Πρακτικά της δίκης μεταξύ της Ευρώπης και του Ιησού Χριστού

Ο φιλόχριστος Επίσκοπος Nικόλαος Βελιμίροβιτς 

(ήδη συγκαταλέγεται μεταξύ των αγίων) 

λέγει για την δίκη 

μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης:

Εάν θα μπορούσε η ιστορία των τριών τελευταίων αιώνων 

-δεκάτου ογδόου, δέκατον ενάτου και εικοστού- 

να ονομασθεί με ένα ορθό κατάλληλο όνομα, 

τότε δεν υπάρχει ορθότερο από την ονομασία:

«Πρακτικά της δίκης μεταξύ της Ευρώπης και του Χριστού». 

Γιατί στα τελευταία τριακόσια χρόνια 

δεν έχει συμβεί τίποτε στην Ευρώπη 

που να μην είχε σχέση με τον Χριστό τον Θεό μας. 

Στην δίκη αυτή μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης,

στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής:

Ο Χριστός λέγει στην Ευρώπη 

ότι βαπτίσθηκε στο δικό Του όνομα 

και πρέπει να παραμείνει πιστή σ' Αυτόν 

και στο Ευαγγέλιό Του.

Σ' αυτό απαντά η υπόδικη Ευρώπη:

"Όλες οι θρησκείες είναι ίσες. 

Μας το είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές. 

Και κανείς δεν μπορεί να σε εξαναγκάσει να πιστεύεις τούτο ή εκείνο. 

Η Ευρώπη ανέχεται όλες τις θρησκείες, ως δεισιδαιμονίες, 

εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών της συμφερόντων, 

η ίδια όμως δεν κρατάει καμία θρησκεία. 

Όταν πραγματοποιήσει τους πολιτικούς σκοπούς της, 

τότε αυτή θα «ξεκαθαρίσει» σύντομα τους λογαριασμούς της 

με όλες τις προλήψεις του λαού".

 
Ο Χριστός ρωτά με λύπη: 

"Πώς μπορείτε εσείς οι άνθρωποι

 να ζείτε μόνο με τα ιμπεριαλιστικά, 

υλικά συμφέροντα, 

δηλαδή με την ζωώδη μόνο επιθυμία

 για την σωματική τροφή; 

Εγώ ήθελα να σας κάμω Θεούς 

και υιούς Θεού

 και σεις φεύγετε

 και επιδιώκετε 

να εξισωθείτε με τα υποζύγια". 

Σ' αυτό απαντά ή Ευρώπη:

"Εσύ είσαι καθυστερημένος. 

Στην θέση του Ευαγγελίου σου, 

βρήκαμε την βιολογία και την ζωολογία. 

Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε δικοί σου απόγονοι

 και του ουρανίου πατέρα σου, 

αλλά απόγονοι των ουραγκοτάγκων 

και των γοριλών, δηλαδή του πιθήκου. 

Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί. 

Γιατί δεν παραδεχόμαστε άλλους θεούς,

 εκτός από εμάς". 

Σ' αυτό ο Χριστός λέγει:
"Εσείς είσθε περισσότερο σκληροτράχηλοι

 από τους αρχαίους Εβραίους. 

Εγώ σας σήκωσα από το σκοτάδι της βαρβαρότητας 

στο ουράνιο φως,

 και σεις πηγαίνετε 

πάλι πίσω στο σκοτάδι, 

όπως το βουβάλι στη λάσπη. 

Εγώ έχυσα το αίμα μου για χάρη σας. 

Εγώ σας έδειξα την αγάπη μου, 

όταν όλοι οι Άγγελοί μου

απέστρεφαν τα πρόσωπά τους 

μη μπορώντας να υποφέρουν την δυσωδία σας, 

δυσωδία του Άδη. 

Όταν λοιπόν εσείς ήσασταν σκοτάδι και δυσωδία,

 ήμουν ο μόνος που στάθηκα να σας καθαρίσω

 και να σας φωτίσω. 

Να μην είσθε λοιπόν τώρα άπιστοι, 

γιατί θα επιστρέψετε πάλι σ' εκείνον τον ανυπόφορο ζόφο

 και τη δυσωδία". 

Σ' αυτό η Ευρώπη φωνάζει περιπαικτικά:

"Φύγε από μας. 

Δεν σε αναγνωρίζουμε. 

Εμείς ακολουθούμε την ελληνική φιλοσοφία 

και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την κουλτούρα, 

θέλουμε ελευθερία. 

Εμείς έχουμε τα πανεπιστήμια. 

Η επιστήμη είναι το οδηγητικό μας αστέρι. 

Το σύνθημά μας είναι: ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. 

Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. 

Εσύ είσαι Ασιάτης. 

Εμείς σε αρνούμαστε. 

Εσύ είσαι μόνο ένας παλαιός μύθος 

των γιαγιάδων και των παππούδων μας". 

Τότε ο Χριστός με δάκρυα στα ματιά Του,

 λέγει:

"Ιδού εγώ φεύγω, αλλά εσείς θα δείτε. 

Αφήσατε την οδό του Θεού

 και ακολουθήσατε την σατανική οδό. 

Η ευλογία και η ευτυχία αφαιρέθηκαν από σας. 

Στο χέρι μου βρίσκεται η ζωή σας, 

γιατί εγώ σταυρώθηκα για σας. 

Παρά ταύτα δεν θα σας τιμωρήσω εγώ, α

λλά οι αμαρτίες σας και η αποστασία σας 

από Εμένα τον Σωτήρα σας. 

Εγώ φανέρωσα την αγάπη του Πατέρα μου 

προς όλους τους ανθρώπους 

και ήθελα με αγάπη να σας σώσω όλους". 

Τότε λέγει η Ευρώπη: 

«Ποιά αγάπη; 

Ρωμαλέο και ανδρικό μίσος εναντίον όλων εκείνων

που δεν συμφωνούν με μας, τούτο είναι το πρόγραμμά μας. 

Η αγάπη σου είναι μόνο ένα παραμύθι. 

Στη θέση τον παραμυθιού αυτού, εμείς σηκώσαμε σημαία: 

εθνικισμού και διεθνισμού, ετατισμού [κρατισμού]

και προοδευτισμού, εξελιξαρχίας, ωκεανισμού και κουλτουρισμού. 

Σε τούτο βρίσκεται η σωτηρία μας. 

Εσύ φύγε από μας».

Αδελφοί μου, η συζήτηση τελείωσε στις μέρες μας. 

Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη,

 όπως κάποτε από την χώρα των Γαδαρηνών, 

όταν το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. 

Μόλις όμως έφυγε Αυτός, 

ήλθε πόλεμος, οργή, τρόμος και φρίκη, κατάρρευση, καταστροφή.

Επέστρεφε στην Ευρώπη ο προχριστιανικός βαρβαρισμός, 

εκείνος των Αβάρων, των Ούννων, των Λογγοβαρδών, των Αφρικανών, μόνον ότι τώρα ήταν εκατό φορές φρικωδέστερος. 

Ο Χριστός πήρε το Σταυρό Του
 και την ευλογία Του

 και απομακρύνθηκε. 

Έμεινε ζόφος και δυσωδία.

Και σεις τώρα αποφασίστε με ποιόν θα πάτε, 

ποιον θα ακολουθήσετε: 

την σκοτεινή και δυσώδη Ευρώπη ή τον Χριστό;

από το πόνημα του αγίου γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς «Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός»