NTOKOYMENTO: ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ FSA ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

Τσετσένοι και Αφγανοί μισθοφόροι της FSA  (που απελευθερώνει την Συρία από τον κακό Άσσαντ υπό την οπλική αιγίδα των ΗΠΑ)αποκεφάλισαν εκτός όλων των άλλων (που αποκεφαλίζουν τρώνε ή θάβουν ζωντανούς όταν δεν τους πετάνε απ’ τα παράθυρα) και ορθόδοξο ιερωμένο!!!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ, Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΚΛΗΡΗ.

 

olympia

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ

Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ’ έκάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών.

Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάστασι. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεββάτι ήταν άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας. Και μου είπε τα έξης, για το πως πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε,«σκληρός άθεος» και άπιστος.

«Ήλθα έδώ πριν άπό 35 περίπου μέρες, σαυτό το δωμάτιο των δύο κλινών. Δίπλα μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος, μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου ετών. Αυτός ο άρρωστος, πάτερ μου, παρά τους φοβερούς πόνους που είχε στα κόκκαλα -εκεί τον είχε προσβάλει ο καρκίνος- συνεχώς αναφωνούσε «Δόξα Σοι, ο Θεός! Δόξα Σοι, ο Θεός!…»Στη συνέχεια έλεγε και πολλές άλλες προσευχές, που εγώ ο ανεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά.Κι όμως, πολλές φορές μετά από τις προσευχές του ηρεμούσε -κι εγώ δεν ξέρω με ποιόν τρόπο- και τον έπαιρνε γλυκύτατος ύπνος. «Υστερα από δυό-τρεις ώρες ξυπνούσε από τους αφόρητους πόνους, για να ξαναρχίση και πάλιν «το Χριστέ μου, Σ’ ευχαριστώ! Δόξα στο όνομά Σου!…Δόξα Σοι, ο Θεός!…Δόξα Σοι, ο Θεός!…»

Εγώ μούγκριζα άπό τους πόνους, κι αυτός ο συνασθενής μου, με τους αφόρητους πόνους, δοξολογούσε τον Θεό.’ Εγώ βλαστημούσα τον Χριστό και την Παναγία, κι αυτός μακάριζε τον Θεό. Τον ευχαριστούσε για τον καρκίνο που του έδωσε και τους πόνους που είχε. Τότε εγώ αγανακτούσα όχι μόνο από τους πόνους τους φρικτούς που είχα, άλλα και γιατί έβλεπα αυτόν, τον συνασθενή μου, να δοξολογή συνεχώς τον Θεό.Αυτός έπαιρνε σχεδόν κάθε μέρα «την Θεία Μεταλαβιά» κι έγώ ο άθλιος ξερνούσα άπό αηδία.

- Σκάσε, επί τέλους, σκάσε επί τέλους να λες συνεχώς «Δόξα Σοι, ο Θεός»! Δεν βλέπεις πως Αυτός ο Θεός, που εσύ Τον δοξολογείς, Αυτός μας βασανίζει τόσο σκληρά; Θεός είναι αυτός; Δεν υπάρχει.»Οχι! δεν υπάρχει…

Και αυτός με γλυκύτητα απαντούσε:

‘Υπάρχει, παιδί μου, υπάρχει και είναι στοργικός Πατέρας, διότι με την αρρώστια και τους πόνους μας καθαρίζει από τις πολλές μας αμαρτίες. «Οπως αν ασχολιόσουν με καμμιά σκληρή δουλειά, όπου τα ρούχα σου και το σώμα σου θα βρωμούσαν κυριολεκτικώς, θα χρειαζόσουν μία σκληρή βούρτσα για να καθαριστής καλά, κι εσύ και το σώμα σου και τα ρούχα σου, κατά τον ίδιο τρόπο και ο Θεός χρησιμοποιεί την αρρώστια σαν ευεργετικό καθαρισμό της ψυχής, για να την προετοιμάση για τη Βασιλεία των ουρανών.

Οι απαντήσεις του μ’ εκνεύριζαν ακόμη περισσότερο και βλαστημούσα θεούς και δαίμονες. Δυστυχώς οι αντιδράσεις μου ήσαν αρνητικές, με το να φωνάζω:

-Δεν υπάρχει Θεός.,.Δεν πιστεύω σε τίποτα…Ούτε στον Θεό ούτε ο αυτά τα «κολοκύθια» που μου λες περί Βασιλείας του Θεού σου…Θυμάμαι τις τελευταίες του λέξεις:

-Περίμενε και θα δης με τα μάτια σου πως χωρίζεται η ψυχή απ’ το σώμα ενός χριστιανού που πιστεύει. Είμαι αμαρτωλός, αλλά το έλεός Του θα με σώση. Περίμενε, θα δης και θα πιστέψεις!

Και η μέρα αυτή έφθασε. Από το νοσοκομείο θέλησαν να βάλουν ένα «παραβάν», όπως ήταν καθήκον τους, αλλά έγώ διαμαρτυρήθηκα. Τους είπα «όχι, γιατί θέλω να δω πως αυτός ο γέρος θα πεθάνει!!!».

Τον έβλεπα λοιπόν να δοξολογή συνεχώς τον Θεό. Πότε έλεγε κάποια «Χαίρε» για την Παναγία, που αργότερα έμαθα ότι λέγονται «Χαιρετισμοί». Κατόπιν σιγοέψαλλε το «Θεοτόκε Παρθένε», το «Άπό των πολλών μου αμαρτιών…», το «Άξιον έστι», κάνοντας συγχρόνως και πολλές φορές το σημείο του σταυρού.

Σήκωσε κάποια στιγμή τα χέρια του και είπε: «Καλώς τον Άγγελό μου! Σ’ ευχαριστώ, που ήλθες με τόση λαμπρά συνοδεία να παραλάβεις την ψυχή μου. Σ’ ευχαριστώ!… Σ ευχαριστώ!…» Ανασηκώθηκε λίγο, ξανασήκωσε τα χέρια του ψηλά, έκαμε το σημείο του σταυρού, σταύρωσε τα χεράκια του στο στήθος του και εκοιμήθη!

Ξαφνικά το δωμάτιο πλημμύρισε άπό φως, λες και μπήκαν μέσα δέκα ήλιοι και περισσότεροι, τόσο πολύ φωτίστηκε το δωμάτιο! Ναι, εγώ ο άπιστος, ο άθεος, ο υλιστής, ο «ξιπασμένος», ομολογώ ότι όχι μόνον έλαμψε το δωμάτιο άλλα και μια ωραιότατη μυρωδιά απλώθηκε σ’αύτό, ακόμη και σε ολόκληρο τον διάδρομο, και μάλιστα όσοι ήσαν ξυπνητοί και μπορούσαν, έτρεχαν εδώ κι εκεί, για να διαπιστώσουν άπό που ήρχετο η παράξενη αυτή μυρωδιά.

«Ετσι, πάτερ μου, πίστεψα, γι’ αυτό και φώναξα για Εξομολόγο ύστερα άπό τρεις ημέρες. Την άλλη μέρα όμως, τα βαλα με τους δικούς μου, την μάνα μου και τον πατέρα μου, ύστερα με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μου, με τη γυναίκα μου, με τους συγγενείς και τους φίλους, και τους φώναζα και τους έλεγα:

- Γιατί δεν μου μιλήσατε ποτέ για τον Θεό, την Παναγία και τους Αγίους; Γιατί δεν με οδηγήσατε ποτέ στην ‘Εκκλησία; Γιατί δεν μου είπατε ότι υπάρχει Θεός και υπάρχει και θάνατος και κάποτε αυτη η ψυχή θα χωρισθή από το σώμα για να δώση τον λόγο της;Γιατί με σπρώξατε με την συμπεριφορά σας στην αθεΐα και στον μαρξισμό; ‘ Εσείς με μάθατε να βλαστημώ, να κλέβω, να απατώ, να θυμώνω, να πεισμώνω, να λέω χιλιάδες ψέματα, να αδικώ, να πορνεύω…

Εσείς με μάθατε να είμαι πονηρός, καχύποπτος, ζηλιάρης, λαίμαργος, φιλάργυρος και κακός. Γιατί δεν μου διδάξατε την αρετή; Γιατί δεν μου διδάξατε την αγάπη; Γιατί δεν μου μιλήσατε ποτέ για τον Χριστό; Γιατί;… Άπό αυτή τη στιγμή μέχρι που να πεθάνω, θα μου μιλάτε μόνο για τον Θεό, τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους, τους Αγίους. Για τίποτε άλλο.

Ηρχοντο οι δικοί μου, οι συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, και τους ρωτούσα τον καθένα χωριστά η όλους μαζί:

- «Εχετε να μου πείτε κάτι σημαντικό για τον Θεό; διότι Αυτόν θα συναντήσω! Λέγετε…..’Εαν δεν ξέρετε, να μάθετε. Οι μέρες περνάνε κι εγώ θα φύγω.

Και σ’ ένα – δυό επισκέπτες:

- Αν δεν ξέρης η αν δεν πιστεύης, να φύγης!…

Τώρα πιστεύω με όλη μου την καρδιά, και θέλω να εξομολογηθώ όλες τις αμαρτίες μου από μικρό παιδί…»

Ήτο σταθερός και αμείλικτος με το παλαιό εαυτό του ο Ξενοφών. Και το έλεος του Θεού ήταν μεγάλο, πολύ μεγάλο!’ Εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια, κοινώνησε δυό-τρεις φορές και υστέρα από πάλη μερικών ημερών με τον καρκίνο, έφυγε εν πλήρη μετάνοια, με ζέουσα την πίστι, ειρηνικά, οσιακά, δοξολογώντας κι’ αυτός τον Θεό

ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://grevnews.blogspot.gr/2013/06/blog-post_2610.html#.UctPmDv0F8E

Νέος Πύργος Βαβέλ ὁ Οἰκουμενισμός π. Ἀθαν. Μυτιληναίου

 από lawgap

Ἂς διαβάσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου γιὰ τὸ θέμα, ἀπὸ ὁμιλία ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 2000 γιὰ τὴν Πεντηκοστή:

 

«Ἡ Πεντηκοστὴ στάθηκε διορθωτικὴ τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων ποῦ ἀποπειράθησαν νὰ ὑψώσουν τὸν Πύργον τῆς Βαβέλ. Καὶ ἐφεξῆς ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε.

 Ἂν οἱ ἄνθρωποι πάσχουν, εἶναι γιατί δὲν ἔχουν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, γιατὶ δὲν τὸ ἀποδέχονται. 

Μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως, ὅτι ἔχουμε ἀποκτοῦμε οἱ ἄνθρωποι πιστεύσει εἰς τὸν Χριστόν. Θὰ ἔχεις τὸν Χριστόν, γιὰ νὰ ἔχεις τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Καὶ τί μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; 

Πρώτιστα, μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκτοῦμε «νοῦν Χριστοῦ». 

Δεύτερον ἔχουμε τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». 

Τρίτον. Λέγει ὁ Ἡσαΐας ὅτι ἔχουμε «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Ἡ ἀφοβία ἔβγαλε τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἰσήγαγε τὸν ληστὴν εἰς τὸν Παράδεισον: «οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Διὰ τὸν μὴ ἔχοντα φόβον Θεοῦ «ὅλα ἐπιτρέπονται», ὅπως λέγει ὁ Ντοστογιέφσκυ, θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα. 

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει «αὐτὸς εἶναι ἀ-θεόφοβος». Ἀντιθέτως, οἱ χριστιανοὶ ἐλέγοντο στὴν ἀρχαία ἐποχή: «Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον». 

Καὶ τὸ ἐξόχως σπουδαῖον (τέταρτον), γίνεται γιὰ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πνεῦμα ἐλευθερίας. 

Ἕνα πέμπτο σημεῖο. Λέγει ὁ ψαλμωδὸς ὅτι λαμβάνουμε πνεῦμα ἡγεμονικόν. «Καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με». Εἶναι ὁ ἡγεμὼν νοῦς. Καὶ ἕνα ἀκόμα σημεῖο, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς δίδει τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, «ἐν ᾧ κράζομεν ἀββᾶ, ὁ Πατήρ». 

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς ἐμπνέει νὰ λέμε τὸν Θεὸν Πατέρα. Καὶ ὅταν λέμε «Πάτερ ἡμῶν…», αὐτὸ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Καὶ ἐκ τῆς υἱοθεσίας γεννᾶται τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας.

Δηλαδὴ τὸ νὰ πῶ τὸν Θεὸν Πατέρα μὲ ὅλη τὴ συνέπεια, αὐτὸ ἔχει τεραστίαν ἀξίαν ψυχολογική.

Ἐνῶ ἔχουμε τόσα προνόμια ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἔλαβαν τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ ἐσκέπτοντο νὰ ξαναγυρίσουν γιὰ νὰ ἀποτελειώσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ. Ποιός ποτὲ θὰ τὸ φανταζόταν νὰ ξαναγυρίσουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ χτίσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ; 

Καὶ ὅμως, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι αὐτό; 

 

Εἶναι τὸ ξαναχτίσιμο τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς, ποὺ λέγεται Παγκοσμιοποίησις. Τ’ ἀκούσατε; 

Ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς λέγεται Παγκοσμιοποίησις.

Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὰ ὅρια τῶν Ἐθνῶν. Ὁ Θεὸς θέλει σύνορα. Ὅπως θέλει καὶ ντουβάρια στὸ κάθε σπίτι. Καὶ δὲν εἶναι πολιτισμικὴ ἰσοπέδωση. Αὐτὸ εἶναι, πιστέψτε με, αὐτὸ εἶναι τὸ λιγότερο.

 Ἀλλὰ ζητοῦμε τὴν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, στὴν κοινωνικὴ ἕνωση, στὴν ἐμπροικὴ ἕνωση, στὴν πολιτισμικὴ ἕνωση καί, προπαντῶς, εἰς τὴν θρησκευτική ἕνωση, αὐτὸ ποὺ ἀκριβῶς λέμε Οἰκουμενισμός. 

 Στὴ χοάνη αὐτὴ νὰ ρίξουμε ὅλες τὶς θρησκεῖες, νὰ βγάλουμε αὐτὸ ποὺ λέμε Οἰκουμενισμός. 

Θέτουμε, λοιπόν, «ἐκ ποδῶν» τὸν Θεόν, ποὺ σταμάτησε τὴν πυργοποιΐα, τότε, καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή. 

Τὸν διώχνουμε τὸν Θεό, δὲν τὸν χρειαζόμαστε τὸν Θεό. 

Αὐτὴ ἡ ἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς, ἀκραιφνῶς δαιμονική.

Καί, προσέξτε, μὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Δὲν ξαναγυρίζει ὁ Θεός, τελείωσε.

 Αὐτὴ εἶναι ἡ διαδρομή: Πύργος Βαβέλ, Πεντηκοστή, ξαναγυρίζουμε στὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, ἐκεῖ θὰ τελειώσει ὁ κόσμος.

 Καὶ τὸ τέλος του θὰ εἶναι τραγικό. 

Τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ τὸ ἐμπνέει ὁ διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης. Αὐτὴ ἡ ἀνίερος τριάδα. 

Εἶπε ὁ Κύριος ὅταν θὰ ξαναέλθει, θὰ βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς; 

Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἔθεσε.

 Ἀγαπητοί μου, θὰ τὴν βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ σὲ λίγους, στὸ «λεῖμμα», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Γι’ αὐτὸ σήμερα γιορτάζουμε τὴν Ἁγία Πεντηκοστή. 

Ἔχουμε ἀντιληφθεῖ τὴν μεγάλη σημασία καὶ τὸ τί μᾶς ἐχάρισε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; 

Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν ἔχουμε λόγον ὑπάρξεως, ὅπως δὲν εἶχαν οἱ ἄνθρωποι πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ. 

Τὰ κηρύγματα τῶν ποικίλων παγκοσμιοποιήσεων περιφρονήσατέ τα, προπαντῶς δὲ στὸ θρησκευτικὸ τομέα, τὸν Οἰκουμενισμό. 

Κλεῖστε τ’ αὐτιά σας καὶ σφίξατε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μέσα στὴν καρδια σας. 

Ἔχουμε εἰσέλθει εἰς τὸν χῶρο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν. 

Ὅλα τὸ δείχνουν. Ἐμεῖς ἔχοντες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ γινόμεθα ἁγιότεροι καὶ ἁγιότεροι. 

Καὶ τότε ἀναμένομεν τὸν Κύριον Ἰησοῦν ποὺ μᾶς βεβαιώνει: «Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. 

Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» (δηλ. τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἡ Ἐκκλησία, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μένει στὴν Ἐκκλησία)

«Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» μὲ ἕνα στόμα (διότι βοηθάει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὴν νύμφη, δηλ. τὴν Ἐκκλησία) «λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου». 

Ἄμήν».

ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!!! [ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ] ΘΑ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ!!! ΑΡΝΗΘΕΙΤΕ!!! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!!! ΑΠΛΑ ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ!!!!! ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ!!!

Έγκριση δαπάνης 60.000€ από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για προμήθεια SMART CARDS!

Σε λίγο και κάθε σταγόνα ελευθερίας τελειώνει.....

Μόνο να αντισταθείτε και να την αρνηθείτε!
Ούτε να φωνάζετε, ούτε φασαρίες.
Απλά να πείτε ένα "ΟΧΙ", είναι δύναμη μας!

Είναι αντισυνταγματικό και παράνομο η Ηλεκτρονική Νέα Ταυτότητα!
Με βάσει του άρθρου 9Α:
'Αρθρο 9A: (Προστασία προσωπικών δεδομένων)

Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει. 

eleftheriskepsii.blogspot.gr
http://volcanotimes.blogspot.gr/

Η σύγχρονη ορθόδοξη χριστιανική Κοινοπολιτεία και ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης! Υψηλόβαθμοι ρασοφόροι προωθούν την υποταγή στο θηρίο της ευσεβείας (Πάπας) κατ’ εντολή της λέσχης Μπίλντερμπεργκ για να απομονώσουν τη Ρωσία!

 

Ο ουρανός τους ετοιμάζει πολλές -πολλές εκπλήξεις λέγει σύγχρονος γέροντας ασκητής...

 

Η ιδέα ίδρυσης η ανασύστασης μίας Ορθόδοξης Κοινοπολιτείας στην Ανατολή στα πρότυπα της χριστιανικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που θα περιελάμβανε όλα ανεξαιρέτως τα ορθόδοξα κράτη για πολλούς συνιστά με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα ουτοπία! Είναι όμως έτσι η θα μπορούσε να γίνουν κινήσεις επίτευξης ενός τέτοιου στόχου;

Ορισμένοι που είθισται να εκλαμβάνονται ως γραφικοί και φαντασιόπληκτοι αναλογίζονται τέτοια ανασύσταση μίας νέας ορθόδοξης Κοινοπολιτείας στα πρότυπα του χριστιανικού Βυζαντίου αλλά συνήθως την εκλαμβάνουν με αμιγώς κοσμικά κριτήρια και να της αποδίδουν κοσμικού τύπου δύναμη, στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, στοιχεία που για τον ουρανό είναι δευτερεύοντα...!

Ωστόσο παλαιοί και σύγχρονοι γέροντες ασκητές προφητεύουν μία αναλαμπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας παγκοσμίως, μία αναλαμπή που θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα! Μάλιστα ίσως έβλεπαν και μιλούσαν γι’ αυτήν ακριβώς την ορθόδοξη κοινοπολιτεία, που λανθασμένα ορισμένοι την ταυτίζουν με το λεγόμενο ορθόδοξο τόξο...

 Ο γέροντας Παϊσιος λ.χ. έλεγε πως σύντομα θα φθάσει καιρός που κατά χιλιάδες οι γείτονές μας Τούρκοι θα ασπάζονται την χριστιανική ορθόδοξη πίστη, θα ζητούν εναγωνίως να κατηχηθούν και θα βαπτίζονται ομαδικά. 

Μέσα στο πλαίσιο αυτό έδινε και οδηγίες στα πνευματικά του παιδιά για το πως έπρεπε να οργανωθούν. 

Ήδη τα περισσότερα εξ αυτών έχουν εκτελέσει κατά γράμμα τις εντολές του γέροντα και βρίσκονται εν αναμονή...!

 Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επίσης στα προφητικά του λόγια αναφέρεται στη δυναμική επαναφορά της Ορθόδοξης πίστης στους λαούς. Πιστεύετε ότι τα λόγια των αγίων μας αποτελούσαν απλώς κάποιο ψυχικό πόθο και προσδοκία η βασίζονταν σε μία ουράνια αποκάλυψη και πληροφορία;

Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε σύγχρονο γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους και του ζητήσαμε να μας καταθέσει την άποψή του! Εκείνος όχι μόνο επανέλαβε και επιβεβαίωσε ότι τα ανωτέρω δεν αποτελούν πόθο και προσδοκία των αγίων μας αλλά ουράνια πληροφορία αλλά επιπλέον προέβη σε συνταρακτικές αποκαλύψεις τις οποίες και καταγράψαμε.

«Ο Υιός του Θεού και Σωτήρας -είπε- μας δίδαξε με τη ζωή, τη σταύρωση και την ανάσταση Του τον τρόπο διαβίωσης που θέλει ο Θεός Πατήρ για τον άνθρωπο. 

Μάλιστα προς ενίσχυση του τρόπου αυτού διαβίωσης που οδηγεί στην καρποφορία της γης και στην σωτηρία του ανθρώπου απέστειλε στη γη τον Παράκλητο! 

Πολλοί όμως σήμερα έχουν την εντύπωση βλέποντας τα όσα διαδραματίζονται γύρω μας ότι ο Θεός έχει εγκαταλείψει τον κόσμο. 

Κάποιοι άλλοι και δη ρασοφόροι υψηλόβαθμοι προωθούν λ.χ. την άνευ όρων ένωση με τους παπικούς για να εδραιώσουν στο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης που υλοποιεί ο Αντίδικος την κοσμική θέση τους και έτσι να επιβεβαιώσουν τη θέση των ανωτέρω αθέων και ανοήτων περί εγκατάλειψης του κόσμου από τον Θεό. 

Βλέπετε άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της ψυχής τους στον Αντίδικο, ο οποίος τους υποκινεί τώρα ως τυφλά όργανά του για να προβαίνουν σε ενέργειες που θα εμποδίσουν την επικράτηση του ορθοδόξου προτύπου διαβίωσης.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό βλέποντας ο μισόκαλος την πνευματική προκοπή και αναγέννηση της Ρωσίας επιχειρεί να τους παρακινήσει σε ενέργειες και πράξεις που θα θέσουν τη Ρωσία και τον Ορθόδοξο ρωσικό λαό στο περιθώριο! 

Γιατί καλοί μου άνθρωποι δεν πρόκειται οι Ρώσοι να αποδεχθούν την ψευτο-ένωση με τον θεομίσητο παπισμό που μεθοδικά αυτοί ετοιμάζουν.

Να το γράψεις όμως με έντονα γράμματα πως δεν θα προκάνουν να υλοποιήσουν τα σχέδια του Αντιδίκου γιατί έχουν γνώση οι φύλακες και θα τους προλάβουν άλλα απρόβλεπτα απ’ όλους γεγονότα! Μπορεί ο πολιτικός παράγοντας που έχει εγκλωβιστεί στα δίκτυα της μασωνίας να πιέζει τη θρησκευτική ηγεσία του τόπου να εγκαταστήσει άμεσα τον παπισμό στον λαό μας. Μπορεί εκείνη όπως είναι άβουλη και αδύναμη πνευματικά συνεχώς να ενδίδει στις εντολές των απίστων αλλά τα σχέδια του ουρανού είναι άλλα. 

Τώρα πληροφορήθηκα στην Αθήνα ο Θεός έφερε και έναν άλλο φύλακα τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ που θα την θωρακίσει και θα την προστατεύει ιδιαίτερα από τέτοιους κινδύνους. Δεν κάθεται ο Χριστός μας με σταυρωμένα τα χέρια που λένε και στο χωριό μου. Αντιθέτως θα έλεγα είναι τόσο μεγάλη η αγάπη και ο έρωτάς του για το δημιούργημα του Θεού που λέγεται άνθρωπος που κάνει τα πάντα για να τη δείξει. Βέβαια σέβεται το αυτεξούσιο, την ελευθερία του και δεν παρεμβαίνει αν εμείς δεν του το ζητήσουμε.

Ας μη λησμονούμε όμως ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης ξύπνησε και σηκώθηκε, αναστήθηκε και μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο τον στρατηλάτη του Χριστού και τα φουσάτα των Αγίων πολιορκούν τη Βασιλεύουσα. Αυτό και μόνο δείχνει ότι η νέα παρέμβαση του τριαδικού Θεού στον κόσμο έχει αποκτήσει μια τέτοια δυναμική που θα τολμούσα να έλεγα πως θα φέρει τα πάνω -κάτω επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά τη γνωστή ρήση του βασιλιά και προφήτη Δαυίδ που αναφέρεται πως από την κοπριά θα πάρει τους φτωχούς και θα τους καταστήσει συνομιλητές των αρχόντων... 

Τις ως Κύριος ο Θεός ημών; Ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών, εν τω ουρανώ και εν τη γη. Ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα. Του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων, μετά αρχόντων λαού αυτού. (ψαλμ. 112)!

Γι’ αυτό ας προσέξουν καλά αυτοί που σώνει και καλά εργάζονται νυχθημερόν να φέρουν πλαγίως τον παπισμό στην ευλογημένη αυτή χώρα. Αναφέρομαι ειδικά σ’ αυτούς γιατί αφουγκράζομαι πως πάνε δήθεν να ενωθούν στη βάση των όσων ίσχυαν τους πρώτους οκτώ αιώνες και στη συνέχεια να λύσουν τις αιρετικές δοξασίες του παπισμού. 

Μάλιστα σαν παγίδα ο Αντίδικος έχει βάλει το θηρίο της ευσεβείας, τον παπισμό να απορρίψει τάχατες το filioque και το αλάθητο του πάπα! Ακούω πως το σχέδιο αυτό προωθείται από Εβραίους μεγιστάνες των ΗΠΑ και μία σατανική οργάνωση που έχουν δημιουργήσει (Μπίλντερμπεργκ). Αυτοί σώνει και καλά θέλουν να απομονώσουν τη Ρωσία για να αποτρέψουν τη δυνατότητα μίας πανορθόδοξης ένωσης, την οποία διαισθάνεται ο Αντίδικος και να πετύχουν την παγκοσμιοποίηση που εκείνοι συστηματικά ετοιμάζουν. Βιάζονται πολύ και είναι βέβαιο πως θα σκοντάψουν. Σκοπεύουν να αλλάξουν ακόμη και τα κείμενα της Αγίας Γραφής για να απενοχοποιήσουν τους Εβραίους που σταύρωσαν τον Κύριό μας. Γι’ αυτό προωθούν και υπογράφουν και ανάλογες διακηρύξεις σαν κι αυτή που προσφάτως υπέγραψαν ο Πάπας και ο Κύπρου Χρυσόστομος με τους Ραββίνους τους! Σχεδιάζουν δηλαδή να διαγράψουν από τα κείμενα της Αγίας Γραφής και τα όσα λέει περί των κιναίδων ο Απόστολος Παύλος. 

Σχεδιάζουν να φέρουν νόμους (αντιρατσιστικό νομοσχέδιο) που θα φράζουν το στόμα αυτών που θα τολμήσουν να αντιδράσουν. 

Θα βάλουν τους αριστερούς, τους μασώνους και τους αθέους να προωθήσουν και να στηρίξουν τέτοιους νόμους που καμιά δικτατορία στον κόσμο δεν τόλμησε να ψηφίσει! 

Γιατί με αυτούς τους νόμους θέλουν στην ουσία όχι μόνο να στερήσουν την ελευθερία στον άνθρωπο αλλά επιπλέον να βάλουν το ψεύδος στη θέση της αλήθειας. 

Πόσο σοφός λοιπόν ήταν ο Άγιος γέροντας Παϊσιος, όταν μιλούσε για τα τρία πλοκάμια που έχει απλώσει ο Αντίδικος στον σύγχρονο κόσμο. 

Το πρώτο πλοκάμι λέγει είναι η μασωνία και τυλίγει κυρίως τους πλουσίους, 

το δεύτερο είναι ο κομουνισμός και τυλίγει τους φτωχούς 

και το τρίτο είναι ο οικουμενισμός και τυλίγει τους πιστούς. 

 

Να το γράφεις συνέχεια αυτό μη τυχόν και ξυπνήσουμε»!

Και πρόσθεσε ο ταπεινός ασκητής γέροντας: 

«Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στον πλανήτη μας αν οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι έκαναν πράξη τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. ουκ ένι  Ιουδαῖος ουδέ  Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ  Ιησοῦ. ει δε υμείς Χριστού, άρα του  Αβραὰμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι. (Γαλ. 3, 28-29)»! 

Αν δηλαδή αντί για ανούσιες εθιμοτυπικές επισκέψεις εργάζονταν για την δημιουργία μίας πρότυπης ορθόδοξης κοινοπολιτείας, η οποία ως βασική αρχή λειτουργίας της θα είχε τις χριστιανικές αρχές και τα χριστιανικά ήθη και ιδανικά. 

Μία ορθόδοξη κοινοπολιτεία όπου θα κυριαρχούσε η ανιδιοτέλεια, το θυσιαστικό πνεύμα για τον άλλον, η ειλικρινής αγάπη και προπαντός η ταπείνωση, που αποτελεί το μέσο για να συναντήσει κάποιος το Θεό. 

Μία χριστιανική κοινοπολιτεία που θα αντιτίθεντο στα σχέδια παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι μιαρές σκοτεινές στοές και οι σατανικές διεθνείς λέσχες! 

 

Φανταστείτε λοιπόν πόσο θα χαροποιούσε τον ουρανό 

μία ταυτόχρονη άρση της Αυτοκεφαλίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, 

μία ανασύσταση χριστιανική μία πνευματική ανασυγκρότηση παρόμοια μ’ αυτήν του Βυζαντίου στην χρυσή εποχή του, 

μία κοινή Ιερά Σύνοδος για όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες την οποία θα συγκροτούσαν όλοι οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 

Φανταστείτε αντί για θέματα διοικητικής φύσεως ( βλ. τράπεζες αγάπης στην πρώτη χριστιανική κοινότητα, σήμερα φιλανθρωπία) να ασχολούνταν οι Προκαθήμενοι μόνο με το κήρυγμα και την κατήχηση. 

Φανταστείτε τον αντίκτυπο που θα είχε παγκοσμίως μία τέτοια Ορθόδοξη ενότητα στην πράξη και όχι στη θεωρία, όπου η αγιότητα του βίου θα αποτελούσε την καθημερινότητα των χριστιανών και στόχο των πολιτών της κοινοπολιτείας τούτης. 

Είθε ο άγιος ελεήμων αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης που προωθεί ταχέως τα ουράνια σχέδια να προχωρήσει τάχιστα την αποστολή του ώστε να μην αρπάζονται από τον μισόκαλο άλλες ανθρώπινες ψυχές. 

Μα είναι δυνατόν, θα μου πεις να γίνει κάτι τέτοιο στη γη; 

Είναι δυνατόν να εξαφανιστούν τα δαιμονικά συστήματα διοίκησης που συνιστούν στην ουσία επικίνδυνες αιρέσεις, αφού διαστρεβλώνουν την χριστιανική πίστη; 

Γιατί αίρεση είναι ο καπιταλισμός, το διοικητικό σύστημα της μασωνίας σε όλες τις μορφές αυτού, ο οποίος προωθεί τον πλουτισμό των ολίγων και την αύξηση των φτωχών. 

Αίρεση αποτελεί και ο σοσιαλισμός, ο οποίος αποτελεί το βασικό παρακλάδι και το «προσωπείο» του καπιταλισμού για να εμπαίζονται οι λαοί. 

Αίρεση είναι και ο κομουνισμός, ο οποίος στερεί όπως και τα ανωτέρω συστήματα την ελευθερία της έκφρασης επιβάλλοντας ετσιθελικά και δια της βίας τρόπους ζωής που καταρρακώνουν το αυτεξούσιο του ανθρώπου και επιβάλλουν άμεσα και όχι έμμεσα, όπως τα προηγούμενα συγγενικά του συστήματα την αποστασιοποίηση από το Δημιουργό Θεό, δηλαδή την αθεΐα...

Η εν Χριστώ ζωή καλοί μου άνθρωποι ουδεμία σχέση έχει με τα ανωτέρω δαιμονικά συστήματα τα οποία δυστυχώς ανακαλύπτουν σαν τους κισσούς τρόπους να διαβιώνουν επιχειρώντας να πνίξουν το δέντρο της ζωής από το οποίο ο ουρανός προσδοκά να παίρνει τους καρπούς του! Θα μπορούσαν λοιπόν οι Προκαθήμενοι της Ορθοδοξίας να πρωταγωνιστήσουν, ώστε να αποκόψουν αυτούς τους κισσούς και να αφήσουν λίγο το δέντρο να ανασάνει. Πως θα με ρωτήσετε;

Μα με το να προβούν για παράδειγμα στη κάθε συνάντησή τους σε κοινή καταδίκη λ. χ. της μασωνίας και να ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία να συνυπογράψει μία τέτοια ανακοίνωση... 

Να καταδικάσουν τον κιναιδισμό, την κτηνοβασία, την παιδεραστία και να απαιτήσουν από την πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. λ. χ. να αναθεωρήσει τις διατάξεις του Συμφώνου της Λισσαβόνας περί διαφορετικότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού. 

Να μην συνδιαλέγονται και να απορρίπτουν τους πολιτικούς εκείνους που σώνει και καλά θέλουν να επιβάλλουν έναν δαιμονικό τρόπο ζωής, όπου θα κυριαρχούν η πορνεία, η μοιχεία, η διαφθορά, η κλοπή, το ψεύδος... στο όνομα μίας ψευδεπίγραφης ελευθερίας που προβάλλουν οι εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας.

Μία συντονισμένη απ’ όλους τους Ορθοδόξους Προκαθημένους αλλαγή νοοτροπίας, μία de facto στροφή τους προς την αληθινή εν Χριστώ ζωή 

θα αναπτέρωνε και θα αναζωογονούσε την ελπίδα των Χριστιανών. 

Θα τους ωθούσε να πιστέψουν πως η χριστιανική ζωή δεν είναι ουτοπία, όπως πολλοί πιστεύουν. Θα τους έκανε αυθόρμητα να βροντοφωνάξουν με την ψυχή τους και με όλο το είναι τους κατά το παράδειγμα του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ χαρά μου!

 

Ένας Δούλος Κυρίου
Πηγή www.orthodoxia.gr

Συντάκτης: Ενας Δούλος Κυρίου
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΪΟΣ 2013

Εβραίοι αλλά και Χριστιανοί διαχρονικοί σταυρωτές του Ιησού Χριστού! Ταυτιζόμαστε συνειδητά με τους κακούς γεωργούς (βλ. Σιωνιστές- Εβραίους) που θέλουν να καταστούν κληρονόμοι του Αμπελώνος σκοτώνοντας τον κάτοχο και κληρονόμο αυτού, δηλαδή τον ίδιο τον Θεό!

Έχουμε άραγε αναρωτηθεί αν και είμαστε χριστιανοί πόσο μοιάζουμε με τους Ιουδαίους σταυρωτές-δολοφόνους του Ιησού Χριστού; Εκείνοι μετά την Ανάσταση του Λαζάρου αλλά και τη διάδοση από στόμα σε στόμα των καθημερινών θαυμάτων του Κυρίου μας είδαν στο πρόσωπό Του, τον κοσμικό εκείνο ηγέτη που θα τους απελευθέρωνε από τη σκλαβιά των Ρωμαίων και θα αναδείκνυε τον Ισραήλ, πανίσχυρο στην Οικουμένη και πρώτη δύναμη στον πλανήτη. Έτσι τον υποδέχθηκαν με κλάδους φοινίκων ως κοσμικό άρχοντα και βασιλιά που θα τους έφερνε την «ευημερία» και την ισχύ που αναζητούσαν, για να τέρψουν τα εγωιστικά τους πάθη...

Τυφλοί όντες οι Ιουδαίοι της εποχής εκείνης αλλά και οι απόγονοι αυτών από τότε έως και σήμερα  δεν μπορούσαν να διακρίνουν την χρυσή οδό της ταπείνωσης που χάραζε ο Ιησούς Χριστός με την πανηγυρική του είσοδο στα Ιεροσόλυμα για τη βασιλεία των ουρανών. 

Και παραμένουν δυστυχώς διαχρονικά τυφλοί οι Εβραίοι μέχρι σήμερα γιατί μοιάζουν και έχουν σαν πρότυπο στη ζωή τους τον Ιούδα τον Ισκαριώτη! 

Ακολουθούν κατά γράμμα το φρόνημα εκείνου, το οποίο τελικά τους οδηγεί στην αυτοχειρία και στην απώλεια της ψυχής τους.

Γι’ αυτό όπως και εκείνος ακριβώς ενώ υποκλίνονται και προσκυνούν τον Σατανά, νομίζουν ότι λατρεύουν το Θεό. Και πως τον προσκυνούν εύλογα θα ρωτήσετε; 

Μα με την προσήλωσή τους σε οδούς κοσμικές! Με την συνειδητή ταύτιση της ευτυχίας με τον υλικό πλούτο! Με τον διαρκή αγώνα να σταυρώνουν, ως οι κακοί γεωργοί της γνωστής παραβολής τον Κύριο του Αμπελώνος (βλ. πλανήτη γη) προκειμένου να καταστούν κληρονόμοι αυτού.

Άλλωστε γνωρίζουν καλά να διώκουν και να δολοφονούν, τους κήρυκες του Θεού! Γνωρίζουν καλά την τέχνη να εξαπατούν τον κόσμο. Δολοφόνησαν πρώτα τους προφήτες με τελευταίο τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Σκότωσαν και σκοτώνουν ως σήμερα τον Μεσσία Χριστό, με το να παρασύρουν μέσω των βδελυρών σιωνιστικών- σατανιστικών ιδεών ολάκερο τον κόσμο! Μια δεκάδα απατεώνες νέο Βαραββάδες, λήστραρχοι της οικουμένης, μεγαλοτραπεζίτες έχουν εκπονήσει σχέδια με τα οποία οδηγούν τους ανθρώπους στην ασυδοσία και στην ξετσιπωσιά!

 Προωθούν με εκβιασμούς, με πολέμους και με κάθε αθέμιτο τρόπο αρχικά την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας για να λυμαίνονται σαν τους κόρακες περιουσίες και να οδηγούν τον άνθρωπο στην απόγνωση. 

Συστηματικά ακόμη καλλιεργούν, μέσω της συνειδητής διαστρέβλωσης της αλήθειας, μέσω της ανάδειξης σε επιστήμη του ψεύδους, μέσω της ενίσχυσης πάσης φύσεως βιωτικών ηδονών, μέσω του αυξανόμενου μίσους ένα κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους... 

Όσο όμως κι αν αγωνίζονται και επιθυμούν να απαλλαγούν με υπογραφές διακηρύξεων από την αιώνια ενοχή της στυγνής δολοφονίας του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού του ζώντος και Σωτήρα του κόσμου, τόσο οι ερινύες θα τους κυνηγούν και θα τους στέλνουν στην αυτοκτονία και στην κρεμάλα, ως θιασώτες και συνεχιστές του Ιούδα του Ισκαριώτη και της προδοσίας... 

Όσο και αν επιχειρούν να λειάνουν το έδαφος στον Αντίχριστο για να τον παρουσιάσουν ως τον αναμενόμενο Μεσσία, τόσο θα κατατροπώνονται απ’ Εκείνον που θα επαληθεύει το ρηθέν από τον Δαυίδ, «λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας»!

Δυστυχώς όμως στον ολισθηρό δρόμο αυτών των διαχρονικών δολοφόνων του Θεού βαδίζουμε και εμείς καλοί μου Χριστιανοί με τον τρόπο ζωής μας και τις συνειδητές επιλογές μας. 

Γιατί και εμείς ως μιμητές εκείνων ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής μας, με την βάπτισή μας και υποδεχόμαστε μετά βαϊων και κλάδων φοινίκης τον Σωτήρα Χριστό, ο οποίος έρχεται ταπεινός επί πόλου όνου στις καρδιές μας. 

Εν συνέχεια όμως αντί να ακολουθήσουμε τη ζωή των Αποστόλων και των Αγίων, την οδό της θυσίας και της ταπείνωσης που οδηγεί στους θησαυρούς του ουρανού’ αντί να αναβαπτισθούμε εν πνεύματι αληθείας συνειδητά επιλέγουμε το φρόνημα του προδότη Ιούδα. 

Και όχι μόνο προδίδουμε τον Χριστό μας οδηγώντας Τον στο πάθος και τον Γολγοθά, με τις πράξεις μας ταυτιζόμενοι με τους δολοφόνους Εβραίους -σταυρωτές’ όχι μόνο Τον αρνούμαστε συνεχώς στην καθημερινότητά μας ευελπιστώντας σε δήθεν σωτηρία από σύγχρονους γνησίους εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας, που τάζουν λαγούς και πετραχήλια ενώ το μόνο που ξέρουν να προσφέρουν είναι απογοήτευση και απελπισία’ όχι μόνο τυφλωνόμαστε από την ίδια ψευδαίσθηση περί ευδαιμονίας που ταλαιπωρεί αιώνες τώρα τον Ισραήλ, ο οποίος πιστεύει ακόμη πως ο υλικός πλούτος επιλύει τις δυσκολίες της ζωής! 

Και όχι μόνο ταυτιζόμαστε και εμείς καλοί μου Χριστιανοί με τους κακούς γεωργούς που θέλουν να καταστούν κληρονόμοι του Αμπελώνος σκοτώνοντας τον κάτοχο και κληρονόμο αυτού, δηλαδή τον ίδιο τον Θεό, αλλά επιπλέον αρνούμαστε τη συμμετοχή μας στην χαρά της Αναστάσεως.

Προτιμούμε έτσι να μένουμε αγκιστρωμένοι όπως οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς σε μία ανούσια τυπολατρεία. 

Μία τυπολατρεία που μας καθιστά ξένους και αδιάφορους προς το θυσιαστικό εκείνο φρόνημα που οδηγεί στην ηδονή της Αναστάσεως και στην αδιάλειπτη δοξολογία του τριαδικού Θεού. 

 

Προτιμούμε να είμαστε αναβάτες στο άρμα της προδοσίας, προσηλωμένοι στις του βίου ηδονές και δεν συνειδητοποιούμε ότι μ’ αυτό τον τρόπο σταυρώνουμε τον λυτρωτή των ψυχών και των σωμάτων, τον Ιησού Χριστό και Σωτήρα του κόσμου.

Γιατί προδοσία είναι να αγανακτούμε για τα μνημόνια και τα οικονομικά μέτρα και να σφυρίσουμε αδιάφορα στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής, νοούμενη ως κατάργηση της συμμετοχής στην Ευχαριστία και Δοξολογία του τριαδικού Θεού. 

Προδοσία είναι να επιζητούμε να βγούμε από την κρίση για να επιστρέψουμε στην προτέρα ασυδοσία και στην ψευδο-ευδαιμονία... 

Προδοσία είναι να σιωπούμε και να αποδεχόμαστε να υβρίζετε ο Θεός μέσα από απαράδεκτες κινηματογραφικές ταινίες και θέατρα του παραλόγου. 

Προδοσία είναι να νομιμοποιούμε την ανωμαλία και την παρεκτροπή (βλ. κιναιδισμός-ομοφυλοφιλία) ως δήθεν μία φυσιολογική κατάσταση. 

Προδοσία είναι να αγωνιζόμαστε όπως ο Ιούδας για την τέρψη του εγώ και των παθών μας. Προδοσία είναι να μην μας αγγίζει το πρόβλημα του άλλου, το οποίο πάντα πρέπει ως χριστιανοί να αντιμετωπίζουμε, ως μεγαλύτερο από το δικό μας... 

Προδοσία είναι να αγνοούμε την μοναδική ηδονή της ειλικρινούς ταπείνωσης και να επιλέγουμε την εφήμερη ευδαιμονία μίας οικονομικής άνεσης και ψευτο -ευημερίας μέσα από την καθηκοντολογία και τον ωχαδελφισμό. 

Προδοσία είναι να γινόμαστε τυφλοί εραστές του θανάτου και να γυρίζουμε την πλάτη στην χαρά της Αναστάσεως...

Η πρόσκληση του Νυμφίου και Αναστάντος Χριστού καλοί μου Χριστιανοί είναι ανοικτή, γι’ αυτούς που θα κατανοήσουν ότι το Πάσχα δεν είναι διακοπές, ξενοιασιά, κατανάλωση οινοποσίας, σουβλιστά αρνιά και διασκέδαση. 

Γιατί Πάσχα σημαίνει διάβαση και πέρασμα από την καθημερινότητα στην αιωνιότητα. 

Πάσχα σημαίνει οριστική έξοδος από τη γη του Χαμ, τη γη των Αιγυπτίων, τη γη της ψευτοαπόλαυσης και του ψευδοευδαιμονισμού... 

Πάσχα σημαίνει μετάβαση στη γη της επαγγελίας, στη γη που ρέει συνεχώς μέλι και γάλα, στη γη που υψώνεται το όρος Σιών, όπου και η κατοικία του Θεού, στη γη της αγιότητας, στη γη της θυσίας και της ανιδιοτέλειας, στη γη της αγάπης και της υπομονής...

Κι αυτή η γη καλοί μου Χριστιανοί είναι πάρα πολύ κοντά μας, μόνο μία σπιθαμή μακρυά μας. 

Αλλά δυστυχώς δεν έχουμε μάτια να τη δούμε, ούτε αυτιά να αφουγκραστούμε αυτούς που ήδη την κατοικούν. 

Αυτή η γη είναι η πτωχευμένη και άγονη και ερημική και κατατρεγμένη ψυχή μας. 

Στο χέρι μας λοιπόν είναι να την κάνουμε να καρποφορήσει, να την αναστήσουμε, να αποτινάξουμε απ’ αυτήν τη γεύση του θανάτου και του Άδου, να την αναγεννήσουμε με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. 

Μα πως αναρωτιέστε; 

Μα με το ύδωρ το ζων και το φως της Αναστάσεως, τον Σωτήρα Χριστό, που αναμένει να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας από τις εφήμερες ηδονές του κόσμου στις ουράνιες ηδονές της αιωνιότητας. Γένοιτο!

 

 

Χριστός Ανέστη χαρά μου!

 

 

Σ. Ο.

ΠΗΓΗ: www.orthodoxia.gr 

Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013

Καρδινάλιος αποκαλεί αμαρτωλή τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία! Ο Πρύτανης του κολλεγίου των καρδιναλίων, ο δεύτερος τη τάξει, κατά το πρωτόκολλο, στην καθολική ιεραρχία, μιλά για την άνευ όρων επιστροφή της Δύσης στις αλήθειες της Ορθοδοξίας!

«...μείνετε σεις οι Ορθόδοξοι εκεί που είστε. Μια μέρα, εμείς, η αμαρτωλή εκκλησία, θα έρθουμε γονατιστοί και θα ζητήσουμε μετάνοια για όσα πράξαμε στην ιστορία...» Αυτά που έγιναν ... μεταξύ του Πάπα και του Πατριάρχη είναι μια εκδήλωση διπλωματίας, και τίποτε άλλο, ξένη και απαράδεκτη από θεολογικής πλευράς!. Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ του καθηγητού Αντωνίου Ιακ. Ελευθεριάδη! Συνηθίζουμε στις πρώτες γραμμές κάθε βιβλίου να διαβάζουμε ποιός είναι ο βαθύτερος σκοπός, το Θουκυδίδειο «αίτιο» μιας έκδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση το ανά χείρας εγχείρημα έχει σημείο αναφοράς ένα εκλεκτό και πολύ γνωστό Μύθο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή που διαβάζουμε στο τελευταίο έργο του μεγίστου των ρώσων λογοτεχνών του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι με τίτλο «Οι Αδελφοί Καραμάζοβ».  Η παρούσα συγγραφική προσπάθεια είναι το αποτέλεσμα μιας αισθητικής και βιωματικής προσέγγισης του όλου προβλήματος που αναφέρεται στις θεολογικές και ιστορικές απόψεις, οι οποίες διατυπώνονται τελευταία στους διαλόγους κυρίως μεταξύ ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών θεολόγων. Ας πάμε όμως πιο κοντά στις πηγές του εν λόγω προβλήματος. Όλοι ασφαλώς έχουμε διαβάσει η οι μεγαλύτεροι στην ηλικία ενθυμούνται ότι μετά την άνοδο στο Θρόνο του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως του εξ Αμερικής Αθηναγόρα (1948) ξεκίνησαν διπλωματικές μυστικές και επίσημες επαφές με το Βατικανό.  Ο Αθηναγόρας επί συνεχή έτη διαπραγματευόταν παρασκηνιακώς με το Βατικανό την συνάντησή του με τον Πάπα.  Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε τελικά τον Ιανουάριο του 1964 στα Ιεροσόλυμα.  Και από τότε αρχίζει ένα πρωτόγνωρο «ειδύλλιο» μεταξύ των δύο εκκλησιών, λουλούδια αγάπης, ασπασμοί, φιλοφρονήσεις, ανταλλαγές ευχών και κολακευτικών Γραμμάτων, αγκαλιές, αποσιώπηση διαφορών, δεν μας χρειάζονται οι θεολόγοι, αυτοί βαθαίνουν το ρήγμα, διάλογος ναι, αλλά διάλογος αγάπης και συμφιλίωσης: είναι φράσεις του Πατριάρχη Αθηναγόρα.  Θυμάμαι τότε, μετά την πολύκροτη εκείνη συνάντηση, δημοσιογραφικές γραφίδες, ολόκληρα βιβλία φιλοπατριαρχικών συγγραφέων, ομιλίες επισκόπων και ιεροκηρύκων, φωτογραφίες και πορτραίτα είχαν ως επίκεντρο μιαν ακατάσχετη αγαπολογία. Και στο σημείο αυτό θα ζητούσα την ιδιαίτερη προσοχή του αγαπητού και καλοπροαίρετου αναγνώστη μου.  Μια κουβέντα όμως να προσθέσω ακόμα και να πω:  ότι η εν λόγω πολυσυζητημένη συνάντηση δεν έγινε τυχαία και αυθόρμητα.  Προγραμματίσθηκε, σχεδιάσθηκε και αποφασίσθηκε πολλά χρόνια πριν, ήδη από τον πρώτο χρόνο της ανάρρησης στο Θρόνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρου.  Από την πλευρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εργάσθηκε διπλωματικά και παρασκηνιακώς κυρίως ο καρδινάλιος Αυγουστίνος Μπέα, ο Καρδινάλιος Βίλλεμπρανς, ο Ρωμαιοκαθολικός ιερομόναχος Πέτρος Ντυπρέ, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχήν, ο καρδινάλιος Ευγένιος Τισεράν (Cardinal Eugène Tisserant [1884-1972]), ο πρύτανης του κολλεγίου των καρδιναλίων (1951), ο δεύτερος τη τάξει, κατά το πρωτόκολλο, στην καθολική ιεραρχία. Ο εν λόγω Καρδινάλιος υπήρξε η σπουδαιότερη προσωπικότητα του ΧΧου αιώνα στον ρωμαιοκαθολικό κόσμο: προήδρευσε με το αξίωμα αυτό δύο εκλογών Πάπα και μιας Συνόδου.  Υπήρξε ταυτοχρόνως ένας γίγαντας γνώσεων, Γάλλος Ακαδημαϊκός, έξοχος διπλωμάτης και άνθρωπος δράσης.  Ήταν κάτοχος, πλην των ευρωπαϊκών γλωσσών, της αρχαίας ελληνικής, εβραϊκής, συριακής, αραβικής, αιθιοπικής και ασυριακής γλώσσας.  Ήδη από το 1936 ετέθη επί κεφαλής της πολύ σπουδαίας Συνοδικής Επιτροπής για τις ανατολικές εκκλησίες, όπου παρέμεινε επί εικοσιτρία χρόνια.  Γύρω στο 1959 με θάρρος και παρρησία σε δημόσια ομιλία του έψεξε την Τουρκία για την γενοκτονία των Αρμενίων, με συνέπεια να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις Βατικανού-Τουρκίας, για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων.  Ο Καρδινάλιος Τισεράν καταδίκασε ακόμα απερίφραστα τους γνωστούς στο Ορθόδοξο Κοινό Ουστάζι της Κροατίας και τη συμμετοχή καθολικών κληρικών και φραγκισκιανών μοναχών στη γενοκτονία των σέρβων ορθοδόξων, κατά τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου. Και ένα ακόμα στοιχείο του ελεύθερου και ασυμβίβαστου αυτού χαρακτήρα, του μεγάλου Γάλλου και ελληνολάτρη Καρδιναλίου Τισεράν είναι:  η σθεναρή αντίρρηση που δημοσιοποίησε απέναντι στον πάπα Πίο ΧΙΙ σχετικά με την ανακήρυξη σε δόγμα της Ανάληψης της Θεοτόκου –αυτό το δόγμα, καθορίστηκε δογματικά και αλάνθαστα από τον εν λόγω πάπα, την 1η Νοεμβρίου 1950– με βάση το επιχείρημα ότι η παράδοση της αγίας «αθανάτου κοιμήσεως» της Παναγίας, σύμφωνα με την παράδοση της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, είναι επαρκής και σωστή λατρευτική θέση. Καλά όλ’ αυτά, θα με προλάβετε, αλλά προς τι η αναφορά μου σε ένα τόσο ριζοσπαστικό φιλορθόδοξο Καρδινάλιο και ο τονισμός των ξεχωριστών ιδιοτήτων και της μεγάλης πράγματι φυσιογνωμίας του Ευγενίου Τισεράν;  Και ποιά σχέση μπορεί να έχει αυτός ο Καρδινάλιος με τον πρωταγωνιστή του ντοστογιέφσκιου μύθου, Καρδινάλιο κι αυτόν, Μ. Ιεροεξεταστή;  Την προσωπικότητα του Τισεράν ο υπογραφόμενος γνώρισα εκ του σύνεγγυς, ως διευθυντή της Βατικανής Βιβλιοθήκης, περί τα μέσα του 1964, εποχή όπου ετοίμαζα την διδακτορική μου θέση, συζήταγα συχνά μαζί του και του είμαι ευγνώμων που με ετίμησε με την υψηλή του εκτίμηση ως Έλληνα και Ορθόδοξο Θεολόγο. Ομολογουμένως, ο Καρδινάλιος Τισεράν με σαγήνευσε όχι τόσο από τα εξεταστικά του μάτια, την μακριά λευκή γενιάδα, το ευθυτενές ανάστημα, τα πολύτιμα δακτυλίδια που φορούσε στα δάκτυλα, δώρα, όπως μου είπε, πανεπιστημίων της Ανατολής.  Με σαγήνευσε κυρίως και σπουδαίως, και ευλογώ τον Θεό, που γνώρισα έναν τόσο προικισμένο και σοφό άνδρα, στα νεανικά μου ιδιαίτερα χρόνια, από τα πιο κάτω εντυπωσιακά λόγια του.  Ας ακούσουμε λοιπόν όλοι μας τούτα τα λόγια που μου εκμυστηρεύθηκε, ποιός;  ο Δεύτερος τη τάξει στο Βατικανό, επαναλαμβάνω, λίγους μήνες μετά το κοσμοϊστορικό γεγονός της συνάντησης των Ιεροσολύμων: «Αυτά που έγιναν στα Ιεροσόλυμα μεταξύ του Πάπα και του Πατριάρχη είναι μια εκδήλωση διπλωματίας, και τίποτε άλλο, ξένη και απαράδεκτη από θεολογικής πλευράς. Αγαπητέ μου Αντώνιε, μείνετε σεις οι Ορθόδοξοι εκεί που είστε. Μια μέρα, εμείς, η αμαρτωλή εκκλησία, θα έρθουμε γονατιστοί και θα ζητήσουμε μετάνοια για όσα πράξαμε στην ιστορία». Με το άκουσμα «εμείς, η αμαρτωλή εκκλησία», δεν σας το κρύβω, ταράχθηκα και του ζήτησα να μου πει τι εννοεί.  Κι εκείνος εύθαρσώς μου απαντά ότι εννοεί το σχίσμα, τις σταυροφορίες, την ιερά εξέταση, την ουνιτική προπαγάνδα, ακόμα και την προδοτική αδράνεια και ουδετερότητα που επέδειξε ο δυτικός χριστιανικός κόσμος, ιδιαίτερα η Γαλλία, στην καταστροφή του ελληνισμού της Σμύρνης… Αλήθεια, ποιός ορθόδοξος χριστιανός δεν θα προσυπέγραφε την πιο πάνω δήλωση;  Σαν να ήξερε ο αείμνηστος καρδινάλιος ότι έστω μερικοί από τους ομοπίστους ορθοδόξους χριστιανούς θα αμφισβητούσαν την ιερή τους παρακαταθήκη και  θα ενστερνίζονταν καινοτομίες, μεταπατερικούς νεωτερισμούς και «συναφειακές» επινοήσεις με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η καθαρότητα του θεολογικού λόγου και να εκκοσμικεύεται το θεόπνευστο, κοσμοσωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο σκοπός λοιπόν της παρούσας συγγραφής δεν είναι άλλος παρά η ενημέρωση και η φιλοσοφική και θεολογική προσέγγιση στο συμβολισμό του Μύθου του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, σκοτεινού εκπροσώπου του παπικού Μεσαίωνα. Κατακλείνοντας, μαζί με τις ευχαριστίες μου στους διαπρεπείς μελετητές του Φ. Ντοστογιέφσκι που ευγενώς συνεργάσθηκαν στην παρούσα έκδοση, καθώς και τον αιδεσιμολογιώτατο π. Σταμάτιο Σκλήρη, θεολόγο-ζωγράφο, που φιλοτέχνησε το εξώφυλλο και επιμελήθηκε τις εσωτερικές σελίδες του βιβλίου, ταπεινά επιτρέψατέ με να αφιερώσω αυτό εδώ το πόνημα σε όσους κληρικούς και λαϊκούς μετέχουν η θέλουν να μετέχουν στη μεγάλη συζήτηση για την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών, εν όψει μάλιστα της μελλούσης να συνέλθει Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Πηγή: www.orthodoxia.gr Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013