είναι διορατικός, ξέρει τι σου λέει.
Σκέφθηκε, σκέφθηκε... -_Έχει δίκιο ο παπάς, λέει, διότι δεν ήμουνα εδώ, ήμουνα σ' ένα μετόχι. Ο λογισμός του. Βλέπετε;
Ο άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, όταν πήγε μία να γίνει καλόγρια, να πούμε, ήταν δόκιμη, λέει: «Παιδί μου, να βοσκήσεις, έχουμε πέντε-δέκα προβατάκια, να τα βοσκήσεις».
-Ε, νά 'ναι ευλογημένο.
Μια μέρα, δυο, «Γέροντα», λέει, «με πιάνουν και μένα οι λογισμοί, εγώ ήρθα να γίνω καλόγρια, δεν ήρθα να γίνω τσοπάνης».
-Παιδάκι μου, λέει, όταν θυμιάζω σε βλέπω στο στασίδι.
Η καλόγρια, καίτοι ήταν τσοπάνης, αλλά ο λογισμός της ήτανε στην ευχούλα, μέσα στην εκκλησία ήταν ο λογισμός της, οπότε και ο ο άγιος την έβλεπε μέσα.
Ο λογισμός κρίνεται. Από τον λογισμό αχρειούμεθα και από το λογισμό βελτιούμεθα.Ο καλόγηρος δεν έχει πράξη, έχει λογισμό. Ο λογισμός σου πήγε στο όχι καλό; Είσαι υπεύθυνος, είσαι υπεύθυνος. Θα πεις: Μα και ο λογισμός του ανθρώπου δεν μαζεύεται. Καλά, αλλά όταν φεύγει, μάζεψέ τον πάλι, μάζεψέ τον πάλι.
Είχα θανή -νομίζω, δεν θυμάμαι- τον Γέροντά μου. Και ήρθε ένας καλόγερος από πάνω απ' την Κερασιά, και λέει: Όσο νά 'ρθω εδώ, τρεις φορές είπα τους χαιρετισμούς της Παναγίας».
Βλέπετε πώς αγωνίζονται οι πατέρες! Πώς αγωνίζονται!
myriobiblos.gr
http://anavaseis.blogspot.com/
http://hristospanagia3.blogspot.com/2011/01/blog-post_5506.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου