- 14 Αυγούστου 2013 23:29
5-12-12
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μας ακούει όλη η γη σήμερα στην κυριολεξία!
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Είναι θέλημα Θεού να γίνει αυτό, δια να ακούσει ο κόσμος την αλήθειαν και να είναι ενημερωμένος. Το τι θα ακολουθήσει. Κι αν υπάρχουνε εκείνοι οι οποίοι δεν τους αρέσουμε είναι δουλειά δικιά τους. Εκείνοι κάνουνε τη δουλειά τους κι εμείς κάνουμε τη δική μας δουλειά.
Θα προχωρήσωμεν, όπως προχωρούμε, διότι τα παιδιά είναι εκείνα τα οποία είναι εις την καρδιάν του Θείου κυρήγματος.
Να έχετε υπ' όψιν αγαπητά μου παιδάκια ότι απόψε θα μιλήσουμε για ένα όπλο, το οποίον είναι Υπερόπλο!
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μας πουν ότι είμαστε τρομοκράτες γέροντα!
Θα τρομοκρατήσουμε τον κόσμο! Τι όπλο είναι αυτό;
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Αυτό είναι ένα όπλο που το δίδει ένας βασιλιάς. Ο μοναδικός βασιλιάς. Εκείνος που έπλασε τα πάντα! Εκείνος που διευθύνει τα πάντα!
«Κύριε, λέγει, ὅπλον κατὰ τοῦ Διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν».
Το όπλον αυτό είναι καθήκον μας να γνωρίσουμε από τι αποτελείται και τι κάνει.
Πρώτα-πρώτα να πούμεν ότι έχομεν έναν εχθρόν κοινόν. Ο εχθρός αυτός έχει δυο όπλα. Εμείς έχομε Μυστήρια, έχομεν τον Τίμιον Σταυρόν, που είναι το μεγαλύτερο όπλο, έχομεν όλη την αγάπη του Θεού, των Αγίων, των Μαρτύρων, των Οσίων, των Ομολογητών.
Μέσα εις την αγάπην της εκκλησίας μας υπάρχει ένας στίχος που λέγει:
«Ο τριμερής Σταυρός του Χριστού». Τι σημαίνει τριμερής; Tρία μερίδια δηλαδή.
Ο Σταυρός του Χριστού από τι αποτελείται; Από τρία μέρη;
Πεύκο, κυπάρισσο και κέδρο. Τρία μέρη.
Πως εδημιουργήθησαν αυτά τα τρία μέρη και πως έγινεν ο Σταυρός; Ο τριμερής λέγει σταυρός του Κυρίου.
Πρώτα-πρώτα θα αναφέρομεν ότι ο Αβραάμ ήταν κάτω από ένα δέντρο και είχεν ως σπίτι του ένα τσαντήρι, μια σκηνή. Μέσα σε κείνην τη σκηνήν ο Αβραάμ ήταν πάμπλουτος αλλά δεν εδοκίμασε ποτέ να χτίσει σπίτια και παλάτια όπως μένουμε εμείς σήμερα. Έμενεν εκεί γιατί περνούσεν ένας δρόμος και όποιος επερνούσεν από εκεί τον εσταματούσε, του έπλεναν τα πόδια, του έδινε φαγητό να φάει, να ξεκουραστεί, να πιεί νερό και να συνεχίσει. Ήταν το μεγαλύτερο χάρισμα που λέγεται φιλοξενία. Κι αυτό να το έχομεν, αγαπητά μου παιδιά, στη ζωήν μας. Να είμεθα φιλόξενοι. Διότι αξιώθηκεν ο Αβραάμ, λέγει, να φιλοξενεί Αγγέλους εις το πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα.
Ο Αβραάμ είχε έναν ανηψιόν που λεγόταν Λωτ. Ο Λωτ εβρισκόταν σε ένα μέρος που ήσαν 5 πόλεις. Οι μεγαλύτερες πόλεις ήταν τα Σόδομα και τα Γόμορα και μαζί με άλλες τρεις πόλεις ήταν πεντάπολις.
Μέσα σε αυτόν τον τόπον η αμαρτία είχεν προχωρήσει τόσο πολύ, ούτως ώστε οι άνθρωποι των πόλεων εκείνων ήσαν ανώμαλοι. Αυτό το οποίο ζητά σήμερα ο διάβολος, να οπλίσει την νεολαία, να οπλίσει τον κόσμον, ότι αυτό είναι το κυριότερο και το καλύτερο και γίνονται παρελάσεις μέσα στους δρόμους και βλέπομεν όλη αυτή την αμαρτίαν να μεταδίδεται εις όλον τον κόσμον.
Εμείς να είμεθα προσεκτικοί αγαπητά μου παιδάκια, που με ακούτε αυτή τη στιγμή. Να είμεθα πολύ προσεκτικοί, διότι αυτό το αμάρτημα είναι εκείνον, το οποίον ο Πανάγαθος Θεός δεν ηδυνήθει να το αντικρύσει όταν γεννήθηκε. Όταν εγεννήθει μέσα στο σπήλαιον λέγει, προτού δει τον κόσμον ως άνθρωπος, διότι ως Θεός έβλεπε τα πάντα, έστειλε, λέγει, τον Άγγελό Του κι αποκεφάλισε όλους τους αρσενοκοίτας. Όλους τους ανωμάλους, όλου του κόσμου, για να μη δει αυτήν την αμαρτίαν. Τόσο πολύ φοβερά αμαρτίαν είναι απέναντι στα μάτια του Θεού.
Ο Λωτ λοιπόν που έμενε μέσα εις τα Σόδομα και τα Γόμορα ήταν ο μόνος, ο οποίος ήταν απέναντι του Θεού εκλεκτός. Μετά από τη φιλοξενία των 3 αγγέλων εις τον Αβραάμ, δυο άγγελοι κατέβηκαν εις τα Σόδομα και τα Γόμορα και έμεναν εις την πλατείαν της πόλεως εκείνης.
Μόλις τους είδε ο Λωτ δεν ήθελε να τους αφήσει περισσότερον εκεί, διότι αυτός ο κόσμος άρχισε να συσσωρεύεται γύρω-γύρω από τους αγγελόμορφους εκείνους νέους.
Ο Λωτ που ήταν θεοφοβούμενος επήγε και τους παρακάλεσε και τους είπεν: «Θα πάτε στο σπίτι μου να μείνουμε».
Επήγανε εις το σπίτι του Λωτ και τότε όλος εκείνος ο ανώμαλος κόσμος ο βουτηγμένος μες την αμαρτία, ο βουτηγμένος μέσα εις την ανωμαλία μαζεύτηκεν έξω από το σπίτι του Λωτ και ζητούσεν τους δυο εκείνους αγγελόμορφους νέους.
Ο Λωτ τους παρακαλούσε και τους έλεγεν: « Έχω 2 κόρες να σας τις δώσω, αλλά τους ξένους δεν μπορείτε να τους αγγίξετε διότι είναι δικά μου πλάσματα».
Εκείνοι έσπρωχναν την πόρτα του Λωτ, για να μπουν μέσα να βρουν τους δυο νέους και τότε ο ένας από αυτούς εβγήκεν εις τον εξώστη και ύψωσε το χέρι του και μόλις ύψωσε το χέρι του ετυφλώθησαν όλοι εκείνοι οι ανώμαλοι άντρες κι ο ένας εχτυπούσεν πάνω στον άλλον και δεν έβλεπαν που να περπατήσουν, που να κινηθούν.
Και οι άγγελοι είπανε στον Λωτ: «Ετοιμάσου! Πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες και ανέβα εις το απέναντι υψηλόν όρος που λέγεται Θιβώρ. Εκείνο το μέρος ήταν εύφορον. Έκανε έναν καρπόν ο οποίος λεγόταν μούρα. Τα μούρα από τα βάτα. Αλλά υπήρχαν δέντρα, που είχαν αυτά τα μούρα και τα έστυβαν κι έκαναν ποτό, το οποίο ήταν μεθυστικό ποτό.
Οπωσδήποτε πάνω σε εκείνο το όρος είπαν οι δυο άγγελοι να ανέβουν ο Λωτ με τη γυναίκα του και με τις δυο του κόρες. Και είπαν οι άγγελοι εις τον Λωτ: « Δε θα στραφείς πίσω, ούτε να δεις, ούτε να ακούσεις τίποτε, το οποίο θα σε κάνει να έχεις απορία. Θα τραβήξεις εμπρός, διότι αν δεν κάνεις όπως σε συμβουλεύουμε, τότε εκείνος ο οποίος θα στραφεί προς τα πίσω, να δει τι γίνεται, θα τιμωρηθεί».
Πραγματικά ανέβαιναν εις το βουνόν και η γυναίκα του Λωτ εστράφηκε προς τα πίσω να δει τι γίνεται το σπιτάκι της και τότε έγινε στήλη άλατος.
Εσυνέχισε ο Λωτ με τις δυο του κόρες. Ανέβηκαν εις το όρος Θιβώρ κι εκεί οι δυο κόρες είπαν η μια με την άλλη: « Εχάθηκεν ο κόσμος! Πρέπει να μην τον αφήσουμε τον κόσμον να χαθεί.»
Διαβολικό το θέμα βέβαια, αλλά οι κόρες επλανήθησαν. Τότε ετοίμασαν με τα μούρα ένα ποτό, το οποίο ήταν μεθυστικόν έδωκαν εις τον πατέρα τους εμέθυσεν κι εκοιμήθησαν οι δυο κόρες αυτές μαζί με τον πατέρα για να μην εξαφανιστεί ο κόσμος.
Και τούτο μη νομίσετε ότι ήτανε τότε μόνο. Υπάρχει και σήμερα που μιλούμε παιδάκια μου! Υπάρχει και σήμερα δυστυχώς! Πολλοί πατεράδες πιάνουν τα παιδιά τους, πιάνουν τας κόρες τους και γίνεται αμαρτία μεγάλη μέσα σε αυτή την πλάνην του κόσμου που ζούμε σήμερα. Γιατί έφυγε το ηθικό μέρος εξαφανίστηκε κι ο κόσμος ζει μέσα εις τη σάρκαν.
Αφού ξύπνησεν επιτέλους ο Λωτ κι αντελήφθηκε το τι συνέβηκε, κατέβηκεν από το όρος, διότι μετά από κείνη τη μεγάλην αποχώρησην του Λωτ από τα Σόδομα και τα Γόμορα, ο Πανάγαθος Θεός έστειλεν από τους ουρανούς θειάφι με φωτιά και κατέκαψεν αυτές. Άνοιξεν τη γην και κατάπιεν αυτές τας πέντε πόλεις και πάνω από εκείνην την μεγάλην ταφήν των πόλεων έβαλε νερό το οποίον ονομάζεται μέχρι σήμερον Νεκρά θάλασσα. Δεν κινείται δεν έχει κύματα. Πάνω όμως από αυτήν την Νεκράν θάλασσαν, που είναι οι πέντε πόλεις της αμαρτίας εξέρχεται συνεχής καπνός, ο οποίος ανεβαίνει και καλύπτει τας πέντε εκείνας πόλεις και δεν μπορεί να περάσει από πάνω ούτε πουλάκι, ούτε ακρίδα, ούτε τίποτε.
Εκεί αξιώθηκα και πήγα όταν έπεσεν πάνω από αυτήν τη Νεκρά θάλασσα μια αγέλη ακρίδες, οι οποίες εσχημάτισαν έπειτα εις την άκρη με τα μικρά κυματάκια τα οποία σχηματίζει το νερό, μια μεγάλη νεκρική θάλασσα. Τα είδα, τα επάτησα, τα έζησα αυτά.
Ο Λωτ έπειτα έφτασε εις τον θείο του Αβραάμ, ο οποίος εκάθετο και ζεσταινόταν εις την φωτιάν και μέσα εις την φωτιάν είχε τρεις δαυλούς. Ο ένας δαυλός ήταν πεύκος, ο άλλος ήταν κυπάρισσος κι ο άλλος ήταν κέδρος. Πεύκος, κέδρος και κυπάρισσος ήταν οι τρεις αυτοί δαυλοί.
Όταν ο Λωτ εκάθησε με τον θείο του εξομολογήθηκε την αμαρτίαν αυτή τη μεγάλη, την οποία έπραξεν με τις κόρες του κι ο θείος του τι του είπε;
Μόλις άκουσεν αυτό συγκλονίστηκε και του λέγει:
« Άκουσε! Πάρε αυτούς τους τρεις δαυλούς ένωσέ τους, φύτεψέ τους εις την γην και θα πηγαίνεις εις τον Ιορδάνη να παίρνεις νερό, να έρχεσαι να ποτίζεις αυτούς τους τρεις δαυλούς κι αν βρεθεί στο δρόμο σου οποιοσδήποτε θα του δίνεις νερό αν σου ζητήσει, αλλά θα το χύνεις το υπόλοιπο και θα πηγαίνεις πάλιν εις τον Ιορδάνη, για να φέρνεις νερό, να μη βρεθεί κανείς στο δρόμο σου να σου ζητήσει νερό, γιατί πρέπει να το φέρνεις από τον Ιορδάνη, στους τρεις αυτούς δαυλούς».
Αυτό έγινε εις την πρώτην φοράν και δε βρέθηκε κανείς εις τον δρόμον του Λωτ. Τις άλλες φορές όμως, πάντοτε βρισκόταν κάποιος. Ένας γέροντας, ένας ανήμπορος, ένας περαστικός, ένας οδοιπόρος, του ζητούσαν νερό, τους έδιδε και στρεφόταν πίσω.
Πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει να έβρει πάλι καθαρόν τον δρόμον, για να πάρει νερό να χύσει εις τους τρεις δαυλούς.
Όταν έφτασε εις τον τόπον που εφύτεψε τους τρεις εκείνους δαυλούς είδε ότι υψωνόταν ένα δέντρο, το οποίον ενώθηκε από τη ρίζα κι εσχηματίσθει ο τριμερής σταυρός του Κυρίου. Αυτό το δέντρο το ονόμασαν δέντρον της αμαρτίας. Ονομάστηκε το Δέντρο της Αμαρτίας.
Ο Σολομών έστησεν τον περίφημο ναό του κι έκοψε όλα τα δέντρα, τα οποία υπήρχαν κι έφτασεν εις αυτό το δέντρο, το οποίο έκοψε και το εμέτρησεν και το ανέβασεν εις τον ναό, για να το βάλει στη θέσην της σκεπής του ναού, τον οποίον έκτισε.
Όταν το ανέβαζεν επάνω, άλλοτε ήταν μεγάλο κι άλλοτε ήταν μικρό και τότε το πέταξεν από εκεί και είπεν: «Τούτο είναι δέντρο κατάρας.»
Αυτό το δέντρο, το οποίον είχεν ύψος 23 πόδια, το βρήκαν οι Εβραίοι όταν ήθελαν να σταυρώσουν τον Κύριό μας, το πήρανε, το κόψανε και ήτανε το πρώτο μέρος, το όρθιο 15 πόδια, το οριζόντιον ήταν 8. 15+8=23. 23 πόδια ήταν εκείνο το δέντρο, το τριμερές δέντρο του σταυρού του Κυρίου μας και πάνω εις το οποίον σταύρωσαν τον Χριστόν μας και αφαίρεσαν τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Κι αυτό έγινε το τριμερές δέντρο του Τιμίου Σταυρού.
Εμάθαμεν από αυτό την ιστορία του Τιμίου Σταυρού, εμάθαμεν ότι επάνω εις την αμαρτίαν έχυσε το αίμαΤου ο Κύριός μας και ελευθέρωσεν τον κόσμον ολόκληρον από το βάρος της αμαρτίας.
Αγαπητά μου παιδιά μάθαμεν τι είναι το όπλο κατά του διαβόλου, το οποίον μας έδωσεν ο Κύριός μας.
Αυτό το όπλο έγινεν υποπόδιον των ποδών του Κυρίου μας. «Το Σταυρό Σου προσκυκούμεν Δέσποτα και την Αγίαν Σου Ανάστασην τιμούμεν και δοξάζωμεν».
Επάνω εις τον Τίμιον Σταυρόν εκάρφωσεν όλη την αμαρτίαν, όλου του κόσμου, ο Θεός μας κι επότισεν αυτό το τριμερές ξύλο του Σταυρού με το αίμα Του το Θεϊκό κι ελευθερώθηκεν ο άνθρωπος από την αμαρτία κι έδωσε ο Θεός εις τον άνθρωπον το Μυστήριο της Μετανοίας για να μετανοεί πάντοτε και να έρθει στην βασιλεία των Ουρανών ως εκλεκτόν μέλος του ουρανού.
Αυτό αδερφοί μου είναι ένα μεγάλο σημείο, αλλά έχουμε και τους σημερινούς, οι οποίοι νομίζουν ότι ο Λιακόπουλος δίδει φοβέραν εις τον κόσμον και δεν ξέρει ο κόσμος τι θα κάνει γιατί τον φοβερίζει ο Λιακόπουλος.
Εδώ δε φοβερίζει ο Λιακόπουλος. Εδώ έχωμεν τον ίδιον τον Θεόν μας. Τι ομιλεί και λέγει στην Αγία Γραφή;
«Όταν ίδητε» λέγει «τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ - ὁ ἀναγινώσκων νοείτω - τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ» λέγει «φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ. οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ' ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ' οὐ μὴ γένηται. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε, μὴ πιστεύσητε· ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.»
Αδερφοί μου δεν απειλεί τον κόσμον ο Λιακόπουλος. Ο Λιακόπουλος ομιλεί αυτά, τα οποία λέγει η Αγία Γραφή και η Αγία Γραφή λέγει σε ένα άλλο σημείο ότι υπάρχουν οι εχθροί του Θεού.
Ποιοί ήσαν οι εχθροί του Θεού; Ήταν αυτοί οι οποίοι εφώναζαν: «Άρον, άρον σταύρωσον Αυτόν!» Αυτοί έγιναν εχθροί του Θεού. Πλην, λέγει η Αγ. Γραφή, τους εχθρούς μου, εκείνους τους μη θελήσαντας. Τους μη θελήσαντας!
« Να βασιλέψω επ' αυτούς, λέγει, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου». Αυτοί, οι οποίοι δεν εζήτησαν να είναι δικά Μου παιδιά, λέγει, μαζέψετέ τους διότι αυτοί ήσαν οι εχθροί Μου.
Δεν είναι αυτοί, οι οποίοι έγιναν εχθροί του Κυρίου μας όταν έλεγαν: «Το αίμα Του εφ' ημάς κι επί τα τέκνα ημών»; Εχθροί του Χριστού, οι οποίοι μετά τη σταύρωση του Κυρίου μας, το 70 μ. Χ. ήταν ο στρατηγός της Ρώμης που επήγαινε εναντίον της Ιερουσαλήμ, που την εκυρίευσε και την έσπειρε με αλάτι και επήρεν όλους τους άντρες και τους εσταύρωσεν. Και δεν υπήρχανε δέντρα κι έφερναν από τον Λίβανον δέντρα κι έκαναν σταυρούς και τους εσταύρωσε.
Αυτή η φοβέρα η μεγάλη του Κυρίου μας, την οποία λέγει, ότι οι εχθροί μου λέγει να μου τους φέρετε και να τους σφάξετε ενώπιόν μου.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Γέροντα δηλαδή είναι κακός ο Χριστός και θέλει να σφαχτούν οι εχθροί του;
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Όταν βγαίνει κανείς και λέει κάτι γίνεται εχθρός του Θεού. Γίνεται εχθρός του κόσμου. Μα ο Κύριός μας αυτός ο ίδιος είναι εκείνος, ο οποίος πάντοτε προειδοποιεί όταν υπάρχει κάτι.
Παράδειγμα: Όταν μέλλει να συμβεί εις τον κόσμον κανένα πράγμα εξαίσιον συνηθίζει ο Θεός να δείχνει προ ημερών κάποια σημεία. Διηγείται ο Ιωάννης ο Φλάβιος, ο οποίος ήτανε στη Ρώμη, πριν να υπάγουσι τα Ρωμαϊκά στρατεύματα εις την Ιουδαίαν, δια να ερημώσουσι την Ιερουσαλήμ και να εξολοθρεύσουσι το γένος των Ιουδαίων, εφάνησαν κάποια σημεία και τέρατα εις τον ουρανόν:
1) ένας κομήτης εις είδος ρομφαίας, όπου έστεκεν επάνω από την Παλαιστίνη,
2) μια δάμαλις την οποία έσερναν εις την θυσίαν εγέννησε εις τον δρόμον έναν αρνίον,
3) η ανατολική πύλη, όπου ήταν χάλκινη και μετά βίας 20 άντρες εδύναντο να την ανοίξουσι, άνοιξε μονάχη της και φάνηκαν εις τον ουρανόν ωσάν παράταξις ανθρώπων αρματωμένων που έκαναν πόλεμον
και τελευταίον δια πολλάς ημέρας εκούετο από τα ενδότερα του ναού μια ελλεεινή φωνή, όπου έλεγε: «Φύγομεν εντεύθεν, φύγομεν εντεύθεν!»
Όλα φοβερά προμηνύματα του πολέμου, της αλώσεως, της αιχμαλωσίας και παντελούς φθοράς του θεοκτόνου εκείνου λαού.
Εάν αυτή τη στιγμή ο Πανάγαθος Θεός προειδοποιεί, τι θα πούνε, όταν εμείς λέγομεν εάν συμβεί κάτι; Έγραψεν ο Λιακόπουλος ένα βιβλίον το οποίον προειδοποιεί τον κόσμον και λέγει ΕΑΝ. Αυτός ο σύνδεσμος υποθετικός είναι. Εάν συμβεί! Δεν είπεν ο άνθρωπος ότι θα συμβεί. Εάν συμβεί, θα χρησιμοποιήσετε αυτό κι αυτό κι αυτό. Τότε ο Λιακόπουλος φέρνει την σύγχιση εις τον κόσμον; Ο Θεός, ο οποίος προειδοποιεί με όλα Του τα μέσα τον κόσμον ότι θα συμβεί κάτι το κακό φοβερίζει τον κόσμον; Λέγει, δια τας αμαρτίας ημών, θα πληρώσετε. Όταν πόλεμοι και μάχες εν ημίν. Από τας αμαρτίας ημών λέγει.
Από αυτάς τας αμαρτίας, τας οποίας κάνουμε ο Πανάγαθος Θεός μας προειδοποιεί ότι θα πληρώσουμε. Δια αυτό χρειάζεται μετάνοια αγαπητά μου παιδάκια. Χρειάζεται μετάνοια για να έρθουμε κοντά στον Θεόν.
Με το τραγούδι και το γέλιο, με τη λαχτάρα της ψυχής, με την βοήθειαν της προσευχής θα πάμε πάντοτε μπροστά και θα είμεθα κοντά στον Θεόν. Δε θα φοβηθούμεν όταν ο Θεός μας προειδοποιεί. Όταν λέγει βλέπετε τον καιρόν ότι μαζεύει νέφη λέγετε ότι θα πέσει βροχή κι εμείς αυτήν την στιγμήν όταν βλέπουμεν όλα αυτά πρέπει να ξεύρομεν ότι έρχονται μεγάλα δεινά πάνω στον κόσμον. Κι αυτά τα λέγει ο ίδιος ο Θεός.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Γέροντα συγνώμη που σε διακόπτω, αλλά χθες δεκάδες, ας τα πω χριστιανικά εντός ή εκτός εισαγωγικών, ιντερνετικά σάιτ δημοσίευσαν μια επιστολή, στην οποία γράφεται μέσα ότι είναι κρίμα οι χριστιανοί από τέτοια κυρήγματα και μηνύματα, σαν τα δικά μου δηλαδή, να μη χαίρονται λέει το δώρο του Θεού, τη ζωή, την ειρήνη, την αγάπη, την ησυχία. Που έχουμε ησυχία και αγάπη στον κόσμο σήμερα;
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Υπάρχουν κι εκείνοι, Δημοσθένη μου, οι οποίοι καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Έπειτα, αν δεν έχουν τη δύναμη να καταλάβουν δεν τους αναγκάζει κανείς να διαβάσουν. Αυτά γράφονται πάντοτε, όχι για να φέρνουν εις τον κόσμον ανησυχίαν και να τον οδηγούν εις απόγνωσιν. Τα βιβλία τα οποία γράφει ο Λιακόπουλος είναι εκείνα τα οποία δίνουν θάρρος, υπομονήν εις τον κόσμον.
Και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν πολύ καλά, εκείνοι οι οποίοι κατηγορούν ότι ο Λιακόπουλος φέρνει τον φόβον και την καταστροφήν.
Ο ίδιος ο Θεός λέγει: «Εγερθήσετε γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν. Και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους».
Τα λέγει ο ίδιος ο Θεός. Μας προειδοποιεί λέγει. Εκείνοι οι οποίοι σήμερον αμαρτάνουν ασύστολα και δε γνωρίζουν τίποτε άλλον, εφ' όσων έγινε ο κόσμος σάρκα, πρέπει να γνωρίζουν και τούτο: 'Ότι έρχονται επάνω μας εκείνα τα οποία θα πληρώσουμε. «Πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων.Τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν. Και αποκτενούσιν υμάς. Και έσεσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το ονομά μου». Θα μας μισήσει όλος ο κόσμος λέγει επειδή θα είμεθα παιδιά του Θεού.
Στώμεν καλώς παιδάκια μου, στώμεν μετά φόβου. Μη φοβηθείτε ποτέ για κείνους που θέλουν να μας φονεύσουν. «Μη φοβηθείτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι. Τότε» λέγει «παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν. Και αποκτενούσιν υμάς. Και έσεσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το ονομά μου. Και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι. Και μισήσουσι αλλήλους Και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσωσι πολλούς. Και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών».
Είναι ένας καιρός τώρα, αυτήν την στιγμήν που περνούμεν αγαπητά μου παιδιά, που δεν αγαπούν πολλοί τον Θεόν αλλά λίγοι. Δεν αγαπούν πολλοί τον Θεόν, αλλά τον βλασφημούν. Δεν αγαπούν πολλοί τον Θεόν, αλλά βλασφημούν την Παναγία την μητέρα του Θεού μας.
Όπου κι αν είστε κι όπου κι αν περπατήσετε να ομολογείτε το Χριστόν μας κι όταν ακούσετε να βλασφημούνε, πάντοτε να τους λέτε λόγια τα οποία να γνωρίζουν ότι εκείνος ο οποίος βλασφημεί τα ιερά και τα θεία, την Παναγίαν μας τον Τίμιο Σταυρόν και το Θεόν μας, αυτός δεν θα περάσει πολύς καιρός κι αν δεν μετανοήσει θα τα πληρώσει.
«Και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών.» Δε θα αγαπά πολύς κόσμος τον Θεόν. Θα μας λέγουν ότι είμεθα καθυστερημένοι, ότι είμεθα έτσι κι έτσι. «Ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη Οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι. Και τότε ήξει το τέλος...».
Όταν δηλαδή το Ευαγγέλιον διαδοθεί σε όλον τον κόσμον, τότε θα έρθει το τέλος του κόσμου. Ακόμη υπάρχουν τα 2/3 του κόσμου που δεν το γνώρισαν το Ευαγγέλιον ότι το έγραψε ο Ένας Θεός με το αίμα Του. Όταν κυρηχθεί λέγει εις όλον τον κόσμον το Ευαγγελιό Μου, τότε έρχεται και το τέλος. Δια να μην έχει κανένας να λέγει, ότι εγώ δεν άκουσα.
Αγαπητά μου παιδιά με το τραγούδι και το γέλιο και με τη δύναμη της προσευχής παίρνουμε δρόμο και κινάμε και προχωρούμε μπροστά και πάντα μπροστά.
Εμάθαμεν για το όπλο του Κυρίου μας, το οποίον μας έδωσεν και είναι όπλον κατά του διαβόλου. Ο διάβολος έχει μόνον δυο όπλα. Το αόρατον και την πονηρίαν. Εμείς έχομεν τον Τίμιον Σταυρόν όπλον κατά του διαβόλου. «τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε. Διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν τὴν ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν». Αυτά είναι τα κυριότερα.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς σου ευχόμαστε και πάλι χρόνια πολλά καλό παράδεισο και περιμένουμε πως και πως το βιβλίο που μας υποσχέθηκες ότι θα γράψεις.
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Με τη βοήθεια του Θεού πάντοτε!
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το οποίο βιβλίο θα διαθέσουμε και πάλι βέβαια σε τιμή κόστους πολύ χαμηλή και ίσως κάποιοι στεναχωριούνται πολύ για αυτό.
Ότι δηλαδή μπορεί να πάρει ο κόσμος βιβλία θεολογικά σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Όσο κάνει δηλαδή το μελάνι που τυπώνονται, το εξώφυλλο κ.α. κι ίσως κι αυτός να είναι ένας λόγος που μπλέκουν πολύ κόσμο και τον χρησιμοποιούν κλπ, κλπ.
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Είναι παντού το αργύριον. Νομίζουν οτι αγωνίζεσαι για να πάρεις τα αργύρια του κόσμου. Δε βλέπουν οτι τα δίνεις όλα σου τα βιβλία σχεδόν δωρεάν και δεν βγαίνεις.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Διάβασα κάπου ένα σχόλιο που λέει:
«Λέτε ότι ο Λιακόπουλος κάνει εκπομπές και φωνάζει για να πουλάει τα βιβλία του και να βγάζει κέρδος. Αναρωτηθήκατε ότι όταν πάτε να αγοράσετε το Ψαλτήρι, την Αγία Γραφή κι εκεί λεφτά δίνετε. Του Λιακόπουλου σας πειράζουν, που τα παίρνετε με χρήματα»;
Μακάρι να υπήρχανε λεφτά, όπως μοιράζει, ας πούμε, ο Τζώρτζ Σόρρος και κάποιοι άλλοι σε μερικούς, χρήμα, για να δημιουργούνται βιβλία, ντοκυμαντέρ, χρήμα μπόλικο, άφθονο, το οποίο οδηγεί στην ανομία και το κέρδος. Εμείς δεν έχουμε κάτι τέτοιο απλά αρκούμαστε στο όριο.
Μου ήρθε μια σκέψη τις προάλλες. Δεν ξέρω αν είναι σωστή. Λέει ο Χριστός, πούλα οτι έχεις και μοίραστα στους φτωχούς. Εγώ γύρω μου, μες την οικογένειά μου, έχω πολλούς φτωχούς, με την έννοια ότι η γυναίκα μου περιμένει να ζήσει από μένα, η μητέρα μου περιμένει να ζήσει από μένα, έξι ανήλικα παιδιά περιμένουν να ζήσουν από μένα, έχω φτωχούς εγώ για να μοιράζω ότι έχω και δεν έχω, γιατί για μένα, όσοι με ξέρουν από κοντά, με πολύ λίγα σε προσωπικό επίπεδο επέτρεψέ μου τη φράση «τη βγάζω».
Ευλόγησον! Δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Ευλογητός ο Θεός πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αμήν Γέροντά μου! Χρόνια πολλά και πάλι, καλό Παράδεισο και του χρόνου στην Πόλη.
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Να είστε καλά. Με τη βοήθεια του Θεού να ανάψουμε κεριά μέσα στην Αγιά Σοφιά!
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αμήν Γέροντα! Να είσαι καλά.
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Κι εσείς καλύτερα! Καληνύχτα αγαπητά μου παιδιά. Καληνύχτα και καλά Χριστούγεννα.
-Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Καλά Χριστούγεννα. Ιησούς Χριστός Νικά!
-Π. ΣΑΒΒΑΣ: Ιησούς Χριστός Νικά! Καληνύχτα!
(απομαγνητοφώνηση Δύναμις)
Όταν ο Ιησούς, μετά την νικηφόρα αντιμετώπιση των πειρασμών του διαβόλου, εισήλθε στην ιδιαίτερη πατρίδα Του, τη Ναζαρέτ, ζήτησε στη Συναγωγή το ειλητάριο των Γραφών, και αφού το ξετύλιξε, διάβασε από τον προφήτη Ησαΐα τα κυριότερα σημεία που θα έκανε ο Μεσσίας ανάμεσα στους ανθρώπους. 
Ο πρώτος θαυμασμός λοιπόν των Ναζαρηνών μετατράπηκε σε οργισμένη αντίδραση και φανερή απέχθεια, γιατί ο Ιησούς αποκάλυψε, έφερε στο φως, την αιτία των αντιρρήσεών τους, και τους ρώτησε ευθέως: 
Του Λιακόπουλου Δημοσθένη