Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ δίνει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα στην σύναξη νέων του πνευματικού κέντρου της Αγίας Τριάδος Πειραιά (μητρόπολη Πειραιά):

Σεβασμιοτάτος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ

- Προγαμιαίες ολοκληρωμένες σχέσεις ανάμεσα στους νέους.
- Την περιβόητη “αμύθητη” περιουσία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
- Σφράγισμα, τσιπάκια, ιδιωτικότητα και πίστη.
- Το χτίσιμο τέμενους στο κέντρο της Αθήνας
- Αλλαγή πρακτικών κανόνων της Εκκλησίας με βάση την τωρινή εποχή και περί μεταφράσεως των ιερών κειμένων στην νεοελληνική γλώσσα για τα ιερά μυστήρια.
- Περί πραγματικής ελευθερίας των ανθρώπων, τα όρια αυτής, που ξεκινά το θέλημα του Θεού, αν υπάρχει πεπρωμένο και απόλυτος προορισμός.

 http://kotsarikos.com

Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΙΡΑΙΩΣ- ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ - ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ-ΙΣΛΑΜ (VIDEO)

Την ώρα που η Β.Ήπειρος γιόρταζε με "λαμπρότητα" την 28η, ένα σύνθημα στη Χειμάρρα τα έλεγε όλα...

  Βορειοηπειρωτικά  

Την ώρα που η Βόρεια Ήπειρος γιόρταζε την 28η Οκτωβρίου με "λαμπρότητα"
όπως τυποποιημένα λέγεται, η Χειμάρρα είχε διπλή γιορτή καθώς γιόρταζε και την
100η επέτειο της απελευθέρωσης από τους Τούρκους... 
Ένα σύνθημα στον τοίχο μας ξύπνησε από την αυταπάτη της "ελευθερίας".... 
100 χρόνια πέρασαν και ακόμα σκλάβοι...

Για φαγητό μια φέτα ψωμί! "Κραυγή" αγωνίας από δασκάλους δημοτικού σχολείου

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και μαζί τους τα δεδομένα και η καθημερινότητα των παιδιών και η οποία αντανακλάται και στο σχολείο.Ανέχεια, ανεργία, απόλυση, προβλήματα που από νωρίς μπαίνουν στις ζωές των μικρών μαθητών. Στα διαλείμματα τα παιδιά δεν έχουν μαζί τους ένα κουλούρι, ενώ το μεσημεριανό φαγητό στο ολοήμερο για κάποια είναι μονάχα μια φέτα ψωμί...

Αυτή την εικόνα περιγράφουν, μέσω του υπομνήματος που κατέθεσαν στη Βουλή, οι 13 δάσκαλοι του 62ου Δημοτικού Σχολείου της Πάτρας, στην πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησαν στο Κοινοβούλιο μαζί με τους μαθητές τους.

Οι δάσκαλοι περιγράφουν σε αυτό την καθημερινότητα των μαθητών τους, η οποία άλλαξε τραγικά λόγω της κρίσης, ενώ μεταφέρουν και την έντονη διαμαρτυρία τους για τις περικοπές στους μισθούς τους που τους οδηγεί σε εξαθλίωση.

"Η καθημερινότητα στο σχολείο άλλαξε. Κάθε πρωί οι αφηγήσεις των παιδιών δεν έχουν να κάνουν με τι είδαν, τι άκουσαν από τον κόσμο, αλλά με τις οικογενειακές καταστάσεις που βιώνουν. Την ανέχεια, την ανεργία, την απόλυση. 

Στα διαλείμματα τα παιδιά δεν έχουν μαζί τους ένα κουλούρι, το μεσημεριανό στο ολοήμερο για κάποια είναι μαι φέτα ψωμί.

Στο μάθημα φαίνονται τα αποτελέσματα της πολύωρης απουσίας των γονιών από το σπίτι, στη σωματική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη και την ψυχική υγεία του παιδιού", αναφέρεται χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων στο υπόμνημα των δασκάλων, που δημοσιεύει η Γνώμη.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

"Με την υποβολή του υπομνήματος αυτού θέλουμε να εκφράσουμε την απόγνωση που νιώθουμε όταν μέρα με τη μέρα ό,τι απέμεινε από τους μισθούς μας, μετά από τις επί δύο και πλέον χρόνια συνεχείς περικοπές, εξανεμίζεται από την ακρίβεια, καθώς και την ντροπή που νιώθουμε να δουλεύει στη διπλανή τάξη ο πρωτοδιόριστος συνάδελφός μας με αποδοχές 645 ευρώ. Ξέρουμε ότι σε λίγο θα «εξισωθούμε», οδηγούμενοι όλοι στην απόλυτη εξαθλίωση.

Τρομάζουμε στην ιδέα, ότι για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα μέσα στις αίθουσες.

Αγανακτούμε, γιατί το δημόσιο σχολείο κατάντησε ο κατεξοχήν χώρος όπου κυριαρχούν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς, η ωρομισθία, η μερική αναπλήρωση, κάθε μορφής «ευέλικτη» εργασία και ωράριο.

Αυτοσαρκαζόμαστε, όταν πρόκειται να διδάξουμε για την κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση, για την παροχή δωρεάν περίθαλψης στους πολίτες.

Απογοητευόμαστε, όταν τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης, ακόμα και για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Το σχολείο μας, αν και επιβαρύνθηκε οικονομικά, για να ξεπεραστεί προσωρινά το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης σχολικών βιβλίων κατά το προηγούμενο σχολικό έτος, έλαβε ως τώρα μόνο το ένα τρίτο της συνήθους επιχορήγησης. Παρά τη δεινή οικονομική μας κατάσταση, αναγκαζόμαστε σε αρκετές περιπτώσεις να πληρώνουμε εμείς, για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων είτε σε εποπτικό υλικό, αναλώσιμα ή εκτυπώσεις.

Όλες οι εκδηλώσεις του προηγούμενου έτους πραγματοποιήθηκαν με μηδενικό κόστος και με τη δική μας συνδρομή, για να μην καταφύγουμε σε χορηγούς, ώστε να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Με προσωπική κι εθελοντική δουλειά των γονέων βάψαμε το σχολείο, για να μπορέσουμε να υποδεχτούμε τους μαθητές μας σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον.

Μετατρέψαμε το γραφείο των δασκάλων σε αίθουσα διδασκαλίας, για να χωριστεί υπεράριθμο τμήμα και να μην υποχρεωθούν οι γονείς ν' αναζητούν σχολεία που θα δεχτούν τα παιδιά τους.

Αγωνιζόμαστε καθημερινά να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Αναλυτικού Προγράμματος, που κάποιοι σχεδίασαν σε πείσμα της επιστήμης, της ζωής και της φύσης, για να μην εξοντώνουμε παιδιά επτά χρονών με τόσα πολλά διδακτικά αντικείμενα την ημέρα και ανάλογες νέες προσεγγίσεις. Να καλύψουμε τις ιδιαίτερες ανάγκες παιδιών, να αντιμετωπίσουμε την πίεση των γονιών, που βιώνουν τα αδιέξοδα με την καλλιεργημένη πεποίθηση ότι η αποστήθιση και ο καταναγκασμός είναι η καλύτερη υποθήκη για το μέλλον των παιδιών τους.

Προειδοποιήσαμε σε όλους τους τόνους ότι η αναδιάταξη της ύλης, τα εγχειρήματα της «διαισθητικής», ή «πρακτικής» μάθησης, η ασύνδετη διαδοχή της ύλης οδηγούν στην αδυναμία αφομοίωσης, στην ημιμάθεια, τη σύγχυση, το άγχος, την απογοήτευση, την αποστροφή στο σχολείο και τη μάθηση.

Οι γονείς, εγκλωβισμένοι στη επιβληθείσα λογικής της ατομικής ευθύνης, κόβουν άλλες ανάγκες της οικογένειας για να συνεχίσουν να ταΐζουν το Μινώταυρο της δωρεάν παιδείας.Η καθημερινότητα στο σχολείο άλλαξε. Κάθε πρωί οι αφηγήσεις των παιδιών δεν έχουν να κάνουν με τι είδαν, τι άκουσαν από τον κόσμο, αλλά με τις οικογενειακές καταστάσεις που βιώνουν: την ανέχεια, την ανεργία, την απόλυση.

Στα διαλείμματα παιδιά δεν έχουν μαζί τους ένα κουλούρι, το μεσημεριανό φαγητό στο ολοήμερο για κάποια είναι μονάχα μια φέτα ψωμί.Στο μάθημα φαίνονται τα αποτελέσματα της πολύωρης απουσίας των γονιών από το σπίτι, στη σωματική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη, την ψυχική υγεία του παιδιού.

Η μείωση του βιοτικού επιπέδου της οικογένειας έχει ως πρώτη συνέπεια τη στέρηση της πρόσβασης στον πολιτισμό, το βιβλίο, την ψυχαγωγία.

Όλα αυτά γεννούν το ερώτημα πώς μπορεί ένα παιδί να έχει οποιεσδήποτε επιδόσεις στο οποιοδήποτε σχολείο. Επιδόσεις, που θα αποτελέσουν το κριτήριο «αξιολόγησης» του εκπαιδευτικού. Αξιολόγησης, που εισάγει την πιο ακραία τεχνοκρατική αντίληψη και προσδίδει στο σχολείο χαρακτηριστικά ανταγωνιστικής επιχείρησης.

Επιδόσεις ίσον μονάδες μέτρησης, ίσον πιστοποιητικά ποιότητας της κάθε σχολικής μονάδας. Το αν τα παιδιά ασχολούνται με δραστηριότητες, με τον πολιτισμό, το θέατρο, τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, με έκδοση μαθητικών εφημερίδων, με κοινωνικές δράσεις, με προγράμματα προσέγγισης των επιστημών, των τεχνών είναι παντελώς αδιάφορο, μη μετρήσιμο.

Για τους περισσότερους εξ υμών, σύμφωνα με δηλώσεις τους, είμαστε φυγόπονοι, της ήσσονος προσπάθειας.

Δεν μας τρομάζουν οι χαρακτηρισμοί, οι απειλές. Μας τρομάζουν τα ποσοστά διαρροής από την υποχρεωτική εκπαίδευση που θα πολλαπλασιαστούν από τις καταργήσεις, συγχωνεύσεις, τα υπερπληθωρικά τμήματα, την κατάργηση της στήριξης, τα προβλήματα στις μεταφορές.

Μα πάνω απ' όλα μας τρομάζει η σκέψη ότι οι μαθητές μας που θα παραμείνουν στην εκπαίδευση, που θα προχωρήσουν, που θα γίνουν επιστήμονες χάρη στις προσπάθειες των δασκάλων τους και των καθηγητών τους, τις θυσίες των οικογενειών τους, τον ιδρώτα του λαού μας, θα καταλήξουν μετανάστες.

Γι αυτό δεν μας μένει άλλη επιλογή από τον καθημερινό αγώνα μας μέσα στην τάξη, να διαπαιδαγωγήσουμε ελεύθερους ανθρώπους και από το χρέος μας να συνεχίσουμε τους αγώνες για την παιδεία των παιδιών του λαού μας σε ένα σχολείο αντάξιό του".

Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου

Πηγή

Παράταση μέχρι και τις 3 Νοεμβρίου η παραμονή της Ι. Εικόνας «Άξιον Εστί» στον Ι. Ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, μετά από απόφαση της Επιτροπής προσκυνήματος.

Αιτία για την παράταση αυτή, στάθηκε η προσέλευση μεγάλου αριθμού πιστών προσκυνητών σε καθημερινή βάση.
Έτσι λοιπόν, η εικόνα θα μεταφερθεί πίσω στο Άγιον Όρος το πρωί της 3ης Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί.

Διαβάστε την ανακοίνωση της Επιτροπής

"Επειδή το πλήθος των προσκυνητών της ιεράς Εικόνος της Παναγίας ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ καθημερινώς αυξάνεται εν όψει της επανόδου της στο Άγιον Όρος, η Επιτροπή  του προσκυνήματος απεφάσισε την παράταση της παραμονής της στον ιερό Ναό του αγίου Δημητρίου μέχρι τις 3 Νοεμβρίου 2012, με ώρα αναχωρήσεώς της την 11η πρωινή."

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επισης      

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

 
 Ἡ παραμονὴ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Δημητρίου παρατείνεται λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν προσκυνητῶν μέχρι τὸ Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012. Ἡ ὁριστικὴ ἀναχώρηση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος θὰ πραγματοποιηθῇ στὶς 11 π.μ. τὸ πρωΐ τοῦ Σαββάτου, μετὰ ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία καὶ τὴν Ἱερὰ Παράκληση.

 

Κατὰ τὴν προσεχῆ ἑβδομάδα θὰ τελοῦνται καθημερινὰ στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Πολιούχου:

 

• ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία (7.30-9.30 π.μ.),
• ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ ἡ Ἱερὰ Παράκληση (6.30 - 8 μ.μ.), καὶ
• ἡ Ἱερὰ Ἀγρυπνία (9.30 μ.μ.).

 http://www.imth.gr

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ για αδράνεια της δικαιοσύνης για το Corpus Christi

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Ὀκτωβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ παρά τήν προκληθεῖσα δικαιολογημένη ταραχή τοῦ λαοῦ μας συνέχισις τῶν παραστάσεων τοῦ βορβωρώδους καί ἀθλιοτάτου Corpus Christi στό θέατρο «Χυτήριο» καί παρά τήν ὑποβληθεῖσα μήνυση μου στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν μέ ὑποχρεώνει ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς πολίτη τῆς δημοκρατικῆς μας πατρίδος καί ὡς νομικό νά καταθέσω ἔμπονα καί μέ ἄφατη θλίψη τά κάτωθι:

1. Ἡ τραγική αὐτή ὑπόθεση ἀνιδρύει γιά μιά εἰσέτι φορά τήν ἄμεση ἀνάγκη ἀποδεσμεύσεως τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας ἀπό τά φρικώδη δεσμά τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας διότι ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν τοῦ σοφοῦ Μοντεσκιέ παραμένει μόνο σάν χρήσιμη ἀρχή στά ἐγχειρίδια Συνταγματικοῦ δικαίου. 
Εἶναι ἐπείγουσα ἡ ἀνάγκη οἱ λειτουργοί τῆς ἱσταμένης καί καθημένης δικαιοσύνης νά ἐκλέγονται ἄμεσα ἀπό τόν λαό γιά νά μήν εἶναι ὑποχείρια τῆς ὁποιασδήποτε οἰκονομικῆς ἤ πολιτικῆς ἐξουσίας πού μέ τό ἀνώτατο δικαστικό συμβούλιο καθορίζει τήν τύχη τους καί τήν ἐξέλιξή τους. 
Καί βέβαια ἀπό ἕνα δημόσιο ὑπάλληλο μποροῦμε νά ἀπαιτήσουμε τήν νομιμότητα ἄλλά ὄχι καί τόν ἡρωϊσμό γιατί αὐτό εἶναι γιά ὁλίγιστες καί ἡρωϊκές ψυχές.

2. Ἐπεσκέφθην τήν Ἐρίτιμο Προϊσταμένη τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν καί τόν Ἐντιμότατο Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου καί ἡ αἴσθησις πού ἀπεκόμησα συνηγορεῖ ἄμεσα ὑπέρ τῆς ἀναγκαιότητος ἀποδεσμεύσεως τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας ἀπό τήν ἐκτελεστική. 
Τά ἐπιχειρήματα τῆς κ. Προϊσταμένης τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν ὅτι δηλ. 
διέταξε προκαταρκτική ἐξέταση ἐπί τῆς μηνύσεώς μου πού κατήγγειλα αὐτεπάγγελτα διωκόμενο ἀδίκημα 
καί ὄχι τήν αὐτόφωρη διαδικασία γιά νά διακριβώσει –λέει- 
ἄν εἶναι βλασφημία τό νά προσάπτεις στόν αἰώνιο Θεό τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας 
καί ἐάν εἶναι κακόβουλη μιά τέτοια βλασφημία ὅταν ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει δεινῶς χαρακτηρίσει αὐτό τό τερατούργημα καί ἑπομένως οἱ συντελεσταί του ἔχουν πλήρη δόλο γιά τήν ἀπομείωση τοῦ θείου προσώπου 
καί ἐάν γίνεται δημοσίᾳ ὅταν ὁ χῶρος πού παρουσιάζεται δέν εἶναι ἰδιωτικός ἀλλά πᾶς τις ἔχει πρόσβαση ἀσχέτως ἐάν καταβάλει ἤ ὄχι εἰσιτήριο. 
Τό πόσο ἔωλα καί ἀνεπέρειστα εἶναι τά ἐπιχειρήματα τῆς κ. Προϊσταμένης ἀποδεικνύεται πασιδήλως καί γιά γιά πρωτοετῆ φοιτητή τῆς νομικῆς ἀπό τό γεγονός ὅτι 
ἡ ἰδία δέν θά εἶχε ἀσκήσει ὁπωσδήποτε αὐτόφωρη διαδικασία καί ποινική δίωξη ἐάν
 ἀντί τοῦ λοιδωρουμένου καί καθυβριζομένου προσώπου τοῦ Θεοῦ 
εὑρίσκετο ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὁ Πρωθυπουργός ἤ ὁ Ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως. 
Ἑπομένως τό νά «κλώθουν» στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν τήν αὐταπόδεικτη μήνυσή μου μέ σκοπό νά ὁδηγήσουν στήν ἀρχειοθέτηση τί ἄλλο ἀποδεικνύει ἀπό τά ἀνωτέρω. 
Διερωτῶμαι δέν ὑπάρχει ἕνας Εἰσαγγελεύς σέ αὐτή τήν ταλαίπωρη χώρα νά ἐπιβάλη ἀδέσμευτα τή νομιμότητα καί νά μή θέτει τήν «καριέρα» του πάνω ἀπό τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους; 
Νά μήν στενοχωροῦνται οἱ τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν ἀπό τίς ἐπισημάνσεις μου γιατί καί οἱ κρίνοντες κρίνονται;

3. Ταυτόχρονα οἱ δυνάμεις καταστολῆς τοῦ δῆθεν Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη πού προστατεύουν τούς ἀδικοπράττοντας βλασφήμους καί ρίπτουν χημικά σέ συγχρόνους μάρτυρες τῆς πίστεως 
παρουσιάζουν τόν Ὑπουργό Προστασίας τοῦ Πολίτη εὐθέως καταστρατηγοῦντα τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, γεγονός πού πρέπει νά λάβη σοβαρά ὑπ’ ὅψιν του στό μέλλον ὁ εὐσεβής καί φιλάγιος λαός τῆς Κέρκυρας.

4. Γιά νά τελειώνουμε δέ μέ τούς λογῆς λογῆς ἀθλίους διατάκτες καί ὑπεργολάβους τῆς Νέας Ἐποχῆς στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό Τύπο πού νομίζουν ἀφελῶς ὅτι δέν ὑπάρχει πνευματικός νόμος καί ὅτι μποροῦν νά βυσσοδομοῦν κατά τῆς ἀληθείας καί τῆς δικαιοσύνης ἀνεξέλεγκτα, 
τούς πληροφοροῦμε ὅτι διαπράττουν φρικτό λάθος καί νά πού ἔχω καί τήν ἀπόδειξη.
Κήδευσα πρό ὀλίγου χρόνου ἕναν ἡρωϊκό λειτουργό τῆς ἱσταμένης δικαιοσύνης τόν Λεωνίδα Λαζαράκο μάρτυρα τῆς ἀληθείας, πού ὕψωσε τό εἰσαγγελικό του ἀνάστημα στό σιωνιστικό τέρας τό ὁποῖο στό παρελθόν ὁ τότε ἀδέσμευτος ΟΗΕ εἶχε καταδικάσει σάν ἀκραία μορφή ρατσισμοῦ διαχωρίζοντας μεταξύ αὐτοῦ τοῦ τέρατος καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ πού εἶναι ὅπως ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς. 
Ἡ ἄξια καί δίκαιη προαγωγή του προσεβλήθη στό Ἀνώτατο Δικαστικό Συμβούλιο ἀπό τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποστῆ βαρύτατο ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο καί νά καταλήξη στό Ἀττικό Νοσοκομεῖο. 
Δέστε ὅμως τόν λειτουργήσαντα αὐθωρεί πνευματικό νόμο. 

Στό ἴδιο νοσοκομεῖο μέ τήν ἴδια πάθηση στόν ἴδιο θεράποντα ἰατρό εἰσήχθη ὁ ὑποβαλών τήν προσφυγή κ. Ρουπακιώτης ὑποβληθείς σέ δύο ἀλεπάλληλες ἐπεμβάσεις τοῦ ἐγκεφάλου του. 

Ἄν αὐτό δέν εἶναι θεία δίκη τότε τί εἶναι;
Συμπέρασμα: Ὁ πνευματικός νόμος θά λειτουργήσει γιά ὅλους τούς βλασφημούντας τόν Πανάγιο Θεό ἤ συμπράττοντας μέ αὐτούς μέ τόν ὁποιοδήποτε τρόπο.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Γέροντα, τι προϋποθέσεις χρειάζονται για να κατοικήση στον άνθρωπο το Άγιο πνεύμα;

Γέροντα, τι προϋποθέσεις χρειάζονται για να κατοικήση στον άνθρωπο το Άγιο πνεύμα;

- Αγωνιστικό πνεύμα, ταπείνωση, φιλότιμο, αρχοντιά, θυσία. 

 

Ο άνθρωπος είναι άχρηστος, άμα λείψη η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. 

 

Το Άγιο Πνεύμα είναι το φως,

το θείο φως. 

 

Όλη η βάση εκεί είναι. 

 

Αν κανείς δεν βλέπει, μπορεί να χτυπήσει πάνω στο τζάμι, να πέση σε κανέναν γκρεμό ή σε λάκκο ή σε ακαθαρσίες, και σε βόθρο ακόμη. 

Δεν βλέπει που πάει, γιατί στερείται το φως. 

Άμα όμως βλέπη λίγο, προφυλάγεται∙ άμα βλέπη πιο πολύ, αποφεύγει όλους αυτούς τους κινδύνους και βαδίζει με ασφάλεια στον δρόμο του. 

 

Και για να ‘ρθη το Φως, πρέπει να θέλης να βγης από το σκοτάδι. 

Και λίγο θαμπά αν βλέπουν οι άνθρωποι, δεν θα πέφτουν, και ο Θεός δεν θα στενοχωριέται. 

Αν ένας πατέρας στενοχωριέται, όταν τα παιδιά του πέφτουν στις λάσπες, στα αγκάθια, στον γκρεμό, πόσο μάλλον ο Θεός!

Όλο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο θείος φωτισμός. 

Και όταν λείπη ο θείος φωτισμός, βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος. 

Τότε ο ένας λέει «από ‘δω θα πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά∙ από ΄δω θα πάμε», ο άλλος «από ‘δω», ο άλλος «από ‘κει». 

Ο καθένας νομίζει ότι είναι καλό να πάνε από εκεί που λέει αυτός. 

Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται για το καλό, αλλά βρίσκονται σε μια θαμπομάρα και δεν μπορούν να συνεννοηθούν. 

Αν δεν υπήρχε θαμπομάρα, δεν θα μάλωναν∙ θα έβλεπαν τον καλύτερο δρόμο και θα τραβούσαν προς τα εκεί. 

Θέλω να πω ότι όλοι μπορεί να κινούνται με καλή διάθεση, αλλά, επειδή υπάρχει θαμπομάρα, δημιουργούνται πολλά και στην κοινωνία και στην Εκκλησία. Τουλάχιστον στην Εκκλησία οι περισσότεροι δεν έχουν κακή διάθεση, αλλά λείπει ο θείος φωτισμός. 

Για το καλό αγωνίζονται, αλλά τελικά πού καταλήγουν; 

Γι’ αυτό να ζητάμε από τον Θεό να μας δίνη έστω και λίγο θείο φωτισμό, γιατί αλλιώς σαν τον τυφλό θα σκοντάφτουμε. 

Στην Θεία Λειτουργία, όταν λέη ο ιερέας «Τα σα εκ των σων…», 

προσεύχομαι στον Θεό να φωτίση τον κόσμο, για να βλέπη. 

Λίγο να φωτίση ο Θεός, να φύγη το σκοτάδι, για να μην σακατεύονται πνευματικά οι άνθρωποι. 

Και στον δεύτερο Ψαλμό, που ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης τον διάβαζε «για να φωτίση ο Θεός αυτούς που πηγαίνουν σε συνέδρια», λέω: 

«Να φωτίση ο Θεός όλους τους άρχοντες, μετά να φωτίση την Ιεραρχία και όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας, να δέχονται το Άγιο πνεύμα, για να βοηθούν τον κόσμο». 

Και λίγο έναν να φωτίση και τους άλλους να τους κάνη δεκτικούς, ξέρετε τι καλό μπορεί να γίνη; 

Μια κουβέντα να πη ένας άρχοντας, όλα αλλάζουν. Έχουν ανάγκη από θείο φωτισμό οι άνθρωποι.

Ο Καλός Θεός δίνει τον θείο φωτισμό Του σ’ αυτούς που έχουν αγαθή προαίρεση.

Γεροντας Παισιος Λογοι β

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 29  ΟΚΤ 2012

http://talantoblog.blogspot.gr

Η ακτημοσύνη των μοναχών (Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

 lawgap

1. Ο κάθε άνθρωπος, που μπήκε σε μοναστήρι και ανέλαβε τον ζυγόν του Χριστού, που είναι χρηστός, πρέπει οπωσδήποτε να ζήσει με ακτημοσύνη αρκούμενος στα πιο απαραίτητα και αποφεύγοντας κάθε τι περιττό σε ενδυμασία, σε είδη που χρειάζεται το κελλί του, σε χρήματα.

2. Περιουσία, πλούτος και θησαυρός του μοναχού πρέπει να είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

• Σ’ Αυτόν πρέπει να στρέφωνται τα βλέμματα του νου και της καρδιάς του·
• Σ’ Αυτόν πρέπει να συγκεντρώνωνται οι ελπίδες του·
• Σ’ Αυτόν πρέπει να αναθέτωμε την πάσαν ελπίδα μας·
• Σ’ Αυτόν πρέπει να στηρίζωμε την πίστη μας.

Μα ο μοναχός πολύ δύσκολα μπορεί να κρατήσει τέτοια ψυχική διάθεση, όταν έχει πολλά αγαθά.

Λοιπόν;

1. Την εντολή μας την έδωσε ο ίδιος ο Κύριος. 

Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης – μας συνιστά- όπου σης και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι. 

Θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται ου διορύσσουσι ουδέ κλέπτουσι.

Και αφού πρώτα έδωσε την εντολή, μετά εξήγησε και την αιτία. 

Είπε: «Όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών, εκεί και η καρδία υμών έσται» ( Ματθ. 6, 21). 

         «Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά» ( Ματθ. 6, 24).

2. Αν ο μοναχός έχει χρήματα ή πολύτιμα ακριβά πράγματα, τότε και χωρίς να το θέλει, σύμφωνα με ένα απαράβατο νόμο και μια ανυπέρθετη αναγκαιότητα, η ελπίδα του θα μετατοπισθεί, από τον Θεό στα αγαθά του!

• Στα αγαθά του αναθέτει την ελπίδα του.
• Στα αγαθά του βλέπει τη δύναμή του.
• Στα αγαθά του βλέπει μέσα, για να αποφύγει το κακό που μπορεί να συναντήσει στον αγώνα της ζωής.
• Στα αγαθά του συγκεντρώνεται η αγάπη του, η καρδιά του, ο νους του, όλο το είναι του!

Έτσι η καρδιά του γίνεται φιλόϋλη και τόσο σκληρή και ξένη σε κάθε πνευματική αίσθηση, όσο σκληρή και αναίσθητη είναι η ύλη.

3. Η απόκτηση και διατήρηση χρημάτων ή άλλων αγαθών είναι -όπως λέει ο απόστολος-  ειδωλολατρεία ( Εφ. 5, 5).

Αυτό ισχύει απόλυτα για τον μοναχό. 

Και η ειδωλολατρεία, οπωσδήποτε θα καταλήξει σε πλήρη χωρισμό από τον Θεό. 

Και τότε ο σκοτισμένος φιλόϋλος άνθρωπος δεν θα αργήσει, να δώσει τον καρπό της πλάνης του. 

Θα έλθει ο θάνατος , που μέσα στον σκοτισμό του και την στήριξη της ελπίδας του στα επίγεια αγαθά τον ξεχνάει εντελώς και θα τον αρπάξει από μέσα από τα πλούτη του! 

Τα κεφάλαια και τα γεμάτα αμπάρια, στα οποία είχε στηρίξει την ελπίδα του, θα περάσουν στα χέρια άλλων, χωρίς πια να μπορούν να προσφέρουν σ’ αυτόν καμιά απολύτως ωφέλεια, αφού πρώτα τον αποξενώσουν από τον Θεό (Λουκ. 12, 15-22).

4. Το Άγιο Πνεύμα ελεεινολογεί την κατάσταση του ανθρώπου, που γοητεύθηκε από την απάτη του επίγειου πλούτου και πηγαίνει στην αιωνιότητα με τη φοβερή και ολέθρια κατάσταση της πνευματικής φτώχειας. 

 Λέγει: « Ιδού άνθρωπος, ος ουκ έθετο τον Θεόν βοηθόν αυτού, αλλ’ ήλπισεν επί τω πλήθει του πλούτου αυτού και ενεδυναμώθη εν τη ματαιότητι αυτού» (Ψαλμ. 51, 9). 

Δηλαδή. Να, άνθρωπος, που δεν εμπιστεύθηκε τον εαυτόν του στον Θεόν και στην βοήθειά του, αλλά στήριξε την ελπίδα του στα πολλά πλούτη· και εθεώρησε δύναμή του και εξασφάλισή του πράγματα μάταια, πράγματα απατηλά, πράγματα που τα εφαντάζετο δικά του!

Όποιος θέλει να συγκεντρώσει την ελπίδα του στον Θεό και στην αγαθότητά του, πρέπει να μη παύσει ποτέ να προσπαθεί να έχει ακτημοσύνη. 

Και όταν τυχαίνει και του δίνουν χρήματα ή πολύτιμα πράγματα, να τα χρησιμοποιεί, για να αποκτήσει θησαυρούς εν ουρανώ ( Λουκ. 16, 9).

( Προσφορά στον σύγχρονο Μοναχισμό, τ. Γ΄, Έκδοσις Ι.Μ. Νικοπόλεως σ. 43)

 http://agathan.wordpress.com

Τα παιδιά μας στή δίνη της νέας εποχής

 lawgap

Του Κωνσταντίνου Γανωτή

«…᾿Εμεῖς, οἱ γονεῖς τῆς σύγχρονης νεολαίας, πυργώσαμε πάνω στὴ γῆ τὸν τερατώδη τεχνικὸ πολιτισμὸ μὲ ἀλαζονεία, ὥστε νὰ μᾶς χρησιμεύει πιὸ πολὺ γιὰ τὸ θάνατο παρὰ γιὰ τὴ ζωή.»
Παλαιότερα οἱ γονεῖς χαίρονταν τὰ παιδιά τους καὶ τὰ καμάρωναν, καθὼς μεγάλωναν καὶ φαίνονταν οἱ ἀρετές τους. Στὴν ἐποχή μας οἱ γονεῖς πανικοβάλλονται, καθὼς ἀντικρύζουν τὰ συμπτώματα τῆς ἐνηλικίωσης τῶν παιδιῶν τους. Πέρασε πιὰ ἡ ἐποχή, ποὺ τὰ παιδιὰ καυχῶνταν γιὰ τοὺς γονεῖς τους, γιὰ τὴν πατρίδα τους, γιὰ τὴ θρησκεία τους. Σὰν νὰ μὴν ἀνήκουν σὲ καμμιὰ κοινότητα, οἰκογένεια, πατρίδα, σὰν νὰ μὴ γεννήθηκαν μέσα σὲ μιὰ ζεστὴ ἀγκαλιὰ οἰκογένειας, νιώθουν τὰ παιδιὰ σήμερα σὰν ἄτομα χαμένα μέσα σ’ ἕνα ἀπρόσωπο σύνολο καὶ φτιάχνουν μόνα τους καὶ ἐπιλέγουν τὶς ὁμάδες γι’ αὐτό, ὅπου θέλουν νὰ ἀνήκουν. Κι ἐνῷ δὲν ἀναγνωρίζουν καμμιὰ ὑποχρέωσή τους τὰ σημερινὰ παιδιά, προβάλλουν διαρκῶς δικαιώματα καὶ ἀπαιτήσεις.Βέβαια οἱ παραπάνω χαρακτηρισμοὶ καὶ περιγραφὲς ἀναφέρονται στὶς ἀκραῖες περιπτώσεις, οἱ ὁποῖες ὅμως γίνονται κάθε μέρα καὶ λιγότερο ἀκραῖες. Μόνο τὰ σχολικὰ βιβλία σήμερα νὰ διαβάσει κανείς, θὰ ἰδεῖ ὅτι ὁλόκληρη ἡ παιδεία ὁδηγεῖ σ’ αὐτὲς τὶς ἀκραῖες περιπτώσεις. Καὶ οἱ γονεῖς σὰν ἥρωες τραγῳδίας προσπαθοῦν νὰ σύρουν τὰ παιδιά τους στὸν τρόπο ζωῆς, ποὺ ἔχουν συνηθίσει οἱ ἴδιοι καὶ ποὺ τὸν θεωροῦν ὡς τὸν μόνον ὀρθό. Καὶ δὲν ὑποψιαζόμαστε ὅτι μέσα σ’ αὐτὸ τὸ λεγόμενο συντηρητικὸ ἦθός μας κρύβεται ἡ ῥίζα καὶ ἡ αἰτία τῆς λεγόμενης προοδευτικῆς φιλοσοφίας, ποὺ διέλυσε τὶς οἰκογένειες κι ἐξαφάνισε τὴ χαρά, τὴν εὐθυμία, τὴν παρηγοριὰ ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.
᾿Εμεῖς, οἱ γονεῖς τῆς σύγχρονης νεολαίας, πυργώσαμε πάνω στὴ γῆ τὸν τερατώδη τεχνικὸ πολιτισμὸ μὲ ἀλαζονεία, ὥστε νὰ μᾶς χρησιμεύει πιὸ πολὺ γιὰ τὸ θάνατο παρὰ γιὰ τὴ ζωή. ᾿Εμεῖς διατυπώσαμε καὶ ἐφαρμόσαμε τὴν ᾿Επικούρεια φιλοσοφία ζωῆς παζαρεύοντας τὶς ἡδονές μας σὰν τὸ μόνο κεφάλαιο εὐτυχίας. ᾿Εμεῖς φύγαμε καὶ πήραμε μαζί μας καὶ τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὴν ἁπλή, τὴν ὑγιεινὴ καὶ πανέμορφη φύση καὶ τὰ στοιβάξαμε μέσα στὶς σύγχρονες τερατουπόλεις. ᾿Εμεῖς κατασκευάσαμε, ἀποδεχτήκαμε καὶ βάλαμε σὲ ἐνέργεια τὴν ἀχόρταστη πορνοψυχαγωγία καὶ τὴν χρηματοδοτήσαμε μὲ δισεκατομμύρια δολλάρια. ᾿Εμεῖς στήσαμε τοὺς πολέμους γιὰ τὸ χρῆμα, γιὰ τὸ πετρέλαιο, γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ὀνόματός μας. Μετατοπίσαμε τὴ σκέψη καὶ τὴν καρδιά μας ἀπὸ αὐτό, ποὺ ὁ λαὸς ἔλεγε καλὸ κι εὐλογημένο, στὴ σκοπιμότητα τοῦ κέρδους καὶ τῆς ἡδονῆς.
Καὶ γιὰ νὰ ἰδοῦμε πόσο παλιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ συμπυκνωμένη καὶ μεθοδευμένη ἁμαρτία, ποὺ τὴν κληρονομήσαμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τοὺς προγόνους μας, ἀλλὰ καὶ τὴν κληροδοτήσαμε στὰ παιδιά μας, ἂς διαβάσομε τὸν ἱστορικὸ τῆς ἀρχαιότητας Θουκυδίδη, ποὺ μᾶς μαρτυρεῖ στὸ Α´ βιβλίο του ’75 ὅτι οἱ ᾿Αθηναῖοι τοῦ χρυσοῦ αἰώνα οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ὅτι καταδυναστεύουν καὶ ἀφανίζουν τοὺς ὑποδουλωμένους σ’ αὐτοὺς «συμμάχους», δηλ. τοὺς ἄλλους ῞Ελληνες, ὑποκύπτοντας σὲ τρία κίνητρα, στὴ δόξα, στὸ φόβο καὶ στὸ συμφέρον. ῎Ετσι ἀπολογεῖται ἡ κάθε κακὴ γενιὰ στὰ παιδιά της καὶ στὸν κόσμο ὅλο. Τί τὸ παράξενο λοιπόν, ἂν καὶ τὰ παιδιά μας ἐπικαλοῦνται τοὺς ἴδιους λόγους, γιὰ νὰ διεκδικήσουν κι αὐτὰ τὴν εὐτυχία τους, ὅπως τὴν ἀντιλαμβάνονται;
Εἴμαστε λοιπὸν μιὰ γενεὰ ἀναπολόγητη ἀπέναντι στὰ παιδιά μας καὶ γι’ αὐτὸ ἔνοχη. Τὰ παιδιά, ποὺ ἔχομε, εἶναι ὅσα ἐπιτρέψαμε νὰ γεννηθοῦν· τὰ ὑπόλοιπα τὰ θερίζομε σὲ ῥυθμὸ περίπου χίλια κάθε μέρα στὴν ῾Ελλάδα.
Κανένας ῾Ηρώδης καὶ κανένας σουλτάνος ἢ Χίτλερ ἢ Στάλιν δὲν μπόρεσε οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ ἐξοντώσει τόσα ἀνυπεράσπιστα ῾Ελληνόπουλα. Καὶ τὸ λεγόμενο δημογραφικὸ πρόβλημα μὲ τὰ παράγωγά του προβλήματα, τὸ ἐθνικὸ τὸ ἀσφαλιστικὸ κλπ., δὲν εἶναι τίποτε μπροστὰ στὸ ἠθικὸ καὶ ψυχικὸ πρόβλημα, ποὺ κρατᾷ καρβουνιασμένες τὶς ψυχές μας, τὶς ψυχὲς μαννάδων καὶ πατεράδων, παππούδων καὶ γιαγιάδων, ποὺ συνέπραξαν στοὺς φόνους αὐτοὺς ἑκατομμυρίων βρεφῶν.
῾Η ἀλαζονεία τοῦ πολιτισμοῦ ἔλυσε πολλὰ προβλήματα ἀλλὰ δημιούργησε περισσότερα καὶ μεγαλύτερα. ῾Η γυναικολογία λ.χ. μὲ τὴ βοήθεια καὶ τῆς παιδιατρικῆς περιόρισε πολὺ τὴν παιδικὴ θνησιμότητα ἀλλὰ αὔξησε τὶς ἐκτρώσεις. Καὶ ἡ μὲν παιδικὴ θνησιμότητα ἄφινε ἀθῷες τὶς καρδιὲς τῶν θλιμμένων γονέων, ἐνῷ οἱ ἐκτρώσεις τὶς ἀφίνουν νὰ καίγονται μέσα στὴν κόλαση.
Καὶ τονίζομε μὲ κάθε εὐκαιρία ὅτι ἡ ζωὴ στὴν ἐποχή μας εἶναι δύσκολη, ἔχει ἀπαιτήσεις καὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μεγαλώσει ἀξιοπρεπῶς πολλὰ παιδιά, γιατὶ δὲν θἄχει νὰ τοὺς δώσει τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὴ ζωή. Καὶ τὰ λένε αὐτὰ παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες διαψεύσεις ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ποὺ δείχνει τὰ παιδιὰ τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν νὰ γίνονται πιὸ προκομμένα, πιὸ εὐχαριστημένα ἀπὸ τὴ ζωή τους καὶ τὸ κυριότερο μὲ περισσότερη ψυχικὴ ὑγεία ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά.
῞Ολα αὐτὰ εἶναι ἡ νέα ἐποχή, ποὺ ἐμεῖς παραλάβαμε καὶ τελειοποιήσαμε, γιὰ νὰ βάλομε τὰ παιδιά μας μέσα σ’ αὐτὴ καὶ νὰ ζήσουν. ῎Ερχονται ὅμως καὶ ἄλλες προσπάθειες πιὸ ὀργανωμένες, πιὸ μεθοδευμένες, γιὰ νὰ ὑλοποιήσουν τὸ κακὸ καὶ νὰ τὸ ντύσουν μὲ τὸ κῦρος τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς φιλοσοφίας. Εἶναι οἱ ὀργανωμένες προσπάθειες ποὺ ξεκινοῦν κυρίως ἀπὸ τὶς μεγάλες δυτικὲς χῶρες καὶ κυριεύουν τὴν παιδεία πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, τὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ ψυχαγωγίας, τὴ μόδα, τὴν τέχνη, τὴ θρησκεία καὶ γενικὰ ὅλο τὸ φάσμα τοῦ πολιτισμοῦ. ῎Εργο τους εἶναι νὰ κάνουν τὴ νέα γενιὰ νὰ σκέφτονται πάνω σὲ προδιαγεγραμμένες γραμμές, ὅπως δηλ. οἱ ὑπολογιστές, χωρὶς νὰ ἀναφέρονται στὴν ἀφετηρία μιᾶς ἀνάλυσης. ῎Ετσι θὰ σκέφτονται πάνω στὴ ζωὴ καὶ στὸν ἄνθρωπο, πάνω στὴ γραμμὴ ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ζῷο ἐξελιγμένο μὲ ἐκλεπτυσμένες ἀνάγκες καὶ ἀπαιτήσεις. ῾Η ἠθική, ἡ θρησκεία καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ «ἀνώτερες» ἐκδηλώσεις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δευτερογενεῖς προσθῆκες πάνω στὴν αὐθεντική του φύση σὰν κάποιες ἱκανότητες, ποὺ ἀποκτοῦν τὰ ζῷα τοῦ τσίρκου. ῞Ενας τέτοιος ἄνθρωπος ἐλαχιστοποιεῖ τὶς ἀναστολές του μπροστὰ σὲ ὁποιαδήποτε ἐπιθυμία του. Καὶ φυσικὰ ὅσοι παράγουν προϊόντα, ποὺ ἱκανοποιοῦν τὶς ἀτελείωτες ἐπιθυμίες τῶν ἀνθρώπων, ἔχουν νὰ κερδίσουν πολλὰ ἀπὸ ἕνα τέτοιου τύπου ἄνθρωπο. ῾Ο ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν θὰ μπορεῖ ν’ ἀντισταθεῖ σὲ καμμιὰ διαφήμιση καὶ ἔτσι θὰ καταναλώνει πάντα ὅ,τι διαφημίζεται περισσότερο.
Αὐτὴ ἡ νέα τάξη στὴν παιδεία στοχεύει στὸν ἀφανισμὸ τῆς ἐθνικῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς γλώσσας καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς στὰ σχολεῖα. Καὶ εἴδαμε πόσο μεθοδικὰ καὶ ἐπίμονα ἔκανε κιόλας τὸ ἔργο της καὶ καρποφόρησε μέσα στὴ νεολαία. Οἱ σκαπανεῖς αὐτῆς τῆς νέας ἐποχῆς μέσα στὴν παιδεία καὶ σὲ ὅλη τὴν κοινωνία εἶναι οἱ διανοούμενοι. Εἶναι οἱ διανοούμενοι, ποὺ σκέφτονται καὶ καλλιεργοῦν ἰδέες προσπαθῶντας νὰ φτιάξουν ἕναν κόσμο διαφορετικὸν ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ, ἕνα κόσμο ποὺ νὰ ἔχει αὐτοὺς ὡς Θεό. Τέτοιοι ἦταν οἱ σοφιστὲς στὴν ἀρχαία ᾿Αθήνα καὶ ὅλοι οἱ ἰδεολόγοι σὲ κάθε ἐποχή, ποὺ ὁ λαός μας τοὺς ὀνόμασε αἱρετικούς.
Οἱ αἱρετικοὶ αὐτοὶ τῆς νέας ἐποχῆς ὅπως καὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν κερδίζουν ἀπὸ τὸ ἔργο τους τὴν ἑωσφορικὴ γλύκα τοῦ ἁλαζόνος, ποὺ μέσα στὴν ψεύτικη ἰδεολογικὴ κοινωνία, ποὺ κατασκευάζει, φαντάζει σὰν Θεός. Θύματα αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὅλοι, ὅσοι ἔχουν κι αὐτοὶ τὴ διάθεση νὰ πέσουν σ’ αὐτὴ τὴν κόλαση, ἀλλὰ δὲν ἔχουν τὴ δύναμη νὰ γίνουν αἱρεσιάρχες. ῾Απλῶς διαλέγουν αἵρεση ἀπ’ αὐτὲς ποὺ διαφημίζονται καὶ γίνονται ὀπαδοί. Καὶ συνήθως παρασύρονται ἀπὸ τὴν πιὸ πολὺ διαφημιζόμενη.
Οἱ πιὸ ἀποτελεσματικοὶ συνεργάτες αὐτοῦ τοῦ ὀργανωμένου ῥεύματος τῆς νέας ἐποχῆς εἴμαστε ἐμεῖς, τὸ ἀνώνυμο πλῆθος, ποὺ ἀνυποψίαστοι μέσα στὴ βολικὴ γιὰ τὴ νωθρότητά μας βλακεία καὶ ἄγνοια, ἀφινόμαστε στὸ ῥεῦμα σὰν τὰ φύλλα τοῦ φθινοπώρου στὸν ἄνεμο καὶ φυσικὰ ἐγκαταλείπομε καὶ τὰ παιδιά μας μέσα σ’ αὐτὸ τὸ ῥεῦμα. ᾿Αφίνομε τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωὴ νὰ ἐκπέσει σὲ μιὰ ἀόριστη θρησκευτικότητα, κρατᾶμε ἀπὸ τὴν ἐθνική μας ἱστορία μόνο μερικὰ συγκινητικὰ σύμβολα σὰν ἐκφυλισμένους θρύλους, περιορίζομε τὴ γλῶσσά μας μόνο σὰν μέσο συνεννόησης γιὰ καθημερινὲς ἀνάγκες καὶ διαβάζομε καὶ τραγουδᾶμε μόνον ὅ,τι μᾶς σερβίρει ἡ τηλεόραση. ῎Ετσι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς παραγωγοὺς «πολιτισμοῦ» ἔχουν τὸ μέλλον τοῦ κόσμου στὰ χέρια τους.
Καὶ ὁ γονιός, ποὺ ἔχει χάσει τὴν πίστη του καὶ δὲν συγκινεῖται ἀπὸ τὸ χτύπημα τῆς καμπάνας, γιὰ νὰ σηκωθεῖ τὸ Κυριακάτικο πρωϊνὸ καὶ νὰ πάρει τὰ παιδιά του νὰ τὰ πάει στὴ θεία λειτουργία, γίνεται ὁ ἱεραπόστολος τῆς νέας ἐποχῆς στὰ παιδιά του. Καὶ χρησιμοποιῶ τὸν ὅρο ἱεραπόστολος, γιατὶ αὐτὴ ἡ προσφορὰ ἐκδούλευσης γίνεται δωρεὰν καὶ γιὰ νὰ πολεμήσει ὁ γονιὸς τὶς ἀναστολές του τὴν κάνει μὲ ζῆλο. ῎Ετσι κι ἂν τὸ παιδὶ ἐκδηλώσει ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ᾿Εκκλησία, ὁ συγχρονισμένος γονιὸς θὰ τὸ ἀποτρέψει. Γι’ αὐτοὺς εἶπε ὁ Χριστὸς· «῎Αφετε τὰ παιδία ἐκθεῖν πρός με».
Αὐτοὶ οἱ γονεῖς δὲν θὰ γιορτάσουν τὶς μεγάλες ἐκκλησιαστικὲς γιορτές μας καὶ δὲν θὰ ἀλλάξει ἡ ὄψη καὶ ὁ ῥυθμὸς τῆς ζωῆς μέσα στὸ ἀστικὸ σπίτι, γιὰ νὰ γίνουν αἰσθητὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα. ῞Ενα πλουσιότερο γεῦμα καὶ μιὰ μακρινὴ ἐκδρομὴ θὰ εἶναι τὰ περισσότερα ποὺ θὰ κάνει στὶς γιορτὲς ἡ ἀστικὴ οἰκογένεια. Τὸ ἴδιο βέβαια θὰ γίνει καὶ μὲ τὶς ἐθνικὲς γιορτές. ῾Η ῾Ελληνικὴ σημαία δὲν θὰ στολίσει τὸ μπαλκόνι τοῦ ἀστικοῦ σπιτιοῦ.
῎Ετσι χάνει ἡ ζωὴ τὸ νόημά της καὶ τὰ πρόσωπα τὴν ἱερότητά τους. Τὰ παιδιὰ δὲν λογαριάζουν τὰ πρόσωπα ἀλλὰ τὶς ἡδονές, ποὺ ἀποκομίζουν ἀπ’ αὐτά. Κι ἐπειδὴ οἱ καρδιὲς ἀδρανοῦν ἀπὸ εὐγενικὰ συναισθήματα, ἔρχεται μιὰ κατάθλιψη καὶ πέφτει μέσα στὰ σπίτια αὐτά, μιὰ κατάθλιψη, ποὺ γέμισε τὶς ψυχιατρικὲς κλινικὲς μὲ νέους καὶ νέες. Ποιός δὲν ἔχει προσέξει ὅτι οἱ σημερινοὶ νέοι δὲν τραγουδοῦν πιά; ῾Οποιαδήποτε μουσικὴ ἀκούγεται εἶναι μόνο ἠλεκτρονική.
Αὐτὰ ὅλα τὰ ζοῦν καὶ τὰ αἰσθάνονται οἱ νέοι μας, ἀκόμα κι ἂν δὲν τὰ συνειδητοποιοῦν καὶ δὲν τὰ κρίνουν μέσα τους, γιατὶ δὲν ἔχουν ἐμπειρία διαφορετικῆς ζωῆς, γιὰ νὰ τὰ συγκρίνουν. Καὶ ἡ ἀβάσταχτη θλίψη τους γιὰ τὴ διάψευση τῶν ἐμφύτων μέσα στὸ ἀσυνείδητο ἀρχετύπων εἰκόνων τὰ ὁδηγεῖ στὰ παραισθησιογόνα. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι μὲ τὰ ναρκωτικὰ μπλέκουν κυρίως οἱ νέοι. Αὐτοὶ αἰσθάνονται ἀκόμα τὴν ἀρχέτυπη εἰκόνα τῆς ζωῆς καὶ νιώθουν προδομένοι. Οἱ μεγάλοι νιώθουν τὴ σκλήρυνση τῆς ἐνοχῆς μόνο. Κι ὅταν ἀνησυχοῦν γιὰ τοὺς νέους καὶ παλεύουν νὰ τοὺς ἀποεξαρτήσουν, δὲν ὑποπτεύονται ἢ δὲν θέλουν νὰ παραδεχτοῦν ὅτι βγάζοντάς τους ἀπὸ τὴν τάξη τῶν θυμάτων τὰ φέρνουν στὴν τάξη τῶν θυτῶν, ποὺ μάλιστα δὲν προκαλοῦν καμμιὰ συμπάθεια, ὅπως ὅταν ἦταν θύματα, οὔτε τοῦ ἑαυτοῦ τους.
Εἴδαμε τὰ δυτικὰ κράτη μεγάλα καὶ μικρὰ στοὺς τελευταίους πολέμους στὴ Γιουγκοσλαβία καὶ στὴ Μέση ᾿Ανατολὴ μέχρι τὸ ᾿Αφγανιστὰν νὰ μὴ διαθέτουν ἀνθρώπινο ἰδανικό, γιὰ νὰ πολεμήσουν, καὶ νὰ ἐξευτελίζονται ἀπὸ τοὺς ἄθλιους καὶ ἀλληλοσπαρασσόμενους λαούς, ποὺ δέχονταν τὴν τρομακτικὴ δύναμη ὄχι τῶν δυτικῶν «σταυροφόρων» ἀλλὰ τῶν ὅπλων τους, τὰ ὁποῖα συχνὰ πολεμοῦν μόνα τους. ᾿Απέναντι στοὺς νεαροὺς ῎Αραβες, ποὺ αὐτοκτονοῦν τραγουδῶντας, δὲν ἔχουν οὔτε ἕνα στρατιώτη πρόθυμο νὰ κινδυνέψει. Κι ἂν ἔλειπαν οἱ νηστικοὶ μετανάστες τῆς Λατινικῆς ᾿Αμερικῆς, γιὰ νὰ προσφέρουν μισθοφόρους, οἱ ᾿Αμερικανοὶ θὰ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὴ Μεσοποταμία, ὅπως ἔφυγαν καὶ ἀπὸ τὴν ᾿Ινδοκίνα.
᾿Αλλὰ τὸ προζύμι τῆς ἀγανάκτησης καὶ τῆς ἀπελπισίας φουσκώνει. Σὲ λίγα μόνο χρόνια τὰ παράλυτα χέρια τῶν σημερινῶν ἐξαρτημένων νέων δὲν θὰ μποροῦν νὰ κυβερνήσουν τὶς μηχανές. ῾Ο δυτικὸς κόσμος θὰ παραδοθεῖ ἀμαχητὶ στοὺς μετανάστες. Οἱ μετανάστες ἢδη ἐκπαιδεύονται στὴν ὑψηλὴ τεχνολογία. ῾Η Γερμανία γερμανοποιεῖ -ποιός θὰ τὸ πίστευε;- τοὺς Τούρκους μετανάστες καὶ προσκαλεῖ ᾿Ινδοὺς χειριστὲς τῶν ὑπολογιστῶν της. ῾Η νέα ἐποχὴ ἐκεῖ ὅπου πετυχαίνει περισσότερο, ἐκεῖ παραλύει τὴ ζωὴ τῶν θυμάτων της κι ἐκεῖ ποὺ βρίσκει ἀντίσταση θὰ ἀναδείξει νέους ἐπικοὺς ἥρωες. ῾Οπωσδήποτε στόν 21ο αἰῶνα ὁδηγούμαστε σὲ μιὰ ἔκρηξη, ἔκρηξη πιὸ ἔντονη ἀπὸ τοὺς παγκοσμίους πολέμους τοῦ 20οῦ αἰώνα.
῞Οταν οἱ μοναχικοὶ γέροντες ἔρημοι κι ἐγκαταλειμμένοι θὰ πεθαίνουν μέσα στὰ διαμερίσματα καὶ θὰ τοὺς καταλαβαίνουν ἀπὸ τὴ μυρωδιά τους, ὅταν ὁ μισὸς πληθυσμὸς κυρίως ὁ νεανικὸς θὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ μετανάστες, ὅταν ὁ στρατός μας θὰ εἶναι τραγικὰ ἀνεπαρκὴς καὶ θὰ βρεθοῦμε στὸ ἔλεος τῶν γειτόνων μας, ὅταν οἱ Οὐκρανές, Βουλγάρες, ῾Ρουμάνες καὶ ᾿Αλβανὲς ὑπηρέτριες θὰ πάρουν τὰ ἀκίνητα τῶν γερόντων, γιατὶ δὲν θὰ ἐπαρκοῦν οἱ συντάξεις τους γιὰ νὰ τὶς πληρώσουν, τότε δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ τὸ Παιδαγωγικὸ ᾿Ινστιτοῦτο νὰ ἀφαιρέσει τὸν ἐθνικό μας ὕμνο ἀπὸ τὰ σχολικά μας βιβλία, γιατὶ σχεδὸν κανένας πιὰ δὲν θὰ θεωρεῖ τὸ ποίημα αὐτὸ σὰν ᾿Εθνικό του ὕμνο.
Σὲ κάποιο σημεῖο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διαδικασίας αὐτῆς θὰ ξυπνήσουν κάποιοι σ’ αὐτὸν τὸν τόπο καὶ θὰ κάνουν τὴν ἐπανάσταση. Θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι καὶ ἴσως οἱ μόνοι νέοι μας, ποὺ δὲν θὰ χρειάζονται ψυχίατρο.
Θὰ δεχτῶ ὅτι ὑπερβάλλω ἀπὸ ἀπαισιοδοξία καὶ ὅτι κινδυνολογῶ, ἄν διαπιστώσω ὅτι ἡ ἐπανάσταση αὐτὴ δὲν ἔχει ἀρχίσει. ᾿Αλλὰ ἔχει -δόξα τῷ Θεῷ- ἀρχίσει· ἀπόδειξη εἶναι αὐτὴ ἡ σελίδα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον ἀναγνωστῶν νὰ τὴν διαβάσουν. Ζητῶ αὐτούς, ποὺ θ’ ἀγαπήσουν τὸ Χριστὸ μὲ συνέπεια καὶ θὰ κάνουν τὴ ζωή τους «θυσίαν ζῶσαν». Τότε θ’ ἀρχίσουν νὰ ἀναπαύονται καὶ τὰ παιδιά μας, θ’ ἀρχίσουν νὰ ντρέπονται, ν’ ἀγαποῦν, νὰ πιστεύουν, νὰ ὀνειρεύονται, ἐπὶ τέλους νὰ εὐτυχοῦν. Τότε θ’ ἀρχίσουν νὰ τραγουδοῦν ξένιαστα στοὺς δρόμους καὶ νὰ ξαναπαίζουν ἀθῷα στὶς γειτονιές.

Από το βιβλίο «Η εξομολόγηση ενός γονιού» που κυκλοφορείτε από τις εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ σε Δ´ έκδοση.

 http://agathan.wordpress.com

“Π. ΠΑΪΣΙΟΥ, ΚΡΥΦΗ ΕΡΓΑΣΙΑ” [δωρεάν ανέκδοτο βιβλίο]

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ “ΗΓΓΙΚΕΝ”

Με τιμή παρουσιάζουμε ένα σπουδαίο - κατά την άποψή μας - συγγραφικό πόνημα, που μας εμπιστεύθηκε πριν καιρό ο κ. Κωνσταντίνος Νησιώτης κι επιτέλους έφθασε η στιγμή να προσφέρουμε σε όλους τους αναγνώστες του “ΗΓΓΙΚΕΝ” κι όχι μόνο. Τίτλος του “Π. ΠΑΪΣΙΟΥ, ΚΡΥΦΗ ΕΡΓΑΣΙΑ”.
Ο συγγραφέας γνώριζε τον γέροντα για 15 περίπου χρόνια, με τον οποίο συνδέθηκε ιδιαίτερα και έτυχε να είναι αυτόπτης μάρτυρας πολλών θαυμαστών γεγονότων, κάποια εκ των οποίων παραθέτει και στο βιβλίο του αφού πρώτα αναλύσει μοναδικά την κρυφή εργασία του γέροντα μέσω της οποίας έφτασε σε αυτά.
Όποιος θελήσει να το εκτυπώσει και να το εκδώσει (εκδοτικός οίκος, εφημερίδα, μοναστήρι κ.α.) για να διαδοθεί περαιτέρω, πολύ ευχαρίστως να τον φέρουμε σε επαφή με τον συγγραφέα.
Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, θα κλείσουμε με την έντονη προτροπή να το διαβάσετε :

Π. ΠΑΪΣΙΟΥ, ΚΡΥΦΗ ΕΡΓΑΣΙΑ


http://hggiken.pblogs.gr/2012/10/p-pa-sioy-kryfh-ergasia-dwrean-anekdoto-biblio.html

ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΕΡΕΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ - ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ (VIDEO)

Ενας Ελληνορθόδοξος ιερέας που υπηρετούσε στο Πατριαρχείο Αντιοχείας δολοφονήθηκε από μισθοφόρου ισλαμιστές στην Συρία, αφού πρώτα βασανίστηκε φρικτά, ενώ μετέφερε λύτρα για την απελευθέρωση ενός απαχθέντος Σύρου γιατρού επίσης ελληνορθόδοξου. Ο ιερέας απάχθηκε με την σειρά του και ζητήθηκαν λύτρα για την απελευθέρωσή του.


Είναι μόνο ένα αιματηρό επεισόδιο από τα εκατοντάδες που έχουν συμβεί σε βάρος της Ελληνορθόδοξης κοινότητας της Συρίας τους οποίους δολοφονούν καθημερινά οι ισλαμιστές αντάρτες και οι μισθοφόροι ενώ το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έχει ταχθεί σαφώς υπέρ των ισλαμιστών με δηλώσεις ακόμα και του ίδιου του υπουργού Εξωτερικών Δ.Αβραμόπουλου.


Ο 43χρονος ιερέας Σωτήρη Χαντάντ, βρέθηκε νεκρός στην πόλη Κατάνα και ενώ αγνοούνταν η τύχη του επί μια τουλάχιστον εβδομάδα. Τον είχαν βασανίσει φρικτά, του έβγαλαν τα μάτια και βέβαια είχαν αρπάξει τα λύτρα που μετέφερε για την απελευθέρωση του άλλου Ελληνορθόδοξου, του οποίου η τύχη αγνοείται.


Όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα ημέρες όταν άγνωστοι απήγαγαν έναν 35χρονο γιατρό μέλος της Ορθόδοξης Κοινότητας. Τότε ισλαμιστές μισθοφόροι τηλεφώνησαν στην οικογένειά του και ζήτησαν λύτρα ύψους 550.000 ευρώ για να τον αφήσουν ελεύθερο.


Τα χρήματα ανέλαβαν να μεταφέρουν ο ιερέας και ο θείος του γιατρού, όμως και αυτοί στην συνέχεια, έπεσαν και αυτοί θύματα απαγωγής.


Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες σήμερα, Πέμπτη, το πρωί οι επιτελείς του Πατριαρχείου Αντιοχείας δέχθηκαν τηλεφώνημα αγνώστου, πιθανότατα από την ομάδα των απαγωγέων, ο οποίος τους έδωσε πληροφορίες για την τοποθεσία που βρισκόταν η σωρός του ιερέα στην πόλη Ντρούσα, στην συνοικία Τζαραμάνα. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι κατά την διάρκεια της κηδείας του οι ισλαμιστές είχαν τοποθετήσει βόμβες στις πορεία της πομπής, οι οποίοι σκότωσαν τουλάχιστον 4 άτομα, όλους Ελληνορθόδοξους.


Το Πατριαρχείο Αντιοχείας εξέδωσε ανακοίνωση σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα. «Ζούμε όλοι μαζί. Η ενέργεια αυτή δεν μπορεί να έγινε από Σύριους. Οι άνθρωποι σέβονται τους ιερείς, όπως και τους Ιμάμηδες», φωτογραφίζοντας τους ισλαμιστές μισθοφόρους που με την υποστήριξη των δυτικών έχουν αιματοκυλίσει την Συρία.


Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κανένα συλληπητήριο τηλεγράφημα από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ενώ αντίθετα πριν μερικές ημέρες η ρωσική εκκλησία είχε εκφράσει την αγωνία της για την τύχη των χριστιανών της Συρίας, οι οποίοι διώκονται και δολοφονούνται από τους ισλαμιστές.

(ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/diethni/11 ... fonian-ell)
http://agiooros.org

ΤΡΟΦΕΣ ΦΑΡΜΑΚΑ

*ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ;* *ΤΡΩΜΕ ΨΑΡΙ*
Τρώτε άφθονο ψάρι - το ιχθυέλαιο βοηθά στην αποφυγή πονοκεφάλων. Το ίδιο
κάνει και το τζίντζερ, το οποίο μειώνει τη φλεγμονή και τον πόνο.

*ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΣΥΝΑΧΙ;* *ΤΡΩΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ*
Να τρώτε πολλά γιαούρτια πριν την εποχή της γύρης. Επίσης, τρώτε κάθε μέρα
μέλι από την περιοχή σας (τοπικό).

*ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ;** ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΣΑΪ*
Αποτρέψτε την εναπόθεση λίπους στα τοιχώματα των αρτηριών με κανονικές
δόσεις τσαγιού. (πράγματι, το τσάι καταστέλλει την όρεξη και να εμποδίζει το
λίπος να εισβάλει... Το πράσινο τσάι είναι άριστο για το ανοσοποιητικό μας
σύστημα)!

*ΑΫΠΝΙΑ; ΤΡΩΜΕ ΜΕΛΙ*
Χρησιμοποιήστε το μέλι ως ηρεμιστικό και καταπραϋντικό.

*ΑΣΘΜΑ;* *ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ*
Τρώτε κρεμμύδια βοηθούν στη χαλάρωση και συστολή των βρογχικών σωλήνων..
(όταν ήμουν νέος, η μητέρα μου έκανε συσκευασίες με κρεμμύδι και τις
τοποθετούσε στο στήθος μου, βοηθούσε στις αναπνευστικές παθήσεις και
πραγματικά με έκανε να αναπνέω καλύτερα).

*ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ;* *ΤΡΩΜΕ ΨΑΡΙ*
Ο σολομός, ο τόνος, το σκουμπρί και οι σαρδέλες προλαμβάνουν την αρθρίτιδα.
(το ψάρι έχει ωμέγα έλαια, ευεργετικά για το ανοσοποιητικό μας σύστημα)
*
ΣΤΟΜΑΧΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ;* *ΜΠΑΝΑΝΕΣ - GINGER*
Η μπανάνα θα διορθώσει το στομάχι. Το Τζίντζερ θα θεραπεύσει την πρωινή
αδιαθεσία και ναυτία.

*ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ;* *ΠΙΝΟΥΜΕ ΧΥΜΟ ΜΟΥΡΩΝ*
Ο πολύ όξινος χυμός μούρων ελέγχει τα επιβλαβή βακτήρια.

*ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΣΤΩΝ;* *ΤΡΩΜΕ ΑΝΑΝΑ*
Κατάγματα των οστών και οστεοπόρωση μπορούν να προληφθούν με το μαγγάνιο
στον ανανά.

*ΠΡΟΕΜΜΗΝΟΡΡΟΪΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ;* *ΤΡΩΜΕ ΚΟΡΝ ΦΛΕΙΚΣ*
Οι γυναίκες μπορούν να αποφύγουν τις επιπτώσεις του προεμμηνορροϊκού
συνδρόμου με νιφάδες καλαμποκιού, που συμβάλλουν στη μείωση της κατάθλιψης,
του άγχους και της κούρασης.

*ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΝΗΜΗΣ;* *ΤΡΩΜΕ ΣΤΡΕΙΔΙΑ*
Τα στρείδια συμβάλουν στη βελτίωση της νοητικής λειτουργίας σας, παρέχοντας
τον απαραίτητο ψευδάργυρο.

*ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ;* *ΤΡΩΜΕ ΣΚΟΡΔΟ*
Καθαρίστε το μπουκωμένο κεφάλι (μύτη) με σκόρδο. (θυμηθείτε, το σκόρδο
επίσης μειώνει τη χοληστε ρίνη).
*
ΒΗΧΑΣ;* *ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΙΠΕΡΙΑ*
Μια ουσία παρόμοια με αυτή που υπάρχει στα σιρόπια του βήχα βρίσκεται στην
καυτερή κόκκινη πιπεριά. Χρησιμοποιήστε κόκκινο πιπέρι (πιπέρι cayenne) με
προσοχή, μπορεί να ερεθίσει το στομάχι σας.

*ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ;* *ΣΙΤΑΡΙ, ΠΙΤΟΥΡΟ ΚΑΙ ΛΑΧ ΝΟ*
Συμβάλλει στη διατήρηση των οιστρογόνων σε υγιή επίπεδα..

*ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ;* *ΣΚΟΥΡΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ*
Ένα καλό αντίδοτο είναι βήτα καροτένιο, μια μορφή βιταμίνης Α που βρέθηκε
στα σκούρα πράσινα και πορτοκαλί λαχανικά.

*ΕΛΚΗ;* *ΤΡΩΜΕ ΛΑΧΑΝΟ*
Το λάχανο περιέχει χημικές ουσίες που βοηθούν στην επούλωση τόσο γαστρικών
όσο και δωδεκαδακτυλικών ελκών.
*
ΔΙΑΡΡΟΙΑ;* *ΤΡΩΜΕ ΜΗΛΑ*
Ψήστε στη σχάρα ένα μήλο με τη φλούδα του, αφήστε το να γίνει καφέ και φάτε
το, για να θεραπεύσετε αυτή την κατάσταση. (Οι μπανάνες είναι καλές για
αυτήν την πάθηση).

*ΦΡΑΓΜΕΝΕΣ ΑΡΤΗΡΙΕΣ;* *ΤΡΩΜΕ ΑΒΟΚΑΝΤΟ*
Τα μονοακόρεστα λιπαρά στο αβοκάντο μειώνουν τη χοληστερόλη.

*ΥΨΗΛΗ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΠΙΕΣΗ;* *ΤΡΩΜΕ ΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ*
Το ελαιόλαδο έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αρτηριακή πίεση.
Το σέλινο επίσης περιέχει μια χημική ουσία που μειώνει την πίεση.

*ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΖΑΧΑΡΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ;* *ΤΡΩΜΕ ΜΠΡΟΚΟΛΟ ΚΑΙ ΦΙΣΤΙΚΙΑ*
Το χρώμιο στο μπρόκολο και στα φιστίκια βοηθάει στη ρύθμιση της ινσουλίνης
και γλυκόζης στο αίμα.
*
ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ:* Μικρό αλλά πανίσχυρο. Είναι μια καλή πηγή Καλίου, Μαγνησίου,
Βιταμίνης Ε και φυτικών ινών. Η περιεκτικότητα του σε βιταμίνη C είναι
διπλάσια από του πορτοκαλιού.

*ΜΗΛΟ:* Ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα. Παρά το γεγονός ότι ένα
μήλο έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, έχει αντιοξειδωτικά και
φλαβονοειδή που ενισχύουν τη δράση της βιταμίνης C, συμβάλλοντας έτσι στη
μείωση των κινδύνων εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, καρδιακής
προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου.


*ΦΡΑΟΥΛΑ:* Προστατευτικό φρούτο. Οι Φράουλες έχουν την υψηλότερη συνολική
αντιοξειδωτική δύναμη μεταξύ των μεγάλων φρούτων και προστατεύουν τον
οργανισμό από τον καρκίνο προκαλώντας, αιμοφόρα αγγεία που φράζουν τις
ελεύθερες ρίζες. (Στην πραγματικότητα, κάθε berry (strawberry, blueberry
κλπ) είναι καλό. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες και
μας κρατούν νέους. Τα Βατόμουρα (blueberries) είναι τα καλύτερα και πολύ
ευπροσάρμοστα στον τομέα της υγείας. Θα διώξουν όλες τις ελεύθερες ρίζες που
έχουν εισβάλει στο σώμα μας).

*ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ:* Γλυκύτατο φάρμακο. Τρώγοντας 2 με 4 πορτοκάλια την ημέρα μπορεί
να βοηθήσουν να κρατήσετε μακριά τα κρυολογήματα, χαμηλότερη τη χοληστερόλη,
την πρόληψη και διάλυση πέτρας στα νεφρά, καθώς μειώνουν τον κίνδυνο
καρκίνου του παχέος εντέρου.

*ΚΑΡΠΟΥΖΙ:* Παγωμένο σβήνει τη δίψα. Αποτελείται από 92% νερό, είναι επίσης
συσκευασμένο με μια γιγαντιαία δόση γλουταθειόνης, η οποία βοηθά ενισχύσει
το ανοσοποιητικό μας σύστημα.. Αποτελεί επίσης βασική πηγή λυκοπένιο -
οξειδωτικό για την καταπολέμηση του καρκίνου. ?λλες θρεπτικές ουσίες που
βρίσκονται στο καρπούζι είναι Βιταμίνη C και Κ άλιο. (το καρπούζι έχει,
επίσης, φυσικές ουσίες [φυσικές πηγές SPF] που διατηρούν το δέρμα μας υγιές,
προστατεύοντας το από τις καρκινογόνες ακτίνες SUV).

*ΓΚΟΥΑΒΑ & ΠΑΠΑΓΙΑ:* Κορυφαία για τη Βιταμίνη C. Είναι σαφείς νικητές για
την υψηλή περιεκτικότητα τους σε Βιταμίνη C. Γκουάβα είναι επίσης πλούσια σε
φυτικές ίνες που βοηθούν στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας.

*ΠΑΠΑΓΙΑ:* Είναι πλούσια σε καροτίνη, που είναι καλή για τα μάτια μας
(επίσης καλή για τα αέρια και τη δυσπεψία).

*ΝΤΟΜΑΤΑ:* Είναι πολύ καλή ως προληπτικό μέτρο για τους άνδρες. Τους κρατά
μακριά από προβλήματα προστάτη.

*ΛΕΜΟΝΙ:* Ο Χυμός του Λεμονιού είναι 10.000 φορές ισχυρότερος από τη Χημειοθεραπεία
και σκοτώνει 11 ειδών Καρκινογόνα Κύτταρα! Σας το μεταφέρω απλά. Όσοι είναι
του ιατρικού κλάδου ή γνωρίζουν αντίστοιχα, ας τους το μεταδώσουν. Ίσως να
υπάρχει αλήθεια και σκοπιμότητα ταυτόχρονα. Οι ωφελιμότητες του λεμονιού. Το
λεμόνι, είναι ένα θαυματουργό προϊόν στο να σκοτώνει τα καρκινογόνα κύτταρα.
Είναι 10.000 φορές ισχυρότερο από τη χημειοθεραπεία, γιατί δεν το
αποδεχόμαστε αυτό; Διότι υπάρχουν οργανισμοί που ενδιαφέρονται να
ανακαλύψουν μια συνθετική ουσία, που να τους επιτρέπει να αποκτήσουν κέρδη
φανταστικά!
Για αυτό και από τώρα μπορείς προκαταβολικά να βοηθήσεις έναν φίλο που το
χρειάζεται, επιτρέποντάς του να πληροφορηθεί ότι του είναι χρήσιμο να πιει
χυμό λεμονιού για την πρόληψη της ασθένειας. Η γεύση του είναι ευχάριστη και
φυσικά δεν προξενεί τις φοβερές επιδράσεις της χημειοθεραπείας. Και εφόσον
έχει την δυνατότητα να το πράξεις, φύτεψε μια λεμονιά στον κήπο σου. Όλα τα
μέρη του είναι ωφέλιμα. Την επόμενη φορά που επιθυμείς να πιεις χυμό, ζήτα
φυσικό χυμό λεμονιού χωρίς συντηρητικά. Πόσα άτομα πεθαίνουν ενώ το μυστικό
αυτό παραμένει φυλαγμένο, με καχυποψία, ώστε να μη θέσει σε κίνδυνο τα κέρδη
εκατομμυρίων των μεγάλων φαρμακευτικών επιχειρήσεων!
Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, η λεμονιά είναι χαμηλή. Δεν καταλαμβάνει μεγάλο
χώρο. Όλοι τη γνωρίζουν σαν λεμονιά. Το φρούτο του είναι ένα κιτρικό προϊόν
με διαφορετικές όψεις, το εσωτερικό του μπορεί να φαγωθεί άμεσα ή να
επεξεργαστεί για την παραγωγή ποτών, αναψυκτικών, γλυκισμάτων κλπ. Το
σημαντικό σε αυτό το φυτό οφείλεται στα ισχυρά αντικαρκινογόνα αποτελέσματά
του. Και ακόμα και εάν του αποδίδονται περισσότερες χημικές ιδιότητες, το
σημαντικότερο αυτού είναι δράση του πάνω στις κύστες και τους όγκους. Το
φυτό αποτελεί μια θεραπευτική αγωγή για τον καρκίνο, δοκιμασμένο σε
καρκίνους όλων των μορφών. Υπάρχουν ορισμένοι που το συνιστούν για όλες τις
μορφές καρκίνου. Επιπλέον το θεωρούν σαν έναν παράγοντα αντιμικροβιακού
ευρέος φάσματος, κατά των μολύνσεων των βακτηριδίων και όγκων, ικανό στην
καταπολέμηση των εσωτερικών παρασίτων και σκουληκιών, ρυθμιστή τη υψηλής
αρτηριακής πίεσης, είναι αντικαταθλιπτικό και καταπολεμά το άγχος και τις
νευρικές διαταραχές.
Η πηγή αυτής της πληροφορίας είναι εντυπωσιακή: προέρχεται από έναν εκ των
μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών στον κόσμο που διαβεβαιώνει ότι μετά από
20 χρόνια εργαστηριακών μελετών, που πραγματοποιήθηκαν από το 1970 και
συνακόλουθα έτη.
Τα εξαχθέντα συμπεράσματα ήταν: καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα 12 τύπων
καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων, του εντέρου κόλον, του στήθους, του προστάτη,
των πνευμόνων και του παγκρέατος. τα χημικά συστατικά του δένδρου κατέδειξαν
ότι δρα 10.000 καλύτερα στην επιβράδυνση ανάπτυξης των καρκινογόνων κυττάρων
από το φαρμακευτικό προϊόν adriamycin, ένα χημειοθεραπευτικό φαρμακευτικό
προϊόν, που χρησιμοποιείται συνήθως στον κόσμο όλο.
Το πλέον εντυπωσιακό της θεραπείας είναι ότι με τον εξαγόμενο χυμό λεμονιού
καταστρέφονται μόνον τα καρκινογόνα κύτταρα και δεν επιδρά στα υγιή. 
 Το κείμενο κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο των Επιστήμων Υγείας, llc 819n,
Charles Street, Βαλτιμόρη, MD 1201.
 
(Σημείωση «ID») Το αναδημοσιεύουμε γιατί και αν δεν αληθεύουν τα
συγκεκριμένα στοιχεία, το λεμόνι δεν βλάπτει. Η καχυποψία του κοινού όσον
αφορά τις προθέσεις των μεγάλων πολυεθνικών δεν έχει αυξηθεί τυχαία τα
τελευταία 30 χρόνια. Υπήρξαν ζωντανά παραδείγματα Εγκληματικών Ενεργειών
κατά της Ανθρωπότητας από αρκετές Φαρμακοβιομηχανίες, μερικές από τις οποίες
τελικά στις ΗΠΑ, κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν. Οι καπνοβιομηχανίες είναι
ένα παράδειγμα. Το ίδιο συνέβη με τις ορμόνες. Οι Φαρμακοβιομηχανίες έπεισαν
του γιατρούς ότι οι ορμόνες βελτιώνουν την εμφάνιση της γυναίκας μετά την
εμμηνόμαυση, με αποτέλεσμα εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ για πάνω από 20
χρόνια να φορτώνουν τον οργανισμό τους με περιττές ορμόνες και με αποτέλεσμα
ο αριθμός των καρκινογεννήσεων στις συγκεκριμένες γυναίκες να
εκατονταπλασιαστεί και να πεθάνουν εκατομμύρια γυναίκες! Έπρεπε δηλαδή, να
πεθάνουν τόσα εκατομμύρια γυναίκες για να παραδεχτούν τελικά, ότι οι ορμόνες
παράγουν καρκινογενήσεις; Υπάρχουν πολλές πανεπιστημιακές μελέτες οι οποίες
«πνίγονται» από τις Φαρμακοβιομηχανίες, που στηρίζουν ότι υπάρχουν
εναλλακτικές θεραπείες του καρκίνου, αντί της χημειοθεραπείας, όμως τα κέρδη
από τη διάθεση αυτού του χημικού φαρμάκου είναι τεράστια! )
πηγή

The three offices of Christ and the faithful: prophetic, priestly and royal.

Father Athanasios Mitilinaios

Apocalypse

Chapter 4
Revelation 1: 4-7

The three offices of Christ and the faithful: prophetic, priestly and royal.

John to the seven churches that are in Asia: Grace to you and peace from him who is and who was and who is to come, and from the seven spirits who are before his throne, and from Jesus Christ the faithful witness, the first-born of the dead, and the ruler of kings on earth. To him who loves us and has freed us from our sins by his blood and made us a kingdom, priests to his God and Father, to him be glory and dominion for ever and ever. Amen. Therefore, glory belongs to the One who incarnated, who became a faithful witness, who shed His blood to wash us from our sins because He loves us. So to Him, Jesus Christ, be glory and power forever and ever, as we read at the end of John’s introduction to the book of the Revelation. Again, the Word of God took on flesh.

The Word became flesh. He proved to be the Faithful Witness, “o martys o pistos,” and the Firstborn from the dead, only because He loved us. He shed His blood to wash our sins only because He loved us. There was no other reason God did this. God does not have any other motive outside of His love. God, desiring to express this love to us, gave His incarnate, His only Son to die on the Cross. But He did not only wash our sins, which pertains to the negative aspect of the love of God. Negatively speaking, He washed our sins. But God proceeded to go beyond this washing. Moreover, for those of us who believe and accept this washing by His blood, He makes us members of the royal priesthood: vasilion ieratevma , and thereby makes us a kingdom of priests to his God and Father; to Him be glory and dominion forever and ever. Amen.

My friends, this is an extremely important verse. It is extremely theological, a most theological verse. We need to give it our utmost attention. So, He has made us to be a kingdom of priests. Christ has made us a kingdom of priests to the Father, or to serve the Father, as the different translations say. In this verse, what becomes very clear and very evident is the substance and the purpose of Christianity. We see here that Christianity is not simply a religion, but a kingdom. This is the substance of Christianity. Christians are kings and priests. This describes the content of Christianity. If someone would ask you, “What is Christianity anyway?” You should answer, “It is a kingdom.” And if someone would ask you, “What is the purpose of the Christian community?” You should answer, “It is to make its citizens kings and priests.” “This sounds colossal. You may believe this sounds like a very high calling. It is a very high calling, indeed, as high as the heavens.

Now once we come to the realization that being a Christian means that I am a citizen of a kingdom, that I am a king and priest, then how can we ever say again that Christianity is one of the religions? How can we compare it to the man-made religions? Christianity is not a religion dreamed by men. It is a revelation, and therefore a kingdom. So, as a Christian, my purpose is not to use my faith to make my life easier and more pleasant here on earth. A Christian is not the person who pays his taxes, obeys the laws of the country, and raises a good and a nice family. It seems that this is how we have been taught to size up today’s good Christian: “a good and honest member of the society.” There is no question that this is a consequence of the Christian life. It is clear that a Christian will be a good person in the society. But is this why Christ came into the world—to make us good and honest people, like Plato used to say, to be good and honest, “kalos kai agathos.”? If this was the purpose of Christ’s coming, then He did not have to come into this world. The ancient Greeks could have helped us to accomplish these objectives – just to become good people. We have, and have had many good people, even before Christ. My friends, the mission of Christianity is not to make me a good and honest citizen, but to make me a king and priest of God, something that escapes the thoughts of all those outside of Christianity. Again, this escapes the imagination of even the greatest philosophers. Christians are super-privileged to have God establish a kingdom for them on earth. When we pray, we say, “Thy kingdom come.” By the way, this has nothing to do with a political, earthly kingdom. We have said this before. This kingdom is not of this world. We often see Christian political parties with an agenda to elect Christian leaders and Christian presidents. Many think that this would automatically make the earth a sort of a better place. The truth is that the kingdom of God is as far as the east is from the west compared to these Christian parties and Christian Coalitions.

So, we pray, “Thy kingdom come.” The Christians reign together with Christ. They become priests who offer their worship to the Holy Triune God. Now, Who is the source of these great privileges? Initially, the source of this privilege is the Lord Jesus Christ Himself. While coming into the world as a human being, Christ was anointed by the Father. In saying this, we refer to the human nature, and not God the Logos who does not need to be christened by the Father, being equal, of one essence with the Father. “Jesus Christ” refers to the human nature. Therefore, the Incarnated Logos, Jesus Christ was anointed by God the Father with this triple office: the office of the Prophet, the Archpriest, and King. The Old Testament and especially the New Testament profess this triple office of Our Lord. We will not look into many verses other than the ones that we already interpreted last week. We mentioned the three descriptive titles, epithets, of Christ. “The Faithful Witness,” refers to the prophetic office of Christ, because He came to profess the truth and to talk about the truth, to prophecy. A prophet is not always someone who sees or foretells the future. This is only true in the narrow sense. In the broad sense, a prophet is he who talks about God. The word “prophet” in the broad sense can be found in the ancient Greek literature, even Homer saw a prophet as a person who prophesies or talks, and yes, a prophet can also talk about the future. We covered this earlier. The greater challenge of a prophet was not to foretell the future but to interpret the present. So, Christ is the Faithful Witness who came to bear witness to the truth, and He is the Teacher par excellence of heavenly things. Second, He is the Firstborn from the dead. This is characteristic of the Archpriestly office of our Lord, combining in His person the One who offers the sacrifice and the sacrificial Lamb, all in the same Person of Christ. We say this in the Divine Liturgy, “The One who offers and the One being offered,” and this is quite difficult to grasp, to be the One who offers the sacrifice and at the same time being the offering. Nevertheless, this is understood in the scope of the God-human nature of Christ. Third, the Ruler of the Kings of the Earth is characteristic of His royal office.

Combined, these three offices of Christ work out our salvation. These three offices – the prophetic, the archpriestly, and the royal –aid our salvation. With the first office, the prophetic, the true God is revealed. The second, the priestly office, is what lifts humanity to God – the oblation, or the anaphora. The priest during the prayer of oblation, or anaphora, lifts the Holy Gifts to God. He offers the Gifts to God: “Thine own of Thine own we offer to Thee…” But here we have the lifting, the raising - the anaphora- of the entire humanity. This anaphora was offered by Christ on the Cross. He offered this oblation by His Archpriestly office. He exercised His priestly office on the Cross. He lifted, raised, offered – we use all these words for the Greek word, anaphora – the human nature to the Father, the Son, and the Holy Spirit. With the third office, the royal office, nature becomes a true kingdom of God and ruled by God. The Holy Baptism and Holy Chrism that each faithful receives incorporate him in the Body of Christ, that is, the Church. [so that he becomes one body with Christ] In this manner, each faithful participates or takes on these three offices of Christ to a certain degree. Christ is a prophet, so the faithful becomes a prophet, to a certain extent. Christ is the Archpriest, and the faithful becomes a priest, to a certain extent. Christ is the king, so the faithful becomes a king to a certain extent. Therefore, this means that the Christian receives these offices from Christ, which Christ receives from the Father. Christ was anointed with the three offices, the triple office, and now we can see that St. John talks about this type of thing in Revelation, after the triple office of Christ, and has made us to be a kingdom and priests to serve His God and Father.

When did Christ make us a kingdom and priests to serve God? He did this after He proved to be the Faithful Witness, the Firstborn from the dead, and the Ruler of the kings of the earth. We find this position in the Old Testament as well. God Himself says through Moses, and you shall be to me a kingdom of priests and a holy nation. These are the words which you shall speak to the children of Israel. (Exodus 19:6) Can we grasp the meaning of these words, my friends? God wants His nation to be holy. That is what prophet Isaiah says, You shall be called the priests of the Lord,…ministers of God; you shall eat the wealth of the nations, and in their riches you shall glory. (61:6) So first you will become priests of God, second you shall eat the wealth of the nations, and in this wealth you will be glorified, which means—and here is where the Jews totally misinterpret — no, this does not mean to dominate and extract all the wealth from the world and keep it in some banks. What a shame! This is how these blessed people of the Old Testament, how these pitiful people, God’s elect of the Old Testament, misunderstand the Scriptures. The true meaning is that you will become kings and priests, and the true meaning of the king and the priest will only be given to us in Christ Jesus. If I do not have the presence of Jesus Christ, and if I study the Old Testament without the light of the New Testament, I can interpret Holy Scripture according to my selfish, national or racist ambitions and interests. So, if I am a Jew and I reject the New Testament; I reject Jesus Christ. Then I can say, “Here it is. God tells me to be wealthy, to rule the wealth of the entire world, and to govern the entire world.”

But this is a horrible mistake, a terrible misunderstanding of the word of God, and the elitist group, the Zionists have been moving in this direction for years. They are worth many tears, because they will never rule the world, and they will not get much joy out of this wealth, because when they finally accomplish this, and they will accomplish it, they will bring the Antichrist; and then, they will be destroyed. Therefore, they will not enjoy any of these efforts. They are truly fighting the wind and the second Psalm describes their plight. God will laugh at them. The Lord has them in derision. (2:4) He is mocking them. This is an anthropomorphic expression. It is like God telling them, “You poor, pitiful people! You plot in vain all these centuries; all these efforts to become a dynasty, to lord it over the world! Now it is all over. The end is here.” So, This is not the spirit of the Old Testament verses. Let’s move on to see what the spirit of the New Testament is, and how St. Peter explains these verses with the light of Christ. St. Peter takes these Old Testament verses, and he renews them in the light of the New Testament. We read in 1 Peter (2:5-9), But you are a chosen people. Who? “You” means the Christians, not the synagogue. But you (the Christians) are a chosen people, a royal priesthood, a holy nation, a people belonging to God. So the holy nation and the royal priesthood are no longer for the Jews, but for the Christians! This is the new dimension under the light of the New Testament. So, you are a chosen people, a royal priesthood, a holy nation, a people in God’s care, that you may declare the praises of Him Who called you out of darkness into His marvelous light! Do you see here any hint of materialism and earthly, monetary riches? There is not a trace! This is why the people who would like to support and form Christian political parties, whether they understand it or not, while they are doing this consciously or not, fall into the same trap as the Jews. They act like people of the Old Testament.

So every baptized and chrismated Christian is a prophet, a priest, and a king. Now what does all this mean for me, the baptized and chrismated Orthodox Christian? First, about being a prophet, it is the inspiration of the Holy Spirit and its many gifts. For this reason, St. John the Evangelist in his epistle is addressing the newly illumined, the newly baptized Christians and says, But you have an anointing from the Holy One, and you know everything. (1John 2:20) What, exactly, do they know? They know all those things that are necessary for one’s salvation. What does one need to know? One needs to know the delusion of the world, the methodology of the devil, the traps of his own self, and by being watchful, the path is opened so he can see his spiritual interest. So the Holy Spirit, which we receive by chrism, and we have this chrism of the prophet, the Holy Spirit is our internal teacher who opens our mind to understand the truths about salvation while helping us to escape the delusions of the world and to understand its schemes and its evil traps. Now, is this important? It is extremely important! I do not know if I should say it even louder so you can hear it again. Someone can see this in the people outside Christianity, or in people who are Christians but who have extinguished their Holy Spirit. They render their chrism useless because they live, think, and abide by the precepts of the world. How these people act in their everyday lives! Someone can see their outrageous, foolish, dangerous and reckless acts, and can question, “Don’t they understand? Don’t they see? Are they blind?”

Today a verse caught my attention, and this is the third time that I will mention it today from Psalm 118, I saw people persist in their foolishness, I began to melt inside. I was burning inside. Something was eating me inside! Truly, today, the widespread foolishness eats away, gnaws at the innards of the God-fearing individual. Unsurpassed foolishness! It is like a tree-climber who climbs the tree, sits on a branch, and suddenly takes a saw and cuts the very limb that is supporting him! He does it very naturally, not giving it any thought at all. Obviously, he is going to go crashing down! As a nation, we have been cutting our supporting branch. Our school systems have expelled God from their school grounds. They have expelled the guardian angels, and replaced them with police officers, metal detectors, and drug rehabilitation programs. The atheist teachers did all they could to take the fear of God out of their students, and now they fear for their lives from these fearless students. Our Christian children today are brought up by MTV and Blockbuster videos. Our times show strong signs of decadence, signs of a fall. The western world is slowly dying, and the average person today does not see this. They think that our times are simply the best, splendid. If you have any sensitivity, you melt inside. You burn inside to see all these people live their lives without a single thought for their eternal souls. These people are strangers to the Holy Spirit. On the other hand, the people that are anointed with the Holy Spirit energize their chrism. They have the general prophetic gift to be able to see, to discern, even to use God-given common sense. People in the world today lack even this very basic common sense, and many times these individuals talk in the name of a deep and impressive philosophy. Philosophy of fools! Foolishness! What comes to mind is the scriptural verse stating that God turns those He wants to destroy into fools. And it looks like God is planning to destroy us, so he allows this widespread foolishness! This is because we have left God. I brought this up as an example to show what it means to have a prophetic spirit, to have the spirit of God to be my teacher, the spirit of God to become my personal teacher to illumine me and show me how to walk.

Now we will look into the gift for the office of priesthood, and here we need to make a clarification. This general priesthood that exists in the faithful, the royal priesthood, in which every baptized Christian is a priest, cannot substitute for the liturgical priesthood. It cannot replace the Sacrament of the Holy Priesthood. This is something that the Protestants have done. They acknowledge the general priesthood, but they reject the specific or liturgical priesthood, and this is why they have eliminated the mystery of priesthood. What a tragedy, because I must tell you that the Sacrament of Priesthood is the mystery of the Church. And the mystery of the Church is the mystery of Salvation! This is why the mystery (sacrament) of the priesthood takes place during and inside the Divine Liturgy. The Divine Liturgy can only come forth from the priesthood, and it can only exist and co-exist with the priesthood. We are talking about the specific priesthood. In other words, the bishop, or the archpriest, celebrates the Divine Liturgy, enabled by his priesthood, and at the same time, inside the Divine Liturgy, the mystery of priesthood is acquired. This is why the mystery of the Church and the mystery of the priesthood are almost synonymous. Yet, they have their distinct differences as well. This is extremely important. This mystery was spurned by the Protestants. So, in reality, because they spurned the mystery of the priesthood, they do not have a Church. The Protestants, and this includes denominational and non-denominational Christians, have no Church per se. They are not a Church. They are simply Christian communities. They talk about a Church, but they are living a lie or they use the term very loosely. We repeat that they are not a Church because they do not have the mystery of priesthood with this specific meaning.

As you can see, we place great emphasis in this area about the specific and the general priesthood. However, both the specific and the general priesthood are initiated by Christ; they are fulfilled in Christ, and they are offered to Christ. Both of these priesthoods – general and specific – are linked together to present the offering. For example, the faithful brings the bread, the prosforon, for the consecration. He prepares it, he kneads it, he shapes it, he bakes it, and now he brings it to the Church and he offers it. He offers it to the priest, who will present the final offering. So, the priest will celebrate the completion of the offering, but the first offering comes from the faithful. Therefore, the initial offering of the bread takes place when the layperson uses his general priesthood. The priest using his specific priesthood completes the final offering, or anaphora. As we can see, the faithful, with his general priesthood, offers the gift and the elements of the Divine Liturgy, but something more; he has this spiritual partnership with the priest. In other words, he offers through or by the hands of the priest.

In practice, it works as follows, so you will be able to understand it much better. Can the priest celebrate the Divine Liturgy by himself? Can he take a prosforon, enter the church, wear his vestments, and begin, “Blessed is the Kingdom, of the Father, and the Son, and the Holy Spirit?” Can he do this without a layperson? No, he cannot! This is not for technical reasons, not because there is no chanter, or because there is nobody to help with the censer. That is not the case. Again, it is not for technical reasons, but for ecclesiological reasons. The priest is not allowed to celebrate the Divine Liturgy without having at least one faithful present, at least one lay person present—one more person. Again, the ecclesiological reasons are all these things I have been talking about. No, the priest, the bishop, or the patriarch cannot celebrate one single Liturgy by himself. You, the layperson must be present, because your general priesthood, combined with the specific priesthood, will complete the offering to the Lord. The laity must be present. This is why the laity partake Body and Blood, as the priest partakes Body and Blood. Please pay attention, because we are living in the “age of the dialogues:” dialogues with Protestants, dialogues with Catholics. Previously we talked about the Protestants, and now we must mention that the Roman Catholic Church does not allow the laity to commune the Blood of Christ, only the Body. What does this mean? It means that she gives privileges to the clergy, privileges above and beyond the faithful; this is why the Roman Catholic priest can celebrate mass every day in his room. His private mass can last anywhere from ten minutes up to an hour. So within ten minutes, the papist priest can receive his Holy Communion, and can go about his business. Our Orthodoxy has no knowledge of these things. This is because the papists, the clergy of the Catholics, ignore the lay people by practicing these erroneous innovations. The presence of the faithful, the presence of the laity, is of great, basic importance, and our Church expresses it by this method. “Yes, my priest, you cannot celebrate the Liturgy without at least one single lay person.” Do you see how important this information is? We must also mention that the very language of the Liturgy is written in the first person plural; “We offer.” “We ask.” “Let us ask of the Lord.” “Save us.” “Have mercy on us.” The entire congregation, the entire church, clergy and laity, presents the offering to the Lord.

St. Peter calls the faithful living stones, who build among themselves a spiritual house. St. Paul calls the faithful temples of the Holy Spirit. Temples of the Holy Spirit! Hold onto this thought. What does it mean that I am the temple of the Holy Spirit? My body is the temple of the Holy Spirit. This means that in this living temple of God, each faithful is for himself, for his temple, its guard and its priest. Every faithful is a temple of the Living God. St. Paul repeats this many times, but when he talks about a temple, he also insinuates a priest. Who is the priest? I am the temple, I am the priest, and I am the guard, the watchman of the temple of God. Now in the Old Testament the sacrifices had this meaning; they substituted for the guilty party. A man would bring a lamb and offer it as a sacrifice in place of himself – to avoid sacrificing himself. The blood of the animal would be poured out. The animal, which did nothing wrong, sheds its blood in the place of the guilty person. However, here in the New Testament, we have a sacrifice far and beyond those of the Old Testament. If they took a sheep and sacrificed it, they were right by God. Not now. In the New Testament, as a Christian, the sacrifice of worship that I must offer up to God is my own self, my own selfishness, and my own ego. Let us listen to how St. Paul expresses this. Therefore, I urge you, brothers, in view of God’s mercy, present your bodies as a living sacrifice, holy and pleasing to God. (Romans 12:1)

Present your bodies has a liturgical dimension. It is like presenting the holy bread, the prosfora, to God, like taking them to the north entrance. Long ago, the prosfora were offered at the Royal Door during the time of the reading of the apostle – the epistle reading. What is left from this as a reminder is that the priest comes out at this moment and incenses, because the priest used to incense the offerings of the faithful before he took them inside. This is called the presentation of the gifts. This is why St. Paul uses the word “present” here, present your bodies. Again, this of a liturgical dimension and it stems from the Old Testament. So, present not your wine or your bread, but your bodies. Your bodies are a living sacrifice, holy and pleasing to God, which is your spiritual worship. Therefore, I offer myself, and when I offer myself, I am a priest. St. Peter says (1 Peter 2:5), and like living stones be yourselves built into a spiritual house, to be a holy priesthood, to offer spiritual sacrifices acceptable to God through Jesus Christ. Jesus Christ, of course, is the Mediator. Therefore, the sacrifice of the celebrant faithful is the sacrifice of the faithful with the general meaning of the priesthood, meaning all of us, all the laity. This sacrifice is primarily sacrifice of praise, “the fruit of the lips,” as St. Paul calls it. Through him [Jesus Christ] then let us continually offer up a sacrifice of praise to God, that is, the fruit of lips that acknowledge his name. (Hebrews 13:15) We also have the sacrifice of righteousness.

We read in Psalm 51, If you wanted a sacrifice, I would have given it to you. You do not delight in burnt offerings (animals thrown in a fire, etc.), because the sacrifice acceptable to God is a broken spirit. A broken and contrite heart, O God, you will not despise, you will not reject. Then you will delight in the sacrifice of righteousness, in burnt offerings and whole burnt offerings. What is the sacrifice of righteousness? This entire verse tells us this – it is the sacrifice of repentance. It is a great sacrifice to God. We offended God with our sins, and we saddened, and grieved the Holy Spirit. Now we offer our sacrifice of repentance. Righteousness also means virtue. It is the sacrifice of virtue. I will place inside the altar with a charcoal-smoke offering, I will put my virtues inside the charcoals to become incense to rise to heaven. Don’t we always chant in our Vespers service, “Let my prayer rise like incense before you?” So, I do not offer you incense; I offer you my prayers. If you will, Lord, I offer you incense as well, along with my prayers. However, as the incense rises at this moment, let my prayer rise as well, and let my virtues rise in the same way. — My virtues, my holiness. What is the sacrifice of righteousness? It is the sacrifice of my virtues. My calling is to be a holy person. Third, we have the sacrifice of almsgiving. St. Paul says Do not neglect to do good and to share what you have, for such sacrifices are pleasing to God. (Hebrews 13:16) Therefore, we have first, sacrifice of praise, that is, the fruit of the lips, chanting, singing to the Lord. Second, we have sacrifice of righteousness, and that is our repentance, our virtues. Third, we have sacrifice of giving and sharing, almsgiving, for the priestly office. All this comprises this general priesthood that we all have.

And now, I will talk about the office of royalty. During our baptism, we receive as betrothal the Seal of the Holy Spirit. The priest says very clearly, “the Seal of the Holy Spirit.” We are marked. What is this mark? This mark is the Cross by which the faithful is marked noetically thus receiving the Seal of the Holy Spirit. This I do with my own free will when I am baptized and when I become a Christian. When I receive this Seal of the Holy Spirit, then I become the person who accepts the betrothal, a promise, that I will become a king. Not a servant, but a king! Would you like to see this? In the book of the Revelation, Round the throne were twenty-four thrones, and seated on the thrones were twenty-four elders, clad in white garments, with golden crowns upon their heads. (4:4) The number twenty-four is twelve times two, which denotes a great number. “Elders” means mature Christians, mature in holiness. There is so much greatness in these visions of St. John, and we will study them very closely when the time comes. These twenty-four elders were dressed in white, and they had crowns of gold on their heads. So, the faithful is not a servant, but is crowned with a crown of gold. He wears the king’s crown. He is a king! And the Lord says, “The righteous will sparkle, will shine like the sun, in the Kingdom of their Father.”

What does it mean, though, to have the royal office here on earth? I can understand the crown in heaven, that is OK, but what is the meaning of this royalty here on earth? It means to reign over my passions! It means to be the ruler of all creatures, the ruler of the entire creation. God told Adam and Eve to rule and dominate the entire creation, and He certainly did not mean the type of domination, or abuse rather, that goes on today, because this sort of domination is also digging our graves. When I conquer atomic energy, I open my grave, to go in from cancer, because radiation kills me. When I try to conquer the secrets of nature, and I set them loose to use them, they end up killing me. What we are eating today, what we’re drinking, what we’re breathing, all these things - they’re slow killers. Look at the number of pharmacies, pharmaceutical companies in your neighborhoods, and look at the statistics of disease control, the various types of cancers, all in the last hundred years. This is not the type of conquering that God had in mind. Being the ruler of nature means that I am the highest being of all creation, and there is not a single creature higher than I am. Everything is below me. I am the ruler of nature. We can see this in our past and present ascetics. They are lords of nature. Even the beasts and wild animals do obedience to them. St. Moses the Ethiopian, for instance, had some visitors, and being in the desert, he had no water. He ran out of water. He wanted to feed his visitors. He wanted to cook some vegetables for them, but he had no water. So very simply, he took his pot, went outside, and asked God very simply and very naturally, “Lord, please send me some water.” Immediately a cloud came, parked on top of his pot and rained enough water to fill his cooking utensil. He took it, boiled the vegetables, and treated his visitors. This is how man reigns over nature. I am the ruler of nature but I must recognize that above me is the absolute ruler, my God, who rules over all. We do not get ahead by ignoring God. In our arrogance, we do this. We want to unlock the secrets of nature that are killing us.

I am the lord of nature but I must also be the lord of my passions. I must govern my passions, and uphold myself with a royal, governing spirit – eigemon nous. “Eigemon” in Greek means, “king.” So,I need to uphold myself with a royal nous. So let my mind be the king and governor of my existence, not my emotions, so I do not become a prisoner or a slave of people, or become enslaved by some ideas or fads, so I do not become a slave of materialism. This is the meaning of having the office of king in this life. Revelation 1:7, Behold, he is coming with the clouds, and every eye will see him, every one who pierced him; and all tribes of the earth will wail on account of him. Even so. Amen. So, my friends, the One Who makes us kings and priests is coming. Behold, He is coming. He is coming with the clouds and every eye will see Him, every one. Even those who speared Him, the Greek says, – all the people who speared Him. All the people of the earth will mourn because of Him. These two verses serve as the conclusion of the introduction of this book, but they also include the central theme of the entire book of the Revelation. What is the central theme of this book? It is the Second Coming of Christ, not the rapture, not the millennium, not the taking up of the Church, not the Antichrist. The central theme of the book of the Revelation is the Second Coming of Christ. Everything that this book will tell us will revolve around this theme – the second presence of Christ.

Christ is coming! Behold! With this “behold” the writer wants to get our attention. We find this “behold” in the Gospel very often, when the word of God wants us to zero in on some key event. Here, behold! Look! He is coming! But here in these verses, we have an awesome picture, Christ coming back slowly in the clouds while the entire earth sort of freezes and all people, every eye on the entire earth shall see Him. Moreover, people will begin to wail and to beat themselves. Here we have an awesome image, an awesome picture of the Coming of Christ, and a troublesome and fearful picture. Here we come face-to-face with two Christological prophecies, both from the Old Testament; and they are combined. The one belongs to the prophet Daniel, and the other to the prophet Zachariah. These two prophesies are what gave St. John the inspiration to synthesize this vision and prophecy, by which vision he closes his introduction to this book. When someone comes to the realization at some point in their life, when someone truly realizes, truly and not sensationally, and to have it be a heart-felt reality that Christ is coming back, then we develop the strong nostalgia, a strong love, a hope, that nothing in this life can hold us. We do not desire to die, no, or to just leave. Not so. Simply, Christ is coming! It is such a strong hope. Christ is coming back! This should excite us! We must place this reality deep in our being. This was the reality and the experience of the first Christian Church. With this reality, the Church lived and gave us the martyrs and the saints. With this reality, the Church will once again give us martyrs and saints. I pray for this with all my heart.

http://www.saintnicodemos.org/

 http://www.impantokratoros.gr/apocalypse-chapter4.en.aspx