ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΔΑΜΑΣΚΟ! ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΙΝΑΞΑΝ ΑΜΑΧΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ – ΤΑ ΜΜ”Ε” ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ!ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ.

More Sharing ServicesShare|Share on facebookShare on myspaceShare on googleShare on twitter

ΟΡΓΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ – ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΙΩΠΟΥΝ ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ.
http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Τα καθήκοντά μας τη Μεγάλη Εβδομάδα

Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου

«Τών παθών τού Κυρίου τάς απαρχάς η παρούσα ημέρα λαμπροφορεί. Δεύτε ούν, φιλέορτοι, υπαντήσωμεν άσμασιν…»

(κάθισμα Μ. Δευτέρας)

Φθάσαμε, αγαπητοί μου, στά σωτήρια πάθη τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στή Μεγάλη Εβδομάδα.

Η εβδομάδα αυτή λέγεται Μεγάλη, διότι μέσα στίς 168 ώρες της, από σήμερα μέχρι τή νύχτα τής Αναστάσεως, τιμώνται μεγάλα γεγονότα, μοναδικά καί κοσμοϊστορικά, πού συγκλόνισαν τά επίγεια καί τά ουράνια καί τά καταχθόνια. 

Γι᾿ αυτό η εβδομάδα αυτή ονομάζεται Μεγάλη• 

αλλά καί γι᾽ αυτό δέν θά πρέπη νά περάση όπως οι άλλες.

Καί θέτω τό ερώτημα•

 ποιά είνε τά καθήκοντα ενός Χριστιανού τή Μεγάλη Εβδομάδα; 

Δέν απευθύνομαι σέ απίστους, αθέους ή σέ χιλιαστάς• 

απευθύνομαι σέ πιστούς, πού θέλουν νά εορτάσουν σωστά. 

Ποιά είνε λοιπόν τά καθήκοντα πού έχουμε τήν εβδομάδα αυτή;

Τό πρώτο καθήκον, αδελφοί μου, είνε νά ευχαριστήσουμε απ᾽ τήν καρδιά μας τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Όλη βέβαια η ζωή μας πρέπει νά ᾽νε ένα ευχαριστώ, ένα «Δόξα σοι, Κύριε», γιά τίς μικρές καί μεγάλες ευεργεσίες του, τίς φανερές καί αφανείς, γιά όλα τά καλά, υλικά καί πνευματικά, πού επιδαψιλεύει η χάρις του•

 τόν ήλιο, τόν αέρα, τό νερό, τά λουλούδια, τά ακρογιάλια, όλη τήν πλάσι. Νά τόν ευχαριστούμε ακόμη γιά τούς γονείς καί τά αδέρφια, τή γυναίκα καί τά παιδιά, γιά τό χρόνο καί τίς εποχές, γιά ό,τι ευλογημένο καί αναγκαίο.

Άνθρωπος αγνώμων είνε χειρότερος από ζώο. 

Ένα σκύλο έχεις, ένα κομμάτι ψωμί τού πετάς, καί κουνάει τήν ουρά του καί σού λέει ευχαριστώ. 

Κι ο άνθρωπος λοιπόν πρέπει νά ᾽νε ευγνώμων στό Θεό. 

Νά τόν ευχαριστούμε γιά όλα, αλλά πρό παντός γιά τή θυσία τού Υιού του,γιά τά σεπτά του πάθη. 

Ακόμη νά τόν ευχαριστήσουμε καί γιά κάτι άλλο•

 γιά τή μακροθυμία του στά τόσα εγκλήματά μας καί μάλιστα στίς βλασφημίες, γιά τίς οποίες θά ᾽πρεπε ν᾽ ανοίξη η γή νά μάς καταπιή κ᾽ η θάλασσα νά φουσκώση νά μάς πνίξη, καί όμως μάς ανέχεται.

Γι᾿αυτό τή Μεγάλη Παρασκευή η Εκκλησία λέει «Δόξα τή μακροθυμία σου, Κύριε, δόξα σοι».

Τό ένα καθήκον μας λοιπόν είνε νά ευχαριστούμε τό Θεό. 

Τό άλλο είνε νά παρακολουθήσουμε τίς ιερές ακολουθίες. 

Οι ακολουθίες τής Μεγάλης Εβδομάδος δέν είνε όπως οι άλλες• διαφέρουν πολύ. 

Οι ύμνοι της, πού είνε γλυκύτεροι απ᾽ τό μέλι, τά εμπνευσμένα αυτά ποιήματα όπως π.χ. ο επιτάφιος θρήνος, δέν υπάρχουν σέ καμμιά θρησκεία στόν κόσμο. 

Καί μόνο τά τροπάρια αυτά, πού δέν τά ᾽χουν ούτε φράγκοι ούτε προτεστάντες ούτε κανείς άλλος, φτάνουν ν᾽ αποδείξουν ότι η Εκκλησία μας δέν είνε από τή γή• 

είνε από τόν ουρανό, είνε θεόπνευστη.

Ποιός τά έκανε αυτά; πού γράφτηκαν, μέσα σέ σχολειά καί πανεπιστήμια; Τά έφτιαξαν μέσα σέ σπηλιές άγιοι ασκηταί, πούτό δάκρυ τους έπεφτε στή γή καί τήν έκανε νά λουλουδίζη. 

Δέν τά ᾽γραψαν απλώς μέ τό μυαλό καί τά γράμματα πού ήξεραν• 

αυτά είνε τό αίμα τής καρδιάς τους, συναίσθημα υγιές, έκφρασι ζωής, βιώματα άγια, αλήθειες, πού μόνο όσοι αγάπησαν γνησίως τό Χριστό μπορούσαν νά έχουν. 

Πρέπει νά ᾽νε αναίσθητος κανείς γιά νά μήν τόν συγκινούν. 

Άς τά παρακολουθήσουμε λοιπόν στήν εκκλησία κρατώντας μιά Συνόψι.

Τό τρίτο καθήκον μας. 

Η εβδομάδα αυτή είνε εβδομάδα νηστείας, αυστηρής νηστείας. 

Μήν ακούτε τούς υλιστάς καί ασεβείς• 

εμείς από τήν παράδοσι αποστόλων καί πατέρων τής Ορθοδοξίας τηρούμε τίς νηστείες τής αγίας μας Εκκλησίας καί κατ᾿ εξοχήν τή νηστεία αυτή. 

Όταν λέμε νηστεία, δέν εννοούμε νά νηστέψη απλώς τό στομάχι γιά νά θυμηθή τό όξος τού σταυρού• 

εννοούμε μαζί μέ τό στομάχι νά νηστέψη καί τό στόμα από κακολογία, η γλώσσα από αισχρολογία, τά μάτια από αισχρά θεάματα. 

Τέτοιες μέρες στό Βυζάντιο οι αυτοκράτορες υπέγραφαν διαταγή• Μεγάλη Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο καί Κυριακή κλειστά τά ιπποδρόμια καί όλα τά θέατρα. 

Πενθεί η Εκκλησία. 

Άν ήμασταν χριστιανικό κράτος, θά ᾽πρεπε από αύριο νά είνε κλεισμένα τά καταγώγια καί τά κέντρα διαφθοράς, καί νά επικρατή πένθος γι᾿ Αυτόν πού υψώθηκε γιά μάς επάνω στό σταυρό.

Αλλά έχουμε κ᾽ ένα άλλο καθήκον. 

Είνε τό καθήκον τής εξομολογήσεως καί τής θείας μεταλήψεως. 

Επ᾽ αυτού δέν θά επεκταθώ. Τούτο μόνο θά πώ. 

Τίς άγιες αυτές ημέρες καί ιδίως τή νύχτα τής Αναστάσεως καλούμεθα νά μείνουμε στό ναό μέχρι τέλους μέ τήν αναστάσιμη λαμπάδα. 

Όποιος ακούει τό «Χριστός ανέστη» καί μετά φεύγει, προτιμότερο θά ήταν νά μείνη στό σπίτι του. 

Αυτό πού γίνεται, νά αδειάζουν οι εκκλησίες μετά τό «Χριστός ανέστη», είνε βεβήλωσις, περιφρόνησι στό Χριστό. 

Νά μείνουμε λοιπόν μέχρι τέλους καί νά ετοιμαστούμε γιά τή θεία μετάληψι. 

Η εβδομάδα αυτή είνε κατ᾽ εξοχήν εβδομάδα θείας μεταλήψεως.

Τί είνε η θεία μετάληψις; 

Τό σώμα καί τό αίμα τού Χριστού μας, η φωτιά τού ουρανού. 

Τί είσαι, σέ ρωτώ, άχυρο; μήν πλησιάσης τά άγια, θά καής. 

Είσαι χρυσάφι; Άν είσαι χρυσάφι, τό χρυσάφι δέν απειλείται από τή φωτιά• όσο πλησιάζει τή φωτιά, τόσο καθαρίζεται. 

Έτσι κ᾽ εσύ ο Χριστιανός• άν είσαι αμετανόητος, θά σέ κάψη η φωτιά, όπως έκαψε τόν Ιούδα πού κοινώνησε αναξίως• 

άν όμως πέρασες από τό καμίνι τής ιεράς εξομολογήσεως, τότε πλησίασε• η θεία κοινωνία θά είνε φάρμακο αθανασίας.

Τή Μεγάλη Εβδομάδα έχουμε επίσης ιερό καθήκον απέναντι τών αδελφών μας πού πάσχουν καί υποφέρουν. 

Είνε εβδομάδα αγάπης καί ελεημοσύνης.

 Ένα εκλεκτό φαγητό σέ κάποιον πού πεινάει, ένα καινούργιο ρούχο —όχι παλιό— σ᾿ έναν πού δέν έχει, μιά βοήθεια στή χήρα καί τά ορφανά, ένα φάρμακο αναγκαίο, μιά επίσκεψι στόν ασθενή, ένας λόγος παρηγορητικός στόν θλιμμένο, ό,τι τέλος πάντων μπορεί νά σκεφτή μιά καρδιά πού αγαπά.

Αλλά δέν είπα τίποτα• 

υπάρχει κάτι ακόμη, κι αυτό είνε τό δυσκολώτερο. 

Όλα όσα είπα- με τά κάνεις• 

αλλ᾽ εάν τό τελευταίο αυτό δέν τό κάνης, Χριστιανός δέν είσαι. 

Ποιό είν᾽ αυτό; Ξέρω Χριστιανούς πού είνε άνθρωποι προσευχής, πού έχουν τ᾽ αυτί τους τεντωμένο στά ιερά λόγια, πού νηστεύουν αυστηρά, πού εξομολογούνται, πού κοινωνούν• 

αλλά λίγους Χριστιανούς γνώρισα πού έχουν – ποιό;

 τό «Συγχωρήσωμεν πάντα τή Αναστάσει» (δοξ. αίν. Πάσχ.).

 Η Μεγάλη Εβδομάδα είνε εβδομάδα συγχωρήσεως.

Ποιός, αδελφοί μου, στή ζωή αυτή δέν έχει αντιπάθειες, ψυχρότητες, αντιθέσεις, ποιός δέν έχει κάποιον εχθρό; 

Τίς άγιες αυτές ημέρες άς υψώσουμε τό βλέμμα στόν Εσταυρωμένο. Κανείς δέν αδικήθηκε καί δέν πόνεσε όπως ο Χριστός μας.

 Ενώ έσχιζαν τίς σάρκες του τά καρφιά καί τήν καρδιά του οι κατάρες καί τ᾽ αναθέματα τών φαρισαίων, εκείνος πάνω απ᾽ τό σταυρό προσευχήθηκε• 

«Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λουκ. 23,34). 

Κ᾽ εμείς λοιπόν τίς άγιες αυτές ημέρες άς αλληλοσυγχωρηθούμε• 

νύφες καί πεθερές, αδελφοί μέ αδελφούς, φίλοι μέ φίλους,παιδιά μέ γονείς, όλοι ανεξαιρέτως. 

Άς πλατύνουμε τίς καρδιές, άς αισθανθούμε μέσα μας τήν αγάπη τού Χριστού μας. Χωρίς τήν αγάπη πώς μπορούμε νά γιορτάσουμε;

Αδελφοί μου! Μεγάλη Εβδομάδα ίσον• 

χέρι ανοιχτό γιά έλεος, 

μάτια δακρυσμένα από μετάνοια, 

πόδια πού τρέχουν στό ναό, 

καρδιά συμφιλιωμένη, γεμάτη λατρεία στόν Εσταυρωμένο. 

Εκτελούμε τά καθήκοντα αυτά;

Ξέρετε πώς μοιάζουμε; 

Σά νά είνε ένας ζητιάνος καί όλες τίς μέρες τού πετάνε ενταροδεκάρες, κ᾽ έρχεται μιά ώρα πού περνάει κάποιος βασιλιάς καί τού λέει 

«Άνοιξε τίς φούχτες σου» κι αρχίζει καί τού μετράει 1, 2, 3, …5,…10, …100, …168 λίρες καί θαμπώνουν τά μάτια του. 

Κι αυτός, αντί νά πάρη αυτό τό θησαυρό νά τόν αξιοποιήση, πάει στό ποτάμι κι αρχίζει νά πετάη τίς λίρες στό νερό. 

Δέν είν᾽ αυτό παραφροσύνη; 

Κι αυτές οι ώρες λοιπόν ―έτσι λέει η Εκκλησία, «ώρες» τίς ονομάζει―, είνε θησαυρός. 

Κάθε ώρα, κάθε καμπάνα, κάθε χτύπος, κάθε λεπτό, είνε σπουδαία ώρα.

Άς εκμεταλλευθούμε τίς άγιες αυτές ημέρες. Μήν αφήσουμε νά διαρρεύσουν όπως η υπόλοιπη ζωή μας. 

Ξέρουμε άν θά ζήσουμε νά γιορτάσουμε άλλη Μεγάλη Εβδομάδα; Μήπως η Μεγάλη Εβδομάδα αυτή είνε η τελευταία τής ζωής μας; Πέρυσι πόσοι ήταν μαζί μας; καί πού είνε τώρα; 

Φεύγουμε, σφυρίζει τό τραίνο, μιά φορά περνάμε πάνω απ᾽ τή φλούδα αυτή.

Εύχομαι, αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα νά είνε σημαντικός σταθμός στή ζωή μας. 

Νά δώση ο Κύριος νά είνε εβδομάδα αγίων σκέψεων, ιερών συναισθημάτων, ηρωικών αποφάσεων, αγιασμός ψυχής.

Είθε νά σφραγίσουμε τή Μεγάλη Εβδομάδα μέ τά λόγια «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42).

(†) επίσκοπος Αυγουστίνος

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, πού έγινε στόν ι. ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Μοσχάτου – Αθηνών τήν 10-4-1960 τό βράδυ. Στοιχειοθεσία και σύντμησις 17-4-2011).
Πηγές:agioritikovima.gr - panagiaalexiotissa.blogspot.com

http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8322.html

vatopaidifriend5

«Τας αισθήσεις ημών καθαράς τω Χριστώ παραστήσωμεν και ως φίλοι αυτού τας ψυχάς ημών θύσωμεν δι’ αυτόν και μη ταις μερίμναις του βίου συμπνιγώμεν, ως ο Ιούδας…»

Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου
Ευσεβείς σκέψεις
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

 http://www.impantokratoros.gr/64AF2504.el.aspx

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4057.html

Για τα αδέρφια μας...

κείμενο Γ.Θ : Το Ρωμαίικο της Συρίας ανεβαίνει το Γολγοθά 
μαζί με τον Κύριό μας και Θεό μας.
Ας βοηθήσουμε με την προσευχή μας, εκτός από την Ευχή 
με το κομποσκοίνι (Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου) και προσευχόμενοι διαβάζοντας τους Ψαλμούς και συγκεκριμένα αυτούς που σύμφωνα με τον Άγιο Αρσένιο Καππαδόκη ταιριάζουν στην περίσταση.

Ψαλμός 42ος

Διά να ελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι από τις φυλακές του εχθρικού έθνους.

Ψαλμός 118ος

Διά να πατάξη ο Θεός τους βαρβάρους και να ταπεινώση την δράση τους, 
όταν σφάζουν αθώα γυναικόπαιδα.

Ψαλμός 120ος

Διά να προστατεύση ο Θεός τους σκλάβους από τα εχθρικά χέρια, 
να μην τους κακοποιήσουν μέχρι να ελευθερωθούν.

Όποιος δεν έχει το Ψαλτήρι, μπορεί να το βρει ΕΔΩ.
Προσοχή όμως! Δεν είναι μαγικά λόγια. 
Είναι απλά τρόπος επικοινωνίας με τον Θεό διατυπωμένος 
με τα λόγια και τον πνευματικό φωτισμό του Προφήτη Δαυίδ.




yiorgosthalassis

Ο Αββάς Μακάριος και ο Φύλακας Άγγελος

«Βλέπω δαίμονας να τον έχουν κυκλώσει και να τον κρατάνε»

Είπε ο αββάς Μακάριος, ότι όταν ήλθα στην Κωνσταντινούπολι μου γεννήθηκε 

η επιθυμία να την γνωρί­σω. Και περπατώντας σε κάποια γειτονιά, 

και η συνείδησίς μου βεβαιώνει την αλήθεια για όσα λέγω, βλέπω με τα νοητά μάτια, 

τα οποία μου δώρησε ο Κύριος για να κατανοώ τα θαυμάσιά του, 

βλέπω κάποιον άνθρωπο, σαν να ήταν ευνούχος 

και να στέκεται έξω από πορνικό καταγώγιο. 

Φαινόταν πολύ στενοχωρημένος και έκρυβε με τις δύο παλάμες το πρόσωπό του, 

και έκλαιγε έτσι που νόμιζες ότι και ο ουρανός θρηνούσε μαζί του.

Αφού τον πλησίασα και τον ρώτησα. 

Ποιος είναι ο λόγος για τέτοιο θρήνο και τόση στενοχώρια; 

Και γιατί δεν φεύγεις από εδώ, που είναι καταγώγιο πορνών και α­σελγών γυναικών; 

Πες μου, σε παρακαλώ, διότι προκα­λεί μεγάλη συμπάθεια ο θρήνος σου.

Και απαντώντας μου λέγει: 

Ως προς την φύσι μου εί­μαι, ένδοξε δούλε του Θεού, άγγελος, 

όπως όλοι οι χρι­στιανοί κατά την ώρα του βαπτίσματος ο καθένας 

παίρ­νει από τον Θεό έναν φύλακα άγγελο, για προστασία και σκέπη αυτού του 

ανθρώπου που τώρα είναι εδώ, και πολύ θλίβομαι που τον βλέπω να διαπράττη 

την ανομία και να ασωτεύη, όπως βλέπης, με αυτήν την πόρνη. 

Και πώς να μη θρηνήσω όταν βλέπω την εικόνα του Θεού να χά­νεται σε τέτοιο σκοτάδι;

Του λέγω τότε εγώ. Και γιατί δεν τον νουθετείς και διδάσκεις να ξεφύγη 

από το σκοτάδι αυτής της αμαρ­τίας;

Και μου είπε ο άγγελος. Επειδή δεν έχω περιθώρια να τον πλησιάσω, 

διότι από την στιγμή που αρχίσει να διαπράττη την αμαρτία 

γίνεται δούλος των δαιμόνων, και δεν έχω καμμία εξουσία πάνω του.

Και πάλι λέγω προς αυτόν. 

Από πού γίνεται φανερό ότι δεν έχεις καμμία εξουσία 

πάνω του, αφού ο Θεός σου τον εμπιστεύθηκε;

Μου είπε ο άγγελος. 

Ο Θεός μας, που είναι αγαθός και φιλάνθρωπος, 

έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και τον άφησε να πορεύεται την οδό που του αρέσει, 

αφού πρώτα του έδειξε και τις δύο οδούς, την στενή δηλ. και την πλατεία. 

Και βεβαίως αφού πρώτα του φανέρωσε το τέρμα και των δύο οδών, 

ότι δηλ. το βάδισμα της στενής και θλιμμένης οδού περνάει μέσα από πόνους 

προσωρι­νά, αλλά οδηγεί στην ατελεύτητη μέσα στους αιώνες των αιώνων ανάπαυσι, 

η δε πλατεία στην αιώνιο κόλασι και στο πυρ της γεέννης και σε όλες τις άλλες τιμωρίες. 

Επομένως τί άλλη νουθεσία μένει να κάνω εγώ στον δι­κό μου άνθρωπο, 

τον οποίο μου εμπιστεύθηκε ο Θεός να σκεπάζω; 

Εξ άλλου ο ίδιος ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος 

νουθετεί και παρακαλεί και τους διδάσκει όλους να μη μετέχουν σε αισχρές πράξεις, 

και μόλις κάποιοι σπανίως σκέπτονται με σεβασμό τα θεία του λόγια.

Του λέγω πάλι. Γιατί σηκώνεις με κλάματα τα χέρια σου προς τον ουρανό;

Μου απαντάει ο άγγελος. 

Βλέπω δαίμονας να τον έ­χουν κυκλώσει και να τον κρατάνε,

άλλους να τραγου­δάνε και άλλους να γελάνε χαρούμενοι, 

και γι' αυτό κλαίγοντας και αλαλάζοντας σήκωσα τα χέρια μου σε προσευχή 

προς τον Θεό, για να λύτρωση το πλάσμα του από τους δαίμονες. 

Και να μου δωρήση μία ήμερα να χα­ρώ για την μετάνοιά του και την επιστροφή 

από τα έργα του, για την εξομολόγησί του, και να με αξιώση να πα­ραδώσω την ψυχή του,

μετά από εξομολόγησι και μετά­νοια, αψεγάδιαστη και καθαρή στον Κύριο, 

χωρίς καμμία κατηγορία στην αγαθότητα του Θεού. 

Και αφού μου τα είπε αυτά έγινε άφαντος από μπροστά μου ο άγγελος. 

Σας λέγω λοιπόν, αδελφοί μου, πως γνωρίζω με α­κρίβεια ότι δεν υπάρχει άλλη 

πιο βρωμερή αμαρτία, πα­ρά μόνον η πορνεία και η μοιχεία και η καταραμένη των Σοδόμων. 

Και εάν θέλει να μετανοήση αυτός που σέρνε­ται σε αυτές τις αμαρτίες, 

τον δέχεται ο Θεός με περισ­σότερη και μεγαλύτερη θερμότητα από όλους τους αμαρ­τωλούς, 

διότι το πάθος είναι της δικής μας επιλογής, αλ­λά το πολλαπλασιάζει ο διάβολος με τους ερεθισμούς. 

Και εάν κάποιος θέλει να απαλλαγή από αυτά τα πάθη μπορεί να τα ξηράνη 

με την αγρυπνία και την εγκρά­τεια.

(Μακαρίου Αιγυπτίου, Πράξεις, ΡG 34, 221Α-224Β)

πηγη

You might also like:

Πεντηκοστήν εορτάζομεν και πνεύματος επιδημίαν

Ο Μέγας Αντώνιος και η διάκριση

Του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου

Tαπείνωση,αγάπη,φως

 Αναρτήθηκε από π Παντελεήμων Kρούσκος

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/07/blog-post_02.html#ixzz2RxdEdQiF

"ΚΑΤΑΠΈΛΤΗΣ"Ο Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΌΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΎΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΝΤΌΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ "ΣΥΝΟΔΟΙΠΌΡΟΥΣ" ΤΩΝ ΝΕΟΕΠΟΧΉΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΏΝ ΕΠΙΤΕΛΕΊΩΝ: "ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΉ COSA NOSTRA"

. 

Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος στην ομιλία που έκανε χθές (20/4/2013) στα πλαίσια της ημερίδας της "Εστίας Πατερικών Μελετών" και της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς και την συνεργασία της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, με θέμα: "Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;", δεν"μάσησε τα λόγια του". 

Μιλώντας λοιπόν, για την μεγίστη απειλή εναντίον της πνευματικής και βιολογικής μας ζωής απο το νόμο "Φρανκενστάϊν" - Λοβέρδου,αναφέρθηκε στην εκκλησία της Ελλάδος, η οποία σε αυτό το μείζον ζήτημα, φέρεται ναεκπροσωπείται επι της ουσίας, απο τις βαρύτατα και βαθύτατα πλανεμένες θέσεις της λεγομένης "επιτροπής βιοηθικής" και  μερικών  συμπορευομένων με αυτήν Ιεραρχών, Ιερέων και ασφαλώς των   περί αυτής κινουμένων "ειδημόνων"  - "μεγαλοσχημόνων" λαϊκών. 

Κατήγγειλε τις πρακτικές που εφαρμόζει αυτός ο περίεργος και εντός της εκκλησίας δραστηριοποιούμενος "κύκλος", παρομοιάζοντάς τις με εκείνες που χρησιμοποιεί η μαφία με τον όρο "cosa nostra". 

...Ξέρετε τι σημαίνει η φράση "cosa nostra";¨Οσοι ξέρετε Ιταλικά το ξέρετε.Σημαίνει "το δικό μας σπίτι", γνωστή έκφραση της μαφίας.Εγώ γνώρισα άμεσα δι΄αμέσου επαφής την "εκκλησιαστική cosa nostra"! Όπως το λέω! Οργανωμένη ομάδα βίας, κατιούσης συνειδήσεως, απειλής, ορατά και με τα αυτιά μου ζώντας ,"αν συνεχίσεις να λές αυτά που λές περί μεταμοσχεύσεων έχασες τα πάντα!".Και τότε ένοιωσα πως σε αυτό το "παιχνίδι" παιζόντουσαν μεγάλα κονδύλια.Ήταν λαϊκοί συνεργάτες της Ιεράς Συνόδου.Λαϊκοί. Με μεγάλους τίτλους.

Απο κάτω φωνές του ζητούν να τους αποκαλύψει τα ονόματα
Η απάντηση  του  π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου  ήταν  πραγματικά αποστομωτική και   απολύτως αντάξια ενός αληθινού ποιμένα:

...Εγώ  λέγομαι Στρατηγόπουλος , δεν λέγομαι Τριανταφυλόπουλος.Τό έχω πεί μια φορά στον Τριανταφυλόπουλο. Του λέω "ρε Μάκη γιατί βγάζεις τώρα αυτά τα σκάνδαλα;". Μου λέει "για το καλό της Ελλάδας". "Πολύ ωραία λοιπόν" του λέω,"να πείς που είναι η κλεψιά , γιατί 'ομως  λες τα ονόματα, τι θα κερδίσεις, αφού για μένα είναι κατάκριση" και μου λέει "μα πως θα βγει εκπομπή  έτσι , πως θα έχω ακροαματικότητα!". Γι΄ αυτό δεν είμαι Τριανταφυλόπουλος θα παραμείνω Στρατηγόπουλος!

Δείτε παρακάτω το video με την  ομολογιακά  άξια και ποιμαντικά λέβέντικη ομιλία του π.Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου:
 

πηγη

Γιατί ο Χριστός δεν άλλαξε τον Ιούδα; Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

«Τότε, αφού πήγε στους αρχιερείς ένας από τους δώδεκα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης,

 είπε, τι θέλετε να μου δώσετε για να σας τον παραδώσω;»[...]

Και ακριβώς όταν η πόρνη μετανοούσε, όταν καταφιλούσε τα πόδια του Κυρίου, 

τότε πρόδινε το Δάσκαλο ο μαθητής.

 Γι’ αυτό είπε «τότε», για να μην κατηγορήσεις για αδυναμία το Δάσκαλο, 

όταν βλέπεις τον μαθητή του να τον προδίνει. 

Γιατί τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη του Δασκάλου, ώστε να πείθει να Τον ακολουθούν ακόμη και οι πόρνες.

Θα αναρωτιόταν όμως κανείς, Εκείνος που είχε τη δύναμη να μεταστρέφει 

τις πόρνες και να τις κάνει να Τον ακολουθούν, δεν κατάφερε να κερδίσει

 την αγάπη του μαθητή του; 

Είχε τη δύναμη να κερδίσει το μαθητή, αλλά δεν επιθυμούσε να τον μεταβάλει αναγκαστικά 

στο καλό, ούτε με τη βία να τον προσελκύσει κοντά Του. 

«Τότε, αφού πήγε». Και το «αφού πήγε» αυτό δεν στερείται κάποιας σημασίας. 

Γιατί δεν κάλεσαν οι αρχιερείς τον Ιούδα, ούτε αναγκάστηκε, ούτε υποχρεώθηκε, 

αλλά ο ίδιος μόνος του κι ελεύθερα γέννησε την πονηρή αυτή σκέψη κι έβγαλε αυτή την απόφαση, 

χωρίς να έχει κανέναν σύμβουλο σ’ αυτό το πονηρό του έργο. 

«Τότε, αφού πήγε… ένας από τους δώδεκα». 

Τι σημαίνει το «ένας από τους δώδεκα»; 

Και αυτός ο λόγος «ένας από τους δώδεκα» δείχνει πως η κατηγορία του Ιούδα είναι πολύ μεγάλη. 

Γιατί ο Ιησούς είχε και άλλους μαθητές, εβδομήντα συνολικά. 

Αλλά εκείνοι βρίσκονταν σε δεύτερη θέση και δεν απολάμβαναν τόση τιμή, 

ούτε είχαν τόση οικειότητα με τον Διδάσκαλο, ούτε γνώριζαν τόσο τα μυστικά Του όσο οι δώδεκα. 

Αυτοί προπάντων ήταν οι εκλεκτοί, αυτοί αποτελούσαν τον στενό κύκλο του Βασιλιά, 

αυτοί αποτελούσαν την ομάδα που ήταν κοντά στο Δάσκαλο, και από αυτήν ξεπήδησε ο Ιούδας. 

Για να μάθεις, λοιπόν, ότι δεν Τον πρόδωσε απλώς κάποιος από τους μαθητές Του, 

αλλά ένας από τους εκλεκτούς Του, γι’ αυτό αναφέρει ο Ευαγγελιστής το «ένας από τους δώδεκα». 

Και δε ντρέπεται ο Ματθαίος να το αναφέρει. Αλλά για ποιο λόγο να ντραπεί; 

Το αναφέρει για να μάθεις πως παντού και πάντα λένε οι Ευαγγελιστές την αλήθεια 

και δεν αποκρύπτουν τίποτα, ακόμη και αυτά που θεωρούνται αξιοκατάκριτα. 

Γιατί αυτά που φαίνονται πως είναι αξιοκατάκριτα, αυτά αποδεικνύουν τη φιλανθρωπία του Κυρίου. 

Ότι δηλαδή προσέφερε τόσα πολλά αγαθά στον προδότη, το ληστή, τον κλέφτη (τον Ιούδα) 

και συνέχιζε μέχρι την τελευταία στιγμή να τον έχει κοντά Του.

 Και μάλιστα τον νουθετούσε και τον συμβούλευε και τον φρόντιζε με κάθε τρόπο. 

Αν εκείνος δεν έδινε σημασία, δεν φταίει ο Κύριος. 

Και μάρτυρας είναι η πόρνη, και μη πολυπαίρνεις θάρρος προσέχοντας τον Ιούδα. 

Γιατί και τα δύο αυτά είναι ολέθρια, και το υπέρμετρο θάρρος και η απελπισία (απόγνωση).

Γιατί το υπέρμετρο θάρρος κάνει να πέσει κάτω αυτός που στέκεται όρθιος, και η απελπισία 

εμποδίζει να σηκωθεί αυτός που έχει πέσει. 

Γι’ αυτό και ο Παύλος συμβούλευε λέγοντας: 

«Αυτός που νομίζει πως στέκεται, ας προσέχει μην πέσει».

Έχεις τα παραδείγματα και των δύο πως έπεσε δηλαδή ο μαθητής, 

που νόμιζε πως στεκόταν όρθιος, και πως σηκώθηκε η πόρνη που είχε πέσει. 

Η σκέψη μας εύκολα παρασύρεται και η θέλησή μας είναι ευμετάβλητη. 

Γι’ αυτό πρέπει να διαφυλάσσουμε και να οχυρώνουμε τον εαυτό μας από παντού.[...]

«Τι θέλετε να μου δώσετε, κι εγώ θα σας Τον παραδώσω». 

Πες μου Ιούδα, αυτά σου έμαθε ο Χριστός;

 Γι’ αυτό το λόγο δεν έλεγε, «μην αποκτήσετε χρυσά νομίσματα, ούτε ασημένια, 

ούτε χάλκινα που να τα φυλάγετε στις ζώνες σας», θέλοντας να περιορίσει από πιο μπροστά 

τη φιλαργυρία σου;[...]

«Τι θέλετε να μου δώσετε, κι εγώ θα σας Τον παραδώσω». 

Πολύ σκληρά είναι τα λόγια αυτά. Πες μου, μπορείς εσύ να παραδώσεις Εκείνον που συγκρατεί 

τα πάντα, που εξουσιάζει τους δαίμονες, που διατάσσει τη θάλασσα και είναι ο Κύριος

 όλων όσων υπάρχουν στη φύση; 

Για να περιορίσει λοιπόν τη παραφροσύνη του και για να δείξει πως αν δεν ήθελε, 

δεν θα προδιδόταν, άκουσε τι κάνει. 

Κατά την ώρα ακριβώς της προδοσίας, όταν ήρθαν εναντίον Του κρατώντας ξύλα, 

λαμπάδες και πυρσούς, τους λέει: 

«Ποιον ζητάτε;» 

και δεν γνώριζαν Εκείνον που επρόκειτο να συλλάβουν. 

Τόσο πολύ έλειπε η δύναμη από τον Ιούδα στο να παραδώσει τον Κύριο, 

ώστε δεν Τον έβλεπε τη στιγμή που επρόκειτο να Τον παραδώσει, ενώ ήταν παρών, 

και όλα αυτά τη στιγμή που υπήρχαν τόσες λαμπάδες και τόση φωτοχυσία. 

Αυτό βέβαια υπαινίχθηκε και ο Ευαγγελιστής λέγοντας ότι είχαν λαμπάδες και πυρσούς 

και δεν τον έβλεπαν. Και κάθε ημέρα του το υπενθύμιζε και με λόγια και με έργα, 

ότι δηλαδή δεν θα μπορέσει να Τον προδώσει στα κρυφά. 

Και μάλιστα δεν του έκανε (ο Κύριος) παρατηρήσεις φανερά μπροστά σε άλλους, 

για να μην τον κάνει πιο αδιάντροπο, ούτε πάλι αποσιωπούσε τα σφάλματά του,

 για να μην νομίζει ότι περνούν απαρατήρητα και επιχειρήσει άφοβα την προδοσία, 

αλλά διαρκώς έλεγε: «Ένας από εσάς θα με παραδώσει», δεν τον φανέρωσε όμως.

Είπε πολλά (ο Κύριος) και για την κόλαση, πολλά και για τη Βασιλεία των ουρανών 

και απέδειξε τη δύναμη που είχε και για τα δύο, και για να τιμωρεί τους αμαρτωλούς 

και για να ανταμείβει τους δικαίους. 

Αλλά εκείνος (ο Ιούδας) όλα αυτά τα περιφρόνησε, ο Θεός όμως δεν τον ανακάλεσε με τη βία 

από αυτό που αποφάσισε. 

Επειδή λοιπόν μάς δημιούργησε ελεύθερους να διαλέγουμε τις κακές ή τις ενάρετες πράξεις, 

επιθυμεί να είμαστε καλοί με τη θέλησή μας. 

Γι’ αυτό αν εμείς δεν θέλουμε, ούτε μας πιέζει ούτε μας αναγκάζει. 

Επειδή αυτός που γίνεται με τη βία ενάρετος, δεν είναι δυνατόν να είναι ενάρετος. 

Αφού λοιπόν κι εκείνος ήταν ελεύθερος να διαλέξει και ήταν σε θέση να μην υποστεί βία 

για να κλίνει προς τη φιλαργυρία, γι’ αυτό τυφλώθηκε η σκέψη του, πρόδωσε τη σωτηρία του 

και είπε: «Τι θέλετε να μου δώσετε, κι εγώ θα σας Τον παραδώσω».

 Επικρίνοντας τη διανοητική του τύφλωση και την αναισθησία, 

ο Ευαγγελιστής λέει ότι την ώρα που πήγαν να συλλάβουν τον Κύριο, βρισκόταν μαζί τους 

και ο Ιούδας, εκείνος που είπε «τι θέλετε να μου δώσετε, κι εγώ θα σας Τον παραδώσω». 

Και όχι μόνο από αυτό είναι δυνατόν να δούμε τη δύναμη του Χριστού, 

αλλά και απ’ ότι μόλις Εκείνος απλώς μίλησε, απομακρύνθηκαν κι έπεσαν κάτω. 

Επειδή όμως ούτε μ’ αυτόν τον τρόπο δεν σταμάτησαν το επαίσχυντο έργο τους, 

παραδίνεται αμέσως σαν να έλεγε: 

Εγώ έκανα το καθήκον μου, αποκάλυψα τη δύναμή μου 

και απέδειξα ότι επιχειρείτε πράγματα ακατόρθωτα. 

Θέλησα να περιορίσω την κακία σας, αλλά επειδή εσείς δεν θελήσατε 

και επιμένετε στην παραφροσύνη σας, να, σας παραδίνομαι.

Τα ανέφερα όλα αυτά, για να μην κατηγορήσουν μερικοί τον Χριστό, και πουν: 

γιατί δεν μετέστρεψε τον Ιούδα;

vatopaidi

εγώ από προσκυνητή

You might also like:

Αν δε μού ' δινες την ποίηση, Κύριε...

Κυριακή Δ΄ από του Πάσχα ή του Παραλύτου: Ο μεγάλος Γιατρός ...

Ο Αββάς Μακάριος και ο Φύλακας Άγγελος

Η γοητεία του Κακού

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/04/blog-post_5656.html#ixzz2RxUc845L