Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος
Η πραγματικότητα είναι σκληρότερη απ' όσα συζητούμε μεταξύ μας στον κύκλο μας.
Εμείς μπορεί να ισαπέχουμε από το σημείο Κάπα του κέντρου του κύκλου ή να είμαστε πιο μέσα σε μικρότερη ακτίνα Ρο και με άλλα λόγια εσύ ασφαλώς γνωρίζεις τον Νατσιό και την πολυετή αρθρογραφία του, τις θέσεις του μέσα στα χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο γείτονας σου στο απέναντι δυάρι έχει ιδέα το ποιος είναι ο Νατσιός και η ΝΙΚΗ.
Ο κύκλος πρέπει να ανοίξει, αφού πρώτα βγούμε από τον κύκλο μας για να διαπιστώσουμε πρώτοι εμείς ότι ο κύκλος μας είναι μικρός.
Ο κύκλος δεν ανοίγει με πασατέμπο που βαράει το τζάμι του συστήματος, ούτε με φωτοτυπίες μιας φθηνότερης συστημικής καμπάνιας που φαίνεται σαν ένα μικρό και άγνωστο σύστημα εκτός συστήματος που θέλει να γίνει ένα άλλο σύστημα έστω τιμιότερο από το υπάρχων σύστημα.
Η ΝΙΚΗ πρέπει να αποδεχτεί την πραγματικότητά της και να διηγηθεί στον κόσμο για ένα μικρό κόμμα ενός δασκάλου από το Κιλκίς, ο οποίος ταξιδεύει σ' όλη την Ελλάδα και κάθε Δευτέρα πρωί είναι και πάλι στην έδρα του για να διδάξει στα παιδιά τον Χριστό και την Ελλάδα.
Ίσως αυτό συγκινήσει περισσότερο απ' όσα είναι αδύνατον να συγκινήσουν τα αγάλματα με τις μάσκες που παρακολουθούν κάθε μέρα τα ίδια κανάλια που ουδέποτε θα έχουν καλεσμένο τον Νατσιό και τη ΝΙΚΗ τις επόμενες μέρες μέχρι την 21η Μαίου.
Χάνουμε μέρες ως μικρές φωτοτυπίες του συστήματος ενώ έχουμε τις λέξεις που είναι η μόνη αληθινή καμπάνια μας: «Θα ψηφίσω ένα μικρό κόμμα ενός δασκάλου απ' το Κιλκίς».
Μη χτυπάς το θηρίο με κομμάτια κρέατος. Τ' αρπάζει και τα τρώει. Το σύστημα γελάει με κάτι τέτοια απονενοημένα, έστω κι αν τα κείμενα της ΝΙΚΗΣ είναι αξιοπρεπή και οι θέσεις της καλά επιμελημένες.
Πετάς το δόρυ σε μια αρένα που κάποιες φορές συγκινείται και τις περισσότερες όχι, αλλά, πάντως, αν είναι να συγκινηθεί, δεν το κάνει για συνηθισμένους μονομάχους.
Εμείς έχουμε έναν τέτοιο μη συνηθισμένο μονομάχο που ξέρουμε ότι έχει βάθος κι εσύ γράφεις τα ίδια και τα ίδια ενώ θα έπρεπε να επαναλαμβάνεις με ταπεινότητα δυο τρεις λέξεις απλές:
«Θα ψηφίσω ένα μικρό κόμμα ενός δασκάλου απ' το Κιλκίς».
Εμείς που γράφουμε σε μεγάλες φόρμες ξέρουμε ότι ένα ολόκληρο βιβλίο κι ένα ταξίδι ξεκινάει με μια μικρή πρόταση που χρειάζεται να συγκινήσει, αν είναι αληθινή κι έχει τίποτα να πει που δεν το λένε όλοι οι άλλοι επί ενάμιση αιώνα που μας κούρασε. Αν έχεις τίποτα συγκινητικό να πεις και το λες ταπεινά, το σύστημα τρώει φλασιά καμιά φορά και κοκκαλώνει μπροστά σου.
Κώστας Παναγόπουλος
https://kgpanagopoulos.blogspot.com/2023/04/blog-post.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου