«Περί προσευχής» Απόσπασμα από το έργο του αγίου Νείλου.

Η προσευχή είναι ένα πολύ όμορφο πνευματικό όπλο που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο. Μπορεί να ξεκινήσει από έναν απλό αναστεναγμό μετανοίας και να φτάσει μέχρι και στην εν Αγίω Πνεύματι χαρισματική, νοερά , και αδιάλειπτη προσευχή, που καθιστά τον άνθρωπο Ναό του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπήρξε ποτέ άγιος, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη όσο και στην Καινή Διαθήκη, που δεν είχε προσευχή. Το ίδιο φυσικά, και στην μετέπειτα ιστορία ως τις μέρες μας. Είναι η ιδιαίτερη ώρα της κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό. Κατά τον ιερό Χρυσόστομο, «Όλοι οι άνθρωποι έχομε ανάγκη της προσευχής περισσότερο από ό,τι τα δέντρα έχουν ανάγκη των υδάτων». Ενώ, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει την προσευχή ως «ανάβαση του νου προς τον Θεό». Είναι αγώνας ο οποίος παραλληλίζεται με ανάβαση σε όρος· στο Όρος Θαβώρ, όπου στην κορυφή του, ο Χριστός φανέρωσε την άκτιστη δόξα Του στους τρεις μαθητές που αγωνίστηκαν μαζί Του κατά την ιερή ανάβαση.

 Η προσευχή είναι βλαστάρι πραότητας

 «Όποιος θέλει να κάνει ευωδιαστό το θυμίαμα, να ανακατέψει, σύμφωνα με τον νόμο, το καθαρό λιβάνι, την κασσία, τον όνυχα, και τη στάχτη σε ίσες αναλογίες. Αυτά είναι η τετράδα των αρετών. Αν λοιπόν είναι πλήρεις και ίσες, ο νους δεν προδίνεται.

Η ψυχή όταν καθαρισθεί με την πληρότητα των αρετών, κάνει τη θέση του νου ακλόνητη, καθιστώντας τον δεκτικό της κατάστασης που επιζητεί.

Η προσευχή είναι ομιλία του νου με τον Θεό. Ποια λοιπόν κατάσταση χρειάζεται ο νους για να ησυχάσει οριστικά, να μεταφερθεί με έκσταση στον Δεσπότη του και να συνομιλεί με αυτόν χωρίς να μεσολαβεί κανένας;

Αν ο Μωυσής εμποδίζεται να πλησιάσει την βάτο που καίεται μέχρι να λύσει τα υποδήματα των ποδιών του, πως εσύ, που θέλεις να δεις Αυτόν που είναι πάνω από κάθε έννοια και αίσθηση και να μιλήσεις μαζί Του, δεν βγάζεις από πάνω σου κάθε εμπαθή σκέψη;

Πρώτα να προσεύχεσαι να σου δώσει δάκρυα, ώστε με το πένθος να μαλάξεις την αγριότητα που υπάρχει στην ψυχή σου, και αφού ομολογήσεις την αμαρτία σου μπροστά στον Κύριο, θα συγχωρηθείς από αυτόν.

Να χρησιμοποιείς τα δάκρυα για να πετύχεις κάθε σου αίτημα. Γιατί ο Δεσπότης σου χαίρεται πολύ όταν δέχεται προσευχή με δάκρυα.

Αν χύνεις ποταμούς δακρύων κατά την προσευχή σου, να μη επαίρεσαι καθόλου στον εαυτό σου, ότι είσαι ανώτερος από τους πολλούς. Γιατί η προσευχή σου δέχτηκε βοήθεια για να μπορέσεις να ομολογήσεις πρόθυμα τις αμαρτίες σου και να εξευμενίσεις τον Δεσπότη με τα δάκρυα.

Μη λοιπόν μετατρέψεις σε πάθος την απομάκρυνση των παθών, για να μη εξοργίσεις περισσότερο Εκείνο που σου έδωσε την χάρη. Πολλοί δακρύζοντας για τις αμαρτίες τους ξεχνώντας τον σκοπό των δακρύων, δοκίμασαν έκπληξη που κυριεύτηκαν από μανία.

Στάσου με πόνο και προσευχήσου με όλες τις δυνάμεις σου, και να αποστρέφεσαι τα επιτεύγματα των φροντίδων και των διαλογισμών. Γιατί σε ταράζουν και σε κάνουν να θορυβείσαι, για να μειώσουν τον τόνο της προσευχής σου.

Όταν οι δαίμονες σε δουν πρόθυμο να προσευχηθείς, τότες σου υποβάλλουν σκέψεις κάποιων πραγμάτων, δήθεν αναγκαίων, και ύστερα από λίγο διεγείρουν την ανάμνησή τους, ερεθίζοντας τον νου για την αναζήτησή τους, και μη βρίσκοντάς τα λυπάται πολύ και κυριεύεται από αθυμία. Και όταν σταθεί  σε προσευχή, του θυμίζουν αυτά που αναζήτησε και που του είχαν φέρει στη μνήμη του, με σκοπό να αποχαυνωθεί ο νους με τη γνώση αυτών και να χάσει την καρποφόρα προσευχή.

Να αγωνίζεσαι να στήσεις τον νου σου την ώρα της προσευχής κουφό και άλαλο και θα μπορέσεις να  προσευχηθείς.

Όποτε σε συναντήσει πειρασμός ή αντιλογία, ή σε ερεθίσει, ή παρακινήσει τον θυμό σου για να αμυνθεί προς τους εναντίους, ή βάλει κάποια φωνή, να θυμηθείς την προσευχή και την εντολή σχετικά με αυτήν, και τότε αμέσως θα ηρεμήσει μέσα σου η άτακτη κίνηση.

Όσα και αν κάνεις για να αμυνθείς από αδελφό που σε αδίκησε, όλα θα σε σκανδαλίσουν κατά την ώρα της προσευχής.

Η προσευχή είναι βλαστάρι πραότητας και έλλειψη οργής.

Η προσευχή είναι προβολή χαράς και ευχαριστίας.

Η προσευχή είναι προστασία από τη λύπη και τη λιποψυχία.

Πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα στους φτωχούς, και παίρνοντας τον σταυρό, απαρνήσου τον εαυτό σου, για να μπορέσεις να προσευχηθείς απερίσπαστα.

Αν θέλεις να προσευχηθείς αξιέπαινα, αρνήσου τον εαυτό σου την ώρα εκείνη, και υπόμενε πολλά δεινά για την προσευχή.

Όποιο κακό αντιμετωπίσεις με ευσεβή σκέψη και καρτερία, αυτού τον καρπό θα βρεις κατά την ώρα της προσευχής».

(Απόσπασμα από το έργο «Περί προσευχής», του Αγίου Νείλου, Τ. Φ 11Β, σελ. 299- 303).

Αναρτήθηκε από Stelios Bafitis 
http://exprotestant.blogspot.gr