Γνωρίζω τα δικαιώματά μου, Φροντίζω να ενημερώνομαι!
Μαθαίνω για τη Διεθνή Σύμβαση!
Τι είναι η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σε 193 χώρες, με την Ελλάδα να την κυρώνει στις 3 Δεκεμβρίου του 1992 με τον Ν.2101/92 (ΦΕΚ Α’ 192): Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού.
Η συγκεκριμένη σύμβαση είναι μία διεθνής συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων η οποία ορίζει πως όλα τα παιδιά γεννιούνται με βασικές ελευθερίες και δικαιώματα.
Μια τέτοια συνθήκη αποτελεί μια συμφωνία μεταξύ κρατών όπου όλοι συμφωνούν να υπακούουν στον ίδιο νόμο. Η Σύμβαση καθορίζει το εύρος των δικαιωμάτων  τα οποία οφείλουν να απολαμβάνουν τα παιδιά οπουδήποτε, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. Θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους και είναι ο πρώτος παγκόσμιος, νομικά δεσμευτικός, κώδικας δικαιωμάτων των παιδιών στην ιστορία.
Αυτά είναι τα Δικαιώματά του Παιδιού!
Άρθρο1: Οποιοσδήποτε κάτω των δεκαοκτώ ετών έχει τα παρακάτω δικαιώματα.
Άρθρο2: Όλα τα παιδιά στον κόσμο έχουν αυτά τα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το ποιά είναι, που ζουν, τι κάνουν οι γονείς τους, τι γλώσσα μιλάνε, ποιά είναι η θρησκεία τους, αν είναι λευκά ή έγχρωμα, αν είναι αγόρια ή κορίτσια, ποιές είναι οι παραδόσεις τους, αν έχουν κάποια αναπηρία, αν είναι πλούσια ή φτωχά.
Άρθρο3: Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, πρέπει να υπολογίζουν πριν από όλα το συμφέρον των παιδιών. Η Πολιτεία πρέπει να προστατεύει και να φροντίζει τα παιδιά, αν οι γονείς τους δεν μπορούννα το κάνουν.
Άρθρο 4: Το κράτος πρέπει να λαμβάνει όλα τα κατάλληλα μέτρα ώστε να προστατεύονται και να εφαρμόζονται τα δικαιώματα του παιδιού.
Άρθρο 5: Η οικογένεια ενός παιδιού έχει την ευθύνη να του μάθει να ασκεί τα δικαιώματά του και να το βοηθήσει να αναπτύσσει τις ικανότητές του.
Άρθρο 6: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη Ζωή.
Άρθρο 7: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να έχει όνομα και ιθαγένεια (να ανήκει σε μία χώρα) και αυτό να αναγνωρίζεται επίσημα από το κράτος.
Άρθρο 8: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε μία ταυτότητα, σε ένα επίσημο έγγραφο για το ποιος/α είναι.
Άρθρο 9: Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να ζει με τους γονείς του (ή γονέα), εκτός εάν αυτό δεν είναι για το καλό του.
Άρθρο 10: Εάν ένα παιδί ζει σε διαφορετική χώρα απ’ ότι ζουν οι γονείς του, έχει το δικαίωμα να είναι στο ίδιο μέρος με τους γονείς του.
Άρθρο 11: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε παράνομη απομάκρυνσή τους από τη χώρα στην οποία ζουν.
 Άρθρο12: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψη του και οι μεγάλοι να την ακούν.
Άρθρο 13: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να αναζητούν, να μαθαίνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες και ιδέες, μέσα από τον γραπτό ή προφορικό λόγο, την τέχνη ή άλλους τρόπους, αρκεί να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
Άρθρο 14: Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να σκέφτονται ελεύθερα και να πιστεύουν σε θρησκεία.
Άρθρο 15: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συναντιούνται, να συνεργάζονται και να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, αρκεί να μην παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων.
Άρθρο 16: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στο σεβασμό και στην προστασία της ιδιωτικής τους ζωής.
Άρθρο 17: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους από τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα). Το κράτος πρέπει να ενθαρρύνει τα μέσα ενημέρωσης να διαδίδουν χρήσιμες πληροφορίες και να προστατεύουν τα παιδιά από κάθε πληροφορία που θα μπορούσε να τα βλάψει.
Άρθρο 18: Οι γονείς ή κηδεμόνες ενός παιδιού έχουν τη ευθύνη της ανατροφής και της ομαλής ανάπτυξής του. Το κράτος πρέπει να βοηθάει και να εξασφαλίζει υπηρεσίες φροντίδας για τα παιδιά.
Άρθρο 19: Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από κάθε μορφή βίας σωματικής ή ψυχολογικής.
Άρθρο 20: Όταν ένα παιδί δεν μπορεί να ζήσει με την οικογένειά του,έχει το δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας.
Άρθρο 21: Το κράτος πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να εξασφαλίζει φροντίδα και προστασία σε μια υιοθεσία για το συμφέρον του παιδιού.
Άρθρο 22: Κάθε παιδί που είναι πρόσφυγας και έχει φύγει από την πατρίδα του επειδή εκεί κινδύνευε, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και όλα τα δικαιώματα που έχουν και τα άλλα παιδιά.
Άρθρο 23: Κάθε παιδί με αναπηρία έχει δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπειά και να έχει ειδική εκπαίδευση και φροντίδα, ώστε να έχει μια ολοκληρωμένη ζωή.
Άρθρο 24: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην φροντίδα της υγείας του και όταν αρρωσταίνει να χρησιμοποιεί τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες για τη θεραπεία του.
Άρθρο 25: Κάθε παιδί που ζει σε κάποιο ίδρυμα ή μια ανάδοχη οικογένεια, το κράτος πρέπει να παρακολουθεί και να ελέγχει τακτικώς αν το φροντίζουν σωστά και αν έχει όλα τα δικαιώματά του.
Άρθρο 26: Κάθε παιδί που είναι φτωχό δικαιούται φροντίδα από το κράτος.
Άρθρο 27: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε φαγητό, ρούχα, ένα ασφαλές μέρος να ζήσει και να ικανοποιούνται οι βασικές του ανάγκες. Αν οι γονείς του δεν μπορούν να του τα προσφέρουν, το κράτος πρέπει να το βοηθάει.
Άρθρο 28: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να πηγαίνει στο σχολείο και να έχει ίσες ευκαιρίες σε αυτό.
Άρθρο 29: Η εκπαίδευση πρέπει να βοηθάει τα παιδιά να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους και να μαθαίνουν να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους διαφορετικούς πολιτισμούς και το φυσικό περιβάλλον.
Άρθρο 30: Κάθε παιδίέχει το δικαίωμα να τηρεί τις παραδόσεις του, τη γλώσσα του και τη θρησκεία του.
Άρθρο31: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην ξεκούραση και στο παιχνίδι.
Άρθρο 32: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα προστασίας από εργασία που το βλάπτει στην υγεία και την εκπαίδευση του. Το κράτος ρυθμίζει τις συνθήκες εργασίας.
Άρθρο 33: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα προστασίας από την παράνομη χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλλά και από εμπόριο ναρκωτικών.
Άρθρο 34: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα προστασίας από σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση.
Άρθρο 35: Απαγορεύεται η απαγωγή και η πώληση παιδιών.
Άρθρο 36: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα προστασίας από οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης.
Άρθρο 37: Απαγορεύεται ησκληρή ή επιβλαβή για το παιδί τιμωρία.
Άρθρο 38: Σε περίπτωση πολέμου, τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας. Απαγορεύεται να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες παιδιά κάτω των 15 ετών.
Άρθρο 39: Το κράτος πρέπει να φροντίζει τα παιδιά που είναι θύματα παραμέλησης, κακομεταχείρισης, εκμετάλλευσης ή πολέμων για να ξεπερνούν τα τραύματά τους.
Άρθρο 40: Κάθε παιδί σε περίπτωση παρανομίας, έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη και δίκαιη αντιμετώπιση από το δικαστικό σύστημα που σέβεται τα δικαιώματά σου.
Άρθρο 41: Εάν οι νόμοι της χώρας παρέχουν καλύτερη προστασία στα δικαιώματά του παιδιού από ότι τα άρθρα αυτής της Σύμβασης, τότε αυτοί οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται.
Άρθρο 42: Το κράτος έχει υποχρέωση να κάνει γνωστό στους μεγάλους και στα παιδιά τις αρχές και το περιεχόμενο αυτής της Σύμβασης.
Άρθρο 43 – 54:  Μια ειδική Επιτροπή στον ΟΗΕ παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης σε όλα τα κράτη που την έχουν υπογράψει.Οι κυβερνήσεις οφείλουν να στέλνουν εκθέσεις κάθε πέντε χρόνια και η Επιτροπή,αφού τις εξετάσει, τους στέλνει παρατηρήσεις και προτάσεις της.