Έλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, Σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τριὰς Ἁγία, δόξα Σοι.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν Χαρᾶς Εὐαγγέλια, Τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ. Τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίον προερχόμενον.


Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Θεολόγος εἶναι αὐτός πού ὁμιλεῖ μέ τόν Θεό καί ὄχι ὁ σπουδάσας θεολογία


Ατή ταν μία πλευρά τν Κατουνακίων. Στήν λλη φθάσαμε, ταν ο καυτές κτίνες το λίου -ταν τέλος το μήνα θεριστ- γλειφαν τίς τελευταες νοστιμιές τν βράχων. Προχωρημένο πόβραδο φθάσαμε στήν καλύβα το σίου φραίμ. Μέσα σέ θαμπό φς διεκρίνετο φιγούρα το Γέροντα. ψίκορμος καί δεμένος πως τανε φάνταζε σάν γερασμένος κορμός πλατάνου. ργότερά μου διηγετο:

- Καί τίς τέσσερις πεζολες το κήπου μας τίς σκαβα μόνος μου μέ τό δικέλλι. Τώρα προτείνω στούς ποτακτικούς νά πιάση καθένας πό μία πεζούλα νά σκάψη καί μο καμώνονται πώς δέν μπορονε (λλος χει τή μέση του, λλος τά χέρια του) καί ζητνε φρέζα.
- Παιδιά μου, μηχανή θά καταστρέψη τήν συχία το τόπου.
- χι Γέροντα. Νά πάρουμε φρέζα.
- Ε, πάρτε καί χέζα νά συχάσετε.
πάπα-φραίμ κενα τά χρόνια δέν ταν νομα μεγάλο στόν θωνα. Κάποιοι δειλά-δειλά σιγοψιθύριζαν γιά τήν ξία το λόγου του. Μέχρι καί τό '78, πού ζητήσαμε πό γείτονά του νά μς δείξη τό μονοπάτι πού δηγε στήν κέλλα του, μς επε:
- χω κούσει πώς χει καλή διδαχή καί χω λογισμό νά τόν πισκευθ.
Γέρων κενο τό ελογημένο βράδυ μς ποδέχθηκε μέ περισσή καταδεκτικότητα. Μς δήγησε στήν κκλησία καί ξοπίσω του κολουθοσε γέροντας ξυπόλυτος, πού...
φαινόταν τά γηρατειά νά το σκόρπισαν τόν νο καί εχε πόλυτη ξάρτηση πό τόν πάπα-φραίμ. ταν το συστηθήκαμε πώς εμαστε θεολόγοι, μς κοίταξε μ' να μειδίαμα συμπάθειας πού μς προσγείωσε μέσως. Βρέ τί μάθαμε στό σχολειό καί τί πάθαμε στήν ρημο! ταν φοβερό: μες τά εκοσιπεντάχρονα παιδαρέλια νά συστηνώμαστε θεολόγοι σ' να λευκασμένο Γέροντα τς ρήμου! Πήραμε μάθημα δυνατό καί τό κρατ κόμη:

- Καλά μου παιδιά, θεολόγος εναι ατός πού μιλε μέ τόν Θεό καί χι ατός πού σπουδάζει θεολογία.
γέρος μς φησε νά πιστρέψουμε στούς Δανιηλαίους καταγοητευμένοι. Φορτίσαμε τό εναι μας πό τήν σκηνή τς ρήμου καί ταν λήθεια, γιατί καί ργότερα, σάκις τόν παντήσαμε, φορτωμένοι φύγαμε πό τόν πάπα-φραίμ.
 πόσπασμα πό τό βιβλίο
«Μορφές πού γνώρισα νά σκονται στό σκάμμα τς κκλησίας»
το Γέροντα Γρηγορίου
 γουμένου τς ερς Μονς Δοχειαρίου

http://helleniclegion.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου