σ.σ. Νομίζω ότι εδώ ο κ. Χαράλαμπος Μηνάογλου, δίνει μία καλή εξήγηση για ποιον λόγο «έδεσαν» την Εκκλησία, με την συγκατάθεση βεβαίως βεβαίως της εκκλησιαστικής διοικήσεως. Ακολουθεί και το άρθρο του θλιβερού αυτού ανθρώπου, του Κίσσινγκερ.
Χαράλαμπος Μηνάογλου
Τις τελευταίες μέρες πολλοί σχολίασαν τις δηλώσεις του πνευματικού του διεθνιστικού σιωνισμού, του Χ. Κίσσιγκερ. Οι δηλώσεις αυτές είναι σπάνιες τουλάχιστον για μένα, καθώς θα συμφωνήσω με τις βασικές διαπιστώσεις του από τις οποίες το πρώτο πράγμα που βγαίνει, είναι μία ανησυχία. Ανησυχία μήπως η παγκοσμιοποίηση σιωνιστικού τύπου καταρρεύσει.
Τονίζει ότι την επόμενη μέρα ο κόσμος πρέπει να μείνει προσηλωμένος στις αρχές του Διαφωτισμού (δηλαδή της αποκρυφιστικής νεωτερικότητας με επίχρισμα ορθολογισμού). Το ότι τονίζει κάτι τέτοιο και το συμβουλεύει, σημαίνει ότι φοβάται πως μπορεί να υπάρξει και διαφορετική εξέλιξη.
Αν ο κόσμος δηλαδή αντί να φοβηθεί, ανοίξει τα μάτια του τι θα δει ξεκάθαρα μπροστά του;
ΓΥΜΝΗ και ΜΟΝΗ την κατάρρευση της νεωτερικότητας….
ΓΥΜΝΗ και ΜΟΝΗ την αποτυχία των συστημάτων που γέννησε ο Διαφωτισμός….
ΓΥΜΝΗ και ΜΟΝΗ την αδυναμία του φιλελευθερισμού να καλύψει τις στοιχειώδης ανάγκες των ανθρώπων….
ΓΥΜΝΗ και ΜΟΝΗ την αποτυχία της παγκοσμιοποίησης….
ΓΥΜΝΗ και ΜΟΝΗ την εξάρτηση του ανθρώπου από τον Θεό….
Αυτό λένε οι δηλώσεις του Κίσσιγκερ πίσω από τις λέξεις! Για αυτό και υπάρχει ανάγκη να φοβηθούν οι άνθρωποι, ώστε να μην δουν την κατάρρευση όλων όσων θεοποίησε ο Κίσσιγκερ και οι όμοιοί του. Για αυτό και είναι για αυτούς επιτακτική ανάγκη να κλείσει η Εκκλησία. Να αποτραβηχτεί, να δηλώσουν οι κεφαλές της ότι αυτή απέτυχε και λέει ψέμματα, ενώ η πραγματικότητα βοά ότι οι αντίχριστοι είναι αυτοί που απέτυχαν και λένε ψέματα.
Ζει Κύριος ο Θεός όμως…. Και θα δείξει ότι πράγματι μία ένωση χρειάζεται για να ζήσει ο κόσμος. Μία ένωση γύρω από την Αλήθεια. Και αυτήν αργά ή γρήγορα θα την φέρει ο Χριστός, καθώς και ένας να μείνει πιστός θα μαρτυρήσει για την Αλήθεια και τα αποτυχημένα συστήματα του άρχοντος του αιώνος τούτου θα δει ο άνθρωπος ποια είναι και θα πιαστεί από την Αλήθεια ως μόνη σανίδα σωτηρίας. Τελειώσαν οι απάτες μας φωνάζει ο Χένρυ…και έχει δίκιο!
H πανδημία του κορωναϊού θ’ αλλάξει για πάντα τηνπαγκόσμια τάξη
The coronavirus pandemic will forever alter the world order
By Henry A. Kissinger
H πανδημία του κορωναϊού θ’ αλλάξει για πάντα την παγκόσμια τάξη
του Χένρι Κίσιγκερ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal και το αναδημοσιεύουμε σε ελληνική μετάφραση.
The surreal atmosphere of the Covid-19 pandemic calls to mind how I felt as a young man in the 84th Infantry Division during the Battle of the Bulge. Now, as in late 1944, there is a sense of inchoate danger, aimed not at any particular person, but striking randomly and with devastation. But there is an important difference between that faraway time and ours. American endurance then was fortified by an ultimate national purpose. Now, in a divided country, efficient and farsighted government is necessary to overcome obstacles unprecedented in magnitude and global scope. Sustaining the public trust is crucial to social solidarity, to the relation of societies with each other, and to international peace and stability.
Η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα της πανδημίας του Covid-19 μου θυμίζει πως ένιωθα σαν νεαρός άνδρας στο 84ο τμήμα πεζικού κατά τη διάρκεια της μάχης των Αρδεννών. Τώρα, όπως και στα τέλη του 1944, υπάρχει μια αίσθηση αόριστου κινδύνου, που δεν απευθύνεται σε κανένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά χτυπά τυχαία και με καταστροφικότητα. Αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αυτού του μακρινού χρόνου και του δικού μας. Η αμερικανική αντοχή τότε ενδυναμώθηκε από έναν ανώτατο εθνικό σκοπό. Τώρα, σε μια διαιρεμένη χώρα, είναι απαραίτητη μια αποτελεσματική και οξυδερκής κυβέρνηση για να ξεπεραστούν τα τεράστια εμπόδια, χωρίς προηγούμενο σε μέγεθος και παγκόσμιας κλίμακας. Η διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνική αλληλεγγύη, για την σχέση των κοινωνιών μεταξύ τους και για την διεθνή ειρήνη και σταθερότητα.
Nations cohere and flourish on the belief that their institutions can foresee calamity, arrest its impact and restore stability. When the Covid-19 pandemic is over, many countries’ institutions will be perceived as having failed. Whether this judgment is objectively fair is irrelevant. The reality is the world will never be the same after the coronavirus. To argue now about the past only makes it harder to do what has to be done.
Τα έθνη συνυπάρχουν και αναπτύσσονται με την πεποίθηση ότι τα θεσμικά τους όργανα μπορούν να προβλέψουν καταστροφές, να συγκρατήσουν τον αντίκτυπο και να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα. Όταν τελειώσει η πανδημία του Covid-19, πολλά θεσμικά όργανα των χωρών θα θεωρηθεί ότι έχουν αποτύχει. Το αν η κρίση αυτή είναι αντικειμενικά δίκαιη είναι άνευ σημασίας. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά τον Covid-19. Το να διαφωνήσουμε τώρα σχετικά με το παρελθόν το μόνον πού επιτυγχάνει είναι να καθιστά δυσκολότερο ό, τι πρέπει να γίνει.
The coronavirus has struck with unprecedented scale and ferocity. Its spread is exponential: U.S. cases are doubling every fifth day. At this writing, there is no cure. Medical supplies are insufficient to cope with the widening waves of cases. Intensive-care units are on the verge, and beyond, of being overwhelmed. Testing is inadequate to the task of identifying the extent of infection, much less reversing its spread. A successful vaccine could be 12 to 18 months away.
Ο Covid-19 έχει χτυπήσει με πρωτοφανή κλίμακα και αγριότητα. Η εξάπλωσή του είναι εκθετική: τα κρούσματα των ΗΠΑ διπλασιάζονται κάθε πέμπτη ημέρα. Κατά την σύνταξη του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία. Τα ιατρικά εφόδια είναι ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τα διευρυνόμενα κύματα κρουσμάτων. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας βρίσκονται στο όριο τους και το έχουν ξεπεράσει, είναι υπέρ πλήρεις, είναι στα πρόθυρα που να μη μπορούν να κάνουν τίποτε παρά να είναι συγκλονισμένοι. Τα διαγνωστικά τέστ δεν επαρκούν για να εντοπίσουν την έκταση της προσβολής, πόσο μάλλον για να μειώσει την εξάπλωσή της. Ένα επιτυχές εμβόλιο θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε 12 έως 18 μήνες.
The U.S. administration has done a solid job in avoiding immediate catastrophe. The ultimate test will be whether the virus’s spread can be arrested and then reversed in a manner and at a scale that maintains public confidence in Americans’ ability to govern themselves. The crisis effort, however vast and necessary, must not crowd out the urgent task of launching a parallel enterprise for the transition to the post-coronavirus order.
Leaders are dealing with the crisis on a largely national basis, but the virus’s society-dissolving effects do not recognize borders. While the assault on human health will—hopefully—be temporary, the political and economic upheaval it has unleashed could last for generations. No country, not even the U.S., can in a purely national effort overcome the virus. Addressing the necessities of the moment must ultimately be coupled with a global collaborative vision and program. If we cannot do both in tandem, we will face the worst of each.
Η διοίκηση των ΗΠΑ έχει κάνει μια καλή δουλειά στην αποφυγή της άμεσης καταστροφής. Η τελική δοκιμασία θα είναι αν η εξάπλωση του ιού μπορεί να σταματήσει και στη συνέχεια να αντιστραφεί με τέτοιο τρόπο και σε τέτοια κλίμακα που να διατηρεί την εμπιστοσύνη του κοινού στην ικανότητα των Αμερικανών να κυβερνούν τους εαυτούς τους. Η προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης, όσο τεράστια και αναγκαία, δεν πρέπει να ξεπεράσει το επείγον καθήκον να ξεκινήσει μια παράλληλη επιχείρηση για τη μετάβαση στη κανονικότητα μετά τον Covid-19.
Οι ηγέτες αντιμετωπίζουν την κρίση σε μεγάλο βαθμό σε εθνική βάση, αλλά οι κοινωνικές αποδομήσεις που προκαλεί ο ιός δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα. Ενώ η επίθεση στην ανθρώπινη υγεία – ελπίζουμε – θα είναι προσωρινή, οι πολιτικές και οικονομικές αναταράξεις που θα προκαλέσουν θα μπορούσαν να διαρκέσουν για γενιές. Καμία χώρα, ούτε καν οι ΗΠΑ, μπορεί να ξεπεράσει τον ιό σε μια καθαρά εθνική προσπάθεια. Η αντιμετώπιση των αναγκών της στιγμής πρέπει τελικά να συνδυαστεί με ένα παγκόσμιο όραμα και πρόγραμμα συνεργασίας. Εάν δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο μαζί, θα αντιμετωπίσουμε το χειρότερο από το καθένα.
Drawing lessons from the development of the Marshall Plan and the Manhattan Project, the U.S. is obliged to undertake a major effort in three domains. First, shore up global resilience to infectious disease. Triumphs of medical science like the polio vaccine and the eradication of smallpox, or the emerging statistical-technical marvel of medical diagnosis through artificial intelligence, have lulled us into a dangerous complacency. We need to develop new techniques and technologies for infection control and commensurate vaccines across large populations. Cities, states and regions must consistently prepare to protect their people from pandemics through stockpiling, cooperative planning and exploration at the frontiers of science.
Παίρνοντας μαθήματα από την ανάπτυξη του σχεδίου Marshall και του προγράμματος του Μανχάταν, οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να καταβάλουν σημαντική προσπάθεια σε τρεις τομείς. Πρώτον, ενισχύστε την παγκόσμια ανθεκτικότητα στις μολυσματικές ασθένειες. Οι θρίαμβοι της ιατρικής επιστήμης, όπως το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας και η εξάλειψη της ευλογιάς, ή το αναδυόμενο στατιστικό-τεχνικό θαύμα της ιατρικής διάγνωσης μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, μας παρέσυραν σε ένα επικίνδυνο εφησυχασμό. Πρέπει να αναπτύξουμε νέες τεχνικές και τεχνολογίες για τον έλεγχο των επιδημιών και τα ανάλογα εμβόλια σε μεγάλους πληθυσμούς. Οι πόλεις, τα κράτη και οι περιφέρειες πρέπει να προετοιμαστούν με συνέπεια για την προστασία του λαού τους από τις πανδημίες μέσω της αποθήκευσης, του συνεργατικού σχεδιασμού και της έρευνας στην πρώτη γραμμή της επιστήμης.
Second, strive to heal the wounds to the world economy. Global leaders have learned important lessons from the 2008 financial crisis. The current economic crisis is more complex: The contraction unleashed by the coronavirus is, in its speed and global scale, unlike anything ever known in history. And necessary public-health measures such as social distancing and closing schools and businesses are contributing to the economic pain. Programs should also seek to ameliorate the effects of impending chaos on the world’s most vulnerable populations.
Δεύτερον, πασχίστε να θεραπεύσετε τις πληγές στην παγκόσμια οικονομία. Οι ηγέτες σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν λάβει σημαντικά διδάγματα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι πιο περίπλοκη: Την συρρίκνωση της οικονομίας που προκάλεσε ο Covid-19 είναι, σε ταχύτητα και παγκόσμια κλίμακα, δεν την έχει γνωρίσει ποτέ η ιστορία μέχρι τώρα. Και τα απαραίτητα μέτρα δημόσιας υγείας, όπως η κοινωνική απομάκρυνση και το κλείσιμο σχολείων και επιχειρήσεων, συμβάλλουν στον οικονομικό πόνο. Θα πρέπει επίσης να δημιουργηθούν προγράμματα που να επιδιώκουν να βελτιώσουν τις επιπτώσεις του επικείμενου χάους στις πιο ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες.
Third, safeguard the principles of the liberal world order. The founding legend of modern government is a walled city protected by powerful rulers, sometimes despotic, other times benevolent, yet always strong enough to protect the people from an external enemy. Enlightenment thinkers reframed this concept, arguing that the purpose of the legitimate state is to provide for the fundamental needs of the people: security, order, economic well-being, and justice. Individuals cannot secure these things on their own. The pandemic has prompted an anachronism, a revival of the walled city in an age when prosperity depends on global trade and movement of people.
Τρίτον, διαφυλάξτε τις αρχές της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης. Ο θεμελιώδης λίθος της σύγχρονης κυβέρνησης είναι μια περιφραγμένη πόλη που προστατεύεται από ισχυρούς ηγέτες, μερικές φορές δεσποτικούς, άλλες φορές καλοπροαίρετους, αλλά πάντα αρκετά ισχυρούς ώστε να προστατεύουν τους ανθρώπους από έναν εξωτερικό εχθρό. Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού αναμόρφωσαν την ιδέα αυτή υποστηρίζοντας ότι ο σκοπός του κράτους δικαίου είναι η κάλυψη των θεμελιωδών αναγκών του λαού: ασφάλεια, τάξη, οικονομική ευημερία και δικαιοσύνη. Τα άτομα δεν μπορούν να διασφαλίσουν αυτά τα πράγματα από μόνα τους. Η πανδημία προκάλεσε έναν αναχρονισμό, μια αναβίωση της περιφραγμένης πόλης σε μια εποχή που η ευημερία εξαρτάται από το παγκόσμιο εμπόριο και την μετακίνηση των ανθρώπων.
The world’s democracies need to defend and sustain their Enlightenment values. A global retreat from balancing power with legitimacy will cause the social contract to disintegrate both domestically and internationally. Yet this millennial issue of legitimacy and power cannot be settled simultaneously with the effort to overcome the Covid-19 plague. Restraint is necessary on all sides—in both domestic politics and international diplomacy. Priorities must be established.
Οι δημοκρατίες του κόσμου πρέπει να υπερασπιστούν και να διατηρήσουν τις αξίες τους σχετικά με τον Διαφωτισμό. Μια παγκόσμια υποχώρηση από την εξισορρόπηση της εξουσίας μέσω της νομιμότητας θα αναγκάσει το κοινωνικό συμβόλαιο να αποσυντεθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Ωστόσο, αυτό το χιλιετές ζήτημα νομιμότητας και εξουσίας δεν μπορεί να διευθετηθεί ταυτόχρονα με την προσπάθεια να ξεπεραστεί η επιδημία του Covid-19. Αυτοσυγκράτηση είναι απαραίτητη από όλες τις πλευρές-τόσο στην εγχώρια πολιτική όσο και στη διεθνή διπλωματία. Πρέπει να καθοριστούν προτεραιότητες.
We went on from the Battle of the Bulge into a world of growing prosperity and enhanced human dignity. Now, we live an epochal period. The historic challenge for leaders is to manage the crisis while building the future. Failure could set the world on fire.
Μεταβήκαμε από τη μάχη των Αρδεννών σε έναν κόσμο αυξανόμενης ευημερίας και ενισχυμένης ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τώρα ζούμε μια περίοδο επική. Η ιστορική πρόκληση για τους ηγέτες είναι να διαχειριστούν την κρίση ενώ οικοδομούν το μέλλον. Η αποτυχία θα μπορούσε να βάλλει φωτιά στον κόσμο.
Mr. Kissinger served as secretary of state and national security adviser in the Nixon and Ford administrations.
Ο κ. Κίσινγκερ υπηρέτησε ως γραμματέας του κράτους και της εθνικής ασφάλειας, σύμβουλος στις διοικήσεις Nixon και Ford.
https://tasthyras.wordpress.com/2020/04/07/χαράλαμπος-μηνάογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου