Κυριακή 17 Μαΐου 2015
Σάββατο 16 Μαΐου 2015
Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου
Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς
Ἁγίας Γραφῆς δηλώνεται ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ὅταν ὁ ἱερὸς συγγραφεὺς
μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσίν»
Του. Διαπιστώνουμε ἔτσι τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ ἐν Τριάδι Θεὸς γιὰ
τὸν ἄνθρωπο. Δὲν τὸν θέλει ἁπλῶς ἕνα ὃν μὲ κάποια χαρίσματα, κάποια
προσόντα, κάποια ἀνωτερότητα ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη κτίση, ἀλλὰ τὸν θέλει Θεὸ
κατὰ Χάριν.
Ὁ ἄνθρωπος φαίνεται ἐξωτερικὰ
ὅτι εἶναι μία βιολογικὴ ἁπλῶς ὕπαρξη ὅπως τὰ ἄλλα ἔμβια ὄντα, τὰ ζῶα.
Εἶναι βέβαια ζῶον, ἀλλὰ «ζῶον... τὴ πρὸς Θεὸν νεύσει θεούμενον», ὅπως
χαρακτηριστικὰ λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (Λόγος εἰς τὰ
Θεοφάνια, MPG 36, 324, 13). Εἶναι τὸ μόνο ὃν ποὺ ξεχωρίζει ἀπ᾿ ὅλη τὴν
δημιουργία, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει θεός.
Τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» σημαίνει τὰ
χαρίσματα ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς μόνο στὸν ἄνθρωπο, ξεχωριστὰ ἀπ᾿ ὅλα τὰ
πλάσματά Του, ὥστε νὰ ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ τὰ χαρίσματα εἶναι :
Ὁ λογικὸς νοῦς, ἡ συνείδηση, τὸ αὐτεξούσιο, δηλαδὴ ἡ ἐλευθερία, ἡ
δημιουργικότητα, ὁ ἔρως καὶ ὁ πόθος τοῦ ἀπολύτου καὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ
προσωπικὴ αὐτοσυνειδησία καὶ ὅ,τι ἄλλο κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶναι
ὑπεράνω ὅλης τῆς λοιπῆς δημιουργίας τῶν ἐμβίων ὄντων καὶ τὸν κάνει νὰ
εἶναι ἄνθρωπος καὶ προσωπικότης. Ὅ,τι δηλαδὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο πρόσωπο
αὐτὰ εἶναι τὰ χαρίσματα τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα».
Ἔχοντας τὸ «κατ᾿ εἰκόνα»
καλεῖται ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποκτήσει τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», δηλαδὴ τὴν θέωση. Ὁ
Δημιουργός, Θεὸς κατὰ φύσιν, καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ γίνει θεὸς κατὰ
Χάριν.
Ἐδόθησαν λοιπὸν ἀπὸ τὸν Θεὸ τὰ
χαρίσματα τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα» στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ φθάσει πολὺ ὑψηλά, νὰ
πετύχει μὲ αὐτὰ τὴν ὁμοίωσή του μὲ τὸ Θεὸ καὶ Πλάστη του, νὰ ἔχει μία
ὄχι ἐξωτερική, ἠθικὴ σχέση μαζί Του, ἀλλὰ μία προσωπικὴ ἕνωση μὲ τὸν
Δημιουργό του.
Εἶναι ἴσως πολὺ τολμηρὸ ἀκόμη
καὶ νὰ λέμε καὶ νὰ σκεπτόμαστε, ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε
θεοὶ κατὰ Χάριν. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν μᾶς
τὸ ἀπέκρυψαν.
Ὑπάρχει δυστυχῶς ἄγνοια στοὺς
ἀνθρώπους ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Διότι νομίζουν ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι, στὴν καλύτερη περίπτωση,
ἁπλῶς ἡ ἠθικὴ βελτίωσή μας, τὸ νὰ γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι. Ἐνῶ τὸ
Εὐαγγέλιο, ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες,
μᾶς παραδίδεται ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι αὐτό. Τὸ νὰ γίνει
δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος μόνο καλύτερος ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι, ἠθικώτερος,
δικαιότερος, ἐγκρατέστερος, προσεκτικότερος. Ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ γίνουν,
ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁ μεγάλος σκοπός, ὁ τελικὸς σκοπός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ
Πλάστης καὶ Δημιουργός μας ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ
σκοπός; Ἡ θέωσις. Τὸ νὰ ἑνωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ὄχι μὲ ἕνα
ἐξωτερικὸ ἢ συναισθηματικὸ τρόπο, ἀλλὰ ὀντολογικά, πραγματικά.
Τόσο ὑψηλὰ τοποθετεῖ ἡ
ὀρθόδοξος ἀνθρωπολογία τὸν ἄνθρωπο. Ἂν συγκρίνουμε τὶς ἀνθρωπολογίες
ὅλων τῶν φιλοσοφικῶν, κοινωνικῶν, ψυχολογικῶν συστημάτων μὲ τὴν ὀρθόδοξη
ἀνθρωπολογία, θὰ διαπιστώσουμε πολὺ εὔκολα πόσο πτωχὲς εἶναι, πόσο δὲν
ἀνταποκρίνονται στὸν μεγάλο πόθο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ κάτι πολὺ μεγάλο κι
ἀληθινὸ στὴν ζωή του.
Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος εἶναι
«κεκελευσμένος θεός», ἔχει δηλαδὴ πλασθεῖ γιὰ νὰ γίνει θεός, ἂν δὲν
εὑρίσκεται στὴν πορεία τῆς θεώσεως, αἰσθάνεται ἕνα κενὸ μέσα του, ὅτι
κάτι δὲν πηγαίνει καλά. Δὲν χαίρεται, ἀκόμη κι ὅταν προσπαθεῖ νὰ καλύψει
τὸ κενὸ μὲ ἄλλες δραστηριότητες. Μπορεῖ νὰ ναρκώνει τὸν ἑαυτό του, νὰ
κατασκευάζει ἕνα κόσμο φανταχτερὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα πτωχό, μικρό,
περιορισμένο, καὶ νὰ ἐγκλωβίζεται, νὰ φυλακίζεται μέσα σ᾿ αὐτὸν κι ὁ
ἴδιος. Μπορεῖ νὰ ὀργανώνει ἔτσι τὴν ζωή του, ὥστε νὰ μὴ μένει ποτὲ
σχεδὸν ἥσυχος, μόνος με τὸν ἑαυτό του. Μπορεῖ μὲ τοὺς θορύβους, τὴν
ἔνταση, τὴν τηλεόραση, τὸ ραδιόφωνο, τὴν συνεχῆ πληροφόρηση γιὰ
ὁ,τιδήποτε, νὰ προσπαθεῖ σὰν μὲ ναρκωτικὰ νὰ ξεχάσει, νὰ μὴν σκέφτεται,
νὰ μὴν ἀνησυχεῖ, νὰ μὴ θυμᾶται ὅτι δὲν πορεύεται σωστά, ὅτι ἔχει
ξεστρατίσει ἀπὸ τὸν σκοπό του.
Τελικὰ ὅμως δὲν ἀναπαύεται ὁ
ταλαίπωρος σύγχρονος ἄνθρωπος, ἕως ὅτου εὕρη αὐτὸ τὸ κάτι ἄλλο, τὸ
ἀνώτερο ποὺ ὑπάρχει πράγματι στὴν ζωή του, τὸ ἀληθινὰ ὄμορφο καὶ
δημιουργικό.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Ἡ Ἱεροσολυμίτισσα
Ὁ σύγχρονός μας ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὅταν
ρωτήθηκε κάποτε ἀπὸ μερικοὺς ἀπὸ τὶς χιλιάδες προσκυνητὲς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν
στὸ κελλί του στὸ Ἅγιον Ὄρος: ποιὰ ἀπὸ τὶς ἱερὲς εἰκόνες τῆς Παναγίας ἀποδίδει
καλύτερα τὸ ἱερὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας; ἀπάντησε αὐθόρμητα: ἡ Ἱεροσολυμίτισσα!
Αὐτὴ λοιπὸν ἡ ἱερὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ποὺ
φυλάσσεται στὸ Θεομητορικὸ Προσκύνημα τῆς Γεθσημανῆ, μεταφέρθηκε πρὶν ἀπὸ μερικὲς
ἑβδομάδες στὴν Ἀθήνα, στὸ Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου ποὺ βρίσκεται στὴν Πλάκα, μὲ
τὴν ἄδεια καὶ εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου τοῦ
Γ΄. Καὶ ἐνῶ ἔπρεπε νὰ ἐπιστρέψει στὰ Ἱεροσόλυμα στὶς 17 Ἀπριλίου, λόγῳ τῆς
κοσμοσυρροῆς θὰ παραμείνει στὴν Ἀθήνα μέχρι τὶς 31 Μαΐου.
Κάθε μέρα ἀπὸ τὶς 8 τὸ πρωὶ μέχρι τὶς 8 τὸ βράδυ
μιὰ ἀτελείωτη οὐρὰ προσκυνητῶν περιμένουν ὑπομονητικὰ στὴ σειρά τους γιὰ νὰ
προσκυνήσουν τὴ χάρη της· ἄνδρες, γυναῖκες, νέοι, νέες, φοιτητές, φοιτήτριες,
μαθητές, μαθήτριες, ἀλλὰ καὶ γέροντες καὶ γερόντισσες καὶ μανάδες μὲ μωρὰ στὴν ἀγκαλιά
τους. Ὅλοι θέλουν νὰ φθάσουν μπροστά της, νὰ ἀτενίσουν τὸ πανάχραντο πρόσωπό
της, νὰ τῆς ἐκμυστηρευθοῦν τοὺς πόνους τῆς καρδιᾶς τους, νὰ τὴν ἀσπασθοῦν εὐλαβικὰ
μὲ δάκρυα στὰ μάτια τους.
Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀπὸ τὰ διάφορα παράθυρα τῶν
τηλεοπτικῶν καναλιῶν δὲν χάνουν εὐκαιρία νὰ ρίξουν τὸ δηλητήριό τους ἐναντίον τῆς
Ἐκκλησίας μας; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πίσω ἀπὸ ἕνα μικρόφωνο μέσα σὲ κάποιο
ραδιοφωνικὸ «στούντιο» παριστάνουν τὸν ἄθεο καὶ εἰρωνεύονται τὴν Πίστη καὶ τὴν Ὀρθοδοξία
μας καὶ ἱερὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας μας; Ἂς κάνουν τὸν κόπο νὰ ἐπισκεφθοῦν τὶς ἡμέρες
αὐτὲς τὸ Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου στὴν Πλάκα, γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν εὐσέβεια τοῦ
λαοῦ μας.
Ἡ τιμὴ πρὸς τὴν Παναγία, ἡ ὁποία συνήργησε στὸ ἔργο
τῆς σωτηρίας μας, ἔχει ταυτισθεῖ καὶ μὲ τὴν πορεία τοῦ ἔθνους μας στὴν μέχρι
τώρα ζωή του. Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ συνεχίσουμε νὰ ὑπάρχουμε ὡς ἑλληνικὸ ἔθνος,
σήμερα μάλιστα ποὺ πολλοὶ ἐχθροὶ ἐπιβουλεύονται μὲ ποικίλους τρόπους τὴν ὕπαρξή
μας, ἡ μόνη μας ἀσφαλὴς βοήθεια εἶναι ἡ θερμὴ πίστη καὶ καταφυγὴ στὴν Ὑπέρμαχο
Στρατηγό.
Σχετικά άρθρα:
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Σπυρίδωνα Καλαμάκη, Μέγα Ἄρχοντα Λογοθέτη τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας καί Ύπατο Μεγάλο Ταξιάρχη του 33ου βαθμού του Τεκτονισμού
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 14ῃ Μαΐου 2015
Α Ν
Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
πού ἔχει ὡς γνωστόν προσφύγει ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τήν
διάλυση τοῦ ψευδεπιγράφου Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί ἤδη ἀναμένεται ἡ ἔκδοσι τῆς Ἀποφάσεως
τοῦ ἁρμοδίου Τμήματος ἐδέχθη πασχαλίους εὐχάς ἀπό τόν Καθηγητή κ. Σπυρίδωνα
Καμαλάκη, Μέγα Ἄρχοντα Λογοθέτη τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας καί Ὕπατο Μεγάλο
Ταξιάρχη τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καί ἀποδεδεγμένου
Σκωτικοῦ τύπου τοῦ Τεκτονισμοῦ ὡς καί τό πόνημά του «Ἀχαρνῶν 19 & Σουρμελῆ»,
ἐκδόσεων Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ διά τήν Ἑλλάδα καί ἀπήντησε σέ αὐτόν
μέ τήν κοινοποιηθεῖσα στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας κατωτέρω ἐπιστολή:
«Ἀξιότιμε κ. Καμαλάκη,
Χριστὸς
Ἀνέστη!
Ἔλαβα τὴν ἀπὸ 7.4.2015 ἐπιστολὴ – ἑόρτιο
πασχαλινὸ μήνυμά σας καὶ τὸ συνημμένο βιβλίο σας μὲ τίτλο: «Ἀχαρνῶν 19 καὶ
Σουρμελὴ» καὶ σᾶς εὐχαριστῶ. Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι χάρηκα
κιόλας, τὸ ἀντίθετο μάλιστα, λυπήθηκα.
Λυπήθηκα κατ’ ἀρχὴν τόσο γιὰ τὸ περιεχόμενο
τοῦ ἑορτίου πασχαλινοῦ
μηνύματός σας, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπόλυτα ἀπογυμνωμένο ἀπὸ τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς Ἁγίας
καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ὅσον ἐπίσης
καὶ γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου.
Προφανῶς
δὲν εἶστε θεολόγος καὶ δὲν θὰ περίμενα θεολογικὴ πραγματεία
στὴν ἐπιστολή σας.
Ὡστόσο ὅμως οἱ συνειδητοὶ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι
Χριστιανοί, ὁποιασδήποτε μορφωτικῆς στάθμης, αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες βιώνουν τὰ
Θεία Πάθη καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὡς ὑπέρτατα γεγονότα ἀπολυτρώσεως ἀπὸ
τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας.
Συμμετέχουν ὀντολογικὰ σ’ αὐτὰ μέσω τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας
μας, τῶν μυστηρίων καὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, τὸν ὁποῖον διεξάγουν πρὸς τὸν
παλαιὸν ἄνθρωπον.
Διὰ τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος, συσταυροῦνται, συνθάπτονται
καὶ συνεγείρονται μὲ τὸν δι’ ἡμᾶς Παθόντα, Ταφέντα καὶ Ἀναστάντα Λυτρωτὴ μας
Χριστό.
Τὴν ἁγία Νύχτα τῆς Ἀναστάσεως «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν
καθαίρεσιν». Συμμετέχουμε στὸ μεγάλο πανηγύρι τοῦ θανάτου τοῦ θανάτου μας, τὴν ἥττα
τοῦ διαβόλου καὶ τὴν κατάργηση τοῦ Ἅδου.
Σ’ αὐτὴ τὴ λαμπρὴ παννυχίδα δὲν ἔχουν φυσικὰ
θέση νοσηροὶ συναισθηματισμοὶ καὶ ἠθικὰ συμπεράσματα, ὅπως τοῦτο διαφαίνεται
στὴν ἐπιστολή σας: «Ὁ Γολγοθὰς εἶναι ὁ σπαραγμὸς τῆς ἐνσαρκωθείσης ἀπολύτου ἐλευθερίας
ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ποὺ ρίπτει ρίγη συγκινήσεως εἰς τὸν κόσμον,
ποὺ δεικνύει τὸν τραχὺν δρόμον τῆς σωτηρίας τῶν λαῶν».
Ὁ Γολγοθὰς δὲν εἶναι κάποιος «σπαραγμὸς τῆς
ἐνσαρκωθείσης ἀπολύτου ἐλευθερίας ἐν τῷ προσώπω τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ». Ὁ ὅρος
«σπαραγμὸς» εἶναι ἀδόκιμος καὶ μόνον ὡς «ὀδύνη» γίνεται δεκτὸς σύμφωνα μὲ τὸν
λόγο τοῦ προφήτου «οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἠμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἤσ.53,4),
ὄχι ὅμως ὡς ἀκούσιος πόνος.
Ὁ Θεάνρωπος Ἰησοῦς ἐλευθέρως καὶ ἑκουσίως ἐβάδισε
πρὸς τὸ πάθος καὶ τὸν θάνατο, διακονώντας τὴ δική μας ἀπολύτρωση. Σπαραγμὸ ἔβγαζαν
οἱ δύο συσταυρούμενοι ληστές, οἱ ὁποῖοι ἀκουσίως συνεσταυροῦντο, καθὼς ἔβλεπαν
τὸν θάνατο νὰ πλησιάζει καὶ ὅτι τὰ πάντα τελειώνουν ἐπάνω στὸν ἐπώδυνο σταυρό. Διαβλέπουμε δυστυχῶς στὴν φράση
σας αὐτὴ τὴν υἱοθέτηση τῆς ἀντίληψης τῶν ἀρνητῶν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὅτι
ἐπάνω στὸ σταυρὸ ἀνέβηκε κάποιος σπουδαῖος, ἔστω «θεάνθρωπος», μὲ τὴν ἐξωχριστιανικὴ
ἔννοια, ὅπου τὰ πάντα τελείωσαν καὶ τὸ μόνο ποὺ ἀπόμεινε εἶναι κάποια ἠθικὰ
διδάγματα! Ἐπίσης ὁ «τραχὺς δρόμος τῆς σωτηρίας τῶν λαῶν» δὲν ἐπιτυγχάνεται
μὲ «ρίγη συγκινήσεως», ποὺ εἶναι πρόσκαιροι συναισθηματισμοί, ἀνίκανοι νὰ
μεταμορφώσουν καὶ νὰ ἀνακαινίσουν τὴν ψυχή, ἀλλὰ μὲ τὴν συμμετοχή μας στὸ πάθος
τοῦ Κυρίου μας διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς νεκρώσεως τῶν παθῶν.
Ἐπίσης στὴν ἐπιστολὴ σας θεωρεῖτε ὡς ἀπαραίτητη
τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ «ἐντὸς τῶν καρδιῶν τῶν ἄτομων τῶν οἰκογενειῶν,
τῶν κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν συστημάτων», γιὰ νὰ μπορέσουν τὰ ἀνθρώπινα αὐτὰ
συγκροτήματα ὅπως «εὕρωσι τὸ βαθύτερον τῶν νόημα, νὰ βιώσωσι τοὺς ὑψηλοτέρους
των σκοπούς». Ὁ Ἐσταυρωμένος καὶ Ἀναστᾶς Ἰησοῦς δὲν ἐγκαθιδρύεται στὶς καρδιὲς
τῶν ἀτόμων, τῶν οἰκογενειῶν, κ.λ.π. μὲ φιλοσοφικοὺς στοχασμοὺς καὶ νοσηροὺς
συναισθηματισμούς, οὔτε πολὺ περισσότερο μέσα στὰ τεκτονικά σας ἐργαστήρια καὶ
στὶς τελετουργικὲς μυήσεις τῶν μελῶν σας, ἀλλὰ μὲ τὴν μέθεξη τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Ἐγκαθιδρύεται διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς συμμετοχῆς στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας,
διὰ τῶν ὁποίων καθαίρεται σταδιακὰ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ οἰκειοῦται τὶς ἀρετές.
Ἡ ὀντολογικὴ αὐτὴ μεταμόρφωση καὶ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, (διότι περὶ αὐτῆς
πρόκειται), δὲν εἶναι ἔργο ἀνθρωπίνης δυνάμεως. Μόνον ἡ Θεία Χάρις ἔχει τὴ
δύναμη νὰ τὴν πραγματοποιήσει, συνεργούσης καὶ τῆς ἀνθρωπίνης θελήσεως. Ὅλα αὐτὰ ὅμως πραγματώνονται
μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία, (τὴν Ὀρθόδοξη) καὶ διὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ βεβαίως σὲ
κανένα ἄλλο «ἐργαστήριο», εἴτε τεκτονικὸ λέγεται αὐτό, εἴτε ὁποιαδήποτε ἄλλη ὀνομασία
ἔχει. Διότι μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐνεργεῖ ἡ Χάρις, ποὺ μεταμορφώνει καὶ ἐξαγιάζει
καὶ ἑπομένως αὐτὴ εἶναι τὸ μοναδικὸ «ἐργαστήριο» τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν
λοιπὸν ὄντως πιστεύετε στὴν ἀνάγκη τῆς ἐγκαθιδρύσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ «ἐντὸς
τῶν καρδιῶν τῶν ἀτόμων…» κ.λ.π., τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλετε νὰ κάνετε εἶναι, νὰ
διαλύσετε τὰ τεκτονικά σας ἐργαστήρια, νὰ καταργήσετε τὶς τελετουργικὲς μυήσεις
τῶν μελῶν σας καὶ νὰ γίνετε συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μετέχοντες στὴ ζωή
της καὶ ὑπακούοντες στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.
Προχωρῶ στὴ συνέχεια σὲ σύντομο σχολιασμὸ
τοῦ βιβλίου σας:
Κατ’ ἀρχὴν στὸ βιβλίο σας οὐδεὶς λόγος γίνεται γιὰ τοὺς
σκοποὺς ἱδρύσεως τῶν Μασονικῶν Στοῶν, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ σοβαροτάτη παράλειψη.
Ὅπως γνωρίζετε ὁ Τεκτονισμὸς συνεστήθη μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ»
δυνάμει τῶν Βασιλικῶν Διαταγμάτων τῆς 19/7/1949 καὶ τῆς 16/11/1956, στὰ ὁποῖα
καθορίζεται σαφῶς, ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ὡς ἄνω ἱδρύματος εἶναι ἡ εὐόδωσις ἔργων εὐποιΐας,
ἴδια διὰ περιθάλψεως ἐνδεῶν καὶ μορφώσεως ἀπόρων παίδων. Θὰ ἔπρεπε λοιπὸν στὸ
βιβλίο σας νὰ παραθέσετε στοιχεῖα ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν τὸν φιλανθρωπικὸ
χαρακτήρα τῶν μασονικῶν στοῶν. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως γνωρίζετε, ἡ αἰτία γιὰ τὴν
ὁποία ζητήσαμε, πρὸ δύο περίπου ἐτῶν μὲ τὴν προσφυγή μας στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας
τὴν κατάργηση τοῦ ἐν λόγω «Τεκτονικοῦ ἱδρύματος», ἦταν ἀκριβῶς ἡ μὴ ἐκπλήρωση
τοῦ σκοποῦ, γιὰ τὸν ὁποῖον ἱδρύθηκε καὶ ἡ ἀντ’ αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἐν τῇ πράξει ἵδρυση,
λειτουργία καὶ συντήρηση Μασονικῶν Στοῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς λατρείας τοῦ Μεγάλου
Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), μὲ τὴν πραγματοποίηση μυήσεων.
Ἡ ὑπὸ τὸν
ἀνωτέρω νομικὸ μανδύα λειτουργία τοῦ ὡς ἄνω «ἱδρύματος» καὶ ἡ πραγματοποίηση ἐν
αὐτῶ ἀλλοτρίων σκοπῶν καὶ στόχων, τί ἄλλο μαρτυρεῖ παρὰ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ
Κράτους; Ἡ δὲ παράκαμψις καὶ ἀποσιώπησις τοῦ ζητήματος αὐτοῦ, τί ἄλλο μαρτυρεῖ,
παρὰ τὸ ὅτι ἐπιβεβαιώνετε τὴν φρικτὴ αὐτὴ παρανομία, ποῦ συνεπάγεται βεβαίως
βαρύτατες ποινικὲς εὐθύνες;
Ἀναφέρετε ἐπίσης ὅτι «ὁ Τεκτονισμὸς δὲν εἶναι
θρησκεία…Ὁ Τεκτονισμὸς διακηρύσσει ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ καὶ
τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δέχεται στοὺς κόλπους του ὡς μέλη ἄνδρες
διαφορετικῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, δίδει στὸν Θεὸ τὴν προσωνυμία Ἐκείνου ποὺ
ἀρχιτεκτόνησε τὸ Σύμπαν» (σέλ.17). Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχουμε σχολιάσει, ὁ ἰσχυρισμὸς
αὐτὸς εἶναι ἀναληθής. Ἡ ἐπίσημη διακήρυξη τῶν Τεκτόνων στὸ Σύνταγμα τῆς Μεγάλης
Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος (20.12.1949) ὅτι «ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς πιστεύει εἰς τὴν ὕπαρξιν
τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος» (Μ.Α.Τ.Σ.), οἱ
συνεχεῖς ἀναφορὲς κατὰ τὴν ἔναρξη καὶ λήξη τῶν συνεδριάσεών σας στὸ ὄνομά του,
οἱ ἀναφορὲς στὸν Μ.Α.Τ.Σ. στὰ ἐπίσημα τεκτονικὰ ἔγγραφα (Καταστατικὸς Χάρτης,
Τυπικὰ μυήσεων κ.λ.π.), δὲν δηλώνει κάποια σχέση μὲ τὸ «ἱερό»; Δὲν φανερώνει
θρησκευτικὴ πίστη καὶ ἐξάρτιση ἀπὸ κάποιο Θεὸ (ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνεται ὁ
Τεκτονισμός); Τὸν θρησκευτικὸ χαρακτήρα τοῦ Τεκτονισμοῦ μαρτυρεῖ καὶ ἡ Μασωνικὴ
Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν.Χ. Λάσκαρη, ἐκδιδομένη μὲ τὴν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος:
«Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ
εἶναι ἡ γενικὴ θρησκεία τῆς φύσεως καὶ τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως, τῆς
κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπὸ ἀρχαίου τινὸς καὶ πατριαρχικοῦ ἱερατείου, ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι
οἱ ἄνθρωποι δύνανται νὰ συνυπάρξουν».
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἱστορικὴ
Συνοδικὴ ἀπόφασή της τὸ 1933 ἀποφαίνεται, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς «δὲν εἶναι ἁπλὴ τὶς φιλανθρωπικὴ ἕνωσις,
ἢ φιλοσοφικὴ σχολή, ἀλλ’ ἀποτελεῖ μυσταγωγικὸν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει τὰς
παλαιάς ἐθνικάς μυστηριακάς θρησκείας, ἢ λατρείας. Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει
θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος…καὶ ξένη της χριστιανικῆς θρησκείας…».
Ὁ Τεκτονισμὸς παρουσιάζει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα μιᾶς θρησκείας,
διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστη σὲ συγκεκριμένο θεό, τὸν Μ.Α.Τ.Σ., ἔχει διδασκαλία,
λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ἱερατικοὺς βαθμούς, βαθμοὺς μυήσεως (ἀπὸ τὸν 1ο
μέχρι τὸν 33ο), τελετὲς μυήσεως καὶ λατρευτικὸ οἶκο, τὶς Μασονικὲς Στοές.
Σύμφωνα μὲ εἰδικοὺς μελετητές, τὸ θρησκευτικὸ σύστημα τῆς Μασονίας, μιμεῖται τὸν
ἀρχαῖο Γνωστικισμό, διότι ἀποτελεῖ συνοθύλευμα θρησκευτικῶν στοιχείων ἀπὸ τὸν
Μανιχαϊσμό, τὸν Νεοπλατωνισμό, τὸν Χριστιανισμό, τὸν Ἰουδαϊσμό, ἀπὸ τὴν
Θεοσοφία τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν, ἀπὸ τὶς Αἰγυπτιακὲς θεότητες τοῦ Ὄσιρι καὶ τῆς
Ἴσιδος, χωρὶς νὰ ἀπουσιάζουν ἐπίσης στοιχεῖα Ὀρθολογισμοῦ καὶ Οὐμανισμοῦ.
Αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς τὸ «συνοθύλευμα» τὸ
βλέπουμε ξεκάθαρα στὸ βιβλίο σας. Διότι ὁλόκληρο τὸ περιεχόμενό του, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος,
χαρακτηρίζει τὸ στοιχεῖο τοῦ φιλοσοφικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Μέσα στὸ
βιβλίο σᾶς ἀναμιγνύετε σ’ ἕνα «χαρμάνι» φιλοσοφίες, ἰδεολογίες, θρησκεῖες, ἐπιστῆμες
μαζὶ μὲ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, λὲς καὶ αὐτὴ ἀπὸ μόνη της δὲν εἶναι ἀρκετὴ
νὰ φωτίσει, νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὸν σώσει, ἀλλὰ
χρειάζεται τὰ δεκανίκια ὅλων αὐτῶν τῶν φιλοσοφικῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρωπίνων
συστημάτων. Κάνετε ἐπίσης λόγο γιὰ τὴν αὐτογνωσία καὶ τὴν ἐνδοσκόπηση, μὲ τὴν
βοήθεια τῆς ὁποίας ὁ μυούμενος στὸν Τεκτονισμὸ θὰ μπορέσει «νὰ ἀναδυθεῖ νικητὴς
καὶ θριαμβευτὴς στὴν ἐπιφάνεια τῆς ζωῆς, χωρὶς πάθη καὶ μίση, χωρὶς κακία καὶ
φθόνο, χωρὶς προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες, χωρὶς πλάνες ἀλλὰ καὶ ἄγνοια, ἕτοιμος,
ἐλεύθερος στὴ σκέψη καὶ ἀδέσμευτος στὸ αἴσθημα γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸ φῶς τῆς
τεκτονικῆς σοφίας, τὸν ἥλιο τῆς ἀλήθειας…» (σέλ. 21).
Ὁ ἄνθρωπος,
μὲ τὶς δικές του μόνον δυνάμεις καὶ χωρὶς τὴν δύναμη καὶ τὸν φωτισμὸ τῆς Θείας
Χάριτος, οὔτε ἀληθινὴ αὐτογνωσία μπορεῖ νὰ ἔχει, οὔτε «νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς»
τῶν παθῶν του μπορεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰω.15,5). Ἐπίσης δὲν ὑπάρχει κανένα «φῶς τεκτονικῆς
σοφίας», οὔτε κανένας «ἥλιος τῆς ἀλήθειας».
Τὸ μοναδικὸ καὶ ἀληθινὸ
φῶς εἶναι ὁ Χριστὸς σύμφωνα μὲ τὸν λόγον Τοῦ «ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω.8,12)
καὶ ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια εἶναι καὶ πάλι ὁ Χριστὸς σύμφωνα μὲ τὸν λόγον Του «ἐγὼ εἰμὶ
ὁδὸς καὶ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» (Ἰω.14,6). Ἡ ἀλήθεια δὲν
εἶναι μία ἰδεολογία ὅπως ἐσφαλμένα νομίζετε, ἡ ὁποία ἀνακαλύπτεται διὰ τῆς «ἔρευνας»
(σέλ.19), ἀλλὰ εἶναι πρόσωπο. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Δὲν ὑπάρχουν
ἄλλες ἀλήθειες καὶ ἄλλα φῶτα ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε κ. Καμαλάκη, ὁ Χριστὸς στὶς παρὰ πάνω διακηρύξεις του εἶναι ἀπόλυτος,
κοφτὸς καὶ κατηγορηματικός. Διεκδικεῖ ἀποκλειστικὰ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτὸ Τοῦ ὁλόκληρη
τὴν ἀλήθεια, ὁλόκληρο τὸ φῶς, ὁλόκληρη τὴν ζωή.
Δὲν ἀφήνει
κανένα περιθώριο γιὰ ἄλλες ἀλήθειες, γιὰ ἄλλα φῶτα, γιὰ ἄλλες ζωὲς ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό
Του. Αὐτὸ πρέπει πολὺ νὰ σᾶς
προβληματίσει, διότι βλέπουμε, ὅτι σὲ πολλὰ σημεῖα τοῦ βιβλίου σας
χρησιμοποιεῖτε χωρία ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή, πρᾶγμα ποὺ δείχνει, ὅτι δέχεσθε τὴν
χριστιανικὴ διδασκαλία.
Ἂν λοιπὸν ὄντως τὴν δέχεσθε στὸ σύνολό της,
τότε θὰ πρέπει νὰ παύσετε νὰ ψάχνετε γιὰ ἄλλες ἀλήθειες καὶ γιὰ ἄλλα φῶτα
στὴ φιλοσοφία, στὴν ἐπιστήμη, ἡ ὅπου ἀλλοῦ.
Ἂν πάλι νομίζετε ὅτι στὸν Χριστιανισμὸ δὲν ἀποκαλύπτεται
ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ χρειάζεστε ἐπὶ πλέον καὶ τὴν φιλοσοφία τοῦ Κίργκεγκαρτ,
τοῦ Σοπενχάουερ, τοῦ Χάιντεγκερ, τοῦ Κὰντ κ.α. γιὰ νὰ τὴν βρῆτε, τότε ὀφείλετε
νὰ τὸ δηλώσετε ξεκάθαρα στὸ βιβλίο σας.
Ὡστόσο, ἂν κάτι τέτοιο πιστεύετε, μὴ
πλανάσθε, ὅτι εἶσθε ἀληθινὸς Ὀρθόδοξος χριστιανὸς καὶ μὴ ἐλπίζετε νὰ ἐπιτύχετε
τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία.
Οὔτε πάλι νὰ καυχᾶσθε, ὅτι εἶσθε «Μέγας Εὐεργέτης
καὶ Μέγας Ἄρχων Λογοθέτης τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας», διότι τὰ ἐκκλησιαστικὰ
ὀφφίκια δὲν σᾶς ἐξασφαλίζουν τὴν σωτηρία. Δὲν γνωρίζω βέβαια ἐὰν τὸ
Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας σᾶς ἐτίμησε μὲ τὰ παρὰ πάνω ὀφφίκια ἐν γνώσει Του, ὅτι
εἶσθε Μασόνος 33ου βαθμοῦ, ἢ ἐν ἀγνοία Του. Πάντως ἐγὼ ἔχω καθῆκον, νὰ
γνωστοποιήσω στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας τὴν μασονική σας ἰδιότητα,
προκειμένου νὰ προχωρήσει καὶ αὐτὸ στὶς ἐπιβαλλόμενες ἐνέργειες.
Περαίνοντας, ὡς ἐπίσκοπος καὶ ἐκ ποιμαντικοῦ
καθήκοντος, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς συμβουλεύσω τὰ ἑξῆς:
Ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἔχει ἤδη
ἀποφανθεῖ καὶ μάλιστα ἐπανειλημμένως, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι «θρησκεία
μυστηριακὴ ὅλως διάφορος…καὶ ξένη της χριστιανικῆς θρησκείας…», ὀφείλετε νὰ
ξεκαθαρίσετε τὴν θέση σας. Καὶ εἴτε νὰ ὑπακούσετε στὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπομακρυνόμενος
ἀπὸ τὸν Τεκτονισμὸ ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα, ὥστε ἔτσι νὰ ἐπιτύχετε καὶ τὴν
σωτηρία σας, εἴτε νὰ διαχωρίσετε τὴ θέση σας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ παύσετε νὰ
ἐξαπατᾶτε τὸν ἑαυτό σας καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι εἶσθε δῆθεν Ὀρθόδοξος χριστιανὸς
καὶ μάλιστα ὀφφικιάλιος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι κακὸ νὰ ὁμολογήσετε
ἐλεύθερα, ὅτι λατρεύετε τὴ δική σας θεότητα, τὸν Μ.Α.Τ.Σ., ἢ τὴν ὅποια ἄλλη
θρησκευτική σας πίστη. Κανένας δὲ μπορεῖ νὰ σᾶς μεμφθεῖ γι’ αὐτό. Σκεφθεῖτε ὅμως
ποιὲς θὰ εἶναι οἱ αἰώνιες συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴ σας αὐτή.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Ισλαμικό Τέμενος και Ισλαμικός προσηλυτισμός (Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ)
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Μαΐου 2015
Α
Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἡ
ἐπικαιροποίησι ἀπό τό Κοινοβούλιο τῆς θεσμοθετήσεως τῆς ἀσύμβατης μέ τό Εὐρωπαϊκό
κεκτημένο θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ πού στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή της, μέ τήν
ψήφισι τῆς τροπολογίας γιά τήν ἀνέγερσι τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους ἀπό τήν
πλειοψηφία τῶν Κομμάτων τῆς Βουλῆς, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία λειτουργοῦν στό
Λεκανοπέδιο 150 τεμένη μέ ναυαρχίδα τῶν 3000 τετραγωνικῶν μέτρων Τέμενος τῆς ὁδοῦ
Πειραιῶς στό Μοσχάτο ἐνδυναμώνει οὐσιωδῶς τὀν σχεδιασμό ἰσλαμοποιήσεως τῆς
χώρας μας ἀπό τό Σιωνιστικό λόμπυ τοῦ κ. Ρότσιλντ καί τῶν μισθάρνων ἐντοπίων ὀργάνων
του, μέ τόν ἀνεξέλεγκτο ἐποικισμό τῶν μουσουλμάνων ἐπηλύδων μέ δῆθεν πρόταγμα
τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τήν ἀνεξιθρησκεία πού ἀποτελοῦν «ἀνόσιες ἰδέες» γιά
τό Ἰσλάμ, ὅπως ἀποδεικνύουν οἱ σφαγές καί τό αἷμα στό ἐγκληματικό Χαλιφάτο καί ἀποθρασύνει
τούς ἰσλαμιστές «ἐποίκους» πού ἐπιδίδονται σέ ἀπόπειρες προσηλυτισμοῦ στό Ἰσλάμ.
Τήν ἰδία στιγμή ἡ τιμητική προσκύνησι τῶν ἐγχριστοθέντων Ἁγίων καί Μαρτύρων τῆς
Πίστεως πού διέσωσε τήν ἐθνική μας ἰδιοπροσωπεία κάτω ἀπό τόν Ἰσλαμικό ζυγό,
χαρακτηρίζεται ὡς «εἰδωλολατρεία» καί ἡ μεταφορά τιμίων λειψάνων εἰς τόν Ἱδρυματικό
Ἱ. Ναό τοῦ Ἀντικαρκινικοῦ Νοσοκομείου «Ἅγιος Σάββας» πρός προσκύνησι τῶν ἐπιθυμούντων
κατασυκοφαντεῖται καί καθυβρίζεται ὡς δῆθεν «μεσαιωνισμός». Στήν Μητροπολιτική
μας Περιφέρεια μοιράζονται προσηλυτιστικά φυλλάδια τοῦ Ἰσλάμ ἀπό ἑλληνόφωνη ἰσλαμική
ἱστοσελίδα καί γι’ αὐτό ἀποστείλαμε Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο πού θά ἀναγνωσθῆ
στούς Ἱ. Ναούς τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων
Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου γιά τήν ἐνημέρωση τῆς δράσεως τῶν
νεοαρειανῶν Ἰσλαμιστῶν.
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Π
ρ ὸ ς τ ὸ ν Ἱ ε ρ ὸ Κ λ ῆ ρ ο κ α ὶ τ
ὸ ν ε ὐ σ ε β ῆ λ α ὸ
τ
ῆ ς κ α θ’ ἡ μ ᾶ ς Ἱ. Μ η τ
ρ ο π ό λ ε ω ς
Πατέρες καὶ ἀδελφοί,
τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη !
Σήμερα
ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη, Καθολική Ἐκκλησία, τιμᾶ τήν ἑόρτιο μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων
318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Ἁγίας Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου κατά τοῦ
δυσεβοῦς καί δυσωνύμου Ἀρείου ὁ ὁποῖος ἀρνεῖτο τήν Θεία φύση τοῦ Σωτῆρος καί
Λυτρωτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τόν 7ο αἰ. τό ἔργο τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου ἀνέλαβε νά
συνεχίση ὁ Ἄραβας ἔμπορος Μωάμεθ ἤ Μουχάμμαντ καί τόν 19ο αἰ. ὁ ἱδρυτής τῆς
φυλλαδικῆς μετοχικῆς ἑταιρίας «ΣΚΟΠΙΑ τοῦ πύργου τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ»
Κάρολος Ρῶσσελ. Ἀντιλαμβάνεται κανείς εὔκολα ὅτι ὁ κοινός ὑποβολεύς τοῦ Ἀρείου,
τοῦ Μωάμεθ ἤ Μουχάμμαντ καί τοῦ Κ. Ρῶσσελ εἶναι ὁ παγκάκιστος καί μισόχριστος,
μισόθεος καί μισάνθρωπος διάβολος διότι ἐάν ὁ Θεός δέν ἔγινε ἄνθρωπος ὁ ἄνθρωπος
δέν μπορεῖ νά γίνει Θεός ὅπως τό ἐξέφρασε ὁ ἱερός Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μέ τήν
μεγαλειώδη φράση του τό «ἀπρόσληπτον καί ἀθεράπευτον»Γρηγορίου Θεολόγου, Ἐπιστολή
101,32)
Εἶναι
σὲ ὅλους γνωστό, ὅτι ἡ ἀντίχριστη λεγομένη «Νέα Ἐποχὴ» καὶ ἡ «Νέα Παγκόσμια
Τάξη Πραγμάτων», μὲ συνδιαμορφωτὴ τὴν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ
Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐργάζονται πυρετωδῶς γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν σκοτεινῶν
σχεδίων τους, ποὺ μεταξὺ ἄλλων, εἶναι ἡ ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης, καὶ βεβαίως,
τῆς Ἑλλάδος. Ὅλοι πλέον ἀντιλαμβάνονται καὶ συνειδητοποιοῦν ὁσημέραι ἐναργέστερα,
ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Ἰσλὰμ καὶ ἡ ἰσλαμικὴ βία ἔχει καταστεῖ μία ἀπὸ τὶς
σοβαρότερες ἀπειλὲς γιὰ τὴν παγκόσμια εἰρήνη. Τὸ μαρτυροῦν τὰ φρικτὰ ἐγκλήματα
τῶν ἰσλαμιστῶν - τζιχαντιστῶν, στὴ Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν Βόρεια Ἀφρική, ὅπου ὄχι
ἁπλῶς χάνονται μὲ τραγικὸ τρόπο ἀνθρώπινες ζωές, ἀλλὰ βρίσκεται σὲ πλήρη ἐξέλιξη
πραγματικὴ γενοκτονία τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν, γιὰ τὰ ὁποία ἀποκλειστικὴ εὐθύνη
φέρουν οἱ τζιχαντιστὲς μουσουλμάνοι, ἀλλὰ καὶ οἱ πονηροὶ σχεδιαστὲς τῆς «Νέας Ἐποχῆς»,
ποὺ τοὺς προωθοῦν καὶ τοὺς ἐνθαρρύνουν στὸ ἀνόσιο ἔργο τους. Οἱ δὲ διωγμοὶ καὶ
οἱ τρόποι θανατώσεως τῶν Χριστιανῶν, ξεπερνοῦν κάθε φαντασία!
Τὸ
πρόβλημα τῆς ἐξάπλωσης τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τῆς ἰσλαμικῆς βίας ἔχει ἀγγίξει, ὅπως ἦταν
φυσικὸ καὶ ἑπόμενο καὶ τὴν χώρα μας, ἡ ὁποία μεταβλήθηκε τὰ τελευταία χρόνια σὲ
πραγματικὴ ἀποικία νομίμων καὶ παρανόμων μεταναστῶν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον
μουσουλμάνων, μὲ ἕναν καθημερινό τραγικό ἐποικισμό μέ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται στὴν
δεινῶς χειμαζόμενη πατρίδα μας λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῆς μελλοντικῆς
δημογραφικῆς ἀλλοιώσεως. Σύμφωνα μὲ χάρτη, ποὺ κυκλοφόρησαν οἱ τζιχαντιστές, ἡ Ἑλλάδα
εἶναι καὶ αὐτὴ ἐντεταγμένη στὸ «ἰσλαμικὸ κράτος»-Χαλιφάτο, ποὺ ἐπιδιώκουν διὰ τῆς
βίας νὰ δημιουργήσουν!
Ἐπειδὴ
ὅμως πρὸς τὸ παρὸν ἀποτελοῦν μία πληθυσμιακὴ μειονότητα, προσπαθοῦν νὰ
διεισδύσουν στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ νὰ διαδώσουν τὶς κακοδοξίες των, μέσῳ
δεκάδων ἱστοσελίδων καὶ «διαφωτιστικῶν» ἐντύπων, τὰ ὁποία μοιράζουν ἀφειδῶς κατὰ
χιλιάδες. Στὴν μητροπολιτική μας περιφέρεια ἤδη μοιράζονται καὶ διανέμονται ἔντυπα
προσηλυτισμοῦ στὴν ἰσλαμικὴ θρησκεία!
Προσπαθοῦν
νὰ παρουσιάσουν, μὲ ἀνεπιτυχῆ βέβαια τρόπο, τὴν δῆθεν ἀνωτερότητα τῆς ἰσλαμικῆς
θρησκείας, ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅτι αὐτοὶ καὶ μόνον πιστεύουν στὸν ἀληθινὸ
Θεό. Ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ σαρκωθείς Θεὸς Λόγος, ἀλλὰ
ἕνας ἁπλὸς προφήτης καὶ μάλιστα κατώτερος τοῦ Μωάμεθ. Ὅτι ὁ Χριστός, παρ’ ὅλα αὐτά,
θὰ εἶναι ὁ Κριτὴς στὴν Μέλλουσα Κρίση καὶ ὄχι ὁ «τέλειος προφήτης», ὁ «ἱδρυτὴς
τῆς ἀληθινῆς θρησκείας τοῦ Ἀλλὰχ» Μωάμεθ, καθὼς καὶ πολλὲς ἄλλες πλάνες.
Ὡστόσο
ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ (6ος
αἰ.) καὶ Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνὸ (7ος αἰ.), μέχρι τὸν ἅγιο ἔνδοξο ὁσιομάρτυρα
Νικόδημο τὸν Ἁγιαννανίτη (18ος αἰ.) καὶ τὴν ἁγία ἔνδοξο νεομάρτυρα Ἀκυλίνα (18ος
αἰ.), κατατάσσουν τὸ Ἰσλὰμ στὶς αἱρέσεις καὶ ὡς τέτοια τὸ ἀντιμετωπίζουν. Αὐτὸ
εἶναι εὔλογο, διότι οἱ διδαχὲς του, ἀποτελοῦν
ἕνα συμπίλημα διαφόρων ἀνθρωποπαθῶν θρησκευτικῶν παραδοχῶν, ὅπως τῆς Εἰδωλολατρείας,
τοῦ Ζωροαστρισμοῦ, τοῦ Μανιχαϊσμοῦ, τοῦ Γνωστικισμοῦ, τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ
Νεστοριανισμοῦ, τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Ἀφθαρτοδοκητι-σμοῦ καὶ τῆς Εἰκονομαχίας.
Πλέον
συγκεκριμένα, ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στὸ ἔργο του «Περὶ αἱρέσεων»,
θεωρεῖ ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι λαοπλάνος θρησκεία καὶ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Γράφει: «Ἔστι δὲ καὶ ἡ μέχρι τοῦ νῦν κρατοῦσα λαοπλάνος θρησκεία τῶν Ἰσμαηλιτῶν,
πρόδρομος οὖσα τοῦ Ἀντιχρίστου». Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι ὁ ὅσιος ἀποκαλεῖ
εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τὸν Μωάμεθ ψευδοπροφήτη. Καὶ τοῦτο διότι κατὰ τὴν ἰσλαμικὴ
παράδοση, (σούνα), συνεζεύχθη ὡς 7η σύζυγό του τὴν σύζυγο τοῦ υἱοθετηθέντος υἱοῦ
τοῦ Ζαΐντ καὶ ὡς 9η τὴν ἑπταετῆ κορασίδα Ἀϊσά, διαπράττων ἐκτὸς τῶν ἄλλων
κακουργιῶν καὶ τὰ ἐγκλήματα τῆς αἱμομιξίας καὶ τῆς παιδεραστίας. Ἀποδεικνύει μὲ
ὅσα γράφει ὁ ὅσιος, ὅτι δημιούργησε τὴν αἵρεσή του ὕστερα ἀπὸ μία ἐπιφανειακὴ
μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τὴν ἐπικοινωνία του μὲ ἕναν αἱρετικὸ ἀρειανὸ
μοναχό, κατόπιν δῆθεν ὁραμάτων σὲ ἡλικία σαράντα ἐτῶν, μὲ τὴν παρότρυνση τῆς
πρώτης συζύγου τοῦ Χαντίντζα καὶ τοῦ Ἰουδαίου ἐξαδέλφου τῆς Οὐάρακα καὶ μ’ αὐτὸν
τὸν τρόπο διέδωσε τὴν ψεύτικη φήμη, ὅτι ὅλ’ αὐτά, ποὺ θέσπισε, εἶναι δῆθεν
θεόσταλτα. Καυστικότατο εἶναι τὸ σχόλιο τοῦ ὁσίου, ὅτι ὅλα τὰ θεσπίσματα τοῦ Κορανίου,
εἶναι «γέλωτος ἄξια» καὶ καθιερώθηκαν στὸ Ἀραβικὸ Ἔθνος μὲ τὸν «ἱερὸ πόλεμο» καὶ
τὸ ψευδὲς ἰδεολόγημα τῆς δῆθεν θεϊκῆς ἀποστολῆς τοῦ Μωάμεθ, ἑπτὰ αἰῶνες μετὰ τὴν
ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία, τοῦ ὁποίου τὸ σωτηριῶδες ἔργο ἐπιδιώκει
νὰ ἀνατρέψει μὲ τὶς ψευδολογίες του. Κατὰ τὸν ὅσιο τὸ Ἰσλὰμ καί τό Κοράνιο ἐπηρεασμένα
ἀπὸ τὴν ἀντιχριστιανικὴ ἰουδαϊκὴ καὶ τὴν αἱρετικὴ χριστιανικὴ γραμματεία, δὲν
δέχονται τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ, τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὸν σταυρικό Του
θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἀρνοῦνται τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπό Του καὶ τὸν θεωροῦν
σὰν ἕνα προφήτη κατώτερο τοῦ Μωάμεθ, τῆς δῆθεν σφραγίδας τῶν προφητῶν, κτίσμα
τοῦ Θεοῦ καὶ ἁπλό, ψιλὸ ἄνθρωπο.
Βασικὴ
διδασκαλία τοῦ Κορανίου ἀποτελεῖ ὁ πόλεμος κατὰ τῶν ἀπίστων, (τζιχάντ), ἐφαρμόζεται
δὲ στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς συνεχιζόμενες ἐκκαθαρίσεις χριστιανικῶν καὶ ἄλλων
πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς τζιχαντιστές. Ἔτσι ἀποδεικνύεται, ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι
μία θρησκεία μὴ συμβατὴ μὲ τὸ εὐρωπαϊκὸ κεκτημένο καὶ τὶς ἀρχὲς τῶν Κρατῶν Δικαίου,
διότι οἱ ἔννοιες Δημοκρατία, Ἀνεξιθρησκεία καὶ Ἀνεκτικότητα πρὸς τὴν ἑτερότητα
εἶναι ἀσύμβατες μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Κορανίου πού στοχοποιεῖ
θανάσιμα τήν ἄρνησή του.
Ἀλήθεια,
ποιὰ ἡ χρησιμότητα τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἰσλὰμ καὶ
οἱ διακηρύξεις περὶ εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ὅταν οἱ Διάλογοι αὐτοὶ ἀδυνατοῦν νὰ ἀποτρέψουν
τοὺς ἰσλαμιστὲς - τζιχαντιστὲς ἀπὸ τὰ φρικώδη ἐγκλήματά τους, ὅπως ἀποδεικνύεται
μὲ πλῆθος στοιχείων στὴν παγκόσμια εἰδησεογραφία; Οἱ σημερινοὶ Διαθρησκειακοὶ
Διάλογοι ἀποτελοῦν τὴν νέα ἐφεύρεση τοῦ Σατανᾶ,ὅπου προβάλλεται τὸ Ἰσλὰμ ὡς ἡ
θρησκεία τῆς δῆθεν εἰρήνης ποὺ πιστεύει στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ὅπου ἐξισώνεται ὁ
Χριστὸς μὲ τοὺς ψευδοπροφῆτες καὶ ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ ψεῦδος τῶν ἄλλων
θρησκειῶν. Οἱ συμμετέχοντες στοὺς Διαλόγους αὐτούς, δὲν ἔχουν δυστυχῶς ὅπως ἀπέδειξαν
τὰ πράγματα, τὸ ἀνδρεῖο καὶ ὁμολογιακὸ φρόνημα ποὺ χαρακτήριζε τοὺς ἁγίους
Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τοὺς ἁγίους Νεομάρτυρες,οἱ ὁποῖοι ἤλεγξαν τὴν
πλάνη τοῦ Ἰσλὰμ καὶ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως. Ὅπως ὀρθότατα
ἔχει ἐπισημανθεῖ οἱ ἅγιοι Πατέρες δὲν δίσταζαν νὰ διατυπώσουν τὴν ἀπόλυτα ἀπορριπτικὴ
θέση τους γιὰ τὸ Ἰσλὰμ ἀκόμη καὶ ὅταν ἐξαναγκάζονταν«νὰ προσέλθουν σὲ διάλογο μὲ
τοὺς Μουσουλμάνους,εἴτε ὡς αἰχμάλωτοί τους, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἴτε
ὡς ὑπόδουλοι καὶ κατακτημένοι, ὅπως ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος ὁ Σχολάριος. Σήμερα
προσερχόμαστε μόνοι, ἐθελουσίως, στοὺς Διαλόγους καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἐξωτερικὴ
ἀνάγκη, ἢ βία, ἀναγνωρίζουμε τὸν Μωάμεθ ὡς προφήτη καὶ βλέπουμε πολλὰ θετικὰ
στοιχεῖα στὴ διδασκαλία του». Ἔτσι μὲ τὴν στάση τους αὐτὴ ὑβρίζουν καὶ
προσβάλλουν τοὺς ἁγίους Νεομάρτυρες καὶ ἀποδεικνύουν, ὅτι ματαίως καὶ ἀνωφελῶς ἔχυσαν
τὸ αἷμα τους γιὰ τὸν Χριστό.
Ἀλλὰ
καὶ ἡ στάση τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας βρίσκεται δυστυχῶς σὲ πλήρη ἐναρμόνιση μὲ
τοὺς στόχους τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἀποδείχθηκαν ἀνακόλουθες καὶ πλήρεις ἀντιφάσεων
οἱ ἐνέργειές Της, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ ψηφίσει τὸν
λεγόμενο «ἀντιρατσιστικὸ» νόμο, μὲ σκοπὸ νὰ πατάξει φαινόμενα ρατσισμοῦ,
ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ ἀποφασίσει τὴν ἀνέγερση ἰσλαμικοῦ τεμένους (μὲ κρατικὴ μάλιστα
χρηματοδότηση). Καὶ τοῦτο διότι τὸ ἀνίερο συμπίλημα τοῦ Κορανίου, περιέχει
ρατσιστικὲς ἀναφορὲς καὶ προτροπὲς σὲ πράξεις βίας κατὰ τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ὁμάδων.
Εἶναι ἐπίσης ξεκάθαρες οἱ ρατσιστικὲς ἀντιλήψεις του ἀπέναντι στὸ γυναικεῖο
φύλο.
Πατέρες
καὶ ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά.
Στὴν
πατρίδα μας, τὴν ἡρωοτόκο καὶ ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, στὴν ὁποία, κατὰ τὰ 400 χρόνια
σκλαβιᾶς ἀπὸ τοὺς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν ἰσλαμιστῶν τούς Ὀθωμανούς Τούρκους,
χύθηκαν ποταμοὶ αἵματος ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων καὶ Ἡρώων, ποιός νά τό
φανταζόταν ὅτι σχεδόν 200 χρόνια μετά τήν ἐθνική μας παλλιγγενεσία καί μέ νωπή ἀκόμα
τήν μνήμη ἀπό τά ἱερά σφάγια τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος θά ἀναγκαζώμεθα νά ἐκδίδουμε
ἀντιρρητικές ἐγκυκλίους κατά τοῦ αἱμοσταγοῦς Ἰσλάμ πού ἐπί αἰῶνες μᾶς ἔπνιξε
στό αἷμα. Ὡς ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στήν μνήμη τῶν Ἁγίων καί ἡρώων τῆς πίστεώς μας
δέν πρέπει νά ἀφήσουμε νὰ ἀλλοιωθεῖ ἡ ἰδιοπροσωπεία μας μὲ τὴν μετατροπὴ τῆς
Πολιτείας μας σὲ οὐδετερόθρησκη, ὅπως ἐπιδιώκει ἡ Νέα παγκόσμια Τάξη τῶν
Σιωνιστῶν καί Ταλμουδιστῶν Σατανολατρῶν. Σᾶς προσκαλῶ λοιπὸν νὰ παραμείνετε ἑδραῖοι
καὶ ἀμετακίνητοι στὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοση, νὰ φανεῖτε δὲ ἀντάξιοι τῶν ἐνδόξων
προγόνων μας καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων μας, ἀγωνιζόμενοι μὲ κάθε εἰρηνικὸ καὶ
νόμιμο μέσον γιὰ τὴν παρεμπόδιση καὶ ἀκύρωση τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τῆς «Νέας Ἐποχῆς».
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)