Watch Εξάντας - Λιβύη in News | View More Free Videos Online at Veoh.com
- Το ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης για τη Λιβύη που αποσιωπήθηκε.
Η κρατική τηλεόραση είχε γυρίσει το 2004 ντοκιμαντέρ διάρκειας 60΄για τη Λιβύη.
Θα περίμενε κανείς ότι αυτή την εποχή θα ήταν στο προσκήνιο, θα προβαλλόταν στα κανάλια και θα μίλαγαν γι αυτό στα ΜΜΕ και τα ιστολόγια.
Κι όμως όχι μόνον δεν προβλήθηκε, αλλά κατέβηκε και από την ιστοσελίδα του Εξάντα της ΝΕΤ. Παρέμεινε μόνον η περιγραφή του, βλ. Εδώ.
Στο διαδίκτυο εντοπίστηκε μικρό μόνον εισαγωγικό μέρος από το ντοκιμαντέρ το οποίο παρατίθεται παραπάνω.
Η σημερινή ημέρα είναι φορτισμένη λόγω των εξελίξεων στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας και το θέμα της Λιβύης και η στάση μας σ΄αυτό που σκοπεύαμε να αναφερθούμε σήμερα ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης είναι επίσης φορτισμένο.
Γι αυτό θα περιοριστούμε σήμερα σε λιγότερο στενόχωρες όψεις του.
Original Airdate: Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2004, 22:00 - ΝΕΤ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 60 min.
Εάν ακούσουμε τη λέξη Λιβύη, στο μυαλό μας έρχεται ένας άνθρωπος… ο Μοαμάρ Καντάφι και μία έρημος… η Σαχάρα. Η Λιβύη, χρόνια κλειστή, είχε εξαφανιστεί κάτω από το πρόσωπο και το ειδικό βάρος του αρχηγού της και ο τρόπος ζωής των κατοίκων της, ειδικά στην ενδοχώρα, παρέμενε ένα μυστήριο. Τώρα η χώρα ανοίγεται στη διεθνή κοινότητα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτινάξει από πάνω της το χαρακτηρισμό του τρομοκράτη.
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία / Σενάριο / Έρευνα: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, Διεύθυνση Φωτογραφίας: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, Editing Director: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, Οργάνωση / Διεύθυνση παραγωγής ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΚΟΥΜΠΡΗ, Συμπληρωματική έρευνα / επιμέλεια ύλης ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΔΗΣ, Επιμέλεια ιστοσελίδας ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΑΓΝΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΔΗΣ / Μια παραγωγή της SMALL PLANET Για την ΝΕΤ © 2004 – 2005
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Original shooting format: SD PAL 576i / Aspect Ratio: 4:3 / Γλώσσες: Ελληνικά, Αραβικά, Αγγλικά / Υπότιτλοι: Ελληνικοί / Διαθέσιμες Εκδόσεις: Ελληνική
| |
«Το μίσος μεταξύ Λιβύης και Αμερικής έχει πια τελειώσει», διακήρυξε ο Καντάφι μπροστά στην κάμερα του Εξάντα, δίνοντας για πολλοστή φορά το νέο στίγμα της χώρας του. «Είναι χρήσιμος ο διάλογος με τις ΗΠΑ, πολύ καλύτερος από τη στρατιωτική σύγκρουση εναντίον της. Γιατί τα φτωχά κράτη δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο..», τόνισε. Και έκανε τους εκλεκτούς που παρακολουθούσαν την ομιλία του να ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα και επευφημίες του τύπου «Εσύ είσαι ο Αρχηγός», δείχνοντας έτσι ότι υποστηρίζουν τη νέα πολιτική του ηγέτη τους. «Φτάνει όσα όπλα, χρήματα και εκπαίδευση δώσαμε στους άλλους, το πληρώσαμε ακριβά, ούτε ένα ευχαριστώ δεν μας είπαν... Και τους αποχαιρετήσαμε…», συνέχισε ο Καντάφι αποκηρύσσοντας το παρελθόν του. Και την εποχή που υποστήριζε όλα τα απελευθερωτικά κινήματα, από το Αφρικανικό Κογκρέσο του Νέλσον Μαντέλα μέχρι του Παλαιστίνιους και τον ΙΡΑ. Ο Ρέιγκαν τον είχε χαρακτηρίσει τότε, «λυσσασμένο σκυλί», ο Αραφάτ «ιππότη της επανάστασης».
Τώρα όμως ο Καντάφι ούτε παραβρέθηκε στην κηδεία του Αραφάτ, ούτε καν διοργάνωσε στρατιωτική παρέλαση για να τιμήσει την επέτειο της «επανάστασης» στη χώρα του -την κατάληψη δηλαδή της εξουσίας από τον ίδιο με πραξικόπημα πριν από 35 χρόνια.
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Μετά την μακροχρόνια απομόνωση της Λιβύης εξαιτίας της υπόθεσης Λόκερμπι, μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, ο Καντάφι κάνει τώρα τα πάντα προκειμένου να κερδίσει και πάλι μια θέση στη διεθνή κοινότητα. Και να σβήσει τη χώρα του από τη λίστα με τις χώρες «του άξονα του κακού». Η επάνοδός του αυτή έχει κόστος. Ένα κόστος που εύκολα καλύπτεται με τα κέρδη από την πώληση του πετρελαίου.
Ο Καντάφι ευνοεί τώρα τους Αμερικανούς και τους Άγγλους επενδυτές στην αόρατη μάχη των συμβολαίων που κορυφώνεται στη χώρα του. Για τον Μπους έγινε από τρομοκράτης, ήρωας! Για τον Μπλερ και τον Μπερλουσκόνι επίσημος συνδαιτυμόνας...
Για τον λαό του μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που από τη μια κατέπνιξε κάθε κριτική, ενώ από την άλλη μοίρασε δωρεάν σπίτια. Ο Εξάντας προσπαθούσε να πάρει άδεια για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ αυτού τα τελευταία τρία χρόνια. Τελικά, η άδεια δόθηκε τον Αύγουστο του 2004. Το αποτέλεσμα είναι μια εις βάθος καταγραφή του σύγχρονου προσώπου μιας χώρας άγνωστης στους περισσότερους.
Η κάμερα του Εξάντα κατέγραψε μεταξύ άλλων τον γιο του Καντάφι Σαΐφ αλ Ισλάμ (φαβορί για την διαδοχή της εξουσίας), τους Βέρβερους της Οροσειράς Ναφούσα, τους Τουαρέγκ της ερήμου, τον «ρολογά της Γκαντάμες» και τους μηχανικούς του «Μεγάλου Τεχνητού Ποταμού» -του, κατά τον Καντάφι, «8ου Θαύματος Του Κόσμου».
Αγνωσία και Απραξία
Είναι καιρός τώρα που βαριές κουβέντες κοσμούν τους τίτλους και τα κείμενα των αναρτήσεων πολλών ιστολογίων.
Ακόμη πιο βαριές είναι κάποιες φωτογραφίες που κοσμούν τα κείμενα αυτά
Ακόμη πιο βαριές είναι κάποιες φωτογραφίες που κοσμούν τα κείμενα αυτά
Μερικές φορές νοιώθει κανείς ότι υπάρχει κάποιος ακήρυχτος αγώνας δρόμου ποιος θα απευθύνει τους πιο βαρείς χαρακτηρισμούς για να του απονεμηθεί το έπαθλο του καλύτερου αγωνιστή.
Τσιτάτα και αφορισμοί έχουν την τιμητική τους.
Η ζωή όμως δεν είναι μαύρο άσπρο, δεν μπορείς να την εγκλείσεις σε τσιτάτα και αφορισμούς.
Είναι τόσο αλληλένδετα όσα συμβαίνουν, αυτά που γίνονται και αυτά που δεν γίνονται, αυτά που φαίνονται και αυτά που δεν φαίνονται, αυτά που αντιλαμβανόμαστε και αυτά που δεν αντιλαμβανόμαστε.
Όταν έχεις επίγνωση αυτής της απειρίας των αλληλοσυσχετίσεων δεν μπορείς να είσαι κατηγορηματικός στις εκτιμήσεις σου και άτεγκτος στα συμπερασματά σου.
Σταματάς να κατηγοροποιείς τη ζωή και τον κόσμο.
Παραιτείσαι από την ερμηνεία τους.
Σταματάς να κατηγοροποιείς τη ζωή και τον κόσμο.
Παραιτείσαι από την ερμηνεία τους.
Μπορείς να ζεις χωρίς να γνωρίζεις, να βιώνεις τη ζωή ως ένα ταξίδι που σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ίδιο το ταξίδι, όπως είπε και ο ποιητής.
Μπορείς απλά να παρατηρείς και να αφήνεις να κατασταλάζουν μέσα σου αυτά που παρατηρείς και βιώνεις.
Δεν τα ονοματίζεις και δεν ψάχνεις το πως και το γιατί.
Έχεις συνειδητοποιήσει ότι κανένα "γιατί" δεν έχει ποτέ απαντηθεί.
Στην ουσία το «γιατί» δεν είναι διαφορετικό από το «πως», καθώς κάθε "επειδή" μπορείς να το δεις απλά ως μια ακόμη περιγραφή.
«Πίνεις γιατί διψάς» ισοδυναμεί απλά με το «πίνεις όταν διψάς».
Καταλήγεις, θα έλεγε κανείς, σε μια κατάσταση αγνωσίας.
Γνωρίζεις μόνον ότι δεν γνωρίζεις, όπως έλεγαν και οι παλιοί.
Η αγνωσία αυτή δεν είναι η αγνωσία στην αρχή μιας διαδικασίας την οποία θα διαδεχθεί στη συνέχεια η γνώση έτσι όπως τη γνωρίζουμε.
Θα έλεγε κανείς ότι είναι η δεύτερη αγνωσία, αυτή που προϋποθέτει τον θάνατο της πρώτης.
Πρέπει να γνωρίσεις, ορθότερα να νομίσεις ότι γνωρίζεις, και να συνειδητοποιήσεις στη συνέχεια την κενότητα της γνώσης σου αυτής.
Κατά κάποιον τρόπο, η αγνωσία αυτή είναι η υπέρβαση, όχι η έλλειψη, της συμβατικής γνώσης.
Η κατάσταση της αγνωσίας αυτής συμπορεύεται με την κατάσταση της απραξίας.
Όπως και με την αγνωσία στην οποία αναφερθήκαμε και η κατάσταση της απραξίας που τη συνοδεύει δεν είναι η συμβατική απραξία, η κατάσταση ενός ανθρώπου που απλά κάθεται και δεν κάνει τίποτα.
Στην απραξία αυτή υπάρχει πράξη, αλλά όχι η πράξη όπως την γνωρίζουμε.
Η συμβατική πράξη είναι αποτέλεσμα κάποιας συμβατικής γνώσης που μας κινητοποιεί για διάφορους λόγους.
Όταν πράτtουμε κάτι, προσβλέπουμε σε κάποιο αποτέλεσμα, προσδοκούμε κάτι για μας ή κάποιους άλλους.
Η πράξη της απραξίας για την οποία μιλάμε δεν κινητοποιείται από κάποια συγκεκριμένη γνώση.
Και γιαυτό δεν προσβλέπει σε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Αποτέλεσμα θα υπάρξει αλλά δεν είναι αυτό που την κινητοποιεί.
Είναι κατά κάποιον τρόπο η άσκεφτη πράξη, αυτή που δεν υπόκειται στη συνεπαγωγή: σκέψη – επιθυμία – πράξη.
Δεν υπόκειται σε μεθόδευση.
Είναι όπως αυτή των μικρών παιδιών που έχουν παραμείνει παιδιά. Δεν συσκέφτονται και δεν σχεδιάζουν από τα πριν τι θα παίξουν.
Ίσως είναι γι αυτό που οι παλιοί μίλαγαν για τα μικρά παιδιά που πρέπει να γίνουμε ξανά.
Οι Συνέπειες της Κενής Γνώσης και Πράξης - Το Δράμα της Λιβύης
Αν παρατηρήσουμε τον κόσμο σήμερα θα δούμε ότι δεινοπαθεί απ΄αυτούς που χαρακτηρίζονται από πολλή γνώση και πολλή πράξη.
Η γνώση τους είναι κενή και η πράξη τους κινούμενη από κενή γνώση και συμφεροντολογική.
Από τη χώρα με τις περισσότερες εκκλησίες στον κόσμο, με τους καλύτερους «ναούς» της γνώσης, με τις μεγαλύτερες μεγαλοστομίες, εκπορεύεται εδώ και δεκαετίες μεγάλη κακοδαιμονία στον κόσμο.
Δείτε στη φωτογραφία και τα βίντεο παρακάτω πως κατάντησαν μια άλλοτε πανέμορφη, εξελιγμένη, πλούσια και ευημερούσα χώρα που είπαν ότι ήταν στον Μεσαίωνα, φτωχή και δεινοπαθούσα.
Δείτε τι επέτρεψε να συμβεί σ΄αυτήν την χώρα η δική μας κενή γνώση και πράξη.
Δημοσιογράφοι αναφέρουν ότι είναι πάρα πολλές οι πόλεις που θυμίζουν τοπία μετά από πυρηνικό βομβαρδισμό, βλ. Εδώ.
To αρδευτικό έργο που δείχνει το τρίτο βίντεο που χρηματοδοτήθηκε με 33 δις εξ ολοκλήρου από τη Λυβική κυβέρνηση καταγράφηκε το 2008 στο βιβλίο Γκίνες ως το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στον κόσμο.
Πολλές επιστημονικές ενώσεις το θεωρούν ως το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο στον κόσμο.
Το έργο αυτό το βομβάρδισαν οι Νατοϊκοί (γιαυτό δεν είχαν νερό στην Τρίπολη) και στη συνέχεια βομβάρδισαν και το εργοστάσιο κατασκευής των αγωγών για να μην μπορεί να επισκευαστεί.
Σκοτώθηκαν και πολλοί πολίτες, Βλ. Εδώ
Η Σύρτη μετά τους Νατοικούς Βομβαρδισμούς
Η Μισράτα πριν και μετά τους Βομβαρδισμούς
Περισσότερα βίντεο, φωτογραφίες και άλλα στοιχεία γνωριμίας με τη Λιβύη μπορεί κανείς να δει Εδώ
http://agisgios2.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου