Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τρίτο . Κεφάλαιο 2ον. 1) «Το ψεύτικο δέν αναπαύει» 2) «Ή σωστή συνείδηση πληροφορεί τον άνθρωπο σωστά»

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.  Λόγοι Γ΄  Μέρος Τρίτο .  Κεφάλαιο 2ον. 

1) «Το ψεύτικο δέν αναπαύει» 

2) «Ή σωστή συνείδηση πληροφορεί τον άνθρωπο σωστά»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ή επιμέλεια της συνειδήσεως

«Το ψεύτικο δέν αναπαύει»

- Γέροντα, άν κάποιος εχη κάνει έναν δικό του κόσμο, γιατί πιστεύει στον λογισμό του, μπορεί νά βοηθηθή άπό την προσευχή τών άλλων;
- Τί ανάγκη έχει νά βοηθηθή, αφού έκανε έναν δικό του κόσμο;... Μικρό πράγμα είναι νά κάνη κανείς έναν ολόκληρο κόσμο δικό του;... Κοίταξε, άν κάποιος με τον λογισμό του κάνη έναν δικό του κόσμο, νομίζεις ότι έχει ανάπαυση, ότι αισθάνεται δηλαδή χαρά; Ψέμα είναι.
Το ψέμα δέν πληροφορεί τον άνθρωπο. Ας πούμε, αναγκάζεται ένας νά πή ένα ψέμα, γιά νά γλυτώση κάποιον. Μπορεί νά τον γλύτωσε ακόμη και από θάνατο, άλλα το ψέμα πού είπε δέν παύει νά είναι μισή αμαρτία.
Η λέει κανείς καμμιά φορά, με καλό λογισμό, ένα ψέμα, γιά νά βοηθήση μιά περίπτωση, νά μή δημιουργηθή σκάνδαλο. Π.χ. έρχεται στο Μοναστήρι ένας γνωστός κρυφά νά πή κάποιο πρόβλημα τής οικογενείας του, γιά νά ξεσκάση.
Ερχεται μετά, άς υποθέσουμε, ό αδελφός του και σε ρωτάει: «Πέρασε από εδώ ό τάδε;». Αν του πής «πέρασε», θά δημιουργηθή ολόκληρο θέμα, γιατί ό άλλος εκτίθεται. Όποτε λές «δέν ξέρω». Γιατί, άν πής «ήρθε», μπορεί νά πάη ακόμη και νά τον δείρη! Αυτό είναι άλλο.
'Αλλά πρέπει νά προσέξη κανείς, γιατί, άν συμβούν τρία-τέσσερα τέτοια περιστατικά, σιγά-σιγά μπορεί νά προχώρηση και πιο πέρα. Νά συνηθίση νά χρησιμοποιή το ψέμα στά καλά καθούμενα και νά απόκτηση λανθασμένη συνείδηση. Νά φθάση νά λέη ολόκληρα παραμύθια χωρίς νά τον πειράζη καθόλου ή συνείδηση. Αυτό γίνεται ύστερα επιστήμη.
Ε, πώς τά ταιριάζουν μερικοί τά ψέματα, άν εξασκηθούν! Ω! Ολόκληρο παραμύθι μπορεί νά πλάθουν και νά σε πείθουν! Είχε έρθει στο Καλύβι μιά φορά κάποιος γνωστός μου- ήταν εκεί και μιά συντροφιά, πατριώτες ενός παιδιού πού το είχα βοηθήσει.
Αυτό το καημένο, ενώ ήταν έξυπνο, καλό παιδί, ήταν τεμπέλικο· δέν ήθελε νά δουλεύη. Είχε μάθει νά γυρίζη. Τέσσερα χρόνια προσπαθούσα νά το φέρω σε λογαριασμό. Είπα λοιπόν εκείνη τήν φορά στους πατριώτες του: «Φροντίστε αυτό το παιδί γιά καμμιά δουλειά. Έχω προσπαθήσει και άλλες φορές νά το βοηθήσω.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα »