Ο ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ – 5 «Ποιός ἄλλος μπορεῖ νὰ κυριαρχεῖ πάνω στοὺς ἀνθρώπους, ἂν ὄχι κεῖνος ποὺ κυριαρχεῖ στὴν συνείδησή τους καὶ ποὺ κρατάει στὰ χέρια του τὸ ψωμί τους;»

ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ –5

Ἀπόσπασμα [Ε´] ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα τοῦ Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ
«Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ»,
μετάφρ. Ἀρ. Ἀλεξάνδρου, ἐκδ. Γκοβόστη, χ. χρ. τόμ. 2,σελ. 111-113Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Α´ Μέρος: ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ –1 https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/03/22/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται1/

Β´ Μέρος: ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ –2 («Κάντε μας σκλάβους, μὰ χορτάστε μας»)https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/03/23/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται2/

Γ´ Μέρος: ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ –3 («Ἡ πιὸ βασανιστικὴ φροντίδα γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι νὰ βρεῖ ὅσο μπορεῖ γρηγορότερα κάποιον ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ τοῦ παραδώσει τὸ δῶρο τῆς ἐλευθερίας») https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/03/27/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται3/

Δ´ Μέρος: https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/04/03/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται4/

.            Ὁ μεγάλος Σου προφήτης μέσα στὸ δράμα του λέει ἀλληγορικὰ πὼς εἶδε ὅλους τοὺς πρώτους ἀναστημένους καὶ πὼς ἀπὸ κάθε φυλὴ ἦταν δώδεκα χιλιάδες. Μὰ ἂν ἦταν τόσοι μονάχα, τότε θά ᾽τανε θεοὶ κατὰ κάποιον τρόπο κι ὄχι ἄνθρωποι. Αὐτοὶ μπόρεσαν καὶ σήκωσαν τὸν σταυρό Σου, μπόρεσαν να ὑποφέρουν δεκάδες χρόνια στὴν πεινασμένη καὶ γυμνὴ ἔρημο τρώγοντας ἀκρίδες κι ἀγριόριζες καὶ φυσικὰ μπορεῖς νὰ ὑπερηφανεύεσαι γι᾽ αὐτὰ τὰ παιδιὰ τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἐλεύθερης ἀγάπης, τῆς ἐλεύθερης κι ὑπέροχης θυσίας ἐν ὀνόματί Σου. Θυμήσου ὅμως πὼς ὅλοι τους ἦταν μονάχα μερικὲς χιλιάδες κι ἦταν καὶ θεοί. Ἂμ οἱ ἄλλοι; Καὶ τί φταῖνε οἱ ὑπόλοιποι ἀδύναμοι ἄνθρωποι, ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ὑποφέρουν κεῖνα ποὺ ὑπέφεραν οἱ ἰσχυροί; 

Τί φταίει ἡ ἀδύναμη ψυχή, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ χωρέσει μέσα της τὰ τόσο τρομερὰ δῶρα; Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἦρθες μονάχα στοὺς ἐκλεκτοὺς καὶ γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς; Μὰ ἂν εἶναι ἔτσι, τότε ἐδῶ θὰ ὑπάρχει ἕνα μυστήριο, ποὺ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ τὸ καταλάβουμε. Κι ἂν ὑπάρχει μυστήριο, τότε καὶ μεῖς ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ διδάσκουμε τὸ μυστήριο καὶ νὰ τοὺς μαθαίνουμε πὼς δὲν ἔχει ἀξία ἡ ἐλεύθερη ἀπόφαση τῆς καρδιᾶς τους κι ἡ ἀγάπη, μὰ τὸ μυστήριο, στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ὑποταχτοῦν τυφλά, ἀκόμα κι ἐνάντια στὴν συνείδησή τους. Αὐτὸ καὶ κάναμε. Διορθώσαμε τὸ ἔργο Σου καὶ τὸ θεμελιώσαμε στὸ θαῦμα, στὸ μυστήριο καὶ στὸ κύρος. Κι οἱ ἄνθρωποι χάρηκαν ποὺ τοὺς ὁδήγησαν καὶ πάλι σὰν ἀγέλη καὶ ποὺ σήκωσαν ἐπιτέλους ἀπ᾽ τὶς καρδιές τους τὸ τόσο τρομερὸ δῶρο ποὺ τοὺς ἔφερε τόσα βάσανα. Εἴχαμε δίκιο διδάσκοντας καὶ ἐνεργώντας ἔτσι; Λέγε. Ἀναγνωρίζοντας τόσο ταπεινὰ τὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπότητας, ἐλαφρώνοντας μὲ τόση ἀγάπη τὸ φορτίο της, ἐπιτρέποντας στὴν ἀδύναμη φύση της ἔστω καὶ νὰ ἁμαρτάνει μὲ τὴν ἄδειά μας, δὲν τῆς δείξαμε τὴν ἀγάπη μας; Γιατί ἦρθες λοιπὸν τώρα νὰ μᾶς ἐνοχλήσεις; Καὶ τί μὲ κοιτᾶς σιωπηλὰ καὶ στοχαστικὰ μὲ τὰ πράα Σου μάτια; Ἀγανάκτησε· δὲΝ θέλω τὴν ἀγάπη Σου, γιατί καὶ ᾽γὼ δὲν Σ᾽ ἀγαπῶ. Γιατί νὰ Σοῦ τὸ κρύβω; Μήπως τάχα δὲν ξέρω μὲ ποιον μιλάω; Ὅλα ὅσα ἔχω νὰ Σοῦ πῶ Ἐσὺ τὰ ξέρεις κιόλας, αὐτὸ τὸ διαβάζω στὰ μάτια Σου. Μήπως μπορῶ τάχα νὰ Σοῦ κρύψω τὸ μυστικό μας; Ἴσως ὅμως νὰ θέλεις νὰ τ᾽ ἀκούσεις ἀπ᾽ τὸ στόμα μου. Ἄκου τὸ λοιπόν: Δὲν εἴμαστε μὲ Ἐσένα μὰ μὲ Ἐκεῖνον, νὰ τὸ μυστικό μας. 

Ἀπὸ καιρὸ τώρα δὲν εἴμαστε μαζί Σου μὰ μὲ Ἐκεῖνον, εἶναι πιὰ ὀχτὼ αἰῶνες.                 Εἶναι ὀχτὼ ἀκριβῶς αἰῶνες ἀπὸ τότε ποὺ πήραμε ἀπὸ Ἐκεῖνον αὐτὸ ποὺ Σὺ ἀπέρριψες μ᾽ ἀγανάκτηση, κεῖνο τὸ τελευταῖο δῶρο ποὺ Σοῦ πρότεινε, δείχνοντάς Σου ὅλα τὰ γήινα βασίλεια: Ἐμεῖς πήραμε ἀπὸ Ἐκεῖνον τὴ Ρώμη καὶ τὸ ξίφος τοῦ Καίσαρα, κι ἀνακηρύξαμε τοὺς ἑαυτούς μας βασιλιάδες τῆς γῆς, βασιλιάδες μοναδικούς, ἂν κι ὣς τὰ τώρα δὲν προφτάσαμε νὰ τελειώσουμε ἐντελῶς τὸ ἔργο μας. Μὰ ποιός φταίει; 

Ὤ, τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι ἀκόμα στὴν ἀρχή του, ἄρχισε ὅμως παρ᾽ ὅλ᾽ αὐτά. Πρέπει πολὺ νὰ περιμένουμε ἀκόμα, ὥσπου νὰ συντελεστεῖ, κι ἡ γῆ θά ᾽χει ἀκόμα πολλὰ νὰ ὑποφέρει, μὰ ἐμεῖς θὰ φτάσουμε στὸν σκοπό μας καὶ θὰ γίνουμε Καίσαρες καὶ τότε πιὰ θὰ σκεφτοῦμε γιὰ τὴν παγκόσμια εὐτυχία. Ὅμως Ἐσὺ μποροῦσες καὶ τότε ἀκόμα νὰ πάρεις τὸ ξίφος τοῦ Καίσαρα. Γιατί ἀρνήθηκες αὐτὸ τὸ τελευταῖο δῶρο; Ἂν δεχόσουν αὐτὴ τὴν τρίτη συμβουλὴ τοῦ ἰσχυροῦ πνεύματος, θὰ ἱκανοποιοῦσες ὅ,τι ἀποζητάει ὁ ἄνθρωπος στὴν γῆ. 

Δηλαδή: ποιὸν νὰ προσκυνήσει, σὲ ποιὸν νὰ ἐναποθέσει τὴν συνείδησή του καὶ μὲ ποιὸν τρόπο νὰ ἑνωθεῖ ἐπιτέλους μὲ τοὺς συνανθρώπους του γιὰ ν᾽ ἀποτελέσουν ὅλοι μίαν ἀναμφισβήτητη, γενικὴ καὶ ὁμονοοῦσα μυρμηγκοφωλιά. 

Γιατί ἡ ἀνάγκη τῆς παγκόσμιας συνένωσης εἶναι τὸ τρίτο καὶ τελευταῖο μαρτύριο τῶν ἀνθρώπων. Πάντα ἡ ἀνθρωπότητα, στὴ γενικότητά της, προσπαθοῦσε νὰ συνενωθεῖ σὲ παγκόσμια κλίμακα. Ὑπῆρξαν πολλοὶ λαοὶ μὲ μεγάλη ἱστορία, μὰ ὅσο πιὸ ψηλὰ ἀνέβαιναν αὐτοὶ οἱ λαοί, τόσο πιὸ δυστυχισμένοι γίνονταν, γιατί καταλάβαιναν περισσότερο ἀπ᾽ τοὺς ἄλλους τὴν ἀνάγκη τῆς παγκόσμιας συνένωσης τῶν ἀνθρώπων. 

 Οἱ μεγάλοι καταχτητές, οἱ Τιμοὺρ κι οἱ Τσεγκὶζ Χάν, περάσανε σὰ λαίλαπας ἀπ᾽ τὴν γῆ προσπαθώντας νὰ κυριέψουν τὴν οἰκουμένη, μὰ κι αὐτοὶ (ἂν καὶ ὑποσυνείδητα) ἐκφράζανε αὐτὴ τὴν ὑπέρτατη ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπότητας γιὰ παγκόσμια συνένωση. Ἂν ἀποδεχόσουν τὸν κόσμο καὶ τὴν πορφύρα τοῦ Καίσαρα, θὰ θεμελίωνες τὴν παγκόσμια αὐτοκρατορία καὶ θά ᾽δινες τὴν παγκόσμια εἰρήνη. 

Γιατί ποιός ἄλλος μπορεῖ νὰ κυριαρχεῖ πάνω στοὺς ἀνθρώπους, ἂν ὄχι κεῖνος ποὺ κυριαρχεῖ στὴ συνείδησή τους καὶ ποὺ κρατάει στὰ χέρια του τὸ ψωμί τους; Ἔ, λοιπὸν ἐμεῖς τὸ πήραμε τὸ ξίφος τοῦ Καίσαρα καὶ παίρνοντάς το Σ᾽ ἀπαρνηθήκαμε φυσικὰ καὶ ἀκολουθήσαμε Ἐκεῖνον. Ὤ, θὰ περάσουν ἀκόμα πολλοὶ αἰῶνες ἐκτρόπων τοῦ ἐλευθέρου πνεύματος, τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς ἀνθρωποφαγίας. Γιατί, μιὰ κι ἄρχισαν νὰ χτίζουν τὸν πύργο τῆς Βαβέλ τους χωρὶς ἐμᾶς, θὰ καταλήξουν στὴν ἀνθρωποφαγία.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/06/06/τὰ-τρία-ἐρωτήματα-ποὺ-προφητεύεται6/