Φύλακας ἄγγελος.

Ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκει ὅτι κάθε χριστιανός ἔχει τόν προσωπικό του φύλακα ἄγγελο. Ἡ ἀφετηρία τῆς παραδόσεως αὐτῆς ἀνάγεται στή γνωστή διήγηση τῆς Παλαιούς Διαθήκης γιά τόν Τωβίτ καί τό γιό του Τωβία (Τωβίτ 5:4), και στή μαρτυρία τοῦ προφήτη Ζαχαρία: «καὶ εἶπε πρὸς με ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ» (1:9).
 Ἐπίσης στή μαρτυρία τοῦ Κυρίου, στήν Καινή Διαθήκη: «Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων·  λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου» (Ματθ. 18:10). 
Ἀκόμη ἔχουμε καί στίς Πράξεις τή διήγηση γιά τή φυλάκιση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τόν φύλακα ἄγγελό του.
Στό ἀρχαιότατο βιβλίο «Ποιμήν» τοῦ ἀποστολικοῦ πατρός Ἑρμᾶ γίνεται ἀναφορά στόν φύλακα ἄγγελο, πού εἶναι «τρυφερός, σεμνός, πρᾶος καί ἥσυχος. Ἔρχεται στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί τόν διδάσκει γιά τή δικαιοσύνη, τήν ἁγνεία, τή σεμνότητα... γιά κάθε ἔργο ἀγαθό καί κάθε ἀρετή».
Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος καί ἄλλοι πατέρες ὑποστηρίζουν ὅτι μόνο ὁ πιστός ἔχει κοντά του φύλακα ἄγγελο, ἐφ’ ὅσον ὁ ἄπιστος καί ἁμαρτωλός ζεῖ μέ τή θέλησή του κάτω ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου.

Στίς εὐχές τῆς Κατηχήσεως, λίγο πρίν ἀπό τό ἅγιο Βάπτισμα, ὁ ἱερέας παρακαλεῖ τό Θεό, γιά τόν «πρὸς τὸ φώτισμα εὐτρεπιζόμενον»: «Ἐξέλασον ἀπ’ αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα», «σύντριψον τὸν σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ».  Καί προσθέτει: «Σύζευξον τῇ ζωῇ αὐτοῦ ἄγγελον φωτεινόν».
Ὅλοι μας λοιπόν, μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, ἔχουμε «συζευχθεῖ» φωτεινό φύλακα ἄγγελο. Ὁ ἄγγελος αὐτός εἶναι ὁ πιό πιστός μας φίλος, ὁ πιό στοργικός μας ἀδελφός.  Παραστέκει πάντα δίπλα μας, ἐκτός κι ἄν ἐμεῖς τόν διώξουμε μέ τά πονηρά ἔργα, γιατί «ὅπως ὁ καπνός φυγαδεύει τίς μέλισσες, ἔτσι καί ἡ ἁμαρτία τόν φύλακα ἄγγελο ἀπό τή ζωή μας» (Μέγας Βασίλειος).
 Μᾶς παρηγορεῖ στίς θλίψεις, ἁπαλύνει τούς πόνους μας, συμπάσχει μαζί μας, χαίρεται τήν πνευματική μας πρόοδο.  Μᾶς προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχρθούς. Εἶναι μάλιστα τόσο δυνατός, ὥστε καί μόνος του μπορεῖ νά παραβληθεῖ μέ ὁλόκληρο στράτευμα καί πολυάνθρωπη παράταξη.
Ὅλα ὅσα κάνουν οἱ ἄγγελοι γιά τόν ἄνθρωπο ἔχουν ἐσχατολογική προοπτική, δηλαδή ἀποβλέπουν στήν εἴσοδο του στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Γι’ αὐτό, ὅταν κάποια ἐνάρετη ψυχή χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, περιστοιχίζεται ἀπό τόν φύλακα ἄγγελό της καί ἄλλες οὐράνιες δυνάμεις, πού εὐφραίνονται γιά τή σωτηρία της καί τήν ὁδηγοῦν στό Χριστό, γιά ν’ ἀπολαμβάνει μαζί τους τήν αἰώνια μακαριότητα.
Ἀντίθετα, ὅσες ψυχές προτίμησαν τήν ἁμαρτία καί τήν ἀποστασία ἀπό τό Θεό, παραλαμβάνονται ἀπό τούς δαίμονες καί ὁδηγοῦνται μακριά ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, στόν σκοτεινό, «τόπο» τῆς κολάσεως.

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ (σελ.26-28)
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2007
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/10/blog-post_1356.html#ixzz1cHgjalp0