Ο πρώτος: «...Όταν
βλέπω μια γυναίκα να πονάει, να κλαίει, να υποφέρει για ένα μεγάλο
πρόβλημα που τη βασανίζει και να σπαράζει κυριολεκτικά, της κάνω μια
ερώτηση:
—Μήπως έχεις κάνει στη ζωή σου έκτρωση;
Ε λοιπόν, το 90% μου απαντά «ναι». Βλέπω δηλαδή ότι πίσω από κάθε πόνο κρύβεται μια παλιά αμαρτία του ανθρώπου. Και επιτρέπει αυτό τον πόνο ο Θεός, όχι για εκδίκηση, όχι για τιμωρία. Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο πατέρας δεν τιμωρεί. Το επιτρέπει για το καλό του παιδιού του. Ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή να μην αισθάνθηκε αυτή η γυναίκα τι μεγάλο έγκλημα είναι η έκτρωση και επιτρέπει τώρα ο Θεός να της συμβή αυτή η δοκιμασία, για να έρθει σε συναίσθηση...».
—Μήπως έχεις κάνει στη ζωή σου έκτρωση;
Ε λοιπόν, το 90% μου απαντά «ναι». Βλέπω δηλαδή ότι πίσω από κάθε πόνο κρύβεται μια παλιά αμαρτία του ανθρώπου. Και επιτρέπει αυτό τον πόνο ο Θεός, όχι για εκδίκηση, όχι για τιμωρία. Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο πατέρας δεν τιμωρεί. Το επιτρέπει για το καλό του παιδιού του. Ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή να μην αισθάνθηκε αυτή η γυναίκα τι μεγάλο έγκλημα είναι η έκτρωση και επιτρέπει τώρα ο Θεός να της συμβή αυτή η δοκιμασία, για να έρθει σε συναίσθηση...».
Και ο δεύτερος:
«...Όταν μου ανατέθηκε η ευθύνη του Εξομολόγου, έμενα έκπληκτος, όταν
άκουα γυναίκες έγγαμες να κάνουν ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ σε ποσοστό 80% (στις 100 οι
80)! Δηλαδή όχι μόνο οι νέες και άγαμες, υπεύθυνες και αυτές, αλλά και
οι έγγαμες, μετά το 1 ή 2 παιδιά, αν μείνουν έγκυες, καταφεύγουν στο
φοβερό έγκλημα της ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ...»! Δηλαδή στη δυστυχέστερη δυστυχία της
ζωής...
Από το περιοδικό ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (Π.Ε.ΦΙΠ.)
Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:
«Ό,τι και να κάνει η Πολιτεία, εμένα ποιος θα μου αφαιρέσει τις ενοχές και τις τύψεις μου; ... (7/1/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου