Παριστάνουμε τήν Ἰταλία, ἀλλά κατά βάθος εἴμαστε Οὐκρανία τοῦ 1989
ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ πού χρησιμοποίησε ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας γιά νά κτυπήσει τά ἰδιωτικά πανεπιστήμια ἦταν ἀτυχές. Χωρίς νά τό καταλάβει, χτύπησε φλέβα ὅμως. Γιατί ἡ κοινωνία δέν ἀσχολεῖται μέ τό ἄν οἱ φοιτήτριες θά χρηματοδοτοῦν στό μέλλον τίς σπουδές τους μέ τό μοντέλο πού ἐπικαλέστηκε ὁ Γραμματέας. Ἡ κοινωνία κατάλαβε ὅτι γιά πρώτη φορά πολιτικός ἀρχηγός μίλησε τολμηρά ἀπό θεσμικό βῆμα γιά τήν ἐκτεταμένη πορνεία πού ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα. Τυχαῖο πού ὅλοι ἤξεραν καί δέν χρειάζονταν μετάφραση τί σημαίνει ἡ φράση sugar daddy; Ἦταν θέμα συζήτησης παντοῦ τό Σαββατοκύριακο. Σέ καφέ, ρεστωράν, κομμωτήρια, γήπεδα, μετρό, ταξί, λεωφορεῖα. Καί σέ συνδυασμό μέ τήν στάση του γιά τό γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν, τό Κομμουνιστικό Κόμμα ἐκλαμβάνεται πλέον ὡς ἕνας συντηρητικός σχηματισμός ὁ ὁποῖος ἁλιεύει ψήφους καί ἀπό τά δεξιά τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Γι’ αὐτό ἄλλως τε ὁ Γραμματέας χαρακτήρισε «τιμή» του νά τό ἀποκαλεῖ ὁ κύριος Μητσοτάκης «ἀναχρονιστικό». Τό ἐπιδιώκει.
Ἡ φλέβα πού χτύπησε στό ἐκλογικό σῶμα ὁ κύριος Κουτσούμπας μοῦ θύμισε ἕνα κείμενο πού ἔγραψα 5 Σεπτεμβρίου 2022, σχεδόν δύο χρόνια πρίν, μέ τό ἴδιο περίπου θέμα ἀμέσως μετά τίς θερινές διακοπές. Ὅταν ὡς συνήθως διέκρινα τά πρόδρομα φαινόμενα στήν κοινωνία, χωρίς τήν βοήθεια δημοσκόπου. Πολύ πρίν γίνουν τάση. Παραθέτω ἐκτεταμένα ἀποσπάσματα τοῦ σήμερα μέ δύο τρεῖς ἐπίκαιρες λέξεις-προσθῆκες, ὄχι γιατί ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἀπολύτως ἐπίκαιρα, ἀλλά γιατί ἐκτιμῶ ὅτι ἐκεῖ κρύβεται ἡ οὐσία τοῦ ἐκμαυλισμοῦ μέρους τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας ἀλλά καί συνολικά τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Καί κατά τοῦτο πιστεύω ὅτι θά βοηθήσει νά κατανοηθεῖ καλύτερα τό μέγεθος τῆς κρίσης πού ἐπ’ εὐκαιρίᾳ καί κατά λάθος ἔθιξε ὁ Γραμματέας τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος. Ἔγραφα τότε λοιπόν, τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2022:
«Συζητῶ ὅλο τό καλοκαίρι μέ νέα παιδιά, τά ὁποῖα διαπιστώνουν ὅτι εἶναι ἡ πρώτη γενιά μετά τούς γονεῖς τους, πού θά περάσουν χειρότερα ἀπό τήν προηγούμενη.
Ὁ παρονομαστής τῶν ὀνείρων τους εἶναι κοινός: ὀνομάζεται “κυνισμός”. Ἐπιζητοῦν τό χρῆμα μέ συνοπτικές διαδικασίες, ἠθικές στήν πλειονότητά τους (π.χ. influencer), ἀλλά καί ἀνήθικες.
Χωρίς πολύ κόπο, πάντως. Χωρίς ἱδρῶτα. Δέν ἔχουν καιρό γιά ἀξιοκρατία. Ἀναζητοῦν τήν ἀναψυχή καί τήν χαρά, ἐπίσης (ὄχι ὅλοι, ἐννοεῖται), μέ συνοπτικές διαδικασίες, στίς οὐσίες. Ἔτσι διαγράφουν τή δύσκολη καθημερινότητά τους καί ξεχνιοῦνται. Ἔτσι “λύνουν” τά προβλήματά τους. Κάθε ἀντίθετη εἰσήγηση ἀπορρίπτεται. Κάθε σκέψη γιά ἐπιτυχία μέ τόν σταυρό στό χέρι, ἐπίσης. Γιά πολλές νέες κοπέλλες (ὄχι στήν πλειονότητα, πάντως), τό σύστημα “sugar daddy” εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος γιά γρήγορο πλουτισμό. Γιά μεγάλη ζωή. Γιά ἕνα Ντουμπάι. Γιά ἕνα ἀκριβό ἑστιατόριο. Γιά πολλά νέα ἀγόρια (ὄχι ὅλα), ἡ ἔνταξη στήν θηλυπρεπῆ …κοινότητα ἐξασφαλίζει τό διαβατήριο στήριξης γιά τήν ἐπαγγελματική προώθηση καί ἐπιτυχία. Ἡ Ἑλλάδα δυστυχῶς μοιάζει (σέ ὁρισμένα τμήματα τῆς κοινωνίας της) ὅλο καί περισσότερο μέ Οὐκρανία πού νομίζει ὅτι εἶναι Ἰταλία. Τό βλέπω στίς παραλίες, στά μπάρ, στά πολυτελῆ σκάφη πού “δένουν” στά λιμάνια.
Παντοῦ, ὅπου οἱ νέοι ψάχνουν τή μεγάλη ζωή. Μέ τήν Οὐκρανία μετά τήν πτώση τοῦ 1989 μοιάζουμε, καθώς τότε, ἐκτός ἀπό τή χώρα, εἶχε βγεῖ στό σφυρί καί ὁ λαός της! Ἁπλῶς ἀκόμη δέν ἔχουμε τήν τόλμη νά τό ὁμολογήσουμε στούς ἑαυτούς μας. Καμωνόμαστε πώς εἴμαστε Ἰταλία! Ἀπό τή νέα γενιά, λοιπόν, σέ γενικές γραμμές, αὐτά. Ψάχνει νά βρεῖ γρήγορα ἐκεῖνα πού θεωρεῖ ὅτι τῆς πῆραν οἱ πανδημίες καί οἱ χρεοκοπίες. “Κότερα καί ἑλικόπτερα”, πού λέει τό ἆσμα τοῦ συγχωρεμένου Μad Clip. Τό δόγμα της εἶναι “θά κάνω ὁτιδήποτε περνᾶ ἀπό τό χέρι μου γιά νά…”. Χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι δέν ὑπάρχουν καί χιλιάδες λαμπρές καί ὡραῖες ἐξαιρέσεις. Ἡ γενιά πού εἶναι στά πράγματα καί ἀπέρχεται ἔχει ἄλλες ἀγωνίες –πῶς θά διατηρήσει τά κεκτημένα της. Ὅσα κέρδισε στά χρόνια τῆς εὐημερίας πρίν ἀπό τήν κρίση.
Τό κυρίαρχο συναίσθημα καί ἐδῶ εἶναι ὁ κυνισμός –τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Δέν πάει νά γκρεμίζεται ὁ κόσμος! Ἄν οἱ νέοι ἀναζητοῦν μέ ταχύτητα αὐτά πού ἔχασαν, οἱ πολύ μεγαλύτεροι ἐπιχειροῦν νά διαφυλάξουν (σέ μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα) αὐτά πού μέ τόν ἱδρῶτα τους, κατά βάση, κέρδισαν. Μεγάλα περιθώρια γιά ἀξίες δέν ὑπάρχουν, οὔτε ἐδῶ. Οὔτε πολύς χῶρος γιά πολιτική. Στήν πλειονότητά τους καί οἱ νεώτεροι καί οἱ μεγαλύτεροι (ἐννοεῖται καί πάλι, ὄχι ὅλοι) ἀσχολοῦνται μέ τήν πολιτική μόνο ὅταν αἰσθανθοῦν ὅτι τούς φράζει τόν δρόμο ἤ ὅτι ἀπειλεῖ τά συμφέροντά τους. Καί ὅπου ὑπάρχει ἐνδιαφέρον γιά τήν πολιτική ὑπάρχουν μόνο διαμορφωμένες καί ἐμπεδωμένες ἀπόψεις. Σταθερές. Ἀμετακίνητες. Οἱ ὁποῖες δέν ἀνατρέπονται ἀκόμα κι ἄν ὁ κόσμος φωνάζει ὅτι εἶναι λάθος καί ἀναποδογυρίζει κάθε μέρα. Διότι κάποιοι δέν θέλουν νά ἀνατρέψουν τόν κόσμο τους. Ἔχουν γίνει φίλοι μέ αὐτόν, τόν συνήθισαν, τούς ἐνοχλεῖ ἡ παραμικρή ἀμφισβήτησή του. Ἀνάμεσα σέ αὐτές τίς δύο γενιές, σέ αὐτήν πού ἔρχεται καί σέ αὐτήν πού ἀπέρχεται, στέκεται τέλος ἡ ἐνδιάμεση, τήν ὁποία χαρακτηρίζει περισσότερο ὁ ρεαλισμός.
Ὄχι ἀπαραιτήτως ὁ κυνισμός.
Οἱ σαραντάρηδες, πού ἐπιμένουν μέ τόν σταυρό στό χέρι, μᾶς ζητοῦν νά ποῦμε κάτι στούς πολιτικούς γιατί “μέ μισθό 800 εὐρώ καί νοίκι 300 εὐρώ, πῶς νά παντρευτῶ καί νά φτιάξω οἰκογένεια;
Οὔτε νά κεράσω ἕναν καφέ τό κορίτσι μου στήν καφετέρια δέν ἔχω! Αὐτά πού παίρνω δέν φτάνουν οὔτε γιά «ζήτω». (…)
Ἡ γενική ἰδέα εἶναι ὅτι ὁ κυνισμός θριαμβεύει καί ὅτι οἱ ἀξίες ὑποχωροῦν. (…)
Ἔχει ἀλλάξει ἡ ἐποχή. Καί ὅσοι μιλοῦν γιά τέτοιες ἀξίες εἶναι ντεμοντέ. Ἐδῶ πού φτάσαμε, ἄν σήμερα δέν πειράζει πού μᾶς ἀκοῦνε μέ ὑποκλοπές, αὔριο δέν θά μᾶς πειράζει πού μᾶς κλέβουν μπροστά στά μάτια μας! Μπορεῖ νά ἔρθει αὔριο ἡ ὥρα πού θά συλληφθεῖ πολιτικός νά δωροδοκεῖται ἐπ’ αὐτοφώρῳ καί ἡ κοινή κυνική πεποίθηση νά εἶναι “δέν πειράζει, ἀφοῦ τά λέει καλά στήν τηλεόραση”. (….)
Γιά νά παραμείνει μιά πολιτική δύναμη στήν ἐξουσία στό μέλλον, προϋπόθεση θά εἶναι νά εἶναι λίγο καλύτερη ἀπό τό χειρότερο. Θά φτάνει! (…) Ἐάν “οἱ ἄριστοι εἶναι λίγο καλύτεροι ἀπό τούς χείριστους”, ὅλα ΟΚ.
(…) Αυτή ἡ ἐποχή δέν ἀγαπᾶ τήν ἀλήθεια. Εἶναι ἐρωτευμένη μέ τόν κυνισμό της καί μέ τή βολή της».
Αὐτό ἔγραφα σχεδόν δύο χρόνια πρίν! Ὁ τρόπος πού ἀντέδρασε τό πολιτικό σύστημα μέ τά τσιτάτα περί σεξισμοῦ στήν παρέμβαση Κουτσούμπα στήν Βουλή –ἡ δικτατορία τῆς ὀρθότητας ἀπαγορεύει τόν διάλογο γιά τήν σήψη, αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐγκαθίδρυσής της ἄλλως τε, ἡ συσκότιση– δείχνει ὅτι ἡ κατάσταση παρά τό 41% παραμένει ἴδια καί ἀπαράλλαχτη:
Αὐτή ἡ ἐποχή ἀγαπάει τόν κυνισμό. Δέν ἀγαπάει τήν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια εἶναι στήν παρανομία καί ὅσοι τήν λέμε εἴμαστε παράνομοι. Ὁ Κουτσούμπας ξέρει ἀπό παρανομία. Πρέπει σιγά-σιγά νά ἀρχίσουμε νά τήν συνηθίζουμε κι ἐμεῖς!
https://www.estianews.gr/apopseis/%e1%bc%a1-%e1%bc%80litheia-e%e1%bc%b6nai-paranomi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου