«Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες και πιστεύσαντες»
Ο Θωμάς για να πιστέψει στην Ανάσταση, ζήτησε να δει κατά πρώτο λόγο τα χέρια του Χριστού.
Το ίδιο ζητάει και σήμερα ο κόσμος από τους φίλους του Χριστού.
Θέλει να δει τα χέρια τους. Αν είναι καθαρά στις δοσοληψίες τους.
Φιλάνθρωπα στις πράξεις τους. Ευγενικά στις εκδηλώσεις τους.
Αν είναι χέρια σφραγισμένα με πληγές από τα καρφιά της θυσίας για τη σταυρωμένη Αγάπη.
Μέσα στην Μεγάλη εβδομάδα πολλές φορές οι ύμνοι αναφέρονταν στον προδότη μαθητή και μας καλούσαν να απορρίψουμε τη συμπεριφορά του.
Τα δικά μας όμως χέρια, πως ενεργούν κάθε φορά;
Όταν ο Χριστός
δίνει στους μαθητές Του το Σώμα και το Αίμα Του,
μήπως τα δικά μας χέρια παίρνουν τα χρήματα ή εργάζονται τα πάθη και την αμαρτία επισφραγίζοντας τη προδοσία;
Πόσες φορές αντί να σηκωθούμε το πρωί της Κυριακής για εκκλησιασμό προτιμούμε τον ύπνο;
Ή αντί της αλήθειας που θέλει ο Χριστός, βολευόμαστε με το ψέμα;
Ή ποδοπατούμε μυστήρια ιερά όπως ο γάμος για να βολέψουμε τα οικονομικά μας πρώτα;
Όταν ο Χριστός ζητά από τους μαθητές Του να προσευχηθούν, να Τον εμπιστευθούν, να αφήσουν τη ζωή τους πάνω Του,
εμείς αγχωνόμαστε και απελπιζόμαστε σχεδιάζοντας τρόπους εξασφάλισης της ζωής και της περιουσία μας;
Μήπως και σήμερα ξεχνάμε την φιλανθρωπία που συγχωρούσε τον ληστή που μετανόησε και εμείς άπιστοι και σκληροί δεν μετανοούμε για τα έργα μας και δεν συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας;
Τέλος, ενώ ο Χριστός με την Ανάστασή Του άνοιξε τις πόρτες του παραδείσου,
εμείς με πάθος περνάμε την πόρτα της Κολάσεως καμαρώνοντας για τα έργα της απιστίας μας;
Ο μακαρισμός του Χριστού:
«μακάριοι οἱ μή ἰδόντες και πιστεύσαντες»,
έχει διατυπωθεί για μας, για τον καθένα μας.
Ας τον γευθούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου