Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ ΡΩΜΗΟΥ ΣΕ ΓΡΑΙΚΟΖΗΤΙΑΝΟ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΓΥΡΙΩΝ

Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου 

«Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή άθεος ή οτιδήποτε. 

Έκαμε το πατριωτικό χρέος του, έκτισε μεγάλη πατρίδα.
Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται χάριν πολυτελείας την απιστία και την απαισιοδοξία. 

Αλλά γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη, ομοιάζει με νάνο ανορθούμενον έως άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση και αυτός γίγας. Το Ελληνικό έθνος, το δούλο, αλλ’ ουδέ ήττον και το ελεύθερον, έχει διά παντός ανάγκην της θρησκείας του». 
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

Πώς κατάφερε η φραγκοσαξωνική νόσος του αντικληρικαλισμού, της αθεΐας, του αποκρυφισμού και της κουλτούρας του «άρτου και θεάματος», να αλώσει την Παράδοσή μας και να μας καταντήσει συμπλεγματικούς ξενομανείς και «νάνους ανορθούμενους»; 

Ακριβώς επειδή θαμπωθήκαμε από τα «ανδραγαθήματα» του κάθε μασόνου συνωμότη και από τις γαιώδεις φιλοσοφίες που εξάπτουν και ικανοποιούν τον εγωισμό και αποχαλινώνουν την φαντασία.

Γιατί εμείς που εκπολιτίσαμε και εξαγιάσαμε την Οικουμένη, να ταυτιστούμε με τις ιδεοληψίες της Γαλλικής, Αμερικανικής και Οκτωβριανής επανάστασης των στοών της σατανιστικής - θεϊκής - μασονικής τριάδας, της «εξαγνιστικής» γκιλλοτίνας και των γκούλαγκς και να ποτιστούμε με το δηλητήριο του σχολαστικισμού, του υλισμού και όλων των πολιτιστικών υποκατάστατων της Φραγκιάς, της «Δημοκρατίας» της “Land of the Free(masons)”, της Σοβιετίας και του δαρβινοχιτλερικού νόμου της επιβίωσης του ισχυρού και της ισοπέδωσης του αδυνάτου;

Δεν μπορούν να «χωρέσουν» στην τρισχιλιετή Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας η φραγκολεβαντίνικη «Αναγέννηση» και ο «Διαφωτισμός». Οι δαιδαλώδεις φιλοσοφίες, οι άχρωμες ηθικολογίες και η εωσφορική αυτοθεΐα του νέου πάπα, Λούθηρου, ο οποίος, μέσω της «Μεταρρύθμισης» διακήρυξε: «Δεν παραδέχομαι ότι η θεωρία μου δύναται να κριθή από οιονδήποτε, ούτε καν από τους αγγέλους. Εκείνος ο οποίος δεν δέχεται την θεωρία μου, δεν δύναται να σωθεί» (“The story of civilization”, Will Durant, New York 1959).

Άραγε, το ανυπέρβλητο πανάρχαιο ελληνορωμέικο τσαγανό, ο ηρωισμός και η αγιοσύνη μας, δεν καταδείκνυε την ασύγκριτη υπεροχή του Γένους μας έναντι των αγραμμάτων και απολίτιστων βορείων νομαδικών φυλών, των προγόνων των κατασκότεινων «διαφωτιστών» και των σημερινών Ευρωαμερικανών «προστατών και συμμάχων μας»;

Λες και δεν είχαμε πρότυπα Αρχαίων και Ρωμηών πολιτικών για να μιμηθούμε. 

Δεν είχαμε επιστήμονες, φιλοσόφους και Αγίους Πατέρες που θα μας πληροφορούσαν εάν καταγόμασταν από τον πίθηκο. 

Αλλά βέβαια, σπεύσαμε να μυηθούμε στις φιλοσοφίες των στοών, για να μας «διαφωτίσουν» οι «προοδευτικοί» Φράγκοι που λάτρεψαν την «θεά Λογική» στα κάλλη μιας πόρνης στην «αγία τράπεζα» της Notre Dame, των οποίων τα θεάματα τα αποτελούσαν, oι πυρές, τα παλουκώματα και οι καρατομήσεις, τα «πορίσματα» των «τεκτονικών εργαστηρίων» του Μπαφομέθ και τα πρωτοπαλλήκαρά του, ο σατανολάτρης Μπωντλαίρ, ο ψυχεδελικός Πόε, ο «μαγνητιστής» Μέσμερ, ο «αλχημιστής - ομοιοπαθητικός» Χάνεμαν, το μέντιουμ – χαρτορίχτης Ντε Γκεμπελίν, ο αρχιμάγος Κρόουλεϋ, ο Έρασμος Δαρβίνος, το εγγόνι του ο Κάρολος και πολλοί άλλοι, που λίγο έλειψε να μας παρουσιάσουν και κάποιον αυστραλοπίθηκο ως Μεσσία και Λυτρωτή του Κόσμου…

Τα «ιερά τέρατα» της Φραγκοσαξωνικής Φιλολογίας 

Charles Pierre Baudelaire (1821-1867)

Οι «σκοτεινοί ρομαντιστές» μεγαλολογοτέχνες τους οποίους έχει εξιδανικεύσει η φραγκοσαξωνική αλλά και η νεογραικική υποκουλτούρα «της καλής κοινωνίας», ποζαρισμένοι με τον αποκρυφιστικό χαιρετισμό στον τριαδικό μασόνο αρχιδαίμονα του «Πεφωτισμένου Δυτικού Κόσμου»!

Ο σατανολάτρης Charles Pierre Baudelaire, ο μεταφραστής του αμερικανού συγγραφέα και ποιητή του μακάβριου και της ψυχεδέλειας Edgar Allan Poe, ήταν ένας Γάλλος εωσφοριστής ποιητής που εκτός του Σατανά, εξυμνούσε την σεξουαλική ανωμαλία και κυρίως τον λεσβιασμό!

(…) Ο Baudelaire συνέταξε την ακόλουθη «λι­τανεία» στο Σατανά: “Ω Συ, σοφώτατε και κάλλιστε των αγγέλων, 
Θεέ που προδόθηκες από τη μοίρα, 
και σου λήστεψαν τη δοξολογία, 
Ω Σατανά, ελέησε τη μεγάλη μου αθλιότητα”  
  

  Εdgar Allan Poe (1809 – 1849)

 Τζιάκομο Καζανόβα (1725-1798)

Ο αρχιαπατεώνας Ιταλός κοσμοπολίτης, «ευγενής», μασόνος, ροδόσταυρος, αποκρυφιστής, ψευτοαλχημιστής, γιατρός, μαθηματικός, συγγραφέας, μουσικός, στρατιωτικός, διπλωμάτης, κατάσκοπος, νυμφομανής, μοιχός, προαγωγός, τυχοδιώκτης, λωποδύτης, τζογαδόρος, φυλακόβιος, αχυράνθρωπος της γαλλικής και αγγλικής αυλής αλλά και αγαπημένος του ΠάπαΚλήμεντα XIII, μυήθηκε σε μασονική στοά της Lyons της Γαλλίας το 1750 και ήταν συνόμιλος των επιφανών αποκρυφιστών Madame de Pompadour, Count de Saint-Germain, d'Alembert, Benjamin Franklin, Voltaire και… Jean-Jacques Rousseau! 

 

Οι πρωτοστάτες της χαλάρωσης, διάβρωσης και εξουθένωσης των χριστιανικών ηθών 

Αντουάν Κόρτ ντε Γκεμπελίν (1718 - 1784): Ο «εμπνευστής» των «Καρτών Ταρώ»! Και «διάμεσο» των - συνεργαζομένων τότε - φραγκικών και αμερικανικών στοών με τον «Κυανούν Ουρανόν»... Μυήθηκε στην στοά “Les Amis Réunis”, France και το 1771 μεταπήδησε στην θρυλική γιάφκα της “Des Neuf Soeurs” όπου ερμήνευε την βουλή των πεπτωκότων - «διαφωτισμένων» - αγγέλων, στους Ελβέτιο, Λαλάντ, Νταντόν, Βολταίρο, Φραγκλίνο, ντε Κοντορσέτ, ντε Φλοριάν, Γκιλλοτίν, κ.α.

Φράνζ Άντον Μέσμερ (1734 - 1815): Ο «μαγνητιστής» και μύστης του «πέμπτου στοιχείου της ύλης» (αιθέρας). Mυήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα στην στοά “Philadelphia”, Norbonne, France.

Έρασμος Δαρβίνος (1731 - 1802): Ο εισηγητής της «Θεωρίας της Εξελίξεως των Ειδών», τις θεωρίες του οποίου, ασπάστηκαν μέσω του εγγονού του, Καρολου Δαρβίνου, τα αθεϊστικά και αιμοσταγή μασονικά ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως ο Μπολσεβικισμός και ο κινέζικος Μαοϊσμός. Μυήθηκε το 1754 στην στοά “St. David’s” no. 36, Edinburgh.

Σάμουελ Χάννεμαν (1755 - 1843): Ο αλχημιστής - «μύστης» της περιβόητης «δυναμοποίησης». Μυήθηκε στο Hermanstadt της Γερμανίας το 1777 και συνδέθηκε και με την στοά “Minerva”, Leipzig το 1817.

Μιχαήλ Μπακούνιν (1814 - 1876): O αντιδυτικός, αντισιωνιστής, αντιμαρξιστής και φιλοορθόδοξος! εμπνευστής του Κολλεκτιβιστικού Αναρχισμού μυήθηκε το 1864 στην στοά “Il Progresso Sociale”, Florence,

Ντάνιελ Κάρτερ Μπίαρντ (1850 - 1941): Ο «Πατριάρχης του Προσκοπισμού».

Μυήθηκε στην στοά “Mariners” no. 67, New York City.

Mέλβιν Τζόουνς (1879 - 1961): Ο ιδρυτής των «Λάιονς». Mυήθηκε στην στοά “Garden City”, no. 141, Illinois.
Γουσταύος Χένρυ Λέερ (1864 - 1918): Εκ των συνιδρυτών του Ρόταρυ. Μυήθηκε την 8-8-1886 στην στοά “Lakeside” no. 739, Chicago.

Άλλιστερ Κρόουλεϋ (1875 - 1947): O υμνητής του θεού Πάνα, «φαλλιστής» (βλ. την ως άνω φωτό που προσομοιάζει με τον… Φαλλό!) αρχιερέας του πνευματισμού, γνωστός και ως «Μέγα Τέρας» (“The Great Beast”). 

Μυήθηκε στην μασονική στοά “Anglo-Saxon”, no. 343, Paris, France την 17-12-1904. Μια μύηση, που όμως, ουδέποτε αναγνωρίστηκε ως κανονική από τις αγγλικές και αμερικανικές στοές.


Ποιούς λοιπόν θέσαμε ως οδηγούς μας; 

Τί ζηλέψαμε και τι ποθήσαμε από τον «πολιτισμό» των Ευρωαμερικανών αλλά και των δύστυχων Ρώσων μπολσεβίκων; Την «Άγρια Δύση», τα καμπαρέ και τα πιστολίδια τους; 

Τον αδηφάγο καταναλωτικό και σεξοκεντρικό πολιτισμό τους; 

Τις σαπουνόπερες, τον ευτελισμό του γάμου, των τρισευλογημένων ανθρωπίνων αναπαραγωγικών οργάνων και την κατάπτωση της γυναίκας σε χρηστικό και εμπορικό αντικείμενο; 

Τις «Ιερές Εξετάσεις», τις γκιλλοτίνες, τα γκούλαγκς, τα Άουσβιτς και σύνολη την πνευματική τους εξαθλίωση; 

Τα μαγικοφιλοσοφικά αποκυήματα των μασονικών εργαστηρίων τους; Το δουλεμπόριο, τις εξανδραποδιστικές αποικιοκρατίες και όλες τις απ’ αιώνων βαρβαρότητές τους; 

Την τοκογλυφική τους δεινότητα, τον ρατσισμό και τον ταξισμό τους; 

Αντί λοιπόν να τους μιμούμαστε και να τους παραδίδουμε «τα κλειδιά» του κράτους μας, μήπως θα’ πρεπε να’ χαμε παραμείνει εδραίοι στον δικό μας Ελληνοχριστιανικό

Υπερπολιτισμό και να προσευχόμασταν μετά δακρύων γι’ αυτούς; Λες και μας στέρησε ποτέ ο Θεός τους ηγέτες και τα πρότυπα… 

Τους αξεπέραστους Ομήρους, Λυκούργους, Λεωνίδες και Αλέξανδρους. 

Τους προικισμένους Θουκυδίδηδες, Αριστοφάνηδες και Σωκράτες. 

Τον Δίκαιο Αριστείδη και τον ελεήμονα Κίμωνα. 

Τους πάνσοφους παιδοτρίβες Πλούταρχο και Χρυσόστομο. 

Τους «βυζαντινούς» σοσιαλιστές υπερκυβερνήτες και πολιτικούς που συνέγραψαν την «Επαναγωγή», τα Βασιλικά», το «Επαρχικό» και τον «Νόμο του Αλληλέγγυου», που αναδεικνύουν τον ανυπέρβλητο νομικό και πολιτικό, Ρωμέηκο Πολιτισμό, ως προστάτη των πτωχών, των αδυνάτων και των μικρομεσαίων.

 Έναν Πολιτισμό, που ανέδειξε τρανούς επιστήμονες, όπως τους Ορειβάσιο, Νεμέσιο, Αέτιο Αμιδηνό, Αλέξανδρο Τραλλιανό και Θεόφιλο Πρωτοσπαθάριο, τον εφευρέτη του «Υγρού Πυρός», Καλλίνικο τον Έλληνα, από την Συρία (7ος αι.), τον «Πατέρα της Χειρουργικής», Παύλο τον Αιγινήτη (625-690), τον πολυγραφότατο παθολόγο, Τραλλέων Αλέξανδρο (525-605), τον Μελέτιο τον ιατροσοφιστή, τους λογιοτάτους, Μέγα Φώτιο, Ευστάθιο Θεσσαλονίκης και Μιχαήλ Ακομινάτο των Αθηνών, τον Θεοφάνη Νόννο, τον Μιχαήλ Ψελλό, τον Συμεών Σηθ (8ος-12ος αι.), τους πανεπιστήμονες, Νικόλαο Μυρεψό (1222-1255), Νικηφόρο Βλεμμύδη (1197-1272) και τον δάσκαλό του, τον ερημίτη μαθηματικό και αστρονόμο, Πρόδρομο τον Μοναχό και τόσους άλλους Ρωμηούς προγόνους μας στρατευμένους στην υπηρεσία του συνανθρώπου και της επιστήμης. 

Γιατί οι ξενόφερτες ελληνικές φεμινιστικές οργανώσεις που τόσο συνέτειναν στην διάσπαση της ελληνικής οικογένειας, δεν πιέζουν για να προβληθούν οι ευσεβέστατες και πορφυρογέννητες αυτοκράτειρες και πριγκίπισσές μας, όπως η σύζυγος του Ιουστινιανού, Αγία Θεοδώρα, που τόσα διεκδίκησε και κέρδισε υπέρ του γυναικείου φύλου; 

Η Αγία Θεοφανώ, σύζυγος του Λεοντίου του σοφού; 

Η μεγίστη Άννα Δαλασσινή και η ομηρίστρια και ιατρός, εγγονή της, η Άννα Κομνηνή; 

Η κόρη του Αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου, η ρητόρισσα και φιλόλογος Αγία αυτοκράτειρα Ευδοκία (5ος αι.), η οποία ανήγειρε το «Πανδιδακτήριο» και που συνετέλεσε και στη σύνταξη του «Θεοδοσιανού Κώδικα»; 

Γιατί δεν αντέδρασαν στην πρόσφατη χολλυγουντιανή κινηματογραφική ταινία που παραχάραξε την ιστορία της αδικοχαμένης ασκητικής παρθένου και φιλοσόφου Υπατίας (4ος - 5ος αι.). 

Kαι γιατί δεν προβάλουν την ορθή ιστορία της ασυμβίβαστης παρθένου, της ηγουμένης, ποιήτριας και υμνογράφου, Κασσιανής, που περιφρόνησε τον τότε πλανητάρχη, τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (9ος αι.); Πότε επιτέλους θα αναδειχθεί και η ιστορία της «βυζαντινής» σύζυγου του Γερμανού αυτοκράτορα Όθωνα Β΄, της σοφής Θεοφανούς (10ος αι. ); 

Η οποία όταν πρωτοαφίχθη στην γερμανική αυλή, «κατασκανδάλισε» τις, τότε, άπλυτες γερμανίδες και τους παπικούς καρδινάλιους επειδή φόραγε μεταξωτά ρούχα και έκανε λουτρό; 

Και δεν ήταν η μόνη… 

Γιατί παρόμοια προβλήματα αντιμετώπισε και η εξαδέλφη της, η Μαρία η Αργυρή, όταν εισήγαγε στην Βενετία την χρήση του πηρουνιού!!! 

Ποιος μπορεί να ξεχάσει και τις κατοπινές, ηρωικές, Σουλιώτισσες, τις Μανιάτισσες, τις μαρτυρικές Μικρασιάτισσες, αλλά και την ανυπέρβλητη Ηρώ Κωνσταντοπούλου; 

Τους ανιδιοτελείς ευπατρίδες, Ρήγες και Καποδίστριες, τους μαρτυρικούς Διάκους, Νικηταράδες και Παπαφλέσσες, τους Μελάδες και τους Δραγούμηδες, τους αντιστασιακούς της γερμανικής κατοχής και τόσους άλλους, αγίους και ήρωες, ικανούς επιστήμονες και εμπνευσμένους υμνογράφους, λογοτέχνες, ποιητές και μουσικούς, σοφούς και ταπεινούς ανθρώπους, εργάτες της πολιτικής, της τέχνης και των γραμμάτων;

Όλα αυτά τα μεγαλειώδη ελληνοχριστιανικά αναστήματα ξάφνου τα παραθεωρήσαμε και παραδοθήκαμε αμαχητί στους «φρανκμαζόνους βολτεράνους», γινόμενοι έρμαια του κοραϊσμού, του προτεσταντικού αστισμού και του σοσιαλιστικού διεθνισμού και ενώ απορρίψαμε την ξενόφερτη βασιλεία και εκδιώξαμε την δικτατορία του 1967-74, παγιδευτήκαμε σε μια άλλη χειρότερη, στην φεουδαρχία των μεγαλοεργολάβων, των πολυεθνικών, των συνδικάτων και της αυλής της πρωθυπουργικής μοναρχίας, με αποτέλεσμα, να κυβερνιώμαστε από τους αποφοίτους της «παρισινής κομμούνας» της Sorbonne, του Yale και των “Scull and Bones”, της Οxford και του “Bullingdon Club”, της «Σχολής του Σικάγου» και «του Δόγματος του Σοκ»…

Εδώ και σαράντα χρόνια, προσκυνούμε ως σωτήρες τούς μποέμ εθνομηδενιστές «του ζιβάγκου και της πίπας» και εσχάτως τούς καπιτα-ληστές του Δ.Ν.Τ. στους οποίους αναθέσαμε την διακυβέρνησή μας και την διαχείριση του δημόσιου πλούτου μας. 

Δυστυχώς, χαρίσαμε την Ρωμέηκη ιστορία μας στους Αγγλοσάξωνες, στους Φράγκους και στους Τεύτονες, την απαράμιλλη «Βυζαντινή» μας διπλωματία στους Νεοσουλτάνους κι εσχάτως, τα χωράφια και τις θάλασσές μας στους Ινδοπακιστανούς και στους Αιγυπτίους λαθρομετανάστες.

Πάει η εποχή που αναδεικνύαμε φωτισμένους αυτοκράτορες και πολιτικούς που συναγωνίζονταν τους μοναχούς στην μελέτη, στην νηστεία και στην άσκηση. Μια μακραίωνη, ένδοξη περίοδος, κατά την οποία, οι πατριάρχες και επίσκοποι δεν λογάριαζαν εξορίες, διωγμούς και θανάτους όταν έκριναν σκόπιμο ότι έπρεπε να αντισταθούν στις κατά καιρούς εγκληματικές παρεκτροπές κάποιων, «ορθόδοξων» ή αιρετικών, αυτοκρατόρων και αυλικών.

Πού’ ναι εκείνα τα χρόνια που οι κυβερνώντες μας ζούσαν για την φιλοσοφία; Που θεολογούσαν και συνέγραφαν ύμνους και κανόνες στην Αγία Τριάδα και στην Θεοτόκο, όπως ο Ιουστινιανός, ο Λέων ο Σοφός, ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος και ο σφοδρά δοκιμαζόμενος από την επιληψία, ο φωτισμένος γιός του Ιωάννου Βατάτζη, Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης, της προσευχής του οποίου, καρπός, είναι ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας προς την Θεοτόκο.

Πού είναι οι ευλαβικές και σοφές αυτοκρατορικές μας οικογένειες, που εν ώρα δείπνου διάβαζαν Άγιο Μάξιμο Ομολογητή, όπως έπραττε η αυτοκρατορική οικογένεια της Άννας της Κομνηνής; Αντιθέτως σήμερα, οι μπολιασμένοι από τον μανεταρισμό και αθεϊσμό πολιτικοί μας, όχι μόνο το «Πιστεύω» δεν γνωρίζουν, αλλά αναισχύντως, επιχειρούν τον πλήρη απογαλακτισμό μας από την γενάρχισσα Μάνα Εκκλησία.

Πάνε και κείνα τα λιτά, φτωχικά, αλλά τόσο ευλογημένα χρόνια που ήμασταν τα πιστά και φιλακόλουθα τέκνα της μελέτης, της ασκήσεως και της προσευχής που θήτευαν κάτω απ’ το πετραχήλι ενός αγίου πνευματικού πατέρα. 

Που ήμασταν οι μαθητές της ειλικρινούς και θαρραλέας συνειδήσεως, της αρχοντικής συγγνώμης και της έμπρακτης επανόρθωσης. 

Σήμερα, εμείς και τα παιδιά μας, δεν μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας με τον πνευματικό μας, με τον αφοσιωμένο μας πατέρα και με την στοργική μας μανούλα. Ούτε κρεμόμαστε απ’ τα λόγια και τις αγκαλιές του παππού και της γιαγιάς δίπλα από το μαγκάλι και το τζάκι. Αντιθέτως, έχουμε εναποθέσει τις αγωνίες μας στην εκμαυλιστική νεοεποχίτικη Τ.V. 

Γι’ αυτήν όμως κι αν είχαμε προ-ειδοποιηθεί από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό… 

Αλλά ποιός θέλει ν’ ακούει για Αγίους σήμερα;Πάει λοιπόν κι ο παππούς με την γιαγιά, τους ξαποστείλαμε στους «Οίκους Ευγηρίας», παραπεταμένους και καταπικραμένους στα κατάκρυα και απρόσωπα δωμάτια των γηροκομείων, λησμονώντας τα ξενύχτια, τις θυσίες και τους κόπους τους για να μας ανδρώσουν και να μας σπουδάσουν σε εξαιρετικά αντίξοοες συνθήκες και εποχές.

Γιατί δεν μάς είπαν για τα θαυμάσια ρωμανικά ιπποτικά μας ρομάντσα; 

Δεν εμπνεόμαστε πλέον απ’ τις αξίες* του ηρωϊκού μας γένους, απ’ την υμνογραφία, τα δημοτικά, τα ριζίτικα, τα νησιώτικα και τα λοιπά λαικά μας τραγούδια, που τόσο θαραλλέα αποκαλύπτουν τον πανάρχαιο εσωτερικό και εξωτερικό μας διχασμό, τα πάμπολλα πάθη και τις αδυναμίες μας, όπως αυτές της προδοσίας και του αλληλοσπαραγμού, αλλά κι όλες τις αρετές μας, την ανδρεία, τον ηρωισμό και την αγιοσύνη μας. 

Πώς να μην εμπνέονται μετά και τα παιδιά μας απ’ το “Star System”, απ’ τις χεβυμεταλάδικες ορχήστρες του Άδη, απ’ τα ψυχότροπα, απ’ την «μεγάλη ζωή» και το “lifestyle”, απ’ τα τατουάζ και τους χαλκάδες κι απ’ τα «τέρατα» “Lordi” της Eurovision…;

Πώς εμείς, οι άλλοτε άριστοι μαθητές του μέτρου και της παρθενίας (βλ. και Πλάτωνος, περί προγαμαίων σχέσεων, στο «ΝΟΜΟΙ» Η΄, 838 – 842b), της αιδούς και της σεμνότητας, ασπαστήκαμε την υποκουλτούρα της αθεϊας, των παρά φύση παθών, του whiskey και του Marlboro, αλλά και εσχάτως, αυτήν του τηλεοπτικού «Κάμα Σούτρα»; 

Δυστυχώς η παρηγοριά μας, έχει πλέον εναποτεθεί στην τηλεοπτική ψυχοδιανοητική αποσύνθεση και στους έμμισθους ντελάληδες μισθοφόρους του κάθε δημόσιου μεγαλοπραματευτή.

* «(...) Είναι πασιφανής η επίδρασις του ασκητικού ηρωικού πνεύματος της Ορθοδοξίας εις τας παραδόσεις του Ελληνικού λαού. Τούτο φαίνεται σαφώς και εις την μουσικήν και εις τους χορούς, διότι από τας καλλιτεχνικάς ταύτας εκδηλώσεις ελλείπει ο ηδονισμός και η ηδυπάθεια και η έκστασις των ισλαμικών παραδόσεων και η θηλυπρέπεια και ο ερωτισμός της ευρωπαϊκής παραδόσεως (...)».

ΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΣΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΠΙΤΙΚΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Κατά συνέπεια και η τόσο ταλαντούχα γενιά μας αλώθηκε νομοτελειακά, αφότου γαλουχήθηκε μέσα στις κομματικές νεολαίες, στον χίππικο τρόπο ζωής και στην μουντή κουλτούρα των ξενόφερτων μεγαλοαστικών, γραικοαμερικανικών, γραικογαλλικών και γραικογερμανικών σχολειών και κολλεγίων «της καλής κοινωνίας», εκστασιασμένη και από τα άσματα των αλαζονοκαταθλιπτικών Ευρωαμερικανών μασόνων μουσουργών...

 
Γιόχαν Μπαχ: Mέλος της μασονικής στοάς “Nine Muses”, no. 235, London.

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότζαρτ: Μυήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1784 στην στοά “Zur Woltatigkeit”,

Vienna, Austria. Το διάσημο έργο του «Ο Μαγικός Αυλός», αποτελεί ονομαστή «τεκτονική αλληγορία»…

Ρουζέ ντε Λίλ: Ο συγγραφέας του Γαλλικού Εθνικού Ύμνου - «Μασσαλιώτιδα». Μυήθηκε το 1782 στην στοά “Les Freres discrets”, Charlesvlle, France.

Φράνσις Σκοτ Κή: Ο συγγραφέας του αμερικανικού εθνικού ύμνου ήταν μέλος της στοάς

“Concordia”, no. 13, Maryland, U.S.A.

Ζαν Σιμπέλιους: Ο συνθέτης της μουσικής των τελετουργικών των τριών μασονικών βαθμών.

Μυήθηκε την 18-8-1922 στην στοά “Suami” no.1, Helsιnki, Finland.

Φρανζ Ζόσεφ Χέυντν: O «πατέρας της “Συμφωνίας”» και συγγραφέας του αυστριακού εθνικού ύμνου. Μυήθηκε την 4-2-1785 στην στοά “Zur Wahrn Eintracht”, Vienna, Austria.

Φρανζ βον Λισζτ: O Ούγγρος συνθέτης μυήθηκε στην στοά “Zur Einigkeit”, Frankfort, Austria και στους δεύτερο και τρίτο βαθμό στην στοά “Zur Eintracht”, Berlin, Germany το 1886.

Ρόμπερτ Μπέρνς: Ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας. Μυήθηκε στην στοά “St. David's” no. 174, Tarbolton, Scotland, την 4-7-1781. Ήταν μέλος πολλών στοών και συνέγραψε πολλά μασονικά ποιήματα όπως το "Farewell to the Brethren of St. James Lodge, Tarbolton" και το "The Freemasons Apron".

Δεν μας άρεσαν, λοιπόν, οι αρχαίοι μας Σοφοί, οι Πατέρες της Εκκλησιάς μας, τα ψυχαγωγικά μας θέατρα, οι θρυλικές κινηματογραφικές μας ταινίες και όλες οι παραδόσεις μας που κάποτε μάς μάθαιναν να περπατάμε σε τούτη την «παλιοζωή». Αντ’ αυτών, προτιμήσαμε να γίνουμε λάτρεις της πολιτιστικής ψυχεδέλειας των λάτρεων του Γιάβουλον και της υπόλοιπης συνοδείας του «Μ.Α.Τ.Σ», του “Holly-wood” και όλης της Δυτικής υποκουλτούρας. Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, ένας Ζαμπέλιος, ένας Βακαλόπουλος, ένας Παπαρρηγόπουλος, ένας Παπαδιαμάντης, ένας Παλαμάς, μέχρι και ο άδολος αριστερός Σβορώνος που εξύμνησε την προσφορά του κλήρου στην επανάσταση του 1821, βαφτίστηκαν εθνικιστές και φασίστες, επειδή στηλίτευαν από τότε την περιφρόνηση των δυτικόπληκτων και αργότερα, προλεταριόπληκτων προγόνων μας, στο «ότι παλαιόν, ότι εγχώριον, ότι ελληνικόν», στις δύο αυτές ανθρωποκτόνες πολιτικές κουλτούρες του Νεοφιλελευθερισμού και του Σοσιαλκομμουνισμού, οι οποίες σήμερα, έχουν ανίερα συμμαχήσει προκειμένου να ομογενοποιηθούμε μέσα στο «μίξερ» της Παγκοσμιοποίησης και Πολυπολιτισμικότητας. 

Ένας Σεφέρης κι ένας Ελύτης, ένας Τσιτσάνης κι ένας Καζαντζίδης, ένας Ξυλούρης και μια Αλεξίου, κοντεύουν να καταστούν μουσειακά εκθέματα επειδή ξαφνικά γίναμε «Ευρωπαίοι» και σπεύσαμε και τους υποκαταστήσαμε με την εισαγόμενη υποκουλτούρα του σατανικού “rock n’ roll”, του “sex, drugs and alcohol” και με τον κάθε “trendy” καλοπουδραρισμένο και σιλικονάτο τηλεοπτικό γυνάνδρη, προκειμένου να πληροφορηθούμε, να νουθετηθούμε και να σπουδάσουμε την αντίσταση στην εξωτερική και εσωτερική μας τυρρανία.

 «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν»… 

Επειδή ασπαστήκαμε τον Δυτικό ψυχοκτόνο πολιτισμό και μυηθήκαμε στην νοησιαρχία, στον ορθολογισμό, στην αθεΐα, στην απολυτοποίηση της διανόησης, στην στυγνή συμφεροντολογία και στον άκρατο υλισμό, με αποτέλεσμα, αντί για την εικονίτσα του προστάτη Αγίου μας να έχουμε πλέον στο πορτοφόλι μας την πιστωτική κάρτα - διαβατήριο στην πάσης φύσεως ηδονοθηρία και ηδυπάθεια που εδώ και σαράντα και πλέον έτη επιφέρουν την ολοένα και αυξανόμενη οικονομική εξαθλίωση και ψυχοσωματική μας κατάπτωση.

πηγή